Where joy hides and how to find it | Ingrid Fetell Lee

Μετάφραση: Konstantinos Mastorakis Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi

It's 2008,

Είναι 2008,

and I'm just finishing my first year of design school.

και μόλις ολοκληρώνω το πρώτο έτος στη σχολή σχεδιασμού.

And I'm at my first year-end review,

Είναι περίοδος αξιολόγησης,

which is a form of ritual torture for design students,

που αποτελεί μια μορφή τελετουργικής δοκιμασίας για τους φοιτητές σχεδίου,

where they make you take everything you made over the course of the year

όπου πρέπει παρουσιάσετε όλα όσα έχετε κάνει καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου,

and lay it out on a table

να τα απλώσετε σε ένα τραπέζι

and stand next to it while a bunch of professors,

και να στέκεστε δίπλα του, ενώ μια ομάδα καθηγητών

most of whom you've never seen before,

τους περισσότερους από τους οποίους δεν έχετε ξαναδεί,

give you their unfiltered opinions of it.

σας παραθέτει ωμά τις απόψεις της για το έργο σας.

So it's my turn and I'm standing next to my table,

Οπότε είναι η σειρά μου, στέκομαι δίπλα στο τραπέζι μου,

everything neatly lined up,

όλα είναι όμορφα τακτοποιημένα,

and I'm just hoping that my professors can see

και απλώς ελπίζω ότι οι καθηγητές μου θα καταλάβουν

how much effort I've put into making my designs practical

πόσο κόπο έκανα για να είναι τα σχέδιά μου πρακτικά,

and ergonomic and sustainable.

εργονομικά και βιώσιμα.

And I'm starting to get really nervous,

Σιγά σιγά αγχώνομαι όλο και πιο πολύ,

because for a long time, no one says anything.

γιατί για αρκετή ώρα κανείς δεν λέει τίποτα.

It's just completely silent.

Επικρατεί απόλυτη σιγή.

And then one of the professors starts to speak, and he says,

Ξαφνικά ένας καθηγητής λέει,

"Your work gives me a feeling of joy."

«Η δουλειά σου μου προκαλεί ένα συναίσθημα χαράς».

Joy?

Χαρά;

I wanted to be a designer because I wanted to solve real problems.

Ήθελα να γίνω σχεδιάστρια για να λύνω πραγματικά προβλήματα.

Joy is nice, I guess, but it's kind of light --

Η χαρά είναι κάτι ωραίο, υποθέτω, αλλά είναι κάπως λίγη --

not substantial.

δεν είναι κάτι ουσιαστικό.

But I was also kind of intrigued,

Αλλά μου κίνησε κάπως την περιέργεια,

because joy is this intangible feeling,

γιατί η χαρά είναι ένα άυλο συναίσθημα

and how does that come from the stuff on the table next to me?

και πώς αυτό προκύπτει άραγε από τα σχέδια στο τραπέζι δίπλα μου;

I asked the professors,

Ρώτησα τους καθηγητές,

"How do things make us feel joy?

«Πώς γίνεται αντικείμενα να μας προκαλούν χαρά;

How do tangible things make us feel intangible joy?"

Πώς υλικά αντικείμενα μας προκαλούν άυλη χαρά;»

They hemmed and hawed and gestured a lot with their hands.

Ξερόβηχαν και κόμπιαζαν κάνοντας πολλές χειρονομίες.

"They just do," they said.

«Απλώς το κάνουν», είπαν.

I packed up my things for the summer,

Μάζευα τα πράγματά μου για το καλοκαίρι,

but I couldn't stop thinking about this question ...

αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι εκείνο το ερώτημα...

and this launched a journey --

και αυτό ξεκίνησε ένα ταξίδι --

one that I didn't know at the time would take me 10 years --

ένα ταξίδι που εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα ότι θα κρατούσε 10 χρόνια --

to understand the relationship between the physical world

για να καταλάβω τη σύνδεση ανάμεσα στον φυσικό κόσμο

and the mysterious, quixotic emotion we call "joy."

και το μυστήριο, δονκιχωτικό συναίσθημα που αποκαλούμε «χαρά».

And what I discovered is that not only are they linked,

Αυτό που ανακάλυψα, είναι ότι όχι μόνο συνδέονται,

but that the physical world can be a powerful resource to us

αλλά και ότι ο φυσικός κόσμος μπορεί να αποτελέσει ένα πανίσχυρο εργαλείο

in creating happier, healthier lives.

για να φτιάξουμε πιο ευτυχισμένες και υγιείς ζωές.

After my review,

Μετά την έρευνά μου,

I thought, "I know what joy feels like,

πίστευα, «Ξέρω πώς είναι να νιώθεις χαρά,

but what is it, exactly?"

αλλά τι ακριβώς είναι;»

And I found that even scientists don't always agree,

Συνειδητοποίησα ότι ακόμα και οι επιστήμονες δεν συμφωνούν πάντα,

and they sometimes use the words "joy" and "happiness" and "positivity"

χρησιμοποιώντας τις λέξεις «χαρά», «ευτυχία» και «θετικότητα»

more or less interchangeably.

λίγο πολύ εναλλάξιμα.

But broadly speaking, when psychologists use the word joy,

Αλλά σε γενικές γραμμές, όταν οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν τη λέξη χαρά,

what they mean is an intense, momentary experience

εννοούν μια έντονη στιγμιαία εμπειρία

of positive emotion --

θετικών συναισθημάτων --

one that makes us smile and laugh and feel like we want to jump up and down.

που μας προκαλούν χαμόγελο, γέλιο και μας κάνουν να θέλουμε να χοροπηδάμε.

And this is actually a technical thing.

Αυτό αποτελεί έναν τεχνικό όρο.

That feeling of wanting to jump up and down

Το συναίσθημα να θες να χοροπηδάς

is one of the ways that scientists measure joy.

είναι ένας απ' τους τρόπους που οι επιστήμονες μετράνε τη χαρά.

It's different than happiness,

Είναι διαφορετικό από την ευτυχία,

which measures how good we feel over time.

που μετράει πόσο καλά νιώθουμε με την πάροδο του χρόνου.

Joy is about feeling good in the moment,

Η χαρά έχει να κάνει με το να νιώθεις καλά στιγμιαία,

right now.

ακριβώς αυτή τη στιγμή.

And this was interesting to me

Αυτο είναι ενδιαφέρον για μένα

because as a culture, we are obsessed with the pursuit of happiness,

γιατί σαν πολιτισμός, έχουμε εμμονή με το κυνήγι της ευτυχίας,

and yet in the process, we kind of overlook joy.

και παραδόξως στην πορεία παραβλέπουμε ως ένα βαθμό τη χαρά.

So this got me thinking:

Οπότε αυτό με έβαλε σε σκέψεις.

Where does joy come from?

Απο πού προέρχεται η χαρά;

I started asking everyone I knew,

Ξεκίνησα να ρωτάω όλους όσους ήξερα,

and even people I just met on the street,

ακόμα και άτομα που συναντούσα στο δρόμο.

about the things that brought them joy.

για τα πράγματα που τους προκαλούν χαρά.

On the subway, in a café, on an airplane,

Στο μετρό, σε καφετέρια, σε αεροπλάνο

it was, "Hi, nice to meet you. What brings you joy?"

τους μιλούσα λέγοντας, «Γεια σας. Τι σας κάνει χαρούμενους;»

I felt like a detective.

Ένιωθα σαν ντέτεκτιβ.

I was like, "When did you last see it?

«Πότε το είδατε τελευταία φορά;

Who were you with? What color was it?

Με ποιον ήσασταν; Τι χρώμα είχε;

Did anyone else see it?"

Το είδε κάποιος άλλος;»

I was the Nancy Drew of joy.

Ήμουν η Νάνσι Ντρου της χαράς.

(Laughter)

(Γέλια)

And after a few months of this, I noticed that there were certain things

Μετα απο μερικούς μήνες, παρατήρησα ότι υπήρχαν ορισμένα πράγματα

that started to come up again and again and again.

που επανέρχονταν συνέχεια.

They were things like cherry blossoms

Πράγματα όπως τα άνθη της κερασιάς

and bubbles ...

και μπουρμπουλήθρες

swimming pools and tree houses ...

πισίνες και δεντρόσπιτα

hot air balloons and googly eyes --

αερόστατα και γουρλωτά μάτια

(Laughter)

(Γέλια)

and ice cream cones, especially the ones with the sprinkles.

και χωνάκια παγωτού, ειδικά αυτά με τρούφα.

These things seemed to cut across lines of age and gender and ethnicity.

Όλα αυτά ήταν κοινά ανεξαρτήτως ηλικιακής ομάδας, φύλου και εθνικότητας.

I mean, if you think about it,

Σκεφτείτε το λίγο,

we all stop and turn our heads to the sky

όλοι σταματάμε και κοιτάμε τον ουρανό

when the multicolored arc of a rainbow streaks across it.

όταν το πολύχρωμο ουράνιο τόξο εκτείνεται απ' άκρη σ' άκρη.

And fireworks --

Πυροτεχνήματα

we don't even need to know what they're for,

δεν χρειαζεται καν να ξέρεις το λόγο

and we feel like we're celebrating, too.

και νιώθεις σαν να γιορτάζεις και εσύ.

These things aren't joyful for just a few people;

Αυτά δεν ειναι ευχάριστα μόνο για λίγους ανθρώπους,

they're joyful for nearly everyone.

είναι ευχάριστα σχεδόν για όλους.

They're universally joyful.

Είναι καθολικά ευχάριστα.

And seeing them all together,

Βλέποντάς τα όλα μαζί,

it gave me this indescribably hopeful feeling.

μου δημιούργησε ένα απερίγραπτο αίσθημα ελπίδας.

The sharply divided, politically polarized world we live in

Ο έντονα διαιρεμένος, πολιτικά πολωμένος κόσμος που ζούμε

sometimes has the effect of making our differences feel so vast

κάποιες φορές κάνει τις διαφορές μας να μοιάζουν χαώδεις

as to be insurmountable.

σαν να είναι ανυπέρβλητες.

And yet underneath it all,

Παρ' όλα αυτά,

there's a part of each of us that finds joy in the same things.

υπάρχει ένα κομμάτι μας που νιώθει χαρά με τα ίδια πράγματα.

And though we're often told that these are just passing pleasures,

Και παρ' οτι συχνά μας λένε πως αυτές είναι εφήμερες απολαύσεις,

in fact, they're really important,

στην πραγματικότητα, είναι πολύ σημαντικές,

because they remind us of the shared humanity we find

γιατί μας υπενθυμίζουν την κοινή ανθρωπιά που βρίσκουμε

in our common experience of the physical world.

σε συνήθη βιώματα του φυσικού κόσμου.

But I still needed to know:

Ακόμα κι έτσι έπρεπε να ξέρω.

What is it about these things that makes them so joyful?

Ποιός είναι ο λόγος που κάνει αυτά τα πράγματα τόσο ευχάριστα;

I had pictures of them up on my studio wall,

Είχα φωτογραφίες τους στον τοίχο του στούντιό μου,

and every day, I would come in and try to make sense of it.

και κάθε μέρα, έμπαινα και προσπαθούσα να καταλάβω.

And then one day, something just clicked.

Ώσπου μια μέρα, κάτι έκανε απλά κλικ.

I saw all these patterns:

Είδα όλα τα μοτίβα

round things ...

κυκλικά πράγματα

pops of bright color ...

εξάρσεις φωτεινών χρωμάτων

symmetrical shapes ...

συμμετρικά σχήματα

a sense of abundance and multiplicity ...

μια αίσθηση αφθονίας και πολλαπλότητας

a feeling of lightness or elevation.

ενα συναίσθημα ελαφρότητας και ανύψωσης.

When I saw it this way,

Μόλις το είδα έτσι,

I realized that though the feeling of joy is mysterious and elusive,

Συνειδητοποίησα πως αν και το συναίσθημα της χαράς ειναι μυστηριώδες και δυσνόητο,

we can access it through tangible, physical attributes,

μπορούμε να το προσεγγίσουμε μέσω απτών φυσικών ιδιοτήτων,

or what designers call aesthetics,

ή αυτό που οι σχεδιαστές λένε αισθητική,

a word that comes from the same root as the Greek word "aísthomai,"

μια λέξη που προέρχεται από την ίδια ρίζα με την ελληνική λέξη "αίσθανομαι",

which means, "I feel," "I sense," "I perceive."

που σημαίνει, "Νιώθω","Αισθάνομαι" "Αντιλαμβάνομαι".

And since these patterns were telling me that joy begins with the senses,

Αφού αυτά τα μοτίβα μου έδειχναν ότι η χαρά ξεκινάει απ' τις αισθήσεις,

I began calling them "Aesthetics of Joy";

ξεκίνησα να τ' αποκαλώ "Η αισθητική της χαράς"

the sensations of joy.

η αίσθηση της χαράς.

And in the wake of this discovery,

Με τον απόηχο της ανακάλυψης αυτής,

I noticed something that as I walked around,

παρατήρησα το εξής, ότι καθώς περπατούσα

I began spotting little moments of joy everywhere I went --

άρχισα να εντοπίζω μικρές στιγμές χαράς, όπου και αν πήγαινα.

a vintage yellow car

ένα κίτρινο αμάξι αντίκα

or a clever piece of street art.

ή ένα ευφυές έργο τέχνης του δρόμου.

It was like I had a pair of rose-colored glasses,

Σαν να είχα ένα ζευγάρι ροζ γυαλιά

and now that I knew what to look for,

και ξέροντας που να κοιτάξω πλέον,

I was seeing it everywhere.

το έβλεπα παντού.

It was like these little moments of joy were hidden in plain sight.

Λες και αυτές οι μικρές στιγμές χαράς ήταν κρυμμένες σε κοινή θέα.

And at the same time,

Και την ίδια στιγμή,

I had another realization,

είχα μια ακόμα συνειδητοποίηση,

that if these are the things that bring us joy,

ότι αν αυτά είναι τα πράγματα που μας φέρνουν χαρά,

then why does so much of the world look like this?

τότε γιατί ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του κόσμου μοιάζει έτσι;

(Laughter)

(Γέλια)

Why do we go to work here?

Γιατί να δουλέψουμε εδώ;

Why do we send our kids to schools that look like this?

Γιατί στέλνουμε τα παιδιά μας σε σχολεία σαν και αυτά;

Why do our cities look like this?

Γιατί οι πόλεις μας μοιάζουν έτσι;

And this is most acute for the places that house the people

Αυτό είναι πιο έντονο για τους χώρους που στεγάζουν τους ανθρώπους

that are most vulnerable among us:

που είναι πιο ευάλωτοι από τους υπόλοιπους

nursing homes,

Οίκοι περίθαλψης,

hospitals,

νοσοκομεία,

homeless shelters,

καταφύγια αστέγων

housing projects.

πολυκατοικίες.

How did we end up in a world that looks like this?

Πώς καταλήξαμε σ' έναν κόσμο που μοιάζει έτσι;

We all start out joyful,

Όλοι γεννιόμαστε χαρούμενοι,

but as we get older,

αλλά όσο μεγαλώνουμε,

being colorful or exuberant opens us up to judgment.

το να είσαι πολύχρωμος ή πληθωρικός γίνεται αντικείμενο κριτικής.

Adults who exhibit genuine joy are often dismissed as childish

Ενήλικες που εκδηλώνουν αυθεντική χαρά συχνά κατακρίνονται για παλιμπαιδισμό

or too feminine

ή ως πολύ θυληπρεπής

or unserious

ή μη σοβαροί

or self-indulgent,

ή καλοπερασάκηδες,

and so we hold ourselves back from joy,

και έτσι αποστρεφόμαστε την χαρά,

and we end up in a world that looks like this.

και καταλήγουμε σε έναν κόσμο που μοιάζει έτσι.

But if the aesthetics of joy can be used

Αλλά αν η αισθητική της χαράς

to help us find more joy in the world around us,

βοηθάει στο να βρούμε περισσότερη χαρά,

then couldn't they also be used to create more joy?

τότε δεν μπορεί να βοηθήσει και στο να δημιουργηθεί χαρά;

I spent that last two years scouring the planet,

Πέρασα τα τελευταία δύο χρόνια σαρώνοντας τον πλανήτη,

looking for different ways that people have answered this question.

μελετώντας τους διαφορετικούς τρόπους που οι άνθρωποι απαντούσαν στην ερώτηση αυτή.

And this led me to the work of the artist Arakawa

Αυτό με οδήγησε στα έργα του καλλιτέχνη Αρακάουα

and the poet Madeline Gins,

και της ποιήτριας Μάντλιν Γκινς,

who believed that these kinds of environments are literally killing us.

που πιστεύουν ότι τέτοιου είδους περιβάλλοντα κυριολεκτικά μας σκοτώνουν.

And so they set out the create an apartment building

Για το λόγο αυτό επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια πολυκατοικία,

that they believed would reverse aging.

που πίστευαν θα ανέστρεφε τη διαδικασία της γήρανσης.

And this is it.

Και να το.

(Laughter)

(Γέλια)

(Applause)

(Χειροκρότημα)

It's a real place, just outside Tokyo.

Είναι αληθινό, λίγο έξω απ' το Τόκυο.

I spent a night there, and it's a lot.

Πέρασα μια νύχτα εκεί και δεν ήταν κάτι συνηθισμένο.

(Laughter)

(Γέλια)

The floors undulate,

Tο πάτωμα κυματίζει ελεύθερα,

so you don't end up walking around

οπότε δεν το λες και περπατάς ακριβώς,

so much as kind of bouncing around the apartment,

όσο χοροπηδάς γύρω γύρω σε όλο το διαμέρισμα

and there are bright colors in every direction.

και έχει φωτεινά χρώματα σε κάθε κατεύθυνση.

I'm not sure I left any younger,

Δεν ξέρω αν έφυγα νεότερη,

but it's as if, by trying to create an apartment

Αλλά στην προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα διαμέρισμα

that would make us feel youthful,

που θα μας έκανε να νιώθουμε νεότεροι,

they ended up creating one that was joyful.

κατέληξαν να δημιουργήσουν ένα που σου προκαλεί χαρά.

And yes, this is a bit much for everyday life,

Και σίγουρα, είναι λίγο υπερβολή για κάθε μέρα,

but it made me wonder: What about the rest of us?

αλλά με έκανε να αναρωτηθώ: Τι συμβαίνει με τους υπόλοιπους;

How do we bring these ideas back into the real world?

Πώς φέρνουμε τις ιδέες αυτές στον πραγματικό κόσμο;

So I started finding people who were doing just that.

Οπότε άρχισα να βρίσκω ανθρώπους που κάνουν ακριβώς αυτό.

For example, this hospital, designed by the Danish artist Poul Gernes.

Πχ, το νοσοκομείο αυτό, σχεδιασμένο από το Δανό καλλιτέχνη Πόουλ Γκέρνες.

Or these schools,

Ή αυτά τα σχολεία,

transformed by the non-profit Publicolor.

που μεταμορφώθηκαν από την μη κερδοσκοπική Publicolor.

What's interesting is that Publicolor has heard from school administrators

Το ενδιαφέρον με την Publicolor είναι ότι μαθαίνει από διευθυντές σχολείων

who say that attendance improves,

ότι το επίπεδο της παρακολούθησης βελτιώνεται

graffiti disappears

τα γκράφιτι εξαφανίζονται

and kids actually say they feel safer in these painted schools.

και τα ίδια τα παιδιά λένε πως νιώθουν πιο ασφαλή στα χρωματισμένα σχολεία.

And this aligns with research conducted in four countries,

Αυτό συνάδει με έρευνες που διεξήχθησαν σε 4 χώρες,

which shows that people working in more colorful offices

και δείχνουν ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν σε πολύχρωμα γραφεία

are actually more alert,

είναι περισσότερο σε εγρήγορση,

more confident

έχουν πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση

and friendlier than those working in drab spaces.

και είναι πιο φιλικοί σε σχέση με όσους δουλεύουν σε μουντούς χώρους

Why would this be the case?

Αλλά γιατί να ισχύει αυτό;

Well, as I started to trace back our love of color,

Λοιπόν, καθώς έψαχνα να εντοπίσω τις ρίζες της αγάπης μας για τα χρώματα

I found that some researchers see a connection to our evolution.

Βρήκα ότι κάποιοι ερευνητές τη συνδέουν με την εξέλιξη.

Color, in a very primal way, is a sign of life, a sign of energy.

Το χρώμα, κατά ένα πολύ αρχέγονο τρόπο, είναι ένδειξη ζωής και ενέργειας.

And the same is true of abundance.

Και το ίδιο ισχύει για την αφθονία.

We evolved in a world where scarcity is dangerous,

Εξελιχθήκαμε σε ένα κόσμο όπου η ανεπάρκεια είναι επικίνδυνη,

and abundance meant survival.

και αφθονία ισοδυναμούσε με επιβίωση.

So, one confetto --

Ένα confetto

which happens to be the singular of confetti,

που τυγχάνει να είναι ο ενικός του confetti,

in case you were wondering --

σε περίπτωση που αναρωτιέστε

(Laughter)

(Γέλια)

isn't very joyful,

Δεν προκαλεί ιδιαίτερη χαρά,

but multiply it,

αλλα αν το πολλαπλασιάσουμε,

and you have a handful of one of the most joyful substances

έχουμε μια χούφτα ενός από τα πιο ευχάριστα υλικά

on the planet.

στον πλανήτη.

The architect Emmanuelle Moureaux uses this idea in her work a lot.

Η αρχιτέκτονας Εμανουέλ Μορό υλοποιεί την ιδέα αυτή στη δουλειά της.

This is a nursing home she designed,

Σχεδίασε αυτόν τον οίκο ευγηρίας,

where she uses these multicolored spheres to create a feeling of abundance.

όπου χρησιμοποιεί ποικιλόχρωμες σφαίρες για να δώσει την αίσθηση της αφθονίας.

And what about all those round things I noticed?

Και γιατί τόσα πολλά κυκλικά αντικείμενα;

Well, it turns out neuroscientists have studied this, too.

Όπως φαίνεται οι νευροεπιστήμονες έχουν μελετήσει και αυτό επίσης.

They put people into fMRI machines,

Υποβάλλουν ανθρώπους σε ηλεκτροεγκεφαλογράφημα,

and they showed them pictures of angular objects and round ones.

ενώ τους δείχνουν εικόνες τόσο με γωνιώδη αντικείμενα όσο και με στρογγυλά.

And what they found is that the amygdala,

Αυτό που βρήκαν είναι ότι η αμυγδαλή,

a part of the brain associated in part with fear and anxiety,

το κέντρο του εγκεφάλου που σχετίζεται με τον φόβο και το άγχος,

φωτιζόταν όταν οι άνθρωποι κοιτούσαν γωνιώδη αντικείμενα,

lit up when people looked at angular objects,

but not when they looked at the round ones.

αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο με τα στρογγυλά.

They speculate that because angles in nature

Εικάζουν ότι επειδή οι γωνίες στη φύση

are often associated with objects that might be dangerous to us,

συχνά σχετίζονται με αντικείμενα που πιθανόν είναι επικίνδυνα για μας,

that we evolved an unconscious sense of caution around these shapes,

ότι εξελίξαμε μια ασυνείδητη άισθηση προφύλαξης για τα αντικείμενα αυτά,

whereas curves set us at ease.

ενώ οι καμπύλες μας χαλαρώνουν.

You can see this in action in the new Sandy Hook Elementary School.

Μπορείτε να το δείτε και στην πράξη στο καινούριο Δημοτικό Σχολείο Σάντι Χουκ.

After the mass shooting there in 2012,

Μετά τους μαζικούς πυροβολισμούς το 2012,

the architects Svigals + Partners

οι αρχιτέκτονες Svigals + Partners

knew that they needed to create a building that was secure,

ήξεραν ότι πρέπει να δημιουργήσουν ένα κτίριο που είναι ασφαλές,

but they wanted to create one that was joyful,

αλλά ήθελαν και ένα κτίριο να προκαλεί χαρά,

and so they filled it with curves.

και έτσι το γέμισαν με καμπύλες.

There are waves running along the side of the building,

Κύματα διατρέχουν το κτίριο στα πλάγια,

and these squiggly canopies over the entryway,

το στέγαστρο της εισόδου είναι σαν καλικατζούρα,

and the whole building bends toward the entrance

και ολόκληρο το κτίριο είναι κυρτό προς την είσοδό του,

in a welcoming gesture.

ως μια έκφραση καλωσορίσματος.

Each moment of joy is small,

Κάθε στιγμή χαράς είναι μικρή,

but over time, they add up to more than the sum of their parts.

αλλά με τον καιρό, το σύνολό τους είναι μεγαλύτερο από την αρχική τους αξία.

And so maybe instead of chasing after happiness,

Ίσως αντί να κυνηγάμε την ευτυχία,

what we should be doing is embracing joy

αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε τη χαρά

and finding ways to put ourselves in the path of it more often.

και να βρούμε τρόπους να βρεθούμε στον δρόμο της συχνότερα.

Deep within us,

Βαθιά μέσα μας,

we all have this impulse to seek out joy in our surroundings.

όλοι έχουμε αυτήν την παρόρμηση να αναζητούμε χαρά στον περίγυρό μας.

And we have it for a reason.

Και την έχουμε για συγκεκριμένο λόγο.

Joy isn't some superfluous extra.

Η χαρά δεν είναι μια παραπανίσια πολυτέλεια.

It's directly connected to our fundamental instinct for survival.

Συνδέεται άμεσα με το θεμελιώδες ένστικτο της επιβίωσης.

On the most basic level,

Στο πιο πρωτόγονο επίπεδο,

the drive toward joy is the drive toward life.

η τάση προς τη χαρά είναι η τάση για ζωή.

Thank you.

Σας ευχαριστώ.

(Applause)

(Χειροκρότημα)

Thank you.

Σας ευχαριστώ.

Thank you,

Σας ευχαριστώ,

thank you.

σας ευχαριστώ

(Applause)

(Χειροκρότημα)