Mina Bissell: Experiments that point to a new understanding of cancer

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: Kanawat Senanan Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Now, I don't usually like cartoons,

ปกติฉันไม่ชอบการ์ตูน

I don't think many of them are funny,

ฉันคิดว่าส่วนใหญ่แล้วมันไม่ค่อยตลก

I find them weird. But I love this cartoon from the New Yorker.

ฉันว่ามันพิลึก แต่ฉันชอบรูปการ์ตูนจาก เดอะนิวยอร์กเกอร์รูปนี้

(Text: Never, ever think outside the box.) (Laughter)

(ข้อความ: อย่าแม้แต่จะคิดออกนอกกรอบเชียวนะ) (เสียงหัวเราะ)

So, the guy is telling the cat,

ชายคนนี้กำลังบอกแมวของเขาว่า

don't you dare think outside the box.

อย่าแม้แต่จะคิด [ถ่ายมูล] นอก"กล่อง"เชียวนะ

Well, I'm afraid I used to be the cat.

เอาล่ะ ฉันเกรงว่าฉันคงจะเคยเป็นแมวตัวนั้น

I always wanted to be outside the box.

ฉันต้องการจะออกนอกกรอบมาตลอด

And it's partly because I came to this field

และส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะฉันมาทำงานในสายนี้

from a different background, chemist and a bacterial geneticist.

โดยมีพื้นฐานที่แตกต่าง คือเป็นนักเคมี และนักพันธุศาสตร์แบคทีเรีย

So, what people were saying to me

สิ่งที่ผู้คนบอกกับฉัน

about the cause of cancer, sources of cancer,

เกี่ยวกับสาเหตุของมะเร็ง ต้นเหตุของมะเร็ง

or, for that matter, why you are who you are,

หรือทำไมคุณจึงเป็นเช่นที่เป็นอยู่

didn't make sense.

มันฟังดูแล้วไม่สมเหตุผลเอาเลย

So, let me quickly try and tell you why I thought that

เอาล่ะ ให้ดิฉันบอกคุณว่าทำไมฉันคิดเช่นนั้น

and how I went about it.

และฉันทำอย่างไร

So, to begin with, however,

ก่อนจะเริ่ม

I have to give you a very, very quick lesson

ฉันต้องให้บทเรียนสั้นๆ แก่คุณ

in developmental biology,

ในด้านชีววิทยาการเจริญ

with apologies to those of you who know some biology.

และต้องขออภัยสำหรับผู้ที่รู้เรื่องชีววิทยาอยู่แล้ว

So, when your mom and dad met,

เมื่อแม่และพ่อของคุณพบกัน

there is a fertilized egg,

มีไข่ที่ได้รับการปฏิสนธิ

that round thing with that little blip.

ก้อนกลมๆ ที่มีตุ่มเล็กๆ

It grows and then it grows,

มันโตขึ้น และโตขึ้นเรื่อยๆ

and then it makes this handsome man.

และจากนั้นก็กลายมาเป็นหนุ่มรูปงามคนนี้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So, this guy, with all the cells in his body,

ชายคนนี้ พร้อมด้วยเซลล์ในร่างกายของเขา

all have the same genetic information.

ล้วนมีรหัสพันธุกรรมเดียวกัน

So how did his nose become his nose, his elbow his elbow,

แล้วทำไมจมูกจึงกลายมาเป็นจมูก ข้อศอก จึงกลายมาเป็นข้อศอก

and why doesn't he get up one morning

และทำไมเขาไม่ตื่นมาเช้าวันหนึ่ง

and have his nose turn into his foot?

แล้วพบว่าจมูกเขากลายเป็นเท้าล่ะ ?

It could. It has the genetic information.

มันอาจเป็นได้ เพราะมันมีรหัสพันธุกรรมเดียวกัน

You all remember, dolly,

ทุกคนคงจำแกะดอลลี่ได้

it came from a single mammary cell.

มันเกิดจากเซลล์เต้านมเพียงเซลล์เดียว

So, why doesn't it do it?

แล้วทำไมไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนั้นเล่า ?

So, have a guess of how many cells he has in his body.

ลองทายซิคะ ว่ามีเซลล์ในร่างกายเขากี่เซลล์

Somewhere between 10 trillion to 70 trillion cells in his body.

อยู่แถวๆ 10 ล้านล้าน ถึง 70 ล้านล้านเซลล์ในร่างกาย

Trillion!

ล้านล้านเชียวนะคะ !

Now, how did these cells, all with the same genetic material,

ทีนี้ ทำไมเซลล์เหล่านี้ ที่มีรหัสพันธุกรรมเดียวกัน

make all those tissues?

ถึงกลายมาเป็นเนื้อเยื่อต่างๆได้ ?

And so, the question I raised before

และคำถามที่ฉันถามไว้ก่อนหน้านี้

becomes even more interesting if you thought about

มันยิ่งน่าสนใจมากขึ้น ถ้าคุณคิดถึง

the enormity of this in every one of your bodies.

ว่ามีเซลล์มหาศาลแค่ไหนในร่างกายของคุณแต่ละคน

Now, the dominant cancer theory would say

ทีนี้ทฤษฎีหลักๆ เกี่ยวกับมะเร็งบอกว่า

that there is a single oncogene

มันมียีนมะเร็ง (oncogene) อยู่ตัวหนึ่ง

in a single cancer cell, and it would make you

ในเซลล์มะเร็งเซลล์หนึ่ง และมันจะทำให้คุณ

a cancer victim.

กลายเป็นเหยื่อของมะเร็ง

Well, this did not make sense to me.

มันฟังดูไม่สมเหตุผลเลยสำหรับฉัน

Do you even know how a trillion looks?

คุณรู้หรือเปล่า ว่าล้านล้านมันเยอะแค่ไหน

Now, let's look at it.

ลองมาดูกัน

There it comes, these zeroes after zeroes after zeroes.

นี่ไงคะ เลขศูนย์ตัวแล้วตัวเล่า

Now, if .0001 of these cells got mutated,

ดังนั้น ถ้า 0.0001 ในเซลล์เหล่านี้เกิดกลายพันธุ์

and .00001 got cancer, you will be a lump of cancer.

และ 0.00001 กลายเป็นมะเร็ง พวกคุณทุกคนคงจะกลายเป็นก้อนมะเร็ง

You will have cancer all over you. And you're not.

คุณคงจะมีมะเร็งเต็มไปหมดทั้งตัว แต่จริงๆแล้วไม่ได้เป็นอย่างนั้น

Why not?

ทำไมล่ะ ?

So, I decided over the years,

ฉันปักใจเชื่อ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

because of a series of experiments

จากข้อมูลการทดลองหลายครั้ง

that this is because of context and architecture.

ว่ามะเร็งมีสาเหตุจากบริบทและโครงสร้าง

And let me quickly tell you

ให้ฉันพูดให้ฟังแบบเร็วๆ

some crucial experiment that was able to actually show this.

ถึงการทดลองสำคัญๆ ที่สามารถแสดงให้เห็นได้

To begin with, I came to work with this virus

เริ่มต้นจาก ฉันได้ศึกษาไวรัสตัวหนึ่ง

that causes that ugly tumor in the chicken.

ที่เป็นสาเหตุของเนื้องอกที่น่าเกลียดในไก่

Rous discovered this in 1911.

เราส์ (Rous) ค้นพบมันในปี 1911

It was the first cancer virus discovered,

มันเป็นไวรัสมะเร็งตัวแรกที่ถูกค้นพบ

and when I call it "oncogene," meaning "cancer gene."

และถ้าฉันพูดถึง ออนโคยีน (oncogene) มันหมายถึง ยีนมะเร็ง

So, he made a filtrate, he took this filter

เขาได้สารที่คัดกรองแล้ว โดยใช้ที่กรองนี้

which was the liquid after he passed the tumor through a filter,

ซึ่งเป็นของเหลวที่ได้หลังจากเขาเอาเนื้องอกกดผ่านที่กรอง

and he injected it to another chicken, and he got another tumor.

เขาฉีดมันเข้าไปในไก่อีกตัวหนึ่ง แล้วไก่อีกตัวก็เกิดเนื้องอก

So, scientists were very excited,

เหล่านักวิทยาศาสตร์ต่างตื่นเต้นกันมาก

and they said, a single oncogene can do it.

และเขาบอกว่ายีนมะเร็งแค่ตัวเดียว ก็สามารถทำให้เกิดมะเร็งได้

All you need is a single oncogene.

คุณต้องการยีนมะเร็งเพียงแค่ตัวเดียวเท่านั้น

So, they put the cells in cultures, chicken cells,

ดังนั้น เขาจึงเอาเซลล์ของไก่ไปเพาะเลี้ยง

dumped the virus on it,

เทไวรัสลงไป

and it would pile up,

และมันจะโตกองสูงขึ้นมา

and they would say, this is malignant and this is normal.

และเขาจะบอกว่านี่คือเนื้อร้าย และนี่ก็เป็นปกติ

And again this didn't make sense to me.

และก็อีกนั่นแหละ มันฟังดูไม่มีเหตุผลเลยสำหรับฉัน

So for various reasons, we took this oncogene,

ด้วยสาเหตุอะไรหลายอย่าง เราเอายีนมะเร็งตัวนี้

attached it to a blue marker,

ติดเครื่องหมาย (marker) สีน้ำเงิน

and we injected it into the embryos.

และฉีดมันเข้าไปในตัวอ่อน

Now look at that. There is that beautiful feather in the embryo.

ลองดูสิ มันมีขนนกสวยๆอยู่ในตัวอ่อน

Every one of those blue cells are a cancer gene

ทุกเซลล์ที่เป็นสีน้ำเงินมียีนมะเร็ง

inside a cancer cell, and they're part of the feather.

ที่อยู่ภายในเซลล์มะเร็ง และมันเป็นส่วนหนึ่งของขนนก

So, when we dissociated the feather and put it in a dish,

เมื่อเราแยกส่วนที่เป็นขนนกออก แล้วเอามาเลี้ยงในจานทดลอง

we got a mass of blue cells.

เราได้ก้อนของเซลล์สีน้ำเงิน

So, in the chicken you get a tumor,

ดังนั้น ในไก่คุณพบเนื้องอก

in the embryo you don't,

แต่ในตัวอ่อนคุณไม่พบ

you dissociate, you put it in a dish, you get another tumor.

ถ้าคุณแยกมันออกมา เอามาเลี้ยงในจานทดลอง คุณได้เนื้องอกอีกก้อนหนึ่ง

What does that mean?

มันแปลว่าอะไร ?

That means that microenvironment

นี่แปลว่าสภาวะแวดล้อมระดับจุลภาค

and the context which surrounds those cells

และบริบทที่แวดล้อมเซลล์เหล่านั้นอยู่

actually are telling the cancer gene and the cancer cell what to do.

จริงๆ แล้วเป็นตัวบอกยีนมะเร็งและเซลล์มะเร็ง ว่าให้ทำอะไร

Now, let's take a normal example.

ทีนี้ ลองเอาตัวอย่างปกติ

The normal example, let's take the human mammary gland.

ตัวอย่างปกติ ลองเอาต่อมน้ำนมของมนุษย์

I work on breast cancer.

ฉันศึกษามะเร็งเต้านม

So, here is a lovely human breast.

นี่คือทรวงอกอันสวยงามของมนุษย์

And many of you know how it looks,

หลายๆคนรู้ว่ามันรูปร่างอย่างไร

except that inside that breast, there are all these

แต่ในภายเต้านมนั้น มันมีสิ่งเหล่านี้อยู่

pretty, developing, tree-like structures.

มีโครงสร้างรูปร่างอันสวยงามคล้ายต้นไม้ที่กำลังเติบโต

So, we decided that what we like to do

ดังนั้น เราตัดสินใจ ว่าสิ่งที่เราจะทำ

is take just a bit of that mammary gland,

คือเอาเนื้อเยื่อบางส่วนจากต่อมน้ำนม

which is called an "acinus,"

ที่เรียกว่าแอซินัส (acinus; กระเปาะของเซลล์)

where there are all these little things inside the breast

ซึ่งภายในเต้านมมีสิ่งเล็กๆนี้ เต็มไปหมด

where the milk goes, and the end of the nipple

ที่ซึ่งน้ำนมไหล ไปจนสุดที่หัวนม

comes through that little tube when the baby sucks.

ผ่านท่อเล็กๆ เมื่อทารกดูด

And we said, wonderful! Look at this pretty structure.

และเราบอกว่า วิเศษ! ดูโครงสร้างที่สวยงามนี่สิ

We want to make this a structure, and ask the question,

เราอยากทำโครงสร้างแบบนี้บ้าง และต้องตั้งคำถามว่า

how do the cells do that?

พวกเซลล์ทำแบบนั้นได้อย่างไร

So, we took the red cells --

เรานำเหล่าเซลล์สีแดง

you see the red cells are surrounded by blue,

คุณเห็นเซลล์สีแดงถูกล้อมรอบด้วยเซลล์สีน้ำเงิน

other cells that squeeze them, and behind it

เซลล์อื่นๆ ที่บีบพวกมันไว้ และด้านหลัง

is material that people thought was mainly inert,

คือวัสดุที่ผู้คนคิดว่ามันไม่มีบทบาท

and it was just having a structure to keep the shape,

และมันมีไว้เป็นโครงสร้างเพื่อรักษารูปทรง

and so we first photographed it

และขั้นแรกเราถ่ายภาพมันเก็บไว้

with the electron microscope years and years ago,

ด้วยกล้องอิเล็คตรอนกำลังขยายสูงเมื่อหลายปีก่อน

and you see this cell is actually quite pretty.

และคุณจะเห็นว่าเซลล์นี้จริงๆ แล้วสวยงามทีเดียว

It has a bottom, it has a top,

มันมีด้านล่าง มีด้านบน

it is secreting gobs and gobs of milk,

มันกำลังหลั่งนมออกมามากมาย

because it just came from an early pregnant mouse.

เพราะมันเพิ่งเอามาจากหนูที่เพิ่งตั้งท้อง

You take these cells, you put them in a dish,

คุณเอาเซลล์เหล่านี้ เอามันใส่ไว้ในจาน

and within three days, they look like that.

และภายในสามวัน มันกลายเป็นแบบนั้น

They completely forget.

มันลืมสนิท

So you take them out, you put them in a dish,

คุณเอามันออกมา เอาใส่ในจานทดลอง

they don't make milk. They completely forget.

มันไม่ผลิตนม มันลืมสนิท

For example, here is a lovely yellow droplet of milk

ยกตัวอย่าง นี่คือหยดน้ำนมน้อยๆ สีเหลือง

on the left, there is nothing on the right.

ทางด้านซ้าย และไม่มีอะไรอยู่ทางด้านขวา

Look at the nuclei. The nuclei in the cell on the left

ดูที่นิวเคลียส นิวเคลียสในเซลล์ทางซ้าย

is in the animal, the one on the right is in a dish.

คือสภาพตอนที่อยู่ในหนู ส่วนทางด้านขวาคือที่อยู่ในจาน

They are completely different from each other.

ทั้งสองแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

So, what does this tell you?

แล้วนี่มันบอกอะไรเรา?

This tells you that here also, context overrides.

มันบอกคุณว่า นี่เช่นกันที่บริบทสำคัญกว่า

In different contexts, cells do different things.

ในบริบทที่ต่างกัน เซลล์ทำสิ่งที่ต่างกัน

But how does context signal?

แต่บริบทสื่อสารได้อย่างไร?

So, Einstein said that

ไอน์สไตน์กล่าวว่า

"For an idea that does not first seem insane, there is no hope."

"แนวคิดที่ในตอนแรกฟังดูแล้วไม่เหมือนบ้า นั้นมันสิ้นหวังแล้ว"

So, you can imagine the amount of skepticism

ดังนั้นคุณจึงจินตนาการได้ถึงความเคลือบแคลง

I received -- couldn't get money,

ที่ฉันได้รับ -- ไม่ได้รับเงิน

couldn't do a whole lot of other things,

ทำอย่างอื่นๆ ไม่ได้อีกมากมาย

but I'm so glad it all worked out.

แต่ฉันดีใจมากที่มันออกมาได้สวย

So, we made a section of the mammary gland of the mouse,

ดังนั้นเราจึงตัดต่อมน้ำนมของหนู

and all those lovely acini are there,

พร้อมด้วยเหล่ากระเปาะของเซลล์ที่น่ารัก

every one of those with the red around them are an acinus,

ทุกๆ อันที่มีสีแดงๆ อยู่รอบๆ นั่นคือกระเปาะของเซลล์

and we said okay, we are going to try and make this,

และเราบอกว่า เราจะลองสร้างมันดู

and I said, maybe that red stuff

และฉันพูดว่า บางทีเจ้าสีแดงๆ

around the acinus that people think there's just a structural scaffold,

ที่อยู่รอบๆ กระเปาะของเซลล์ ที่ผู้คนคิดว่ามันเป็นแค่โครงสร้าง

maybe it has information,

บางทีมันมีข้อมูลอยู่

maybe it tells the cells what to do, maybe it tells the nucleus what to do.

บางทีมันบอกเหล่าเซลล์ว่าต้องทำอะไร บางทีมันบอกนิวเคลียสว่าต้องทำอะไร

So I said, extracellular matrix, which is this stuff

ฉันจึงพูดว่า เจ้าสิ่งนี้ ซึ่งก็คือสารเคลือบเซลล์ (extracellular matrix)

called ECM, signals and actually tells the cells what to do.

เรียกสั้นๆ ว่า ECM ส่งสัญญาณบอกเหล่าเซลล์ว่าต้องทำอะไร

So, we decided to make things that would look like that.

เราตัดสินใจจะสร้างบางสิ่งที่ดูเหมือนเช่นนั้น

We found some gooey material

เราพบวัสดุเหนียวๆ บางอย่าง

that had the right extracellular matrix in it,

ที่มีส่วนผสมของสารเคลือบเซลล์พอเหมาะ

we put the cells in it, and lo and behold,

เราเอาเซลล์ใส่เข้าไปในนั้นและเผ้าดู

in about four days, they got reorganized

ภายในสี่วัน มันจัดเรียงตัวใหม่

and on the right, is what we can make in culture.

ทางขวามือ คือสิ่งที่เราสร้างขึ้นโดยการเพาะเลี้ยง

On the left is what's inside the animal, we call it in vivo,

ทางซ้ายมือคือตัวอย่างที่อยู่ในตัวสัตว์ ที่เราเรียกว่า อิน วีโว (in vivo,)

and the one in culture was full of milk,

และตัวอย่างที่อยู่ในจานเพาะเลี้ยงนั้นเต็มไปด้วยนม

the lovely red there is full of milk.

เจ้าสีแดงๆ น่ารักเหล่านั้นเต็มไปด้วยนม

So, we Got Milk, for the American audience.

เรา "ได้นม" มาแล้ว สำหรับผู้ชมชาวอเมริกัน [Got Milk?; โครงการรณรงค์ดื่มนมของอเมริกา] นะคะ

All right. And here is this beautiful human cell,

เอาล่ะ และนี่คือเซลล์มนุษย์อันสวยงาม

and you can imagine that here also, context goes.

และคุณคงคาดได้เช่นกันว่า บริบทนั้นมีความสำคัญ

So, what do we do now?

แล้วจะทำอย่างไรต่อ?

I made a radical hypothesis.

ฉันตั้งสมมติฐานที่ค่อนข้างแหวกแนว

I said, if it's true that architecture is dominant,

ฉันกล่าวว่า ถ้าเป็นจริงว่าโครงสร้างนั้นมีอำนาจเหนือกว่า

architecture restored to a cancer cell

โครงสร้างจะต้องคืนสภาพแก่เซลล์มะเร็งด้วย

should make the cancer cell think it's normal.

ต้องทำให้เซลล์มะเร็งคิดว่ามันปกติ

Could this be done?

สิ่งนี้จะเป็นไปได้หรือไม่?

So, we tried it.

ดังนั้นเราจึงลองทำมัน

In order to do that, however,

เพื่อที่จะทำเช่นนั้น

we needed to have a method of distinguishing normal from malignant,

เราต้องมีวิธีเพื่อใช้แยกระหว่างเนื้อดี และเนื้อร้าย

and on the left is the single normal cell,

ทางซ้ายนี้เป็นเซลล์ปกติเซลล์หนึ่ง

human breast, put in three-dimensional gooey gel

จากเต้านมของมนุษย์ ใส่ไว้ในเจลเหนียวๆ

that has extracellular matrix, it makes all these beautiful structures.

ที่มีสารเคลือบเซลล์มันสร้างโครงสร้างอันสวยงาม

On the right, you see it looks very ugly,

ทางขวา คุณจะเห็นว่ามันดูอัปลักษณ์

the cells continue to grow,

เหล่าเซลล์ขยายตัวไปเรื่อยๆ

the normal ones stop.

แต่เซลล์ปกติจะหยุดขยายตัว

And you see here in higher magnification

และที่กำลังขยายสูงคุณจะเห็น

the normal acinus and the ugly tumor.

กระเปาะเซลล์ปกติ และเนื้อร้ายอัปลักษณ์

So we said, what is on the surface of these ugly tumors?

อะไรอยู่บนผิวของเนื้อร้ายน่าเกลียดนี้

Could we calm them down --

เราจะทำให้มันสงบลงได้อย่างไร

they were signaling like crazy and they have pathways all messed up --

มันส่งสัญญาณกันแบบบ้าคลั่ง และเส้นทางสื่อสารของมันยุ่งเหยิงไปหมด

and make them to the level of the normal?

ทำให้มันสงบลงอยู่ในระดับเป็นปกติ

Well, it was wonderful. Boggles my mind.

นี่มันสวยงามมาก ฉันทึ่งมาก

This is what we got.

นี่คือสิ่งที่เราได้

We can revert the malignant phenotype.

เราสามารถคืนสภาพของเนื้อร้ายได้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And in order to show you that the malignant phenotype

และเพื่อที่จะเอาตัวอย่างที่มีลักษณะเป็นเนื้อร้าย ชิ้นนั้นมาให้คุณดู

I didn't just choose one,

ฉันไม่ได้เลือกมาแค่ตัวอย่างเดียว

here are little movies, sort of fuzzy,

นี่คือหนังสั้นๆ ออกจะพร่ามัวหน่อย

but you see that on the left are the malignant cells,

แต่คุณจะเห็นว่าทางซ้ายคือเซลล์มะเร็ง

all of them are malignant,

ทั้งหมดนั้นคือมะเร็ง

we add one single inhibitor in the beginning,

เราใส่สารยับยั้งเข้าไปตัวหนึ่งในตอนเริ่มต้น

and look what happens, they all look like that.

และดูสิ่งที่เกิดขึ้นสิคะ มันเป็นอย่างนั้นทั้งหมด

We inject them into the mouse, the ones on the right,

เราฉีดเซลล์ทางด้านขวาเข้าไปในตัวหนู

and none of them would make tumors.

ไม่มีเซลล์ไหนเลยที่ก่อให้เกิดเนื้อร้าย

We inject the other ones in the mouse, 100 percent tumors.

เราฉีดเซลล์อีกกลุ่มหนึ่งเข้าไปในตัวหนู ผลคือ 100% กลายเป็นเนื้อร้าย

So, it's a new way of thinking about cancer,

ดังนั้น มันจึงเป็นมุมมองใหม่เกี่ยวกับมะเร็ง

it's a hopeful way of thinking about cancer.

มันเป็นวิธีที่เต็มไปด้วยความหวังเกี่ยวกับมะเร็ง

We should be able to be dealing with these things at this level,

เราน่าจะสามารถจัดการพวกมันได้ที่ระดับนี้

and these conclusions say that growth and malignant behavior

และบทสรุปเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า การเติบโตและพฤติกรรมเนื้อร้าย

is regulated at the level of tissue organization

ถูกควบคุมในระดับการจัดเรียงตัวของเนื้อเยื่อ

and that the tissue organization is dependent

และการจัดเรียงตัวของเนื้อเยื่อนั้นขึ้นอยู่

on the extracellular matrix and the microenvironment.

กับสารเคลือบเซลล์ และสภาพแวดล้อมระดับจุลภาค

All right, thus form and function interact dynamically and reciprocally.

ดังนั้น รูปแบบและหน้าที่จึงมีปฏิสัมพันธ์ อย่างต่อเนื่องและอาศัยซึ่งกันและกัน

And here is another five seconds of repose,

และนี่คือการพักสั้นๆ 5 วินาที

is my mantra. Form and function.

มันคือมนตราของฉัน รูปแบบและหน้าที่

And of course, we now ask, where do we go now?

และแน่นอน คำถามต่อไปสำหรับพวกเรา คือเราจะทำอะไรต่อ?

We'd like to take this kind of thinking into the clinic.

เราอยากเอาแนวคิดนี้ไปใช้กับการรักษา

But before we do that, I'd like you to think

แต่ก่อนจะทำอย่างนั้น ฉันอยากให้คุณคิด

that at any given time when you're sitting there,

ว่าในทุกๆ ขณะที่คุณนั่งอยู่ตรงนี้

in your 70 trillion cells,

ในทั้ง 70 ล้านล้านเซลล์ของคุณ

the extracellular matrix signaling to your nucleus,

สารเคลือบเซลล์กำลังส่งสัญญาณไปยังนิวเคลียส

the nucleus is signaling to your extracellular matrix

นิวเคลียสก็ส่งสัญญาณไปยังสารเคลือบเซลล์

and this is how your balance is kept and restored.

นี่คือวิธีที่สมดุลของคุณคงอยู่และฟื้นคืนกลับมา

We have made a lot of discoveries,

เราได้ค้นพบมากมาย

we have shown that extracellular matrix talks to chromatin.

เราได้แสดงให้เห็นว่าสารเคลือบเซลล์ นั้นสื่อสารกับโครมาตินได้

We have shown that there's little pieces of DNA

เราแสดงให้เห็นว่ามันมีส่วนเล็กๆ ในดีเอ็นเอ

on the specific genes of the mammary gland

ในยีนบางตัวของต่อมน้ำนม

that actually respond to extracellular matrix.

ที่จริงๆ แล้วตอบสนองต่อสารเคลือบเซลล์

It has taken many years, but it has been very rewarding.

มันต้องใช้เวลานานหลายปี แต่ผลที่ได้ก็คุ้มค่า

And before I get to the next slide, I have to tell you

และก่อนที่ฉันจะไปยังสไลด์ถัดไป ฉันต้องขอบอกว่า

that there are so many additional discoveries to be made.

มีการยังมีค้นพบเพิ่มเติมอีกมากมาย

There is so much mystery we don't know.

ยังมีปริศนาอีกมากมายที่เรายังไม่รู้

And I always say to the students and post-docs I lecture to,

และฉันมักบอกนักเรียนและนักวิจัยหลังปริญญาเอก ที่ฉันสอนเสมอๆ ว่า

don't be arrogant, because arrogance kills curiosity.

อย่าหยิ่งยโส เพราะความหยิ่ง ทำลายความกระหายใคร่รู้

Curiosity and passion.

ความกระหายใคร่รู้และความหลงใหล

You need to always think, what else needs to be discovered?

คุณจะต้องคิดตลอดเวลา ว่าเราจะต้องค้นคว้าอะไรอีก

And maybe my discovery needs to be added to

และบางที การค้นพบของฉันจะต้องเพิ่มอะไรเข้าไป

or maybe it needs to be changed.

บางทีมันอาจจะต้องถูกเปลี่ยนแปลง

So, we have now made an amazing discovery,

ตอนนี้เราได้ค้นพบยิ่งใหญ่

a post-doc in the lab who is a physicist asked me,

นักวิจัยหลังปริญญาเอกคนหนึ่ง ในห้องทดลองของฉันถามว่า

what do the cells do when you put them in?

พวกเซลล์เหล่านั้นมันทำอะไรเมื่อคุณใส่มันเข้าไป?

What do they do in the beginning when they do?

พวกเซลล์เหล่านั้นมันทำอะไรเมื่อคุณใส่มันเข้าไป?

I said, I don't know, we couldn't look at them.

ฉันบอกว่าฉันไม่รู้ เรามองมันไม่เห็น

We didn't have high images in the old days.

เราไม่มีเครื่องมือถ่ายภาพความละเอียดสูงในสมัยนั้น

So she, being an imager and a physicist,

ดังนั้นเธอ ในฐานะนักถ่ายภาพและแพทย์

did this incredible thing.

จึงทำสิ่งน่าเหลือเชื่อนี้

This is a single human breast cell in three dimensions.

นี่คือเซลล์เต้านมของมนุษย์เซลล์หนึ่ง ในแบบสามมิติ

Look at it. It's constantly doing this.

ดูสิคะ มันทำแบบนี้ตลอดเวลาเลย

Has a coherent movement.

มันเคลื่อนที่ไปพร้อมๆ กันอย่างเป็นระเบียบ

You put the cancer cells there, and they do go all over,

คุณเอาเซลล์มะเร็งใส่เข้าไป มันวิ่งไปทั่วเลย

they do this. They don't do this.

มันทำแบบนี้ มันไม่ใช่แบบนี้

And when we revert the cancer cell, it again does this.

และเมื่อเราย้อนสภาพเซลล์มะเร็ง มันกลับมาทำแบบนี้ได้อีก

Absolutely boggles my mind.

ฉันทึ่งมาก

So the cell acts like an embryo. What an exciting thing.

ดังนั้น เซลล์ทำตัวเหมือนตัวอ่อน ช่างเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นจริงๆ

So I'd like to finish with a poem.

ฉันอยากจบการบรรยายด้วยบทกลอน

Well I used to love English literature,

คือฉันเคยหลงใหลวรรณกรรมอังกฤษมาก

and I debated in college, which one should I do?

และฉันลังเลตอนเรียนมหาลัย ว่าฉันจะเลือกสายไหนดี

And unfortunately or fortunately, chemistry won.

และโชคไม่ดี หรืออาจเป็นโชคดี ที่ด้านเคมีชนะ

But here is a poem from Yeats. I'll just read you the last two lines.

นี่คือกลอนจากยีทส์ (Yeats) ฉันจะอ่านแค่สองบรรทัดท้ายนะคะ

It's called "Among the School Children."

มันชื่อว่า "ในหมู่เด็กนักเรียน"

"O body swayed to music / O brightening glance /

"โอ้ ร่างกายร่ายรำตามทำนอง โอ้ แววตาอันเป็นประกายเมียงมอง

How [can we know] the dancer from the dance?"

นักเต้นและท่ารำร่าย จะแยกจากกันได้เช่นไร?"

And here is Merce Cunningham,

และนี่คือ เมิร์ซ คันนิงแฮม (Merce Cunningham)

I was fortunate to dance with him when I was younger,

ฉันโชคดีมากที่ได้เต้นกับเขาเมื่อตอนฉันอายุน้อยกว่านี้

and here he is a dancer,

ในรูปนี้เขาเป็นนักเต้น

and while he is dancing, he is both the dancer and the dance.

เมื่อเขากำลังเต้น เขาเป็นทั้งนักเต้นและการเต้น

The minute he stops, we have neither.

เมื่อใดที่เขาหยุด เขาจะไม่เป็นทั้งสองอย่าง

So it's like form and function.

มันจึงเหมือนรูปแบบและหน้าที่

Now, I'd like to show you a current picture of my group.

ตอนนี้ฉันอยากให้คุณเห็นภาพกลุ่มวิจัยของฉัน

I have been fortunate to have had these magnificant

ฉันโชคดีมากที่ได้ร่วมงานกันนักเรียน และนักวิจัยหลังปริญญาเอก

students and post-docs who have taught me so much,

ผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้ ผู้ซึ่งสอนฉันมากมาย

and I have had many of these groups come and go.

และฉันมีหลายหลายกลุ่มเช่นนี้เข้ามาและจากไป

They are the future and I try to make them not be afraid

พวกเขาคืออนาคต และฉันพยายามที่จะไม่ให้พวกเขากลัว

of being the cat and being told,

ที่จะเป็นแมวที่ถูกบอกว่า

don't think outside the box.

อย่าคิดออกนอกกรอบ

And I'd like to leave you with this thought.

และฉันอยากจะทิ้งข้อคิด

On the left is water coming through the shore,

ทางด้านซ้ายคือภาพน้ำที่บรรจบกับฝั่ง

taken from a NASA satellite.

ถ่ายจากดาวเทียมนาซ่า

On the right, there is a coral.

ทางขวาคือปะการัง

Now if you take the mammary gland and spread it

ถ้าคุณเอาต่อมน้ำนมแล้วแผ่มันออก

and take the fat away, on a dish it looks like that.

เอาไขมันออกไม บนจานทดลองมันจะเป็นแบบนี้

Do they look the same? Do they have the same patterns?

มันเหมือนกันไหม? มันมีแบบแผนเดียวกันไหม?

Why is it that nature keeps doing that over and over again?

ทำไมธรรมชาติถึงทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

And I'd like to submit to you

และฉันอยากให้คุณทราบว่า

that we have sequenced the human genome,

เราได้ถอดรหัสพันธุกรรมมนุษ์

we know everything about the sequence of the gene,

เรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับลำดับยีน

the language of the gene, the alphabet of the gene,

ภาษาแห่งยีน ตัวอักษรแห่งยีน

But we know nothing, but nothing,

แต่เรายังไม่รู้อะไรเลย แม้สักนิดเดียว

about the language and alphabet of form.

เกี่ยวกับภาษาและอักษรแห่งรูปแบบ

So, it's a wonderful new horizon,

มันเป็นดินแดนใหม่ที่วิเศษ

it's a wonderful thing to discover for the young

มันเป็นสิ่งวิเศษสุด ที่ได้ค้นพบเพื่อเด็กๆ

and the passionate old, and that's me.

และเพื่อผู้ใหญ่ที่ยังหลงใหลมัน ซึ่งนั่นก็คือฉันเอง

So go to it!

ดังนั้น รีบลงมือค่ะ!

(Applause)

(เสียงปรบมือ)