Miguel Nicolelis: A monkey that controls a robot with its thoughts. No, really.

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Translator: Techaphon Nitisaowaphak Reviewer: Kanawat Senanan

The kind of neuroscience that I do and my colleagues do

รูปแบบของประสาทวิทยาศาสตร์ที่ผมและเพื่อนร่วมงานทำงานอยู่

is almost like the weatherman.

คล้ายกับนักพยากรณ์อากาศ

We are always chasing storms.

เราจะเฝ้าติดตามพายุเสมอ

We want to see and measure storms -- brainstorms, that is.

เราต้องการจะเห็นและตรวจวัดพายุ พูดอีกอย่างคือพายุในสมอง

And we all talk about brainstorms in our daily lives,

พวกเราทุกคนพูดถึงการระดมสมองในชีวิตประวันของเรา

but we rarely see or listen to one.

แต่พวกเราไม่เคยเห็นหรือได้ยินสมองของเราเลย

So I always like to start these talks

ดังนั้น ผมจึงชอบที่จะเริ่มต้นการพูดของผม

by actually introducing you to one of them.

ด้วยการนำมันมาคุณให้รู้จัก

Actually, the first time we recorded more than one neuron --

จริงๆ แล้ว นี่คือครั้งแรกที่เราบันทึกเซลล์ประสาทมากกว่าหนึ่งเซลล์

a hundred brain cells simultaneously --

เราบันทึกถึงหนึ่งร้อยเซลล์สมองพร้อม ๆ กัน

we could measure the electrical sparks

เราสามารถวัดสัญญาณจากปฏิกิริยาทางไฟฟ้า

of a hundred cells in the same animal,

ของร้อยเซลล์นี้จากสัตว์ตัวเดียว

this is the first image we got,

และนี่คือภาพแรกที่เราได้

the first 10 seconds of this recording.

ในช่วง 10 วินาทีแรกของการบันทึก

So we got a little snippet of a thought,

ซึ่งตอนนี้เราได้บันทึกเสี้ยวหนึ่งของความคิด

and we could see it in front of us.

ดังที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าพวกเรานี้

I always tell the students

ผมบอกนักศึกษาเสมอว่า

that we could also call neuroscientists some sort of astronomer,

เราสามารถเรียกนักประสาทวิทยาว่าเป็นนักดาราศาสตร์ประเภทหนึ่งได้เหมือนกันนะ

because we are dealing with a system

เพราะว่าพวกเราทำงานกับระบบ

that is only comparable in terms of number of cells

ที่จำนวนเซลล์นั้นเทียบได้กับ

to the number of galaxies that we have in the universe.

จำนวนกาแล็กซีที่มีอยู่ในจักรวาลเลยทีเดียว

And here we are, out of billions of neurons,

และจากหลายพันล้านเซลล์ประสาท

just recording, 10 years ago, a hundred.

เราบันทึกได้เพียงแค่หนึ่งร้อยเซลล์ เมื่อ 10 ปีที่แล้ว

We are doing a thousand now.

ขณะนี้เรากำลังพยายามบันทึกเซลล์เป็นหลักพัน

And we hope to understand something fundamental about our human nature.

และเราหวังว่าจะเข้าใจบางอย่างในระดับพื้นฐานเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์

Because, if you don't know yet,

เพราะว่า คุณอาจยังไม่รู้ว่า

everything that we use to define what human nature is comes from these storms,

ทุกสิ่งที่เราใช้นิยามธรรมชาติของมนุษย์ ล้วนมาจากพายุเหล่านี้

comes from these storms that roll over the hills and valleys of our brains

มาจากพายุเหล่านี้ซึ่งม้วนตัวผ่านขุนเขาและหุบเหวในสมองของเรา

and define our memories, our beliefs,

กำหนดความทรงจำของเรา ความเชื่อของเรา

our feelings, our plans for the future.

ความรู้สึกของเรา และแผนการของเราสำหรับอนาคต

Everything that we ever do,

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยทำ

everything that every human has ever done, do or will do,

ทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์ทุกคนเคยทำ กำลังทำ และจะทำ

requires the toil of populations of neurons producing these kinds of storms.

จำเป็นจะต้องใช้เซลล์ประสาทจำนวนมากทำงานร่วมกันเพื่อสร้างพายุดังกล่าวขึ้นมา

And the sound of a brainstorm, if you've never heard one,

และเสียงของพายุสมอง ถ้าคุณไม่เคยได้ยินมาก่อน

is somewhat like this.

เป็นแบบนี้

You can put it louder if you can.

คุณช่วยเร่งระดับเสียงให้ดังขึ้นด้วยครับ

My son calls this "making popcorn while listening to a badly-tuned A.M. station."

ลูกชายผมบอกว่าเหมือน "กำลังอบป็อบคอร์นพร้อมๆกับฟังสถานีวิทยุ AM ที่จูนสัญญาณไม่ดี"

This is a brain.

นี่คือสมองของเรา

This is what happens when you route these electrical storms to a loudspeaker

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณนำสัญญาณไฟฟ้าจากพายุสมองป้อนใส่ลำโพง

and you listen to a hundred brain cells firing,

และคุณลองฟังเสียงของเซลล์สมองร้อยเซลล์กำลังส่งสัญญาณ

your brain will sound like this -- my brain, any brain.

สมองของคุณจะมีเสียงเป็นแบบนี้ หรือไม่ว่าสมองของผม หรือสมองของใครๆ ก็ตาม

And what we want to do as neuroscientists in this time

และสิ่งที่เราต้องการทำในฐานะที่เป็นนักประสาทวิทยา ณ ขณะนี้

is to actually listen to these symphonies, these brain symphonies,

ก็คือการนั่งลงฟังเสียงซิมโฟนี่ ซิมโฟนี่ของสมองเหล่านี้

and try to extract from them the messages they carry.

และพยายามถอดรหัสข้อความที่ซ่อนอยู่ในเสียงนี้

In particular, about 12 years ago

เมื่อประมาณ 12 ปีที่แล้ว

we created a preparation that we named brain-machine interfaces.

เราได้สร้างสิ่งที่เราเรียกว่า ส่วนต่อเชื่อมระหว่างสมองและเครื่องจักร

And you have a scheme here that describes how it works.

และที่คุณเห็นอยู่นี้คือแผนผังแสดงการทำงานของอุปกรณ์ดังกล่าว

The idea is, let's have some sensors that listen to these storms, this electrical firing,

แนวคิดก็คือ เราใช้เซ็นเซอร์ตรวจจับสัญญาณไฟฟ้าจากพายุเหล่านี้

and see if you can, in the same time that it takes

และลองดูว่า ในเวลาเดียวกันกับที่

for this storm to leave the brain and reach the legs or the arms of an animal --

พายุนี้เคลื่อนออกจากสมองไปสู่ขาหรือแขนของสัตว์ที่เราทดลอง

about half a second --

ซึ่งคือประมาณครึ่งวินาที

let's see if we can read these signals,

เราอยากรู้ว่าเราจะสามารถตรวจจับสัญญาณ

extract the motor messages that are embedded in it,

ถอดรหัสข้อความที่ซ่อนอยู่

translate it into digital commands

แปลงมันให้อยู่ในรูปคำสั่งแบบดิจิตอล

and send it to an artificial device

และส่งคำสั่งนี้ไปยังอุปกรณ์ที่เราสร้างขึ้น

that will reproduce the voluntary motor wheel of that brain in real time.

ซึ่งจะขับเคลื่อนมอเตอร์ตามคำสั่งที่ได้รับจากสมองแบบเรียลไทม์

And see if we can measure how well we can translate that message

และเราจะประเมินความสามารถในถอดรหัสของเรา

when we compare to the way the body does that.

เทียบกับการทำงานของร่างกาย

And if we can actually provide feedback,

และถ้าเราสามารถจะป้อนกลับ

sensory signals that go back from this robotic, mechanical, computational actuator

สัญญาณรับรู้ด้านการสัมผัสจากแขนกลนี้

that is now under the control of the brain,

ซึ่งตอนนี้ถูกควบคุมด้วยสมอง

back to the brain,

กลับไปยังสมอง

how the brain deals with that,

สมองจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

of receiving messages from an artificial piece of machinery.

ต่อข้อความที่ได้รับจากแขนกล

And that's exactly what we did 10 years ago.

และนั่นคือสิ่งที่เราทำเมื่อ 10 ปีที่แล้ว

We started with a superstar monkey called Aurora

เราเริ่มทดลองกับลิงมีชื่อเสียงตัวหนึ่งชื่อว่า ออโรร่า

that became one of the superstars of this field.

ซึ่งทำให้มันมีชื่อเสียงโด่งดังในสาขานี้ในเวลาต่อมา

And Aurora liked to play video games.

ออโรร่าชอบเล่นวีดิโอเกมส์

As you can see here,

อย่างที่คุณเห็น

she likes to use a joystick, like any one of us, any of our kids, to play this game.

มันชอบใช้จอยสติ๊กเหมือนพวกเรา เหมือนพวกเด็กๆ เวลาเล่นเกมส์

And as a good primate, she even tries to cheat before she gets the right answer.

และสมกับที่เป็นไพรเมต มันพยายามโกงก่อนที่มันจะตอบได้ถูกต้อง

So even before a target appears that she's supposed to cross

สิ่งที่มันทำก็คือ ก่อนที่รูปเป้าหมายที่มันจะต้องแตะด้วยลูกศรซึ่ง

with the cursor that she's controlling with this joystick,

ควบคุมด้วยจอยสติ๊กจะปรากฏบนหน้าจอ

Aurora is trying to find the target, no matter where it is.

ออโรร่าพยายามจะค้นหาเป้าหมาย ไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหน

And if she's doing that,

ทำไมมันทำอย่างนั้น...

because every time she crosses that target with the little cursor,

เพราะว่าทุกครั้งที่มันแตะเป้าหมายด้วยลูกศรได้อย่างถูกต้อง

she gets a drop of Brazilian orange juice.

มันจะได้รับรางวัลเป็นน้ำส้มบราซิลหนึ่งหยด

And I can tell you, any monkey will do anything for you

ผมบอกคุณได้เลยครับว่า คุณจะให้ลิงตัวไหน ทำอะไรให้คุณก็ได้

if you get a little drop of Brazilian orange juice.

ถ้าคุณให้รางวัลมันด้วยน้ำส้มบราซิล

Actually any primate will do that.

จริง ๆ แล้ว มันใช้ได้กับไพรเมตทุกประเภทเลยนะ

Think about that.

ลองคิดดูครับ

Well, while Aurora was playing this game, as you saw,

ขณะที่ออโรร่ากำลังเล่นเกมส์นี้อยู่ อย่างที่คุณเห็น

and doing a thousand trials a day

มันพยายามเป็นพันๆ ครั้งต่อวัน

and getting 97 percent correct and 350 milliliters of orange juice,

และมันทำได้ถูกต้อง 97 เปอร์เซ็นต์และได้รับน้ำส้ม 350 มิลลิลิตร

we are recording the brainstorms that are produced in her head

เราบันทึกพายุสมองที่ถูกสร้างขึ้นในศีรษะของมัน

and sending them to a robotic arm

และส่งข้อมูลนี้ไปยังแขนกล

that was learning to reproduce the movements that Aurora was making.

ซึ่งพยายามเรียนรู้ที่จะเคลื่อนที่แบบที่ออโรร่าทำ

Because the idea was to actually turn on this brain-machine interface

เนื่องจากแนวคิดของเราคือเปิดส่วนต่อเชื่อม ระหว่างสมอง-เครื่องจักรไว้

and have Aurora play the game just by thinking,

และให้ออโรร่าเล่นเกมส์ในความคิดเท่านั้น

without interference of her body.

โดยไม่ให้มันใช้ร่างกาย

Her brainstorms would control an arm

พายุสมองของมันจะควบคุมแขนกล

that would move the cursor and cross the target.

ที่จะใช้เลื่อนลูกศรไปยังเป้าหมายและแตะเป้าหมาย

And to our shock, that's exactly what Aurora did.

และสิ่งที่ทำให้เราประหลาดใจมากก็คือ ออโรร่าทำเหมือนกับที่เราสาธยายเมื่อกี้เป๊ะเลยครับ

She played the game without moving her body.

มันเล่นเกมส์โดยไม่เคลื่อนไหวร่างกาย

So every trajectory that you see of the cursor now,

ดังนั้น การเคลื่อนที่ของลูกศรที่คุณเห็นในขณะนี้

this is the exact first moment she got that.

คือสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงแรกๆ ที่มันเริ่มเรียนรู้

That's the exact first moment

นี่คือช่วงแรกที่มันเริ่มเรียนรู้

a brain intention was liberated from the physical domains of a body of a primate

ความต้องการในสมองถูกปลดปล่อยเป็นอิสระจากขอบเขตร่างกายของไพรเมต

and could act outside, in that outside world,

และสมองสามารถตอบสนองต่อสิ่งภายนอกได้

just by controlling an artificial device.

ด้วยการควบคุมแขนกล

And Aurora kept playing the game, kept finding the little target

ออโรร่าก็ยังคงเล่นเกมส์ต่อไป มันยังคงค้นหาเป้าหมายต่อไป

and getting the orange juice that she wanted to get, that she craved for.

และได้รับรางวัลเป็นน้ำส้มที่มันชื่นชอบต่อไป

Well, she did that because she, at that time, had acquired a new arm.

มันทำเช่นนั้น เพราะว่า ณ ขณะนั้นมันได้รับแขนอันใหม่

The robotic arm that you see moving here 30 days later,

ส่วนแขนกลที่คุณเห็นอยู่นี้ คือ 30 วันให้หลัง

after the first video that I showed to you,

จากวิดีโอแรกที่ผมได้เปิดให้ดู

is under the control of Aurora's brain

มันอยู่ภายใต้การควบคุมของสมองของออโรร่า

and is moving the cursor to get to the target.

และมันสามารถเลื่อนลูกศรไปที่เป้าหมาย

And Aurora now knows that she can play the game with this robotic arm,

และออโรร่ารู้แล้วว่ามันสามารถเล่นเกมส์ได้โดยใช้แขนกล

but she has not lost the ability to use her biological arms to do what she pleases.

แต่มันก็ไม่ได้สูญเสียความสามารถในการใช้แขนจริงของมันทำตามใจชอบ

She can scratch her back, she can scratch one of us, she can play another game.

มันสามารถเกาหลังของมัน เกาพวกเรา และเล่นเกมส์อื่นได้

By all purposes and means,

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ

Aurora's brain has incorporated that artificial device

สมองของออโรร่าสามารถรวมเอาแขนกลนี้

as an extension of her body.

เข้าไว้เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของมันได้

The model of the self that Aurora had in her mind

ภาพตัวเองในสมองของออโรร่า ณ ขณะนี้

has been expanded to get one more arm.

ได้ถูกขยายออกให้มีแขนเพิ่มขึ้นมาอีก 1 อัน

Well, we did that 10 years ago.

นี่คือสิ่งที่เราได้ทำเมื่อ 10 ปีที่แล้ว

Just fast forward 10 years.

อีก 10 ปีต่อมา

Just last year we realized that you don't even need to have a robotic device.

เมื่อปีก่อน เราค้นพบว่าคุณไม่จำเป็นต้องใช้แขนกลแต่อย่างใด

You can just build a computational body, an avatar, a monkey avatar.

คุณสามารถสร้างร่างกายเสมือน ตัวอวตาร ตัวแทนของลิง

And you can actually use it for our monkeys to either interact with them,

และใช้มันโต้ตอบกับลิงของเรา

or you can train them to assume in a virtual world

หรือคุณสามารถฝึกลิงเพื่อให้

the first-person perspective of that avatar

มันคิดว่านั้นเป็นตัวแทนของมันในโลกเสมือน

and use her brain activity to control the movements of the avatar's arms or legs.

และใช้สมองของมันควบคุมการเคลื่อนที่ของแขนขาของอวตาร

And what we did basically was to train the animals

และสิ่งที่เราได้ทำนั้นแท้จริงแล้วก็คือการฝึกหัดสัตว์

to learn how to control these avatars

ให้เรียนรู้วิธีในการควบคุมตัวอวตาร

and explore objects that appear in the virtual world.

และสำรวจตรวจสอบวัตถุที่ปรากฏอยู่ในโลกเสมือน

And these objects are visually identical,

และวัตถุเหล่านี้มีรูปร่างเหมือนกัน

but when the avatar crosses the surface of these objects,

แต่เมื่ออวตารสัมผัสกับพื้นผิวของวัตถุเหล่านี้

they send an electrical message that is proportional to the microtactile texture of the object

วัตถุนั้นก็จะส่งสัญญาณไฟฟ้าที่บ่งบอกลักษณะพื้นผิวของวัตถุนั้น

that goes back directly to the monkey's brain,

กลับไปยังสมองของลิงโดยตรง

informing the brain what it is the avatar is touching.

เป็นการบอกสมองให้รู้ว่าอวตารกำลังสัมผัสอะไรอยู่

And in just four weeks, the brain learns to process this new sensation

และภายใน 4 สัปดาห์ สมองจะเรียนรู้การจัดการกับความรู้สึกใหม่นี้

and acquires a new sensory pathway -- like a new sense.

และผนวกเอาวิธีการรับรู้แบบใหม่นี้เข้าไว้ เหมือนเป็นประสาทสัมผัสอันใหม่

And you truly liberate the brain now

และเมื่อถึงจุดนี้ คุณก็ได้ให้อิสรภาพแก่สมองอย่างแท้จริง

because you are allowing the brain to send motor commands to move this avatar.

เพราะว่าคุณสามารถใช้สมองส่งคำสั่งไปควบคุมการเคลือนที่ของอวตารได้

And the feedback that comes from the avatar is being processed directly by the brain

และการตอบสนองที่ได้รับมาจากอวตารก็จะถูกประมวลผลในสมอง

without the interference of the skin.

โดยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผิวหนังแต่อย่างใด

So what you see here is this is the design of the task.

และสิ่งที่คุณเห็นอยู่นี้ คือ โครงร่างของภาระกิจของเรา

You're going to see an animal basically touching these three targets.

คุณจะเห็นสัตว์สัมผัสเป้าหมายสามอันนี้

And he has to select one because only one carries the reward,

และมันจะต้องเลือกอันใดอันหนึ่งเพราะมีแค่อันเดียวเท่านั้นที่มีรางวัล

the orange juice that they want to get.

น้ำส้มที่มันต้องการ

And he has to select it by touch using a virtual arm, an arm that doesn't exist.

และมันจะต้องเลือกโดยการสัมผัสด้วยแขนเสมือน ซึ่งเป็นแขนที่ไม่มีอยู่จริงบนตัวมัน

And that's exactly what they do.

และนั่นคือสิ่งที่พวกมันทำ

This is a complete liberation of the brain

นี่คือการปลดปล่อยสมองอย่างสมบูรณ์

from the physical constraints of the body and the motor in a perceptual task.

จากข้อจำกัดทางร่างกายและการเคลื่อนไหวในภาระกิจแบบนี้

The animal is controlling the avatar to touch the targets.

สัตว์สามารถควบคุมอวตารให้สัมผัสกับเป้าหมายได้

And he's sensing the texture by receiving an electrical message directly in the brain.

และมันยังสามารถรับรู้ลักษณะของผิวสัมผัสได้จากสัญญาณไฟฟ้าที่ถูกส่งกลับไปยังสมองโดยตรง

And the brain is deciding what is the texture associated with the reward.

และสมองสามารถแยกแยะได้ว่าผิวสัมผัสอันไหนที่มีรางวัลซ่อนอยู่

The legends that you see in the movie don't appear for the monkey.

คำอธิบายที่คุณเห็นในคลิปนี้ไม่ได้ถูกแสดงให้ลิงเห็น

And by the way, they don't read English anyway,

และถึงยังไง มันก็อ่านภาษาอังกฤษไม่ออกอยู่แล้ว

so they are here just for you to know that the correct target is shifting position.

คำอธิบายเหล่านี้ เราใส่เข้าไปเพื่อบอกให้คุณรู้ว่า เป้าหมายที่ถูกต้องจะถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

And yet, they can find them by tactile discrimination,

และลิงก็สามารถหามันเจอได้จากความรู้สึกที่แตกต่างขณะสัมผัส

and they can press it and select it.

และพวกมันก็สามารถกดลงไปและเลือก

So when we look at the brains of these animals,

เมื่อเรามองดูที่สมองของสัตว์เหล่านี้

on the top panel you see the alignment of 125 cells

คุณจะเห็นการเรียงตัวของเซลล์ 125 เซลล์ในภาพด้านบน

showing what happens with the brain activity, the electrical storms,

แสดงให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับกิจกรรมของสมอง หรือพายุสมอง

of this sample of neurons in the brain

ของเซลล์ประสาทเหล่านี้ในสมอง

when the animal is using a joystick.

เมื่อสัตว์ใช้จอยสติ๊ก

And that's a picture that every neurophysiologist knows.

และนั่นเป็นภาพที่นักประสาทวิทยาทุกคนรู้

The basic alignment shows that these cells are coding for all possible directions.

การเรียงตัวแบบพื้นฐานแสดงให้เห็นว่าเซลล์เหล่านี้กำลังสร้างรหัส สำหรับการเคลื่อนที่ทุกๆ ทิศทางที่เป็นไปได้

The bottom picture is what happens when the body stops moving

ภาพด้านล่างคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อร่างกายหยุดเคลื่อนที่

and the animal starts controlling either a robotic device or a computational avatar.

และสัตว์เริ่มควบคุมแขนกลหรืออวตารในคอมพิวเตอร์

As fast as we can reset our computers,

ด้วยความเร็วพอๆ กับการรีเซ็ตเครื่องคอมพิวเตอร์ของเรา

the brain activity shifts to start representing this new tool,

กิจกรรมของสมองย้ายมาเริ่มตอบสนองต่อเครื่องมือใหม่นี้

as if this too was a part of that primate's body.

ราวกับว่ามันคือส่วนหนึ่งของร่างกายของลิงตัวนั้น

The brain is assimilating that too, as fast as we can measure.

สมองก็มีพฤติกรรมแบบเดียวกัน ด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่เราสามารถจะวัดได้

So that suggests to us that our sense of self

สิ่งที่เกิดขึ้น ชี้ให้เห็นว่าความรู้สึกของตัวตนเรา

does not end at the last layer of the epithelium of our bodies,

ไม่ได้สิ้นสุดลงที่เซลล์ผิวหนังชั้นนอกของร่างกายเราเท่านั้น

but it ends at the last layer of electrons of the tools that we're commanding with our brains.

แต่มันจบลงที่ปลายทางของอิเล็คตรอนในอุปกรณ์ ที่เราควบคุมได้ด้วยสมองของเรา

Our violins, our cars, our bicycles, our soccer balls, our clothing --

ไวโอลินของเรา รถยนต์ของเรา จักรยานของเรา ลูกฟุตบอลของเรา เสื้อผ้าของเรา

they all become assimilated by this voracious, amazing, dynamic system called the brain.

สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดถูกรวมเข้ากับร่างกาย ด้วยระบบอันทรงพลัง น่าทึ่งและปรับเปลี่ยนได้ที่เรียกว่าสมอง

How far can we take it?

แล้วเราจะขยายมันออกไปได้ไกลแค่ไหน?

Well, in an experiment that we ran a few years ago, we took this to the limit.

ในการทดลองเมื่อไม่กี่ปีมานี้ เราทำการทดลองแบบสุดโต่ง

We had an animal running on a treadmill

เราให้สัตว์วิ่งบนเครื่องลู่วิ่งออกกำลังกาย

at Duke University on the East Coast of the United States,

ที่มหาวิทยาลัยดุ๊ก ประเทศสหรัฐอเมริกา

producing the brainstorms necessary to move.

ให้มันสร้างพายุสมองที่จำเป็นสำหรับการเคลื่อนที่

And we had a robotic device, a humanoid robot,

และเรามีหุ่นยนต์เลียนแบบมนุษย์

in Kyoto, Japan at ATR Laboratories

อยู่ที่ห้องทดลอง ATR เมื่องเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น

that was dreaming its entire life to be controlled by a brain,

ที่ซึ่งไฝ่ฝันว่าสักวันหนึ่งมันจะถูกควบคุมด้วยสมอง

a human brain, or a primate brain.

สมองมนุษย์ หรือ สมองของไพรเมต

What happens here is that the brain activity that generated the movements in the monkey

สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือกิจกรรมสมองที่สร้างการเคลื่อนที่ในลิง

was transmitted to Japan and made this robot walk

ถูกส่งไปยังญี่ปุ่นและทำให้หุ่นยนต์ก้าวเดิน

while footage of this walking was sent back to Duke,

ขณะเดียวกันแต่ละก้าวของหุ่นยนต์นี้ก็ถูกส่งกลับไปยังมหาลัยดุ๊ก

so that the monkey could see the legs of this robot walking in front of her.

เพื่อให้เจ้าลิงเห็นขาของหุ่นยนต์ที่กำลังก้าวเดินอยู่ตรงหน้ามัน

So she could be rewarded, not by what her body was doing

เพื่อที่ว่าเจ้าลิงจะได้รับรางวัล ไม่ใช่สำหรับสิ่งที่ร่างกายของมันกำลังทำ

but for every correct step of the robot on the other side of the planet

แต่สำหรับทุกๆ ก้าวเดินที่ถูกต้องของหุ่นยนต์ที่อยู่อีกซีกโลกหนึ่ง

controlled by her brain activity.

ซึ่งถูกควบคุมโดยสมองของมัน

Funny thing, that round trip around the globe took 20 milliseconds less

ที่ตลกก็คือสัญญาณเดินทางไปกลับรอบโลกใช้เวลา 20 มิลลิวินาที

than it takes for that brainstorm to leave its head, the head of the monkey,

ซึ่งสั้นกว่าระยะเวลาที่พายุสมองเดินทางออกจากหัวของลิง

and reach its own muscle.

ไปยังกล้ามเนื้อของมันเอง

The monkey was moving a robot that was six times bigger, across the planet.

เจ้าลิงตัวนี้ได้ขับเคลื่อนหุ่นยนต์ที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวมันถึง 6 เท่า จากคนละซีกโลก

This is one of the experiments in which that robot was able to walk autonomously.

นี่คือการทดลองอันหนึ่งที่หุ่นยนต์สามารถเดินได้เอง

This is CB1 fulfilling its dream in Japan

นี่คือฝันที่เป็นจริงของ CB1 ในญี่ปุ่น

under the control of the brain activity of a primate.

ภายใต้การควบคุมของสมองของไพรเมต

So where are we taking all this?

แล้ว...เราทำทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไร?

What are we going to do with all this research,

เราสามารถจะทำอะไรได้จากผลงานวิจัยทั้งหมดนี้

besides studying the properties of this dynamic universe that we have between our ears?

นอกจากความใคร่รู้เกี่ยวกับอาณาจักรอันทรงพลัง ที่อยู่ระหว่างหูของเรา?

Well the idea is to take all this knowledge and technology

ไอเดียก็คือเราต้องการนำความรู้และเทคโนโลยีที่ได้

and try to restore one of the most severe neurological problems that we have in the world.

มาใช้แก้ไขปัญหาทางประสาทวิทยาสำคัญอันหนึ่งที่โลกเผชิญอยู่

Millions of people have lost the ability to translate these brainstorms

ผู้คนหลายล้านได้สูญเสียความสามารถในการเปลี่ยนพายุสมอง

into action, into movement.

ให้เกิดเป็นการเคลื่อนไหวและการเคลื่อนที่

Although their brains continue to produce those storms and code for movements,

แม้ว่าสมองของพวกเขาจะยังสามารถสร้างพายุ และรหัสสำหรับการเคลื่อนที่

they cannot cross a barrier that was created by a lesion on the spinal cord.

แต่สัญญาณเหล่านั้นไม่สามารถวิ่งข้ามกำแพง ที่เกิดขึ้นจากการบาดเจ็บของกระดูกสันหลัง

So our idea is to create a bypass,

ดังนั้น แนวคิดของเราก็คือการสร้างเส้นทางลัด

is to use these brain-machine interfaces to read these signals,

ด้วยการใช้ส่วนต่อเชื่อมสมอง-เครื่องจักรเพื่ออ่านสัญญาณ

larger-scale brainstorms that contain the desire to move again,

พายุสมองที่แสดงถึงความต้องการจะเคลื่อนที่อีกครั้ง

bypass the lesion using computational microengineering

วิ่งข้ามรอยแผลบาดเจ็บ โดยเทคนิคไมโครเอ็นจิเนียริ่ง

and send it to a new body, a whole body called an exoskeleton,

และส่งสัญญาณไปยังร่างกายใหม่ที่เรียกว่า เอ็กโซสเกลเลตัน (exoskeleton)

a whole robotic suit that will become the new body of these patients.

ซึ่งเป็นชุดหุ่นยนต์ที่จะทำหน้าที่เป็นร่างกายใหม่สำหรับคนไข้กลุ่มนี้

And you can see an image produced by this consortium.

และภาพที่คุณเห็นนี้เป็นผลงานขององค์กรหนึ่ง

This is a nonprofit consortium called the Walk Again Project

เป็นองค์กรไม่แสวงหากำไรที่ชื่อ วอล์ค อะเกน โปรเจค (Walk Again Project)

that is putting together scientists from Europe,

ซึ่งเป็นการรวมตัวของนักวิทยาศาสตร์จากยุโรป

from here in the United States, and in Brazil

อเมริกาและบราซิล

together to work to actually get this new body built --

ทำงานร่วมกันเพื่อพัฒนาร่างกายใหม่นี้ขึ้นมา

a body that we believe, through the same plastic mechanisms

ร่างกายที่เราเชื่อว่าด้วยกลไกเดียวกันกับ

that allow Aurora and other monkeys to use these tools through a brain-machine interface

ที่ทำให้ออโรร่าและเจ้าลิงตัวอื่นๆ สามารถใช้งานอุปกรณ์ต่างๆ ผ่านส่วนต่อเชื่อมสมอง-เครื่องจักรได้

and that allows us to incorporate the tools that we produce and use in our daily life.

กลไกที่ซึ่งทำให้เราสามารถใช้งานอุปกรณ์ต่างๆ ที่เราประดิษฐ์ขึ้นในชีวิตประจำวันของเราได้

This same mechanism, we hope, will allow these patients,

เราหวังว่า กลไกเดียวกันนี้จะช่วยให้คนไข้กลุ่มนี้

not only to imagine again the movements that they want to make

ไม่เพียงแต่จะสามารถจินตนาการการเคลื่อนที่ที่พวกเขาต้องการ

and translate them into movements of this new body,

เปลี่ยนมันเป็นการเคลื่อนที่ของร่างกายใหม่จริงๆ

but for this body to be assimilated as the new body that the brain controls.

แต่สมองจะสามารถผนวกเอาร่างกายใหม่นี้เข้ามา อยู่ภายใต้การควบคุมได้เหมือนกับร่างกายเดิม

So I was told about 10 years ago

เมื่อ 10 ปีที่แล้ว มีคนบอกผมว่า

that this would never happen, that this was close to impossible.

สิ่งที่ว่านี้จะไม่มีทางเกิดขึ้น มันไม่มีทางเป็นไปได้

And I can only tell you that as a scientist,

และในฐานะนักวิทยาศาสตร์ผมบอกคุณได้เลยว่า

I grew up in southern Brazil in the mid-'60s

ผมเติบโตขึ้นมาในพื้นที่ทางตอนใต้ของบราซิลในยุค 60

watching a few crazy guys telling [us] that they would go to the Moon.

ได้นั่งดูคนบ้ากลุ่มหนึ่งบอกพวกเราว่า พวกเขาจะเดินทางไปดวงจันทร์

And I was five years old,

ตอนนั้นผมอายุ 5 ขวบ

and I never understood why NASA didn't hire Captain Kirk and Spock to do the job;

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมนาซ่าไม่จ้างกัปตันเคิร์กกับสป๊อคมาทำงานนี้

after all, they were very proficient --

เพราะพวกเขาน่าจะถนัดมากๆ

but just seeing that as a kid

แต่เพราะว่าการได้เห็นสิ่งเหล่านั้นเมื่อยังเด็ก

made me believe, as my grandmother used to tell me,

ทำให้ผมเชื่อในสิ่งที่คุณย่าของผมบอกกับผม

that "impossible is just the possible

ว่า "สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ คือ สิ่งที่เป็นไปได้

that someone has not put in enough effort to make it come true."

ซึ่งคนบางคนไม่ได้ทุ่มเทความพยายามลงไปอย่างเพียงพอ ที่จะทำให้มันเกิดขึ้น"

So they told me that it's impossible to make someone walk.

พวกเขาบอกผมว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้คนบางคน กลับมาเดินอีกครั้ง

I think I'm going to follow my grandmother's advice.

ผมกำลังจะทำตามคำแนะนำของคุณย่าของผม

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)