Brian Skerry reveals ocean's glory -- and horror

Translator: Kann Vearasilp Reviewer: Kom Tukovinit

I would like to share with you this morning

ในเช้าของวันนี้ ผมอยากจะแบ่งปัน

some stories about the ocean

เรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับมหาสมุทร

through my work as a still photographer

ผ่านงานของผม ซึ่งเป็นช่างภาพ

for National Geographic magazine.

สำหรับนิตยสารเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก

I guess I became an underwater photographer

ผมคิดว่า ผมกลายมาเป็นช่างภาพใต้น้ำ

and a photojournalist

และ ช่างภาพผู้สื่อข่าว

because I fell in love with the sea as a child.

ก็เพราะว่าผมตกหลุมรักทะเลมาตั้งแต่เด็ก

And I wanted to tell stories

นอกจากนี้ ผมยังอยากจะนำเสนอเรื่องราว

about all the amazing things I was seeing underwater,

อันน่าทึ่งของหลาย ๆ สิ่งที่ผมได้พบเจอใต้สมุทร

incredible wildlife and interesting behaviors.

ทั้งสิ่งมีชีวิตที่น่าตื่นตา รวมถึงพฤติกรรมอันน่าสนใจ

And after even 30 years of doing this,

หลังจาก 30 ปีที่ทำงานเกี่ยวกับเรื่องนี้มา

after 30 years of exploring the ocean,

หลังจาก 30 ปีที่ได้ทำการสำรวจใต้ทะเล

I never cease to be amazed

มันไม่เคยจะมีวันไหนที่ไม่ตื่นตาตื่นใจ

at the extraordinary encounters that I have while I'm at sea.

กับหลาย ๆ สิ่งที่ผมได้พบในทะเล

But more and more frequently these days

แต่บ่อยครั้งเข้าในทุกวันนี้

I'm seeing terrible things underwater as well,

ที่ผมได้พบเจอกับสิ่งแย่ ๆ ใต้ทะเลเช่นกัน

things that I don't think most people realize.

หลาย ๆ สิ่งที่ผมไม่คิดว่า คนหลายคนจะสำนึกถึง

And I've been compelled to turn my camera towards these issues

ที่ทำให้ผมต้องหันกล้องของผม เพื่อแสดงปัญหาเหล่านี้

to tell a more complete story.

เพื่อจะนำเสนอเรื่องราวให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

I want people to see what's happening underwater,

ผมอยากให้คนเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นใต้ทะเล

both the horror and the magic.

ทั้งเรื่องที่แย่ และสิ่งมหัศจรรย์ของมัน

The first story that I did for National Geographic,

เรื่องแรกที่ผมทำให้เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก

where I recognized the ability to include

ซึ่งผมได้เห็นโอกาส ที่จะนำเสนอปัญหาสิ่งแวดล้อม

environmental issues within a natural history coverage,

ในบทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ทางธรรมชาติ

was a story I proposed on harp seals.

เป็นเรื่องแมวน้ำลายพิณ

เรื่องที่ผมอยากจะทำตอนแรก

The story I wanted to do initially

เป็นเพียงติดตามไม่กี่สัปดาห์ต่อปี

was just a small focus to look at the few weeks each year

where these animals migrate down from the Canadian arctic

เมื่อแมวน้ำนี้อพยพมาจากคาบสมุทรอาร์คติก

to the Gulf of St. Lawrence in Canada

ไปยังอ่าว เซนต์ ลอว์เลนซ์ ในแคนาดา

to engage in courtship, mating and to have their pups.

เพื่อหาคู่ สืบพันธุ์ และเลี้ยงลูก

And all of this is played out against

ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นเกิดขึ้น

the backdrop of transient pack ice

โดยมีฉากหลังเป็นแผ่นน้ำแข็งที่ไม่คงที่

that moves with wind and tide.

ที่มีการเคลื่อนตัวจากลมและคลื่น

And because I'm an underwater photographer,

และเพราะผมเป็นช่างภาพใต้น้ำ

I wanted to do this story from both above and below,

ผมเลยอยากเสนอเรื่องนี้ ทั้งทางบกและใต้น้ำ

to make pictures like this that show one of these little pups

อยากเสนอภาพเช่นนี้ที่แสดงลูกแมวน้ำเล็กๆ

making its very first swim in the icy 29-degree water.

ลงว่ายน้ำครั้งแรก ในน้ำเย็นเพียงแค่ 29 องศาฟาเรนไฮต์

But as I got more involved in the story,

แต่เมื่อผมอินกับเรื่องนี้เพิ่มขึ้น

I realized that there were two big environmental issues I couldn't ignore.

ผมจึงสำนึกว่ามีปัญหาสิ่งแวดล้อมใหญ่ 2 เรื่องที่มองข้ามไม่ได้

The first was that these animals continue to be hunted,

เรื่องแรกคือแมวน้ำยังถูกล่าอยู่

killed with hakapiks at about eight, 15 days old.

ถูกฆ่าด้วยฉมวกแหลมเมื่ออายุแค่ 8-15 วัน

It actually is the largest marine mammal

จริง ๆ มันเป็นสัตว์น้ำเลี้ยงลูกด้วยนม ขนาดใหญ่ที่สุด

slaughter on the planet,

ที่ถูกล่ามากที่สุดในโลก

with hundreds of thousands of these seals being killed every year.

ทุก ๆ ปีมีแมวน้ำถูกฆ่าเป็นแสนๆ ตัว

But as disturbing as that is,

ถึงแม้ว่ามันจะฟังดูแย่แค่ไหน

I think the bigger problem for harp seals

แต่ผมกลับคิดว่าปัญหาที่ใหญ่กว่า

is the loss of sea ice due to global warming.

คือแผ่นน้ำแข็งหายไปเนื่องจากสภาวะโลกร้อน

This is an aerial picture that I made that shows

นี่คือภาพถ่ายทางอากาศของผมที่แสดง

the Gulf of St. Lawrence during harp seal season.

สภาพของอ่าว เซนต์ ลอว์เลนซ์ในฤดูแมวน้ำ

And even though we see a lot of ice in this picture,

ถึงแม้ว่าเราจะเห็นน้ำแข็งจำนวนมากในภาพ

there's a lot of water as well, which wasn't there historically.

แต่มันก็มีน้ำอยู่มากเช่นกัน ซึ่งเมื่อก่อนมันไม่เคยเป็นเช่นนี้

And the ice that is there is quite thin.

และน้ำแข็งเหล่านี้ค่อนข้างบาง

The problem is that these pups need a stable platform of solid ice

ปัญหาคือเหล่าลูกแมวน้ำเหล่านี้ต้องการ แผ่นน้ำแข็งที่แข็งแกร่ง

in order to nurse from their moms.

เพื่อเป็นที่เลี้ยงดูจากแม่ของพวกมัน

They only need 12 days from the moment they're born until they're on their own.

พวกมันต้องการเพียงแค่ 12 วันเท่านั้น จากเกิดจนอยู่ได้ด้วยตัวเอง

But if they don't get 12 days,

แต่ถ้าไม่มี 12 วันเหล่านี้

they can fall into the ocean and die.

พวกมันอาจตกน้ำตาย

This is a photo that I made showing

นี่คือภาพของผมที่แสดง

one of these pups that's only about five or seven days old --

ลูกแมวน้ำที่มีอายุแค่ 5 ถึง 7 วันเท่านั้น

still has a little bit of the umbilical cord on its belly --

ที่ยังมีสายรกของแม่ติดอยู่ที่ท้องอยู่เลย

that has fallen in because of the thin ice,

ที่ตกน้ำเพราะแผ่นน้ำแข็งบางเกินไป

and the mother is frantically trying to push it up to breathe

แม่ของมันพยายามอย่างหนักที่ จะผลักลูกของมันให้ขึ้นไปหายใจ

and to get it back to stable purchase.

และหาที่ยืนที่มั่นคง

This problem has continued to grow each year since I was there.

ปัญหานี้เพิ่มขึ้นทุกปีตั้งแต่ผมไปเยือน

I read that last year the pup mortality rate

ผมได้ข่าวว่าปีก่อน อัตราการตายลูกแมวน้ำ

was 100 percent in parts of the Gulf of St. Lawrence.

สูงถึง 100% ในบางส่วนของอ่าว

So, clearly, this species has a lot of problems going forward.

เห็นชัดว่า สปีชีสนี้มีปัญหามาก ในการดำรงพันธุ์

This ended up becoming a cover story at National Geographic.

ในที่สุด นี้ก็กลายเป็นเรื่องหน้าปก ของเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก

And it received quite a bit of attention.

และได้รับความสนใจอย่างสูง

And with that, I saw the potential to begin

จากตรงนั้น ผมมองเห็นความเป็นไปได้

doing other stories about ocean problems.

ที่จะเริ่มต้นเล่าเรื่องปัญหาอื่น ๆ ในทะเล

So I proposed a story on the global fish crisis,

ผมเลยเสนอทำข่าวปัญหาวิกฤตการประมงทั่วโลก

in part because I had personally witnessed

ส่วนหนึ่งเพราะผมประสบด้วยตัวเอง

a lot of degradation in the ocean over the last 30 years,

กับความเสื่อมของทรัพยากรทะเล ใน 30 ปีที่ผ่านมา

but also because I read a scientific paper

แต่ผมก็ได้อ่านงานวิจัยเพิ่มเติมด้วยว่า

that stated that 90 percent of the big fish in the ocean

ปลาใหญ่ไม่น้อยกว่า 90% ในท้องทะเล

have disappeared in the last 50 or 60 years.

ได้หายไป ในช่วง 50 หรือ 60 ปีที่ผ่านมา

These are the tuna, the billfish and the sharks.

ปลาพวกนี้คือ ทูน่า ปลาสาก และฉลาม

When I read that, I was blown away by those numbers.

ตอนที่ผมอ่าน ตัวเลขมันน่าใจหายมาก

I thought this was going to be headline news in every media outlet,

ผมนึกว่านี่จะกลายเป็นข่าวใหญ่ ในสำนักงานข่าว

but it really wasn't, so I wanted to do a story

แต่มันกลับเงียบ ดังนั้น ผมเลยอยากจะนำเสนอเรื่องราว

that was a very different kind of underwater story.

ที่ต่างจากเรื่องใต้น้ำเรื่องอื่น ๆ

I wanted it to be more like war photography,

ผมอยากให้มุมมองของมันเปรียบกับภาพสงคราม

where I was making harder-hitting pictures

ที่ผมจะนำเสนอภาพที่สะเทือนใจ

that showed readers what was happening

เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

to marine wildlife around the planet.

ต่อสิ่งมีชีวิตใต้น้ำทั่วโลก

The first component of the story that I thought was essential, however,

เรื่องแรกที่ผมคิดว่าจำเป็นต้องนำเสนอ

was to give readers a sense of appreciation

ก็คือให้ผู้ชมตระหนักถึงความสำคัญ

for the ocean animals that they were eating.

ของสัตว์ทะเลที่เรากำลังบริโภคอยู่

You know, I think people go into a restaurant,

ผมคิดว่า ผู้คนเดินเข้าไปในร้านอาหาร

and somebody orders a steak, and we all know where steak comes from,

สั่งสเต็ก แล้วเรารู้ว่าเนื้อมันมาจากที่ไหน

and somebody orders a chicken, and we know what a chicken is,

บางคนสั่งไก่ เราก็รู้ว่าไก่คืออะไร

but when they're eating bluefin sushi,

แต่เมื่อเรากำลังกินซูชิทูน่า

do they have any sense of the magnificent animal that they're consuming?

พวกเค้ารู้รึเปล่าว่าปลาที่เค้ากำลังกินอยู่ มันสง่างามเพียงไหน

These are the lions and tigers of the sea.

ปลาพวกนี้เหมือนกับสิงโตและเสือแห่งท้องทะเล

In reality, these animals have no terrestrial counterpart;

แต่จริงๆ แล้ว ไม่มีสัตว์บกอื่นมาเปรียบได้

they're unique in the world.

พวกมันไม่เหมือนสัตว์อื่นในโลก

These are animals that can practically swim

เป็นสัตว์ที่สามารถว่ายน้ำ

from the equator to the poles

จากเส้นศูนย์สูตรไปยังขั้วโลก

and can crisscross entire oceans in the course of a year.

หรือว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรได้ภายในหนึ่งปี

If we weren't so efficient at catching them, because they grow their entire life,

ถ้าเราไม่จับมันเก่งเกินไป เพราะพวกมันสามารถเติบโตตลอดชีวิต

would have 30-year-old bluefin out there that weigh a ton.

ทูน่าอายุ 30 ปีอาจหนักเป็นตันได้

But the truth is we're way too efficient at catching them,

แต่ในความเป็นจริงแล้ว พวกเราล่าพวกมันเก่งเกินไป

and their stocks have collapsed worldwide.

แล้วประชากรของปลาพวกนี้ก็ลดหายไปมากทั่วโลก

This is the daily auction at the Tsukiji Fish Market

นี่คือภาพการประมูลปลาที่ตลาดปลาซึกิจิ

that I photographed a couple years ago.

ที่ผมได้ถ่ายไว้สองปีที่แล้ว

And every single day these tuna, bluefin like this,

และทุก ๆ วัน ปลาบลูฟินทูน่าพวกนี้

are stacked up like cordwood,

ต่างถูกเรียงรายไว้อย่างกับไม้ฟืน

just warehouse after warehouse.

ที่คลังสินค้าแล้วคลังสินค้าเล่า

As I wandered around and made these pictures,

ในขณะที่ผมกำลังเดินสำรวจถ่ายภาพอยู่นั้น

it sort of occurred to me that the ocean's not a grocery store, you know.

ผมก็ระลึกได้ว่า ทะเลนั้นไม่ใช่ตลาด

We can't keep taking without expecting

เราไม่สามารถจับจ่ายแบบนี้โดยไม่คิดถึง

serious consequences as a result.

ผลกระทบรุนแรงที่กำลังจะเกิดขึ้นภายหลัง

I also, with the story, wanted to show readers

นอกจากนี้ ผมยังอยากจะให้ผู้อ่านได้เห็นว่า

how fish are caught, some of the methods that are used to catch fish,

ปลาพวกนี้ถูกจับมายังไง มีวิธีอะไรบ้างในการจับปลา

like a bottom trawler, which is one of the most common methods in the world.

เช่น ใช้อวนลากตามพื้น ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีที่นิยมที่สุดทั่วโลก

This was a small net that was being used in Mexico to catch shrimp,

นี่คืออวนตาขนาดเล็ก ที่ใช้ในการจับกุ้งที่เม็กซิโก

but the way it works is essentially the same everywhere in the world.

แต่วิธีการใช้มันก็เหมือน ๆ กันทั่วโลก

You have a large net in the middle

คุณมีอวนขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง

with two steel doors on either end.

ที่มีทางเปิดเข้าออกที่ทำด้วยเหล็ก ตรงปลายสองข้าง

And as this assembly is towed through the water,

แล้ววิธีการใช้งานคือลากมันไปในน้ำ

the doors meet resistance with the ocean,

เมื่อทางเปิดของอวนเจอกระแสต้านทานจากน้ำ

and it opens the mouth of the net,

ปากอวนมันก็จะเปิดออก

and they place floats at the top and a lead line on the bottom.

แล้วก็วางทุ่นไว้ข้างบน มีสายลากไปที่พื้นทะเล

And this just drags over the bottom, in this case to catch shrimp.

อวนแบบนี้ถูกลากไปตามพื้นทะเล ในกรณีนี้คือจับกุ้ง

But as you can imagine, it's catching everything else in its path as well.

แต่ก็อย่างที่เห็น มันลากเอาทุกอย่างด้วย ตามทางที่มันผ่าน

And it's destroying that precious benthic community on the bottom,

แล้วมันก็ทำลายระบบนิเวศน์ที่ก้นทะเล

things like sponges and corals,

เช่นสิ่งมีชีวิตพวกฟองน้ำและปะการัง

that critical habitat for other animals.

ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยสำคัญของสัตว์อื่น ๆ ที่นั่น

This photograph I made of the fisherman

อันนี้คือภาพของชาวประมง

holding the shrimp that he caught after towing his nets for one hour.

ที่กำลังถือกุ้งหลังจากที่ได้ลากจับมา เป็นเวลา 1 ชั่วโมง

So he had a handful of shrimp, maybe seven or eight shrimp,

คือเค้าได้กุ้งประมาณนึง อาจจะเจ็ดแปดตัว

and all those other animals on the deck of the boat are bycatch.

และกับสัตว์อื่น ๆ ที่เป็นผลพลอยได้ จากการลากอวน

These are animals that died in the process,

สัตว์ตายไปเพราะกระบวนการจับ

but have no commercial value.

แต่พวกมันก็ไม่ได้มีมูลค่าอะไร

So this is the true cost of a shrimp dinner,

ดังนั้น นี่คือราคาจริงของเมนูกุ้งซักจานนึง

maybe seven or eight shrimp

อาจจะมีกุ้งซักเจ็ดแปดตัว

and 10 pounds of other animals that had to die in the process.

แลกกับสัตว์อื่น ๆ ที่ตายไปประมาณ 10 ปอนด์ ระหว่างการประมง

And to make that point even more visual, I swam under the shrimp boat

และเพื่อให้เห็นภาพได้ชัดเจนขึ้น ผมลงไปว่ายอยู่ใต้ท้องเรือจับกุ้ง

and made this picture of the guy shoveling

แล้วก็ถ่ายภาพชาวประมงคนนี้ในขณะที่กำลังโยน

this bycatch into the sea as trash

สัตว์จับได้ที่ไม่ต้องการลงทะเลอย่างกับขยะ

and photographed this cascade of death,

แล้วจับภาพกระแสแห่งความตายนี้ไว้

you know, animals like guitarfish, bat rays,

คุณรู้มั้ย ปลาพวกนี้ อย่างเช่นโรนัน กระเบน

flounder, pufferfish, that only an hour before,

ปลาลิ้นหมา ปักเป้า ทั้ง ๆ ที่เมื่อสักชั่วโมงที่แล้ว

were on the bottom of the ocean, alive,

พวกมันยังว่ายน้ำมีชีวิตอยู่เลย

but now being thrown back as trash.

แต่ตอนนี้มันกลับเป็นเพียงขยะ ที่โดนโยนทิ้ง

I also wanted to focus on the shark fishing industry

ผมยังอยากจะนำเสนอการประมงฉลาม

because, currently on planet Earth,

เพราะว่า ในโลกของเราตอนนี้

we're killing over 100 million sharks

พวกเรากำลังฆ่ามันไม่น้อยกว่า 100 ล้านตัว

every single year.

ในทุก ๆ ปี

But before I went out to photograph this component,

แต่ก่อนที่ผมจะออกถ่ายภายเรื่องนี้

I sort of wrestled with the notion of how do you make a picture of a dead shark

ผมก็ได้ครุ่นคิดถึงวิธีการนำเสนอภาพ ของฉลามที่ตายไป

that will resonate with readers

ที่จะทำให้ทุก ๆ คนได้คิด

You know, I think there's still a lot of people out there who think

ผมคิดว่าตอนนี้ยังมีคนบางจำพวก ที่ยังเข้าใจว่า

the only good shark is a dead shark.

ฉลามที่ดีคือฉลามที่ตายแล้ว

But this one morning I jumped in and found this thresher

แต่เช้าวันนึงผมได้พบเจอฉลามหางยาวตัวนี้

that had just recently died in the gill net.

ที่เพิ่งตายอยู่ในอวน

And with its huge pectoral fins and eyes still very visible,

โดยยังเห็นครีบอกยักษ์และตา

it struck me as sort of a crucifixion, if you will.

ดูอย่างกับกำลังถูกบูชายัญ

This ended up being the lead picture

ภาพนี้เลยได้นำไปใช้เป็นภาพหลัก

in the global fishery story in National Geographic.

ในเรื่องอุตสาหกรรมประมงโลก ในเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก

And I hope that it helped readers to take notice

ผมหวังว่ามันได้ช่วยผู้อ่านให้ตระหนัก

of this problem of 100 million sharks.

ถึงปัญหาฉลาม 100 ล้านตัว

And because I love sharks -- I'm somewhat obsessed with sharks --

และเพราะว่าผมรักฉลาม ผมคลั่งไคล้กับพวกมัน

I wanted to do another, more celebratory, story about sharks,

ผมต้องการเสนอเรื่องดีเกี่ยวกับฉลาม

as a way of talking about the need for shark conservation.

เพื่อเป็นแนวทางในการนำเสนอความจำเป็น ของการอนุรักษ์ฉลาม

So I went to the Bahamas

ผมเลยเดินทางไปเกาะบาฮามาส์

because there're very few places in the world

เพราะว่าปัจจุบันนี้ เหลือสถานที่ในโลก

where sharks are doing well these days,

ที่ฉลามยังอุดมสมบูรณ์อยู่น้อยมาก

but the Bahamas seem to be a place where stocks were reasonably healthy,

แต่ที่เกาะบาฮามาส์ ฉลามดูค่อนข้างอุดมสมบูรณ์

largely due to the fact that the government there

ส่วนใหญ่น่าจะเป็นเพราะว่ารัฐบาลที่นั่น

had outlawed longlining several years ago.

มีกฏหมายห้ามการลากปลามาได้หลายปีแล้ว

And I wanted to show several species

และผมอยากจะให้เห็นหลาย ๆ สายพันธุ์

that we hadn't shown much in the magazine and worked in a number of locations.

ที่ไม่ค่อยแสดงในนิตยสาร จากหลาย ๆ สถานที่ด้วยกัน

One of the locations was this place called Tiger Beach,

หนึ่งในสถานที่ ที่ผมไปเรียกว่า Tiger Beach

in the northern Bahamas where tiger sharks

อยู่เหนือเกาะบาฮามาส์ เป็นที่ที่ฉลามเสือ

aggregate in shallow water.

มารวมตัวกันในบริเวณน้ำตื้น

This is a low-altitude photograph that I made

นี่คือภาพจากระดับความสูงไม่มากที่ผมถ่ายไว้

showing our dive boat with about a dozen of these big old tiger sharks

เป็นภาพเรือที่มีฉลามเสือตัวเขื่องเป็นโหล

sort of just swimming around behind.

ว่ายน้ำไปมาที่ท้ายเรือ

But the one thing I definitely didn't want to do with this coverage

แต่หนึ่งอย่างที่ผมไม่อยากทำในงานนำเสนอนี้

was to continue to portray sharks as something like monsters.

คือการดำรงความเชื่อ ว่าฉลามพวกนี้โหดร้าย

I didn't want them to be overly threatening or scary.

ผมไม่อยากให้มันดูน่ากลัวหรืออันตรายเกินไป

And with this photograph of a beautiful

และจากภาพฉลามอันสวยงามตัวนี้

15-feet, probably 14-feet, I guess,

ลำตัวยาวถึง 14-15 ฟุต

female tiger shark,

เป็นฉลามเสือตัวเมีย

I sort of think I got to that goal,

ผมคิดว่าผมบรรลุเป้าหมายนั้น

where she was swimming with these little barjacks off her nose,

ภาพของมันว่ายน้ำกับปลาน้อย ที่จมูกของมัน

and my strobe created a shadow on her face.

และแสงของแฟลชสร้างเงาที่หน้า

And I think it's a gentler picture, a little less threatening,

และผมคิดว่ามันเป็นรูปที่อ่อนโยน ดูไม่น่ากลัว

a little more respectful of the species.

และแสดงให้เห็นถึงความสง่างามของมัน

I also searched on this story

นอกจากนี้ผมยังค้นหา

for the elusive great hammerhead,

ฉลามหัวค้อนที่หายาก

an animal that really hadn't been photographed much

สัตว์ที่ไม่ค่อยมีใครถ่ายภาพได้

until maybe about seven or 10 years ago.

จนกระทั่ง 7-10 ปีที่ผ่านมา

It's a very solitary creature.

มันเป็นปลาที่ค่อนข้างสันโดษ

But this is an animal that's considered data deficient by science

แต่นี่คือส่ิงมีชีวิต ที่วิทยาศาสตร์ยังไม่ค่อยมีข้อมูลมากนัก

in both Florida and in the Bahamas.

ทั้งจากทางฝั่งฟลอริด้าและเกาะบาฮามาส์

You know, we know almost nothing about them.

รู้มั้ย เราแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกมันเลย

We don't know where they migrate to or from,

เราไม่รู้ว่ามันอพยพไปที่ไหนหรือมาจากไหน

where they mate, where they have their pups,

มันสืบพันธุ์ที่ไหน มันเลี้ยงลูกมันที่ไหน

and yet, hammerhead populations in the Atlantic

กระนั้น จำนวนพวกมันในมหาสมุทรแอตแลนติก

have declined about 80 percent in the last 20 to 30 years.

ลดลงไปกว่า 80% ในช่วง 20-30 ปีที่ผ่านมา

You know, we're losing them faster than we can possibly find them.

เราสูญเสียพวกมันไป ไวกว่าที่เราจะหาเจอพวกมันอีก

This is the oceanic whitetip shark,

นี่คือ ฉลาม Oceanic Whitetip

an animal that is considered the fourth most dangerous species,

เป็นสัตว์ที่ถือว่าอันตรายมากเป็นอันดับ 4

if you pay attention to such lists.

ถ้าคุณสนใจอันดับ

But it's an animal that's about 98 percent in decline

แต่ว่าจำนวนของพวกมันลดลงไปกว่า 98% แล้ว

throughout most of its range.

ในถิ่นที่อยู่ส่วนใหญ่ของมัน

Because this is a pelagic animal and it lives out in the deeper water,

ทั้งนี้เพราะว่ามันเป็นสัตว์ ที่อาศัยอยู่กลางน้ำลึก

and because we weren't working on the bottom,

และเพราะเราไม่ได้ถ่ายภาพที่ก้นทะเล

I brought along a shark cage here,

ผมเลยเอากรงดูฉลามไป

and my friend, shark biologist Wes Pratt is inside the cage.

และนักวิจัยฉลามเพื่อนของผม เวส แพรตต์ อยู่ในกรงนั่น

You'll see that the photographer, of course, was not inside the cage here,

จะเห็นได้ว่า ช่างภาพ ไม่ได้อยู่ในกรงนั่น

so clearly the biologist is a little smarter than the photographer I guess.

ดูเหมือนนักวิทยาศาสตร์ จะฉลาดกว่าช่างภาพนะ

And lastly with this story,

ท้ายที่สุดแล้ว ผมอยากจะนำเสนอ

I also wanted to focus on baby sharks, shark nurseries.

เรื่องของลูกฉลาม และบริเวณที่มันเลี้ยงลูกของมัน

And I went to the island of Bimini, in the Bahamas,

ผมเลยเดินทางไปที่เกาะบิมินี ในหมู่เกาะบาฮามาส์

to work with lemon shark pups.

เพื่อทำงานกับลูกของ Lemon Sharks

This is a photo of a lemon shark pup,

นี่คือรูปของลูก Lemon Shark

and it shows these animals where they live for the first two to three years of their lives

แสดงให้เห็นว่าช่วงขวบปีแรกจนถึงสองถึงสามปี

in these protective mangroves.

พวกมันอาศัยอยู่ในร่มเงาของป่าโกงกาง

This is a very sort of un-shark-like photograph.

มันดูไม่ค่อยเหมือนภาพถ่ายของฉลามทั่วไป

It's not what you typically might think of as a shark picture.

ไม่เหมือนที่คนทั่วไปมักจะจินตนาการถึงฉลาม

But, you know, here we see a shark that's maybe 10 or 11 inches long

แต่ที่นี่เราจะเห็นฉลาม ตัวขนาด 10 ถึง 11 นิ้ว

swimming in about a foot of water.

ว่ายอยู่ในน้ำที่ลึกแค่ฟุตเดียวเท่านั้น

But this is crucial habitat and it's where they spend the first two, three years of their lives,

แต่ว่านี่คือแหล่งที่อยู่อาศัย ที่สำคัญของพวกมันในช่วงสองสามปีแรก

until they're big enough to go out on the rest of the reef.

จนกระทั่งมันเติบใหญ่และออกว่ายไปในทะเล

After I left Bimini, I actually learned

หลังผมย้ายออกจากเกาะบิมินี่ ผมได้ข่าวว่า

that this habitat was being bulldozed

ที่อยู่ตรงนั้นถูกถม

to create a new golf course and resort.

ทำเป็นสนามกอลฟ์และรีสอร์ท

And other recent stories have looked at

เรื่องอื่น ๆ ที่ผมได้ทำ

single, flagship species, if you will,

เป็นเรื่องสัตว์สายพันธุ์ที่เรารู้กันดี

that are at risk in the ocean

ว่าอยู่ภายใต้ความเสี่ยงในมหาสมุทร

as a way of talking about other threats.

เป็นอีกช่องทางที่ผมจะพูดถึงภัยคุกคามอื่น ๆ

One such story I did documented the leatherback sea turtle.

หนึ่งในนั้นก็คือ เต่ามะเฟือง

นี่คือเต่าใหญ่ที่สุด อยู่ในอาณาเขตกว้างที่สุด

This is the largest, widest-ranging,

deepest-diving and oldest of all turtle species.

ดำน้ำได้ลึกที่สุด เก่าแก่ที่สุด ในหมู่เต่าด้วยกัน

Here we see a female crawling

นี่คือเต่าตัวเมีย กำลังคลาน

out of the ocean under moonlight

ขึ้นมาจากทะเลในคืนใต้แสงจันทร์

on the island of Trinidad.

ที่เกาะตรินิแดด

These are animals whose lineage dates back about 100 million years.

ต้นกำเนิดของเต่าชนิดนี้เริ่มที่ 100 ล้านปีก่อน

And there was a time in their lifespan

มีครั้งหนึ่งในช่วงตระกูลของพวกมัน

where they were coming out of the water to nest

ที่เคยต้องขึ้นจากน้ำเพื่อมาทำรัง

and saw Tyrannosaurus rex running by.

แล้วเห็น ทีเร็กซ์วิ่งตัดหน้าไป

And today, they crawl out and see condominiums.

ทุกวันนี้ พวกมันขึ้นฝั่งมาเจอคอนโดมีเนียม

But despite this amazing longevity,

ถึงแม้ว่าพวกมันจะมีความเป็นมาที่ยาวนาน

they're now considered critically endangered.

ตอนนี้พวกมันอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยง ต่อการสูญพันธุ์ที่สุด

In the Pacific, where I made this photograph,

จากภาพที่ผมถ่ายมาในมหาสมุทรแปซิฟิก

their stocks have declined about 90 percent

ประชากรของพวกมันลดลงกว่า 90%

in the last 15 years.

ในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา

This is a photograph that shows a hatchling

รูปนี้เป็นรูปลูกเต่าที่เพิ่งเกิดใหม่

about to taste saltwater for the very first time

กำลังจะได้ลองรสชาติของน้ำทะเลเป็นครั้งแรก

beginning this long and perilous journey.

เริ่มต้นการเดินทางที่ยาวนานและอันตราย

Only one in a thousand

มีเพียงแค่หนึ่งตัวในหนึ่งพันตัวเท่านั้น

leatherback hatchlings will reach maturity.

ที่จะมีชีวิตรอดจนเติบใหญ่

But that's due to natural predators

แต่นั่นเป็นเพราะมีผู้ล่าตามธรรมชาติ

like vultures that pick them off on a beach

เช่นแร้งชนิดต่างๆ ที่กินมันบนชายหาด

or predatory fish that are waiting offshore.

หรือปลาที่รอกินในทะเลชายฝั่ง

Nature has learned to compensate with that,

ธรรมชาติได้เรียนรู้ที่จะทดแทน

and females have multiple clutches of eggs

คือตัวเมียจะวางไข่เป็นหลายชุด

to overcome those odds.

เพื่อเพิ่มอัตราการรอดชีวิต

But what they can't deal with is anthropogenic stresses,

แต่ พวกมันไม่ได้เตรียมพร้อม กับการเจอมลภาวะ

human things, like this picture that shows

จากน้ำมือมนุษย์ เหมือนเต่าในภาพนี้

a leatherback caught at night in a gill net.

ที่ติดอวนในตอนกลางคืน

I actually jumped in and photographed this,

ผมได้กระโดดลงไปถ่ายภาพ

and with the fisherman's permission,

และหลังจากที่ได้รับการอนุญาตจากชาวประมง

I cut the turtle out, and it was able to swim free.

ผมตัดเงื่อนที่รัดมันแล้วมันก็ว่ายน้ำออกไป

But, you know, thousands of other leatherbacks each year

แต่อย่างที่รู้กัน แต่ละปี เต่าตัวอื่น ๆ อีกหลายพันตัว

are not so fortunate,

ไม่ได้โชคดีเหมือนตัวนี้

and the species' future is in great danger.

และนั่นทำให้พวกมันเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์มาก

Another charismatic megafauna species that I worked with

สัตว์ใหญ่ที่รู้จักดีอีกพันธุ์ที่ผมยุ่งด้วย

is the story I did on the right whale.

คือเรื่องที่ทำเกี่ยวกับ วาฬไรท์

And essentially, the story is this with right whales,

จริง ๆ แล้วเรื่องของวาฬไรท์นั้น

that about a million years ago, there was

เกิดขึ้นเมื่อประมาณล้านปีที่แล้ว

one species of right whale on the planet,

สมัยก่อนพวกมันมีเพียงแค่สปีชีส์เดียว

but as land masses moved around and oceans became isolated,

แต่เมื่อเปลือกโลกเคลื่อนตัว จนมหาสมุทรนั้นแยกจากกัน

the species sort of separated,

กลุ่มของพวกมันเลยแยกจากกัน

and today we have essentially two distinct stocks.

และปัจจุบันนี้เราเลยมีวาฬไรท์ 2 ชนิด

We have the Southern right whale that we see here

เรามีวาฬไรท์ส่วนใต้ที่เห็นอยู่นี้

and the North Atlantic right whale that we see here

และอีกกลุ่มนึงที่เรียกว่าวาฬไรท์ ส่วนแอตแลนติกเหนือดังที่เห็นนี่

with a mom and calf off the coast of Florida.

ซึ่งเป็นคู่แม่ลูกที่เห็นที่อ่าวฟลอริด้า

Now, both species were hunted to the brink of extinction

ตอนนี้ทั้งสองพันธุ์ถูกล่า จนเกือบสูญพันธุ์

by the early whalers,

จากน้ำมือของนักล่าวาฬสมัยก่อน

but the Southern right whales have rebounded a lot better

แต่สถานะของวาฬไรท์ใต้นั้น ดูดีกว่าเล็กน้อย

because they're located in places

เพราะพวกมันอยู่อาศัยในที่ๆ

farther away from human activity.

ห่างไกลจากมนุษย์มากกว่า

The North Atlantic right whale is listed as

วาฬไรท์แอตแลนติกเหนือนั้น

the most endangered species on the planet today

เป็นพันธุ์เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ สูงสุดในโลก

because they are urban whales; they live along the east coast

เพราะมันเป็นวาฬเมือง คืออยู่ตามริมฝั่งตะวันออก

of North America, United States and Canada,

ของอเมริกาเหนือ คือสหรัฐและแคนาดา

and they have to deal with all these urban ills.

และมันจะต้องรับมือกับมลภาวะจากเมือง

This photo shows an animal popping its head out at sunset off the coast of Florida.

รูปนี้คือวาฬโผล่หัวออกมาพ้นน้ำ ช่วงตะวันตกที่ชายฝั่งฟลอริด้า

You can see the coal burning plant in the background.

คุณสามารถมองเห็นปล่องควัน โรงงานใช้ถ่านหินในฉากหลังได้

They have to deal with things like toxins and pharmaceuticals

พวกมันต้องเจอกับสารพิษและยา

that are flushed out into the ocean,

ที่ได้ถูกทิ้งลงทะเล

and maybe even affecting their reproduction.

ซึ่งอาจกระทบต่อการสืบพันธุ์ของพวกมัน

They also get entangled in fishing gear.

มันมักจะติดพัน กับอุปกรณ์ประมงด้วย

This is a picture that shows the tail of a right whale.

นี่คือรูปหางของวาฬไรท์

And those white markings are not natural markings.

และแถบสีขาวที่หาง ไม่ได้เกิดจากธรรมชาติ

These are entanglement scars.

เป็นแผลจากการเข้าไปติดพันกับอุปกรณ์ประมง

72 percent of the population has such scars,

72% ของพวกมันจะมีรอยแผลเหล่านี้

but most don't shed the gear, things like lobster traps and crab pots.

ส่วนใหญ่อุปกรณ์จะไม่หลุดออกไป เช่น อุปกรณ์ดักกุ้งและปู

They hold on to them, and it eventually kills them.

จะติดอยู่กับร่างของวาฬจนบางทีอาจจะฆ่ามัน

And the other problem is they get hit by ships.

ปัญหาอื่นก็คือพวกมันโดนเรือชน

And this was an animal that was struck by a ship

นีเป็นวาฬที่ถูกเรือชน

in Nova Scotia, Canada

ในรัฐโนวาสโกเชีย แคนาดา

being towed in, where they did a necropsy

แล้วถูกลากขึ้นมาเพื่อพิสูจน์ซาก

to confirm the cause of death,

ได้ยืนยันว่าสาเหตุของการตาย

which was indeed a ship strike.

คือการถูกเรือชน

So all of these ills are stacking up against these animals

สาเหตุเหล่านี้รวม ๆ กันแล้วส่งผลให้

and keeping their numbers very low.

จำนวนของวาฬอยู่ในระดับต่ำมาก

And to draw a contrast with that beleaguered North Atlantic population,

และเพื่อให้เห็นถึงความแตกต่างของวาฬ แอตแลนติดเหนือ

I went to a new pristine population of Southern right whales

ผมเลยเดินทางไปหากลุ่มวาฬใต้ที่ไม่ถูกรบกวน

that had only been discovered about 10 years ago

ที่เพิ่งถูกค้นพบเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมา

in the sub-Antarctic of New Zealand, a place called the Auckland Islands.

ที่เกาะออกแลนด์ของนิวซีแลนด์ ใกล้ขั้วโลกใต้

I went down there in the winter time.

ผมไปที่นั่นในฤดูหนาว

And these are animals that had never seen humans before,

และสัตว์พวกนั้นไม่เคยได้เจอมนุษย์มาก่อน

and I was one of the first people they probably had ever seen.

และผมเป็นมนุษย์กลุ่มแรก ๆ ที่พวกมันได้เจอ

And I got in the water with them,

ผมได้ลงน้ำไปหาพวกมัน

and I was amazed at how curious they were.

และรู้สึกตื่นใจกับความอยากรู้ของพวกมัน

This photograph shows my assistant standing on the bottom at about 70 feet

รูปนี้คือผู้ช่วยของผมที่ได้ลงน้ำไป ที่ความลึก 70 ฟุต

and one of these amazingly beautiful, 45-foot,

แล้ววาฬที่สวยงามเหล่านี้ ขนาด 45 ฟุต

70-ton whales,

หนัก 70 ตัน

like a city bus just swimming up, you know.

ใหญ่อย่างกับรถบัส ได้ว่ายเข้ามาหา

They were in perfect condition,

พวกมันอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์

very fat and healthy, robust, no entanglement scars,

อ้วนท้วนสมบูรณ์ ไม่มีร่องรอยแผลเป็น

the way they're supposed to look.

แข็งแรงอย่างที่พวกมันควรจะเป็น

You know, I read that the pilgrims, when they landed at Plymouth Rock

ผมได้อ่านว่านักเดินทางที่ขึ้นฝั่งที่ Plymouth Rock

in Massachusetts in 1620,

ในรัฐแมสซาชูเซตส์ ในปี 1620

wrote that you could walk across Cape Cod Bay

เขึยนไว้ว่า คุณสามารถข้ามอ่าว Cape Cod

on the backs of right whales.

ได้ด้วยการเหยียบหลังวาฬไปเรื่อย ๆ

And we can't go back and see that today,

เราอาจย้อนกลับไปเจอสิ่งเหล่านั้นอีกไม่ได้

but maybe we can preserve what we have left.

แต่เราอาจรักษาสิ่งที่เรายังมีอยู่ไว้ได้

And I wanted to close this program with a story of hope,

ผมอยากจะจบการนำเสนอนี้ ด้วยเรื่องราวแห่งความหวัง

a story I did on marine reserves

ที่ผมเขียนเรื่องการอนุรักษ์สัตว์น้ำ

as sort of a solution

ซึ่งเป็นการแก้ปัญหาอย่างหนึ่ง

to the problem of overfishing, the global fish crisis story.

ของการประมงที่เกินขอบเขตของโลกเรานี้

I settled on working in the country of New Zealand

ผมลงทำงานนี้ที่ประเทศนิวซีแลนด์

because New Zealand was rather progressive,

เพราะนิวซีแลนด์ค่อนข้างมีหัวก้าวหน้า

and is rather progressive in terms of protecting their ocean.

ในการที่จะปกป้องท้องทะเล

And I really wanted this story to be about three things:

และผมอยากให้เรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับสามสิ่ง

I wanted it to be about abundance,

อยากให้เกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์

about diversity and about resilience.

ความหลากหลาย และความฟื้นคืนสภาพได้

And one of the first places I worked

และหนึ่งในสถานที่ ที่ผมได้ทำงาน

was a reserve called Goat Island

ก็คือ อุทยานแห่งชาติ Goat Island

in Leigh of New Zealand.

ที่เมือง Leigh ของนิวซีแลนด์

What the scientists there told me was that

นักวิจัยได้บอกกับผมว่า

when protected this first marine reserve in 1975,

เมื่อเริ่มอนุรักษ์บริเวณนั้นเมื่อปี 1975

they hoped and expected that certain things might happen.

พวกเค้าคาดหวังว่าอะไรบางอย่างน่าจะเกิดขึ้น

For example, they hoped that certain species of fish

ยกตัวอย่างเช่น หวังว่าปลาบางชนิด

like the New Zealand snapper would return

อาทิเช่น กระพงนิวซีแลนด์ จะฟื้นกลับมา

because they had been fished to the brink of commercial extinction.

เพราะว่ามันเคยถูกจับจนเกือบจะสูญพันธุ์

And they did come back. What they couldn't predict was that other things would happen.

แล้วมันก็กลับมาจริง ๆ แต่ที่ไม่ได้คาดไว้ คือผลพลอยได้ที่ตามมา

For example, these fish

ยกตัวอย่างเช่น ปลาพวกนี้

predate on sea urchins,

กินหอยเม่นเป็นอาหาร

and when the fish were all gone,

แล้วเมื่อพวกมันจากไป

all anyone ever saw underwater

สิ่งที่ทุก ๆ คนเห็นใต้น้ำ

was just acres and acres of sea urchins.

ล้วนเป็นฝูงของหอยเม่นยาวเป็นเอเคอร์

But when the fish came back

แต่เมื่อปลาพวกนี้กลับมา

and began predating and controlling the urchin population,

พวกมันก็ช่วยกินและควบคุมประชากรหอยเม่น

low and behold, kelp forests emerged in shallow water.

และเมื่อหอยเม่นลดลง สาหร่ายเคลป์ก็เริ่มเจริญขึ้นได้

And that's because the urchins eat kelp.

และนั้นเพราะว่าหอยเม่นมันกินสาหร่าย

So when the fish control the urchin population,

เพราะฉะนั้น เมื่อปลาควบคุมประชากรหอยเม่น

the ocean was restored to its natural equilibrium.

ระบบนิเวศของทะเลเลยกลับมาสมดุลอีกครั้ง

You know, this is probably how the ocean looked here

บางที นี่อาจจะเป็นเหมือนกับทะเล

one or 200 years ago, but nobody was around to tell us.

เมื่อสองร้อยปีก่อน แต่ไม่ใครจะบอกเราได้

I worked in other parts of New Zealand as well,

ผมทำงานในที่อื่น ๆ ของนิวซีแลนด์เหมือนกัน

in beautiful, fragile, protected areas

ในที่ ๆ สวยงาม ละเอียดอ่อน และได้รับอนุรักษ์

like in Fiordland, where this sea pen colony was found.

อย่างเช่น Fiordland ที่ ๆ มีประชากรของปากกาทะเลค่อนข้างมาก

Little blue cod swimming in for a dash of color.

โดยมีลูกปลาคอดว่ายเข้ามาให้สีสรร

In the northern part of New Zealand,

ในตอนเหนือของนิวซีแลนด์

I dove in the blue water, where the water's a little warmer,

ผมดำน้ำลงไป น้ำช่วงที่น้ำอุ่นเล็กน้อย

and photographed animals like this giant sting ray

แล้วก็ได้ถ่ายภาพสัตว์เช่นปลากระเบนยักษ์นี้

swimming through an underwater canyon.

กำลังว่ายผ่านหุบเขาใต้น้ำ

Every part of the ecosystem in this place

ทุก ๆ ส่วนของระบบนิเวศน์ในที่นี้

seems very healthy,

ดูจะอุดมสมบูรณ์

from tiny, little animals like a nudibrank

ตั้งแต่สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ เช่นทากทะเล

crawling over encrusting sponge

คลานอยู่บนฟองน้ำ

or a leatherjacket

หรือปลา leatherjacket

that is a very important animal in this ecosystem

ที่เป็นสัตว์สำคัญมากของระบบนิเวศน์แห่งนี้

because it grazes on the bottom and allows new life to take hold.

เพราะว่ามันหากินที่พื้นทะเล และทำให้สิ่งมีชีวิตใหม่ๆ เติบโตได้

And I wanted to finish with this photograph,

และผมอยากจะจบการนำเสนอด้วยรูปนี้

a picture I made on a very stormy day in New Zealand

ภาพที่ผมถ่ายในวันที่ลมแรงในนิวซีแลนด์

when I just laid on the bottom

เมื่อผมอยู่ที่พื้นทะเล

amidst a school of fish swirling around me.

ภายในวงล้อมของปลาหลายชนิด

And I was in a place that had only been protected

เป็นที่ที่พึ่งได้การอนุรักษ์

about 20 years ago.

เริ่มประมาณ 20 ปีก่อน

And I talked to divers that had been diving there for many years,

แล้วผมได้คุยกับนักดำน้ำ ที่ได้ดำน้ำที่นั่นมาหลายปี

and they said that the marine life was better here today

เค้าบอกผมว่า สภาพชีวิตใต้น้ำวันนี้

than it was in the 1960s.

ดีกว่าช่วงทศวรรษ 1960 เสียอีก

And that's because it's been protected,

และนั่นเป็นเพราะว่ามันได้รับการคุ้มครอง

that it has come back.

มันเลยฟื้นฟูกลับมาได้

So I think the message is clear.

เพราะฉะนั้น บทเรียนนั้นชัดเจนมาก

The ocean is, indeed, resilient and tolerant to a point,

ท้องทะเลนั้นแข็งแกร่งและอดทนได้ถึงจุด ๆ หนึ่ง

but we must be good custodians.

แต่พวกเราต้องเป็นผู้ดูแลที่ดี

I became an underwater photographer

ผมเลือกเป็นนักถ่ายภาพใต้น้ำ

because I fell in love with the sea,

เพราะว่าผมหลงรักท้องทะเล

and I make pictures of it today because I want to protect it,

และผมถ่ายภาพมันทุกวันนี้ เพราะผมต้องการปกป้องมัน

and I don't think it's too late.

และผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องสายเกินไป

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ