Stephen Friend: The hunt for "unexpected genetic heroes"

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Tisa Tontiwatkul

Approximately 30 years ago,

ประมาณ 30 ปีก่อน

when I was in oncology at the Children's Hospital

ตอนที่ผมอยู่แผนกมะเร็งในโรงพยาบาลเด็ก

in Philadelphia,

ในฟิลาเดเฟีย

a father and a son walked into my office

พ่อและลูกชายเดินเข้ามาในออฟฟิตผม

and they both had their right eye missing,

และพวกเขาทั้งสองไม่มีตาขวา

and as I took the history, it became apparent

และเมื่อผมดูประวัติ มันก็ชัดเจนว่า

that the father and the son had a rare form

พ่อและลูกชายมีอาการที่พบได้ยาก

of inherited eye tumor, retinoblastoma,

ของมะเร็งที่ตาที่ถ่ายทอดผ่านทางพันธุกรรม หรือ เรติโนบลาสโตมา

and the father knew that he had passed that fate

และพ่อก็รู้ว่าเขาได้ส่งผ่านชะตากรรมนั้น

on to his son.

ไปสู่ลูกชาย

That moment changed my life.

วินาทีนั้นเปลี่ยนชีวิตผม

It propelled me to go on

มันผลักดันให้ผมเดินหน้า

and to co-lead a team that discovered

และนำทีมที่ค้นพบ

the first cancer susceptibility gene,

ยีนที่ไวต่อมะเร็ง (cancer susceptibility gene) ยีนแรก

and in the intervening decades since then,

และในศตวรรษระหว่างนั้น

there has been literally a seismic shift

ความเข้าใจของเรามีการเปลี่ยนแปลงมากมาย

in our understanding of what goes on,

ต่อสิ่งที่เกิดขึ้น

what genetic variations are sitting behind

ว่าความหลากหลายทางพันธุกรรมใด

various diseases.

ที่เป็นเบื้องหลังโรคต่างๆ

In fact, for thousands of human traits,

อันที่จริง พื้นฐานคือหนึ่งโมเลกุลที่ทราบกันว่า

a molecular basis that's known for that,

เป็นที่มาของกว่าพันรูปแบบของมนุษย์

and for thousands of people, every day,

และผู้คนนับพัน ในทุกวันนี้

there's information that they gain

มีข้อมูลต่างๆ มากมายที่พวกเขารับรู้

about the risk of going on to get this disease

เกี่ยวกับความเสี่ยงที่จะได้รับโรคนี้

or that disease.

หรือโรคนั้น

At the same time, if you ask,

ในเวลาเดียวกัน ถ้าคุณถามว่า

"Has that impacted the efficiency,

"นั่นมันมีผลกระทบต่อประสิทธิภาพ

how we've been able to develop drugs?"

ต่อความสามารถในการพัฒนายาหรือเปล่า"

the answer is not really.

คำตอบคือ ก็ไม่เชิงนะ

If you look at the cost of developing drugs,

ถ้าคุณดูที่ต้นทุนในการพัฒนายา

how that's done, it basically hasn't budged that.

ว่ามันทำเป็นอย่างไร โดยหลักแล้ว มันไม่ได้ผลักดันอะไรมาก

And so it's as if we have the power to diagnose

และมันก็ราวกับว่าเรามีอำนาจในการวิเคราะห์หาโรค

yet not the power to fully treat.

แต่ไม่มีอำนาจที่จะรักษาได้อย่างเต็มที่

And there are two commonly given reasons

และมันก็มีเหตุผลหลักๆ สองประการที่กล่าวกัน

for why that happens.

ว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้น

One of them is it's early days.

ประการแรกคือ มันยังใหม่

We're just learning the words, the fragments,

เราเพิ่งจะเรียนรู้คำ ส่วนประกอบย่อยๆ

the letters in the genetic code.

และรหัสแต่ละตัวในรหัสทางพันธุกรรม

We don't know how to read the sentences.

เราไม่รู้วิธีอ่านประโยคต่างๆ

We don't know how to follow the narrative.

เราไม่รู้วิธีติดตามเรื่องราว

The other reason given is that

และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ

most of those changes are a loss of function,

การเปลี่ยนแปลงส่วนใหญ่เป็นการสูญเสียหน้าที่ของมัน

and it's actually really hard to develop drugs

และที่จริงแล้วมันก็ยากที่จะพัฒนายา

that restore function.

ที่ฟื้นฟูหน้าที่การงานนั้นๆ

But today, I want us to step back

แต่วันนี้ ผมอยากให้เราถอยหลังกลับมา

and ask a more fundamental question,

และถามคำถามที่เป็นพื้นฐานกว่านั้น

and ask, "What happens if we're thinking

และถามว่า "จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าสิ่งที่เรากำลังคิด

about this maybe in the wrong context?"

บางที มันอาจจะผิดบริบท"

We do a lot of studying of those who are sick

เราทำการศึกษาคนป่วยมากมาย

and building up long lists

และสร้างรายการยาวยืด

of altered components.

ของสารประกอบทดแทน

But maybe, if what we're trying to do

แต่บางที ถ้าสิ่งที่เราพยายามทำอยู่นั้น

is to develop therapies for prevention,

เป็นการพัฒนาวิธีการรักษาเชิงป้องกันแล้วล่ะก็

maybe what we should be doing

บางที สิ่งที่เราควรจะทำอยู่ตอนนี้

is studying those who don't get sick.

คือการศึกษาคนที่ไม่ได้ป่วย

Maybe we should be studying those

บางที เราควรจะศึกษา

that are well.

คนที่สบายดี

A vast majority of those people

คนส่วนใหญ่เหล่านี้

are not necessarily carrying a particular

ไม่จำเป็นที่จะต้องมีลักษณะเฉพาะของ

genetic load or risk factor.

พันธุกรรมบางอย่างที่ผิดปกติ หรือปัจจัยความเสี่ยง

They're not going to help us.

มันอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเรา

There are going to be those individuals

มันอาจจะเป็นลักษณะของพวกเขาเหล่านั้น

who are carrying a potential future risk,

ที่อาจพกพาความเสี่ยง

they're going to go on to get some symptom.

พวกเขาอาจจะพัฒนาอาการบางอย่างขึ้นได้

That's not what we're looking for.

นั่นจะไม่ใช่สิ่งที่เรากำลังมองหา

What we're asking and looking for is,

สิ่งที่เรากำลังถามถึง และตามหา คือ

are there a very few set of individuals

มีเพียงกลุ่มคนบางกลุ่ม

who are actually walking around

คนที่เราพบได้ทั่วไป

with the risk that normally would cause a disease,

ที่มีความเสี่ยงที่ตามปกติแล้วจะทำให้เกิดโรค

but something in them, something hidden in them

แต่อะไรบางอย่างในตัวของพวกเขา อะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่

is actually protective

เป็นสิ่งที่ปกป้อง

and keeping them from exhibiting those symptoms?

และทำให้พวกเขาห่างจากการแสดงอาการ

If you're going to do a study like that, you can imagine

ถ้าคุณจะทำการศึกษาลักษณะอย่างนั้น คุณคิดได้เลยว่า

you'd like to look at lots and lots of people.

คุณจะต้องดูคนเป็นจำนวนมาก

We'd have to go and have a pretty wide study,

เราอาจต้องทำการศึกษาที่ค่อนข้างจะกว้าง

and we realized that actually

และเราก็ตระหนักว่า ที่จริงแล้ว

one way to think of this is,

วิธีคิดเพียงทางเดียว ก็คือ

let us look at adults who are over 40 years of age,

ลองมองที่ผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่า 40 ปี

and let's make sure that we look at those

และให้แน่ใจว่า เรามองดูกลุ่มคนเหล่านั้น

who were healthy as kids.

ผู้ที่มีสุขภาพดีเเหมือนเด็กๆ

They might have had individuals in their families

พวกเขาอาจมีสมาชิกในครอบครัว

who had had a childhood disease,

ผู้ซึ่งมีโรคภัยแต่วัยเยาว์

but not necessarily.

แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นก็ได้

And let's go and then screen those

ลองออกไปตามดูพวกเขาเหล่านั้น

to find those who are carrying genes

เพื่อจะค้นหาผู้ที่มียีน

for childhood diseases.

ที่ทำให้เกิดโรคในตอนเด็ก

Now, some of you, I can see you

ทีนี้ ผมเห็นพวกคุณบางคน

putting your hands up going, "Uh, a little odd.

กำลังจะยกมือขึ้นแล้วบอกว่า "อ๊ะ แปลกนะ

What's your evidence

อะไรคือ หลักฐานของคุณ

that this could be feasible?"

ที่จะบอกว่ามันเป็นไปได้ล่ะ

I want to give you two examples.

ผมอยากที่จะยกสักสองตัวอย่าง

The first comes from San Francisco.

ตัวอย่างแรกมาจากซานฟรานซิสโก

It comes from the 1980s and the 1990s,

มันมาจากยุค 1980 และ 1990

and you may know the story where

และคุณอาจรู้เรื่องที่ซึ่ง

there were individuals who had very high levels

มีคนที่มีระดับของเชื้อไวรัส เอชไอวี

of the virus HIV.

สูงมากๆ

They went on to get AIDS.

พวกเขาต่อมามีอาการของโรคเอดส์

But there was a very small set of individuals

แต่มีคนกลุ่มเล็กๆ

who also had very high levels of HIV.

ที่มีระดับเอชไอวีที่สูงเช่นกัน

They didn't get AIDS.

พวกเขาไม่ได้มีอาการเอดส์

And astute clinicians tracked that down,

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญได้ติดตามพวกเขา

and what they found was they were carrying mutations.

และสิ่งที่พวกเขาพบก็คือ พวกเขามียีนที่กลายพันธุ์

Notice, they were carrying mutations from birth

สังเกตดูนะครับ พวกเขามียีนกลายพันธุ์นี้มาแต่กำเนิด

that were protective, that were protecting them

ที่ช่วยป้องกัน ที่ป้องกันพวกเขา

from going on to get AIDS.

จากอาการของเอดส์

You may also know that actually a line of therapy

คุณอาจยังรู้อีกว่า วิธีการบำบัดรักษา

has been coming along based on that fact.

ได้อ้างอิงกับข้อเท็จจริงเหล่านั้น

Second example, more recent, is elegant work

ตัวอย่างที่สอง ซึ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ เป็นงานที่แสนอลังการ

done by Helen Hobbs,

ซึ่งถูกศึกษาโดย แฮเลน ฮอป (Helen Hobbs)

who said, "I'm going to look at individuals

ผู้ที่กล้าว่า "ฉันกำลังที่จะดูที่บุคคล

who have very high lipid levels,

ผู้ซึ่งมีระดับไขมันที่สูงมาก

and I'm going to try to find those people

และฉันกำลังที่จะพยายามหาบุคคล

with high lipid levels

ที่มีระดับไขมันสูง

who don't go on to get heart disease."

ผู้ซึ่งไม่ได้มีการพัฒนา ไปสู่การมีอาการโรคหัวใจ

And again, what she found was

และอีกครั้ง สิ่งที่เธอได้พบ

some of those individuals had mutations

คือคนบางคนมียีนที่กลายพันธุ์

that were protective from birth that kept them,

ที่ให้การปกป้องมาแต่กำเนิด ซึ่งช่วยพวกเขาไว้

even though they had high lipid levels,

แม้ว่าพวกเขาจะมีระดับไขมันที่สูง

and you can see this is an interesting way

และคุณจะเห็นได้ว่า นี่เป็นแนวความคิดที่น่าสนใจ

of thinking about how you could develop

เกี่ยวกับว่าคุณสามารถพัฒนา

preventive therapies.

การบำบัดรักษาที่ให้ความป้องกันได้อย่างไร

The project that we're working on

โครงการที่พวกเราทำการศึกษาอยู่

is called "The Resilience Project:

เรียกว่า "โครงการฟื้นฟู: ตามหายีนยอดมนุษย์"

A Search for Unexpected Heroes,"

(The Resilience Project: A Search for Unexpected Heroes)

because what we are interested in doing is saying,

เพราะว่าสิ่งที่เราสนใจในการดำเนินการนี้ คือการบอกว่า

can we find those rare individuals

เราสามารถที่จะหาคนที่หายากเหล่านั้น

who might have these hidden protective factors?

ผู้ซึ่งอาจมีปัจจัยที่ให้ความปกป้องซ่อนอยู่ พบหรือไม่

And in some ways, think of it as a decoder ring,

และในบางแง่มุม คิดซะว่ามันเป็นแหวนถอดรหัส

a sort of resilience decoder ring

แหวนถอดรหัสฟื้นฟู

that we're going to try to build.

ที่เรากำลังพยายามที่จะสร้าง

We've realized that we should do this in a systematic way,

เราได้ตระหนักว่า เราควรที่จะทำสิ่งนี้ อย่างเป็นระบบ

so we've said, let's take every single

ดังนั้น เราจึงตกลงว่า เอาโรคที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรมในวัยเด็ก

childhood inherited disease.

มาทุกโรคกันเถอะ

Let's take them all, and let's pull them back a little bit

นำพวกมันทั้งหมดมา และย้อนกลับไปเล็กน้อย

by those that are known to have severe symptoms,

ยังผู้ที่รู้ว่ามีอาการที่รุนแรง

where the parents, the child,

ที่ซึ่งพ่อแม่ ลูก

those around them would know

และคนรอบๆ ตัวเขาน่าจะรู้

that they'd gotten sick,

ว่าพวกเขาอาจป่วย เป็นโรค

and let's go ahead and then frame them again

และเราก็เดินหน้าต่อ จากนั้น จับพวกมันใส่กรอบอีกที

by those parts of the genes where we know

โดยส่วนของยีนที่เรารู้

that there is a particular alteration

ว่ามันมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

that is known to be highly penetrant

ที่รู้กันอยู่แล้วว่าเป็นไปได้สูง

to cause that disease.

ที่จะก่อให้เกิดโรค

Where are we going to look?

เราจะมองหาได้จากที่ไหน

Well, we could look locally. That makes sense.

เราอาจมองในท้องถิ่น นั่นก็ฟังดูเข้าท่า

But we began to think, maybe we should look

แต่เราเริ่มที่จะคิด บางที เราน่าจะ

all over the world.

มองหาไปทั่วโลก

Maybe we should look not just here

บางที เราควรที่จะมองหา ไม่ใช่แค่ที่นี่

but in remote places where their might be

แต่ในที่ห่างไกลออกไป ที่ซึ่งอาจมี

a distinct genetic context,

บริบททางพันธุกรรมที่เด่นชัด

there might be environmental factors

ที่ซึ่งอาจมีปัจจัยจากสิ่งแวดล้อม

that protect people.

ที่ปกป้องคนพวกนี้

And let's look at a million individuals.

และลองดูที่คนจำนวนล้านคน

Now the reason why we think it's a good time

ทีนี้ เหตุผลที่ว่าทำไมเราคิดว่า มันถึงเวลาอันสมควรแล้ว

to do that now

ที่จะทำมันตอนนี้

is, in the last couple of years,

ก็คือว่า ในสองสามปีที่ผ่านมานี้

there's been a remarkable plummeting in the cost

มีการลดลงอย่างฮวบฮาบ

to do this type of analysis,

ของต้นทุนในการวิเคราะห์แบบดังกล่าว

this type of data generation,

การสร้างข้อมูลในแบบดังกล่าว

to where it actually costs less to do

ไปยังจุดที่ต้นทุนของ

the data generation and analysis

การวิเคราะห์และสร้างข้อมูลน้อยลงกว่า

than it does to do the sample processing and the collection.

การสุ่มข้อมูลและเก็บตัวอย่าง

The other reason is that in the last five years,

อีกเหตุผลหนึ่งคือ ในห้าปีมานี้

there have been awesome tools,

มีอุปกรณ์เจ๋งๆ

things about network biology, systems biology,

เกี่ยวกับพวกเครือข่าย ชีววิทยาระบบ (system biology)

that have come up that allow us to think

ที่เกิดขึ้นมา ทำให้เราสามารถที่จะคิด

that maybe we could decipher

ว่าบางที เราอาจถอดรหัส

those positive outliers.

แบบร่างได้

And as we went around talking to researchers

และเมื่อเราได้พูดคุยกับนักวิจัย

and institutions

และสถาบันต่างๆ

and telling them about our story,

และบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องของเรา

something happened.

บางสิ่งได้เกิดขึ้น

They started saying, "This is interesting.

พวกเขาเริ่มที่จะบอกว่า "นี่มันน่าสนใจ

I would be glad to join your effort.

ผมจะยินดีมากที่จะร่วมมือกับคุณ

I would be willing to participate."

ผมอยากที่จะร่วมด้วยความเต็มใจ"

And they didn't say, "Where's the MTA?"

และพวกเขาไม่ได้พูดเลยว่า "MTA อยู่ไหน"

They didn't say, "Where is my authorship?"

พวกเขาไม่ได้พูดเลยว่า "แล้วผู้เป็นเจ้าของผลงานคือใคร"

They didn't say, "Is this data going to be mine? Am I going to own it?"

"ข้อมูลเหล่านี้ จะเป็นของฉันหรือเปล่า ฉันจะกลายเป็นเจ้าของข้อมูลพวกนี้ไหม"

They basically said, "Let's work on this

พวกเขาแค่บอกว่า "มาทำงานนี้

in an open, crowd-sourced, team way

ในแบบทีมที่เปิดข้อมูลและแบ่งปันข้อมูลร่วมกัน

to do this decoding."

เพื่อที่จะทำการถอดรหัสนี้"

Six months ago, we locked down

หกเดือนที่ผ่านมา เราได้กำหนด

the screening key for this decoder.

แบบแผนการตรวจหาสำหรับการถอดรหัสนี้

My co-lead, a brilliant scientist, Eric Schadt

หัวหน้าโครงการร่วม ยอดนักวิทยาศาสตร์ อีริค ชาร์ท (Eric Schadt)

at the Icahn Mount Sinai School of Medicine in New York,

ที่ ไอคาน เมาท์ ไซไน (Icahn Mount Sinai) โรงเรียนแพทย์ในนิวยอร์ค

and his team,

และกลุ่มของเขา

locked in that decoder key ring,

เข้าไปยังตัวถอดรหัส

and we began looking for samples,

และเราก็เริ่มค้นหาตัวอย่าง

because what we realized is,

เพราะสิ่งที่เราได้ตระหนักคือ

maybe we could just go and look

บางที เราอาจแค่ไปและมอง

at some existing samples to get some sense of feasibility.

ไปยังตัวอย่างที่มีอยู่บางส่วน เพื่อที่จะได้เข้าใจถึงความเป็นไปได้

Maybe we could take two, three percent of the project on,

บางที่เราอาจนำสอง สาม เปอร์เซ็นต์ ของโครงการ

and see if it was there.

และดูว่ามันอยู่ตรงนั้นไหม

And so we started asking people

และเราจึงเริ่มที่จะถามผู้คน

such as Hakon at the Children's Hospital in Philadelphia.

อย่างเช่น ฮาคอน (Hakon) ที่โรงพยาบาลเด็ก ในฟิลาเดเฟีย

We asked Leif up in Finland.

เราถาม เลฟ (Leif) ในฟินแลนด์

We talked to Anne Wojcicki at 23andMe,

เราคุยกับ แอนนา โวชิคกี (Anna Wojcick) ที่ ทเวนตี้ทรีแอนด์มี (23andMe)

and Wang Jun at BGI,

และวัง จุน (Wang Jun) ที่ บีจีไอ (BGI)

and again, something remarkable happened.

และอีกเช่นกัน อะไรบางอย่างที่น่าทึ่งก็เกิดขึ้น

They said, "Huh,

พวกเขาบอกว่า "อ้า

not only do we have samples,

ไม่ใช่แค่เรามีตัวอย่าง

but often we've analyzed them,

แต่บ่อยครั้งที่เราวิเคราะห์พวกเขา

and we would be glad to go into

และเรายินดีที่จะเข้าไปหา

our anonymized samples

ตัวอย่างนิรนาม

and see if we could find those

และดูว่าเราจะสามารถหา

that you're looking for."

สิ่งที่คุณกำลังมองหาได้หรือไม่"

And instead of being 20,000 or 30,000,

แทนที่จะเป็น 20,000 หรือ 30,000

last month we passed one half million samples

เดือนที่แล้วเราส่งตัวอย่างครึ่งล้าน

that we've already analyzed.

ที่เราได้ทำการวิเคราะห์แล้ว

So you must be going,

คุณจะบอกว่า

"Huh, did you find any unexpected heroes?"

"อ้า คุณเจอยอดมนุษย์แฝงแล้วสิ"

And the answer is, we didn't find one or two.

และคำตอบก็คือ เราไม่ได้เจอแค่หนึ่งหรือสอง

We found dozens of these strong candidate

เราเจอผู้ที่มีศักยภาพนั้นเป็นโหลๆ

unexpected heroes.

เหล่ายอดมนุษย์แฝง

So we think that the time is now

ฉะนั้นเราคิดว่า มันถึงเวลาแล้วตอนนี้

to launch the beta phase of this project

ที่จะเปิดตัวระยะใหม่ของโครงการนี้

and actually start getting prospective individuals.

และอันที่จริงเริ่มที่จะได้คนที่ต้องการแล้ว

Basically all we need is information.

หลักๆ คือเราต้องการข้อมูล

We need a swab of DNA

เราต้องการตัวอย่างดีเอ็นเอ

and a willingness to say, "What's inside me?

และความยินยอมที่จะบอกว่า "อะไรอยู่ในตัวฉัน"

I'm willing to be re-contacted."

ฉันยินยอมที่จะให้ติดต่อกลับมา"

Most of us spend our lives,

พวกเราส่วนใหญ่ ใช้เวลาของเรา

when it comes to health and disease,

เมื่อมันเป็นเรื่องสุขภาพและโรคภัยไข้เจ็บ

acting as if we're voyeurs.

ทำยังกับว่าเราเป็นพวกชอบถ้ำมอง

We delegate the responsibility

เรามอบความรับผิดชอบ

for the understanding of our disease,

ในการทำความเข้าใจโรคของพวกเรา

for the treatment of our disease,

ในการบำบัดรักษาโรค

to anointed experts.

ให้กับผู้เชี่ยวชาญที่ได้รับการแต่งตั้ง

In order for us to get this project to work,

เพื่อให้เราทำให้งานนี้ให้สำเร็จ

we need individuals to step up

เราต้องการให้แต่ละคนก้าวขึ้นมา

in a different role and to be engaged,

อยู่ในบทบาทที่ต่างกัน และเข้าร่วม

to realize this dream,

เพื่อที่จะตระหนักถึงความฝันนี้

this open crowd-sourced project,

ในโครงการเปิดและแบ่งปันข้อมูลนี้

to find those unexpected heroes,

เพื่อที่จะหายอดมนุษย์แฝง

to evolve from the current concepts

เพื่อที่จะพัฒนาจากแนวคิดในตอนนี้

of resources and constraints,

ที่มีต่อแหล่งข้อมูลและข้อจำกัด

to design those preventive therapies,

เพื่อออกแบบการบำบัดแบบป้องกันเหล่านั้น

and to extend it beyond childhood diseases,

และเพื่อจะขยายมันไปกว้างกว่าโรคในวัยเด็ก

to go all the way up to ways

เรื่อยขึ้นไป

that we could look at Alzheimer's or Parkinson's,

จนเราสามารถที่จะพิจารณาโรคอัลไซเมอร์ หรือพาร์คินสันได้

we're going to need us

เรากำลังที่จะต้องการให้พวกเรา

to be looking inside ourselves and asking,

มองเข้าไปในตัวของเราและถามว่า

"What are our roles?

"หน้าที่ของเราคืออะไร"

What are our genes?"

ยีนของเราเป็นอย่างไร"

and looking within ourselves for information

และมองเข้าไปในตัวเราเพื่อหาข้อมูล

we used to say we should go to the outside,

เราเคยพูดว่า เราควรที่จะออกไปข้างนอก

to experts,

ไปหาผู้รู้

and to be willing to share that with others.

และพร้อมที่จะแบ่งปันแลกเปลี่ยนกับคนอื่น

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)