A forgotten Space Age technology could change how we grow food | Lisa Dyson

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

ลองจินตนาการว่า คุณเป็นลูกเรือนักบินอวกาศคนหนึ่ง

Imagine you are a part of a crew of astronauts

traveling to Mars or some distant planet.

ที่เดินทางไปยังดาวอังคาร หรือ ดาวเคราะห์ที่อยู่ห่างไกลออกไป

The travel time could take a year

เวลาที่ใช้ในการเดินทางอาจนานเป็นปี

or even longer.

หรืออาจนานกว่านั้น

The space on board and the resources

พื้นที่บนยานและเสบียงกรัง

would be limited.

ก็น่าจะมีจำกัด

So you and the crew would have to figure out how to produce food

ดังนั้น คุณและลูกเรืออาจต้องคิดหา วีธีที่จะผลิตอาหาร

with minimal inputs.

โดยใช้วัตถุดิบให้น้อยที่สุด

What if you could bring with you just a few packets of seeds,

จะเป็นอย่างไร ถ้าหากว่า คุณพกเมล็ดพันธุ์ไปกับคุณได้ไม่กี่ห่อ

and grow crops in a matter of hours?

และปลูกพืชได้ในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง

And what if those crops would then make more seeds,

และจะเป็นอย่างไร ถ้าหากว่า พืชเหล่านั้นให้ผลผลิตเป็นเมล็ดขึ้นมา

enabling you to feed the entire crew

ที่จะสามารถเลี้ยงลูกเรือทั้งหมดได้

with just those few packets of seeds for the duration of the trip?

ด้วยแค่เพียงเมล็ดพันุธ์ไม่กี่ห่อนั้น ตลอดการเดินทาง

Well, the scientists at NASA actually figured out a way to do this.

ค่ะ จริง ๆ แล้ว นักวิทยาศาสตร์ที่นาซ่า ค้นพบวิธีการดังกล่าวแล้ว

What they came up with was actually quite interesting.

สิ่งที่เขาได้มานั้น ค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว

It involved microorganisms,

มันเกี่ยวข้องกับจุลินทรีย์

which are single-celled organisms.

ซึ่งก็คือสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว

And they also used hydrogen from water.

และพวกเขายังใช้ไฮโดรเจนจากนํ้าด้วย

The types of microbes that they used were called hydrogenotrophs,

ชนิดของจุลินทรีย์ที่พวกเขาใช้ เรียกกันว่า ไฮโดรจีโนโทรป

and with these hydrogenotrophs, you can create a virtuous carbon cycle

และด้วยไฮโดรจีโนโทรปนี้ คุณสามารถสร้างวัฏจักรคาร์บอน

that would sustain life onboard a spacecraft.

ที่จะค้ำจุนชีวิตให้อยู่ได้ในยานอวกาศ

Astronauts would breathe out carbon dioxide,

นักบินอวกาศจะหายใจ เอาคาร์บอนไดออกไซด์ออกมา

that carbon dioxide would then be captured by the microbes

คาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งจากนั้นจะถูกกักเอาไว้โดยจุลินทรีย์

and converted into a nutritious, carbon-rich crop.

และเปลี่ยนมันไปเป็นพืชอุดมคาร์บอน ที่เต็มไปด้วยสารอาหาร

The astronauts would then eat that carbon-rich crop

จากนั้นนักบินอวกาศจะกินพืช ที่อุดมไปด้วยคาร์บอน

and exhale the carbon out in the form of carbon dioxide,

แล้วหายใจเอาคาร์บอนออกมา ในรูปของคาร์บอนไดออกไซด์

which would then be captured by the microbes,

ซึ่งจากนั้นจะถูกกักไว้โดยจุลินทรีย์

to create a nutritious crop,

เพื่อสร้างพืชที่มีสารอาหาร

which then would be exhaled in the form of carbon dioxide

ซึ่งต่อมาจะถูกหายใจออกมา ในรูปของคาร์บอนไดออกไซด์

by the astronauts.

โดยนักบินอวกาศ

So in this way, a closed-loop carbon cycle is created.

ดังนั้น ด้วยวิธีการนี้ วัฏจักรคาร์บอนที่ไม่รู้จบจึงถูกสร้างขึ้น

So why is this important?

แล้วทำไมเรื่องนี้จึงสำคัญเล่า

We need carbon to survive as humans,

ในฐานะมนุษย์ เราต้องการคาร์บอนเพื่อดำรงชีวิต

and we get our carbon from food.

และเราได้คาร์บอนมาจากอาหาร

On a long space journey,

ในการเดินทางไกลในอวกาศ

you simply wouldn't be able to pick up any carbon along the way,

คุณไม่อาจเก็บเกี่ยว คาร์บอนที่อยู่ระหว่างทางมาใช้ได้

so you'd have to figure out how to recycle it on board.

เราจึงต้องหาวิธีที่จะนำมันกลับมาใช้ใหม่ ในขณะที่อยู่บนยาน

This is a clever solution, right?

นี่เป็นวิธีแก้ปัญหาที่ชัดเจน ใช่ไหมคะ

But the thing is, that research didn't really go anywhere.

แต่ที่สำคัญก็คือ งานวิจัยดังกล่าวไม่คืบหน้าไปไหน

We haven't yet gone to Mars. We haven't yet gone to another planet.

เรายังไม่ได้ไปดาวอังคาร เรายังไม่ได้ไปดาวเคราะห์ดวงอื่น

And this was actually done in the '60s and '70s.

และจริง ๆ แล้ว มันถูกทำขึ้น ในช่วงยุค 60 และ 70

So a colleague of mine, Dr. John Reed, and I,

ดังนั้น ดร. จอห์น รีด เพื่อนร่วมงานของฉัน และฉัน

were interested, actually, in carbon recycling here on Earth.

จึงสนใจในเรื่องการนำคาร์บอนกลับมาใช้ใหม่ บนโลกของเรา

We wanted to come up with technical solutions

เราต้องการวิธีแก้ปัญหาทางเทคนิค

to address climate change.

ต่อปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

And we discovered this research

แล้วเราก็ได้มาพบงานวิจัยนี้

by reading some papers published in the '60s -- 1967 and later --

จากการอ่านเอกสารที่ถูกตีพิมพ์ในยุค 60 ถึงปี ค.ศ. 1967 และหลังจากนั้น --

articles about this work.

บทความเกี่ยวกับงานชิ้นนี้

And we thought it was a really good idea.

และเราก็คิดว่า มันเป็นแนวคิดที่น่าสนใจอย่างมาก

So we said, well, Earth is actually like a spaceship.

เราจึงบอกกันว่า จริง ๆ แล้ว โลกนั้นก็เหมือนกับยานอวกาศ

We have limited space and limited resources,

เรามีพื้นที่จำกัด และทรัพยากรจำกัด

and on Earth, we really do need to figure out

และบนโลกนี้ เราต้องหาวิธีที่ดีกว่า

how to recycle our carbon better.

ในการนำคาร์บอนกลับมาใช้ใหม่

So we had the idea,

เราจึงมีแนวคิดนี้ว่า

can we take some of these NASA-type ideas and apply them

เราจะเอาบางแนวคิดของนาซ่ามาประยุกต์ใช้

to our carbon problem here on Earth?

กับปัญหาคาร์บอนบนโลกเรานี้ได้หรือไม่

Could we cultivate these NASA-type microbes

เราจะเพาะจุลินทรีย์ ชนิดที่นาซ่าใช้ได้หรือไม่

in order to make valuable products here on Earth?

เพื่อที่จะสร้างผลิตภัณฑ์ ที่มีค่าขึ้นบนโลกนี้

We started a company to do it.

เราตั้งบริษัทเพื่อทำสิ่งนี้

And in that company, we discovered that these hydrogenotrophs --

และในบริษัทดังกล่าว เราได้ค้นพบว่าไฮโดรจิโนไทรปเหล่านี้ --

which I'll actually call nature's supercharged carbon recyclers --

ซึ่งฉันจะเรียกมันว่า สุดยอดนักรีไซเคิลคาร์บอนตามธรรมชาติ

we found that they are a powerful class of microbes

เราพบว่า มันเป็นจุลินทรีย์ ประเภทที่มีประสิทธิภาพ

that had been largely overlooked and understudied,

ที่ได้ถูกมองข้ามและไม่ได้ถูกนำมาศึกษามากนัก

and that they could make some really valuable products.

และมันสร้างผลิตภัณฑ์ที่มีค่า ได้อย่างแท้จริง

So we began cultivating these products, these microbes, in our lab.

เราจึงเริ่มเพาะผลิตภัณฑ์เหล่านี้ จุลินทรีย์เหล่านี้ ในห้องทดลอง

We found that we can make essential amino acids from carbon dioxide

เราพบว่าสามารถสร้างกรดอะมิโนจำเป็น ได้จากคาร์บอนไดออกไซด์

using these microbes.

โดยใช้จุลินทรีย์เหล่านี้

And we even made a protein-rich meal

และเรายังสร้างอาหารที่อุดมด้วยโปรตีน

that has an amino acid profile similar to what you might find

ที่มีส่วนประกอบกรดอะมิโน คล้ายคลึงกับสิ่งที่เราอาจพบ

in some animal proteins.

ในโปรตีนบางอย่างจากสัตว์

We began cultivating them even further,

เมื่อเราเพาะพวกมันออกไปเรื่อย ๆ

and we found that we can make oil.

ก็พบว่าเราสามารถสร้างนํ้ามันได้

Oils are used to manufacture many products.

นํ้ามันสามารถนำไปใช้ผลิต ผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ มากมาย

We made an oil that was similar to a citrus oil,

เราผลิตนํ้ามันที่คล้ายคลึง กับนํ้ามันจากพืชตระกูลส้ม

which can be used for flavoring and for fragrances,

ซึ่งสามารถใช้ปรุงแต่งรสและมีกลิ่นหอม

but it also can be used as a biodegradable cleaner

แต่ยังสามารถใช้เป็นสารทำความสะอาด ที่ย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ

or even as a jet fuel.

หรือแม้กระทั่งเชื้อเพลิงเครื่องบินเจ็ต

And we made an oil that's similar to palm oil.

และเราผลิตน้้ำมันที่คล้ายคลึงกับนํ้ามันปาล์ม

Palm oil is used to manufacture

นํ้ามันปาล์มนั้นถูกใช้ในการผลิต

a wide range of consumer and industrial goods.

สินค้าสำหรับผู้บริโภคและ สินค้าด้านอุตสาหกรรมมากมาย

We began working with manufacturers to scale up this technology,

เราได้ไปทำงานร่วมกับผู้ผลิต เพื่อเพิ่มขยายขนาดเทคโนโลยีนี้ขึ้น

and we're currently working with them

และเราก็กำลังทำงานร่วมกันกับพวกเขา

to bring some of these products to market.

ในการนำผลิตภัณฑ์บางอย่างเหล่านี้สู่ตลาด

We believe this type of technology can indeed help us

เราเชื่อว่าเทคโนโลยีแบบนี้ แท้จริงสามารถช่วยเรา

profitably recycle carbon dioxide into valuable products --

นำคาร์บอนไดออกไซด์กลับมาผลิตเป็น ผลิตภัณฑ์ที่มีคุณค่าได้อย่างเป็นประโยชน์--

something that's beneficial for the planet

เป็นสิ่งที่มีคุณประโยชน์ต่อโลกของเรา

but also beneficial for business.

และยังเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจอีกด้วย

That's what we're doing today.

นั่นคือสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ในขณะนี้

But tomorrow, this type of technology and using these types of microbes

แต่ในอนาคต เทคโนโลยีแบบนี้ และการใช้จุลินทรีย์ประเภทนี้

actually could help us do something even greater

จะสามารถช่วยให้เรา ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้อีก

if we take it to the next level.

ถ้าเรายกระดับมันให้สูงขึ้น

We believe that this type of technology

เราเชื่อว่าเทคโนโลยีประเภทนี้

can actually help us address an issue with agriculture

จะสามารถช่วยเราแก้ปัญหาด้านเกษตรกรรมได้

and allow us to create a type of agriculture that's sustainable,

และทำให้เรามีการเกษตร แบบยั่งยืน

that will allow us to scale to meet the demands of tomorrow.

ที่จะทำให้เราขยายมันออกไป เพื่อสนองความต้องการในอนาคต

And why might we need a sustainable agriculture?

แล้วทำไมเราถึงต้องการ เกษตรกรรมแบบยั่งยืนเล่า

Well, actually, it is estimated

ค่ะ จริง ๆ แล้ว มีการประมาณเอาไว้ว่า

that the population will reach about 10 billion by 2050,

ประชากรจะมากขึ้นถึงราวหมื่นล้านคน เมื่อถึงปี ค.ศ. 2050

and we're projecting that we will need to increase food production

และเราก็คาดว่า เราจำเป็นต้องเพิ่มการผลิตอาหารขึ้นอีก

by 70 percent.

ประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์

In addition, we will need many more resources and raw materials

นอกจากนี้แล้ว เราจะต้องมีแหล่งทรัพยากร และวัตถุดิบอีกมากมาย

to make consumer goods and industrial goods.

เพื่อผลิตสินค้าสำหรับผู้บริโภค และสินค้าด้านอุตสาหกรรม

So how will we scale to meet that demand?

ดังนั้น เราจะขยายมัน เพื่อสนองความต้องการนั้นได้อย่างไร

Well, modern agriculture simply cannot sustainably scale to meet that demand.

การเกษตรสมัยใหม่ไม่อาจขยาย ได้อย่างยั่งยืนเพื่อสนองความต้องการนั้น

There are a number of reasons why.

มีสาเหตุมากมายว่าเพราะอะไร

One of them is that modern agriculture is one of the largest emitters

สาเหตุหนึ่งก็คือ การเกษตรสมัยใหม่นั้น เป็นตัวปล่อยก๊าซเรือนกระจก

of greenhouse gases.

ออกมามากที่สุด

In fact, it emits more greenhouse gases

จริง ๆ แล้ว มันปล่อยก๊าซเรือนกระจก ออกมามากกว่า

than our cars, our trucks, our planes

รถยนต์ รถบรรทุก เครื่องบิน

and our trains combined.

และรถไฟของเรา รวมกันทั้งหมด

Another reason is that modern ag simply takes up a whole lot of land.

เหตุผลอีกประการหนึ่งคือ เกษตรสมัยใหม่ใช้พื้นที่จำนวนมาก

We have cleared 19.4 million square miles for crops and livestock.

เราได้ถางที่ดิน 19.4 ล้านตารางไมล์ เพื่อปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์

What does that look like?

กินเนื้อที่ขนาดไหนหรือคะ

Well, that's roughly the size of South America and Africa combined.

ค่ะ นั่นก็มีขนาดโดยคร่าว ๆ เท่ากับ ทวีปอเมริกาใต้กับแอฟริการวมกัน

Let me give you a specific example.

ฉันขอยกตัวอย่างที่เฉพาะเจาะจงกว่านี้

In Indonesia, an amount of virgin rainforest was cleared

ในอินโดนีเซีย ป่าดงดิบเขตร้อนที่ได้ถูกถางไปแล้ว

totaling the size of approximately Ireland,

รวมแล้วมีขนาดประมาณประเทศไอร์แลนด์

between 2000 and 2012.

ในช่วงปี ค.ศ. 2000 และ 2012

Just think of all of the species, the diversity,

ลองคิดถึง สายพันธุ์และความหลากหลายทั้งหมด

that was removed in the process,

ที่ถูกกำจัดเอาออกไปโดยกระบวนการนี้

whether plant life, insects or animal life.

ไม่ว่าจะเป็นชีวิตพืช แมลง หรือชีวิตสัตว์

And a natural carbon sink was also removed.

และอ่างเก็บกักคาร์บอนตามธรรมชาติ ก็ถูกเอาออกไปด้วย

So let me make this real for you.

ค่ะ ทำให้คุณเห็นจริงเห็นจังขึ้น

This clearing happened primarily to make room for palm plantations.

การถางป่านี้โดยหลักแล้ว ก็เพื่อให้มีพื้นที่สำหรับปลูกต้นปาล์ม

And as I mentioned before,

และอย่างที่ฉันได้พูดไปแล้ว

palm oil is used to manufacture many products.

นํ้ามันปาล์มถูกนำไปใช้ในการผลิต ผลิตภัณฑ์หลายอย่าง

In fact, it is estimated that over 50 percent of consumer products

มีการประมาณว่ากว่า 50 เปอร์เซ็นต์ ของผลิตภัณฑ์สำหรับผู้บริโภค

are manufactured using palm oil.

ถูกผลิตโดยใช้นํ้ามันปาล์ม

And that includes things like ice cream, cookies ...

และนั่นรวมไปถึงสิ่งต่าง ๆ เช่น ไอศครีม คุกกี้ ...

It includes cooking oils.

มันรวมไปถึงนํ้ามันประกอบอาหาร

It also includes detergents, lotions, soaps.

มันยังรวมไปถึงผงซักฟอก โลชั่น สบู่

You and I both probably have numerous items

ทั้งคุณและฉันน่าจะมีสิ่งของมากมาย

in our kitchens and our bathrooms

ในครัวของเราและห้องนํ้าของเรา

that were manufactured using palm oil.

ที่ผลิตขึ้นโดยใช้นํ้ามันปาล์ม

So you and I are direct beneficiaries of removed rainforests.

ดังนั้น ทั้งคุณและฉัน จึงได้ประโยชน์โดยตรง จากการทำลายป่าเขตร้อน

Modern ag has some problems,

การเกษตรสมัยใหม่มีปัญหาบางอย่าง

and we need solutions if we want to scale sustainably.

และเราจำต้องแก้ปัญหาเหล่านั้น หากเราต้องการขยายมันอย่างยั่งยืน

I believe that microbes can be a part of the answer --

ฉันเชื่อว่า จุลินทรีย์เป็นส่วนหนึ่งของคำตอบนั้น --

specifically, these supercharged carbon recyclers.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สุดยอดนักรีไซเคิลคาร์บอน

These supercharged carbon recyclers,

สุดยอดนักรีไซเคิลคาร์บอนเหล่านี้

like plants, serve as the natural recyclers

อย่างเช่น พืช ทำหน้าที่เป็น นักรีไซเคิลคาร์บอนตามธรรมชาติ

in their ecosystems where they thrive.

ในระบบนิเวศซึ่งมันเจริญเติบโต

And they thrive in exotic places on Earth,

และมันเจริญเติบโตในสถานที่แปลก ๆ บนโลก

like hydrothermal vents and hot springs.

เช่น รอยแยกบนผิวโลกที่มีไอร้อน และนํ้าพุร้อน

In those ecosystems, they take carbon and recycle it

ในระบบนิเวศเหล่านั้น พวกมันนำเอาคาร์บอนเข้าไปและเปลี่ยนมัน

into the nutrients needed for those ecosystems.

เป็นสารอาหารที่จำเป็นต่อระบบนิเวศเหล่านั้น

And they're rich in nutrients,

และพวกมันมีสารอาหารสูง

such as oils and proteins, minerals and carbohydrates.

เช่น นํ้ามัน โปรตีน แร่ธาตุ และคาร์โบไฮเดรต

And actually, microbes are already an integral part of our everyday lives.

และจุลินทรีย์จริง ๆ ก็เป็นส่วนสำคัญ ส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเราอยู่แล้ว

If you enjoy a glass of pinot noir on a Friday night,

ถ้าคุณเพลิดเพลินกับ เหล้าองุ่นปิโนต์นัวร์ในคํ่าคืนวันศุกร์

after a long, hard work week,

หลังจากทำงานหนักมาตลอดสัปดาห์

then you are enjoying a product of microbes.

ก็แสดงว่าคุณชอบผลิตภัณฑ์จากจุลินทรีย์

If you enjoy a beer from your local microbrewery --

ถ้าคุณอร่อยไปกับเบียร์จากโรงเบียร์เล็ก ๆ --

a product of microbes.

ผลิตภัณฑ์ของจุลินทรีย์

Or bread, or cheese, or yogurt.

หรือขนมปัง หรือเนยแข็ง หรือโยเกิร์ต

These are all products of microbes.

ทั้งหมดนี้เป็นผลิตภัณฑ์จากจุลินทรีย์

But the beauty and power associated with these supercharged carbon recyclers

แต่ความงามและพลังที่เชื่อมโยงอยู่ กับนักรีไซเคิลคาร์บอนเหล่านี้

lies in the fact that they can actually produce in a matter of hours

อยู่ที่ข้อเท็จจริงที่ว่าพวกมันสามารถผลิต ได้ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

versus months.

เทียบกับเวลาเป็นเดือน ๆ

That means we can make crops

นั่นหมายความว่าเราสร้างพืชขึ้นมาได้

much faster than we're making them today.

เร็วกว่าที่เราสร้างมันได้ในปัจจุบันมาก

They grow in the dark,

พวกมันเติบโตได้ในความมืด

so they can grow in any season

พวกมันจึงเติบโตได้ในทุกฤดูกาล

and in any geography and any location.

และในทุกภูมิประเทศและในทุกสถานที่

They can grow in containers that require minimal space.

มันเติบโตได้ในภาชนะที่มีพื้นที่น้อยที่สุด

And we can get to a type of vertical agriculture.

และเราสามารถทำการเกษตรในแนวตั้งได้

Instead of our traditional horizontal agriculture

แทนที่จะเป็นการเกษตรในแนวนอนแบบดั้งเดิม

that requires so much land,

ที่ต้องการพื้นที่เป็นจำนวนมาก

we can scale vertically,

เราสามารถขยายมันได้ในแนวตั้ง

and as a result produce much more product per area.

และผลก็คือมันให้ผลิตภัณฑ์ต่อพื้นที่ มากกว่าเดิม

If we implement this type of approach and use these carbon recyclers,

ถ้าเรานำแบบวิธีการนี้ไปปรับใช้ และใช้นักรีไซเคิลคาร์บอนเหล่านี้

then we wouldn't have to remove any more rainforests

เราก็ไม่ต้องทำลายป่าเขตร้อนอีกต่อไป

to make the food and the goods that we consume.

เพื่อที่จะผลิตอาหารและสินค้า ที่เราใช้บริโภคกัน

Because, at a large scale,

เพราะว่าในระดับที่ใหญ่

you can actually make 10,000 times more output per land area

คุณจะสามารถสร้างผลผลิตออกมา ได้มากกว่าเดิมถึง 10,000 เท่า ต่อพื้นที่

than you could -- for instance, if you used soybeans --

มากกว่าที่คุณจะสามารถทำได้ -- เช่น ถ้าคุณใช้ถั่วเหลือง --

if you planted soybeans on that same area of land

ถ้าคุณปลูกถั่วเหลืองบนพื้นที่เดียวกัน

over a period of a year.

เป็นระยะเวลาหนึ่งปี

Ten thousand times over a period of a year.

หมื่นเท่าในระยะเวลาหนึ่งปี

So this is what I mean by a new type of agriculture.

นี่คือสิ่งฉันกำลังพูดถึง ในเรื่องของการเกษตรแบบใหม่

And this is what I mean by developing a system

และนี่คือสิ่งที่ฉันพูดถึง ในเรื่องของการพัฒนาระบบ

that allows us to sustainably scale to meet the demands of 10 billion.

ที่ทำให้เราขยายขนาดได้อย่างยั่งยืน เพื่อสนองความต้องการของคนหมื่นล้านคน

And what would be the products of this new type of agriculture?

และอะไรบ้างที่อาจเป็นผลิตภัณฑ์ ของการเกษตรแบบใหม่นี้

Well, we've already made a protein meal,

ค่ะ ตอนนี้เราผลิตอาหารโปรตีนได้แล้ว

so you can imagine something similar to a soybean meal,

ดังนั้น ลองนึกถึงอะไรที่คล้ายคลึง กับอาหารที่ทำจากถั่วเหลือง

or even cornmeal, or wheat flour.

หรือแม้แต่แป้งข้าวโพด หรือแป้งสาลี

We've already made oils,

เราได้ผลิตน้ำมันได้แล้ว

so you can imagine something similar to coconut oil

ลองนึกถึงสิ่งที่คล้ายคลึงกับนํ้ามันมะพร้าว

or olive oil or soybean oil.

หรือนํ้ามันมะกอก หรือนํ้ามันถั่วเหลือง

So this type of crop can actually produce the nutrients

ดังนั้นพืชชนิดนี้จึงสามารถผลิตสารอาหาร

that would give us pasta and bread,

ที่จะให้พาสต้าและขนมปังกับเรา

cakes, nutritional items of many sorts.

เค็ก สิ่งที่มีคุณค่าทางอาหารหลายอย่าง

Furthermore, since oil is used to manufacture multiple other goods,

นอกจากนี้ เนื่องจากนํ้ามันนั้น ถูกนำไปผลิตเป็นผลิตภัณฑ์อื่นได้หลายอย่าง

industrial products and consumer products,

ผลิตภัณฑ์ด้านอุตสาหกรรม และผลิตภัณฑ์สำหรับผู้บริโภค

you can imagine being able to make detergents, soaps, lotions, etc.,

ลองนึกดูว่าเราจะสามารถผลิต ผงซักฟอก สบู่ โลชั่น ฯลฯ

using these types of crops.

โดยการใช้พืชประเภทนี้

Not only are we running out of space,

ไม่เพียงแต่เรากำลังขาดแคลนพื้นที่

but if we continue to operate under the status quo

แต่ถ้าเรายังคงทำ ในแบบที่ทำกันอยู่ในปัจจุบันนี้

with modern agriculture,

ด้วยการเกษตรสมัยใหม่

we run the risk of robbing our progeny of a beautiful planet.

เราก็จะเสี่ยงต่อการจี้ปล้นโลกที่สวยงาม ไปจากลูกหลานของเรา

But it doesn't have to be this way.

แต่มันไม่จำเป็นจะต้องเป็นอย่างนั้น

We can imagine a future of abundance.

เราสามารถที่จะมีอนาคต ที่มีความอุดมสมบูรณ์ได้

Let us create systems that keep planet Earth, our spaceship,

มาสร้างระบบที่จะรักษาดาวเคราะห์โลก ซึ่งก็คือยานอวกาศของเราไว้

not only from not crashing,

ไม่แต่เพียงแค่เพื่อไม่ให้มันพังพินาศ

but let us also develop systems and ways of living

แต่เพื่อให้เรามาพัฒนาระบบ และวิถีการดำเนินชีวิต

that will be beneficial to the lives of ourselves

ที่จะเป็นประโยชน์ต่อชีวิตของเรา

and the 10 billion that will be on this planet by 2050.

และคนอีกหมื่นล้านคน ที่จะมาอยู่ บนดาวเคราะห์นี้ในปี ค.ศ. 2050

Thank you very much.

ขอบคุณมากค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)