What it's like to be a parent in a war zone | Aala El-Khani

Translator: Theeraparp Riambuppha Reviewer: Vera Chicharito

Worldwide, over 1.5 billion people experience armed conflict.

ผู้คนทั่วโลกกว่า 1.5 พันล้านคน ประสบกับความขัดแย้งด้วยอาวุธ

In response, people are forced to flee their country,

ด้วยเหตุนี้ ผู้คนจึงถูกบีบให้ลี้ภัยจากประเทศตัวเอง

leaving over 15 million refugees.

ทำให้เกิดผู้อพยพมากกว่า 15 ล้านคน

Children, without a doubt,

ส่วนเด็ก ๆ แน่นอนว่า

are the most innocent and vulnerable victims ...

เป็นผู้บริสุทธิ์และเหยื่ออันแสนเปราะบาง

but not just from the obvious physical dangers,

แต่มิใช่แค่เพียง ภัยคุกคามทางกายภาพที่เด่นชัดเท่านั้น

but from the often unspoken effects that wars have on their families.

บ่อยครั้งที่ภัยเงียบจากสงคราม ส่งผลต่อครอบครัวเด็ก ๆ

The experiences of war leave children at a real high risk

การผ่านประสบการณ์สงคราม ทำให้เด็ก ๆ ตกอยู่ในความเสี่ยงสูง

for the development of emotional and behavioral problems.

ที่จะมีปัญหาพัฒนาการทางอารมณ์ และพฤติกรรม

Children, as we can only imagine,

ซึ่งเราทำได้เพียงนึกภาพ ว่าเด็กเหล่านี้

will feel worried, threatened and at risk.

คงจะรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน ถูกคุกคาม และตกอยู่ในความเสี่ยง

But there is good news.

แต่ก็ยังมีข่าวดีอยู่บ้าง

The quality of care that children receive in their families

คุณภาพของความเอาใจใส่ที่เด็ก ๆ ได้รับ จากครอบครัวของพวกเขา

can have a more significant effect on their well-being

จะส่งผลต่อสุขภาวะของเด็ก ๆ อย่างมีนัยยะสำคัญ

than from the actual experiences of war that they have been exposed to.

มากยิ่งกว่าประสบการณ์จริงจากสงคราม ที่เด็ก ๆ ต้องพบเจอเสียอีก

So actually, children can be protected

ดังนั้น เราจึงสามารถปกป้องเด็ก ๆ ได้

by warm, secure parenting during and after conflict.

ด้วยอุ่นไอรัก ด้วยการอุ้มชูที่ให้ที่พึ่งทางใจ ทั้งในระหว่างและภายหลังภัยขัดแย้ง

In 2011, I was a first-year PhD student

เมื่อ ปี ค.ศ. 2011 ฉันเป็นนักศึกษาปริญญาเอกปีแรก

in the University of Manchester School of Psychological Sciences.

ในสถาบันวิทยาศาสตร์จิตวิทยา แห่งมหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์

Like many of you here,

เช่นเดียวกับทุกท่าน ณ ที่แห่งนี้

I watched the crisis in Syria unfold in front of me on the TV.

ฉันได้ดูข่าววิกฤตการณ์ในซีเรีย ที่ปรากฏต่อหน้าจากโทรทัศน์

My family is originally from Syria,

ครอบครัวฉันเองก็มีถิ่นฐานมาจากซีเรีย

and very early on,

และในช่วงแรก ๆ นั้น

I lost several family members in really horrifying ways.

ฉันต้องสูญเสียสมาชิกครอบครัวหลายคน ไปอย่างน่าใจหาย

I'd sit and I'd gather with my family and watch the TV.

ทั้งฉันและครอบครัวต่างมานั่งดูทีวีร่วมกัน

We've all seen those scenes:

เราทุกคนต่างเคยเห็นภาพต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น

bombs destroying buildings,

ระเบิดทำลายล้างตึกรามบ้านช่อง

chaos, destruction

ความโกลาหล ความเสียหาย

and people screaming and running.

ผู้คนต่างกรีดร้องและวิ่งหนี

It was always the people screaming and running that really got me the most,

ภาพที่ผู้คนร้องโหยหวนและวิ่งหนีนั้น เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันปวดใจที่สุดเสมอ

especially those terrified-looking children.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาพเด็ก ๆ ที่แลดูหวาดผวา

I was a mother to two young, typically inquisitive children.

ตัวฉันก็เป็นคุณแม่ลูกสองที่มีความอยากรู้ อยากเห็นตามประสาเด็กทั่วไป

They were five and six then,

ในเวลานั้นเขาทั้งสองมีอายุ 5 และ 6 ขวบ

at an age where they typically asked lots and lots of questions,

เป็นช่วงอายุที่เด็ก ๆ มักจะชอบถามคำถามมากมาย

and expected real, convincing answers.

และหวังจะได้รับคำตอบที่แท้จริงและน่าเชื่อถือ

So, I began to wonder what it might be like

ฉันจึงเริ่มสงสัยว่า จะเป็นอย่างไรนะ

to parent my children in a war zone and a refugee camp.

หากฉันต้องดูแลลูกในเขตสงคราม และค่ายผู้ลี้ภัย

Would my children change?

ลูก ๆ ของฉันจะเปลี่ยนไปไหม

Would my daughter's bright, happy eyes lose their shine?

นัยน์ตาอันสดใสและมีความสุขของลูกสาวฉัน จะจางหายไปไหม

Would my son's really relaxed and carefree nature become fearful and withdrawn?

ลักษณะนิสัยสบาย ๆ และไร้กังวลของลูกชาย จะกลายเป็นหวาดกลัวและเก็บตัวไหม

How would I cope?

ฉันจะรับมือได้อย่างไร

Would I change?

แล้วตัวฉันจะเปลี่ยนไปไหม

As psychologists and parent trainers,

ในฐานะที่ฉันเป็นนักจิตวิทยา และผู้สอนการเลี้ยงดูบุตร

we know that arming parents with skills in caring for their children

เรารู้ว่าการฝึกให้ผู้ปกครอง มีทักษะการเลี้ยงดูบุตรที่ดี

can have a huge effect on their well-being,

สามารถส่งผลต่อสุขภาวะของเด็ก ๆ อย่างมากมายเหลือคณานับ

and we call this parent training.

เราเรียกสิ่งนี้ว่าการฝึกฝนการเลี้ยงดู

The question I had was,

คำถามที่ฉันเคยคิดถึงก็คือ

could parent training programs be useful for families

โปรแกรมการฝึกฝนการเลี้ยงดู จะเป็นประโยชน์ต่อครอบครัว

while they were still in war zones or refugee camps?

ในขณะที่พวกเขายังอยู่ในเขตสงคราม หรือค่ายผู้ลี้ภัยได้หรือไม่

Could we reach them with advice or training

เราจะสามารถนำคำแนะนำและการฝึก ให้เข้าไปถึงพวกเขาได้หรือไม่

that would help them through these struggles?

อันจะสามารถช่วยให้ผ่านความยากลำบากนี้ไปได้

So I approached my PhD supervisor,

ฉันจึงเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาเอก

Professor Rachel Calam,

ศาสตราจารย์เรเชล คาแลม

with the idea of using my academic skills to make some change in the real world.

ด้วยแนวคิดที่จะใช้ความรู้ทางวิชาการ เพื่อเปลี่ยนแปลงโลกแห่งความเป็นจริง

I wasn't quite sure what exactly I wanted to do.

ในตอนนั้นฉันเองก็ยังไม่แน่ใจนัก ว่าต้องการทำอะไร

She listened carefully and patiently,

เธอฟังฉันอย่างตั้งใจและใจเย็น

and then to my joy she said,

แล้วฉันก็ดีใจ เมื่อเธอพูดว่า

"If that's what you want to do, and it means so much to you,

"หากนั่นคือสิ่งที่คุณอยากทำ และถ้ามันมีความหมายมากสำหรับคุณ

then let's do it.

เช่นนั้นก็ลงมือทำมันเลยสิ

Let's find ways to see if parent programs

มาหาคำตอบกันว่าโปรแกรมฝึกการเลี้ยงดู

can be useful for families in these contexts."

จะเป็นประโยชน์แก่ครอบครัว ในสถานการณ์เช่นนี้ไหม"

So for the past five years, myself and my colleagues --

ฉะนั้น จากห้าปีที่ผ่านมา ทั้งตัวฉันและเพื่อนร่วมงาน

Prof. Calam and Dr. Kim Cartwright --

อย่างศาสตราจารย์คาแลม และดร.คิม คาร์ทไรท์

have been working on ways to support families

ได้ร่วมกันทำงาน เพื่อช่วยเหลือครอบครัวเหล่านี้

that have experienced war and displacement.

ที่ต้องมาพานพบกับสงคราม และการพลัดพรากถิ่นฐาน

Now, to know how to help families that have been through conflict

ฉะนั้น การที่จะรู้ว่าเราจะช่วยเหลือครอบครัว ที่ต้องเผชิญกับภัยขัดแย้งได้อย่างไร

support their children,

จะประคับประคองเด็ก ๆ อย่างไร

the first step must obviously be to ask them what they're struggling with,

ขั้นแรกคือการถามพวกเขาตรง ๆ ว่ากำลังมีปัญหาเรื่องอะไร

right?

ใช่ไหมล่ะคะ

I mean, it seems obvious.

เข้าใจว่ามันอาจจะดูตรงไปหน่อย

But it's often those that are the most vulnerable,

แต่บ่อยครั้งที่คนที่เปราะบางมากที่สุด

that we're trying to support,

ก็คือกลุ่มคนที่เราพยายามจะช่วยเหลือ

that we actually don't ask.

แต่เรากลับไม่ถามอย่างจริงจัง

How many times have we just assumed we know exactly the right thing

กี่ครั้งแล้ว ที่เราทึกทักกันไปเอง ว่าเรารู้เรื่องจริง

that's going to help someone or something without actually asking them first?

แล้วเข้าไปช่วยเหลือพวกเขา โดยเราไม่ปริปากถามก่อน

So I travelled to refugee camps in Syria and in Turkey,

ฉะนั้น ฉันจึงเดินทางไปค่ายผู้ลี้ภัย ทั้งในซีเรียและตุรกี

and I sat with families, and I listened.

ฉันนั่งลงและรับฟังปัญหาของพวกเขา

I listened to their parenting challenges,

ฉันรับฟังอุปสรรคในการเลี้ยงดู

I listened to their parenting struggles

รับฟังความยากลำบากในการเลี้ยงดู

and I listened to their call for help.

และรับฟังคำร้องขอความช่วยเหลือ

And sometimes that was just paused,

และบางที ทุกอย่างก็ต้องชะงัก

as all I could do was hold hands with them

เพราะฉันทำได้เพียงแค่กุมมือพวกเขาไว้

and just join them in silent crying and prayer.

ร่วมร้องไห้อย่างเงียบ ๆ และสวดภาวนาไปพร้อมกัน

They told me about their struggles,

พวกเขาเล่าถึงความยากลำบากให้ฉันฟัง

they told me about the rough, harsh refugee camp conditions

พวกเขาเล่าถึงเงื่อนไขยุ่งยากในค่ายผู้ลี้ภัย

that made it hard to focus on anything but practical chores

ที่ทำให้ไม่สามารถจดจ่อกับอะไรได้สักอย่าง เว้นแต่งานง่าย ๆ

like collecting clean water.

เช่น การกักตุนน้ำสะอาด

They told me how they watched their children withdraw;

พวกเขาบอกฉันว่า เขาต้องทนเฝ้ามองลูก ๆ นั่งเก็บตัว

the sadness, depression, anger,

จมปลักไปกับความโศกเศร้า, หดหู่, โกรธแค้น

bed-wetting, thumb-sucking, fear of loud noises,

ฉี่รดที่นอน, ดูดนิ้ว, หวาดกลัวเสียงดัง

fear of nightmares --

หวาดกลัวต่อฝันร้าย

terrifying, terrifying nightmares.

ฝันร้ายอันน่าประหวั่นพรั่นพรึง

These families had been through what we had been watching on the TV.

ครอบครัวเหล่านี้ต้องประสบชะตากรรม เหมือนเช่นที่เราเห็นกันในโทรทัศน์

The mothers --

ตัวผู้เป็นแม่

almost half of them were now widows of war,

ที่กลายเป็นหม้ายมีจำนวนเกือบครึ่ง

or didn't even know if their husbands were dead or alive --

หรือไม่รู้กระทั่งว่าสามีเป็นหรือตาย

described how they felt they were coping so badly.

พยายามอธิบายถึงความรู้สึกอันเลวร้าย ว่าพวกเธอรับมือกับมันยากเย็นเพียงใด

They watched their children change and they had no idea how to help them.

พวกเธอเฝ้ามองเด็ก ๆ เปลี่ยนไป และไม่รู้จะช่วยเหลืออย่างไร

They didn't know how to answer their children's questions.

ไม่รู้จะตอบคำถามที่ลูก ๆ เพียรถามอย่างไร

What I found incredibly astonishing and so motivational

แต่สิ่งที่ฉันพบว่าช่างน่าอัศจรรย์ และก่อเกิดเป็นแรงบันดาลใจ

was that these families were so motivated to support their children.

คือ การที่ครอบครัวเหล่านี้ มีกำลังใจที่จะช่วยลูก ๆ มากเหลือเกิน

Despite all these challenges they faced,

แม้ว่าจะต้องพบกับอุปสรรคทั้งหมดนี้

they were trying to help their children.

พวกเขาก็คอยช่วยเหลือลูก ๆ ของเขา

They were making attempts at seeking support from NGO workers,

พวกเขาพยายามขอความช่วยเหลือ เหล่าผู้ที่ทำงานใน NGO

from refugee camp teachers,

จากครูในค่ายผู้ลี้ภัย

professional medics,

หน่วยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ

other parents.

พ่อแม่ครอบครัวอื่น ๆ

One mother I met had only been in a camp for four days,

ฉันเจอคุณแม่ท่านหนึ่ง ที่เพิ่งมาอยู่ในค่ายได้เพียง 4 วัน

and had already made two attempts

แต่ได้พยายามถึง 2 หน

at seeking support for her eight-year-old daughter

ในการขอความช่วยเหลือ ให้ลูกสาวตัวน้อยวัย 8 ขวบ

who was having terrifying nightmares.

ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงฝันร้าย

But sadly, these attempts are almost always useless.

แต่น่าเศร้า ที่ความพยายามเหล่านี้ มักจะไร้ประโยชน์เสียส่วนใหญ่

Refugee camp doctors, when available,

เมื่อใดที่มีคณะแพทย์มาค่ายผู้ลี้ภัย

are almost always too busy,

ก็จะยุ่งอยู่ตลอดเวลาเสมอ

or don't have the knowledge or the time for basic parenting supports.

หรือไม่มีความรู้ และเวลา ในการช่วยเหลือการเลี้ยงดูขั้นพื้นฐาน

Refugee camp teachers and other parents are just like them --

คุณครูและพ่อแม่คนอื่น ๆ ในค่ายผู้ลี้ภัยก็เช่นเดียวกัน

part of a new refugee community who's struggling with new needs.

ส่วนหนึ่งของชุมชนผู้ลี้ภัยหน้าใหม่ ที่กำลังต่อสู้เพื่อความจำเป็นใหม่ ๆ

So then we began to think.

ฉะนั้น เราจึงเริ่มคิดหาทาง

How could we help these families?

ว่าเราจะช่วยพวกเขาได้อย่างไร

The families were struggling with things much bigger than they could cope with.

ผู้ที่กำลังต่อสู้กับสิ่งที่หนักเกินจะรับไหว

The Syrian crisis made it clear

วิกฤตการณ์ซีเรียครั้งนี้ชี้ชัดแล้วว่า

how incredibly impossible it would be to reach families on an individual level.

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าช่วยเหลือ ครอบครัวเหล่านี้ในระดับปัจเจกบุคคล

How else could we help them?

เราจะช่วยพวกเขาอย่างไรได้อีก

How would we reach families at a population level

เราจะเข้าถึงพวกเขาในระดับประชากร

and low costs

และมีค่าใช้จ่ายน้อย

in these terrifying, terrifying times?

ในช่วงเวลาอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้อย่างไร

After hours of speaking to NGO workers,

หลังจากที่ใช้เวลาพูดคุยกับผู้ทำงานใน NGO

one suggested a fantastic innovative idea

หนึ่งในนั้น ได้แนะนำไอเดียอันแสนบรรเจิด

of distributing parenting information leaflets via bread wrappers --

ในการแจกใบปลิวความรู้การเลี้ยงดูบุตร ผ่านกระดาษห่อขนมปัง

bread wrappers that were being delivered to families in a conflict zone in Syria

กระดาษห่อขนมปังที่จะถูกส่งไปให้ ครอบครัวในพื้นที่ขัดแย้งของซีเรีย

by humanitarian workers.

โดยผู้ปฏิบัติงานด้านมนุษยธรรม

So that's what we did.

นั่นคือสิ่งที่เราได้ทำไปค่ะ

The bread wrappers haven't changed at all in their appearance,

กระดาษห่อขนมปังนั้น ไม่ได้ถูกดัดแปลงรูปโฉมแต่อย่างใด

except for the addition of two pieces of paper.

ที่เพิ่มมามีเพียงกระดาษอีกสองแผ่น

One was a parenting information leaflet that had basic advice and information

แผ่นแรก คือใบข้อมูล และคำแนะนำขั้นพื้นฐานในการเลี้ยงดูบุตร

that normalized to the parent what they might be experiencing,

ที่จะช่วยให้สิ่งที่ผู้เป็นพ่อแม่อาจต้องเจอ

and what their child might be experiencing.

และสิ่งที่ลูก ๆ ของพวกเขาอาจต้องเจอ กลับสู่สภาวะปกติ

And information on how they could support themselves and their children,

และข้อมูลวิธีในการช่วยเหลือตนเอง และลูก ๆ

such as information like spending time talking to your child,

เช่นข้อมูลในการใช้เวลาพูดคุยกับลูก ๆ

showing them more affection,

แสดงออกถึงความรักให้มากขึ้น

being more patient with your child,

และใจเย็นกับลูก ๆ ให้มากขึ้น

talking to your children.

ยามที่พูดคุยกับพวกเขา

The other piece of paper was a feedback questionnaire,

ส่วนกระดาษอีกแผ่น คือ แบบสอบถามข้อเสนอแนะ

and of course, there was a pen.

แน่นอนว่ามีปากกาแนบไปด้วยค่ะ

So is this simply leaflet distribution,

ฉะนั้น การแจกจ่ายใบปลิวอันเรียบง่ายนี้

or is this actually a possible means of delivering psychological first aid

หรือนี่จะเป็นวิถีทางที่เป็นไปได้ ในการส่งมอบการปฐมพยาบาลด้านจิตใจ

that provides warm, secure, loving parenting?

ที่มอบความอบอุ่น ความปลอดภัย และการเลี้ยงดูที่เปี่ยมไปด้วยรักกันแน่นะ

We managed to distribute 3,000 of these in just one week.

เพียงสัปดาห์เดียว เราสามารถแจก ใบปลิวได้ถึง 3,000 แผ่น

What was incredible was we had a 60 percent response rate.

แต่สิ่งที่น่าทึ่งก็คือ เรามีอัตราตอบรับถึง 60 เปอร์เซ็นต์

60 percent of the 3,000 families responded.

60 เปอร์เซ็นต์ จาก 3,000 ครอบครัวที่ตอบรับเรา

I don't know how many researchers we have here today,

ดิฉันไม่ทราบนะคะ ว่าเรามีนักวิจัยอยู่กี่ท่าน ณ ที่แห่งนี้

but that kind of response rate is fantastic.

แต่อัตราการตอบรับที่ว่านี้มันน่าประทับใจจริง ๆ

To have that in Manchester would be a huge achievement,

และหากมีผลตอบรับแบบนี้ในแมนเชสเตอร์ คงจะเป็นความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่

let alone in a conflict zone in Syria --

แทบไม่ต้องพูดถึงพื้นที่ขัดแย้งในซีเรีย

really highlighting how important these kinds of messages were to families.

เป็นการชี้ชัดถึงความสำคัญของข้อความ ที่มีต่อครอบครัวเหล่านั้น

I remember how excited and eager we were for the return of the questionnaires.

ฉันจำได้ว่าเราตื่นเต้นและกระตือรือร้นแค่ไหน ที่ได้รับแบบสอบถามคืน

The families had left hundreds of messages --

หลายครอบครัวได้ส่งข้อความกลับมานับร้อย

most incredibly positive and encouraging.

ส่วนใหญ่แล้วเป็นไปในทางบวกและสนับสนุน

But my favorite has got to be,

แต่ข้อความที่ฉันชอบเป็นพิเศษคงจะเป็น

"Thank you for not forgetting about us and our children."

"ขอบคุณที่ไม่ลืมพวกเราและลูก ๆ ของเรา"

This really illustrates the potential means

นี่แสดงให้เห็นถึงวิธีช่วยเหลือที่มีศักยภาพ

of the delivery of psychological first aid to families,

ในการส่งมอบการปฐมพยาบาลด้านจิตใจ แก่ครอบครัว

and the return of feedback, too.

และข้อเสนอแนะที่ตอบกลับมาก็เช่นกัน

Just imagine replicating this using other means

ลองนึกภาพถึงการให้ความช่วยเหลือนี้ ด้วยวิธีอื่น

such as baby milk distribution, or female hygiene kits,

เช่น การแจกจ่ายนมสำหรับทารกแรกเกิด หรือเครื่องใช้ส่วนตัวของผู้หญิง

or even food baskets.

หรือแม้แต่ตะกร้าอาหารดูนะคะ

But let's bring this closer to home,

ฉะนั้น มาทำให้พวกเขา ใกล้ชิดความเป็นบ้านมากขึ้นจะดีกว่า

because the refugee crisis

เพราะวิกฤตผู้ลี้ภัยในครั้งนี้

is one that is having an effect on every single one of us.

คือวิกฤตที่กระทบถึงเราทุกคน

We're bombarded with images daily of statistics and of photos,

เราถูกถาโถมด้วยรูปภาพ และสถิตินี้อยู่ทุกคืนวัน

and that's not surprising,

และนั่นก็ไม่น่าแปลกใจเลย

because by last month,

เพราะเมื่อเดือนที่แล้ว

over one million refugees had reached Europe.

ผู้ลี้ภัยกว่าล้านคนได้เดินทางมาถึงยุโรป

One million.

หนึ่งล้านคนเชียวนะคะ

Refugees are joining our communities,

ผู้ลี้ภัยทั้งหลายก็เข้าร่วมสังคมพวกเรา

they're becoming our neighbors,

และพวกเขาจะกลายเป็นเพื่อนบ้านเรา

their children are attending our children's schools.

ลูก ๆ ของพวกเขาก็จะเข้าโรงเรียน แห่งเดียวกันกับลูก ๆ ของเรา

So we've adapted the leaflet to meet the needs of European refugees,

เราจึงปรับเปลี่ยนใบปลิวให้ตรง กับความต้องการของผู้ลี้ภัยในยุโรป

and we have them online, open-access,

และเราจะเปิดให้เข้าถึงโดยเสรีผ่านออนไลน์ได้

in areas with a really high refugee influx.

ในพื้นที่ที่มีการหลั่งไหลเข้ามา ของผู้ลี้ภัยในปริมาณสูง

For example, the Swedish healthcare uploaded it onto their website,

เช่น ระบบบริการสุขภาพของสวีเดน ได้อัพโหลดใบปลิวลงเว็บไซต์พวกเขา

and within the first 45 minutes,

และภายใน 45 นาทีแรก

it was downloaded 343 times --

มันก็ถูกดาวน์โหลดไปถึง 343 ครั้ง

really highlighting how important it is

เป็นการชี้ให้เห็น ว่ามันมีความสำคัญถึงเพียงไหน

for volunteers, practitioners and other parents

สำหรับอาสาสมัคร, ผู้ปฏิบัติงาน และครอบครัวอื่น

to have open-access, psychological first-aid messages.

ในการเข้าถึงข้อมูล การปฐมพยาบาลทางจิตใจได้โดยเสรี

In 2013, I was sitting on the cold, hard floor of a refugee camp tent

ในปี ค.ศ. 2013 ฉันนั่งอยู่บนพื้นแข็ง ๆ และเย็นเยียบที่เต็นท์ในค่ายผู้ลี้ภัย

with mothers sitting around me as I was conducting a focus group.

พร้อมด้วยบรรดาคุณแม่ที่นั่งรายล้อม ขณะที่ฉันกำลังดำเนินการสนทนากลุ่ม

Across from me stood an elderly lady

มีหญิงชราคนหนึ่งยืนอยู่ตรงข้ามกับฉัน

with what seemed to be a 13-year-old girl lying beside her,

และคนที่ดูเหมือนเด็กผู้หญิงวัย 13 เอนตัวพิงอยู่ข้าง ๆ

with her head on the elderly lady's knees.

โดยศีรษะของเธออยู่ตรงเข่าของหญิงชรา

The girl stayed quiet throughout the focus group,

เด็กสาวคนนี้นิ่งเงียบตลอดระยะการสนทนากลุ่ม

not talking at all,

นั่งชันเข่าแนบชิดอก

with her knees curled up against her chest.

โดยไม่ปริปากอะไรทั้งสิ้น

Towards the end of the focus group,

เมื่อเหลือเวลาอีกเล็กน้อย ก่อนยุติการสนทนากลุ่ม

and as I was thanking the mothers for their time,

ขณะที่ฉันกำลังขอบคุณ บรรดาคุณแม่ที่สละเวลามาร่วม

the elderly lady looked at me while pointing at the young girl,

หญิงชราคนนั้นก็มองมาที่ฉัน พลางชี้ไปที่สาวน้อย

and said to me, "Can you help us with...?"

แล้วพูดกับฉันว่า "คุณช่วยพวกเราเรื่อง..ได้ไหม?"

Not quite sure what she expected me to do,

ฉันเองก็ไม่มั่นใจ ว่าเธออยากให้ฉันช่วยอะไร

I looked at the young girl and smiled,

ฉันมองที่เด็กหญิงและยิ้มให้

and in Arabic I said,

แล้วพูดเป็นภาษาอาหรับว่า

"Salaam alaikum. Shu-ismak?"

"สวัสดีจ้ะ เธอชื่ออะไร"

"What's your name?"

"เธอชื่ออะไรเหรอ"

She looked at me really confused and unengaged,

เธอมองมาที่ฉันด้วยความสับสน

but then said, "Halul."

แล้วตอบว่า "ฮาลูล"

Halul is the pet's name for the Arabic female name, Hala,

ฮาลูล เป็นชื่อเล่นของชื่อผู้หญิง ในภาษาอาหรับ "ฮาลา"

and is only really used to refer to really young girls.

และจะใช้คำนี้ก็ต่อเมื่อเอ่ยถึงสาวน้อย ที่อายุน้อยมาก ๆ

At that point I realized that actually Hala was probably much older than 13.

จากจุดนี้ฉันจึงรู้ว่า จริง ๆ แล้ว ฮาลา น่าจะมีอายุมากกว่า 13

It turns out Hala was a 25-year-old mother to three young children.

ปรากฏว่าเธอเป็นคุณแม่วัย 25 ปี ของลูกน้อยถึงสามคน

Hala had been a confident, bright, bubbly, loving, caring mother

ฮาลา เคยเป็นคุณแม่ที่ร่าเริงสดใส มั่นใจ เปี่ยมด้วยความรักและความห่วงใย

to her children,

แก่ลูก ๆ ของเธอเป็นอย่างมาก

but the war had changed all of that.

ทว่าสงครามแปรเปลี่ยนทุกอย่างไปจนหมด

She had lived through bombs being dropped in her town;

เธอผ่านเหตุการณ์การทิ้งระเบิดในเมือง

she had lived through explosions.

เธออยู่ในช่วงเวลาแห่งการระเบิด

When fighter jets were flying around their building,

เมื่อเครื่องบินขับไล่ บินวนไปมาเหนืออาคารบ้านเรือน

dropping bombs,

แล้วทิ้งระเบิดลงมา

her children would be screaming, terrified from the noise.

ลูก ๆ ของเธอคงจะกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

Hala would frantically grab pillows and cover her children's ears

ฮาลาจึงรีบปรี่ไปคว้าหมอนมาปิดหูลูก ๆ ของเธอ

to block out the noise,

เพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงดังอื้ออึง

all the while screaming herself.

ในขณะที่ตัวเธอเองก็กรีดร้องเช่นกัน

When they reached the refugee camp

และเมื่อเธอและลูก ๆ มาถึงค่ายผู้ลี้ภัย

and she knew they were finally in some kind of safety,

เธอรู้ว่าในที่สุดเธอและลูกก็ปลอดภัยแล้ว

she completely withdrew to acting like her old childhood self.

เธอจึงเริ่มปิดกั้นตัวเอง ทำเหมือนอย่างที่ตัวเธอเคยเป็นครั้งยังเด็ก

She completely rejected her family --

เธอปฏิเสธครอบครัวของเธออย่างสิ้นเชิง

her children, her husband.

ทั้งลูก ๆ ของเธอ, สามีของเธอ

Hala simply could no longer cope.

ฮาลาไม่อาจแบกรับอะไรได้อีกแล้ว

This is a parenting struggle with a really tough ending,

นี่คือความยากลำบากในการเลี้ยงดู ที่มีจุดจบอันร้ายแรง

but sadly, it's not uncommon.

แต่น่าเศร้าที่มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลย

Those who experience armed conflict and displacement

สำหรับผู้ที่ต้องประสบกับความขัดแย้ง และการพลัดพรากถิ่นฐาน

will face serious emotional struggles.

จะต้องเผชิญความขัดแย้งทางอารมณ์อย่างรุนแรง

And that's something we can all relate to.

และนั่นคือสิ่งที่เราทุกคนพอจะเข้าใจความรู้สึก

If you have been through a devastating time in your life,

ถ้าคุณเคยผ่านช่วงเวลาที่ย่ำแย่มาในชีวิตคุณ

if you have lost someone or something you really care about,

หากคุณสูญเสียใครสักคนหรือสิ่งที่คุณรักมาก

how would you continue to cope?

คุณจะรับมือต่อไปได้อย่างไร

Could you still be able to care for yourself and for your family?

คุณจะยังสามารถดูแลตัวเอง และครอบครัวคุณได้อยู่หรือไม่

Given that the first years of a child's life are crucial

ลองคิดดูสิว่าช่วงปีแรก ๆ ของชีวิตนั้น สำคัญอย่างยิ่งยวด

for healthy physical and emotional development,

ต่อพัฒนาการทางร่างกายและอารมณ์ที่ดี

and that 1.5 billion people are experiencing armed conflict --

และคนร่วมพันห้าร้อยล้าน กำลังประสบกับความขัดแย้งทางอาวุธ

many of whom are now joining our communities --

หลายคนในจำนวนเหล่านั้นได้เข้ามา เป็นส่วนหนึ่งของสังคมเราในปัจจุบัน

we cannot afford to turn a blind eye

เราไม่อาจทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้อีกต่อไป

to the needs of those who are experiencing war and displacement.

กับความต้องการของผู้ที่ประสบสงคราม และการพลัดถิ่น

We must prioritize these families' needs --

เราต้องให้ความสำคัญแก่ความต้องการ ของครอบครัวเหล่านั้นเป็นลำดับต้น ๆ

both those who are internally displaced, and those who are refugees worldwide.

ทั้งผู้พลัดถิ่นในประเทศตัวเอง และคนที่เป็นผู้ลี้ภัยทั่วโลก

These needs must be prioritized by NGO workers, policy makers,

ความต้องการเหล่านี้ต้องได้รับความสำคัญ จากผู้ที่ทำงานใน NGO และผู้วางนโยบาย

the WHO, the UNHCR and every single one of us

ทั้งองค์กร WHO, องค์กร UNHCR และพวกเราทุกคน

in whatever capacity it is that we function in our society.

ไม่ว่าเราจะทำงานอยู่ในตำแหน่งใด ในสังคมของเราก็ตาม

When we begin to recognize the individual faces of the conflict,

เมื่อเราเริ่มรับรู้ถึงตัวผู้ประสบภัยขัดแย้ง

when we begin to notice those intricate emotions on their faces,

เมื่อเราเริ่มสังเกตถึงอารมณ์อันซับซ้อน ที่ปรากฏบนในหน้าของพวกเขา

we begin to see them as humans, too.

เราก็จะเห็นพวกเขาในฐานะมนุษย์เฉกเช่นเรา

We begin to see the needs of these families,

เราจะเห็นความต้องการของครอบครัวเหล่านั้น

and these are the real human needs.

และนั่นคือความต้องการของมนุษย์อย่างแท้จริง

When these family needs are prioritized,

เมื่อความต้องการของครอบครัวเหล่านี้ ได้รับการให้ความสำคัญเป็นลำดับแรก

interventions for children in humanitarian settings

การเข้าแทรกแซงช่วยเหลือเด็กในด้านมนุษยธรรม

will prioritize and recognize the primary role of the family in supporting children.

จะได้รับการให้ความสำคัญและรับรู้ถึงหน้าที่ พื้นฐานของครอบครัวในการช่วยเหลือเด็ก ๆ

Family mental health will be shouting loud and clear

"สุขภาพจิตของครอบครัว" จะต้องประกาศให้ดังก้องและชัดเจน

in global, international agenda.

ไปในระดับโลกและระดับนานาชาติ

And children will be less likely to enter social service systems

เด็ก ๆ จะมีแนวโน้มที่จะเข้ารับ บริการทางสังคมน้อยลง

in resettlement countries

ในประเทศที่ไปตั้งรกราก

because their families would have had support earlier on.

เพราะว่าครอบครัวเหล่านี้ จะต้องได้รับการช่วยเหลือในช่วงแรก

And we will be more open-minded,

แล้วเราก็จะเปิดใจให้มากขึ้น

more welcoming, more caring

ต้อนรับเขามากขึ้น ดูแลเขามากขึ้น

and more trusting to those who are joining our communities.

และเชื่อใจในตัวผู้ที่มา เข้ารวมสังคมของพวกเรากันมากขึ้น

We need to stop wars.

เราจะต้องหยุดยั้งสงครามทั้งหลาย

We need to build a world where children can dream of planes dropping gifts,

เราต้องสร้างโลกใบใหม่ที่เด็ก ๆ จะสามารถ ฝันถึงเครื่องบินมาโปรยแจกของขวัญได้

and not bombs.

ไม่ใช่มาทิ้งระเบิด

Until we stop armed conflicts raging throughout the world,

จนกว่าเราจะหยุดยั้งความขัดแย้งด้วยอาวุธ ที่คุกรุ่นไปทั่วโลกได้

families will continue to be displaced,

ครอบครัวเหล่านี้จะพลัดถิ่น

leaving children vulnerable.

ทิ้งให้เด็ก ๆ ต้องเปราะบางร่ำไป

But by improving parenting and caregiver support,

แต่จากการปรับปรุงการเลี้ยงดู และการช่วยเหลือผู้ดูแล

it may be possible to weaken the links between war and psychological difficulties

มันก็อาจจะเป็นไปได้ที่จะบรรเทาความสัมพันธ์ ระหว่างสงครามและความทุกข์ทางจิตใจ

in children and their families.

ในตัวเด็ก ๆ และครอบครัวได้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)