The press trampled on my privacy. Here's how I took back my story | Kate Stone

Çeviri: Cem Turkel Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

Five years ago, I stood on the TED stage, and I spoke about my work.

Beş yıl önce TED sahnesinde durduğumda işim hakkında konuşuyordum.

But one year later,

Ama bir yıl sonra,

I had a terrible accident as I left a pub one dark night with friends,

İskoçya'da karanlık bir gecede arkadaşlarımla bir bardan çıktığımda

in Scotland.

çok kötü bir kaza geçirdim.

As we followed the path through a forest, I suddenly felt a massive thud,

Ormanda bir yolu takip ederken aniden çok büyük bir çarpışma hissettim,

then a second thud,

sonra bi tane daha

and I fell to the ground.

ve ardından yere düştüm.

I had no idea what had hit me.

Bana neyin çarptığı hakkında hiçbir fikrim yoktu.

I later found out that when the gate was opened on a garden,

Sonradan öğrendim ki bir bahçe kapısı açıldığında

a wild stag stampeded along the path and ran straight into me.

vahşi bir geyik o yolda koşarken bana çarpmış.

Its antler penetrated my trachea and my esophagus

Boynuzu soluk borumu ve yutağımı delip geçmiş

and stopped at my spinal cord and fractured my neck.

ve omuriliğimde durup boynumu çatlatmış.

My best friend found me lying on the floor,

En yakın arkadaşım beni yerde yatarken

gurgling for help through a hole in my neck.

ve boğazımdaki bir delikten yardım için ağlarken buldu.

And we locked eyes, and although I couldn't speak,

Göz göze geldiğimizde konuşamıyor olsam bile

she could understand what I was thinking.

düşündüğüm şeyi anladı.

And she told me, "Just breathe."

Ardından bana şöyle dedi: "Sadece nefes al."

And so, whilst focusing on my breath, I had a strong sense of calmness,

Nefesime odaklanırken güçlü bir sakinlik hissettim

but I was certain that I was going to die.

fakat öleceğime emindim.

Somehow, I was content with this,

Bir şekilde, bu durumdan memnundum

because I've always tried to do my best in life whenever I can.

çünkü hayatta her zaman yapabileceğimin en iyisini yapmaya çalıştım.

So I just continued to enjoy each breath as one more moment --

Her nefesimin, her anımın tadını çıkarmaya devam ettim --

one breath in and one breath out.

nefes alıp nefes verirken.

An ambulance came, I was still fully conscious,

Bir ambulans geldi, bilincim hala tamamen yerindeydi,

and I analyzed everything on the journey, because I'm a scientist:

ve bir bilim insanı olduğum için yolculuktaki her şeyi analiz ettim:

the sound of the tires on the road, the frequency of the street lights

yoldaki tekerleklerin sesini, sokak lamblarının sıklığını,

and eventually, the city street lights.

ve nihayetinde, şehir ışıklarını.

And I thought, "Maybe I will survive."

"Belki kurtulurum." diye düşündüm.

And then I passed out.

Sonrasında bayıldım.

I was stabilized at a local hospital and then airlifted to Glasgow,

Yerel bir hastanede stabilize edilip daha sonra uçakla Glasgow'a taşınmışım.

where they reconstructed my throat and put me in a coma.

Orada boğazımı yeniden düzenleyip beni komaya sokmuşlar.

And while I was in the coma, I had many alternate realities.

Komadayken pek çok alternatif gerçekliğe tanık oldum.

It was like a crazy mix of "Westworld" and "Black Mirror."

"Westworld" ve "Black Mirror" karışımı gibiydi.

But that's a whole other story.

Fakat o bambaşka bir hikaye.

My local TV station reported live from outside the hospital

Yerel televizyonum hastane dışından canlı yayın yapıyordu,

of a Cambridge scientist who was in a coma,

komada bir Cambridge bilim insanı hakkında

and they didn't know if she would live or die or walk or talk.

ama yaşayacağımı, öleceğimi, yürüyeceğimi veya konuşacağımı bilmiyorlardı.

And a week later, I woke up from that coma.

Bir hafta sonra, komadan uyandım.

And that was the first gift.

Bu ilk hediyeydi.

Then I had the gift to think, the gift to move,

Sonrasında düşünme hediyesini, hareket edebilme hediyesini,

the gift to breathe

nefes alabilme hediyesini

and the gift to eat and to drink.

ve yiyip içebilme hediyesini aldım.

That took three and a half months.

Bu üç buçuk ay sürdü.

But there was one thing that I never got back, though,

Fakat yeniden kazanamadığım bir şey vardı,

and that was my privacy.

mahremiyetim.

The tabloid press made the story about gender.

Magazin basını hikayeyi cinsiyet ile ilgili yaptı.

Look -- I'm transgender, it's not that big a deal.

Bakın -- ben trans bireyim, çok önemli bir şey değil.

Like, my hair color or my shoe size is way more interesting.

Saç rengim, ayakabı numaram çok daha ilgi çekici.

When I last spoke here --

Burada geçen konuştuğumda --

(Applause)

(Alkışlar)

When I last spoke here --

Burada geçen konuştuğumda

(Applause)

(Alkışlar)

at TED, I didn't talk about it, because it's boring.

TED'de bunun hakkında konuşmadım, çünkü sıkıcıydı.

And one Scottish newspaper ran with the headline:

Bir İskoç gazetesi şöyle bir manşet attı:

"Sex Swap Scientist Gored by Stag."

"Trans Bilim İnsanı Geyik Tarafından Boynuzlandı"

And five others did similar things.

Beş ayrı gazete daha benzer şeyler yazdı.

And for a minute, I was angry.

Bir an için öfkelendim.

But then I found my calm place.

Fakat sonra sakinleştim.

And what ran through my head was, "They've crossed the wrong woman,

Kafamdan geçen şu oldu, "Yanlış kadına bulaştılar

and they're not going to know what's hit them."

ve başlarına neyin geldiğini bilmiyorlar."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I'm a kindness ninja.

Ben bir nezaket ninjasıyım.

I don't really know what a ninja does,

Aslında bir ninja ne yapar bilmem

but to me, they slip through the shadows, crawl through the sewers,

fakat benim için, gölgelerden kayıp, lağımlarda sürünüp

skip across the rooftops,

çatılardan atlarlar

and before you know it, they're behind you.

ve siz daha bilmeden arkanızda olurlar.

They don't turn up with an army or complain,

Bir orduyla veya şikayetle çıkagelmezler

and they're laser-focused on a plan.

ve planlarına lazer gibi odaklanmışlardır.

So when I lay in my hospital bed,

Ben hastane yatağımda uzanırken

I thought of my plan to help reduce the chances

bunu bir başkasına yapma ihtimallerini

of them doing this to somebody else,

düşürmek için planımı yaptım,

by using the system as is, and paying the price of sacrificing my privacy.

sistemi olduğu gibi kullanarak ve mahremiyetimi feda ederek.

What they told one million people, I will tell 10 million people.

Bir milyon kişiye söylediklerini, ben on milyon kişiye söyleyeceğim.

Because when you're angry, people defend themselves.

Çünkü kızgın olduğunuzda insanlar kendilerini savunurlar.

So I didn't attack them,

Bu yüzden onlara saldırmadım

and they were defenseless.

ve onlar savunmasızdı.

I wrote kind and calm letters to these newspapers.

O gazetelere nazik ve sakin mektuplar yazdım.

And The Sun newspaper, the kind of "Fox News" of the UK,

The Sun gazetesi - "Fox News" Birleşik Krallık versiyonu gibi -

thanked me for my "reasoned approach."

"mantıksal yaklaşımım" için teşekkür etti.

I asked for no apology, no retraction, no money,

Özür, tekzip veya para istemedim,

just an acknowledgment that they broke their own rules,

sadece kendi kurallarını bozduklarını, ve yaptıklarının yanlış olduğunu

and what they did was just wrong.

bilmelerini istedim.

And on this journey, I started to learn who they are,

Bu yolculukta ben onların kim olduğunu öğrenmeye başladım,

and they began to learn who I am.

onlar da benim.

And we actually became friends.

Aslında arkadaş olduk.

I've even had a few glasses of wine with Philippa from The Sun since then.

The Sun'dan Philippa ile birkaç kadeh şarap bile içtik.

And after three months, they all agreed,

Üç ay sonunda, hepsi anlaştı

and the statements were published on a Friday,

ve bir Cuma tebliğlerini yayınladılar

and that was the end of that.

ve böylece konu kapandı.

Or so they thought.

Ya da onlar öyle sanıyordu.

On the Saturday, I went on the evening news,

Cumartesi günü akşam haberlerine çıktım,

with the headline "Six National Newspapers Admit They Were Wrong."

"Altı Ulusal Gazete Yanlışını Kabul Etti" başlığıyla.

And the anchor said to me,

Sunucu bana sordu,

"But don't you think it's our job as journalists

"Gazeteciler olarak bir hikayeyi sansasyonel yapmak

to sensationalize a story?"

bizim görevimiz değil mi?"

And I said, "I was laying on a forest floor, gored by a stag.

Ben de şöyle dedim, "Bir geyik tarafından boynuzlanmış şekilde orman yolunda yatmam

Is that not sensational enough?"

yeterince sansasyonel değil mi?"

(Laughter)

(Kahkahalar)

And I was now writing the headlines.

Artık başlıkları ben yazıyordum.

My favorite one was,

Favorilerimden bir tanesi,

"The stag trampled on my throat, and the press trampled on my privacy."

"Geyik boğazımı çiğnerken basın mahremiyetimi çiğnedi."

It was the most read piece of BBC News online that day.

O gün BBC News Online'da en çok okunan makale oldu.

And I was kind of having fun.

Aslında biraz keyif de alıyordum.

And by the end of my week of media,

Medyada bir haftamın sonunda

I started to use my newfound voice and platform

yeni bulduğum sesimi ve platformumu

to spread a message of love and kindness.

sevgi ve nezaket mesajı yollamak için kullanmaya başladım.

And when I had the minute of anger and hatred

Basın ve gazetecilere karşı,

bir dakikalık kızgınlığım ve nefretim olduğunda

towards those press and journalists,

I had to identify my inner bigotry towards them.

onlara karşı olan bağnazlığımı tanımladım.

And I had to meet and speak with these people

Onlarla önyargısız bir şekilde buluşup

without judgment.

konuşmam gerekiyordu.

I had to let myself understand them,

Onları anlamaya çalışmam gerekiyordu,

and in return, they began to understand me.

karşılığında onlar beni anlayacaktı.

Well, six months later, they asked me to join the committee

Altı ay sonra benden

basını düzenleyen bir komiteye katılmamı istediler.

that regulates the press.

And a few times a year, I sip tea and dip biscuits

Yılda bir kaç kere Daily Mail editörü Paul Dacre ile

with the likes of Daily Mail editor Paul Dacre, who says to me,

çay içip bisküvi batırdım ve bana sorardı:

"So, Kate, how have your last few months been?"

"Kate, son ayların nasıl geçti?"

And I respect them.

Onlara saygı duyuyorum.

And I'm now one of three members of the public

Şu anda o masada oturan

who has a seat at the table --

üç üyeden birisiyim --

not because I'm different,

farklı olduğum için değil,

but because my voice counts, just like anybody else.

fakat sesime önem verildiği için, diğer herkes gibi.

And the irony is,

İroni şurada,

every now and again, I'm asked to visit those printing presses

bu küçülen matbaa sektörünü ziyaret etmeye

of this declining industry,

arada bir çağırırlar

because some people think

çünkü bazılarına göre

that the technology I spoke about here, last time at TED, my interactive print,

geçen TED konuşmamda burada bahsettiğim, interaktif baskı teknolojim

might actually help save them.

onları aslında kurtarabilir.

So beware of your inner bigot,

Sonuç olarak, içinizdeki bağnaza dikkat edin

and make friends from your enemies.

ve düşmanlarınızdan arkadaş edinin.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)