A video game that helps us understand loneliness | Cornelia Geppert

Çeviri: Emre Incel Gözden geçirme: Nevaz Mescioğlu

Have you ever felt lonely?

Hiç yalnız hissettiniz mi?

The urge of wanting to connect with people,

Biriyle görüşme isteği duymanız

but you seem to have no one you really would want to contact?

ancak gerçekten görüşmek istediğiniz kimse olmaması?

Or, it's a Friday night and you want to be with others,

Ya da Cuma gecesi birileriyle vakit geçirmek istersiniz

but you have no energy to go out, so instead you sit at home all evening,

ama dışarı çıkacak enerjiniz olmaz, dışarı çıkmak yerine

tüm geceyi evde Netflix izleyerek geçirirsiniz,

watch Netflix

and feel more alone than ever?

her zamankinden daha yalnız hissedersiniz.

You feel like a monster

Nasıl işlevsel olacaklarını bilen insanlar arasında

between humans that know how to function.

kendinizi canavar gibi hissedersiniz.

This is what loneliness felt like to me.

Ben yalnızlığı böyle hissederim.

So I'm an artist,

Ben bir sanatçıyım ve duygusal dünyamı

and I process my emotional world by sharing my feelings through my art.

sanatım aracılığıyla hislerimi paylaşarak işlerim.

If you share your feelings with someone,

Duygularınızı biriyle paylaşırsanız ve onlar da bu duyguları

and they understand and share those feelings too,

anlar ve sizinle paylaşırlarsa

you create an emotional and deep connection.

duygusal ve derin bir bağlantı kurarsınız.

This is why you can be surrounded by hundreds of people,

Bu sebepten yüzlerce insanla çevrili olabilirsiniz,

jump from one candidate to the next,

biriyle iletişime geçersiniz sonra bir başkasıyla

but still feel lonely.

ama yine de kendinizi yalnız hissedersiniz.

It's because these deeper connections haven't been made.

Bu durum derin bağlar kurulmamasından kaynaklanır.

I was an always-happy child.

Ben her zaman mutlu bir çocuktum.

I think we nearly have no single photo of me

Neredeyse açık açık gülümsemediğim ya da şakalaşmadığım

where I don't smile broadly or laugh or joke around.

bir tek fotoğrafımın olmadığını söyleyebilirim.

And this went on until ...

Böyle devam etti, ta ki...

well, it's still the case.

eh, bu durum hâlâ geçerli.

Ama genç bir yetişkinken, ilk işim olan çizgi roman sanatçısı olarak

But I had many friend groups

up until, as a young adult, I moved to another city

başka bir şehre taşınana kadar

for my first job as a comic artist.

birçok arkadaş grubum vardı.

And like so many young, thriving people all over the planet,

Dünyanın her yerindeki başarılı genç insanlar gibi

I concentrated all my energy into my work life.

tüm enerjimi iş hayatıma odaklamıştım.

But, if you spend, like, 90 percent of your daily capacity

Ancak günlük kapasitenizin yüzde doksanını

işinizde başarılı olmaya çalışmakla geçirirseniz

trying to succeed at work,

of course there is nothing left

elbette başta insan ilişkileriniz olmak üzere

to take care of all the other important aspects in your life,

hayatınızdaki diğer tüm önemli alanlarla

like your human relationships.

ilgilenecek hiç enerjiniz kalmaz.

Nourishing friendships as an adult is work.

Bir yetişkin olarak arkadaşlıkları beslemek başlı başına bir iş.

You need to be consistent with connecting.

İletişim konusunda tutarlı olmanız gerekir.

You need to be open, you need to be honest.

Açık olmalısınız, içten olmalısınız.

And this is all I struggled with,

Ve tüm bu konularda mücadele hâlindeydim

because I tend to camouflage my real feelings

çünkü gerçek duygularımı kamufle etmiş,

by trying to appear always happy

her zaman mutlu görünmeye çabalıyor ve diğer herkesin sorunlarını çözmeye,

and trying to make everyone else happy, too,

by trying to fix their problems.

onları da mutlu etmeye çalışıyordum.

And I know a lot of us are guilty of this,

Biliyorum, çoğumuz bu konuda suçluyuz çünkü bu davranış

because it's an easy way to not think about your own issues.

kendi sorunlarımızı düşünmemenin kolay bir yolu. Öyle değil mi?

Isn't it?

Hmm? Hmm? Hmm?

Hmm? Hmm? Hmm?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

OK.

Tamam.

The turning point came

Birkaç yıl önce,

when I fell into an emotionally abusive relationship

bol miktarda duygusal istismar içeren bir ilişkiye girdiğimde

just a few years ago.

kırılma noktasına geldim.

He isolated me

Beni izole etti ve her zamankinden

and left me feeling more alone than ever.

daha yalnız hissetmeme yol açtı.

It was the lowest point in my life,

Hayatımın en dip noktasıydı ama aynı zamanda

but it was also my wake-up call,

benim uyandırma çağrımdı

because it was the first time

çünkü yalnızlığı ilk defa gerçekten hissetmiştim.

that I really felt loneliness.

Many artists put their feelings into their art.

Birçok sanatçı duygularını sanatına koyar.

There are endless books, movies, paintings, music,

Sanatçıların gerçek hisleri ile dolu sonsuz sayıda kitap,

all filled with the real emotion of an artist.

film, resim ve müzik vardır.

So, as an artist myself, I did the same.

Ben de bir sanatçı olarak aynısını yaptım.

I shared my feelings.

Duygularımı paylaştım.

I wanted to help people cope with loneliness.

İnsanların yalnızlıkla başa çıkmalarına yardım etmek istedim.

I wanted, yeah, to make them understand it,

Evet, yalnızlığı anlamalarını sağlamak istedim,

to really experience it through my art

sanatım ile interaktif bir hikâye sunarak

in the form of an interactive story,

gerçekten deneyimlemelerini istedim,

a video game.

bir video oyunu şeklinde.

So, in our game --

Bu nedenle, adını

we called it "Sea of Solitude" --

"Yalnızlık Denizi" koyduğumuz oyunumuzda

you are a person named Kay,

Kay adında bir karaktersiniz. Kay çok güçlü bir yalnızlıktan muzdarip

who is suffering from such strong loneliness

that her inner feelings --

bu sebeple, bir duygulanım hâlinde

the anger,

öfke, umutsuzluk hissi, değersizlik gibi

the feeling of hopelessness, worthlessness --

turn to the outside,

içsel duyguları dışarı çıkmış ve kendisi de canavara dönüşmüş.

and she becomes a monster.

The game -- well, Kay --

Oyun, daha doğrusu Kay,

is actually a representation of me

aslında benim ve boğuşmalarımla baş etmek için aldığım yolun bir temsili.

and the path I went through to overcome my struggles.

The game plays, actually, in Kay's mind,

Oyun aslında Kay'in zihninde oynanıyor,

so you walk through a world that is flooded by her tears,

bu yüzden gözyaşlarıyla dolu bir dünyada geziniyorsunuz

and the weather is changing by her mood,

ve hava Kay'in ruh hâlinin değişmesine göre değişiyor.

how her mood is changing.

And, well, the only thing Kay wears,

Kay'ın giydiği tek şey, tek şey onun sırt çantası.

the only thing,

is her backpack.

It's the baggage we all carry throughout our life.

Hayatımız boyunca hepimizin sırtında taşıdığı yük.

And Kay doesn't know how to cope with her emotions in the right way,

Kay duygularıyla doğru şekilde nasıl başa çıkacağını bilmiyor,

so her backpack becomes bigger and bigger

bu yüzden sırt çantası büyüyor, büyüyor

until it bursts,

patlayana kadar ve sonunda

and she finally is forced to overcome her own struggles.

kendi boğuşmalarının üstesinden gelmek zorunda kalıyor.

In our story, we present many different manifestations of loneliness.

Hikâyemizde, yalnızlığın birçok farklı dışa vurumunu gösteriyoruz.

Loneliness through social exclusion is very common.

Sosyal dışlanma yoluyla yalnızlık çok yaygın olarak görülür.

In our game, the brother of Kay got bullied in his school,

Oyunumuzda Kay'in kardeşi okulunda zorbalığa maruz kalıyor

and he just wants to hide and fly away.

bu sebeple sadece saklanmak ve uçup gitmek istiyor.

And we portray him as a huge bird monster surrounded by thick fog.

Onu yoğun sisle çevrili büyük bir kuşa benzeyen canavar olarak canlandırıyoruz.

Oyuncunun gerçekten okulda gezinmesini ve bu deneyimi yaşamasını,

The player has to actually walk through his school

and experience, really feel the harm,

kardeşinin yaşadığı kötü durumu gerçekten hissetmesini istedik.

that the brother had been through,

because for a long time, nobody really listens to him.

Çünkü uzun zamandır onu kimse dinlememişti.

But the very moment friends and family start to listen,

Ancak arkadaşları ve ailesi onu dinlemeye başlar başlamaz

the first step towards overcoming this form of loneliness had been made.

bu yalnızlık biçiminin üstesinden gelmesi için ilk adım atılmış oluyor.

We also show loneliness in relationships,

Ayrıca ilişkilerdeki yalnızlığı,

like when parents just stay together for the sake of their kids

çocukları uğruna birlikte yaşamaya devam eden ebeveynlerin

sonunda tüm aileyi incittikleri gerçeği üzerinden gösteriyoruz.

but end up hurting the entire family.

We put the player literally in between the two parents while they are fighting,

Açıkça kavga eden iki ebeveyn arasına koyduğumuz oyuncu

and you get hurt in the middle.

ebeveynlerin arasında kalarak inciniyor.

They don't even see that their daughter, Kay, is right there

Ebeveynler kızları Kay'in orada olduğunu bile görmüyorlar,

until she breaks down.

ta ki kızları ruhen çökene kadar.

We also show loneliness through mental health issues,

Ayrıca akıl sağlığındaki sorunlar nedeniyle yalnızlığı

with the boyfriend of Kay, who suffers from depression

Kay'in erkek arkadaşının depresyondan muzdarip olması üzerinden göstererek

and shows that sometimes

bazen önce kendi sağlığımıza odaklanmanın ne kadar önemli olduğunu anlatıyoruz.

it is most important to focus on your own well-being first.

The boyfriend also tends to camouflage his feelings,

Erkek arkadaşı da duygularını kamufle etme eğiliminde olup

so he appears like a lone, shiny white wolf.

bu nedenle yalnız, parlak beyaz bir kurt gibi görünür.

But the moment he starts to interact with his girlfriend, Kay,

Ama kız arkadaşı Kay ile etkileşime başladığı anda

the mask falls off,

maskesi düşer ve ardındaki siyah köpeği görürüz: depresyon.

and we see the black dog beneath it:

depression.

Sometimes we put on a smile

Bazen sorunlarımızla uğraşmak yerine

instead of dealing with the issues at hand,

yüzümüze bir gülümseme yerleştiririz,

and that can ultimately make it worse,

bu tavrımız daha da kötü sonuçlara neden olabilir,

affect the people around us

çevremizdeki insanları üzebilir ve ilişkilerimize zarar verebilir.

and damage our relationships.

So Kay herself

Böylece Kay karakterini,

we portray as ripped apart into her basic emotions.

temel duygularına parçalanmış olarak canlandırıyoruz.

Some help you,

Bazıları size yardım eder,

some are trying to stop you.

bazıları sizi durdurmaya çalışır.

Self-Doubt is a huge creature,

Kendinden Şüphe Etme, Kay'e her zaman ne kadar değersiz olduğunu

always telling Kay how worthless she is

ve sadece vazgeçmesi gerektiğini söyleyen büyük bir yaratık.

and that she should just give up.

Like in real life,

Gerçek hayatta olduğu gibi

Self-Doubt is blocking the path,

Kendinden Şüphe Etme yolu kapatıyor ve üstesinden gelmek imkânsız görünüyor.

and it seems impossible to overcome it.

Destroying the omnipresence of Self-Doubt is a slow process.

Kendinden Şüphe Etme'nin aynı anda her yerde bulunması durumunu

ortadan kaldırmak yavaş bir süreçtir. Fakat oyunda, yavaşça

But in the game, you can slowly, like, shrink her,

onu küçültebilirsiniz, böylece kendinden şüphe etmekten

so she turns from self-doubt

gerçekten sağlıklı şüphe etmeye dönüşür

to actually healthy doubt,

and you can finally trust her advice.

bu sayede artık onun tavsiyelerine güvenebilirsiniz.

We also show Self-Destruction.

Ayrıca oyunda Kendine Zarar Verme'yi de gösteriyoruz.

It's a huge monster

Kocaman bir canavar olan Kendine Zarar Verme,

always lurking nearby under the water's surface.

su yüzeyinin hemen altında her zaman pusuda bekler.

Self-Destruction is actually the main antagonist of the game,

Kendine Zarar Verme aslında oyundaki ana düşman.

and she is always trying to drown you in the ocean of tears.

Sizi her zaman gözyaşı okyanusunda boğmaya çalışır.

But, when she actually drowns you,

Ancak sizi gerçekten boğduğunda

you wake up just a few moments [before],

boğulmadan birkaç dakika önce uyanırsınız

and you have a chance to progress again.

ve oyunda tekrar ilerleme şansınız olur.

We wanted to show

Hepimizin hayatlarımızda zorluklar yaşadığını göstermek istedik.

that we all go through hardships in our life, we all do.

But if you at least, like, stand up and try to move forward,

Ama en azından ayağa kalkıp ilerlemeye çalışıyorsanız

you are very likely to make it through your struggle,

mücadelenizin içinden çıkma şansınız yüksektir. Adım, adım.

step by step.

Joy is something that Kay cannot really embrace or touch.

Neşe, Kay'in gerçekten kucaklayamadığı veya dokunamadığı,

It's always something in the distance.

her zaman uzakta bir şey.

We portrayed Joy as a child version of Kay,

Neşe'yi, Kay'in çocuk hâli olarak sarı bir yağmurlukla tasvir ettik,

with a yellow raincoat,

so she is invulnerable to the ocean of tears.

bu sebepten gözyaşı okyanusundan zarar görmez.

But Joy can also turn into obsession

Ama Neşe aynı zamanda saplantıya dönüşebilir,

and start to be actually harmful for Kay,

Kay için hakikaten zararlı olabilir,

like when she starts obsessing over her boyfriend.

tıpkı erkek arkadaşının takıntıya dönüşmeye başladığında olduğu gibi.

Joy will not turn back to normal until Kay realizes

Kay, mutluluğunun kendisinden başka kimseye

bağlı olmaması gerektiğini anlayana kadar

that her happiness should not depend on anybody else

Neşe normale dönmeyecektir.

but herself.

So our monsters appear huge and scary,

Bundan dolayı canavarlarımız çok büyük ve korkutucu görünüyor

but if you overcome your reluctance and approach them,

ancak isteksizliğinizi aşar ve onlara yaklaşırsanız

you soon see that they are no monsters at all,

çok geçmeden onların aslında hiç canavar olmadıklarını,

but just fragile beings that are simply overwhelmed by what life throws at them.

sadece hayatın üzerlerine attığı şeylerle boğulmuş kırılgan varlıkları görürsünüz.

All of those emotions,

Tüm bu duygular,

be it self-doubt or even self-destruction,

kendinden şüphe etme, hatta kendine zarar verme,

don't completely vanish in our game.

oyunumuzda tamamen yok olmaz.

The key message is to not only chase for joy or happiness

Kilit mesaj sadece neşe ya da mutluluğu kovalamak değil,

but to embrace all your emotions

aynı zamanda tüm duygularınızı kucaklamak ve onları dengelemek.

and bring them into balance,

being OK with sometimes not being OK.

Bazen kötü hissedebileceğimizi de kabul edebilmeliyiz.

Everyone has their own loneliness story to tell.

Herkesin anlatacak kendi yalnızlık hikâyesi var.

This realization changed everything for me.

Bu farkındalık benim için her şeyi değiştirdi.

Being much more open with my emotions

Duygularımla çok daha açık iletişimde olmak

and concentrating much more on my private life,

ve özel hayatıma, arkadaşlarıma ve aileme çok daha fazla odaklanmak,

my friends, my family.

When we released the game,

Oyunu piyasaya sürdüğümüzde

literally thousands of fans wrote us,

gerçekten binlerce hayran bize yazdı,

all sharing their stories with us

hepsi hikâyelerini bizimle paylaştı ve bize yalnızca

and telling us they felt not so alone anymore

oyunumuzu oynamalarının bile

artık o kadar yalnız hissetmemelerini sağladığını söyledi.

just because they played our game.

Many people wrote us that they felt hope

Birçok insan bize on yıllardır ilk kez

for a better future for themselves for the first time in decades.

kendileri için daha iyi bir gelecek umudu hissettiklerini yazdı.

Many wrote us that they seek therapy now,

Birçoğu bize terapiye yöneldiklerini yazdı.

Sadece oyunumuzu oynadıkları ve kendi mücadelelerinin

just because they played our game

üstesinden gelmek için umutlu hissettiklerini ifade ettiler.

and felt hopeful to overcome their own struggles.

Our game is not a therapy.

Oyunumuz bir terapi değil.

It's not meant to be a therapy.

Bir terapi olsun diye yapılmadı.

It's just my friends and me sharing our stories

Oyunumuz sadece arkadaşlarım ve benim, hikâyelerimizi

sanatımızla, video oyunlarımızla paylaşma isteğimizin sonucu olarak ortaya çıktı.

through our art, video games.

But we are so deeply thankful for every single message

Ancak insanların hikâyemizi onlarla paylaştığımız için

kendilerini daha iyi hissettiklerini ifade ettikleri her mesaj için

that people feel better,

just because we shared our story with them.

paylaşanlara derinden minnettarlık duyuyoruz.

So ...

Ben başkalarına yardım etme isteğimin tamamen üstesinden gelmedim.

I didn't completely overcome my urge to help others.

But I don't want to overcome it anymore.

Artık üstesinden gelmek de istemiyorum.

I love it.

Onu seviyorum.

I just needed to bring it to a healthy size,

Sadece sağlıklı bir boyuta getirmem gerekiyordu,

so it doesn't stand in the way of deeper relationships anymore,

bu sayede artık daha derin ilişkilerin önünde engel olmaktan çıktı,

but even help me to connect with people.

hatta insanlarla ilişki kurmama yardım ediyor.

So, if you have an inner monster

Yani olumsuz duygulardan doğan

that is born out of negative emotions,

bir iç canavara sahipseniz

it is not only the goal to kill that monster

tek amaç sadece o canavarı öldürmek değil,

but to understand that we humans are complex beings.

aynı zamanda insanlar olarak karmaşık varlıklar olduğumuzu da anlamak.

Look at what part of your life is so big that others fall short.

Hayatınızın hangi parçası büyükken diğer parçaların küçük kaldığına bakın.

Look at what emotions you barely feel

Hangi duyguları zar zor hissettiğinize veya çok fazla hissettiğinize bakın

or maybe feel too much

and move towards lowering those peaks.

ardından bu zirveleri azaltmaya doğru adım atın.

Most of all, it's about understanding

En önemlisi, tüm bunlar anlamakla ilgili,

that all the wide range of emotions and struggles

geniş yelpazedeki duygu ve çeşitli mücadelelerimizin

makes us what we are:

bizi biz yaptığını anlamamızla,

humans.

insan olduğumuzu anlamamızla.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)