The Rise of Personal Robots | Cynthia Breazeal | TED Talks

Vertaald door: Juliette Hettema Nagekeken door: Els De Keyser

Ever since I was a little girl

Al sinds ik een klein meisje was

seeing "Star Wars" for the first time,

en Star Wars voor het eerst zag,

I've been fascinated by this idea

ben ik gefascineerd geraakt door het idee

of personal robots.

van huishoudelijke robots.

And as a little girl,

Als klein meisje

I loved the idea of a robot that interacted with us

hield ik van het idee van een robot die communiceert met ons

much more like a helpful, trusted sidekick --

als een behulpzame en vertrouwde 'sidekick'

something that would delight us, enrich our lives

iets dat ons pleziert en onze leven verrijkt

and help us save a galaxy or two.

en ons helpt een melkweg of twee te redden.

I knew robots like that didn't really exist,

Ik wist dat zulk soort robots niet echt bestaan,

but I knew I wanted to build them.

maar ik wist dat ik ze wilde bouwen.

So 20 years pass --

Dus 20 jaren gaan voorbij --

I am now a graduate student at MIT

Nu ben ik Mastersstudent aan het MIT

studying artificial intelligence,

waar ik kunstmatige intelligentie studeer.

the year is 1997,

Het is 1997,

and NASA has just landed the first robot on Mars.

en NASA heeft zojuist de eerste robot op Mars doen landen.

But robots are still not in our home, ironically.

Maar wij hebben nog geen robots in huis, gek genoeg.

And I remember thinking about

Ik weet nog dat ik dacht

all the reasons why that was the case.

aan alle redenen waarom dat het geval zou kunnen zijn.

But one really struck me.

Maar eentje bleef me het meeste bij.

Robotics had really been about interacting with things,

Robotica ging vooral over het communiceren met dingen,

not with people --

niet met mensen --

certainly not in a social way that would be natural for us

zeker niet op een sociale manier die natuurlijk is voor ons

and would really help people accept robots

en mensen zou helpen met het accepteren van robots

into our daily lives.

in ons dagelijks leven.

For me, that was the white space; that's what robots could not do yet.

Voor mij was dat het ontbrekende deel, wat robots nog niet kunnen doen.

And so that year, I started to build this robot, Kismet,

Dus dat jaar begon ik met het bouwen van een robot, Kismet,

the world's first social robot.

's werelds eerste sociale robot.

Three years later --

Drie jaar later --

a lot of programming,

na veel programmeren,

working with other graduate students in the lab --

werken met andere studenten in het lab --

Kismet was ready to start interacting with people.

was Kismet klaar om met mensen te communiceren.

(Video) Scientist: I want to show you something.

(Video) Wetenschapper: Ik wil je wat laten zien.

Kismet: (Nonsense)

Kismet: (Onzin).

Scientist: This is a watch that my girlfriend gave me.

Wetenschapper: Dit is een horloge dat mijn vriendin me gaf.

Kismet: (Nonsense)

Kismet: (Onzin).

Scientist: Yeah, look, it's got a little blue light in it too.

Wetenschapper: Ja, kijk, er zit ook een klein blauw lichtje in.

I almost lost it this week.

Ik was het bijna kwijtgeraakt deze week.

Cynthia Breazeal: So Kismet interacted with people

Cynthia Breazeal: Dus Kismet communiceert met mensen

like kind of a non-verbal child or pre-verbal child,

zoals een non-verbaal kind of een pre-verbaal kind,

which I assume was fitting because it was really the first of its kind.

wat eigenlijk best goed past aangezien hij de eerste van zijn soort is.

It didn't speak language, but it didn't matter.

Hij sprak geen taal, maar dat maakte niet uit.

This little robot was somehow able

Deze kleine robot kon op een of andere manier

to tap into something deeply social within us --

op een diepere sociale manier met ons omgaan.

and with that, the promise of an entirely new way

En daarmee kwam een belofte van een geheel nieuwe manier

we could interact with robots.

waarop we kunnen omgaan met robots.

So over the past several years

Dus de laatste paar jaren

I've been continuing to explore this interpersonal dimension of robots,

ben ik me verder gaan verdiepen in deze interpersoonlijke dimensie van robots,

now at the media lab

nu in het media lab

with my own team of incredibly talented students.

samen met mijn team van ongelofelijk getalenteerde studenten.

And one of my favorite robots is Leonardo.

Een van mijn favoriete robots is Leonardo.

We developed Leonardo in collaboration with Stan Winston Studio.

We hebben Leonardo ontwikkeld in samenwerking met Stan Winston Studio.

And so I want to show you a special moment for me of Leo.

Ik toon jullie graag één van Leo's momenten die me nauw aan het hart liggen.

This is Matt Berlin interacting with Leo,

Dit is Matt Berlin terwijl hij communiceert met Leo/

introducing Leo to a new object.

Hij stelt hem voor aan een nieuw voorwerp.

And because it's new, Leo doesn't really know what to make of it.

En omdat het nieuw is, weet Leo niet wat hij er van moet vinden.

But sort of like us, he can actually learn about it

Maar zoals wij dat kunnen, kan hij er toch wat van leren,

from watching Matt's reaction.

door de reacties van Matt te observeren.

(Video) Matt Berlin: Hello, Leo.

(Video) Matt Berlin: Hallo, Leo.

Leo, this is Cookie Monster.

Leo, dit is Koekjesmonster.

Can you find Cookie Monster?

Kun je Koekjesmonster vinden?

Leo, Cookie Monster is very bad.

Leo, Koekjesmonster is erg stout.

He's very bad, Leo.

Hij is heel stout, Leo.

Cookie Monster is very, very bad.

Koekjesmonster is heel, heel stout.

He's a scary monster.

Hij is een eng monster.

He wants to get your cookies.

Hij wil je koekjes hebben.

(Laughter)

(Gelach)

CB: All right, so Leo and Cookie

CB: Ok, dus Leo en Koekjesmonster

might have gotten off to a little bit of a rough start,

hebben misschien niet de beste introductie gehad,

but they get along great now.

maar ze kunnen het nu goed met elkaar vinden.

So what I've learned

Dus wat ik geleerd heb

through building these systems

door het bouwen van deze systemen,

is that robots are actually

is dat robots eigenlijk

a really intriguing social technology,

een hele fascinerende sociale technologie zijn.

where it's actually their ability

Vooral hun vermogen om

to push our social buttons

sociaal op ons in te spelen

and to interact with us like a partner

en met ons te communiceren als een gelijke,

that is a core part of their functionality.

dat is de kern van hun functionaliteit.

And with that shift in thinking, we can now start to imagine

Met die verandering van denken kunnen we ons nu

new questions, new possibilities for robots

nieuwe vragen en nieuwe mogelijkheden voor robots voorstellen

that we might not have thought about otherwise.

waar we eerder misschien nooit aan gedacht zouden hebben.

But what do I mean when I say "push our social buttons?"

Maar wat bedoel ik als ik zeg 'sociaal op ons inspelen'?

Well, one of the things that we've learned

Eén van de dingen die we geleerd hebben,

is that, if we design these robots to communicate with us

is dit: als we robots ontwerpen om met ons te communiceren

using the same body language,

met dezelfde lichaamstaal,

the same sort of non-verbal cues that people use --

en dezelfde soort non-verbale reacties die mensen gebruiken --

like Nexi, our humanoid robot, is doing here --

zoals Nexi, onze humanistiche robot hier doet --

what we find is that people respond to robots

dan zien we mensen vaak reageren op robots

a lot like they respond to people.

zoals ze op mensen reageren.

People use these cues to determine things like how persuasive someone is,

Mensen gebruiken deze indicaties om te bepalen hoe overtuigend iemand is,

how likable, how engaging,

hoe leuk, hoe sympathiek,

how trustworthy.

en hoe betrouwbaar.

It turns out it's the same for robots.

Het blijkt dat hetzelfde geldt voor robots.

It's turning out now

Het blijkt nu dat

that robots are actually becoming a really interesting new scientific tool

robots een heel interessant wetenschappelijk werktuig zijn

to understand human behavior.

om menselijk gedrag te begrijpen.

To answer questions like, how is it that, from a brief encounter,

Om vragen te beantwoorden zoals: hoe komt het dat we, door een korte ontmoeting,

we're able to make an estimate of how trustworthy another person is?

kunnen inschatten hoe betrouwbaar de andere persoon is?

Mimicry's believed to play a role, but how?

Imitatie schijnt een rol te spelen, maar hoe?

Is it the mimicking of particular gestures that matters?

Gaat het om het nadoen van bepaalde gebaren?

It turns out it's really hard

Het blijkt heel moeilijk te zijn

to learn this or understand this from watching people

om dit te leren of te begrijpen door naar mensen te kijken

because when we interact we do all of these cues automatically.

omdat we dit automatisch doen als we communiceren.

We can't carefully control them because they're subconscious for us.

We controleren dit niet voorzichtig, omdat het onbewust is voor ons.

But with the robot, you can.

Maar met een robot kan dit wel.

And so in this video here --

Zoals in deze video hier--

this is a video taken from David DeSteno's lab at Northeastern University.

dit is een video uit David DeSteno's lab in Northeastern University.

He's a psychologist we've been collaborating with.

Hij is een psycholoog met wie we samenwerken.

There's actually a scientist carefully controlling Nexi's cues

Er is eigenlijk een wetenschapper die zorgvuldig de indicaties van Nexi beheert

to be able to study this question.

om deze vraag te kunnen bestuderen.

And the bottom line is -- the reason why this works is

Het komt erop neer -- dit werkt

because it turns out people just behave like people

omdat mensen zich gewoon als mensen gedragen

even when interacting with a robot.

zelfs wanneer ze met een robot communiceren.

So given that key insight,

Dus met die gedachte

we can now start to imagine

kunnen we ons indenken

new kinds of applications for robots.

waarvoor we robots kunnen gebruiken.

For instance, if robots do respond to our non-verbal cues,

Bijvoorbeeld, als robots reageren op non-verbale indicaties,

maybe they would be a cool, new communication technology.

dan worden ze misschien een nieuwe coole communicatietechnologie.

So imagine this:

Stel je dit voor:

What about a robot accessory for your cellphone?

Wat dacht je van een robotaccessoire voor je mobiele telefoon?

You call your friend, she puts her handset in a robot,

Je belt een vriendin, ze zet haar mobiel in een robot,

and, bam! You're a MeBot --

en, bam! je bent een IkBot --

you can make eye contact, you can talk with your friends,

je kunt oogcontact maken, je kunt met je vrienden praten,

you can move around, you can gesture --

je kan rondbewegen, gebaren maken --

maybe the next best thing to really being there, or is it?

misschien het beste na echt ergens zijn, of niet?

To explore this question,

Om deze vraag te beantwoorden

my student, Siggy Adalgeirsson, did a study

heeft mijn student, Siggy Adalgeirsson, een studie gedaan

where we brought human participants, people, into our lab

waarbij we menselijke deelnemers in ons lab brachten

to do a collaborative task

om een collaboratieve taak te doen

with a remote collaborator.

met een medewerker op afstand.

The task involved things

De taak bevatte dingen zoals

like looking at a set of objects on the table,

naar een set objecten kijken op tafel,

discussing them in terms of their importance and relevance to performing a certain task --

en hun belang bespreken, en hun vermogen om een bepaalde taak te kunnen uitvoeren --

this ended up being a survival task --

dit werd uiteindelijk een survivaltaak --

and then rating them in terms

en ze dan beoordelen op

of how valuable and important they thought they were.

hoe waardevol en belangrijk ze dachten dat ze waren.

The remote collaborator was an experimenter from our group

De medewerker op afstand was een veldonderzoeker van onze groep.

who used one of three different technologies

Ze gebruikten één van de volgende drie verschillende technologieën

to interact with the participants.

om met de deelnemers te communiceren.

The first was just the screen.

De eerste was alleen het scherm.

This is just like video conferencing today.

Dus dat is net zoals videoconferenties vandaag de dag.

The next was to add mobility -- so, have the screen on a mobile base.

De tweede was mobiliteit, dus het scherm had een verplaatsbare basis.

This is like, if you're familiar with any of the telepresence robots today --

Dit is zoals -- als je bekend bent met telepresence robots --

this is mirroring that situation.

dit is een soortgelijke situatie.

And then the fully expressive MeBot.

En toen de volledig expressieve IkBot.

So after the interaction,

Na de interactie

we asked people to rate their quality of interaction

vroegen we de deelnemers om de kwaliteit van hun gesprekken te beoordelen

with the technology, with a remote collaborator

met de technologie, met een medewerker op afstand,

through this technology, in a number of different ways.

doormiddel van deze technologie, op verschillende manieren.

We looked at psychological involvement --

We keken naar psychologische betrokkenheid --

how much empathy did you feel for the other person?

hoeveel medeleven voelde je voor de andere persoon?

We looked at overall engagement.

We keken naar de gehele betrokkenheid.

We looked at their desire to cooperate.

We keken naar hun wil om mee te werken.

And this is what we see when they use just the screen.

En dit is wat we zien als je alleen een scherm gebruikt.

It turns out, when you add mobility -- the ability to roll around the table --

Het blijkt dat als je mobiliteit toevoegt -- rond de tafel kunnen rijden --

you get a little more of a boost.

je iets meer stimulatie krijgt.

And you get even more of a boost when you add the full expression.

En dat krijg je nog meer als je volledige uitdrukkingen toevoegt.

So it seems like this physical, social embodiment

Dus het ziet er naar uit dat een fysieke sociale aanwezigheid

actually really makes a difference.

echt een groot verschil maakt.

Now let's try to put this into a little bit of context.

Laten we dit nu in wat meer context plaatsen.

Today we know that families are living further and further apart,

We weten dat families steeds verder bij elkaar vandaan wonen,

and that definitely takes a toll on family relationships

en dat dit vaak een tol eist voor de onderlinge relaties

and family bonds over distance.

en familiebanden over deze afstand.

For me, I have three young boys,

Ikzelf heb drie jonge zonen,

and I want them to have a really good relationship

en ik wil dat ze een hele goede relatie hebben

with their grandparents.

met hun grootouders.

But my parents live thousands of miles away,

Maar mijn ouders wonen op duizenden kilometer afstand van ons,

so they just don't get to see each other that often.

dus ze zien elkaar gewoon niet zo vaak.

We try Skype, we try phone calls,

We proberen Skype, we proberen telefoongesprekken,

but my boys are little -- they don't really want to talk;

maar de jongens zijn klein -- ze houden niet zo van praten,

they want to play.

ze willen spelen.

So I love the idea of thinking about robots

Ze vinden het idee van robots

as a new kind of distance-play technology.

als een nieuwe speel-op-afstand-technologie geweldig.

I imagine a time not too far from now --

Dus ik stel me voor dat in de nabije toekomst --

my mom can go to her computer,

mijn moeder op haar computer

open up a browser and jack into a little robot.

een browser kan openen en een kleine robot kan inpluggen.

And as grandma-bot,

Als oma-bot

she can now play, really play,

kan ze nu spelen, echt spelen,

with my sons, with her grandsons,

met mijn zonen, met haar kleinzoons,

in the real world with his real toys.

in de echte wereld met zijn echte speelgoed.

I could imagine grandmothers being able to do social-plays

Ik kan me voorstellen dat grootmoeders sociale spelletjes doen

with their granddaughters, with their friends,

met hun kleindochters, met hun vrienden,

and to be able to share all kinds of other activities around the house,

en zo allerlei activiteiten in en rond het huis kunnen doen,

like sharing a bedtime story.

zoals een verhaaltje lezen voor het slapen gaan.

And through this technology,

Door middel van deze technologie

being able to be an active participant

hebben ze de mogelijkheid actief mee te doen

in their grandchildren's lives

in het leven van hun kleinkinderen

in a way that's not possible today.

op een manier die vandaag de dag nog niet mogelijk is.

Let's think about some other domains,

Denk eens aan andere terreinen,

like maybe health.

zoals gezondheid.

So in the United States today,

In de huidige Verenigde Staten

over 65 percent of people are either overweight or obese,

heeft 65 procent van de mensen overgewicht of zwaarlijvigheid,

and now it's a big problem with our children as well.

en nu is het ook een groot probleem voor onze kinderen.

And we know that as you get older in life,

We weten dat naarmate je ouder wordt,

if you're obese when you're younger, that can lead to chronic diseases

overgewicht tijdens de jeugd tot chronische ziektes kan leiden

that not only reduce your quality of life,

die niet alleen de kwaliteit van je leven verminderen,

but are a tremendous economic burden on our health care system.

maar een enorme economische last voor ons gezondheidssysteem betekenen.

But if robots can be engaging,

Maar als robots sympathiek kunnen zijn,

if we like to cooperate with robots,

als we het leuk vinden om met robots samen te werken,

if robots are persuasive,

als robots overtuigend zijn,

maybe a robot can help you

kan een robot je misschien helpen

maintain a diet and exercise program,

om een dieet- en trainingsprogramma vol te houden.

maybe they can help you manage your weight.

Misschien kunnen ze je helpen om je gewicht te onderhouden.

Sort of like a digital Jiminy --

Een soort digitale Jiminy (de krekel) --

as in the well-known fairy tale --

zoals in het welbekende sprookje --

a kind of friendly, supportive presence that's always there

een vriendelijke en steunende aanwezigheid die er altijd is

to be able to help you make the right decision

om je te helpen de juiste keuzes te maken,

in the right way at the right time

op de goede manier en op de juiste tijd,

to help you form healthy habits.

om gezonde gewoontes aan te nemen.

So we actually explored this idea in our lab.

Dus we hebben dit idee onderzocht in ons lab.

This is a robot, Autom.

Dit is een robot, Autom.

Cory Kidd developed this robot for his doctoral work.

Cory Kidd heeft deze robot ontworpen voor zijn doctoraal werk.

And it was designed to be a robot diet-and-exercise coach.

Hij was ontworpen als dieet- en bewegingscoach.

It had a couple of simple non-verbal skills it could do.

Hij heeft een paar simpele non-verbale vaardigheden.

It could make eye contact with you.

Hij kan oogcontact met je maken.

It could share information looking down at a screen.

Hij kan informatie delen op een scherm.

You'd use a screen interface to enter information,

Je gebruikt een scherm om informatie in te voeren,

like how many calories you ate that day,

zoals hoeveel calorieën je die dag hebt gegeten,

how much exercise you got.

hoeveel lichaamsbeweging je hebt gehad.

And then it could help track that for you.

Hij kan dit bijhouden voor je.

And the robot spoke with a synthetic voice

De robot sprak met een synthetische stem

to engage you in a coaching dialogue

om je te laten deelnemen aan een coachingsgesprek,

modeled after trainers

zoals echte trainers zouden doen

and patients and so forth.

en patiënten en zo voort.

And it would build a working alliance with you

Hij zou een werkrelatie met je opbouwen

through that dialogue.

door middel van die dialogen.

It could help you set goals and track your progress,

Hij kan je helpen doelen te stellen en je voortgang bij te houden,

and it would help motivate you.

en hij zal je motiveren.

So an interesting question is,

Een interessante vraag is:

does the social embodiment really matter? Does it matter that it's a robot?

is de personificatie echt van belang? Maakt het uit dat het een robot is?

Is it really just the quality of advice and information that matters?

Is het echt alleen de kwaliteit van het advies en de informatie die telt?

To explore that question,

Om die vraag op te lossen,

we did a study in the Boston area

hebben we een onderzoek gedaan in de omgeving van Boston

where we put one of three interventions in people's homes

waar we één van onze drie uitvindingen in de huizen van mensen plaatsten

for a period of several weeks.

voor een aantal weken.

One case was the robot you saw there, Autom.

Eén geval was de robot die je net zag, Autom.

Another was a computer that ran the same touch-screen interface,

Een ander was een computer met dezelfde touch-screen interface,

ran exactly the same dialogues.

met precies dezelfde dialogen.

The quality of advice was identical.

De kwaliteit van het advies was identiek.

And the third was just a pen and paper log,

De derde was gewoon een logboek met pen en papier,

because that's the standard intervention you typically get

want dat is de standaard-ingreep die je vaak ziet

when you start a diet-and-exercise program.

wanneer je een dieet of lichaamsbewegingsprogramma start.

So one of the things we really wanted to look at

Dus een van de dingen waar we echt naar wilde kijken,

was not how much weight people lost,

was niet hoeveel gewicht mensen verloren,

but really how long they interacted with the robot.

maar hoe lang ze communiceerden met de robot.

Because the challenge is not losing weight, it's actually keeping it off.

Want de uitdaging is niet gewicht verliezen, maar niet aankomen.

And the longer you could interact with one of these interventions,

Als je langer kan communiceren met een van deze interventies,

well that's indicative, potentially, of longer-term success.

dan kan dat, potentieel, succes op de lange termijn aangeven.

So the first thing I want to look at is how long,

Dus het eerste waar ik naar wil kijken, is hoe lang

how long did people interact with these systems.

mensen communiceerden met deze systemen.

It turns out that people interacted with the robot

Het bleek dat de mensen meer met de robot communiceerden,

significantly more,

beduidend meer,

even though the quality of the advice was identical to the computer.

ookal was de kwaliteit van het advies identiek aan dat van de computer.

When it asked people to rate it on terms of the quality of the working alliance,

Toen hij de mensen vroeg hem een cijfer te geven voor de kwaliteit van de samenwerking,

people rated the robot higher

gaven de mensen de robot een hoger cijfer

and they trusted the robot more.

en vertrouwden ze de robot meer.

(Laughter)

(Gelach)

And when you look at emotional engagement,

Als je naar emotionele band kijkt,

it was completely different.

dan was deze compleet anders.

People would name the robots.

Mensen gaven de robots een naam.

They would dress the robots.

Ze kleedden de robots aan .

(Laughter)

(Gelach)

And even when we would come up to pick up the robots at the end of the study,

Toen we ze op kwamen halen aan het einde van het onderzoek,

they would come out to the car and say good-bye to the robots.

kwamen ze zelfs naar de auto om gedag te zeggen tegen de robots.

They didn't do this with a computer.

Dit deden ze niet met een computer.

The last thing I want to talk about today

Het laatste waar ik het over wil hebben vandaag,

is the future of children's media.

is de toekomst van media voor kinderen.

We know that kids spend a lot of time behind screens today,

We weten dat kinderen tegenwoordig veel tijd achter een scherm doorbrengen,

whether it's television or computer games or whatnot.

of dat nu televisie of computerspellen of iets anders is.

My sons, they love the screen. They love the screen.

Mijn zoons zijn dol op het beeldscherm. Ze houden van het scherm.

But I want them to play; as a mom, I want them to play,

Maar ik wil dat ze spelen, als moeder wil ik dat ze spelen

like, real-world play.

zoals in de echte wereld.

And so I have a new project in my group I wanted to present to you today

Dus heb ik een nieuw project in mijn groep dat ik aan jullie wil presenteren vandaag.

called Playtime Computing

Het heet Playtime Computing.

that's really trying to think about how we can take

Het denkt echt na over

what's so engaging about digital media

wat digitale media zo boeiend maakt.

and literally bring it off the screen

Het brengt ze letterlijk van het scherm af

into the real world of the child,

naar de echte wereld van het kind toe.

where it can take on many of the properties of real-world play.

Daar kan het de vele vormen van echt spel aannemen.

So here's the first exploration of this idea,

Dus hier is een eerste verkenning van dit idee,

where characters can be physical or virtual,

waar personages fysiek of virtueel kunnen zijn,

and where the digital content

en waar de digitale inhoud

can literally come off the screen

letterlijk van het scherm af kan komen,

into the world and back.

naar de echte wereld en ook terug.

I like to think of this

Ik zie het graag

as the Atari Pong

als de Atari Pong

of this blended-reality play.

van dit gemengde realiteitsspel.

But we can push this idea further.

Maar we kunnen dit idee verder uitwerken.

What if --

Wat als --

(Game) Nathan: Here it comes. Yay!

(Spel) Nathan: Hier komt het. Yay!

CB: -- the character itself could come into your world?

CB: -- het personage in jouw wereld kan komen?

It turns out that kids love it

Het blijkt dat kinderen dat geweldig vinden

when the character becomes real and enters into their world.

wanneer de personages echt worden en in hun wereld binnenkomen.

And when it's in their world,

Als het in hun wereld is,

they can relate to it and play with it in a way

kunnen ze er een band mee scheppen en ermee spelen op een manier

that's fundamentally different from how they play with it on the screen.

die fundamenteel anders is van wanneer ze spelen op een beeldscherm.

Another important idea is this notion

Een ander belangrijk idee is de notie

of persistence of character across realities.

van standvastigheid van het personage in alle realiteiten.

So changes that children make in the real world

Aanpassingen die kinderen doen in de echte wereld,

need to translate to the virtual world.

moeten worden vertaald naar de virtuele wereld.

So here, Nathan has changed the letter A to the number 2.

Hier heeft Nathan de letter A veranderd in het nummer 2.

You can imagine maybe these symbols

Je kunt je misschien voorstellen dat deze symbolen

give the characters special powers when it goes into the virtual world.

het personage speciale krachten geven als het de virtuele wereld in gaat.

So they are now sending the character back into that world.

Dus ze sturen nu het personage terug naar die wereld.

And now it's got number power.

En nu heeft het 'nummerkracht'.

And then finally, what I've been trying to do here

Tot slot: wat ik heb geprobeerd te doen,

is create a really immersive experience for kids,

is het creeëren van een verdiepende ervaring voor kinderen,

where they really feel like they are part of that story,

waarin ze echt voelen dat ze deel uit maken van het verhaal,

a part of that experience.

en deel uitmaken van de ervaring.

And I really want to spark their imaginations

Ik wil echt hun fantasie laten spreken

the way mine was sparked as a little girl watching "Star Wars."

zoals ik dat ervaarde toen ik 'Star Wars' zag als klein meisje.

But I want to do more than that.

Maar ik wil meer dan alleen dat doen.

I actually want them to create those experiences.

Ik wil dat ze die ervaringen zelf maken.

I want them to be able to literally build their imagination

Ik wil dat ze letterlijk hun fantasie kunnen bouwen

into these experiences and make them their own.

in deze ervaringen en deze persoonlijk maken.

So we've been exploring a lot of ideas

Dus we hebben heel veel ideeën bekeken

in telepresence and mixed reality

in tele-aanwezigheid en gemengde realiteit

to literally allow kids to project their ideas into this space

om letterlijk kinderen hun ideeën te laten projecteren in deze ruimte

where other kids can interact with them

waar andere kinderen mee kunnen doen

and build upon them.

en er verder aan kunnen werken.

I really want to come up with new ways of children's media

Ik wil echt nieuwe manieren voor media voor kinderen uitvinden,

that foster creativity and learning and innovation.

die creativiteit, innovatie en leren cultiveren.

I think that's very, very important.

Ik denk dat dat erg, erg belangrijk is.

So this is a new project.

Dus dit is een nieuw project.

We've invited a lot of kids into this space,

We hebben heel veel kinderen uitgenodigd in deze ruimte,

and they think it's pretty cool.

en ze vinden het best wel cool.

But I can tell you, the thing that they love the most

Maar ik kan je vertellen, wat ze het leukste vinden

is the robot.

is de robot.

What they care about is the robot.

Waar ze om geven is de robot.

Robots touch something deeply human within us.

Robots raken iets menselijks in ons.

And so whether they're helping us

Dus of ze ons nu helpen

to become creative and innovative,

om creatief en innovatief te worden,

or whether they're helping us

of dat ze ons helpen

to feel more deeply connected despite distance,

om meer contact te ervaren ondanks grote afstanden,

or whether they are our trusted sidekick

of dat ze onze betrouwbaar hulpje zijn

who's helping us attain our personal goals

dat ons helpt onze persoonlijke doelen te bereiken

in becoming our highest and best selves,

en om het beste uit onszelf te halen,

for me, robots are all about people.

voor mij draaien robots helemaal om mensen.

Thank you.

Dankuwel.

(Applause)

(Applaus)