Where joy hides and how to find it | Ingrid Fetell Lee

Vertaald door: Rosanne Klaver Nagekeken door: Peter van de Ven

It's 2008,

Het is 2008

and I'm just finishing my first year of design school.

en ik sta op het punt mijn eerste jaar van de designschool af te ronden.

And I'm at my first year-end review,

Ik ben bij mijn eerste eindejaarsinspectie,

which is a form of ritual torture for design students,

een vorm van ritueel martelen voor designstudenten

where they make you take everything you made over the course of the year

waar je alles wat je hebt gemaakt het afgelopen jaar uitstalt op een tafel

and lay it out on a table

and stand next to it while a bunch of professors,

en ernaast gaat staan terwijl een stel docenten,

most of whom you've never seen before,

de meeste van wie je nog nooit hebt gezien hebt,

give you their unfiltered opinions of it.

je er hun ongefilterde meningen over geven.

So it's my turn and I'm standing next to my table,

Het is mijn beurt en ik sta naast mijn tafel,

everything neatly lined up,

alles keurig gerangschikt,

and I'm just hoping that my professors can see

en ik hoop maar dat mijn docenten kunnen zien

how much effort I've put into making my designs practical

hoe hard ik mijn best heb gedaan

om mijn ontwerpen praktisch, ergonomisch en duurzaam te maken.

and ergonomic and sustainable.

And I'm starting to get really nervous,

Ik begin erg zenuwachtig te worden,

because for a long time, no one says anything.

want lange tijd zegt niemand iets.

It's just completely silent.

Het is compleet stil.

And then one of the professors starts to speak, and he says,

Dan begint een van de docenten te spreken en zegt:

"Your work gives me a feeling of joy."

"Jouw werk geeft me een gevoel van vreugde."

Joy?

Vreugde?

I wanted to be a designer because I wanted to solve real problems.

Ik wilde ontwerper worden omdat ik echte problemen wilde oplossen.

Joy is nice, I guess, but it's kind of light --

Vreugde is mooi, hoor, maar het klinkt me wat etherisch --

not substantial.

niet substantieel.

But I was also kind of intrigued,

Maar ik was ook geïntrigeerd,

because joy is this intangible feeling,

want vreugde is een ontastbaar gevoel

and how does that come from the stuff on the table next to me?

en hoe ontstaat dat gevoel uit de spullen op de tafel naast me?

I asked the professors,

Ik vroeg de docenten:

"How do things make us feel joy?

"Hoe laten dingen ons vreugde voelen?

How do tangible things make us feel intangible joy?"

Hoe laten tastbare dingen ons ontastbare vreugde voelen?"

They hemmed and hawed and gestured a lot with their hands.

Ze haperden en hakkelden en gebaarden druk met hun handen.

"They just do," they said.

"Dat doen ze gewoon", zeiden ze.

I packed up my things for the summer,

Ik pakte mijn spullen bijeen,

but I couldn't stop thinking about this question ...

maar ik bleef maar nadenken over deze vraag ...

Dit was het begin van een reis --

and this launched a journey --

one that I didn't know at the time would take me 10 years --

een reis waarvan ik nog niet wist dat die 10 jaar zou gaan duren --

to understand the relationship between the physical world

om de relatie te begrijpen tussen de fysieke wereld

and the mysterious, quixotic emotion we call "joy."

en de mysterieuze, ongrijpbare emotie die we vreugde noemen.

And what I discovered is that not only are they linked,

Wat ik heb ontdekt, is dat ze niet alleen verband houden met elkaar,

but that the physical world can be a powerful resource to us

maar dat de fysieke wereld een krachtige hulpbron kan zijn

in creating happier, healthier lives.

in het creëren van gelukkiger, gezonder levens.

After my review,

Na mijn inspectie

I thought, "I know what joy feels like,

dacht ik: ik weet hoe vreugde voelt,

but what is it, exactly?"

maar wat is het precies?

And I found that even scientists don't always agree,

Ik kwam erachter dat zelfs wetenschappers het niet altijd eens zijn

and they sometimes use the words "joy" and "happiness" and "positivity"

en de woorden 'vreugde' en 'geluk' en 'positiviteit'

more or less interchangeably.

soms door elkaar gebruiken.

But broadly speaking, when psychologists use the word joy,

In zijn algemeenheid gebruiken psychologen het woord vreugde

what they mean is an intense, momentary experience

voor een intense, kortstondige ervaring

of positive emotion --

van positieve emotie --

one that makes us smile and laugh and feel like we want to jump up and down.

een ervaring die ons doet lachen en op en neer wil doen springen.

And this is actually a technical thing.

En dit is een technisch dingetje.

That feeling of wanting to jump up and down

Dat gevoel van op en neer willen springen,

is one of the ways that scientists measure joy.

is een van de manieren waarop wetenschappers vreugde meten.

It's different than happiness,

Het is niet hetzelfde als geluk,

which measures how good we feel over time.

wat gaat over hoe goed we ons voelen op lange termijn.

Joy is about feeling good in the moment,

Vreugde gaat over je goed voelen in het moment,

right now.

nu.

And this was interesting to me

Dit interesseerde me,

because as a culture, we are obsessed with the pursuit of happiness,

want in onze cultuur zijn we geobsedeerd door het najagen van geluk,

and yet in the process, we kind of overlook joy.

maar ondertussen zien we vreugde een beetje over het hoofd.

So this got me thinking:

Ik vroeg me daarom af:

Where does joy come from?

waar komt vreugde vandaan?

I started asking everyone I knew,

Ik begon iedereen te bevragen,

and even people I just met on the street,

zelfs onbekenden op straat,

about the things that brought them joy.

over de dingen die hen vreugde brachten.

On the subway, in a café, on an airplane,

In de metro, in cafés, in het vliegtuig

it was, "Hi, nice to meet you. What brings you joy?"

ging het van: "Hi, leuk je te ontmoeten. Wat brengt jou vreugde?"

I felt like a detective.

Ik voelde me net een detective.

I was like, "When did you last see it?

Ik vroeg: "Wanneer zag je het voor het laatst?

Who were you with? What color was it?

Met wie was je? Welke kleur had het?

Did anyone else see it?"

Zagen anderen het ook?"

I was the Nancy Drew of joy.

Ik was de Nancy Drew van de vreugde.

(Laughter)

(Gelach)

And after a few months of this, I noticed that there were certain things

Na een paar maanden viel het me op

dat bepaalde dingen keer op keer op keer terugkwamen.

that started to come up again and again and again.

They were things like cherry blossoms

Het waren dingen zoals kersenbloesem

and bubbles ...

en zeepbellen ...

swimming pools and tree houses ...

zwembaden en boomhutten ...

hot air balloons and googly eyes --

luchtballonnen en pretoogjes --

(Laughter)

(Gelach)

and ice cream cones, especially the ones with the sprinkles.

en softijshoorntjes, vooral die met discodip.

These things seemed to cut across lines of age and gender and ethnicity.

Deze dingen leken los te staan van leeftijd, gender en etniciteit.

I mean, if you think about it,

Als je erover nadenkt,

we stoppen allemaal om naar de lucht te kijken

we all stop and turn our heads to the sky

wanneer zich daar de veelkleurige band van een regenboog aftekent.

when the multicolored arc of a rainbow streaks across it.

And fireworks --

En vuurwerk --

we don't even need to know what they're for,

we hoeven niet eens te weten waar het voor is

and we feel like we're celebrating, too.

om het gevoel te hebben dat we ook iets aan het vieren zijn.

These things aren't joyful for just a few people;

Deze dingen zijn niet vreugdevol voor slechts een paar mensen;

they're joyful for nearly everyone.

ze zijn vreugdevol voor bijna iedereen.

They're universally joyful.

Ze zijn universeel vreugdevol.

And seeing them all together,

Al deze dingen samen te zien,

it gave me this indescribably hopeful feeling.

gaf me een onbeschrijfelijk hoopvol gevoel.

In de sterk verdeelde, politiek gepolariseerde wereld waarin we leven

The sharply divided, politically polarized world we live in

sometimes has the effect of making our differences feel so vast

kunnen de verschillen tussen ons zo enorm groot voelen

as to be insurmountable.

dat ze onoverkoombaar lijken.

And yet underneath it all,

Maar onder het oppervlak

there's a part of each of us that finds joy in the same things.

hebben we allemaal een zijde die vreugde beleeft aan dezelfde dingen.

And though we're often told that these are just passing pleasures,

Hoewel vaak wordt gezegd dat dit slechts voorbijgaande genoegens zijn,

in fact, they're really important,

zijn ze in werkelijkheid heel belangrijk,

because they remind us of the shared humanity we find

want ze herinneren ons aan de gedeelde menselijkheid

die we vinden in onze gemeenschappelijke beleving van de fysieke wereld.

in our common experience of the physical world.

But I still needed to know:

Maar ik wist nog steeds niet

What is it about these things that makes them so joyful?

wat deze dingen nu precies zo vreugdevol maakt.

I had pictures of them up on my studio wall,

Ik had foto's van ze opgehangen aan de muur in mijn studio

and every day, I would come in and try to make sense of it.

en elke dag probeerde ik er wijs uit te worden.

And then one day, something just clicked.

En op een dag klikte er iets.

I saw all these patterns:

Ik zag allerlei patronen:

round things ...

ronde dingen ...

pops of bright color ...

heldere kleuren ...

symmetrical shapes ...

symmetrische vormen ...

a sense of abundance and multiplicity ...

een idee van overvloed en veelheid ...

a feeling of lightness or elevation.

een gevoel van lichtheid of hoogte.

Toen ik er op deze manier naar keek,

When I saw it this way,

I realized that though the feeling of joy is mysterious and elusive,

realiseerde ik me dat hoewel het gevoel van vreugde mysterieus en ongrijpbaar is.

we can access it through tangible, physical attributes,

We het kunnen bereiken via tastbare, fysieke eigenschappen,

or what designers call aesthetics,

of wat ontwerpers esthetiek noemen,

a word that comes from the same root as the Greek word "aísthomai,"

een woord dat dezelfde herkomst heeft als het Griekse woord 'aísthomai',

which means, "I feel," "I sense," "I perceive."

dat 'ik voel', 'ik bemerk', 'ik neem waar' betekent.

And since these patterns were telling me that joy begins with the senses,

Omdat deze patronen lieten zien dat vreugde begint met de zintuigen,

I began calling them "Aesthetics of Joy";

begon ik ze 'Aesthetics of Joy' te noemen;

the sensations of joy.

de zintuiglijke gevoelens van vreugde.

And in the wake of this discovery,

Na deze ontdekking viel het me op dat ik wanneer ik rondliep,

I noticed something that as I walked around,

I began spotting little moments of joy everywhere I went --

ik overal waar ik kwam kleine momenten van vreugde begon te zien --

a vintage yellow car

een vintage gele auto

or a clever piece of street art.

of een vernuftig straatkunstwerk.

It was like I had a pair of rose-colored glasses,

Het was alsof ik een roze bril op had

and now that I knew what to look for,

en nu ik wist waar ik op moest letten,

I was seeing it everywhere.

zag ik het overal.

It was like these little moments of joy were hidden in plain sight.

Het was alsof deze kleine vreugdemomenten in het volle zicht verborgen lagen.

And at the same time,

En op hetzelfde moment

I had another realization,

had ik een ander inzicht,

that if these are the things that bring us joy,

namelijk dat als deze dingen ons vreugde brengen,

then why does so much of the world look like this?

waarom ziet zo'n groot deel van de wereld er dan zo uit?

(Laughter)

(Gelach)

Why do we go to work here?

Waarom werken we hier?

Why do we send our kids to schools that look like this?

Waarom sturen we onze kinderen naar scholen die er zo uitzien?

Why do our cities look like this?

Waarom zien onze steden er zo uit?

And this is most acute for the places that house the people

Dit is het meest schrijnend

op de plekken waar de meest kwetsbaren onder ons verblijven:

that are most vulnerable among us:

nursing homes,

verpleeghuizen ...

hospitals,

ziekenhuizen ...

homeless shelters,

daklozenopvangcentra ...

housing projects.

sociale woningbouw.

How did we end up in a world that looks like this?

Hoe zijn we beland in een wereld die er zo uitziet?

We all start out joyful,

Als kind zijn we allemaal vol vreugde,

but as we get older,

maar naarmate we ouder worden,

being colorful or exuberant opens us up to judgment.

betekent kleurrijk of uitbundig zijn

je blootstellen aan de oordelen van anderen.

Adults who exhibit genuine joy are often dismissed as childish

Volwassenen die oprechte vreugde vertonen worden vaak weggezet als kinderachtig,

or too feminine

of te vrouwelijk

or unserious

of onserieus

or self-indulgent,

of zonder zelfbeheersing.

and so we hold ourselves back from joy,

En dus weerhouden we onszelf ervan vreugde te voelen

and we end up in a world that looks like this.

en belanden we in een wereld die er zo uitziet.

But if the aesthetics of joy can be used

Maar als de esthetiek van vreugde gebruikt kan worden

to help us find more joy in the world around us,

om meer vreugde te vinden in de wereld rondom ons,

then couldn't they also be used to create more joy?

kan het dan niet ook gebruikt worden om meer vreugde te maken?

I spent that last two years scouring the planet,

Ik heb de afgelopen twee jaar de planeet afgestruind

looking for different ways that people have answered this question.

op zoek naar verschillende manieren waarop mensen deze vraag hebben beantwoord.

And this led me to the work of the artist Arakawa

Dit leidde me naar het werk van de kunstenaar Arakawa

and the poet Madeline Gins,

en de dichter Madeline Gins,

who believed that these kinds of environments are literally killing us.

die geloven dat we letterlijk doodgaan aan dit soort omgevingen.

And so they set out the create an apartment building

Ze gingen aan de slag om een appartementengebouw te maken

that they believed would reverse aging.

waarvan ze geloofden dat het veroudering zou tegengaan.

And this is it.

Dit is hem.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

It's a real place, just outside Tokyo.

Het is een echt huis, net buiten Tokio.

I spent a night there, and it's a lot.

Ik heb er een nacht doorgebracht en het is nogal wat.

(Laughter)

(Gelach)

The floors undulate,

De vloeren golven,

so you don't end up walking around

zodat je niet echt rondloopt

so much as kind of bouncing around the apartment,

maar rondstuitert in het appartement

and there are bright colors in every direction.

en er zijn heldere kleuren waar je ook kijkt.

I'm not sure I left any younger,

Ik geloof niet dat ik er jonger ben weggegaan,

but it's as if, by trying to create an apartment

maar het is alsof ze,

door te proberen een appartement te maken waardoor je je jonger gaat voelen,

that would make us feel youthful,

they ended up creating one that was joyful.

een appartement hebben gemaakt dat vreugdevol is.

And yes, this is a bit much for everyday life,

En ja, dit is een beetje veel van het goede voor alledag,

but it made me wonder: What about the rest of us?

maar het deed me mezelf afvragen: hoe zit het met de rest van ons?

How do we bring these ideas back into the real world?

Hoe brengen we deze ideeën terug naar de echte wereld?

So I started finding people who were doing just that.

Ik ging op zoek naar mensen die dat deden.

For example, this hospital, designed by the Danish artist Poul Gernes.

Dit ziekenhuis bijvoorbeeld, ontworpen door de Deense kunstenaar Poul Gernes.

Or these schools,

Of deze scholen,

transformed by the non-profit Publicolor.

die zijn getransformeerd door de non-profit Publicolor.

What's interesting is that Publicolor has heard from school administrators

Het is interessant dat Publicolor van schoolbestuurders heeft vernomen

who say that attendance improves,

dat er minder gespijbeld wordt,

graffiti disappears

graffiti is verdwenen

and kids actually say they feel safer in these painted schools.

en dat kinderen zeggen dat ze zich veiliger voelen in deze geverfde scholen.

And this aligns with research conducted in four countries,

Dit komt overeen met onderzoek dat is uitgevoerd in vier landen

which shows that people working in more colorful offices

dat aantoont dat mensen die in kleurrijker kantoren werken

are actually more alert,

alerter zijn,

more confident

zelfverzekerder

and friendlier than those working in drab spaces.

en vriendelijker zijn dan mensen die in kleurloze ruimtes werken.

Why would this be the case?

Waarom zou dit het geval zijn?

Well, as I started to trace back our love of color,

Toen ik onze liefde voor kleur begon te herleiden,

I found that some researchers see a connection to our evolution.

ontdekte ik dat sommige onderzoekers een verband zien met onze evolutie.

Color, in a very primal way, is a sign of life, a sign of energy.

Kleur is oorspronkelijk een teken van leven, een teken van energie.

And the same is true of abundance.

Hetzelfde geldt voor overvloed.

We evolved in a world where scarcity is dangerous,

We zijn geëvolueerd in een wereld waar schaarste gevaarlijk is

and abundance meant survival.

en waarin overvloed overleven betekende.

So, one confetto --

Dus een confetto --

which happens to be the singular of confetti,

wat het enkelvoud van confetti is,

in case you were wondering --

mocht je je dat afvragen --

(Laughter)

(Gelach)

isn't very joyful,

is niet erg vreugdevol,

but multiply it,

maar vermenigvuldig hem

and you have a handful of one of the most joyful substances

en je hebt een handvol van een van de meest vreugdevolle goedjes ter wereld.

on the planet.

The architect Emmanuelle Moureaux uses this idea in her work a lot.

De architect Emmanuelle Moureaux gebruikt dit idee vaak in haar werk.

This is a nursing home she designed,

Dit is een verzorgingshuis van haar hand,

where she uses these multicolored spheres to create a feeling of abundance.

waar ze met deze veelkleurige bollen een gevoel van overvloed creëert.

And what about all those round things I noticed?

Hoe zit het met al die ronde dingen die me waren opgevallen?

Well, it turns out neuroscientists have studied this, too.

Het blijkt dat neurowetenschappers dit ook hebben bestudeerd.

They put people into fMRI machines,

Ze stopten mensen in een fMRI-scanner

and they showed them pictures of angular objects and round ones.

en toonden hen foto's van hoekige objecten en ronde.

And what they found is that the amygdala,

Wat ze ontdekten, is dat de amygdala,

a part of the brain associated in part with fear and anxiety,

een deel van de hersenen dat wordt geassocieerd met angst en ongerustheid,

lit up when people looked at angular objects,

oplichtte wanneer mensen hoekige objecten zagen,

but not when they looked at the round ones.

maar niet wanneer ze naar ronde objecten keken.

They speculate that because angles in nature

De onderzoekers speculeren dat omdat hoeken in de natuur

are often associated with objects that might be dangerous to us,

vaak geassocieerd worden met objecten die gevaarlijk voor ons kunnen zijn,

that we evolved an unconscious sense of caution around these shapes,

dat we er een onbewust gevoel van voorzichtigheid bij hebben ontwikkeld,

whereas curves set us at ease.

terwijl ronde vormen geruststellend zijn.

You can see this in action in the new Sandy Hook Elementary School.

Je kunt dit principe in actie zien bij de nieuwe Sandy Hook Elementary School.

After the mass shooting there in 2012,

Na de dodelijke schietpartij in 2012

the architects Svigals + Partners

wisten de architecten Svigals + Partners

knew that they needed to create a building that was secure,

dat ze een gebouw moesten ontwerpen dat veilig was,

but they wanted to create one that was joyful,

maar ze wilden ook dat het vreugdevol was,

and so they filled it with curves.

dus vulden ze het met ronde vormen.

There are waves running along the side of the building,

Er lopen golven langs de zijkant van het gebouw,

and these squiggly canopies over the entryway,

heeft deze kronkelende overkappingen boven de ingang

and the whole building bends toward the entrance

en het hele gebouw leunt in de richting van de ingang

in a welcoming gesture.

in een verwelkomend gebaar.

Each moment of joy is small,

Elk moment van vreugde is klein,

but over time, they add up to more than the sum of their parts.

maar op den duur is het geheel meer dan de som der delen.

And so maybe instead of chasing after happiness,

Misschien zouden we in plaats van geluk najagen,

what we should be doing is embracing joy

vreugde moeten omarmen

and finding ways to put ourselves in the path of it more often.

en manieren moeten vinden om vaker vreugde op ons pad te vinden.

Deep within us,

Diep vanbinnen

we all have this impulse to seek out joy in our surroundings.

hebben we allemaal de drang om vreugde te vinden in onze omgeving.

And we have it for a reason.

Die hebben we om een reden.

Joy isn't some superfluous extra.

Vreugde is geen overbodig extraatje.

It's directly connected to our fundamental instinct for survival.

Het staat in direct verband met ons fundamentele instinct tot overleven.

On the most basic level,

Op het meest basale niveau

the drive toward joy is the drive toward life.

is de drang naar vreugde de drang naar leven.

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)

Thank you.

Dankjewel.

Thank you,

Dankjewel,

thank you.

dankjewel.

(Applause)

(Applaus)