I grew up in the Westboro Baptist Church. Here's why I left | Megan Phelps-Roper

Vertaald door: Rik Delaet Nagekeken door: Peter van de Ven

I was a blue-eyed, chubby-cheeked five-year-old

Ik was een meisje van vijf met blauwe ogen en mollige wangen

when I joined my family on the picket line for the first time.

toen ik voor de eerste keer met mijn familie ging posten.

My mom made me leave my dolls in the minivan.

Ik moest van mijn moeder mijn poppen achterlaten in de auto

I'd stand on a street corner in the heavy Kansas humidity,

en postvatten op een straathoek ​​ in het natte Kansasweer,

surrounded by a few dozen relatives,

te midden van enkele tientallen familieleden.

with my tiny fists clutching a sign that I couldn't read yet:

Met mijn kleine vuisten omklemde ik een plakkaat dat ik nog niet kon lezen:

"Gays are worthy of death."

"Homo's verdienen de dood."

This was the beginning.

Dat was het begin.

Our protests soon became a daily occurrence

Onze protesten werden al snel een dagelijkse gebeurtenis

and an international phenomenon,

en een internationaal fenomeen.

and as a member of Westboro Baptist Church,

Als lid van de Westboro Baptist Church

I became a fixture on picket lines across the country.

werd ik een vaste waarde op piketten in het hele land.

The end of my antigay picketing career

Het einde van mijn carrière in antihomopiketten

and life as I knew it,

en het leven zoals ik het kende,

came 20 years later,

kwam 20 jaar later,

triggered in part by strangers on Twitter

deels veroorzaakt door vreemden op Twitter,

who showed me the power of engaging the other.

die me de kracht van het omgaan met de ander bijbrachten.

In my home,

Thuis werd het leven gezien

life was framed as an epic spiritual battle between good and evil.

als een epische geestelijke strijd tussen goed en kwaad.

The good was my church and its members,

Het goede was mijn kerk en haar leden,

and the evil was everyone else.

en het kwaad waren alle anderen.

My church's antics were such

De capriolen van mijn kerk waren van dien aard

that we were constantly at odds with the world,

dat we constant op gespannen voet leefden met de wereld,

and that reinforced our otherness on a daily basis.

en dat versterkte ons anders-zijn dag na dag.

"Make a difference between the unclean and the clean,"

"Maak een onderscheid tussen het onreine en het reine",

the verse says,

zegt het vers,

and so we did.

en dat deden we.

From baseball games to military funerals,

Van honkbalwedstrijden tot militaire begrafenissen,

we trekked across the country with neon protest signs in hand

overal stonden we met fluorescerende protestborden

to tell others exactly how "unclean" they were

om anderen te vertellen hoe 'onrein' ze waren

and exactly why they were headed for damnation.

en waarom ze onderweg waren naar de verdoemenis.

This was the focus of our whole lives.

Daaromheen draaide ons hele leven.

This was the only way for me to do good in a world that sits in Satan's lap.

Dit was voor mij de enige manier

om goed te doen in een wereld in de macht van Satan.

And like the rest of my 10 siblings,

Net als mijn overige 10 broers en zussen

I believed what I was taught with all my heart,

geloofde ik met heel mijn hart wat me was geleerd

and I pursued Westboro's agenda with a special sort of zeal.

en streefde ik Westboro's agenda na met een speciaal soort ijver.

In 2009, that zeal brought me to Twitter.

In 2009 bracht die ijver me op Twitter.

Initially, the people I encountered on the platform

In eerste instantie waren de mensen die ik er ontmoette

were just as hostile as I expected.

net zo vijandig als ik had verwacht.

They were the digital version of the screaming hordes

Zij waren de digitale versie van de gillende hordes

I'd been seeing at protests since I was a kid.

die ik bij de protesten tegenkwam sinds ik een kind was.

But in the midst of that digital brawl,

Maar in dit digitale gebakkelei

a strange pattern developed.

ontwikkelde zich een vreemd patroon.

Someone would arrive at my profile with the usual rage and scorn,

Als iemand op mijn profiel opdook met de gebruikelijke woede en minachting,

I would respond with a custom mix of Bible verses, pop culture references

antwoordde ik met een aangepaste mix van bijbelverzen, popcultuurreferenties

and smiley faces.

en smiley's.

They would be understandably confused and caught off guard,

Begrijpelijkerwijs waren ze verward en overrompeld,

but then a conversation would ensue.

maar dan volgde een gesprek.

And it was civil --

En het bleef beleefd --

full of genuine curiosity on both sides.

met echte nieuwsgierigheid aan beide zijden.

How had the other come to such outrageous conclusions about the world?

Hoe kwam de ander tot dergelijke buitenissige conclusies over de wereld?

Sometimes the conversation even bled into real life.

Soms kwam het zelfs tot gesprekken in het echte leven.

People I'd sparred with on Twitter

Mensen met wie ik op Twitter had geredetwist,

would come out to the picket line to see me

kwamen naar mijn piketlijn om me te zien

when I protested in their city.

als ik in hun stad protesteerde.

A man named David was one such person.

Een zekere David was zo iemand.

He ran a blog called "Jewlicious,"

Hij schreef een blog met de naam 'Jewlicious'

and after several months of heated but friendly arguments online,

en na enkele maanden van verhitte maar vriendelijke argumenten online

he came out to see me at a picket in New Orleans.

kwam hij naar mijn piket in New Orleans.

He brought me a Middle Eastern dessert from Jerusalem, where he lives,

Hij bracht voor mij een Midden-Oosters dessert mee uit Jeruzalem, waar hij woont,

and I brought him kosher chocolate

en ik voor hem koosjer chocolade,

and held a "God hates Jews" sign.

terwijl ik daar stond met een 'God haat Joden'-plakkaat.

(Laughter)

(Gelach)

There was no confusion about our positions,

Er was geen verwarring over onze standpunten,

but the line between friend and foe was becoming blurred.

maar de grens tussen vriend en vijand werd steeds waziger.

We'd started to see each other as human beings,

We waren begonnen elkaar als mens te zien

and it changed the way we spoke to one another.

en het veranderde de manier waarop we met elkaar spraken.

It took time,

Het kostte tijd,

but eventually these conversations planted seeds of doubt in me.

maar uiteindelijk plantten die gesprekken in mij het zaad van de twijfel.

My friends on Twitter took the time to understand Westboro's doctrines,

Mijn vrienden op Twitter namen de tijd om Westboro's leerstellingen te begrijpen

and in doing so,

en daardoor vonden ze ongerijmdheden die ik nooit had gezien.

they were able to find inconsistencies I'd missed my entire life.

Why did we advocate the death penalty for gays

Waarom pleitten we voor de doodstraf voor homo's,

when Jesus said, "Let he who is without sin cast the first stone?"

terwijl Jezus zei: "Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen."

How could we claim to love our neighbor

Hoe kunnen we beweren onze naaste lief te hebben,

while at the same time praying for God to destroy them?

terwijl we op hetzelfde moment God bidden om hem te vernietigen?

The truth is that the care shown to me by these strangers on the internet

De waarheid is dat de inleving van die vreemdelingen op het internet

was itself a contradiction.

zelf een contradictie was.

Het werd me steeds duidelijker

It was growing evidence

that people on the other side were not the demons I'd been led to believe.

dat andere mensen niet de demonen waren die mij waren voorgespiegeld.

These realizations were life-altering.

Dit besef gaf mijn leven een andere wending.

Once I saw that we were not the ultimate arbiters of divine truth

Toen ik zag dat we geen ultieme rechters van de goddelijke waarheid waren

but flawed human beings,

maar feilbare mensen,

I couldn't pretend otherwise.

kon ik het tegendeel niet meer volhouden.

I couldn't justify our actions --

Ik kon onze daden niet rechtvaardigen --

especially our cruel practice of protesting funerals

vooral onze wrede praktijk om te protesteren bij begrafenissen

and celebrating human tragedy.

en menselijke tragedies te vieren.

These shifts in my perspective

Deze verschuivingen in mijn perspectief

contributed to a larger erosion of trust in my church,

droegen bij tot het verlies van vertrouwen in mijn kerk

and eventually it made it impossible for me to stay.

en maakten het mij uiteindelijk onmogelijk om er te blijven.

In spite of overwhelming grief and terror, I left Westboro in 2012.

Ondanks overweldigend verdriet en angst verliet ik Westboro in 2012.

In those days just after I left,

In de dagen net nadat ik wegging,

the instinct to hide was almost paralyzing.

was het instinct om me te verbergen bijna verlammend.

Ik wilde me verbergen voor het oordeel van mijn familie,

I wanted to hide from the judgement of my family,

who I knew would never speak to me again --

ik wist dat alle contact zou wegvallen --

people whose thoughts and opinions had meant everything to me.

hun gedachten en meningen hadden alles voor mij betekend.

And I wanted to hide from the world I'd rejected for so long --

Ik wilde me ook verbergen voor de wereld die ik al zo lang had afgewezen --

people who had no reason at all to give me a second chance

voor mensen die geen reden hadden om mij een tweede kans te geven

after a lifetime of antagonism.

na een leven van antagonisme.

And yet, unbelievably,

En toch, ongelooflijk,

they did.

deden ze net dat.

The world had access to my past because it was all over the internet --

De wereld kende mijn hele verleden, je vond het overal op het internet --

thousands of tweets and hundreds of interviews,

duizenden tweets en honderden interviews,

everything from local TV news to "The Howard Stern Show" --

alles van het lokale tv-nieuws tot de 'The Howard Stern Show' --

but so many embraced me with open arms anyway.

maar toch ontvingen ze me met open armen.

I wrote an apology for the harm I'd caused,

Ik verontschuldigde me om de aangerichte schade,

but I also knew that an apology could never undo any of it.

maar ik wist ook dat dat het nooit ongedaan zou kunnen maken.

All I could do was try to build a new life

Al wat ik kon doen was proberen om een nieuw leven op te bouwen

and find a way somehow to repair some of the damage.

en een manier vinden om de schade wat te lenigen.

People had every reason to doubt my sincerity,

Ze hadden alle redenen om mijn oprechtheid te betwijfelen,

but most of them didn't.

maar de meesten deden dat niet.

And --

En --

given my history,

gezien mijn geschiedenis

it was more than I could've hoped for --

was het meer dan ik had kunnen hopen --

forgiveness and the benefit of the doubt.

vergeving en het voordeel van de twijfel.

It still amazes me.

Het verbaast me nog steeds.

I spent my first year away from home

Het eerste jaar weg van huis

adrift with my younger sister,

zwierf ik wat rond met mijn jongere zus, die samen met mij was weggegaan.

who had chosen to leave with me.

We walked into an abyss,

We vielen in een afgrond,

but we were shocked to find the light and a way forward

maar tot onze verbazing vonden we het licht en een uitweg

in the same communities we'd targeted for so long.

in dezelfde gemeenschappen waar we zo lang onze pijlen op hadden gericht.

David,

David,

my "Jewlicious" friend from Twitter,

mijn vriend 'Jewlicious' op Twitter,

invited us to spend time among a Jewish community in Los Angeles.

nodigde ons uit bij een Joodse gemeenschap in Los Angeles.

We slept on couches in the home of a Hasidic rabbi and his wife

We sliepen op banken in het huis van een chassidische rabbijn en zijn vrouw

and their four kids --

en hun vier kinderen --

the same rabbi that I'd protested three years earlier

dezelfde rabbijn waartegen ik drie jaar eerder had geprotesteerd

with a sign that said, "Your rabbi is a whore."

met een plakkaat waarop stond: "Je rabbijn is een hoer."

We spent long hours talking about theology and Judaism and life

We brachten lange uren door met praten over theologie, het jodendom en het leven,

while we washed dishes in their kosher kitchen

terwijl we de vaat deden in hun koosjere keuken

and chopped vegetables for dinner.

en groenten hakten voor het diner.

They treated us like family.

Ze behandelden ons als familie.

They held nothing against us,

Ze koesterden geen wrok tegen ons

and again I was astonished.

en nogmaals was ik verbaasd.

That period was full of turmoil,

Die periode was vol onrust,

but one part I've returned to often

maar waar ik nog vaak aan terugdenk,

is a surprising realization I had during that time --

is het verrassende inzicht dat ik toen had --

that it was a relief and a privilege to let go of the harsh judgments

hoe opgelucht en blij ik was om al dat harde oordelen op te geven

that instinctively ran through my mind about nearly every person I saw.

dat instinctief in mij opkwam over iedereen die ik ontmoette.

I realized that now I needed to learn.

Ik realiseerde me dat ik moest leren.

I needed to listen.

Ik moest leren luisteren.

This has been at the front of my mind lately,

Dit speelt me de laatste tijd voortdurend door het hoofd,

because I can't help but see in our public discourse

omdat ik in ons publieke discours

so many of the same destructive impulses that ruled my former church.

zoveel van dezelfde destructieve impulsen als in mijn voormalige kerk weer tegenkom.

We celebrate tolerance and diversity more than at any other time in memory,

We vieren tolerantie en diversiteit meer dan op ooit enig ander moment

and still we grow more and more divided.

en toch zien we de verdeeldheid steeds maar toenemen.

We want good things --

We willen goede dingen --

justice, equality, freedom, dignity, prosperity --

rechtvaardigheid, gelijkheid, vrijheid, waardigheid, welvaart --

but the path we've chosen

maar het pad dat we kozen,

looks so much like the one I walked away from four years ago.

lijkt zoveel op hetgeen dat ik vier jaar geleden verliet.

We've broken the world into us and them,

We hebben de wereld opgesplitst in wij en zij

only emerging from our bunkers long enough

en komen alleen lang genoeg uit onze bunkers

to lob rhetorical grenades at the other camp.

om retorische granaten in het andere kamp te gooien.

We write off half the country as out-of-touch liberal elites

We bekijken de helft van het land als wereldvreemde liberale elites

or racist misogynist bullies.

of als racistische of vrouwen hatende pestkoppen.

No nuance, no complexity, no humanity.

Geen nuance, geen complexiteit, geen menselijkheid.

Even when someone does call for empathy and understanding for the other side,

Zelfs als iemand om empathie en begrip voor de andere kant vraagt,

the conversation nearly always devolves

verloedert het gesprek bijna altijd

into a debate about who deserves more empathy.

tot een debat over de vraag wie meer empathie verdient.

And just as I learned to do,

Net zoals ik leerde doen,

we routinely refuse to acknowledge the flaws in our positions

weigeren we routinematig om de gebreken in onze posities

of de verdiensten van onze tegenstander te erkennen.

or the merits in our opponent's.

Compromise is anathema.

Compromis is ondenkbaar.

We even target people on our own side when they dare to question the party line.

Wij keren ons zelfs tegen onze eigen mensen

als ze de partijlijn in twijfel durven trekken.

This path has brought us cruel, sniping, deepening polarization,

Dit pad bracht ons een wrede, oordelende, verdiepende polarisatie

and even outbreaks of violence.

en zelfs uitbarstingen van geweld.

I remember this path.

Ik herinner me dit pad.

It will not take us where we want to go.

Het zal ons niet brengen waar we naartoe willen.

What gives me hope is that we can do something about this.

Wat me hoop geeft, is dat we er iets aan kunnen doen.

The good news is that it's simple,

Het goede nieuws is dat het eenvoudig is

and the bad news is that it's hard.

en het slechte nieuws is dat het moeilijk is.

We have to talk and listen to people we disagree with.

We moeten praten met en luisteren naar mensen waar we het niet eens mee zijn.

It's hard because we often can't fathom

Dat is moeilijk, omdat we vaak niet kunnen doorgronden

how the other side came to their positions.

hoe de andere kant tot hun standpunten kwam.

It's hard because righteous indignation,

Het is moeilijk omdat het verontwaardigde grote gelijk,

that sense of certainty that ours is the right side,

dat gevoel van zekerheid dat we de juiste kant kozen,

is so seductive.

zo verleidelijk is.

It's hard because it means extending empathy and compassion

Het is moeilijk, want het betekent de uitbreiding van empathie en mededogen

to people who show us hostility and contempt.

naar mensen die ons vijandig en minachtend bejegenen.

The impulse to respond in kind is so tempting,

De impuls om op dezelfde wijze te reageren, is zo verleidelijk,

but that isn't who we want to be.

maar dat is niet wat we willen zijn.

We can resist.

We kunnen het weerstaan.

And I will always be inspired to do so by those people I encountered on Twitter,

Ik zal hiertoe altijd geïnspireerd worden door wie ik op Twitter leerde kennen,

apparent enemies who became my beloved friends.

schijnbare vijanden die mijn geliefde vrienden geworden.

And in the case of one particularly understanding and generous guy,

Ook in het geval van een bijzonder begrijpende en gulle man,

my husband.

mijn man.

There was nothing special about the way I responded to him.

Er was niets bijzonders aan de manier waarop ik op hem reageerde.

What was special was their approach.

Wat zo bijzonder was, was hun aanpak.

I thought about it a lot over the past few years

Ik dacht er de afgelopen jaren veel over na

and I found four things they did differently

en ik vond vier dingen die ze anders deden

that made real conversation possible.

waardoor een echt gesprek mogelijk werd.

These four steps were small but powerful,

Deze vier stappen waren klein maar krachtig,

and I do everything I can to employ them in difficult conversations today.

en ik doe er alles aan om ze tegenwoordig bij moeilijke gesprekken toe te passen.

The first is don't assume bad intent.

De eerste is dat je niet van slechte bedoelingen uitgaat.

Mijn vrienden op Twitter realiseerden zich

My friends on Twitter realized

that even when my words were aggressive and offensive,

dat zelfs wanneer mijn woorden agressief en beledigend waren,

I sincerely believed I was doing the right thing.

ik oprecht geloofde dat ik het juiste ding deed.

Assuming ill motives almost instantly cuts us off

Uitgaan van foute motieven snijdt ons vrijwel direct af

from truly understanding why someone does and believes as they do.

van echt begrijpen waarom iemand zo handelt en gelooft.

We forget that they're a human being

We vergeten hun menselijkheid

with a lifetime of experience that shaped their mind,

met een leven van ervaring dat hun geest heeft gevormd

and we get stuck on that first wave of anger,

en we blijven steken in die eerste golf van woede,

and the conversation has a very hard time ever moving beyond it.

wat een goede conversatie uitsluit.

But when we assume good or neutral intent,

Maar als we uitgaan van goede of neutrale bedoelingen,

we give our minds a much stronger framework for dialogue.

geven we onze geest een veel sterker kader voor dialoog.

The second is ask questions.

De tweede is vragen stellen.

When we engage people across ideological divides,

Als we mensen de hand reiken over ideologische scheidslijnen,

asking questions helps us map the disconnect

dan helpen die vragen om de onverzoenbaarheid

between our differing points of view.

tussen onze verschillende standpunten in kaart te brengen.

That's important because we can't present effective arguments

Dat is belangrijk omdat we argumenten niet effectief kunnen presenteren

if we don't understand where the other side is actually coming from

als we niet begrijpen waar de andere kant vandaan komt

and because it gives them an opportunity to point out flaws in our positions.

en omdat het hen een kans geeft om te wijzen op gebreken in onze posities.

But asking questions serves another purpose;

Maar het stellen van vragen dient ook een ander doel:

it signals to someone that they're being heard.

het signaleert mensen dat ze worden gehoord.

When my friends on Twitter stopped accusing

Toen mijn vrienden op Twitter stopten met beschuldigen

and started asking questions,

en vragen gingen stellen,

I almost automatically mirrored them.

deed ik bijna automatisch hetzelfde.

Their questions gave me room to speak,

Hun vragen gaven me spreekruimte,

but they also gave me permission to ask them questions

maar ze lieten me ook toe om hen vragen te stellen

and to truly hear their responses.

en om echt te luisteren naar hun antwoorden.

It fundamentally changed the dynamic of our conversation.

Het veranderde fundamenteel de dynamiek van ons gesprek.

The third is stay calm.

De derde is kalm te blijven.

This takes practice and patience,

Dat vergt oefening en geduld,

but it's powerful.

maar het is krachtig.

At Westboro, I learned not to care how my manner of speaking affected others.

Op Westboro leerde ik er niet om te geven hoe anderen mijn uitlatingen ervoeren.

I thought my rightness justified my rudeness --

Ik dacht dat mijn gelijk mijn lompheid rechtvaardigde --

harsh tones, raised voices, insults, interruptions --

agressieve tonen, stemverheffing, beledigingen, onderbrekingen --

but that strategy is ultimately counterproductive.

maar die strategie is uiteindelijk contraproductief.

Dialing up the volume and the snark is natural in stressful situations,

Het volume en het sarcasme opdrijven, is natuurlijk in stressvolle situaties,

but it tends to bring the conversation to an unsatisfactory, explosive end.

maar het heeft de neiging

om het gesprek tot een onbevredigend, explosief einde te brengen.

When my husband was still just an anonymous Twitter acquaintance,

Toen mijn man nog maar een anonieme Twitterkennis was,

our discussions frequently became hard and pointed,

waren onze discussies vaak hard en scherp,

but we always refused to escalate.

maar we hebben altijd geweigerd om ze te laten escaleren.

Instead, he would change the subject.

In plaats daarvan begon hij over iets anders.

He would tell a joke or recommend a book

Hij vertelde een grap of beval een boek aan

or gently excuse himself from the conversation.

of onttrok zich voorzichtig aan het gesprek.

We knew the discussion wasn't over,

We wisten dat de discussie nog niet voorbij was,

just paused for a time to bring us back to an even keel.

alleen een tijdje onderbroken om ons wat tot rust te laten komen.

People often lament that digital communication makes us less civil,

Mensen klagen vaak dat digitale communicatie ons onbeleefder maakt,

but this is one advantage that online conversations have over in-person ones.

maar dit is een voordeel van online conversaties boven persoonlijke.

We have a buffer of time and space

We hebben een buffer van tijd en ruimte

between us and the people whose ideas we find so frustrating.

tussen ons en de mensen van wie we de ideeën zo frustrerend vinden.

We can use that buffer.

Wij kunnen die buffer gebruiken.

Instead of lashing out, we can pause, breathe,

In plaats van uit te halen, kunnen we pauzeren, ademen,

change the subject or walk away,

van onderwerp veranderen of weglopen

and then come back to it when we're ready.

en erop terugkomen wanneer we er klaar voor zijn.

And finally ...

En tenslotte...

make the argument.

argumenteren.

This might seem obvious,

Het lijkt misschien vanzelfsprekend,

but one side effect of having strong beliefs

maar een neveneffect van ergens hard in te geloven

is that we sometimes assume

is dat we soms aannemen

that the value of our position is or should be obvious and self-evident,

dat de waarde van ons standpunt zo duidelijk en vanzelfsprekend is,

that we shouldn't have to defend our positions

dat we onze positie niet hoeven te verdedigen,

because they're so clearly right and good

omdat ze zo duidelijk juist en goed is

that if someone doesn't get it, it's their problem --

dat als iemand het niet snapt, het hun probleem is --

that it's not my job to educate them.

dat het niet mijn taak is om hen te onderwijzen.

But if it were that simple,

Maar als het zo simpel was,

we would all see things the same way.

zagen we allen de dingen op dezelfde manier.

As kind as my friends on Twitter were,

Hoe vriendelijk mijn vrienden op Twitter ook waren,

if they hadn't actually made their arguments,

als ze geen argumenten hadden gegeven,

it would've been so much harder for me to see the world in a different way.

zou het veel moeilijker zijn geweest om de wereld anders te gaan bekijken.

We are all a product of our upbringing,

We zijn allemaal een product van onze opvoeding

and our beliefs reflect our experiences.

en onze overtuigingen weerspiegelen onze ervaringen.

We can't expect others to spontaneously change their own minds.

We kunnen niet verwachten dat anderen hun denken spontaan zullen veranderen.

If we want change,

Als we verandering willen,

we have to make the case for it.

zullen we ervoor moeten gaan.

My friends on Twitter didn't abandon their beliefs or their principles --

Mijn vrienden op Twitter gaven hun geloof of hun principes niet op --

only their scorn.

alleen hun minachting.

They channeled their infinitely justifiable offense

Ze kanaliseerden hun maar al te begrijpelijke verontwaardiging

and came to me with pointed questions tempered with kindness and humor.

en legden me gerichte vragen voor getemperd met vriendelijkheid en humor.

They approached me as a human being,

Zij benaderden me als een menselijk wezen

and that was more transformative

en dat was meer transformatief

than two full decades of outrage, disdain and violence.

dan twee decennia van woede, minachting en geweld.

I know that some might not have the time or the energy or the patience

Ik weet dat sommigen misschien niet de tijd, de energie of het geduld hebben

for extensive engagement,

voor een uitgebreid overleg,

but as difficult as it can be,

maar hoe moeilijk het ook kan zijn,

reaching out to someone we disagree with

de hand reiken aan iemand waarmee we het niet eens zijn,

is an option that is available to all of us.

is een optie waarover we allemaal beschikken.

And I sincerely believe that we can do hard things,

Ik geloof oprecht dat we moeilijke dingen kunnen doen,

not just for them but for us and our future.

niet alleen voor hen, maar voor ons en onze toekomst.

Escalating disgust and intractable conflict

Escalatie van afkeer en hardnekkig conflict

are not what we want for ourselves,

willen we niet voor onszelf,

or our country

of voor ons land,

or our next generation.

of voor de volgende generatie.

My mom said something to me a few weeks before I left Westboro,

Mijn moeder zei me iets een tijdje voordat ik Westboro verliet,

when I was desperately hoping

toen ik nog tegen beter weten in hoopte

there was a way I could stay with my family.

dat ik toch nog bij mijn familie kon blijven.

People I have loved with every pulse of my heart

Mensen die ik met heel mijn hart heb liefgehad,

since even before I was that chubby-cheeked five-year-old,

zelfs nog voordat ik dat meisje van vijf met bolle wangen was

standing on a picket line holding a sign I couldn't read.

dat piket stond met een bord dat het niet kon lezen.

She said, "You're just a human being,

Ze zei: "Je bent maar een mens,

my dear, sweet child."

mijn lieve, lieve kind."

She was asking me to be humble --

Ze vroeg me om nederig te zijn --

not to question but to trust God and my elders.

om niet te vragen, maar om God en mijn ouders te vertrouwen.

But to me, she was missing the bigger picture --

Maar voor mij miste ze het grotere plaatje --

that we're all just human beings.

dat we allemaal gewoon maar mensen zijn.

That we should be guided by that most basic fact,

Dat we ons moeten laten leiden door dat meest elementaire feit,

and approach one another with generosity and compassion.

en elkaar met edelmoedigheid en mededogen moeten benaderen.

Each one of us contributes to the communities

Ieder van ons draagt ​​iets bij aan de gemeenschappen,

and the cultures and the societies that we make up.

de culturen en de samenlevingen die we opbouwen.

The end of this spiral of rage and blame begins with one person

Het einde van deze spiraal van woede en schuld begint met iemand

who refuses to indulge these destructive, seductive impulses.

die weigert om deze destructieve, verleidelijke impulsen te koesteren.

We just have to decide that it's going to start with us.

We hoeven alleen maar te beslissen dat het begint bij onszelf.

Thank you.

Dank je.

(Applause)

(Applaus)