How the hyperlink changed everything | Small Thing Big Idea, a TED series

Translator: Camille Martínez Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Visvajit Sriramrajan Reviewer: Tharique Azeez

I remember thinking to myself,

நான் என்னிடம் சிந்தித்தது ஞாபகம் உள்ளது:

"This is going to change everything about how we communicate."

"நாம் தொடர்புக்கொள்வதை இது முற்றிலுமாக மாற்ற போகிறது."

[Small thing.]

[சிறிய கருத்து.]

[Big idea.]

[பெரிய பொருள்.]

[Margaret Gould Stewart on the Hyperlink]

[மீயிணைப்பைப் பற்றி மார்கரெட் கோல்ட் ஸ்டியூவர்ட்]

A hyperlink is an interface element,

மீயிணைப்பு என்பது ஒரு இடைமுக உறுப்பாகும்.

and what I mean by that is,

இதன் பொருள் என்னவென்றால்,

when you're using software on your phone or your computer,

உங்கள் திறன்பேசியில் அல்லது கணினியில் மென்பொருளை நீங்கள் பயன்படுத்தும் போது

there's a lot of code behind the interface

அதன் பின்னணியில் பெரிய நிரலாக்கம் உள்ளது.

that's giving all the instructions for the computer on how to manage it,

இந்நிரல், மென்பொருளைக் கையாள தேவைப்படும் வழிமுறைகளை கணினியிடம் தருகிறது.

but that interface is the thing that humans interact with:

ஆனால் நபர்களாகிய நாம் செயலாற்றுவது இடைமுகத்தின் கூட மட்டுமே:

when we press on this, then something happens.

இதை அழுத்தும் போது, ஏதாவது விளைவாகும்.

When they first came around, they were pretty simple

முதலில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட போது, இவை எளிதாக இருந்தன,

and not particularly glamorous.

அழகாக இல்லை.

Designers today have a huge range of options.

இன்று, வடிவமைப்பாளர்களிடம் பல்வேறு விருப்பத்தேர்வுகள் உள்ளன.

The hyperlink uses what's called a markup language -- HTML.

இம்மீயிணைப்பு குறியீட்டு மொழி எனப்படும் ஒன்றை பயன்படுத்துகிறது — எச்டிஎம்எல்.

There's a little string of code.

ஒரு சிறிய நிரல் சரம் உள்ளது.

And then you put the address of where you want to send the person.

அதன் பிறகு, நபரை வழிகாட்ட விரும்பும் திசையை உள்ளிட வேண்டும்.

It's actually remarkably easy to learn how to do.

இதை செய்யக் கற்றுக்கொள்வது உண்மையில் மிகவும் சுலபமாகும்.

And so, the whole range of references to information elsewhere on the internet

இதனால், இணையத்தின் மூலைகளில் உள்ள மேற்கோள்களே தான்

is the domain of the hyperlink.

மீயிணைப்பின் களப்பெயராகும்.

Back when I was in school --

நான் பள்ளியில் இருந்த போது —

this is before people had wide access to the internet --

இணைய அணுகல் பரவாலானதன் முன்பு —

if I was going to do a research paper,

நான் ஆராய்ச்சி கட்டுரை எழுத முயன்றால்,

I would have to physically walk to the library,

நூலகத்தை நோக்கி நடக்க தேவைப்பட்டது.

and if they had the book that you needed, great.

அங்கு எனக்கு தேவைப்பட்ட நூல் உண்டதென்றால் நல்லது.

You sometimes had to send out for it,

சில நேரங்களில், அதை முன்பதிவு செய்ய

so the process could take weeks.

வேண்டியதால், சேர பல வாரங்கள் ஆனது.

And it's kind of crazy to think about that now,

இன்றைய காலத்தில், இதைப் பற்றி யோசிப்பது பைத்தியமாக தெரிகிறது,

because, like all great innovations,

ஏனெனில், அனைத்து மாபெரும் ஆக்கங்களைப் போல்,

it's not long after we get access to something

ஒன்று கையில் கிடைத்த பின்பு சற்று நேரத்தில்

that we start to take it for granted.

அதை பெரிதாகவே கருத மாட்டோம்.

Back in 1945,

1945 ஆம் ஆண்டில்,

there was this guy, Vannevar Bush.

வண்ணேவர் புஷ் என்று ஒருவர் இருந்தார்.

He was working for the US government,

அவர் அமெரிக்க அரசுக்கு பணிபுரிந்தார்.

and one of the ideas that he put forth was,

அவர் முன்வைத்த ஒரு கருத்து என்னவென்றால்,

"Wow, humans are creating so much information,

"மனிதர்களாகிய நாம் ஏராளமான தரவை உண்டாக்குவதால்,

and we can't keep track of all the books that we've read

நாம் படித்த அனைத்து நூல்களையும் முக்கிய கருத்துக்களின் இடையே உள்ள

or the connections between important ideas."

இணைப்புகளையும் கண்காணிக்க இயலாமல் இருக்கின்றோம்" என்பது.

And he had this idea called the "memex,"

"மீமெக்ஸ்" என பெயரிடப்பட்ட இந்த

where you could put together a personal library

கருத்தின்படி, தங்களுக்கு அணுகலில்லாத நூல்களையும்

of all of the books and articles that you have access to.

கட்டுரைகளையும் சேமித்து, ஒரு தனியார் நூலகத்தை உண்டாக்கலாம்.

And that idea of connecting sources captured people's imaginations.

வளங்களை இணைப்பது பலர் கற்பனைகளை தூண்டிவிட்ட கருத்தானது.

Later, in the 1960s,

பின்பு, 1960களில்,

Ted Nelson launches Project Xanadu,

டெட் நெல்சன் அவர்கள் சானாதூ திட்டத்தை வெளியிட்டு,

and he said,

அதன் பின்பு,

"Well, what if it wasn't just limited to the things that I have?

"வெறும் நான் வைத்திருப்பதால் நான் கட்டுப்படுத்தப்படாமல், ஒரு

What if I could connect ideas across a larger body of work?"

பல கருத்துக்களை என்னால் இணைக்க இயன்றால் என்னவாகும்?" என்றார்.

In 1982, researchers at the University of Maryland

1982 ஆம் ஆண்டில், மேரிலாந்து பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்த

developed a system they called HyperTIES.

ஆராய்ச்சியாளர்கள் "ஹைப்பர்டைஸ்" எனப்பட்ட அமைப்பை

They were the first to use text itself as a link marker.

உருவாக்கி, வரியையே ஒரு உரலிக் காட்டியாக முதல்முறையாக பயன்படுத்தினர்.

They figured out that this blue link on a gray background

ஒரு சாம்பல்நிற பின்னணியில் நீலநிற உரலியை வைத்தால்

was going to work really well in terms of contrast,

நிறத்தின் முரண்பாடு நன்றாக செயல்பட்டு, சுலபமாக

and people would be able to see it.

தெரியப்படும் என அறிந்துகொண்டனர்.

Apple invented HyperCard in 1987.

1987 ஆம் ஆண்டில் ஆப்பிள் நிறுவனம் ஹைப்பர்கார்டை உருவாக்கியது.

You had these stacks of cards,

பல அட்டைகள் குவித்து வைக்கப்பட்டன.

and you could create links in between the cards.

அட்டைகளின் இடையே இணைப்புகளை பயன்படுத்த இயன்றது.

HyperCard actually created the ability to jump around in a story.

ஒரு கதையின் ஓரிடத்தில் இருந்து இன்னொரு இடத்திற்கு குதிக்க ஹைப்பர்கார்ட்

These kinds of notions of nonlinear storytelling

வழிகாட்டியது. இந்த நேரிலி கதைச்சொல்லல் முறைகள், மீயிணைப்பின்

got a huge boost when the hyperlink came along,

வருகையால் ஒரு மிகப்பெரிதாக உயரப்பட்டன.

because it gave people the opportunity to influence the narrative.

ஏனெனில், ஒரு கதையை கட்டும் சக்தி மக்களிடம் வழங்கியது.

These ideas and inventions, among others,

மற்றவையுடன், இக்கதைகளும் ஆக்கங்களும்,

inspired Tim Berners-Lee, the inventor of the World Wide Web.

உலகளாவிய வலையை உருவாக்கிய டிம் பர்னர்சு-லீ அவர்களை ஊக்குவித்தது.

The hyperlink almost feels like a LEGO block,

மீயிணைப்பு என்பது ஒரு லெகோ குற்றியை போல்

this very basic building block to a very complex web of connections

உணரப்படுகிறது. பல இணைப்புகளை கொண்ட வலையை கோர்க்கும் இந்த எளிய கட்டிடக் குற்றி

that exists all around the world.

உலகமெங்கும் இருக்கிறது.

Because of the way that hyperlinks were first constructed,

முதல்முறையில் மீயிணைப்புகள் கட்டப்பட்ட முறையினால்,

they were intended to be not only used by many people,

பலரால் பயன்படுத்த நோக்கமிடப்பட்டவை மட்டும் இல்லாமல், இவை பலரால்

but created by many people.

உருவாக்கப்பட்டவையாகவும் உள்ளன.

To me, it's one of the most democratic designs ever created.

என்னை பொறுத்தவரை, இது மிகவும் ஜனநாயகமான வடிவமைப்பாகும்.