Jonathan Foley: The other inconvenient truth

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Paded Chotikunchon Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Tonight, I want to have a conversation about

คืนนี้ ผมอยากจะมาพูดถึง

this incredible global issue

ประเด็นสำคัญนี้

that's at the intersection of land use, food and environment,

ที่เกี่ยวพันกับการใช้ทรัพยากรที่ดิน อาหาร และสิ่งแวดล้อม

something we can all relate to,

สิ่งที่เกี่ยวข้องกับพวกเราทุกคน

and what I've been calling the other inconvenient truth.

ผมเรียกมันว่า ความจริงอีกอย่างที่ไม่มีใครอยากฟัง

But first, I want to take you on a little journey.

แต่ก่อนอื่น ผมอยากจะขอพาคุณออกเดินทาง

Let's first visit our planet, but at night,

เราจะไปเยือนโลกของเราในยามวิกาลด้วยกัน

and from space.

โดยมองจากอวกาศ

This is what our planet looks like from outer space

นี่คือโลกของเรา เมื่อคุณมองจากอวกาศในเวลากลางคืน

at nighttime, if you were to take a satellite and travel

หากคุณเดินทางโดยดาวเทียม

around the planet. And the thing you would notice first,

ที่โคจรรอบโลก สิ่งที่คุณจะสังเกตเห็นเป็นอย่างแรก

of course, is how dominant the human presence

ก็คือ การมีอยู่ของมนุษย์นั้นมีอิทธิพล

on our planet is.

ต่อโลกของเราแค่ไหน

We see cities, we see oil fields,

เราเห็นเมือง เรามองเห็นพื้นที่ขุดเจาะน้ำมัน

you can even make out fishing fleets in the sea,

หรือแม้แต่เรือประมงในทะเล

that we are dominating much of our planet,

เรามองเห็นว่ามนุษย์มีอิทธิพลต่อโลก

and mostly through the use of energy

และเกือบทั้งหมดโดยการใช้พลังงาน

that we see here at night.

ซึ่งสามารถเห็นได้ชัดในยามวิกาล

But let's go back and drop it a little deeper

เอาล่ะ ทีนี้กลับมามองให้ลึกลงไปอีกนิด

and look during the daytime.

ในเวลากลางวัน

What we see during the day is our landscapes.

สิ่งที่เราเห็นตอนกลางวัน คือภูมิประเทศของเรา

This is part of the Amazon Basin, a place called Rondônia

ภาพนี้คือ ส่วนหนึ่งของลุ่มน้ำแอมะซอน ที่เรียกว่า รอนโดเนีย

in the south-center part of the Brazilian Amazon.

ตั้งอยู่ทางใต้ตอนกลางของป่าแอมะซอน ของประเทศบราซิล

If you look really carefully in the upper right-hand corner,

ถ้าคุณลองสังเกตมุมขวาบนของภาพ

you're going to see a thin white line,

คุณจะเห็นเส้นขาว ๆ บาง ๆ

which is a road that was built in the 1970s.

ซึ่งก็คือถนนที่ถูกสร้างขึ้นในยุค 70

If we come back to the same place in 2001,

ถ้าเรากลับมาที่นี่อีกครั้งในปี ค.ศ. 2001

what we're going to find is that these roads

เราจะพบว่าถนนเหล่านี้

spurt off more roads, and more roads after that,

ถูกตัดแยกขยายออกไปมากขึ้นเรี่อย ๆ

at the end of which is a small clearing in the rainforest

ปลายสุดของถนน ก็คือพื้นที่ป่าฝนเล็ก ๆ ที่ถูกแผ้วถาง

where there are going to be a few cows.

เป็นเขตที่มีการเลี้ยงวัวอยู่บ้าง

These cows are used for beef. We're going to eat these cows.

วัวพวกนี้เป็นวัวเนื้อ ซึ่งจะกลายมาเป็นอาหาร

And these cows are eaten basically in South America,

และวัวเหล่านี้กลายเป็นอาหารในอเมริกาใต้

in Brazil and Argentina. They're not being shipped up here.

ที่บราซิลและอาร์เจนตินา พวกมันไม่ได้จะถูกส่งมาที่นี่

But this kind of fishbone pattern of deforestation

แต่รูปแบบก้างปลาของการตัดไม้ทำลายป่านี้

is something we notice a lot of around the tropics,

เป็นสิ่งที่เราสังเกตเห็นมาก ในประเทศแถบภูมิอากาศร้อนชื้น

especially in this part of the world.

โดยเฉพาะในส่วนนี้ของโลก

If we go a little bit further south in our little tour of the world,

หากเราออกเดินทางลงไปทางใต้อีกหน่อย

we can go to the Bolivian edge of the Amazon,

เราจะมาถึงขอบของประเทศโบลิเวีย ในเขตป่าแอมะซอน

here also in 1975, and if you look really carefully,

ตรงนี้ในปี ค.ศ. 1975 และหากคุณตั้งใจมองดี ๆ

there's a thin white line through that kind of seam,

คุณจะเห็นเส้นสีขาวบางคล้ายตะเข็บพาดผ่าน

and there's a lone farmer out there

ที่นั่นมีชาวนาตั้งรกรากอยู่

in the middle of the primeval jungle.

ในใจกลางป่าดงดิบดั้งเดิม

Let's come back again a few years later, here in 2003,

คราวนี้เรากลับมาที่นี่อีกครั้งในปี ค.ศ. 2003

and we'll see that that landscape actually looks

เราจะพบว่าภูมิประเทศในขณะนี้

a lot more like Iowa than it does like a rainforest.

ดูคล้ายมลรัฐไอโอวามากกว่าจะเป็นป่าฝน

In fact, what you're seeing here are soybean fields.

อันที่จริงภาพที่คุณกำลังมองอยู่ คือไร่ถั่วเหลือง

These soybeans are being shipped to Europe and to China

ถั่วเหลืองเหล่านี้จะถูกส่งออกไปยังยุโรปและจีน

as animal feed, especially after the mad cow disease scare

เพื่อเป็นอาหารสัตว์ โดยเฉพาะหลังจากที่มีการระบาดของโรควัวบ้า

about a decade ago, where we don't want to feed animals

เมื่อประมาณสิบปีก่อน ตอนที่เราไม่ต้องการเลี้ยงสัตว์

animal protein anymore, because that can transmit disease.

ด้วยโปรตีนจากสัตว์อีกต่อไป เพราะมันทำให้เกิดการแพร่ระบาดของโรคได้

Instead, we want to feed them more vegetable proteins.

เราจึงหันมาเลี้ยงสัตว์ด้วยโปรตีนจากพืชมากขึ้น

So soybeans have really exploded,

ถั่วเหลืองจึงเป็นที่นิยมอย่างสูง

showing how trade and globalization are

สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าการค้าและโลกาภิวัตน์นั้น

really responsible for the connections to rainforests

มีส่วนอย่างยิ่งต่อการเชื่อมต่อไปยังเขตป่าฝน

and the Amazon -- an incredibly strange

และเขตแอมะซอน ความสัมพันธ์ที่แปลกอย่างเหลือเชื่อ

and interconnected world that we have today.

และโลกที่เชื่อมต่อกันที่เรามีทุกวันนี้

Well, again and again, what we find as we look

ครับ สิ่งที่เราพบไปทั่วโลก ครั้งแล้วครั้งเล่า

around the world in our little tour of the world

เมื่อเราเดินทางสั้น ๆ ของเราครั้งนี้

is that landscape after landscape after landscape

คือภูมิประเทศแห่งแล้วแห่งเล่า

have been cleared and altered for growing food

ที่ถูกแผ้วถางและปรับสภาพ เพื่อใช้ในการเพาะปลูกอาหาร

and other crops.

และพืชอื่น ๆ

So one of the questions we've been asking is,

คำถามหนึ่งที่พวกเราถามกันก็คือ

how much of the world is used to grow food,

เราต้องใช้พื้นที่บนโลกมากแค่ไหน ในการเพาะปลูกอาหาร

and where is it exactly, and how can we change that

ที่ไหนบ้าง แล้วเราจะสามารถเปลี่ยนแปลงมัน

into the future, and what does it mean?

ได้อย่างไรในอนาคต และมันหมายความว่าอะไร

Well, our team has been looking at this on a global scale,

ครับ ทีมของเรามองคำถามเหล่านี้ในระดับโลก

using satellite data and ground-based data kind of to track

โดยใช้ข้อมูลจากดาวเทียมและจากภาคพื้นดิน

farming on a global scale.

เพื่อติดตามพื้นที่เพาะปลูกในระดับโลก

And this is what we found, and it's startling.

และนี่คือสิ่งที่เราพบ มันน่าตกใจ

This map shows the presence of agriculture

แผนที่นี้แสดงพื้นที่ทางการเกษตร

on planet Earth.

ในโลก

The green areas are the areas we use to grow crops,

สีเขียวในภาพคือบริเวณที่มีการปลูกพืช

like wheat or soybeans or corn or rice or whatever.

จำพวกข้าวสาลี ถั่วเหลือง ข้าวโพด ข้าว หรืออะไรก็ตามแต่

That's 16 million square kilometers' worth of land.

พื้นที่เหล่านั้นคิดเป็น 16 ล้านตารางกิโลเมตร

If you put it all together in one place,

ถ้าคุณเอาพื้นที่เหล่านี้มารวมกันในที่เดียว

it'd be the size of South America.

มันจะมีขนาดเท่ากับอเมริกาใต้

The second area, in brown, is the world's pastures

พื้นที่ถัดมาที่มีสีน้ำตาลคือทุ่งปศุสัตว์

and rangelands, where our animals live.

และพื้นที่โล่งที่มีสัตว์อาศัยอยู่

That area's about 30 million square kilometers,

ขนาดของมันเท่ากับ 30 ล้านตารางกิโลเมตร

or about an Africa's worth of land,

หรือขนาดพอ ๆ กับแอฟริกา

a huge amount of land, and it's the best land, of course,

พื้นที่ที่กว้างใหญ่มาก แล้วมันก็เป็นพื้นที่ที่ดีที่สุดนี้

is what you see. And what's left is, like,

เป็นพื้นที่ที่คุณเห็น และพื้นที่ที่เหลืออยู่ก็เช่น

the middle of the Sahara Desert, or Siberia,

กลางทะเลทรายซาฮารา หรือไซบีเรีย

or the middle of a rain forest.

หรือไม่ก็ใจกลางของป่าฝน

We're using a planet's worth of land already.

เราใช้พื้นที่บนโลกไปมากมายแล้ว

If we look at this carefully, we find it's about 40 percent

ถ้าเรามองดี ๆ เราจะพบว่า พื้นที่ประมาณร้อยละ 40

of the Earth's land surface is devoted to agriculture,

ของพื้นผิวโลกไปถูกใช้กับเกษตรกรรม

and it's 60 times larger

และนั่นก็มีขนาดใหญ่กว่า 60 เท่า

than all the areas we complain about,

ของพื้นที่ทั้งหมดที่เราต่างบ่นถึงกัน

our suburban sprawl and our cities where we mostly live.

ซึ่งก็คือ การขยายตัวของชานเมือง และเมืองใหญ่ที่มีประชากรส่วนใหญ่อาศัยอยู่

Half of humanity lives in cities today,

ในปัจจุบัน ครึ่งหนึ่งของประชาการอาศัยอยู่ในเมือง

but a 60-times-larger area is used to grow food.

แต่พื้นที่ที่ใหญ่เป็น 60 เท่า ถูกใช้ในการเพาะปลูกอาหาร

So this is an amazing kind of result,

ดังนั้น นี่เป็นผลลัพธ์ที่แปลก

and it really shocked us when we looked at that.

และพวกเราก็ตกใจอย่างยิ่งเมื่อเราดูผลนี้

So we're using an enormous amount of land for agriculture,

เรากำลังใช้พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลเพื่อการเกษตร

but also we're using a lot of water.

และเราก็ยังใช้น้ำปริมาณมากอีกด้วย

This is a photograph flying into Arizona,

นี่คือภาพถ่ายของมลรัฐอาริโซน่าจากเครื่องบิน

and when you look at it, you're like,

เมื่อคุณเห็น คุณอาจจะถามว่า

"What are they growing here?" It turns out

"พวกเขาปลูกอะไรกันที่นี่" คำตอบก็คือ

they're growing lettuce in the middle of the desert

พวกเขากำลังปลูกผักกาดกลางทะเลทราย

using water sprayed on top.

โดยพ่นน้ำลงไปบนดิน

Now, the irony is, it's probably sold

เอาล่ะ ที่มันเป็นตลกร้ายเลยก็คือ พวกมันอาจจะถูกวางขาย

in our supermarket shelves in the Twin Cities.

บนชั้นวางในร้านขายของในเมืองทวินซิตี้

But what's really interesting is, this water's got to come

แต่ที่น่าสนใจจริง ๆ ก็คือ น้ำนี้จะต้องถูกนำมา

from some place, and it comes from here,

จากสิ่งแห่งหนึ่ง และมันก็มาจากที่นี่

the Colorado River in North America.

แม่น้ำโคโลราโด ในอเมริกาเหนือ

Well, the Colorado on a typical day in the 1950s,

ครับ แม่น้ำโคโลราโด ในวันปกติในช่วงยุค 1950

this is just, you know, not a flood, not a drought,

นี่มันไม่ใช่น้ำท่วมหรือความแล้ง

kind of an average day, it looks something like this.

มันเป็นวันธรรมดาทั่ว ๆ ไป มันมีหน้าตาแบบนี้

But if we come back today, during a normal condition

แต่ถ้าเรากลับมาดูแม่น้ำวันนี้ ในสถานการณ์ปกติ

to the exact same location, this is what's left.

ที่ตำแหน่งเดียวกัน นี่คือสิ่งที่หลงเหลืออยู่

The difference is mainly irrigating the desert for food,

ความแตกต่างหลัก ๆ คือ การทำชลประทานในทะเลทรายเพื่ออาหาร

or maybe golf courses in Scottsdale, you take your pick.

หรืออาจจะเป็นสนามกอล์ฟที่เมืองสกอตส์เดลก็ได้ แล้วแต่คุณจะคิด

Well, this is a lot of water, and again, we're mining water

น้ำนั้นไม่น้อยเลย และอีกครั้ง เรากำลังสูบน้ำ

and using it to grow food,

เพื่อใช้เพาะปลูกอาหาร

and today, if you travel down further down the Colorado,

และวันนี้ ถ้าคุณเดินตามแม่น้ำโคโรลาโดลงใต้

it dries up completely and no longer flows into the ocean.

คุณจะพบว่ามันแห้งสนิทและ ไม่เพียงพอที่จะไหลออกสู่มหาสมุทรเลย

We've literally consumed an entire river in North America

เราได้ใช้แม่น้ำทั้งสายในทวีปอเมริกาเหนือ

for irrigation.

เพื่อการชลประทาน

Well, that's not even the worst example in the world.

แต่นั่นยังไม่ใช่ตัวอย่างที่เลวร้ายที่สุด

This probably is: the Aral Sea.

แต่นี่อาจจะใช่ ทะเลอารัล

Now, a lot you will remember this from your geography classes.

ตอนนี้ พวกคุณหลายคนอาจจะจำได้ จากคาบเรียนวิชาภูมิศาสตร์

This is in the former Soviet Union

นี่คือพื้นที่ของอดีตสหภาพโซเวียต

in between Kazakhstan and Uzbekistan,

ระหว่างประเทศคาซัสถานและอุซเบกิสถาน

one of the great inland seas of the world.

มันคือทะเลในแผ่นดิน ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

But there's kind of a paradox here, because it looks like

แต่อาจจะฟังดูขัดแย้งนิดหน่อย เพราะอาจดูเหมือนว่า

it's surrounded by desert. Why is this sea here?

มันถูกล้อมไปด้วยทะเลทราย ทำไมถึงมีทะเลอยู่ที่นี่ได้

The reason it's here is because, on the right-hand side,

เหตุผลก็คือ ทางด้านขวามือ

you see two little rivers kind of coming down

คุณจะเห็นแม่น้ำสองสายไหลลงมา

through the sand, feeding this basin with water.

ผ่านทราย หล่อเลี้ยงแอ่งนี้ด้วยน้ำ

Those rivers are draining snowmelt from mountains

แม่น้ำนี้คือหิมะที่ละลายจากภูเขา

far to the east, where snow melts, it travels down the river

จากทางทิศตะวันออก ที่ซึ่งหิมะละลาย แล้วมันก็เดินทางลงมายังแม่น้ำ

through the desert, and forms the great Aral Sea.

ผ่านทะเลทราย และเกิดเป็นทะเลอารัล

Well, in the 1950s, the Soviets decided to divert that water

ในช่วงยุค 1950 สหภาพโซเวียตตัดสินใจที่จะผันน้ำ

to irrigate the desert to grow cotton, believe it or not,

เชื่อหรือไม่ครับ เพื่อใช้ในการชลประทานสำหรับการปลูกฝ้าย

in Kazakhstan, to sell cotton to the international markets

ในคาซัคสถาน เพื่อขายในตลาดโลก

to bring foreign currency into the Soviet Union.

เพื่อนำเงินต่างประเทศเข้าสู่สหภาพโซเวียต

They really needed the money.

พวกเขาจำเป็นต้องใช้เงินจริง ๆ

Well, you can imagine what happens. You turn off

ที่นี้ คุณก็คาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

the water supply to the Aral Sea, what's going to happen?

คุณปิดแหล่งน้ำของทะเลอารัล แล้วจะเกิดอะไรขึ้น

Here it is in 1973,

นี่คือทะเลในปี ค.ศ. 1973

1986,

1986

1999,

1999

2004,

2004

and about 11 months ago.

และเมื่อ 11 เดือนก่อน

It's pretty extraordinary.

มันต่างจากเดิมมากทีเดียว

Now a lot of us in the audience here live in the Midwest.

หลายคนในนี้อาจจะอาศัยอยู่ ในเขตมิดเวสท์

Imagine that was Lake Superior.

ลองนึกภาพทะเลสาบสุพีเรีย

Imagine that was Lake Huron.

ลองนึกภาพทะเลสาบฮูรอน

It's an extraordinary change.

มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ผิดธรรมดา

This is not only a change in water and

ไม่เพียงแต่การเปลี่ยนของน้ำและ

where the shoreline is, this is a change in the fundamentals

ที่ตั้งของขอบชายฝั่ง นี่เป็นความเปลี่ยนแปลงระดับรากฐาน

of the environment of this region.

ของสภาพแวดล้อมในภูมิภาคนี้ด้วย

Let's start with this.

เราลองเริ่มจากตรงนี้ดู

The Soviet Union didn't really have a Sierra Club.

สหภาพโซเวียตไม่ได้มีซิเอราคลับ

Let's put it that way.

พูดอย่างนี้ดีกว่า

So what you find in the bottom of the Aral Sea ain't pretty.

สิ่งที่คุณพบที่ก้นทะเลอารัลนั้น ไม่น่าพิศมัยเท่าไหร่

There's a lot of toxic waste, a lot of things

มีขยะมีพิษมากมาย หลายสิ่งหลายอย่าง

that were dumped there that are now becoming airborne.

ที่ถูกทิ้งลงไป ที่ตอนนี้กำลังถูกส่งขึ้นมาสู่อากาศ

One of those small islands that was remote

เกาะเล็ก ๆ ที่อยู่ห่างไกล

and impossible to get to was a site

และเป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึงนี้เคยเป็น

of Soviet biological weapons testing.

สถานที่ทดลองอาวุธชีวภาพของสหภาพโซเวียต

You can walk there today.

ในปัจจุบัน คุณสามารถเดินไปได้

Weather patterns have changed.

สภาพอากาศได้เปลี่ยนไป

Nineteen of the unique 20 fish species found only

ปลา 19 จาก 20 ชนิด ที่เคยพบได้เฉพาะที่ทะเลอารัล

in the Aral Sea are now wiped off the face of the Earth.

หมดสิ้นไปจากโลกนี้เรียบร้อยแล้ว

This is an environmental disaster writ large.

นี่นับเป็นหายนะทางสิ่งแวดล้อมในวงกว้าง

But let's bring it home.

แต่ตอนนี้ เรากลับมาที่นี่กัน

This is a picture that Al Gore gave me a few years ago

นี่คือภาพที่ อัล กอร์ ให้ผมเมื่อสองสามปีที่ผ่านมา

that he took when he was in the Soviet Union

เขาถ่ายเมื่อตอนไปเยือนสหภาพโซเวียต

a long, long time ago,

เมื่อนานมาแล้ว

showing the fishing fleets of the Aral Sea.

มันเป็นภาพของเรือประมงในทะเลอารัล

You see the canal they dug?

คุณเห็นคลองที่พวกเขาขุดไหมครับ

They were so desperate to try to, kind of, float the boats into

พวกเขาพยายามอย่างมาก ประมาณนั้น ที่จะนำเรือไปยัง

the remaining pools of water, but they finally had to give up

ส่วนที่ยังมีน้ำเหลืออยู่ แต่ท้ายสุดพวกเขาก็ต้องตัดใจ

because the piers and the moorings simply couldn't

เพราะท่าน้ำและที่จอดเรือไม่สามารถ

keep up with the retreating shoreline.

ตามทันกับชายหาดที่ถดถอยเรื่อย ๆ ได้อีกแล้ว

I don't know about you, but I'm terrified that future

ผมไม่รู้ว่าคุณคิดอย่างไร แต่ผมเกรงว่าในอนาคต

archaeologists will dig this up and write stories about

นักโบราณคดีจะขุดพบซากนี้ แล้วเขียนเรื่องราว

our time in history, and wonder, "What were you thinking?"

ถึงยุคของเราและสงสัยว่า "พวกคุณคิดอะไรกันเนี่ย"

Well, that's the future we have to look forward to.

นั่นคืออนาคตที่เราต้องตั้งตาคอย

We already use about 50 percent of the Earth's fresh water

เราได้ใช้น้ำสะอาดในโลกไปแล้วร้อยละ 50%

that's sustainable, and agriculture alone

นั่นสามารถทนแทนได้ และเกษตรกรรมเพียงอย่างเดียว

is 70 percent of that.

ก็คิดเป็นร้อยละ 70 จากจำนวนนั้น

So we use a lot of water, a lot of land for agriculture.

เราใช้น้ำจำนวนมาก พื้นที่จำนวนมากเพื่อการเกษตร

We also use a lot of the atmosphere for agriculture.

เรายังใช้ชั้นบรรยากาศจำนวนมาก เพื่อการเกษตรเช่นกัน

Usually when we think about the atmosphere,

ปกติเวลาที่เรานึกถึงชั้นบรรยากาศ

we think about climate change and greenhouse gases,

เรานึกถึงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และก๊าซเรือนกระจก

and mostly around energy,

ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับพลังงาน

but it turns out agriculture is one of the biggest emitters

แต่ปรากฎว่าเกษตรกรรมเป็นหนึ่งในเหตุหลัก

of greenhouse gases too.

ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเช่นกัน

If you look at carbon dioxide from

หากเรามองก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์

burning tropical rainforest,

ที่มาจากการเผาป่าฝนเขตร้อน

or methane coming from cows and rice,

หรือก๊าซมีเธนที่มาจากวัวหรือข้าว

or nitrous oxide from too many fertilizers,

หรือก๊าซไนตรัสออกไซด์ ที่มาจากการใช้ปุ๋ยที่เกินขนาด

it turns out agriculture is 30 percent of the greenhouse

เราจะพบว่าร้อยละ 30 ของก๊าซเรือนกระจก

gases going into the atmosphere from human activity.

ที่เกิดจากกิจกรรมของมนุษย์นั้น มาจากภาคเกษตรกรรม

That's more than all our transportation.

นั่นมันมากกว่าการคมนาคมของเราทั้งหมด

It's more than all our electricity.

มากกว่าพลังงานไฟฟ้าของเราทั้งหมด

It's more than all other manufacturing, in fact.

อันที่จริงแล้ว มันมากกว่า ภาคอุตสาหกรรมอื่น ๆ ของเราทั้งหมด

It's the single largest emitter of greenhouse gases

มันเป็นตัวปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ใหญ่ที่สุด

of any human activity in the world.

ในบรรดากิจกรรมใด ๆ ของมนุษย์บนโลก

And yet, we don't talk about it very much.

แต่ทว่า เรากลับไม่ได้พูดถึงมันมากนัก

So we have this incredible presence today of agriculture

ในวันนี้ เราจึงมีเกษตรกรรมที่มากเหลือเชื่อ

dominating our planet,

ที่กำลังครอบคลุมโลก

whether it's 40 percent of our land surface,

ไม่ว่ามันจะคิดเป็นพื้นที่ร้อยละ 40 ของพื้นผิวโลก

70 percent of the water we use,

ร้อยละ 70 ของน้ำที่เราใช้

30 percent of our greenhouse gas emissions.

ร้อยละ 30 ของก๊าซเรือนกระจก

We've doubled the flows of nitrogen and phosphorus

เราเพิ่มปริมาณไนโตรเจนและฟอสฟอรัส

around the world simply by using fertilizers,

ที่มีในโลกเป็นสองเท่าเพียงแค่จากการใช้ปุ๋ย

causing huge problems of water quality from rivers,

ทำให้คุณภาพน้ำเสื่อมลง ไม่ว่าจะเป็นแม่น้ำ

lakes, and even oceans, and it's also the single biggest

ทะเลสาบ หรือแม้แต่มหาสมุทร และมันยังเป็นตัวผลักดันหนึ่ง

driver of biodiversity loss.

ที่ใหญ่ที่สุดต่อการสูญเสีย ความหลากหลายทางชีวภาพ

So without a doubt, agriculture is

ดังนั้นจึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า เกษตรกรรม

the single most powerful force unleashed on this planet

เป็นสิ่งที่ทรงพลังที่สุด ที่ถูกปล่อยออกมายังโลก

since the end of the ice age. No question.

ตั้งแต่ยุคน้ำแข็งเป็นต้นมา ไม่ต้องสงสัยเลย

And it rivals climate change in importance.

มันมีความสำคัญทัดเทียมกับ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

And they're both happening at the same time.

มันกำลังเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน

But what's really important here to remember is that

แต่สิ่งที่สำคัญจริง ๆ ที่ต้องระลึกไว้ก็คือ

it's not all bad. It's not that agriculture's a bad thing.

มันไม่ได้แย่ไปทั้งหมด ไม่ใช่ว่าเกษตรกรรมเป็นสิ่งไม่ดี

In fact, we completely depend on it.

จริง ๆ แล้ว เราพึ่งพาเกษตรกรรมโดยสมบูรณ์

It's not optional. It's not a luxury. It's an absolute necessity.

มันไม่ใช่ทางเลือก ไม่ใช่ความหรูหรา แต่เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

We have to provide food and feed and, yeah,

เราต้องผลิตอาหาร และเลี้ยง และ ครับ

fiber and even biofuels to something like seven billion people

เส้นใยหรือแม้แต่เชื้อเพลิงชีวภาพ เพื่อสนองคนราวเจ็ดพันล้านคน

in the world today, and if anything,

บนโลกทุกวันนี้ และอย่างไรก็ตาม

we're going to have the demands on agriculture

เราจะยังคงต้องการเกษตรกรรม

increase into the future. It's not going to go away.

มากขึ้นเรื่อย ๆ ในอนาคต มันจะไม่ไปไหน

It's going to get a lot bigger, mainly because of

มันจะโตขึ้นเรื่อย ๆ หลัก ๆ เป็นเพราะ

growing population. We're seven billion people today

จำนวนประชาการที่เพิ่มขึ้น วันนี้เรามีประชากรเจ็ดพันล้านคน

heading towards at least nine,

ไปสู่เก้าพันล้านเป็นอย่างน้อย

probably nine and a half before we're done.

และอาจจะกลายเก้าพันห้าร้อย ก่อนที่โลกของเราจะสิ้นสุดลง

More importantly, changing diets.

ที่สำคัญกว่านั้น อาหารการกินจะเปลี่ยนไป

As the world becomes wealthier as well as more populous,

เมื่อประชากรบนโลกมีฐานะสูงขึ้น และมีจำนวนมากขึ้น

we're seeing increases in dietary consumption of meat,

เราจะพบว่าผู้คนจะบริโภคเนื้อสัตว์มากขึ้น

which take a lot more resources than a vegetarian diet does.

ซึ่งใช้ทรัพยากรมากกว่าการกินมังสวิรัติอย่างมาก

So more people, eating more stuff, and richer stuff,

ดังนั้น คนมากขึ้น กินอาหารมากขึ้น และร่ำรวยขึ้น

and of course having an energy crisis at the same time,

และแน่นอนว่าจะมีวิกฤติพลังงานในเวลาเดียวกัน

where we have to replace oil with other energy sources

ที่เราต้องทดแทนน้ำมันด้วยแหล่งพลังงานอื่น ๆ

that will ultimately have to include some kinds of biofuels

ซึ่งในที่สุดจะต้องมีเชื้อเพลิงชีวภาพสักอย่าง

and bio-energy sources.

และแหล่งพลังงานชีวภาพ

So you put these together. It's really hard to see

ดังนั้นหากคุณเอาทั้งหมดมารวมกัน มันยากที่จะเห็นว่า

how we're going to get to the rest of the century

เราจะผ่านศตวรรษนี้ไปได้อย่างไร

without at least doubling global agricultural production.

โดยไม่เพิ่มการผลิตทางเกษตรกรรมในโลก ขึ้นอีกเท่าตัวเป็นอย่างน้อย

Well, how are we going to do this? How are going to

แล้วเราจะทำอย่างไรกัน

double global ag production around the world?

เราจะเพิ่มการผลิตทางการเกษตรทั่วโลก อีกเท่าตัวได้อย่างไร

Well, we could try to farm more land.

เราอาจจะเพิ่มพื้นที่เกษตรกรรม

This is an analysis we've done, where on the left is where

นี่คือการวิเคราะห์ของเรา ทางด้านซ้ายมือ

the crops are today, on the right is where they could be

คือที่ที่ใช้เพาะปลูกอยู่แล้วในปัจจุบัน ส่วนทางด้านขวามือคือที่ที่สามารถเพาะปลูกได้

based on soils and climate, assuming climate change

โดยพิจารณาจากคุณภาพดินและสภาพอากาศ โดยตั้งสมมุติฐานว่า

doesn't disrupt too much of this,

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ จะไม่แทรกแซงมากจนเกินไป

which is not a good assumption.

ซึ่งก็ไม่ใช่สมมุติฐานที่ดี

We could farm more land, but the problem is

เราอาจจะใช้พื้นที่เพาะปลูกมากขึ้น แต่ปัญหาคือ

the remaining lands are in sensitive areas.

พื้นที่ทีเหลือเป็นพื้นที่ละเอียดอ่อน

They have a lot of biodiversity, a lot of carbon,

มีความหลากหลายทางชีวภาพและคาร์บอนมากมาย

things we want to protect.

ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเราต้องการปกป้อง

So we could grow more food by expanding farmland,

เราสามารถเพาะปลูกอาหารเพิ่มขึ้น ด้วยการขยายพื้นที่ทางการเกษตร

but we'd better not,

แต่จะดีกว่าหากเราไม่ทำ

because it's ecologically a very, very dangerous thing to do.

เพราะว่าในทางนิเวศวิทยา มันเป็นสิ่งที่อันตรายมาก ๆ

Instead, we maybe want to freeze the footprint

ในทางกลับกัน เราอาจจะต้องการระงับการขยายตัว

of agriculture and farm the lands we have better.

ของร่องรอยทางเกษตรกรรม และใช้ที่ดินที่มีอยู่ในแล้วผลิตอาหารให้ดีขึ้น

This is work that we're doing to try to highlight places

สิ่งที่เราต้องทำคือการหาพื้นที่ในโลก

in the world where we could improve yields

ที่เราจะสามารถพัฒนาผลผลิตให้สูงขึ้น

without harming the environment.

โดยไม่ให้มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม

The green areas here show where corn yields,

พื้นที่สีเขียวตรงนี้คือที่ที่ข้าวโพดให้ผลผลิต

just showing corn as an example,

เราใช้ข้าวโพดเป็นตัวอย่างเท่านั้น

are already really high, probably the maximum you could

ที่สูงมาก ๆ อยู่แล้ว และอาจจะเป็นระดับสูงสุดเท่าที่คุณจะสามารถ

find on Earth today for that climate and soil,

พบได้ในโลกวันนี้ ภาพใต้สภาพอากาศและดินที่มี

but the brown areas and yellow areas are places where

ส่วนพื้นที่สีน้ำตาลและสีเหลืองคือบริเวณ

we're only getting maybe 20 or 30 percent of the yield

ที่เราได้ผลผลิตเพียงร้อยละ 20 หรือ 30

you should be able to get.

ของจำนวนที่เราสามารถจะทำได้

You see a lot of this in Africa, even Latin America,

เราจะพบพื้นที่แบบนี้ได้มากในแอฟริกา แม้แต่ละตินอเมริกา

but interestingly, Eastern Europe, where Soviet Union

แต่ที่น่าสนใจ ในยุโรปตะวันออก ซึ่งเป็นบริเวณที่สหภาพโซเวียต

and Eastern Bloc countries used to be,

และกลุ่มประเทศค่ายตะวันออกตั้งอยู่

is still a mess agriculturally.

เกษตรกรรมยังคงย่ำแย่

Now, this would require nutrients and water.

พื้นที่เหล่านี้ต้องการสารอาหารและน้ำ

It's going to either be organic or conventional

อาจจะเป็นแบบอินทรีย์หรือแบบทั่วไป

or some mix of the two to deliver that.

หรือผสมผสานทั้งสองอย่างเข้าด้วยกัน เพื่อให้ได้ผลนั้น

Plants need water and nutrients.

พืชต้องการน้ำและสารอาหาร

But we can do this, and there are opportunities to make this work.

แต่เราสามารถทำได้ และเราก็มีโอกาสที่จะทำให้มันได้ผล

But we have to do it in a way that is sensitive

แต่เราต้องทำด้วยวิธีที่ละเอียดอ่อน

to meeting the food security needs of the future

เพื่อตอบสนองความต้องการ ด้านความมั่นคงทางอาหารในอนาคต

and the environmental security needs of the future.

และความต้องการด้านความมั่นคง ทางสิ่งแวดล้อมในอนาคต

We have to figure out how to make this tradeoff between

เราต้องค้นหาว่า จะทำให้ภาวะได้อย่างเสียอย่าง

growing food and having a healthy environment work better.

ระหว่างการผลิตอาหารและมีสิ่งแวดล้อมที่ดีนั้น ดีขึ้นได้อย่างไร

Right now, it's kind of an all-or-nothing proposition.

ตอนนี้ นี่ดูจะเป็นข้อเสนอ แบบถ้าจะทำก็ทำไม่ทำก็ไม่ต้องทำเลย

We can grow food in the background --

เราสามารถเพาะปลูกอาหารเป็นพื้นหลัง --

that's a soybean field —

นั้นก็คือไร่ถั่วเหลือง --

and in this flower diagram, it shows we grow a lot of food,

และในแผนผังดอกไม้นี้ มันแสดงให้เห็นว่าเราผลิตอาหารมากมาย

but we don't have a lot clean water, we're not storing

แต่เราไม่มีน้ำสะอาดจำนวนมาก เราไม่ได้เก็บกักคาร์บอนจำนวนมาก

a lot of carbon, we don't have a lot of biodiversity.

เราไม่มีความหลากหลายทางชีวภาพจำนวนมาก

In the foreground, we have this prairie

สิ่งที่อยู่พื้นหน้า เรามีทุ่งหญ้านี้

that's wonderful from the environmental side,

ซึ่งเป็นสิ่งที่วิเศษมากสำหรับสิ่งแวดล้อม

but you can't eat anything. What's there to eat?

แต่เรากินอะไรไม่ได้เลย มีอะไรให้กินบ้าง

We need to figure out how to bring both of those together

เราจะต้องหาจุดที่นำสองสิ่งนี้มาอยู่ด้วยกัน

into a new kind of agriculture that brings them all together.

ให้กลายเป็นรูปแบบการเกษตรแบบใหม่ ที่นำทั้งหมดมารวมกัน

Now, when I talk about this, people often tell me,

เวลาที่ผมพูดเรื่องนี้ คนมักจะบอกผมว่า

"Well, isn't blank the answer?" -- organic food,

"คำตอบคือ จุดจุดจุด ใช่ไหม" -- อาหารอินทรีย์

local food, GMOs, new trade subsidies, new farm bills --

อาหารท้องถิ่น การดัดแปลงพันธุกรรม การอุดหนุนทางการค้าใหม่ กฎหมายการเกษตรใหม่

and yeah, we have a lot of good ideas here,

และครับ เรามีความคิดดี ๆ มากมายตรงนี้

but not any one of these is a silver bullet.

แต่ยังไม่มีคำตอบไหนที่ยิงพุ่งตรงเป้าเลย

In fact, what I think they are is more like silver buckshot.

ในความเป็นจริง ผมคิดว่ามันเหมือนการขว้างใส่เป้ามากกว่า

And I love silver buckshot. You put it together

ผมชอบการขว้างใส่เป้า เวลาที่เรานำหลายความคิดมารวมกัน

and you've got something really powerful,

แล้วเราได้บางสิ่งที่มีพลังเอามาก ๆ

but we need to put them together.

แต่ก่อนอื่น เราต้องนำมันมารวมกันก่อน

So what we have to do, I think, is invent a new kind

ดังนั้น สิ่งที่เราต้องทำคือคิดค้น

of agriculture that blends the best ideas

เกษตรกรรมที่รวมเอาความคิด ที่ดีที่สุดเข้าไว้ด้วยกัน

of commercial agriculture and the green revolution

ระหว่างเกษตรกรรมเชิงพาณิชย์ กับการปฏิวัติสีเขียว

with the best ideas of organic farming and local food

กับความคิดที่ดีที่สุด ของเกษตรอินทรีย์ อาหารพื้นถิ่น

and the best ideas of environmental conservation,

และการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

not to have them fighting each other but to have them

โดยไม่ทำให้สิ่งเหล่านี้ขัดแย้งกันเอง แต่ทำให้มัน

collaborating together to form a new kind of agriculture,

ร่วมงานกันเพื่อสร้างเกษตรกรรมรูปแบบใหม่

something I call "terraculture," or farming for a whole planet.

บางอย่างที่ผมจะเรียกว่า "เกษตรกรรมเพื่อโลก"

Now, having this conversation has been really hard,

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยากมากเวลาต้องพูดถึงมัน

and we've been trying very hard to bring these key points

และเราก็ได้พยายามอย่างหนัก ในการนำประเด็นหลัก ๆ เหล่านี้

to people to reduce the controversy,

มาเสนอสู่ประชาชนเพื่อลดความขัดแย้ง

to increase the collaboration.

เพื่อเพิ่มพูนการทำงานร่วมกันกัน

I want to show you a short video that does kind of show

ผมอยากแสดงวีดีโอสั้น ๆ ที่แสดงให้เห็น

our efforts right now to bring these sides together

ความพยายามของเราที่จะนำฝ่ายต่าง ๆ เหล่านี้ มาไว้ด้วยกัน

into a single conversation. So let me show you that.

ให้การเป็นการสนทนาเดียว ขอผมเปิดให้คุณชมนะครับ

(Music)

(ดนตรี)

("Institute on the Environment, University of Minnesota: Driven to Discover")

("สถาบันวิจัยสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัย แห่งมลรัฐมินิโซต้า:ผลักดันเพื่อค้นพบ")

(Music)

(ดนตรี)

("The world population is growing

("จำนวนประชากรบนโลกเพิ่มขึ้น

by 75 million people each year.

75 ล้านคนในแต่ละปี

That's almost the size of Germany.

เกือบจะเท่ากับประชากรของเยอรมันนี

Today, we're nearing 7 billion people.

วันนี้ เรามีประชากรทั้งหมดเกือบ 7 พันล้านคน

At this rate, we'll reach 9 billion people by 2040.

ด้วยอัตรานี้ เราจะแตะระดับ 9 พันล้านคน ภายในปี ค.ศ. 2040

And we all need food.

และเราทุกคนต้องการอาหาร

But how?

แต่ว่า

How do we feed a growing world without destroying the planet?

เราจะเลี้ยงปากท้องทุกคนบนโลกอย่างไร โดยไม่ทำลายโลก

We already know climate change is a big problem.

เราทราบกันแล้วว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ นั้นเป็นปัญหาใหญ่

But it's not the only problem.

แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาเดียว

We need to face 'the other inconvenient truth.'

เราจำเป็นจะต้องเผชิญหน้ากับ 'ความจริงอีกอย่างที่ไม่มีใครอยากฟัง'

A global crisis in agriculture.

วิกฤติระดับโลกในภาคเกษตรกรรม

Population growth + meat consumption + dairy consumption + energy costs + bioenergy production = stress on natural resources.

การเพิ่มของจำนวนประชากร + การบริโภคเนื้อสัตว์ + การบริโภคผลิตภัณฑ์นม + ต้นทุนด้านพลังงาน + การผลิตพลังงานชีวภาพ = ความตึงเครียดของทรัพยากรธรรมชาติ

More than 40% of Earth's land has been cleared for agriculture.

พื้นที่มากกว่าร้อยละ 40 ของผิวโลก ถูกแผ้วถางเพื่อการเกษตร

Global croplands cover 16 million km².

พื้นที่เพาะปลูกครอบคลุม 16 ล้านตารางกิโลเมตร

That's almost the size of South America.

เกือบจะเท่ากับขนาดของอเมริกาใต้

Global pastures cover 30 million km².

พื้นที่เลี้ยงสัตว์ครอบคลุม 30 ล้านตารางกิโลเมตร

That's the size of Africa.

นั่นเป็นขนาดของแอฟริกา

Agriculture uses 60 times more land than urban and suburban areas combined.

เกษตรกรรมใช้พื้นที่มากกว่าเมือง และชานเมืองรวมกันถึง 60 เท่าตัว

Irrigation is the biggest use of water on the planet.

การชลประทานใช้น้ำมากที่สุด

We use 2,800 cubic kilometers of water on crops every year.

เราใช้น้ำ 2,800 ลูกบากศ์กิโลเมตร เพื่อปลูกพืชทุกปี

That's enough to fill 7,305 Empire State Buildings every day.

นั้นเพียงพอที่จะเติมตึกเอ็มไพร์สเตท ทั้งหมด 7,305 ตึก เต็มทุกวัน

Today, many large rivers have reduced flows.

วันนี้ น้ำในแม่น้ำใหญ่จำนวนน้อยลง

Some dry up altogether.

บางสายแห้งเหือดไปเลย

Look at the Aral Sea, now turned to desert.

ลองดูทะเลอารัล ที่เวลานี้กลายเป็นทะเลทราย

Or the Colorado River, which no longer flows to the ocean.

หรือแม่น้ำโคโรลาโด ที่ตอนนี้ไม่ไหลลงสู่มหาสมุทรอีกแล้ว

Fertilizers have more than doubled the phosphorus and nitrogen in the environment.

การใช้ปุ๋ยเพิ่มปริมาณฟอสฟอรัสและไนโตรเจน ในสิ่งแวดล้อมมากกว่าเท่าตัว

The consequence?

แล้วผลกระทบคือ

Widespread water pollution

มลพิษทางน้ำที่แพร่กระจาย

and massive degradation of lakes and rivers.

ความเสื่อมถอยของคุณภาพทะเลสาบและแม่น้ำ

Surprisingly, agriculture is the biggest contributor to climate change.

มันน่าตกใจ ที่เกษตกรรรมเป็นปัจจัยใหญ่ที่สุด ที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

It generates 30% of greenhouse gas emissions.

มันปล่อยก๊าซเรือนกระจกสูงถึงร้อยละ 30

That's more than the emissions from all electricity and industry,

นั่นมากกว่าการปล่อยจากไฟฟ้า และอุตสาหกรรมทั้งหมด

or from all the world's planes, trains and automobiles.

หรือจากเครื่องบิน รถไฟ และรถยนต์ทั้งหมดรวมกัน

Most agricultural emissions come from tropical deforestation,

การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากภาคเกษตรกรรม เกือบทั้งหมดมาจากการทำลายป่าเขตร้อนชื้น

methane from animals and rice fields,

มีเธนจากสัตว์และนาข้าว

and nitrous oxide from over-fertilizing.

และไนตรัสออกไซด์จากการใช้ปุ๋ยเกินขนาด

There is nothing we do that transforms the world more than agriculture.

ไม่มีสิ่งอื่นใดที่ส่งผลกระทบต่อโลก มากเท่ากับเกษตรกรรม

And there's nothing we do that is more crucial to our survival.

และไม่มีสิ่งใดที่จำเป็นมากไปกว่า ความอยู่รอดของพวกเรา

Here's the dilemma...

ทางสองแพร่งอยู่ตรงนี้...

As the world grows by several billion more people,

เมื่อประชากรบนโลกเพิ่มขึ้นอีกหลายพันล้านคน

We'll need to double, maybe even triple, global food production.

เราจะต้องเพิ่มศักยภาพการผลิตอาหารในโลก อีก 2 หรือ 3 เท่าตัว

So where do we go from here?

แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไป

We need a bigger conversation, an international dialogue.

เราต้องการการอนุรักษ์ที่ใหญ่ขึ้น การพูดคุยระหว่างประเทศ

We need to invest in real solutions:

เราต้องลงทุนในทางแก้ปัญหาที่แท้จริง

incentives for farmers, precision agriculture, new crop varieties, drip irrigation,

แรงจูงใจของเกษตรกร เกษตรกรรมที่แม่นยำ ความหลากหลายของพืช การทำชลประทานแบบน้ำหยด

gray water recycling, better tillage practices, smarter diets.

การรีไซเคิลน้ำทิ้ง การเตรียมดินที่ดีกว่า การบริโภคอาหารอย่างฉลาด

We need everyone at the table.

เราต้องให้ทุกคนมาจับเข่าคุยกัน

Advocates of commercial agriculture,

ตัวแทนจากภาคพาณิชย์การเกษตร

environmental conservation,

ภาคการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

and organic farming...

ภาคเกษตรอินทรีย์...

must work together.

จำเป็นต้องทำงานร่วมกัน

There is no single solution.

คำตอบไม่ได้มีเพียงอย่างเดียว

We need collaboration,

เราต้องการการทำงานร่วมกัน

imagination,

จิตนาการ

determination,

ความตั้งใจมั่น

because failure is not an option.

เพราะความผิดพลาดไม่ใช่ทางเลือก

How do we feed the world without destroying it?

เราจะเลี้ยงโลกโดยไม่ทำลายมันได้อย่างไร

Yeah, so we face one of the greatest grand challenges

ใช่ เรากำลังเผชิญกับความท้าทายใหญ่หลวง ที่ใหญ่ที่สุด

in all of human history today:

ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ

the need to feed nine billion people

ความจำเป็นที่จะเลี้ยงปากท้องคนเก้าพันล้าน

and do so sustainably and equitably and justly,

และทำอย่างยั่งยืน เท่าเทียม และยุติธรรม

at the same time protecting our planet

และปกป้องโลกของเราในเวลาเดียวกัน

for this and future generations.

สำหรับคนรุ่นนี้และต่อ ๆ ไป

This is going to be one of the hardest things

นีจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุด

we ever have done in human history,

ที่เราจะทำในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ

and we absolutely have to get it right,

แล้วเราต้องทำให้ถูกต้อง

and we have to get it right on our first and only try.

ทำให้ถูกต้องในครั้งแรกและครั้งเดียว

So thanks very much. (Applause)

ขอบคุณมากครับ (เสียงปรบมือ)