The profound power of an authentic apology | Eve Ensler

Çeviri: Sara Ozturk Gözden geçirme: Miraç Şendil

For the past few years, we've been calling men out.

Geçtiğimiz son birkaç yıldır erkeklere hesap soruyoruz.

Bunun yapılması gerekiyordu.

It had to be done.

(Applause)

(Alkış)

But lately, I've been thinking we need to do something even harder.

Ama son zamanlarda daha da sert bir şey yapmamız gerektiğini düşünüyorum.

We need, as my good friend Tony Porter says,

Yakın arkadaşım Tony Porter'ın da dediği gibi

to find a way to call men in.

erkekleri yardıma çağırmak için bir yol bulmamız gerek.

My father began to sexually abuse me when I was five years old.

Babam, ben 5 yaşındayken bana cinsel istismarda bulunmaya başladı.

He would come into my room in the middle of the night.

Gecenin ortasında odama gelirdi.

He appeared to be in a trance.

Transa geçmiş gibi görünürdü.

The abuse continued until I was 10.

İstismar 10 yaşıma kadar devam etti.

When I tried to resist him,

Ona karşı koymaya çalıştığımda,

when I was finally able to say no,

sonunda hayır diyebildiğimde

he began to beat me.

beni dövmeye başlardı.

He called me stupid.

Bana aptal diye seslenirdi.

He said I was a liar.

Yalancı olduğumu söylerdi.

The sexual abuse ended when I was 10,

Cinsel istismar ben 10 yaşına geldiğimde bitti

but actually, it never ended.

ama aslında hiç son bulmadı.

It changed who I was.

Olduğum kişiyi değiştirdi.

I was filled with anxiety and guilt and shame all the time,

Her zaman kaygı, suçluluk ve utanç dolu olurdum

and I didn't know why.

ve sebebini bilmezdim.

I hated my body, I hated myself,

Bedenimden nefret ederdim, kendimden nefret ederdim.

I got sick a lot,

Çok sık hastalanırdım.

I couldn't think,

Düşünemezdim,

I couldn't remember things.

hiçbir şeyi hatırlayamazdım.

I was drawn to dangerous men and women

Bana kötü davranmasına izin verdiğim -aslında davet ettiğim-

who I allowed -- actually, I invited -- to treat me badly,

tehlikeli erkeklere ve kadınlara yakınlaşırdım.

because that is what my father taught me love was.

Çünkü babamın bana sevgi olarak öğrettiği şey buydu.

I waited my whole life for my father to apologize to me.

Hayatım boyunca babamın benden özür dilemesini bekledim.

He didn't.

Dilemedi.

He wouldn't.

Dilemezdi.

And then, with the recent scandals of famous men,

Ünlü erkeklerin ardı ardına çıkan

as one after another was exposed,

skandallarından sonra

I realized something:

bir şey fark ettim:

I have never heard a man

Tecavüzde bulunan

who has committed rape or physical violence

ya da fiziksel şiddet uygulayan bir erkeğin

ever publicly apologize to his victim.

kurbanından alenen özür dilediğini hiç duymadım.

I began to wonder,

Merak etmeye başladım,

what would an authentic, deep apology be like?

gerçek bir özür nasıl bir şey olabilirdi?

So, something strange began to happen.

Ve tuhaf bir şey olmaya başladı.

I began to write,

Yazmaya başladım

and my father's voice began to come through me.

ve babamın sesi bana ulaşmaya başladı.

He began to tell me what he had done

Ne yaptığını ve neden yaptığını

and why.

anlatmaya başladı.

He began to apologize.

Özür dilemeye başladı.

My father is dead almost 31 years,

Babam öleli neredeyse 31 yıl oldu,

and yet, in this apology,

ama yine de onun yerine yazmak

the one I had to write for him,

zorunda kaldığım bu özürde,

I discovered the power of an apology

bir özürün gücünü ve erkeklerle

and how it actually might be the way to move forward

ve onların istismar ettiği bütün kadınlarla

in the crisis we now face

şu anda karşılaştığımız buhranda

with men and all the women they abuse.

aslında yol almak için bir çözüm olabileceğini keşfettim.

Apology is a sacred commitment.

Özür kutsal bir sözdür.

It requires complete honesty.

Eksiksiz bir dürüstlük gerektirir.

It demands deep self-interrogation and time.

Vicdan ve zaman ister.

It cannot be rushed.

Aceleye getirilemez.

I discovered an apology has four steps,

Bir özrün dört adımı olduğunu keşfettim,

and, if you would, I'd like to take you through them.

eğer isterseniz size bunları açıklamak istiyorum.

The first is you have to say what, in detail, you did.

İlk adımda detaylı olarak ne yaptığınızı söylemeniz gerekiyor.

Your accounting cannot be vague.

Hesap vermeniz belirsiz olamaz.

"I'm sorry if I hurt you"

"Seni incittiysem özür dilerim."

or "I'm sorry if I sexually abused you"

ya da "Sana cinsel istismarda bulunduysam üzgünüm."

doesn't cut it.

demek yeterli değil.

You have to say what actually happened.

Tam olarak ne olduğunu söylemelisiniz.

"I came into the room in the middle of the night,

"Gecenin ortasında odana geldim,

and I pulled your underpants down."

ve iç çamaşırını çıkarttım."

"I belittled you because I was jealous of you

"Seni küçümsedim çünkü seni kıskanmıştım

and I wanted you to feel less."

ve kötü hissetmeni istedim."

The liberation is in the details.

Özgürlük detaylarda saklı.

An apology is a remembering.

Özür bir hatırlamadır.

It connects the past with the present.

Geçmişi geleceğe bağlar.

It says that what occurred actually did occur.

Olan şeyin gerçekten olduğunu söyler.

The second step is you have to ask yourself why.

İkinci adımda kendinize "neden" diye sormanız gerekiyor.

Survivors are haunted by the why.

Sağ kalanlara "neden" musallat olur.

Why? Why would my father want to sexually abuse his eldest daughter?

Neden? Neden babam en büyük kızını taciz etmek istedi?

Why would he take my head and smash it against a wall?

Neden başımı duvara vurdu?

In my father's case,

Babamın durumunda,

he was a child born long after the other children.

diğer çocuktan uzun yıllar sonra doğmuş bir çocuktu.

He was an accident that became "the miracle."

O "mucize"ye dönüşmüş bir kazaydı.

He was adored and treated as the golden boy.

Altın çocuk olarak hayran olundu ve muamele gördü.

But adoration, it turns out, is not love.

Ama hayranlık -öyle görülüyor ki- sevgi değildir.

Adoration is a projection

Hayranlık, herhangi bir kişinin

of someone's need for you to be perfect

senin mükemmel olma ihtiyacının

onto you.

yansımasıdır.

My father had to live up to this impossible ideal,

Babam bu imkansız ülküye ulaşmak zorundaydı

and so he was never allowed to be himself.

ve bu yüzden asla kendisi olmasına izin verilmedi.

He was never allowed to express tenderness

Asla şefkat, hassasiyet, merak ve şüphe

or vulnerability, curiosity, doubt.

göstermesine izin verilmedi.

He was never allowed to cry.

Asla ağlamasına izin verilmedi.

And so he was forced to push all those feelings underground,

Böylece bütün o hisleri bastırmak zorunda bırakıldı

and they eventually metastasized.

ve er ya da geç o hisler yayıldı.

Those suppressed feelings later became Shadowman,

O bastırılmış hisler daha sonra Gölge Adam'a dönüştü

and he was out of control,

ve babam kontrolden çıktı.

and he eventually unleashed his torrent on me.

Sonuç olarak taşkınlığını bana gösterdi.

The third step is you have to open your heart

Üçüncü adımda kalbinizi açmanız

and feel what your victim felt as you were abusing her.

ve istismar ederken kurbanınızın nasıl hissettiğini hissetmeniz gerekiyor.

You have to let your heart break.

Kalbinizin kırılmasına izin vermelisiniz.

You have to feel the horror and betrayal

Korkuyu ve ihaneti

and the long-term impacts of your abuse on your victim.

ve istismarınızın kurbanın üzerindeki uzun vadeli etkilerini hissetmelisiniz.

You have to sit with the suffering you have caused.

Neden olduğunuz acıyla başa çıkmalısınız.

And, of course, the fourth step

Tabii ki dördüncü adım,

is taking responsibility for what you have done

yaptığınız şeyin sorumluluğunu almak

and making amends.

ve telafi etmek.

So, why would anyone want to go through such a grueling and humbling process?

Peki, neden birisi bu kadar zahmetli ve küçültücü bir süreçten geçmek istesin?

Why would you want to rip yourself open?

Neden kendini parçalamak istesin?

Because it is the only thing that will set yourself free.

Çünkü sizi özgür kılacak tek şey bu.

It is the only thing that will set your victim free.

Kurbanınızı özgür kılacak tek şey bu.

You didn't just destroy your victim.

Sadece kurbanınızı yok etmediniz.

You destroyed yourself.

Kendinizi de yok ettiniz.

There is no one who enacts violence on another person

Etkilerinden kendisi muzdarip olmadan

who doesn't suffer from the effects themselves.

başkalarına şiddet sergileyen hiç kimse yoktur.

It creates an incredibly dark and contaminating spirit,

İnanılmaz derecede karanlık ve kirli bir ruh yaratır

and it spreads throughout your entire life.

ve bunu bütün hayatınıza yayar.

The apology I wrote -- I learned something

Yazdığım özürden benim ve 1 milyon kadının

about a different lens we have to look through

hayatta kaldığı erkek şiddeti problemini

to understand the problem of men's violence

anlamak için farklı objektiflerden bakmamız gerektiği hakkında

that I and one billion other women have survived.

bir şey öğrendim.

We often turn to punishment first.

Genellikle ilk olarak cezaya başvuruyoruz.

It's our first instinct, but actually,

Bu bizim içgüdümüz ama aslında

although punishment sometimes is effective,

ceza etkili olsa da

on its own, it is not enough.

tek başına yeterli değil.

My father punished me.

Babam beni cezalandırdı.

I was shut down,

Devre dışı bırakılmıştım,

and I was broken.

kırılmıştım.

I think punishment hardens us, but it doesn't teach us.

Bence ceza bizi sağlamlaştırıyor ama ders vermiyor.

Humiliation is not revelation.

Aşağılamak intikam değildir.

We actually need to create a process that may involve punishment,

Aslında ceza içeren ve bu vasıtayla erkeklerin

whereby we open a doorway

başka bir şey ve başka birisi olabileceği

where men can actually become something and someone else.

bir kapı açmamızı sağlayan bir süreç yaratmamız gerek.

For so many years, I hated my father.

Yıllarca babamdan nefret ettim.

I wanted him dead. I wanted him in prison.

Ölmesini istedim. Hapse girmesini istedim.

But actually, that rage kept me connected to my father's story.

Ama aslında bu öfke beni babamın hikayesine bağlı tuttu.

What I really wanted wasn't just for my father to be stopped.

Gerçekten istediğim şey babamın sadece durdurulması değildi.

I wanted him to change.

Değişmesini istedim.

I wanted him to apologize.

Özür dilemesini istedim.

That's what we want.

İstediğimiz şey bu.

We don't want men to be destroyed,

Erkeklerin yok edilmesini istemiyoruz.

we don't want them to only be punished.

Sadece cezalandırılmalarını istemiyoruz.

We want them to see us, the victims that they have harmed,

Zarar verdikleri kurbanlarını, bizi görmelerini istiyoruz.

and we want them to repent

Pişmanlık duymalarını

and change.

ve değişmelerini istiyoruz.

And I actually believe this is possible.

Bunun gerçekten mümkün olduğuna inanıyorum.

And I really believe it's our way forward.

Gerçekten bunun önümüzde olduğuna inanıyorum.

But we need men to join us.

Ama erkeklerin bize katılmasına ihtiyacımız var.

We need men now to be brave and be part of this transformation.

Erkeklerin cesur olmasına ve bu dönüşümün bir parçası olmasına ihtiyacımız var.

I have spent most of my life calling men out,

Hayatımın çoğunu erkeklere hesap sorarak geçirdim.

and I am here now,

Şimdi buradayım,

right now,

şu anda,

to call you in.

sizi yardıma çağırmak için.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)

Thank you, thank you.

Teşekkürler, teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)