Meet the inventor of the electronic spreadsheet | Dan Bricklin

Translator: Crawford Hunt Reviewer: Brian Greene

Vertaald door: Rik Delaet Nagekeken door: Peter van de Ven

How many of you have used an electronic spreadsheet,

Wie heeft er ooit een elektronisch spreadsheet gebruikt,

like Microsoft Excel?

zoals Microsoft Excel?

Very good.

Heel goed.

Now, how many of you have run a business with a spreadsheet by hand,

En wie heeft een bedrijf gerund met een handgeschreven spreadsheet,

like my dad did for his small printing business in Philadelphia?

zoals mijn vader dat deed voor zijn drukkerijtje in Philadelphia?

A lot less.

Veel minder mensen.

Well, that's the way it was done for hundreds of years.

Zo ging het honderden jaren lang.

In early 1978, I started working on an idea

Begin 1978 begon ik aan een idee te werken

that eventually became VisiCalc.

waaruit uiteindelijk VisiCalc voortkwam.

And the next year it shipped

In 1979 leverden we het product

running on something new called an Apple II personal computer.

dat draaide op iets nieuws, de Apple II-computer genaamd.

You could tell that things had really changed when, six years later,

Je wist dat er echt iets veranderd was

toen er zes jaar later een artikel in de Wall Street Journal stond

the Wall Street Journal ran an editorial

that assumed you knew what VisiCalc was and maybe even were using it.

dat er vanuit ging dat je wist wat VisiCalc was en er ook mee werkte.

Steve Jobs back in 1990

In 1990 zei Steve Jobs

said that "spreadsheets propelled the industry forward."

dat "spreadsheets de bedrijfstak een enorme impuls hadden gegeven."

"VisiCalc propelled the success of Apple more than any other single event."

"VisiCalc heeft meer voor het succes van Apple betekend dan wat dan ook."

On a more personal note,

In vertrouwen vertelde Steve ons:

Steve said, "If VisiCalc had been written for some other computer,

"Als VisiCalc voor een andere computer was geschreven,

you'd be interviewing somebody else right now."

had je nu iemand anders geïnterviewd."

So, VisiCalc was instrumental in getting personal computers on business desks.

VisiCalc was dus cruciaal om pc's op bureaus van bedrijven te krijgen.

How did it come about?

Hoe is dat gebeurd?

What was it? What did I go through to make it be what it was?

Wat was het? Wat moest ik doen om dat klaar te krijgen?

Well, I first learned to program back in 1966, when I was 15 --

In 1966 begon ik met programmeren, toen ik 15 jaar oud was,

just a couple months after this photo was taken.

slechts een paar maanden na het nemen van deze foto.

Few high schoolers had access to computers in those days.

Weinig middelbare scholieren hadden toen toegang tot computers.

But through luck and an awful lot of perseverance,

Maar met wat geluk en heel veel doorzettingsvermogen

I was able to get computer time around the city.

kon ik ergens in de stad computertijd krijgen.

After sleeping in the mud at Woodstock, I went off to MIT to go to college,

Nadat ik in de modder had geslapen op Woodstock, ging ik studeren aan MIT,

where to make money, I worked on the Multics Project.

waar ik bijverdiende door mee te werken aan het Multics project.

Multics was a trailblazing interactive time-sharing system.

Multics was een baanbrekend interactief time-sharingsysteem.

Have you heard of the Linux and Unix operating systems?

Kennen jullie de besturings-systemen Linux en Unix?

They came from Multics.

Die kwamen van Multics.

I worked on the Multics versions

Ik heb gewerkt aan de Multics-versies

of what are known as interpreted computer languages,

van wat bekend staat als niet-gecompileerde computertalen,

that are used by people in noncomputer fields

gemaakt voor mensen die geen computer-expert zijn

to do their calculations while seated at a computer terminal.

om berekeningen te doen, zittend aan een computerterminal.

After I graduated from MIT,

Nadat ik was afgestudeerd aan MIT

I went to work for Digital Equipment Corporation.

vond ik een baan bij Digital Equipment Corporation.

At DEC, I worked on software

Daar werkte ik aan software

for the new area of computerized typesetting.

voor een nieuw gebied: letterzetten met de computer.

I helped newspapers replace their reporters' typewriters

Ik hielp kranten typemachines van journalisten te vervangen

with computer terminals.

door computerterminals.

I'd write software

Ik schreef software

and then I'd go out in the field to places like the Kansas City Star,

en ging dan het veld in, bijvoorbeeld naar Kansas City Star,

where I would train users and get feedback.

waar ik gebruikers opleidde en feedback kreeg.

This was real-world experience

Dit was de échte wereld,

that is quite different than what I saw in the lab at MIT.

heel wat anders dan wat ik in het lab bij MIT had gezien.

After that, I was project leader

Daarna werd ik projectleider

of the software for DEC's first word processor, again a new field.

voor de software van de eerste tekstver-werker van DEC,

weer heel iets anders.

Like with typesetting, the important thing was crafting a user interface

Net als bij letterzetten

was het belangrijkste een gebruikersinterface te bedenken

that was both natural and efficient for noncomputer people to use.

die zowel natuurlijk als efficiënt was bij gebruik door computerleken.

After I was at DEC, I went to work for a small company

Na de tijd bij DEC kwam ik bij een klein bedrijf terecht

that made microprocessor-based electronic cash registers for the fast-food industry.

dat elektronische kassa's

met microprocessoren voor de fast-food sector maakte.

But I had always wanted to start a company with my friend Bob Frankston

Maar ik wilde altijd al een bedrijf beginnen met mijn vriend Bob Frankston,

that I met on the Multics project at MIT.

die ik kende van het Multics-project bij MIT.

So I decided to go back to school to learn as much as I could about business.

Dus besloot ik om weer naar school te gaan om veel over zakendoen te leren.

And in the fall of 1977,

In het najaar van 1977

I entered the MBA program at Harvard Business School.

begon ik aan het MBA-programma aan de Harvard Business School.

I was one of the few percentage of students

Ik behoorde tot een minderheid van de studenten

who had a background in computer programming.

met een achtergrond op het gebied van computerprogrammeren.

There's a picture of me from the yearbook sitting in the front row.

Hier zit ik op de eerste rij op een foto uit het jaarboek.

(Laughter)

(Gelach)

Now, at Harvard, we learned by the case method.

Op Harvard werkten we met de casus-methode.

We'd do about three cases a day.

Op één dag werden drie casussen behandeld.

Cases consist of up to a few dozen pages describing particular business situations.

Een casus beslaat vele bladzijden waarin een bedrijfssituatie wordt beschreven.

They often have exhibits, and exhibits often have words and numbers

Vaak zijn er bijlagen, bestaande uit woorden en cijfers

laid out in ways that make sense for the particular situation.

die op een voor die situatie zinvolle manier zijn gerangschikt.

They're usually all somewhat different.

Elke keer is het een beetje anders.

Here's my homework.

Dit is mijn huiswerk:

Again, numbers, words, laid out in ways that made sense.

ook weer getallen, woorden, zo gerangschikt dat het zinvol is.

Lots of calculations -- we got really close to our calculators.

Heel veel berekeningen -- we werden echt heel intiem met onze rekenmachines.

In fact, here's my calculator.

Dit was mijn rekenmachine.

For Halloween, I went dressed up as a calculator.

Voor Halloween verkleedde ik me zelfs als rekenmachine.

(Laughter)

(Gelach)

At the beginning of each class, the professor would call on somebody

Aan het begin van elke les kreeg één van ons

opdracht van de professor om 'n casus te brengen.

to present the case.

What they would do is they would explain what was going on

Dan legde je uit wat er aan de hand was

and then dictate information that the professor would transcribe

en daarna dicteerde je informatie die de professor overnam

onto the many motorized blackboards in the front of the class,

op één van de vele borden voor de klas.

and then we'd have a discussion.

Daarna volgde een discussie.

One of the really frustrating things is when you've done all your homework,

Één van de frustrerende zaken was als je al je huiswerk af had

you come in the next day only to find out that you made an error

en de volgende dag in de les een foutje ontdekte

and all of the other numbers you did were wrong.

en al je berekeningen niet bleken te kloppen.

And you couldn't participate as well.

En dan kon je ook niet meepraten.

And we were marked by class participation.

Meepraten was de manier om punten te verdienen.

So, sitting there with 87 other people in the class, I got to daydream a lot.

Omdat er nog 87 anderen in mijn klas zaten, kon ik heel veel dagdromen.

Most programmers in those days worked on mainframes,

De meeste programmeurs werkten toen nog op mainframes

building things like inventory systems, payroll systems and bill-paying systems.

en bouwden zaken zoals voorraadsystemen, salarissystemen en factuursystemen.

But I had worked on interactive word processing

Maar ik had al gewerkt aan interactieve tekstverwerking

and on-demand personal computation.

en gebruik van de pc op afroep.

Instead of thinking about paper printouts and punch cards,

In plaats van te denken aan afdrukken op papier en ponskaarten,

I imagined a magic blackboard

droomde ik van een magisch bord voor de klas,

that if you erased one number and wrote a new thing in,

waarop als je een enkel getal veranderde,

all of the other numbers would automatically change,

alle overige getallen automatisch zouden meeveranderen,

like word processing with numbers.

net als tekstverwerking met getallen.

I imagined that my calculator had mouse hardware on the bottom of it

Ik stelde me voor dat mijn rekenmachine een muis aan de onderkant had

and a head-up display, like in a fighter plane.

en een head-up display, net als bij een gevechtsvliegtuig.

And I could type some numbers in, and circle it, and press the sum button.

En ik kon getallen invoeren, er een aantal selecteren

en op SOM drukken.

And right in the middle of a negotiation I'd be able to get the answer.

En midden in een onderhandeling zou ik het antwoord vinden.

Now I just had to take my fantasy and turn it into reality.

Ik hoefde alleen mijn fantasie te volgen en te verwezenlijken.

My father taught me about prototyping.

Mijn vader had me geleerd om prototypes te bouwen.

He showed me mock-ups

Hij liet me zien hoe hij knip-en-plakmodellen gebruikte

that he'd make to figure out the placement on the page

om ergens de plaats op de pagina voor te bepalen

for the things for brochures that he was printing.

voor de brochures die hij drukte.

And he'd use it to get feedback from customers

Daarmee vroeg hij om feedback van klanten

and OKs before he sent the job off to the presses.

en kreeg hij een oké voordat iets in druk ging.

The act of making a simple, working version of what you're trying to build

Het maken van een eenvoudige en werkende versie van wat je probeert te bouwen,

forces you to uncover key problems.

dwingt je om de hoofdproblemen bloot te leggen.

And it lets you find solutions to those problems much less expensively.

Daardoor kun je voor veel minder geld oplossingen vinden voor die problemen.

So I decided to build a prototype.

Dus besloot ik om een prototype te bouwen.

I went to a video terminal connected to Harvard's time-sharing system

Met een video-terminal

aangesloten op het time-sharing systeem van Harvard

and got to work.

ging ik aan het werk.

One of the first problems that I ran into was:

Een van de eerste problemen waar ik tegenaan liep, was:

How do you represent values in formulas?

hoe stel je waarden in formules voor?

Let me show you what I mean.

Ik leg even uit wat ik bedoel.

I thought that you would point somewhere,

Ik dacht dat je ergens naar zou wijzen,

type in some words, then type in some somewhere else,

wat woorden zou typen, dan ergens anders wat anders,

put in some numbers and some more numbers, point where you want the answer.

cijfers zou typen, nog wat cijfers,

en dan aan zou wijzen waar je de uitkomst wilde.

And then point to the first, press minus, point to the second,

En dan de eerste aanwijzen, op min drukken, naar de tweede wijzen,

and get the result.

en de uitkomst zou krijgen.

The problem was: What should I put in the formula?

Het probleem was: wat moest ik in de formule zetten?

It had to be something the computer knew what to put in.

De computer moest weten wat daar komt te staan.

And if you looked at the formula,

En door naar de formule te kijken,

you needed to know where on the screen it referred to.

moest je weten naar welke plaats op het scherm hij verwijst.

The first thing I thought was the programmer way of doing it.

Eerst keek ik hier naar op de manier van programmeurs.

The first time you pointed to somewhere,

De eerste keer als je ergens naar wijst,

the computer would ask you to type in a unique name.

zou de computer je om een unieke naam vragen.

It became pretty clear pretty fast that that was going to be too tedious.

Het werd al snel duidelijk dat dat te omslachtig zou worden.

The computer had to automatically make up the name and put it inside.

De computer moest automatisch een naam verzinnen en die daar plaatsen.

So I thought, why not make it be the order in which you create them?

Dus dacht ik: waarom is niet de volgorde waarin ze gemaakt worden bepalend?

I tried that. Value 1, value 2.

Ik probeerde dat: waarde 1, waarde 2.

Pretty quickly I saw that if you had more than a few values

Vrij snel bleek dat als er meer dan een paar waarden stonden,

you'd never remember on the screen where things were.

je niet meer kon onthouden waar alles stond.

Toen bedacht ik: waarom niet, in plaats van overal waarden in te vullen,

Then I said, why not instead of allowing you to put values anywhere,

I'll restrict you to a grid?

er een rooster van maken?

Then when you pointed to a cell,

Als je dan naar een cel wijst,

the computer could put the row and column in as a name.

kan de computer de rij en kolom als naam kiezen.

And, if I did it like a map and put ABC across the top and numbers along the side,

En door er net als bij een landkaart

A, B, C boven te zetten en cijfers langs de zijkant,

if you saw B7 in a formula,

als je dan B7 in een formule ziet,

you'd know exactly where it was on the screen.

weet je precies waar dat op het scherm is.

And if you had to type the formula in yourself, you'd know what to do.

Als je zelf de formule moet typen, weet je precies wat je te doen staat.

Restricting you to a grid helped solve my problem.

Met een rooster was mijn probleem zo goed als opgelost.

It also opened up new capabilities, like the ability to have ranges of cells.

Het opende ook nieuwe mogelijkheden, zoals een celbereik.

But it wasn't too restrictive --

Maar de beperkingen waren niet groot,

you could still put any value, any formula, in any cell.

je kon nog steeds elke waarde invullen, elke formule, in elke cel.

And that's the way we do it to this day, almost 40 years later.

En zo doen we het tot op vandaag, bijna 40 jaar later.

My friend Bob and I decided that we were going to build this product together.

Mijn vriend Bob en ik besloten dat we hier verder aan wilden bouwen.

I did more work figuring out exactly how the program was supposed to behave.

Mijn aandeel was in de eerste plaats

bedenken hoe het programma zou werken.

I wrote a reference card to act as documentation.

Ik schreef een korte handleiding die als documentatie dienst deed.

It also helped me ensure that the user interface I was defining

Zo kon ik er ook zeker van zijn dat de gebruikersinterface

could be explained concisely and clearly to regular people.

kort en duidelijk aan gewone mensen kon worden uitgelegd.

Bob worked in the attic of the apartment he rented in Arlington, Massachusetts.

Bob werkte op de bovenverdieping

van zijn huurwoning in Arlington, Massachusetts.

This is the inside of the attic.

Zo zag de bovenverdieping er uit.

Bob bought time on the MIT Multics System

Bob kocht tijd op het Multics-systeem van MIT

to write computer code on a terminal like this.

om computercode te schrijven op een terminal die er zo uitzag.

And then he would download test versions to a borrowed Apple II

En dan ging hij testversies downloaden naar een geleende Apple II

over a phone line using an acoustic coupler,

via een telefoonlijn en een akoestisch modem,

and then we would test.

waarna we gingen testen.

For one of these tests I prepared for this case about the Pepsi Challenge.

Voor één van die tests bereidde ik een casus over de Pepsi-challenge voor.

Print wasn't working yet, so I had to copy everything down.

Afdrukken werkte nog niet, dus moest ik alles opschrijven.

Save wasn't working, so every time it crashed,

Opslaan werkte niet, dus telkens wanneer het vastliep,

I had to type in all of the formulas again, over and over again.

moest ik alle formules nog eens en nog eens invoeren.

The next day in class, I raised my hand; I got called on, and I presented the case.

De volgende dag in de klas stak ik mijn hand op

en presenteerde ik de casus.

I did five-year projections. I did all sorts of different scenarios.

Ik gaf prognoses voor 5 jaar en behandelde allerlei scenario's.

I aced the case. VisiCalc was already useful.

Het was een superpresentatie. VisiCalc was al heel nuttig.

The professor said, "How did you do it?"

De professor vroeg: "Hoe heb je dat gedaan?"

Well, I didn't want to tell him about our secret program.

Nu wilde ik niet over ons geheime programma vertellen.

(Laughter)

(Gelach)

So I said, "I took this and added this

Ik zei: "Ik nam dit, telde dat erbij,

vermenigvuldigde hiermee en trok dat ervan af."

and multiplied by this and subtracted that."

He said, "Well, why didn't you use a ratio?"

Hij vroeg: "Waarom gebruikte je geen deling ?"

I said, "Hah! A ratio -- that wouldn't have been as exact!"

Ik: "O ja, een deling -- dat was minder nauwkeurig!"

What I didn't say was, "Divide isn't working yet."

Wat ik niet vertelde: "Delen werkt nog niet."

(Laughter)

(Gelach)

Eventually, though, we did finish enough of VisiCalc

Uiteindelijk kregen we genoeg onderdelen van VisiCalc af

to be able to show it to the public.

om het aan het publiek te tonen.

My dad printed up a sample reference card

Mijn vader drukte een korte handleiding

that we could use as marketing material.

om als marketingmateriaal te gebruiken.

In June of 1979, our publisher announced VisiCalc to the world,

In juni 1979 maakte onze uitgever VisiCalc wereldkundig,

in a small booth at the giant National Computer Conference in New York City.

op een kleine stand bij de enorme National Computer Conference in New York.

The New York Times had a humorous article about the conference.

De New York Times had een grappig artikel over de conferentie.

"The machines perform what seem religious rites ...

"De machines voeren iets uit als een religieus ritueel...

Even as the believers gather,

De gelovigen komen samen

the painters in the Coliseum sign room are adding to the pantheon,

en de Coliseumschilders voegen wat toe aan het pantheon.

carefully lettering 'VISICALC' in giant black on yellow.

In reusachtige zwarte letters verschijnt ´VISICALC´op de gele achtergrond.

All hail VISICALC!"

Heil VISICALC!"

(Gasp) New York Times: "All hail VISICALC."

(Snakt naar adem)

New York Times: 'Heil VISICALC!'

(Laughter)

(Gelach)

That was the last mention of the electronic spreadsheet

Dat was de laatste vermelding van het elektronisch spreadsheet

in the popular business press for about two years.

in de populaire zakelijke pers gedurende ongeveer twee jaar.

Most people didn't get it yet.

De meesten begrepen het nog niet.

But some did.

Maar sommigen wel.

In October of 1979, we shipped VisiCalc.

In oktober 1979 brachten we VisiCalc op de markt.

It came in packaging that looked like this.

De verpakking zag er zo uit.

And it looked like this running on the Apple II.

En op de Apple II zag het er zo uit.

And the rest, as they say, is history.

De rest van het verhaal ken je.

Now, there's an awful lot more to this story,

Er valt nog veel meer over te zeggen,

but that'll have to wait for another day.

maar dat bewaar ik voor een andere keer.

One thing, though, Harvard remembers.

Maar nog één ding: op Harvard weet men het nog.

Here's that classroom.

Dit is die klas.

They put up a plaque to commemorate what happened there.

Aan de muur zit een gedenkplaat om te herdenken wat daar gebeurd is.

(Applause)

(Applaus)

But it also serves as a reminder

Maar het dient ook om eraan te herinneren

that you, too, should take your unique backgrounds, skills and needs

dat ook jullie je unieke achtergrond, kennis en behoeften

and build prototypes to discover and work out the key problems,

moeten gebruiken om prototypes te bouwen om de voornaamste problemen op te lossen,

and through that, change the world.

en daarmee de wereld te veranderen.

Thank you.

Dank je wel.

(Applause)

(Applaus)