Stephen Friend: The hunt for "unexpected genetic heroes"

استفان فرند: شکار قهرمانان ژنتیکی غیرمنتظره

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

Approximately 30 years ago,

حدود سی سال پیش،

when I was in oncology at the Children's Hospital

وقتی در بخش سرطان شناسی بیمارستان کودکان

in Philadelphia,

در فیلادلفیا بودم،

a father and a son walked into my office

پدر و پسری وارد دفترم شدند

and they both had their right eye missing,

و هر دو چشم راستشون را از دست داده بودند،

and as I took the history, it became apparent

و وقتی سابقه شون را بررسی کردم، برام مشخص شد

that the father and the son had a rare form

که پدر و پسر مبتلا به نوعی نادری از

of inherited eye tumor, retinoblastoma,

تومور چشمی وراثتی، رتینوبلاستوما (تومور شبکیه) بودند

and the father knew that he had passed that fate

و پدر مطلع بود که این سرنوشت را به پسرش

on to his son.

منتقل کرده بود.

That moment changed my life.

آن لحظه زندگیم را تغییر داد.

It propelled me to go on

این مرا به ادامه کار سوق داد

and to co-lead a team that discovered

و هدایتگر اشتراکی تیمی شدم که نخستین

the first cancer susceptibility gene,

ژن ابتلا پذیری به سرطان را کشف کرد،

and in the intervening decades since then,

و از آن وقت ها تا به حال،

there has been literally a seismic shift

به شکلی شاهد تغییر ارتعاشی

in our understanding of what goes on,

از آنچه در حال رخ دادن هست، می باشیم،

what genetic variations are sitting behind

در واقع این که چه تغییر پذیریهای ژنتیکی در ورای

various diseases.

بیماریهای متفاوتی وجود دارد.

In fact, for thousands of human traits,

در حقیقت، برای هزاران خصیصه بشری،

a molecular basis that's known for that,

مبنایی مولکولی شناخته شده ای وجود دارد،

and for thousands of people, every day,

و برای هزاران انسان، هر روزه،

there's information that they gain

اطلاعاتی هست که درباره خطرات

about the risk of going on to get this disease

دنباله دار ابتلا به این بیماری یا آن بیماری

or that disease.

کسب می شوند.

At the same time, if you ask,

هم زمان، اگر بپرسید،

"Has that impacted the efficiency,

« آیا روی کارایی تاثیر گذاشته،

how we've been able to develop drugs?"

چگونه قادر به توسعه داروها بوده ایم؟

the answer is not really.

پاسخ نه واقعا است.

If you look at the cost of developing drugs,

اگر به هزینه داروها در حال تولید بیندازیم،

how that's done, it basically hasn't budged that.

نحوه کارکردشان، هیچ تغییری پایه ای صورت نگرفته.

And so it's as if we have the power to diagnose

و بنابراین اینطور میمونه که ما توانایی تشخیص مرض را داریم

yet not the power to fully treat.

اما هنوز قدرت درمان کامل آن را نداریم.

And there are two commonly given reasons

و دو دلیل مرسوم برای اینکه چرا این اتفاق میفتد

for why that happens.

را می توان ارائه داد.

One of them is it's early days.

یکی از آنها روزهای اولیه آن است.

We're just learning the words, the fragments,

ما تازه مشغول یادگیری کلمات، بخشها و حروف

the letters in the genetic code.

در الفبای ژنتیکی هستیم.

We don't know how to read the sentences.

نحوه خواندن جملات را بلد نیستیم .

We don't know how to follow the narrative.

نحوه دنبال کردن روایت را نمی دانیم.

The other reason given is that

دلیل دیگر ارائه شده

most of those changes are a loss of function,

این است که بیشتر آن تغییرات منجر به فقدان عملکرد می وند،

and it's actually really hard to develop drugs

و در واقع ساخت داروهایی که موجب احیای آن عملکردها

that restore function.

بشوند کاری دشواره.

But today, I want us to step back

اما امروزه، میخواهم یک قدم به عقب بردارم

and ask a more fundamental question,

و سوالی زیربنایی تر بپرسم،

and ask, "What happens if we're thinking

این سوال که « چه اتفاقی میفتد اگر درباره این

about this maybe in the wrong context?"

فکر کنیم که شاید در بستر غلطی قرار داریم؟»

We do a lot of studying of those who are sick

ما تحقیقات زیادی روی کسانی انجام می دهیم که بیمار هستند

and building up long lists

و لیستها بلند و بالایی می سازیم

of altered components.

از اجزاء تغییر یافت.

But maybe, if what we're trying to do

اما شاید، اگر آنچه تلاش می کنیم انجام دهیم

is to develop therapies for prevention,

ایجاد تداویهایی برای پیشگیری باشد،

maybe what we should be doing

شاید کاری که باید انجام دهیم

is studying those who don't get sick.

مطالعه روی کسانی باشد که بیماری نمی گیرند.

Maybe we should be studying those

شاید باید کسانی را مطالعه کنیم که

that are well.

خوبند.

A vast majority of those people

اکثریت عمده این آدمها

are not necessarily carrying a particular

لزوما حامل بار ژنتیکی یا

genetic load or risk factor.

فاکتور خطری نیستند.

They're not going to help us.

قرار نیست کمکی به ما کنند.

There are going to be those individuals

قرار است آنها اشخاصی باشند

who are carrying a potential future risk,

که حامل خطر بالقوه ای آتی هستند

they're going to go on to get some symptom.

کسانی که قرار است برخی علائم بیماری را دریافت کنند.

That's not what we're looking for.

این چیزی نیست که ما بدنبالش باشیم.

What we're asking and looking for is,

چیزی که ما می پرسیم و به دنبال آن هستیم

are there a very few set of individuals

یک مجموعه بسیار معدودی از اشخاص هستند

who are actually walking around

که در واقع در اطرافمون راه می روند

with the risk that normally would cause a disease,

وای حامل خطری هستند که معمولا موجب یک بیماری خواهد شد

but something in them, something hidden in them

اما عاملی در بدن آنها هست، چیزی پنهان،

is actually protective

که در واقع از به نمایش درآمدن نشانه های بیماری در بدن،

and keeping them from exhibiting those symptoms?

آنها را محافظت میکند.

If you're going to do a study like that, you can imagine

اگر قرار است یک مطالعه این چنینی انجام دهید، می توانید تصور کنید

you'd like to look at lots and lots of people.

که آدمهای خیلی خیلی زیادی هستند که باید آنها را ببینید.

We'd have to go and have a pretty wide study,

باید بریم و یک مطالعه کاملا وسیعی را انجام دهیم،

and we realized that actually

و تشخیص دادیم که در واقع

one way to think of this is,

یک راه آن این است که

let us look at adults who are over 40 years of age,

افراد بالغی را مورد بررسی قرار دهیم که بالای ۴۰ سال هستند

and let's make sure that we look at those

و حتما یقیقن حاصل کنیم که این اشخاص تحت بررسی

who were healthy as kids.

به سالمی کودکان باشند.

They might have had individuals in their families

شاید اشخاصی را تو فامیلشان داشته باشند

who had had a childhood disease,

که یکی از امراض دوران کودکی را داشته است

but not necessarily.

اما نه لزوما.

And let's go and then screen those

و بعد جلو رفته و این بررسی را

to find those who are carrying genes

جهت یافتن کسانی کنیم که حامل ژنهای

for childhood diseases.

مربوط به امراض کودکی هستند.

Now, some of you, I can see you

اکنون، برخی از شما، می توانم ببینم که

putting your hands up going, "Uh, a little odd.

دستهاتون را به نشانه اعتراض بالا می برید که «اوه، یک کم عجیب هستش،

What's your evidence

چه شواهدی دارید

that this could be feasible?"

که این امکانپذیر است؟»

I want to give you two examples.

برایتان دو مثال می زنم.

The first comes from San Francisco.

اولی از سانفرانسیسکو میاید.

It comes from the 1980s and the 1990s,

بین دهه ۱۹۸۰ تا دهه ۱۹۹۰،

and you may know the story where

و شاید این داستان را شنیده باشید که

there were individuals who had very high levels

اشخاصی در آنجا بودند که دارای بالاترین سطح

of the virus HIV.

ویروس اچ آی وی بودند.

They went on to get AIDS.

آنها ایدز گرفتند.

But there was a very small set of individuals

اما مجموعه کوچکی از افراد هم بود

who also had very high levels of HIV.

که همچنین از سطوح بالای اچ ای وی برخوردار بودند

They didn't get AIDS.

اما ایدز نگرفتند.

And astute clinicians tracked that down,

و پزشکان بالینی زیرک دنباله آن را گرفتند

and what they found was they were carrying mutations.

و آنچه پیدا کردند این بود که آنها حامل جهش هایی بودند.

Notice, they were carrying mutations from birth

توجه داشته باشید که آنها جهش هایی را از زمان تولد حمل می کردند

that were protective, that were protecting them

که محافظ بودند، آنها را ابتلا به ایدز

from going on to get AIDS.

محافظت می کردند.

You may also know that actually a line of therapy

شاید همچنین بدانید که در واقع بخشی از تداوی

has been coming along based on that fact.

بر مبنای همین واقعیت شکل گرفته است.

Second example, more recent, is elegant work

مثال دوم، به تازگی، کار بزرگی است

done by Helen Hobbs,

که هلن هابز آن را انجام داده،

who said, "I'm going to look at individuals

او گفت: « من قصد دارم اشخاصی را مورد مطالعه قرار دهیم

who have very high lipid levels,

که دارای سطوح خیلی بالایی از لیپیید هستند،

and I'm going to try to find those people

و قصد دارم آن دسته از افرادی را بیابم

with high lipid levels

که سطوح لیپید بالا دارند

who don't go on to get heart disease."

و مبتلا به امراض قلبی نمی شوند.»

And again, what she found was

و دوباره، آنچه پیدا کرد این بود

some of those individuals had mutations

که برخی از اشخاص جهش هایی داشتند

that were protective from birth that kept them,

که از بدو تولد محافظشان بوده است،

even though they had high lipid levels,

حتی با وجودی که سطح لیپید در آنها بالا بوده است،

and you can see this is an interesting way

و خب می توانید این واقعیت را بعنوان روش جالبی

of thinking about how you could develop

برای تعمق درباره چگونگی ایجاد روشهای

preventive therapies.

درمانی ببینید که محافظ هستند.

The project that we're working on

پروژه ای که روی آن کار می کنیم،

is called "The Resilience Project:

«پروژه بهبود» پذیر نام دارد.

A Search for Unexpected Heroes,"

«جستجو برای قهرمانان غیر منتظره،»

because what we are interested in doing is saying,

چون آنچه ما به انجامش علاقمندیم می گوید که

can we find those rare individuals

آیا قادر به یافتن آن دسته از اشخاص معدودی هستیم

who might have these hidden protective factors?

که احتمالا صاحب چنین فاکتورهای مخفی هستند؟

And in some ways, think of it as a decoder ring,

و به نحوی، به آن بعنوان یک حلقه رمز گشا فکر کنید،

a sort of resilience decoder ring

نوعی حلقه رمز گشای بهبود پذیر

that we're going to try to build.

که تلاش در ساخت آن داریم.

We've realized that we should do this in a systematic way,

تشخیص داده ایم که باید آن را به روشی سیستماتیک انجام دهیم.

so we've said, let's take every single

بنابراین گفتیم که بیاییم و تک تک

childhood inherited disease.

امراض ارثی کودکی را بگیریم.

Let's take them all, and let's pull them back a little bit

آنها را گرفته و کمی عقب تر می بریمشان

by those that are known to have severe symptoms,

از طریق آنهایی که می دانیم نشانه های جدی دارند،

where the parents, the child,

جاییکه والدین، کودک

those around them would know

آنهایی که اطراف شان هستند می دانند

that they'd gotten sick,

که مریض شده اند،

and let's go ahead and then frame them again

و بیایید ادامه بدهیم و بعد آنها را دوباره

by those parts of the genes where we know

با آن اجزای از ژنها که می شناسیم چارچوب بندی کنیم

that there is a particular alteration

که یک تغییر خاصی وجود دارد

that is known to be highly penetrant

که برای منجر شدن به آن بیماریی

to cause that disease.

بشدت شناخنه شده و نافذ است.

Where are we going to look?

کجا را باید ببینیم؟

Well, we could look locally. That makes sense.

خب، می توانیم دوروبر را ببینیم. منطقی است.

But we began to think, maybe we should look

اما شروع کردیم به فکر کردن درباره این که شاید باید

all over the world.

تمام دنیا را ببینیم.

Maybe we should look not just here

شاید باید نه فقط اینجا را ببینیم

but in remote places where their might be

بلکه همینطور جاهای دور افتاده تر که در آنجا احتمالا

a distinct genetic context,

بافت ژنتیتکی متمایزی وجود دارد،

there might be environmental factors

شاید فاکتورهای محیط زیستی هستند

that protect people.

که از آدمها محافظت می کنند.

And let's look at a million individuals.

و بیایید نگاهی به یک میلیون شخص بیاندازیم.

Now the reason why we think it's a good time

حالا که الان فکر می کنیم زمان خوبی

to do that now

برای انجام این کار است

is, in the last couple of years,

بخاطر چندین سال اخیری است

there's been a remarkable plummeting in the cost

که با سقوط قابال توجهی در هزینه انجام چنین

to do this type of analysis,

تجزیه و تحلیلهایی مواجه شدیم،

this type of data generation,

در این نوع از نسل داده ها،

to where it actually costs less to do

تا حدی که هزینه های انجام این نوع

the data generation and analysis

نسل داده ها و تجزیه و تحلیل ها بسیار کمتر

than it does to do the sample processing and the collection.

از انجام پروسه نمونه برداری و جمع آوری آنهاست.

The other reason is that in the last five years,

دلیل دیگر این است که در ۵ سال گذشته،

there have been awesome tools,

ابزار فوق العاده ای وجود داشته،

things about network biology, systems biology,

چیزهایی درباره بیولوژی شبکه، بیولوژی سیستم ها

that have come up that allow us to think

که باعث شده ما امکان اندیشیدن به این فرصت را بیابیم

that maybe we could decipher

که شاید قادر به رمزگشایی

those positive outliers.

از آن داده پرتهای مثبت باشیم.

And as we went around talking to researchers

و همانطور که برای صحبت با محققان

and institutions

و نهادها به اطراف رفتیم

and telling them about our story,

و به آنها درباره داستانمان می گفتیم،

something happened.

چیزی اتفاق افتاد.

They started saying, "This is interesting.

شروع کردن به گفتن این که، « جالبه.

I would be glad to join your effort.

خوشحال می شم به شما در این تلاش ملحق شوم.

I would be willing to participate."

مایل به مشارکت هستم.»

And they didn't say, "Where's the MTA?"

و آنها ازم نپرسیدند که،« ام تی ای کجاست؟»

They didn't say, "Where is my authorship?"

نپرسیدند،« منبع کارم کجاست؟»

They didn't say, "Is this data going to be mine? Am I going to own it?"

نگفتند که ،« این داده ها قراره مال من شوند؟ آیا مالکشون خواهم شد؟»

They basically said, "Let's work on this

اساسا می گویند،« برای انجام این

in an open, crowd-sourced, team way

رمزگشایی بیایید به روشی تیمی، منبع آزاد و پرجمعیت

to do this decoding."

باهم کار کنیم.

Six months ago, we locked down

شش ماه قبل، دکمه کنترل را

the screening key for this decoder.

برای این رمز گشا قفل کردیم.

My co-lead, a brilliant scientist, Eric Schadt

همکارم در سرپرستی، اریک اسکادت، دانشمند برجسته

at the Icahn Mount Sinai School of Medicine in New York,

در Icahn Mount Sinai ، مدرسه طب در نیویورک،

and his team,

و تیمش،

locked in that decoder key ring,

در آن حلقه کلید رمزگشا قفل شدند.

and we began looking for samples,

و شروع به جستجو برای نمونه ها کردیم،

because what we realized is,

زیرا آنچه تشخیص دادیم این بود که

maybe we could just go and look

شاید ما می توانستیم فقط برویم و نگاهی به

at some existing samples to get some sense of feasibility.

برخی از نمونه های موجود جهت درک امکانپذیری آنها.

Maybe we could take two, three percent of the project on,

شاید دو یا سه درصد از این پروژه را می توانستیم مورد بررسی قرار دهیم

and see if it was there.

و ببینیم که آیا در آنجا بود.

And so we started asking people

و در نتیجه شروع کردیم به پرسیدن از مردم

such as Hakon at the Children's Hospital in Philadelphia.

برای مثال هاکون در بیمارستان کودکان در فیلادلفیا.

We asked Leif up in Finland.

از لیف آپ در فنلاند پرسیدم.

We talked to Anne Wojcicki at 23andMe,

با آنه وجوسیسکی در ۲۳ و من و وانگ جون

and Wang Jun at BGI,

در بی جی آی صحبت کردیم.

and again, something remarkable happened.

و دوباره، چیز قابل توجهی رخ داد.

They said, "Huh,

آنها گفتند،«هه،

not only do we have samples,

نه فقط نمونه ها را داریم،

but often we've analyzed them,

بلکه آنها را تجزیه و تحلیل کرده ایم،

and we would be glad to go into

و خوشحال خواهیم بود از این که به درون

our anonymized samples

نمونه های گمنام خود برویم

and see if we could find those

و ببینیم آیا می توانیم آنهایی را بیابیم

that you're looking for."

که شما به دنبالشان هستید.»

And instead of being 20,000 or 30,000,

و در عوض ۲۰٫۰۰۰ یا ۳۰٫۰۰۰ نفر،

last month we passed one half million samples

ماه گذشته جمعیتی که مورد آنالیز قرار دادیم

that we've already analyzed.

فراتر از یک و نیم میلیون رفت.

So you must be going,

پس باید اینطور ادامه دهید،

"Huh, did you find any unexpected heroes?"

«خب، آیا هیچ قهرمان غیرمنتظره ای یافتید؟»

And the answer is, we didn't find one or two.

و جواب این است که ما یک یا دو نفر پیدا نکردیم.

We found dozens of these strong candidate

ما دهها کاندیدای قوی برای قهرمانان غیرمنتظره

unexpected heroes.

پیدا کردیم.

So we think that the time is now

بنابراین فکر می کنیم که زمان شروع

to launch the beta phase of this project

مرحله بتا در این پروژه فرا رسیده باشه

and actually start getting prospective individuals.

و راستش

Basically all we need is information.

اساسا چیزی که لازم داریم اطلاعات است.

We need a swab of DNA

یک پنبه آغشته به دی ان ای

and a willingness to say, "What's inside me?

و تمایا به گفتن این که، « چی توی من هست؟»

I'm willing to be re-contacted."

من مایلم که دوباره با شما تماس داشته باشم .»

Most of us spend our lives,

وقتی پای بیماری و سلامتی در میان باشد

when it comes to health and disease,

بیشتر ما زندگیمان را صرف

acting as if we're voyeurs.

تماشاگری فضول بودن می کنیم.

We delegate the responsibility

مسئولیت خود را

for the understanding of our disease,

برای فهمیدن بیماری مان،

for the treatment of our disease,

برای تداوی بیماری مان

to anointed experts.

به متخصصان مقدس محول می کنیم.

In order for us to get this project to work,

برای این که این پروژه ما جواب دهد،

we need individuals to step up

لازم داریم که اشخاص قدم پیش بگذارند

in a different role and to be engaged,

در نقشهای متفاوت و مشارکت داشته باشند

to realize this dream,

برای تشخیص دادن این رویا،

this open crowd-sourced project,

این پروٓژه منبع آزاد شلوغ،

to find those unexpected heroes,

برای یافتن آن قهرمانان غیرمنتظره،

to evolve from the current concepts

برای رشد کردن از مفاهیم کنونی

of resources and constraints,

از منابع و محدودیتها،

to design those preventive therapies,

جهت طراحی آن تداویهای پیشگیرانه،

and to extend it beyond childhood diseases,

و گسترش آن ورای امراض دوره کودکی،

to go all the way up to ways

برای پاشتن نگاهی تازه به روشهایی

that we could look at Alzheimer's or Parkinson's,

که توانستیم به آلزایمر و پارکینسون نگاه کردیم،

we're going to need us

لازم داریم که از خودمون

to be looking inside ourselves and asking,

بخوایم که درونمان را نگاه کنیم و بپرسیم:

"What are our roles?

« نقشمان چیست؟»

What are our genes?"

« ژنهایمان کدامند؟»

and looking within ourselves for information

و درون خودمان برای اطلاعاتی بگردیم

we used to say we should go to the outside,

که عادت داشتیم بگوییم باید به بیرون مراجعه کنیم،

to experts,

به نزد متخصصان،

and to be willing to share that with others.

و بخواهیم که با دیگران به اشتراک بگذاریم.

Thank you very much.

بسیار از شما سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)