Why you should bring your whole self to work | The Way We Work, a TED series

A leader is steady, firm, decisive, unwavering.

Translator: Dollaya Piumsuwan Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

ผู้นำต้องมั่นคง แข็งแกร่ง เด็ดขาด ไม่หวั่นไหว

Never let 'em see you sweat, always have an answer.

อย่าให้ใครเห็นคุณเหงื่อตก ต้องมีคำตอบเสมอ

[The Way We Work]

[วิธีการทำงานของเรา]

My name is Dan, I'm a partner at a global creative consultancy.

ผมชื่อแดน เป็นหุ้นส่วน ในบริษัทครีเอทีฟระดับโลก

But there's another side to me:

แต่ผมมีอีกด้านหนึ่ง

Carrie Dragshaw,

แคร์รี่ แดรกชอร์

the character I created on Instagram.

ตัวตนที่ผมสร้างขึ้นบนอินสตาแกรม

As I thought about my double life, I couldn't help but wonder ...

เวลาที่ผมคิดถึงชีวิตสองด้านของผม ผมอดไม่ได้ที่จะสงสัย

When your true self is a little nontraditional,

เมื่อตัวตนที่แท้จริงของเรา ไม่ค่อยเป็นไปตามขนบธรรมเนียม

how much of it can you really bring to the office?

เราจะเป็นตัวของเราได้มากน้อยแค่ไหน ในที่ทำงาน

For some of us is authenticity off-limits?

สำหรับพวกเราบางคน การเป็นตัวเองนั้น เกินขอบเขตไปหรือไม่

For the first 10 years of my career,

ในช่วง 10 ปีแรกในชีวิตการทำงานของผม

I thought there was one way to be a leader:

ผมคิดว่ามันมีวิธีเดียว ที่จะก้าวขึ้นเป็นผู้นำ

decisive and serious.

เด็ดขาดและจริงจัง

But that's not me.

แต่นั่นไม่ใช่ผม

So I'd put on basically office drag to fit the role:

ผมจึงสวมใส่ความเป็นออฟฟิศ เพื่อให้เข้ากับบทบาท

I'd talk in a deeper voice, try to hold in my hand motions.

ผมพูดด้วยเสียงต่ำ พยายามจะควบคุมการเคลื่อนไหวของมือ

I'm someone who gets really excited about things,

ผมเป็นคนที่มักตื่นเต้นมาก ๆ กับสิ่งต่าง ๆ

so I'd temper that.

ผมข่มมันไว้

I had this little voice in my head, telling me,

มีเสียงเล็ก ๆ ในหัวของผม บอกผมว่า

"You're too gay, too feminine, too flamboyant."

“นายเป็นเกย์เกินไป เป็นสาวเกินไป มีสีสันเกินไป”

I had one well-intentioned adviser who said,

ผมมีที่ปรึกษาที่หวังดีกับผม บอกว่า

"Everyone knows you're gay. And that's great.

“ทุกคนรู้ว่านายเป็นเกย์ และนั่นมันเยี่ยมมาก”

But you don't need to beat them over the head with it."

แต่คุณไม่จำเป็นต้องเอาสิ่งนี้ ไปย้ำให้พวกเขารู้มากนัก”

Cut to: me in a tutu, for Halloween 2016.

ตัดภาพมาที่ผมในกระโปรงตูตู ในงานฮัลโลวีน ปี 2016

I dressed up as my favorite TV show character, Carrie Bradshaw,

ผมแต่งตัวเป็นตัวละครทีวีที่ผมชื่นชอบ แคร์รี่ แบรดชอว์

thinking my friends would get a kick out of it.

คิดว่าเพื่อน ๆ ผมต้องชอบมันแน่ ๆ

And then, things got crazy.

แต่แล้ว เรื่องก็เกิดขึ้น

The post went viral, and at first it was pure fun.

โพสต์นั้นกลายเป็นไวรัล แรก ๆ มันก็สนุกอยู่

I started getting these incredible messages from people

ผมได้รับข้อความที่น่าเหลือเชื่อ จากผู้คนมากมายว่า

about how happy it made them,

มันทำให้พวกเขามี ความสุขแค่ไหน

how it encouraged them to be their authentic selves.

และมันทำให้พวกเขากล้าที่จะเป็นตัวเอง

And I started to think,

และผมก็เริ่มคิดว่า

maybe this is the time to tell that little voice in my head to just shut up

บางทีนี่อาจจะเป็นเวลาที่จะต้อง บอกให้เสียงเล็ก ๆ ในหัวหยุดเสียที

and let myself be me.

และปล่อยให้ผมเป็นผม

But then things got a little too big.

แต่แล้วก็มีเรื่องเล็กน้อย

Carrie Dragshaw was everywhere -- In the "New York Post", "US Weekly" --

แคร์รี่ แดรกชอว์ อยู่เต็มไปหมดทุกที่ ใน “นิวยอร์กโพสต์” “อัสวีคลี่”

and I got terrified:

ผมเริ่มกลัว

"What would my bosses think?

“หัวหน้าของผมจะคิดยังไง

Would my coworkers still respect me as a leader?

แล้วเพื่อนร่วมงาน จะยังเคารพผมในฐานะผู้นำมั้ย

What would my clients think?"

ลูกค้าของผมจะคิดยังไง”

I thought I was going to have to get a different job.

ผมคิดว่าผมอาจจะต้องหางานใหม่

แต่แล้วบางอย่างก็เกิดขึ้น มันเป็นสิ่งเล็ก ๆ

But then, something happened, something small.

I got a text from my boss, it wasn't long, it just said,

ผมได้รับข้อความจากหัวหน้า ไม่ยาวมาก มันเขียนว่า

"Wow, Cosmo!"

“ว้าว เก๋มาก!”

With a link to an article that had just gone up about me.

พร้อมกับลิงก์ของบทความ ที่เกี่ยวกับผม

And it let me put that little, scared voice away

มันทำให้ผมกำจัดเสียงของ ความหวาดกลัวไปได้

and just be excited about this whole new world,

และเริ่มตื่นเต้นกับโลกใบใหม่

rather than freaked out.

แทนที่จะกลัวจนหัวหด

That's the power of one person,

นั่นคือพลังของคนคนหนึ่ง

sometimes all it takes is one ally to make you feel comfortable.

บางครั้งแค่พันธมิตรหนึ่งคน ที่ช่วยให้คุณสบายใจ

And my coworkers started acting differently.

และเพื่อนร่วมงานของผม ก็เริ่มทำตัวต่างออกไป

They became more open, more playful with me,

พวกเขาเปิดรับและสนุกสนานกับผมมากขึ้น

it was as if knowing this other side of me

ราวกับว่าการได้รู้จักอีกด้านหนึ่งของผม

gave them permission to be more of themselves as well.

เป็นการเปิดทางให้พวกเขา เป็นตัวของตัวเองด้วยเช่นกัน

I thought that openness and vulnerability

ผมคิดว่าการเปิดกว้าง และความเปราะบาง

would actually decrease my standing with my team.

จะทำให้ผมดูด้อยค่าในทีม

But it's done the opposite.

แต่มันกลับตรงกันข้าม

Two years in,

สองปีผ่านไปแล้ว

I never could have imagined that this part of me would not just be embraced,

ผมไม่เคยจินตนาการเลยว่า ไม่ใช่แค่ตัวตนของผมจะได้รับการยอมรับ

but could actually help my career.

แต่มันช่วยเรื่องอาชีพของผม

Now, I'm lucky.

ผมโชคดี

ผมทำงานอยู่นิวยอร์ก

I work in New York City,

in an office where creativity is valued

ในออฟฟิศที่ให้ความสำคัญกับ ความสร้างสรรค์

and I was already pretty established in my career when all of this started.

และผมค่อนข้างเป็นที่รู้จัก ตอนที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น

Maybe that's you, maybe it isn't.

นั่นอาจจะเป็นคุณ หรือไม่ก็ตาม

But all of this has taught me so much

แต่สิ่งนี้ได้สอนผมมากมาย

about just the importance of bringing your whole self to work.

เกี่ยวกับความสำคัญ ของการพาตัวตนของคุณมาทำงาน

มันเปลี่ยนความเข้าใจผิด ๆ ของผม

And it's really challenged my own misperceptions

about what it takes to be successful.

เกี่ยวกับการประสบความสำเร็จ

There's no one kind of way to be a leader.

มันไม่มีผู้นำแบบเดียว

It's about finding your strengths and finding ways to amplify them.

มันเป็นเรื่องการหาจุดแข็งของตัวเอง และวิธีพัฒนาจุดแข็งนั้น

Before, if a meeting was hard, I'd put on my perfect leader mask.

ก่อนหน้านี้ ถ้าการประชุมเริ่มจะไม่ค่อยสวย ผมจะสวมหน้ากากผู้นำที่เพอร์เฟค

Now, I can say, "Gosh, that was frustrating."

ตอนนี้ผมสามารถพูดได้ว่า “ให้ตายสิ น่าหงุดหงิดชะมัด”

We can talk about challenges and struggles in an open way,

เราสามารถพูดถึงความท้าทาย และความลำบากได้เปิดเผยมากขึ้น

rather than everybody pretending that they're fine until it's too late.

แทนที่ทุกคนจะแสร้งว่าพวกเขาสบายดี จนกระทั่งมันสายเกินไป

Concealing an identity takes work.

การปกปิดตัวตนของคุณใช้พลังมาก

Think of all the wasted energy spent pretending,

คิดถึงพลังงานที่ต้องเสียไป กับการแสร้งทำ

wishing you were someone different.

หรือภาวนาว่าคุณเป็นคนอื่นที่ต่างออกไป

What's most interesting to me, though, is that in this big study of covering,

สิ่งที่น่าสนใจที่สุดสำหรับผมคือ ในงานวิจัยเกี่ยวกับปกปิดตัวตน

93 percent of those who say they're doing it

ร้อยละ 93 ของคนที่บอกว่า พวกเขาปกปิดตัวตน

also believe their organization values inclusion.

เชื่อว่าองค์กรของพวกเขา ให้ความสำคัญกับการเปิดกว้างและยอมรับ

So clearly, our workplaces and all of our strange inner voices

เห็นได้ชัดว่า ที่ทำงานของพวกเรา และเสียงเล็ก ๆ ในหัวของเรา

have a long way to go on acceptance.

ต้องใช้เวลาอีกมากในการยอมรับสิ่งนี้

There's a big difference between adapting and disguising.

การปรับตัวและการซ่อนตัว มันแตกต่างกันอย่างมาก

And I think I learned that a little late.

และผมเชื่อว่าผมเรียนรู้มันช้าไปหน่อย

Personally, I'm taking all of this as a call to be the ally

ส่วนตัวแล้ว ผมทำสิ่งเหล่านี้ เพื่อเรียกเหล่าพันธมิตร

who, like my boss did for me,

เหมือนกับที่หัวหน้าของผมทำให้ผม

lets people know that it's OK to open up.

คนที่บอกคนอื่น ๆ ว่ามันโอเค ที่จะเปิดเผยตัวตน

If you're gay, or proud of your ethnic background,

ถ้าคุณเป็นเกย์ หรือ ภาคภูมิใจในภูมิหลังทางชาติพันธ์ุ

or have a disability or are deeply religious,

หรือมีความบกพร่องทางร่างกาย หรือมีศรัทธาแรงกล้าในศาสนา

see what it's like being your full self at work.

ลองดูว่าการเป็นตัวของตัวเองในที่ทำงาน มันเป็นยังไง

You might be pleasantly surprised.

คุณอาจจะประหลาดใจ ในแบบที่ดีครับ