Cradle to cradle design | William McDonough

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Oy Kanjanavanit

In 1962, with Rachel Carson's "Silent Spring,"

ในปี 1962 หนังสือเรื่อง ฤดูใบไม้ผลิที่เงียบงัน ของ ราเชล คาร์สัน

I think for people like me in the world of the making of things,

สำหรับคนอย่างผมในโลกของการผลิต

the canary in the mine wasn't singing.

ไม่ได้ยินสัญญาณแห่งหายนะ ไม่ได้ยินเสียงนกร้อง

And so the question that we might not have birds

และดังนั้น คำถามที่ว่านกอาจสูญพันธุ์ไปหมดโลก

became kind of fundamental to those of us wandering around

เลยกลายเป็นประเด็นพื้นฐานสำหรับคนอย่างเราที่ซอกแซก

looking for the meadowlarks that seemed to have all disappeared.

มองหานกเมโดว์ลาร์คที่ดูจะสูญพันธุ์ไปหมดแล้ว

And the question was, were the birds singing?

คำถามคือ นกร้องบอกเราหรือเปล่า?

Now, I'm not a scientist, that'll be really clear.

ทีนี้ เดี๋ยวคุณก็เห็นเองว่าผมไม่ได้เป็นนักวิทยาศาสตร์

But, you know, we've just come from this discussion of what a bird might be.

แต่คุณรู้ไหมครับ เราเพิ่งถกกันว่า นกเป็นอะไรได้บ้าง

What is a bird?

นกคืออะไร?

Well, in my world, this is a rubber duck.

โอเค ในโลกของผม นี่คือเป็ดยาง

It comes in California with a warning --

มันขายในแคลิฟอร์เนียพร้อมป้ายเตือนว่า

"This product contains chemicals known by the State of California

"ผลิตภัณฑ์นี้มีสารเคมีที่รัฐบาลแคลิฟอร์เนียพบว่า

to cause cancer and birth defects or other reproductive harm."

ก่อให้เกิดมะเร็งและความพิการแต่กำเนิดหรืออันตรายอื่นด้านการสืบพันธุ์"

This is a bird.

นี่คือนก

What kind of culture would produce a product of this kind

วัฒนธรรมแบบไหนกันที่จะผลิตของแบบนี้

and then label it and sell it to children?

เสร็จแล้วก็แปะป้ายเตือน และขายมันให้กับเด็กๆ?

I think we have a design problem.

ผมคิดว่าเรามีปัญหาด้านการออกแบบ

Someone heard the six hours of talk that I gave

ผู้ฟังคนหนึ่งที่ฟังบทบรรยายยาว 6 ชั่วโมงของผม

called "The Monticello Dialogues" on NPR, and sent me this as a thank you note --

ชื่อ "วิวาทะมอนติเชลโล" ที่ออกวิทยุสาธารณะ ส่งคำขอบคุณมาให้ว่า

"We realize that design is a signal of intention,

"เราตระหนักว่าการออกแบบเป็นการส่งสัญญาณของเจตนา

but it also has to occur within a world,

แต่มันก็จะต้องเกิดขึ้นในโลกจริง

and we have to understand that world in order to

และเราก็ต้องเข้าใจโลกนั้นเพื่อจะได้

imbue our designs with inherent intelligence,

ปลูกฝังปัญญาให้กับสิ่งที่เราออกแบบ

and so as we look back at the basic state of affairs

และดังนั้น ขณะที่เรามองย้อนไปที่สถานการณ์พื้นฐาน

in which we design, we, in a way, need to go to the primordial condition

ที่เรากำลังออกแบบ เราอาจต้องกลับไปที่เงื่อนไขดึกดำบรรพ์

to understand the operating system and the frame conditions of a planet,

เพื่อเข้าใจระบบปฏิบัติการและกรอบการทำงานของดาวเคราะห์

and I think the exciting part of that is the good news that's there,

และผมคิดว่าสิ่งที่น่าตื่นเต้นคือ มันมีข่าวดีอยู่แล้ว

because the news is the news of abundance,

นั่นคือเรามีความอุดมสมบูรณ์

and not the news of limits,

ไม่ใช่มีขีดจำกัด

and I think as our culture tortures itself now

และผมคิดว่าขณะที่วัฒนธรรมของเรากำลังทรมานตัวเอง

with tyrannies and concerns over limits and fear,

กับระบอบเผด็จการและความกังวลเรื่องขีดจำกัดและความกลัว

we can add this other dimension of abundance that is coherent,

เราก็เพิ่มเติมมิติของความอุดมสมบูรณ์นี้ได้ ความสมบูรณ์ที่มีเอกภาพ

driven by the sun, and start to imagine

ขับดันด้วยพลังแสงอาทิตย์ และเริ่มจินตนาการ

what that would be like to share."

ว่าการแบ่งปันจะมีหน้าตาอย่างไร"

That was a nice thing to get.

นี่เป็นคำขอบคุณที่ซึ้งนะครับ

That was one sentence.

ทั้งหมดนั้นคือประโยคเพียงประโยคเดียว

Henry James would be proud.

เฮนรี เจมส์ คงจะภูมิใจ

This is -- I put it down at the bottom,

นี่คือ ผมเขียนมันข้างท้ายนี้

but that was extemporaneous, obviously.

แต่ชัดเจนว่านี่ด้นกันสดๆ

The fundamental issue is that, for me,

ประเด็นพื้นฐานสำหรับผม

design is the first signal of human intentions.

คือการออกแบบนั้นเป็นสัญญาณบ่งชี้เจตนาของมนุษย์

So what are our intentions, and what would our intentions be --

ฉะนั้น เจตนาของเราคืออะไร และมันจะเป็นอะไร

if we wake up in the morning, we have designs on the world --

ถ้าเราตื่นขึ้นมาตอนเช้า และออกแบบโลกได้

well, what would our intention be as a species

เจตนาของเราในฐานะสัตว์พันธุ์หนึ่ง

now that we're the dominant species?

สัตว์ที่ครอบงำโลกคืออะไร?

And it's not just stewardship and dominion debate,

นี่ไม่ใช่แค่วิวาทะระหว่างการดูแลกับการครอบงำ

because really, dominion is implicit in stewardship --

เพราะการครอบงำนั้นเป็นนัยของการดูแลอยู่แล้ว

because how could you dominate something you had killed?

คุณจะครอบงำสิ่งที่คุณฆ่าได้อย่างไร?

And stewardship's implicit in dominion,

และการดูแลก็เป็นนัยของการครอบงำเหมือนกัน

because you can't be steward of something if you can't dominate it.

เพราะคุณจะดูแลอะไรไม่ได้ ถ้าคุณครอบงำมันไม่ได้

So the question is, what is the first question for designers?

ดังนั้นคำถามคือ คำถามแรกสำหรับนักออกแบบคืออะไร?

Now, as guardians -- let's say the state, for example,

สำหรับผู้ดูแล สมมติว่าเป็นรัฐนะครับ

which reserves the right to kill, the right to be duplicitous and so on --

รัฐสงวนสิทธิในการฆ่า สิทธิในการตีสองหน้า และอื่นๆ

the question we're asking the guardian at this point is

คำถามที่เรากำลังถามผู้ดูแล ณ จุดนี้คือ

are we meant, how are we meant,

เราจะสามารถทำอย่างไร

to secure local societies, create world peace

ที่จะสร้างความมั่นคงให้กับสังคมท้องถิ่น ทำให้โลกมีสันติภาพ

and save the environment?

และพิทักษ์สิ่งแวดล้อม?

But I don't know that that's the common debate.

แต่ผมไม่รู้ว่านี่เป็นวิวาทะทั่วไปหรือเปล่า

Commerce, on the other hand, is relatively quick,

เพราะในทางตรงกันข้าม การพาณิชย์นั้นว่องไว

essentially creative, highly effective and efficient,

สร้างสรรค์มาก มีประสิทธิผลและประสิทธิภาพสูง

and fundamentally honest, because we can't exchange

และตั้งอยู่บนความซื่อสัตย์ เพราะเราแลกเปลี่ยนกันไม่ได้

value for very long if we don't trust each other.

แลกเปลี่ยนคุณค่ากันไม่ได้นาน ถ้าเราไม่ไว้ใจกัน

So we use the tools of commerce primarily for our work,

เราจึงใช้เครื่องมือของการพาณิชย์เป็นหลักในการทำงาน

but the question we bring to it is,

แต่คำถามที่เราถามคือ

how do we love all the children of all species for all time?

เราจะรักลูกหลานทั้งหมดของสัตว์และพืชทั้งหมดชั่วนิรันดร์ได้อย่างไร?

And so we start our designs with that question.

เราเริ่มต้นการออกแบบของเราด้วยคำถามข้อนี้

Because what we realize today is that modern culture

เพราะเราตระหนักว่า วัฒนธรรมสมัยใหม่

appears to have adopted a strategy of tragedy.

ดูเหมือนจะใช้กลยุทธ์โศกนาฏกรรม

If we come here and say, "Well, I didn't intend

ถ้าเรามาที่นี่แล้วพูดว่า "โอเค ผมไม่ได้ตั้งใจ

to cause global warming on the way here,"

ที่จะก่อให้เกิดภาวะโลกร้อนระหว่างมาที่นี่"

and we say, "That's not part of my plan,"

แล้วเราบอกว่า "นั่นไม่ใช่แผนของผม"

then we realize it's part of our de facto plan.

แต่เสร็จแล้วเราจะตระหนักว่ามันเป็นแผนอยู่ดี

Because it's the thing that's happening because we have no other plan.

เพราะมันคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง เพราะเราไม่มีแผนอื่น

And I was at the White House for President Bush,

ก่อนหน้านี้ผมอยู่ที่ทำเนียบขาว กับประธานาธิบดีบุช

meeting with every federal department and agency,

ประชุมกับหน่วยงานของรัฐทุกแห่ง

and I pointed out that they appear to have no plan.

และผมชี้ว่า พวกเขาดูจะไม่มีแผนอะไรเลย

If the end game is global warming, they're doing great.

คือถ้าพวกเขาอยากให้เกิดภาวะโลกร้อน ก็กำลังทำได้เยี่ยมมาก

If the end game is mercury toxification of our children

ถ้าอยากให้ลูกหลานของเราป่วยจากพิษสารปรอท

downwind of coal fire plants as they scuttled the Clean Air Act,

ใต้ลมของโรงไฟฟ้าพลังถ่านหินขณะที่พวกเขาขัดขวางกฎหมายอากาศบริสุทธิ์

then I see that our education programs should be explicitly defined as,

ผมคิดว่านโยบายการศึกษาของเราก็ควรจะนิยามให้ชัดไปเลยว่า

"Brain death for all children. No child left behind."

"สมองตายสำหรับเด็กทุกคน ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง"

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So, the question is, how many federal officials

ฉะนั้น คำถามคือ มีเจ้าหน้าที่รัฐกี่คน

are ready to move to Ohio and Pennsylvania with their families?

ที่พร้อมจะย้ายไปอยู่ในโอไฮโอกับเพนซิลวาเนียกับครอบครัว?

So if you don't have an endgame of something delightful,

ฉะนั้นถ้าคุณไม่มีเป้าหมายโดนใจอะไร

then you're just moving chess pieces around,

คุณก็แค่ขยับตัวหมากรุกไปมาเท่านั้น

if you don't know you're taking the king.

ถ้าคุณไม่รู้ว่าคุณมีเป้าจะกินตัวคิง

So perhaps we could develop a strategy of change,

ดังนั้นบางที เราอาจพัฒนากลยุทธ์การเปลี่ยนแปลงได้

which requires humility. And in my business as an architect,

กลยุทธ์ที่ต้องใช้ความถ่อมตัว และในธุรกิจของผมในฐานะสถาปนิก

it's unfortunate the word "humility" and the word "architect"

ก็โชคร้ายที่คำว่า ความถ่อมตัว กับคำว่า สถาปนิก

have not appeared in the same paragraph since "The Fountainhead."

ไม่เคยปรากฏในย่อหน้าเดียวกันเลยตั้งแต่หนังสือ "เดอะ เฟาเทนเฮด"

So if anybody here has trouble with the concept of design humility,

ฉะนั้นถ้าใครที่นี่ไม่เข้าใจแนวคิดเรื่อง ความถ่อมตัวด้านการออกแบบ

reflect on this -- it took us 5,000 years

ก็ลองคิดดูนะครับว่า เราใช้เวลา 5,000 ปี

to put wheels on our luggage.

กว่าจะติดล้อให้กับกระเป๋าเดินทาง

So, as Kevin Kelly pointed out, there is no endgame.

ดังนั้นก็อย่างที่ เควิน เคลลี ชี้ให้เห็นแล้วว่า เกมนี้ไม่มีตอนจบ

There is an infinite game, and we're playing in that infinite game.

นี่เป็นเกมอนันต์ และเราก็กำลังเล่นเกมนั้นอยู่

And so we call it "cradle to cradle,"

เราเรียกว่า "จากอู่สู่อู่"

and our goal is very simple.

เป้าหมายของเราง่ายมาก

This is what I presented to the White House.

นี่คือสิ่งที่ผมนำเสนอที่ทำเนียบขาว

Our goal is a delightfully diverse, safe, healthy and just world,

เป้าหมายของเราคือโลกที่หลากหลาย ปลอดภัย มีสุขภาพดี และยุติธรรม

with clean air, clean water, soil and power --

มีอากาศบริสุทธิ์ น้ำสะอาด ดินสะอาด และพลังงานสะอาด

economically, equitably, ecologically and elegantly enjoyed, period.

เป็นโลกที่ทุกคนอยู่ดีกินดี ทำให้คนสุขใจอย่างเท่าเทียม และยั่งยืนเชิงนิเวศ

(Applause)

(ผู้ชมปรบมือ)

What don't you like about this?

คุณไม่ชอบเป้าหมายนี้ตรงไหนครับ?

Which part of this don't you like?

มีส่วนไหนที่คุณไม่ชอบ?

So we realized we want full diversity,

ทีนี้ เราก็ตระหนักว่าเราอยากได้ความหลากหลายที่สมบูรณ์

even though it can be difficult to remember what De Gaulle said

ถึงแม้ว่าอาจเป็นเรื่องยากที่จะจำได้ว่าเดอ โกล เคยพูดว่าอะไร

when asked what it was like to be President of France.

ตอนที่ถูกถามว่ารู้สึกอย่างไรกับการเป็นประธานาธิบดีฝรั่งเศส

He said, "What do you think it's like trying to run a country with 400 kinds of cheese?"

เขาตอบว่า "คุณคิดว่าการบริหารประเทศที่มีเนยแข็ง 400 ชนิดเป็นอย่างไรล่ะ?"

But at the same time, we realize that our products are not safe and healthy.

แต่ในขณะเดียวกัน เราก็ตระหนักว่าผลิตภัณฑ์ของเราไม่ปลอดภัยและทำให้คนใช้เสียสุขภาพ

So we've designed products

เราก็เลยออกแบบผลิตภัณฑ์

and we analyzed chemicals down to the parts per million.

และวิเคราะห์สารเคมีลึกลงไปถึงหน่วยในล้านหน่วย

This is a baby blanket by Pendleton that will give your child nutrition

นี่คือผ้าห่มทารกยี่ห้อเพนเดิลตัน จะช่วยส่งมอบสารอาหาร

instead of Alzheimer's later in life.

แทนที่จะเป็นโรคอัลไซเมอร์เมื่อเขาเป็นผู้สูงอายุ

We can ask ourselves, what is justice,

เราถามตัวเราเองได้ว่า ความยุติธรรมคืออะไร

and is justice blind, or is justice blindness?

ความยุติธรรมนั้นตาบอด หรือว่าความยุติธรรมคือความตาบอด?

And at what point did that uniform turn from white to black?

และจุดไหนกันที่เครื่องแบบเปลี่ยนสีจากขาวเป็นดำ?

Water has been declared a human right by the United Nations.

องค์การสหประชาชาติประกาศว่า น้ำเป็นสิทธิมนุษยชน

Air quality is an obvious thing to anyone who breathes.

อากาศบริสุทธิ์เป็นเรื่องที่ชัดเจนสำหรับใครก็ตามที่หายใจ

Is there anybody here who doesn't breathe?

มีใครบ้างครับที่ไม่ต้องหายใจ?

Clean soil is a critical problem -- the nitrification, the dead zones

ดินสะอาดเป็นปัญหาสำคัญ การแปรแอมโมเนียเป็นไนเตรท โซนไร้ชีวิต

in the Gulf of Mexico.

ในอ่าวเม็กซิโก

A fundamental issue that's not being addressed.

คือประเด็นใหญ่ที่ยังไม่มีการรับมือ

We've seen the first form of solar energy

เรากำลังเห็นพลังงานแสงอาทิตย์รูปแบบแรกๆ

that's beat the hegemony of fossil fuels in the form of wind

ที่กำลังทำลายอำนาจนำของเชื้อเพลิงฟอสซิล พลังงานลมด้วย

here in the Great Plains, and so that hegemony is leaving.

ในบริเวณที่ราบใหญ่ตรงนี้ อำนาจนำกำลังจะหมดไป

And if we remember Sheikh Yamani when he formed OPEC,

และถ้าเราจำคำพูดของชี้ค ยามานี ตอนที่เขาก่อตั้งโอเปคได้

they asked him, "When will we see the end of the age of oil?"

ตอนที่มีคนถามว่า "เราจะได้เห็นจุดสิ้นสุดของยุคน้ำมันเมื่อไหร่?"

I don't know if you remember his answer, but it was,

ผมไม่รู้ว่าพวกคุณจำคำตอบของเขาได้หรือไม่ แต่เขาตอบว่า

"The Stone Age didn't end because we ran out of stones."

"ยุคหินไม่ได้สิ้นสุดลงเพราะหินหมด"

We see that companies acting ethically in this world

เราเห็นแล้วว่าบริษัทที่กำลังทำธุรกิจอย่างมีศีลธรรม

are outperforming those that don't.

กำลังมีผลประกอบการดีกว่าบริษัทที่ไม่ทำอย่างนั้น

We see the flows of materials in a rather terrifying prospect.

เรามองเห็นการไหลเวียนของวัสดุต่างๆ ในแง่มุมที่น่ากลัว

This is a hospital monitor from Los Angeles, sent to China.

นี่คือจอโรงพยาบาลที่ส่งจากลอสแองเจลิสไปยังประเทศจีน

This woman will expose herself to toxic phosphorous,

ผู้หญิงคนนี้จะรับสารฟอสฟอรัสที่เป็นพิษ

release four pounds of toxic lead into her childrens' environment,

ปล่อยสารตะกั่วพิษสี่ปอนด์ออกสู่สภาพแวดล้อมของลูกๆ เธอ

which is from copper.

ซึ่งมาจากทองแดง

On the other hand, we see great signs of hope.

ในทางกลับกัน เรามองเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่แห่งความหวัง

Here's Dr. Venkataswamy in India, who's figured out

นี่คือ ดร. เวนกะตะสวามี ในอินเดีย ผู้ค้นพบวิธี

how to do mass-produced health.

ส่งมอบสุขภาพระดับมวลชน

He has given eyesight to two million people for free.

ท่านได้ทำให้คนสองล้านคนมองเห็นอีกครั้งหนึ่ง โดยไม่คิดเงิน

We see in our material flows that car steels don't become car steel again

เรามองเห็นในการไหลเวียนของวัสดุว่า เหล็กกล้าที่ทำรถนั้นไม่กลับมาเป็นเหล็กรถ

because of the contaminants of the coatings --

เพราะสารพิษที่ปลอมปนในสารเคลือบ

bismuth, antimony, copper and so on.

บิสมัท พลวง ทองแดง และอื่นๆ

They become building steel.

กลายเป็นเหล็กกล้าสำหรับอาคาร

On the other hand, we're working with Berkshire Hathaway,

แต่ในทางกลับกัน เราก็กำลังทำงานกับเบิร์คไชร์ ฮาทอะเวย์

Warren Buffett and Shaw Carpet,

วอร์เรน บัฟเฟตต์ และบริษัท ชอว์ คาร์เพ็ท

the largest carpet company in the world.

บริษัทพรมที่ใหญ่ที่สุดในโลก

We've developed a carpet that is continuously recyclable,

เราได้พัฒนาพรมที่รีไซเคิลได้ไม่สิ้นสุด

down to the parts per million.

จนถึงระดับหนึ่งในล้านส่วน

The upper is Nylon 6 that can go back to caprolactam,

ระดับบนสุดคือ ไนลอนหก ซึ่งกลับไปเป็นคาโปรแลกตัมได้

the bottom, a polyolephine -- infinitely recyclable thermoplastic.

ระดับล่างสุดคือโพลีโอเลฟีน เทอร์โมพลาสติกที่รีไซเคิลได้ไม่รู้จบ

Now if I was a bird, the building on my left is a liability.

ทีนี้ถ้าผมเป็นนก อาคารทางซ้ายมือของผมคือภาระ

The building on my right, which is our corporate campus for The Gap

อาคารทางขวามือของผม ซึ่งก็คือสำนักงานใหญ่ที่เราออกแบบให้ เดอะแกป

with an ancient meadow, is an asset -- its nesting grounds.

กลางทุ่งหญ้าโบราณ นี่คือสินทรัพย์ของนก เพราะเป็นแหล่งทำรัง

Here's where I come from. I grew up in Hong Kong,

นี่คือประเทศบ้านเกิดของผม ผมเติบโตในฮ่องกง

with six million people in 40 square miles.

เมืองที่มีคนหกล้านคนอยู่กันบนพื้นที่ 40 ตารางไมล์

During the dry season, we had four hours of water every fourth day.

ในฤดูแล้ง เรามีน้ำใช้ 4 ชั่วโมงทุกๆ 4 วัน

And the relationship to landscape was that of farmers who have been

ความสัมพันธ์กับภูมิทัศน์คือความสัมพันธ์ของเกษตรกรที่

farming the same piece of ground for 40 centuries.

ทำนาบนผืนแผ่นดินเดิมมา 40 ศตวรรษแล้ว

You can't farm the same piece of ground for 40 centuries

คุณทำนาบนดินผืนเดิมมา 40 ศตวรรษไม่ได้หรอกครับ

without understanding nutrient flow.

ถ้าคุณไม่เข้าใจการไหลเวียนของสารอาหารในดิน

My childhood summers were in the Puget Sound of Washington,

ผมใช้ฤดูร้อนยามเด็กแถบอ่าวพูเจต์ ในรัฐวอชิงตัน

among the first growth and big growth.

ท่ามกลางต้นไม้โบราณและมโหฬาร

My grandfather had been a lumberjack in the Olympics,

ปู่่ของผมเคยเป็นช่างตัดไม้ในป่าโอลิมปิก

so I have a lot of tree karma I am working off.

ผมก็เลยมีกรรมเก่ากับต้นไม้ที่กำลังชดใช้

I went to Yale for graduate school,

ผมไปจบปริญญาโทที่เยล

studied in a building of this style by Le Corbusier,

เรียนรู้สไตล์อาคารของ เลอ กอร์บูซิเอร์

affectionately known in our business as Brutalism.

ซึ่งมีชื่อเรียกแบบเอ็นดูในธุรกิจของเราว่า สำนักโหด

If we look at the world of architecture,

ถ้าเรามองดูโลกของสถาปัตยกรรม

we see with Mies' 1928 tower for Berlin,

อย่างเช่นหอคอยของมีส์ สร้างปี 1928 ในเบอร์ลิน

the question might be, "Well, where's the sun?"

เราอาจถามว่า "พระอาทิตย์อยู่ไหนกัน?"

And this might have worked in Berlin, but we built it in Houston,

ตึกนี้อาจจะใช้ได้ในเบอร์ลิน แต่เราสร้างมันในฮูวส์ตัน

and the windows are all closed. And with most products

ปิดหน้าต่างทุกบาน ซึ่งก็เหมือนกับผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่

appearing not to have been designed for indoor use,

ที่ดูเหมือนจะไม่ได้ถูกออกแบบมาให้ใช้ในบ้าน

this is actually a vertical gas chamber.

ตึกนี้ก็คือห้องรมก๊าซแนวดิ่งดีๆ นี่เอง

When I went to Yale, we had the first energy crisis,

ตอนที่ผมไปเยล เรามีวิกฤตพลังงานรอบแรก

and I was designing the first solar-heated house in Ireland

ผมออกแบบบ้านที่ทำความร้อนจากพลังแสงอาทิตย์หลังแรกในไอร์แลนด์

as a student, which I then built --

ตอนเป็นนักศึกษา พอออกแบบเสร็จก็สร้างจริง

which would give you a sense of my ambition.

นั่นคงทำให้คุณเข้าใจความทะเยอะทะยานของผม

And Richard Meier, who was one of my teachers,

ริชาร์ด ไมเออร์ส อาจารย์ของผมท่านหนึ่ง

kept coming over to my desk to give me criticism,

ชอบเดินมาวิพากษ์วิจารณ์ผมที่โต๊ะ

and he would say, "Bill, you've got to understand- --

ท่านจะบอกว่า "บิล คุณต้องเข้าใจนะว่า

solar energy has nothing to do with architecture."

พลังงานแสงอาทิตย์ไม่เกี่ยวอะไรเลยกับสถาปัตยกรรม"

I guess he didn't read Vitruvius.

ผมคิดว่าอาจารย์คงไม่อ่านวิทรูเวียส

In 1984, we did the first so-called "green office" in America

ในปี 1984 เราออกแบบ "สำนักงานสีเขียว" แห่งแรกในอเมริกา

for Environmental Defense.

ให้กับสำนักงานพิทักษ์สิ่งแวดล้อม

We started asking manufacturers what were in their materials.

เราเริ่มถามผู้ผลิตว่า อะไรอยู่ในวัสดุของพวกเขา

They said, "They're proprietary, they're legal, go away."

พวกเขาตอบว่า "มันเป็นความลับของเรา ถูกกฎหมายน่า อย่ามากวนเลย"

The only indoor quality work done in this country at that time

งานภายในอาคารที่มีคุณภาพในประเทศนี้ ณ ขณะนั้น

was sponsored by R.J. Reynolds Tobacco Company,

ได้รับเงินสนับสนุนจากบริษัทบุหรี่ อาร์. เจ. เรย์โนลด์ส

and it was to prove there was no danger

เป้าหมายคือการพิสูจน์ว่าไม่มีอันตรายใดๆ

from secondhand smoke in the workplace.

จากควันบุหรี่ในสำนักงาน

So, all of a sudden, here I am, graduating from high school in 1969,

ด้วยเหตุนั้น ขณะที่ผมจบมัธยมปลายในปี 1969

and this happens, and we realize that "away" went away.

ก็เกิดเรื่องนี้ขึ้น และเราก็ตระหนักว่า "ไปเลย" ไม่มีอีกแล้ว

Remember we used to throw things away, and we'd point to away?

จำได้ไหมครับว่าเราเคยทิ้งข้าวของ และบอกว่าทิ้งมัน "ไปเลย"?

And yet, NOAA has now shown us, for example --

แต่แล้ว หน่วยงานศึกษาสภาพน้ำทะเลและบรรยากาศของรัฐก็ชี้ว่า

you see that little blue thing above Hawaii?

คุณเห็นก้อนสีฟ้าๆ เหนือฮาวายไหมครับ?

That's the Pacific Gyre.

นี่คือแพขยะแปซิฟิก

It was recently dragged for plankton by scientists,

เมื่อไม่นานมานี้นักวิทยาศาสตร์ตรวจหาแพลงตอนในนี้

and they found six times as much plastic as plankton.

พบว่ามีพลาสติกมากกว่าแพลงตอนถึง 6 เท่า

When asked, they said, "It's kind of like a giant toilet that doesn't flush."

ถ้าใครถามพวกเขาจะบอกว่า "มันเหมือนกับส้วมยักษ์ที่ชักโครกไม่ลง"

Perhaps that's away.

บางทีนั่นคือที่อยู่ของ "ไปเลย"

So we're looking for the design rules of this --

ดังนั้นเราจึงมองหากฎการออกแบบของสิ่งนี้

this is the highest biodiversity of trees in the world, Irian Jaya,

นี่คือเขตอิเรียนจายา ป่าที่มีความหลากหลายของต้นไม้สูงที่สุดในโลก

259 species of tree, and we described this

มีต้นไม้ 259 ชนิด และเราก็อธิบายเรื่องนี้

in the book, "Cradle to Cradle."

ในหนังสือ "จากอู่สู่อู่"

The book itself is a polymer. It is not a tree.

ตัวหนังสือเล่มนี้ทำจากโพลีเมอร์ มันไม่ใช่ต้นไม้

That's the name of the first chapter -- "This Book is Not a Tree."

นั่นคือชื่อบทแรกในหนังสือ -- "หนังสือเล่มนี้ไม่ใช่ต้นไม้"

Because in poetics, as Margaret Atwood pointed out,

เพราะก็อย่างที่ มาร์กาเร็ต แอทวูด อธิบายเป็นภาษากวี

"we write our history on the skin of fish

"เราเขียนประวัติศาสตร์ของเราบนเกล็ดของปลา

with the blood of bears."

ด้วยเลือดของหมี"

And with so much polymer, what we really need

ในเมื่อเราใช้โพลีเมอร์เยอะเหลือเกิน สิ่งที่จำเป็นจริงๆ

is technical nutrition, and to use something

คือสารอาหารทางเทคนิค และการใช้อะไร

as elegant as a tree -- imagine this design assignment:

ที่สง่างามอย่างต้นไม้ -- ลองนึกถึงโจทย์การออกแบบข้อนี้

Design something that makes oxygen, sequesters carbon,

ออกแบบอะไรสักอย่างที่สร้างอ็อกซิเจน กักเก็บคาร์บอน

fixes nitrogen, distills water, accrues solar energy as fuel,

แปลงไนโตรเจน กลั่นน้ำให้บริสุทธิ์ สะสมพลังงานแสงอาทิตย์เป็นเชื้อเพลิง

makes complex sugars and food, creates microclimates,

สร้างน้ำตาลและสารอาหารซับซ้อน สร้างภูมิอากาศท้องถิ่น

changes colors with the seasons and self-replicates.

เปลี่ยนสีตามฤดูกาล และผลิตซ้ำตัวเองได้

Well, why don't we knock that down and write on it?

เออ งั้นก็โค่นมันมาทำกระดาษเขียนกันดีไหมล่ะครับ?

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So, we're looking at the same criteria

โอเค เรากำลังมองดูหลักเกณฑ์ชุดเดียวกัน

as most people -- you know, can I afford it?

ที่คนส่วนใหญ่ใช้ นั่นคือ ฉันมีเงินพอซื้อมันไหม?

Does it work? Do I like it?

มันใช้การได้ไหม? ฉันชอบมันหรือไม่?

We're adding the Jeffersonian agenda, and I come from Charlottesville,

เรากำลังเพิ่มวาระของเจฟเฟอร์สัน ผมมาจากเมืองชาร์ล็อตส์วิลล์

where I've had the privilege of living in a house designed by Thomas Jefferson.

ซึ่งผมมีอภิสิทธิ์ที่ได้อาศัยอยู่ในบ้านที่ ธอมัส เจฟเฟอร์สัน ออกแบบ

We're adding life, liberty and the pursuit of happiness.

เรากำลังเพิ่มเติมชีวิต อิสรภาพ และการแสวงหาความสุข

Now if we look at the word "competition,"

ทีนี้ ถ้าเรามาดูคำว่า การแข่งขัน

I'm sure most of you've used it.

ผมมั่นใจว่าพวกคุณส่วนใหญ่เคยใช้คำคำนี้

You know, most people don't realize it comes from

คุณรู้ไหมครับว่าคนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่ารากศัพท์

the Latin competere, which means strive together.

คือ "competere" ในภาษาละติน ซึ่งแปลว่า ดิ้นรนร่วมกัน

It means the way Olympic athletes train with each other.

มันหมายถึงวิธีที่นักกีฬาโอลิมปิกฝึกซ้อมร่วมกัน

They get fit together, and then they compete.

ออกกำลังกายให้สุขภาพดีด้วยกัน เสร็จแล้วก็มาแข่งกัน

The Williams sisters compete -- one wins Wimbledon.

เหมือนกับพี่น้องวิลเลียมส์แข่งเทนนิสกัน คนหนึ่งชนะที่วิมเบิลดัน

So we've been looking at the idea of competition

ผมก็เลยมาดูแนวคิดเรื่องการแข่งขัน

as a way of cooperating in order to get fit together.

ในฐานะวิธีประสานงานกันเพื่อจะได้มีสุขภาพดีด้วยกัน

And the Chinese government has now --

ตอนนี้รัฐบาลจีน

I work with the Chinese government now --

ผมทำงานกับรัฐบาลจีน

has taken this up.

ได้หยิบโจทย์นี้ไปทำจริงแล้ว

We're also looking at survival of the fittest,

นอกจากนี้ เราก็กำลังดูการอยู่รอดของผู้ที่แข็งแรงที่สุด

not in just competition terms in our modern context

ไม่ใช่แค่ในแง่ของการแข่งขันในบริบทของสมัยใหม่

of destroy the other or beat them to the ground,

ไม่ใช่การทำลายล้างคู่ต่อสู้หรือฟาดฟันให้ย่อยยับ

but really to fit together and build niches

แต่การอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน สร้างทางของตัวเอง

and have growth that is good.

และเติบโตอย่างดีงาม

Now most environmentalists don't say growth is good,

นักสิ่งแวดล้อมส่วนใหญ่ไม่พูดว่า การเติบโตนั้นดี

because, in our lexicon, asphalt is two words: assigning blame.

เพราะในภาษาของเรา 'แอสฟอลต์' (as fault) คือคำสองคำที่ใช้โทษคนอื่น

But if we look at asphalt as our growth,

แต่ถ้าเรามอง 'แอสฟอลต์' (asphalt) หรือยางมะตอย เป็นการเติบโต

then we realize that all we're doing is destroying

เราก็จะตระหนักว่าสิ่งเดียวที่เรากำลังทำ คือทำลาย

the planetary's fundamental underlying operating system.

ระบบปฏิบัติการพื้นฐานของดาวเคราะห์ดวงนี้

So when we see E equals mc squared come along, from a poet's perspective,

ดังนั้น ถ้าเรามองเห็นสมการของไอน์สไตน์ จากมุมมองของกวี

we see energy as physics, chemistry as mass,

เราจะมองพลังงานว่าเป็นฟิสิกส์ เคมีคือมวลสาร

and all of a sudden, you get this biology.

ทันใดนั้นก็เกิดชีววิทยาอย่างที่เห็น

And we have plenty of energy, so we'll solve that problem,

เรามีพลังงานเหลือเฟือ ดังนั้นเราจึงจะแก้ปัญหานี้ได้

but the biology problem's tricky, because as we put through

แต่โจทย์ชีววิทยาแก้ยากกว่า เพราะขณะที่เราพ่น

all these toxic materials that we disgorge,

วัสดุมีพิษทั้งหลายที่เราขย้อนออกมา

we will never be able to recover that.

เราก็จะไม่มีวันนำมันกลับมาใช้ใหม่ได้เลย

And as Francis Crick pointed out, nine years

ฟรานซิส คริก เคยชี้ให้เห็น เก้าปี

after discovering DNA with Mr. Watson,

หลังจากที่เขาค้นพบดีเอ็นเอร่วมกับคุณวัตสัน

that life itself has to have growth as a precondition --

ชี้ว่าพื้นฐานของชีวิตคือจะต้องเติบโต

it has to have free energy, sunlight

มันต้องมีพลังงานฟรี แสงอาทิตย์

and it needs to be an open system of chemicals.

และจะต้องมีระบบเปิดของสารเคมี

So we're asking for human artifice to become a living thing,

ฉะนั้นเราจึงกำลังขอให้สิ่งประดิษฐ์ของมนุษย์กลายเป็นสิ่งมีชีวิต

and we want growth, we want free energy from sunlight

เราต้องการการเติบโต ต้องการพลังงานฟรีจากแสงอาทิตย์

and we want an open metabolism for chemicals.

และต้องการระบบเผาผลาญเปิดสำหรับสารเคมี

Then, the question becomes not growth or no growth,

ดังนั้น คำถามใหม่จึงไม่ใช่ จะโตหรือไม่โต

but what do you want to grow?

แต่คำถามคือ คุณอยากให้อะไรเติบโต?

So instead of just growing destruction,

แทนที่จะทำให้การทำลายล้างเติบโต

we want to grow the things that we might enjoy,

เราอยากทำให้สิ่งต่างๆ ที่เราชอบเติบโต

and someday the FDA will allow us to make French cheese.

และบางทีองค์การอาหารและยาจะยอมให้เราผลิตเนยแข็งฝรั่งเศส

So therefore, we have these two metabolisms,

ทีนี้ เราจึงมีกระบวนการเผาผลาญสองแบบ

and I worked with a German chemist, Michael Braungart,

ผมทำงานกับ ไมเคิล บรอนการ์ท นักเคมีชาวเยอรมัน

and we've identified the two fundamental metabolisms.

เราค้นพบว่ามีกระบวนการเผาผลาญพื้นฐานสองวงจร

The biological one I'm sure you understand,

ผมแน่ใจว่าทุกคนในที่นี้เข้าใจวงจรทางชีววิทยาอยู่แล้ว

but also the technical one, where we take materials

แต่อีกวงจรหนึ่งคือ กระบวนการเผาผลาญทางเทคนิค คือเราเอาวัสดุ

and put them into closed cycles.

มาใส่ในวงจรปิด

We call them biological nutrition and technical nutrition.

เราเรียกมันว่า สารอาหารทางชีวภาพ และสารอาหารทางเทคนิค

Technical nutrition will be in an order of magnitude of biological nutrition.

สารอาหารทางเทคนิคใหญ่กว่าสารอาหารทางชีวภาพกว่าเท่าตัว

Biological nutrition can supply about 500 million humans,

สารอาหารทางชีวภาพสามารถหล่อเลี้ยงคนได้ 500 ล้านชีวิต

which means that if we all wore Birkenstocks and cotton,

ซึ่งหมายความว่าถ้าเราทุกคนใส่รองเท้าเบอร์เกนสต็อกและผ้าฝ้าย

the world would run out of cork and dry up.

วันหนึ่งไม้ก๊อกก็จะหมดไปจากโลกนี้

So we need materials in closed cycles,

ดังนั้นเราจึงต้องใช้วัสดุในระบบปิด

but we need to analyze them down to the parts per million

แต่ก็ต้องวิเคราะห์แยกส่วนมันด้วย ลงถึงหนึ่งในล้านส่วน

for cancer, birth defects, mutagenic effects,

หาสารก่อมะเร็ง ความผิดปกติแต่กำเนิด ผลกระทบกลายพันธุ์

disruption of our immune systems, biodegradation, persistence,

ทำให้ระบบภูมิคุ้มกันบกพร่อง เสื่อมถอยทางชีวภาพ อาการดื้อยา

heavy metal content, knowledge of how we're making them

สารโลหะหนัก ความรู้ว่าเรากำลังสร้างวัสดุเหล่านี้

and their production and so on.

ผลิตวัสดุเหล่านี้อย่างไร และอื่นๆ

Our first product was a textile where we analyzed 8,000 chemicals

ผลิตภัณฑ์แรกของเราคือสิ่งทอ เราวิเคราะห์สารเคมี 8,000 ตัว

in the textile industry.

ที่ใช้ในอุตสาหกรรมสิ่งทอ

Using those intellectual filters, we eliminated [7,962.]

หลังจากที่กรองด้วยเกณฑ์เมื่อกี้ เราก็กำจัดไปได้ 9,762 ตัว

We were left with 38 chemicals.

เหลือสารเคมีที่ "ปลอดภัย" 38 ตัว

We have since databased the 4000 most commonly used chemicals

หลังจากนั้นเราได้สร้างฐานข้อมูล บันทึกสารเคมี 4,000 ตัวที่ใช้มากที่สุด

in human manufacturing, and we're releasing this database into the public in six weeks.

ในกระบวนการผลิตของมนุษย์ เราจะเปิดฐานข้อมูลนี้ให้เป็นข้อมูลสาธารณะใน 6 สัปดาห์

So designers all over the world can analyze their products

นักออกแบบทั่วโลกจะได้สามารถวิเคราะห์ผลิตภัณฑ์ของพวกเขา

down to the parts per million for human and ecological health.

ลงถึงระดับหนึ่งในล้านส่วน ดูผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์และระบบนิเวศ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

We've developed a protocol so that companies can send

เราได้พัฒนาขั้นตอนที่บริษัทต่างๆ จะสามารถ

these same messages all the way through their supply chains,

ส่งสารเดียวกันนี้ไปตลอดห่วงโซ่อุปทาน

because when we asked most companies we work with -- about a trillion dollars

เพราะเวลาที่เราถามบริษัทที่เราทำงานด้วย บริษัทยักษ์ขนาดล้านล้านเหรียญรวมกัน

-- and say, "Where does your stuff come from?" They say, "Suppliers."

ว่า "ของของพวกคุณมาจากไหน?" พวกเขาตอบว่า "คู่ค้า"

"And where does it go?"

"แล้วมันไปไหน?"

"Customers."

"ลูกค้า"

So we need some help there.

เราก็เลยต้องหาตัวช่วย

So the biological nutrients, the first fabrics --

ในแง่ของสารอาหารทางชีวภาพ ซึ่งเป็นโครงสร้างพื้นฐาน

the water coming out was clean enough to drink.

น้ำที่ออกมาจากวงจรนี้สะอาดพอที่จะดื่มได้

Technical nutrients -- this is for Shaw Carpet, infinitely reusable carpet.

ส่วนสารอาหารทางเทคนิค นี่สำหรับชอว์ คาร์เพ็ต - พรมที่ใช้ได้ไม่รู้จบ

Here's nylon going back to caprolactam back to carpet.

ไนลอนย่อยสลายกลับไปเป็นคาร์โปแลคตัม เอาไปทำพรมได้ใหม่

Biotechnical nutrients -- the Model U for Ford Motor,

สารอาหารทางเทคนิคชีวภาพ นี่คือ โมเดลยู สำหรับฟอร์ด มอเตอร์

a cradle to cradle car -- concept car.

รถต้นแบบตามแนวคิดจากอู่สู่อู่

Shoes for Nike, where the uppers are polyesters, infinitely recyclable,

รองเท้าสำหรับไนกี้ ชั้นบนๆ คือโพลีเอสเตอร์ รีไซเคิลได้ไม่สิ้นสุด

the bottoms are biodegradable soles.

ชั้นล่างคือพื้นรองเท้าที่ย่อยสลายทางชีวภาพได้

Wear your old shoes in, your new shoes out.

ใส่รองเท้าคู่เก่าของคุณในบ้าน คู่ใหม่ใส่ไปนอกบ้าน

There is no finish line.

ไม่มีเส้นชัยครับเรื่องนี้

The idea here of the car is that some of the materials

ไอเดียที่อยู่เบื้องหลังรถยนต์นี้คือ วัสดุบางส่วน

go back to the industry forever, some of the materials go back to soil --

จะหวนคืนสู่โรงงานตลอดไป และบางส่วนจะหวนคืนสู่ดิน

it's all solar-powered.

ใช้พลังแสงอาทิตย์ทั้งคัน

Here's a building at Oberlin College we designed

นี่คืออาคารที่เราออกแบบให้กับวิทยาลัยโอเบอร์ลิน

that makes more energy than it needs to operate and purifies its own water.

มันผลิตพลังงานมากกว่าที่ต้องการใช้ และทำน้ำให้บริสุทธิ์เอง

Here's a building for The Gap, where the ancient grasses

นี่คืออาคารของ เดอะ แกป จะเห็นว่าหญ้าโบราณ

of San Bruno, California, are on the roof.

จาก ซาน บรูโน ในแคลิฟอร์เนีย อยู่บนหลังคา

And this is our project for Ford Motor Company.

และนี่คือโครงการที่เราทำให้กับบริษัทฟอร์ด มอเตอร์

It's the revitalization of the River Rouge in Dearborn.

มันคือการฟื้นฟูแม่น้ำรูจ ในเมืองเดียร์บอร์น

This is obviously a color photograph.

เห็นชัดว่านี่คือรูปถ่ายสี

These are our tools. These are how we sold it to Ford.

นี่คือเครื่องมือของเรา นี่คือวิธีที่เราขายไอเดียให้กับฟอร์ด

We saved Ford 35 million dollars doing it this way, day one,

เราประหยัดเงินให้ฟอร์ดได้ 35 ล้านเหรียญตั้งแต่วันแรก

which is the equivalent of the Ford Taurus

ซึ่งก็เท่ากับกำไรของรถยี่ห้อฟอร์ดทอรัส

at a four percent margin of an order for 900 million dollars worth of cars.

กำไรสี่เปอร์เซ็นต์จากยอดขายรถรวม 900 ล้านเหรียญ

Here it is. It's the world's largest green roof, 10 and a half acres.

นี่ไงครับ นี่คือหลังคาสีเขียวที่ใหญ่ที่สุดในโลก เนื้อที่สิบเอเคอร์ครึ่ง

This is the roof, saving money,

นี่คือหลังคาที่ประหยัดเงินได้

and this is the first species to arrive here. These are killdeer.

และนี่ก็คือสัตว์พันธุ์แรกที่มาเยือน นกหัวโตคิลล์เดียร์

They showed up in five days.

พวกเขาปรากฎตัวภายใน 5 วัน

And we now have 350-pound auto workers

ตอนนี้เรามีแรงงานผลิตรถยนต์หนัก 350 ปอนด์

learning bird songs on the Internet.

ที่กำลังเรียนรู้เสียงนกพันธุ์ต่างๆ ในอินเทอร์เน็ต

We're developing now protocols for cities --

เรากำลังพัฒนาขั้นตอนใหม่ๆ สำหรับเมือง

that's the home of technical nutrients.

ซึ่งเป็นบ้านของสารอาหารทางเทคนิค

The country -- the home of biological. And putting them together.

ส่วนชนบทก็เป็นบ้านของสารอาหารทางชีวภาพ ทำให้มันอยู่ด้วยกันได้

And so I will finish by showing you a new city

ผมอยากจะจบด้วยการโชว์เมืองใหม่

we're designing for the Chinese government.

ที่เรากำลังออกแบบให้กับรัฐบาลจีน

We're doing 12 cities for China right now,

ตอนนี้เรากำลังออกแบบเมือง 12 เมืองในจีน

based on cradle to cradle as templates.

โดยใช้แนวคิดจากอู่สู่อู่เป็นแม่แบบ

Our assignment is to develop protocols for the housing

โจทย์ของเราคือ พัฒนาขั้นตอนสำหรับการสร้างที่อยู่อาศัย

for 400 million people in 12 years.

สำหรับคน 400 ล้านคนในเวลา 12 ปี

We did a mass energy balance -- if they use brick,

เราคำนวณสมดุลพลังงานระดับแมส ถ้าพวกเขาใช้อิฐ

they will lose all their soil and burn all their coal.

ก็จะสูญเสียหน้าดินและถ่านหินหมดประเทศ

They'll have cities with no energy and no food.

จีนจะมีเมืองที่ขาดพลังงานและอาหาร

We signed a Memorandum of Understanding --

เราลงนามในบันทึกความเข้าใจกับรัฐบาล

here's Madam Deng Nan, Deng Xiaoping's daughter --

นี่คือมาดามเติ้งหลาน ลูกสาวของเติ้งเสี่ยวผิง

for China to adopt cradle to cradle.

ยืนยันว่าจีนจะประยุกต์ใช้แนวคิดจากอู่สู่อู่

Because if they toxify themselves, being the lowest-cost producer,

เพราะถ้าพวกเขาพ่นพิษใส่ตัวเอง ด้วยการเป็นผู้ผลิตที่ถูกที่สุด

send it to the lowest-cost distribution -- Wal-Mart --

ส่งผลิตภัณฑ์ให้กับบริษัทที่กระจายสินค้าถูกที่สุด นั่นคือวอลล์มาร์ท

and then we send them all our money, what we'll discover is that

แล้วเราก็จ่ายเงินทั้งหมดให้จีน เราจะค้นพบสิ่งที่

we have what, effectively, when I was a student,

สมัยที่ผมเป็นนักศึกษาถูกเรียกว่า

was called mutually assured destruction.

การทำลายล้างซึ่งกันและกัน

Now we do it by molecule. These are our cities.

ตอนนี้เราสร้างเมืองจากระดับโมเลกุล นี่คือเมืองของเรา

We're building a new city next to this city; look at that landscape.

เรากำลังสร้างเมืองใหม่ติดกับเมืองนี้ ดูภูมิทัศน์สิครับ

This is the site.

นี่คือสถานที่ก่อสร้าง

We don't normally do green fields, but this one is about to be built,

ปกติเราไม่รับโครงการใหม่ถอดด้าม แต่เมืองนี้กำลังจะสร้างอยู่แล้ว

so they brought us in to intercede.

รัฐบาลเลยพาเราไปแทรกแซง

This is their plan.

นี่คือแผนของพวกเขา

It's a rubber stamp grid that they laid right on that landscape.

ตารางยางที่วางทาบลงไปบนภูมิทัศน์

And they brought us in and said, "What would you do?"

พวกเขาพาเราไปดูแล้วถามว่า "คุณจะทำอะไร?"

This is what they would end up with, which is another color photograph.

นี่คือหน้าตาของเมืองที่พวกเขาจะลงเอย ในรูปถ่ายสีอีกใบหนึ่ง

So this is the existing site, so this is what it looks like now,

โอเค นี่คือสถานที่ก่อสร้าง นี่คือหน้าตาของมันในวันนี้

and here's our proposal.

และนี่คือข้อเสนอของเรา

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So the way we approached this

วิธีที่เราคิดเรื่องนี้

is we studied the hydrology very carefully.

คือเราศึกษาวงจรน้ำอย่างระมัดระวัง

We studied the biota, the ancient biota,

เราศึกษาชีวชาติโบราณแถวนั้น

the current farming and the protocols.

ขั้นตอนการเพาะปลูกปัจจุบันที่ชาวนาใช้

We studied the winds and the sun to make sure everybody in the city

เราศึกษาวงจรลมและแสงอาทิตย์ เพื่อให้มั่นใจได้ว่า

will have fresh air, fresh water and direct sunlight

ทุกคนในเมืองนี้จะมีอากาศบริสุทธิ์ น้ำสะอาด และแสงอาทิตย์

in every single apartment at some point during the day.

ในห้องทุกห้อง ณ เวลาใดเวลาหนึ่งในแต่ละวัน

We then take the parks and lay them out as ecological infrastructure.

แล้วเราก็เอาสวนสาธารณะมาวางทับ ในฐานะโครงสร้างทางนิเวศ

We lay out the building areas.

เราวางผังพื้นที่ก่อสร้าง

We start to integrate commercial and mixed use

เริ่มผสมผสานพื้นที่ใช้สอยเชิงพาณิชย์และการใช้ประโยชน์อื่นๆ

so the people all have centers and places to be.

ผู้คนจะได้มีศูนย์กลางและที่ีที่อยากไป

The transportation is all very simple,

การขนส่งในเมืองนี้เรียบง่ายมาก

everybody's within a five-minute walk of mobility.

ทุกคนจะเดินถึงเส้นทางจราจรได้ภายในเวลาไม่เกิน 5 นาที

We have a 24-hour street, so that there's always a place that's alive.

เรามีถนนคนเดิน 24 ชั่วโมง แปลว่าจะมีพื้นที่ที่มีชีวิตตลอดเวลา

The waste systems all connect.

ระบบของเสียเชื่อมโยงถึงกันหมด

If you flush a toilet, your feces will go to the sewage treatment plants,

ถ้าคุณชักโครก อุจจาระของคุณจะเดินทางไปสู่โรงบำบัดน้ำเสีย

which are sold as assets, not liabilities.

ซึ่งขายต่อในฐานะสินทรัพย์ ไม่ใช่ภาระ

Because who wants the fertilizer factory that makes natural gas?

เพราะใครจะอยากได้โรงงานปุ๋ยที่ผลิตก๊าซธรรมชาติ?

The waters are all taken in to construct the wetlands for habitat restorations.

น้ำทั้งหมดจะลำเลียงไปสร้างพื้นที่ชุ่มน้ำสำหรับการฟื้นฟูถิ่นที่อยู่ของสัตว์และพืช

And then it makes natural gas, which then goes back into the city

และนำไปสร้างก๊าซธรรมชาติ ที่กลับมาป้อนเป็นพลังงานให้เมือง

to power the fuel for the cooking for the city.

เป็นเชื้อเพลิงสำหรับการเดินทางหรือหุงต้ม

So this is -- these are fertilizer gas plants.

นี่คือโรงงานก๊าซปุ๋ย

And then the compost is all taken back

แล้วปุ๋ยทั้งหมดก็จะถูกส่งต่อ

to the roofs of the city, where we've got farming,

ไปยังหลังคาของเมือง มีฟาร์มอยู่บนนั้น

because what we've done is lifted up the city,

เพราะสิ่งที่เราทำคือ เรายกเมืองขึ้น

the landscape, into the air to -- to restore the native landscape

ยกภูมิทัศน์ขึ้นไปอยู่ในอากาศ เพื่อฟื้นฟูภูมิทัศน์ดั้งเดิม

on the roofs of the buildings.

บนหลังคาของอาคารบ้านเรือน

The solar power of all the factory centers

พลังงานแสงอาทิตย์ของศูนย์โรงงานทั้งหมด

and all the industrial zones with their light roofs powers the city.

และเขตอุตสาหกรรมทั้งหมดที่มีหลังคาแสง จะป้อนพลังงานให้กับเมือง

And this is the concept for the top of the city.

และนี่คือแนวคิดสำหรับชั้นบนสุดของเมือง

We've lifted the earth up onto the roofs.

เรายกแผ่นดินขึ้นมาไว้บนหลังคา

The farmers have little bridges to get from one roof to the next.

เกษตรกรมีสะพานเล็กๆ ที่เชื่อมระหว่างหลังคาต่างๆ

We inhabit the city with work/live space on all the ground floors.

เราออกแบบพื้นที่ทำงานและพื้นที่อยู่อาศัยในชั้นล่างสุด

And so this is the existing city, and this is the new city.

นี่่คือเมืองปัจจุบัน และนี่คือเมืองใหม่ครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)