A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | Monica Byrne

Vertaald door: Axel Saffran Nagekeken door: Peter van de Ven

Do I look real to you?

Zie ik er echt uit?

Hope so.

Ik hoop het.

I have no idea if you're seeing this,

Ik heb geen idee of je dit ziet,

but I'm just going to look ahead and trust that you're there.

maar ik ga gewoon rechtuit kijken en erop vertrouwen dat je er bent.

I've drawn a semicircle in the sand in front of me

Ik heb een halve cirkel getekend in het zand voor mij,

so I don't walk past it and look like I'm floating in midair.

zodat ik er niet voorbij stap en eruitzie alsof ik zweef.

Right now I'm standing

Ik sta nu in de openlucht

in the open air,

on a beach under a palm tree,

op een strand onder een palmboom

in the exact spot where your stage used to be.

op exact de plek waar jullie podium stond.

I have 12 minutes with you.

Ik heb 12 minuten met jullie.

I set a limit.

Ik heb die grens gesteld.

My wife Navid once said

Mijn vrouw Navid zei ooit

that infinite possibility is a creator's worst enemy.

dat ongelimiteerde mogelijkheden funest zijn voor een schepper.

For example, this dress: I'd asked her to design something

Deze jurk bijvoorbeeld: ik vroeg haar om iets te ontwerpen

that a priest might have worn in 23rd-century Cairo.

dat een 23e-eeuwse priester in Cairo gedragen zou kunnen hebben.

But we only had three days to make it,

Maar we hadden slechts drie dagen om het te maken

and the only fabric we had

en het enige textiel beschikbaar,

was an old duvet cover that another resident left behind.

was een oude, achtergelaten dekbedhoes.

But she did it, and it's perfect.

Maar... ze deed het, en het is perfect.

And she looked at it and said,

Ze keek ernaar en zei:

"Proof of concept -- creation needs constraint."

"Bewijs geleverd -- schepping vergt beperkingen."

So with these 12 minutes,

In deze 12 minuten

I'm going to tell you about my greatest discovery.

ga ik jullie vertellen over mijn grootste ontdekking.

For my whole life, my obsession has been eternal life,

Al mijn leven lang ben ik geobsedeerd door het eeuwige leven,

as I know it is so many of yours.

net als velen van jullie.

You may be happy to know that your research will pay off.

Je zal blij zijn te horen dat jullie vorsingen vrucht gaan dragen.

I am 318 years old.

Ik ben 318 jaar oud.

The average human lifespan is now 432 years,

De mens leeft nu gemiddeld 432 jaar

and my work has been to extend the human lifespan indefinitely.

en mijn werk bestond eruit die levensduur oneindig te verlengen.

And I've never questioned that someday,

Ik heb nooit betwijfeld dat we op een dag een punt bereiken

we'll reach a point where we'll be content.

waarop we tevreden zullen zijn.

But the opposite keeps happening:

Maar we zien het tegenovergestelde:

the longer we live, the longer we want to live,

hoe langer we leven, des te langer willen we leven,

the less we want to die.

des te minder willen we sterven.

Who can blame us?

Geen wonder ook.

The universe is so big.

Het universum is zo... groot.

There won't ever not be more to see.

Eindeloos veel dingen te zien.

Just yesterday,

Gisteren nog

I was reading about how you can take out a boat on Europa

las ik over hoe je op Europa een boot kan nemen

and sail from island to island all over the planet,

om van eiland naar eiland te zeilen over de hele planeet,

and some of the islands have villages that you can stay and visit

en op sommige eilanden zijn dorpjes waar je kan logeren

and sleep under the shadow of Jupiter.

om te slapen onder de schaduw van Jupiter.

And then there's this other island where there's just one songwriter

Dan is er het eiland waar maar één liedjesschrijver woont,

who sits and plays mandolin for the ocean.

die mandoline speelt voor de oceaan.

And then there are others where there's no one

Op andere is er helemaal niemand!

and there never has been,

Nooit geweest ook...

and so you go just for the pleasure of touching your foot to sand

en dus ga je erheen voor het genot je voet op zand te plaatsen

that no foot has ever touched before.

dat nooit door een andere voet betreden is.

You could spend 400 years doing just that.

Alleen dat zou je al 400 jaar kunnen doen!

Right now the Moon is rising in the Northeast.

Nu komt de maan op in het Noordoosten.

I can see the cities on it with my naked eye.

Ik kan de steden met mijn blote oog zien.

They're connected like nerve clusters:

Ze zijn verbonden als zenuwclusters:

Mariapolis on the South Pole, and Ramachandran on the Equator.

Mariapolis op de zuidpool en Ramachandran op de evenaar.

And New Tehran in the Sea of Tranquility.

En Nieuw-Teheran in de Zee van Rust.

That's where Navid and I met.

Daar ontmoetten Navid en ik elkaar.

We were both artists downtown.

We waren beiden kunstenaars in het centrum.

The day we met, we were passing each other in Azadi Square,

Die dag passeerden we elkaar op het Azadiplein

en onze schouders raakten elkaar.

and we bumped shoulders.

And I turned to apologize

Ik wilde me verontschuldigen

and she, without saying hello or introducing herself or anything,

en zonder hallo of enige introductie

zei zij: "Waarom denk je dat we niet door elkaar heen zijn gelopen?"

said, "Well, why do you think we didn't just pass through each other?"

And first of all, I thought, "Who the hell are you?"

Als eerste dacht ik: "Wie ben jij nou?"

But second, the question annoyed me,

Als tweede irriteerde de vraag me,

because the answer is so simple.

want het antwoord is zo simpel.

I said, "We didn't pass through each other

Ik zei: "We liepen niet door elkaar heen

because elementary particles have mass

omdat elementaire deeltjes massa hebben

and because the space between elementary particles

en omdat de ruimte tussen die deeltjes

is filled with the binding energy that also has the properties of mass,

gevuld is met de verbindende energie die ook de eigenschap van massa heeft.

and we've known that for 800 years."

Dat weten we al 800 jaar."

She must have been in one of those moods

Ze moet een van haar buien hebben gehad

where she likes to mess with strangers.

waarin ze de draak steekt met vreemden.

Or maybe she was just flirting with me,

Of misschien flirtte ze met me,

because she looked at me and said, "I thought you'd say that.

want ze keek me aan en zei: "Ik dacht al dat je dat zou zeggen.

Think deeper."

Denk dieper na."

And then she took off her belt,

Toen deed ze haar riem af,

this belt that I'm wearing now,

de riem die ik nu draag,

and she said,

en ze zei:

"Our universe is built so that particles have mass.

"Ons heelal is gebouwd opdat deeltjes massa kunnen hebben.

Without that basic constraint,

Zonder die basale beperking

we'd have just passed right through each other at the speed of light

waren we door elkaar heen gegaan met de snelheid van het licht,

and never even known."

zonder het ooit te weten."

And that's how our romance began.

En zo begon onze romance.

Navid and I

Navid en ik

never ran out of things to talk about.

waren nooit uitgepraat.

Never.

Nooit.

It was incredible.

Het was ongelofelijk.

It was like we were both heroes climbing up into a mountain range together

Alsof we beiden helden waren die samen bergen beklommen.

and we kept arriving at new vistas,

We stootten op nieuwe vergezichten

and these new, perfect constellations of words

en nieuwe, volmaakte woordconstellaties

would come out of us to describe them.

kwamen uit ons om ze te beschrijven.

And we'd forget them as soon as we made them,

We vergaten ze zodra ze geuit waren,

and throw them over our shoulder and go on to the next thing, on and up.

gooiden ze over onze schouder en vervolgden onze weg omhoog.

Or one time, Navid said that our talk was like we were always making bread,

Navid zei een keer dat onze gesprekken waren als het eindeloos maken van brood.

and that we were always adding in a little more flour

Dat we altijd weer meer bloem toevoegden

and a little more water,

een beetje meer water,

and folding it in and turning it over

en bleven dubbelvouwen en omdraaien

and never getting around to baking it.

zonder het ooit te gaan bakken.

If my obsession was eternal life, Navid's obsession was touch.

Als mijn obsessie het eeuwige leven was,

dan was Navids obsessie aanraking.

She had a genius for it.

Ze had er een speciale begaafdheid voor.

All of her work revolved around it.

Al haar werk draaide daar om.

My body was like a canvas for her,

Mijn lichaam was als een canvas voor haar.

and she would draw her fingertip down over my face so slowly

Ze liet haar vingertop zo traag over mijn gezicht glijden

that I couldn't feel it moving.

dat ik de beweging niet voelde.

And she was obsessed with the exact moment

Ze was geobsedeerd met het exacte moment

when I would stop being able to tell the difference between her body and mine.

waarop ik geen onderscheid meer kon maken tussen haar lichaam en het mijne.

Or she would just lie across me and dig her shoulder into mine

Dan weer lag ze over me heen, porde mijn schouder met de hare

and say, "Pilar, why does this feel so good?"

en zei: "Pilar, waarom voelt dit zo goed?"

I'd say, "I don't know!"

Dan zei ik: "Weet ik niet!"

And she always had a facetious answer for her facetious question,

Ze had altijd een geestig antwoord op haar geestige vraag,

but the answer I remember today is,

maar het antwoord dat ik me vandaag herinner, is

"It feels good

"Het voelt goed

because the universe chose its constraints,

omdat het universum zijn begrenzing koos,

and we are its art."

en wij zijn kunst zijn."

It's always funny what you think the future is going to be like

Altijd grappig om te zien hoe je verwachting van de toekomst

versus what it turns out to be.

zich verhoudt met de werkelijkheid.

In your time, scientists thought humans could freeze themselves

In jullie tijd dachten wetenschappers dat ingevroren mensen

and wake up in the future.

konden ontwaken in de toekomst.

And they did -- but then they died.

En dat deden ze -- maar dan stierven ze.

In your time, scientists thought humans could replace organs

In jullie tijd dachten wetenschappers dat mensen organen konden vervangen

and extend life for hundreds of years.

om levens honderden jaren te verlengen.

And they did,

En dat deden ze,

but eventually, they died anyway.

maar uiteindelijk stierven ze toch.

In your time, Earth is the only place people live.

In jullie tijd is de aarde de enige plek waar mensen leven.

In my time, Earth is the place people come to die.

In mijn tijd komen mensen naar de aarde om te sterven.

So when Navid started to show the signs,

Dus toen Navid de tekenen begon te vertonen,

verwachtten vrienden dat ik zou doen als iedereen:

our friends assumed I would do what everyone does,

which is say goodbye and send her to Earth,

afscheid nemen en haar naar de aarde sturen,

so that none of us would have to look at her

zodat niemand van ons naar haar hoefde te kijken

or be around her or think about her and her ...

of bij haar hoefde te zijn of te denken aan haar en haar ...

failure to keep living.

onvermogen in leven te blijven.

More than anything,

Het meest van al

they didn't want to be around her actual physical body.

wilden ze niet nabij haar fysieke lichaam zijn.

They kept referring to it as "declining,"

Ze gebruikten de woorden 'in verval',

even though she herself was fascinated by it,

ofschoon zijzelf erdoor gefascineerd was,

the changes it was going through,

de veranderingen die het dag na dag onderging naar de regels van haar wezen,

following the rules of its nature day by day, independent of her will.

onafhankelijk van haar wil.

I did send Navid to Earth.

Ik stuurde Navid inderdaad naar de aarde.

But I came with her.

Maar ik kwam zelf mee.

I remember a friend of ours, just before we left, said,

Ik herinner me dat een vriend vlak voor ons vertrek zei:

"I just think it's arrogant,

"Ik vind het eigenlijk arrogant,

like the rules don't apply to you, like you think your love is that special."

alsof de regels voor jullie niet gelden, alsof jullie liefde zo bijzonder is."

But I did.

Maar dat vond ik.

So, even here on Earth,

En zelfs hier op aarde

I kept working on how to extend life.

bleef ik werken aan levensverlenging.

It didn't occur to me

Het kwam niet bij me op

that there could be any other response.

dat er een andere respons mogelijk was.

I kept going back to that thing that Navid said to me

Ik bleef teruggaan naar wat Navid tegen me zei,

that day in Azadi Square,

die dag op het Azadiplein,

that without that basic constraint --

dat zonder die basisbeperking --

a universe that granted mass to matter --

een universum dat massa toekende aan materie --

we would not exist.

wij niet zouden bestaan.

That's one rule.

Dat is één regel.

Another rule is that all mass is subject to entropy.

Nog een regel is dat alle massa entropie vertoont.

And there is no way to be in this universe without mass.

En zonder massa besta je niet in dit heelal.

I know. I tried everything.

Ik weet 't. Ik probeerde alles.

I tried creating a photon box where the Higgs field was altered.

Ik probeerde een photondoos te maken die het Higgsveld veranderde.

I tried recording all subatomic movements in my body

Ik probeerde alle subatomaire bewegingen in mijn lichaam op te nemen

and replaying them on closed loop.

en ze cyclisch herhalend af te spelen.

Nothing worked.

Niets werkte.

But my final innovation was to create a coil dimension

Maar mijn laatste innovatie was het maken van een spoeldimensie

with the boundaries of a body in which time moved infinitely slower,

met de begrenzing van een lichaam, waarbinnen tijd oneindig langzamer bewoog

but whose projection would appear to move in normal time.

maar wiens projecties zich leken te bewegen in de normale tijd.

That body would then appear in our universe as a hologram --

Dat lichaam zou dan in ons universum verschijnen als een hologram --

here but not here.

hier, maar toch ook niet.

When I realized I'd done it,

Toen ik besefte dat het me was gelukt,

I ran to her room,

rende ik naar haar kamer,

so happy to tell her I'd done it,

zo blij dat ik het haar kon vertellen.

moving through space almost normally to all eyes,

Mijn beweging door de ruimte oogde bijna normaal,

even to my own,

zelfs voor mijzelf.

and went to lie down next to her,

Ik ging naast haar liggen

and forgot, and fell right through her.

en vergat... ik viel dwars door haar heen.

I'd found a way to eternal life,

Ik vond een manier om eeuwig te leven,

at the expense of the one thing Navid loved most,

ten koste van datgene dat Navid het meeste begeerde:

which was to touch and be touched.

aanraken en aangeraakt worden.

And she threw me out.

Ze gooide me eruit.

I still got to watch, though.

Maar kijken kon ik wel.

Humans live 400 years now,

Mensen leven nu 400 jaar lang

and we still die.

en nog steeds sterven we.

And when death comes,

En wanneer de dood komt,

the dying still pick at their bedsheets,

plukken de stervenden nog steeds aan hun lakens,

and their arms break out in blue and violet blooms on the insides,

en hun armen kleuren blauw en paars aan de binnenzijde

and their breaths get further and further apart,

en hun ademhaling wordt trager en trager,

like they're falling asleep.

alsof ze in slaap vallen.

I've always thought that

Ik dacht altijd

what gives a life meaning is adventure.

dat avontuur datgene is wat het leven betekenis geeft.

And death is just a problem

Dat de dood slechts een probleem is

we haven't discovered the solution to yet.

waarvoor we nog geen oplossing hebben.

But maybe a life has meaning only because it ends.

Maar misschien heeft een leven enkel betekenis omdat het eindig is.

Maybe that's the paradox:

Misschien is dat de paradox:

constraints don't constrain, they allow perfect freedom.

beperkingen beperken niet, maar geven perfecte vrijheid.

(Sighs)

(Zucht)

There was a thunderstorm here this morning.

Vanmorgen was er donder en bliksem.

There is another forecast for tonight,

Voor vanavond wordt hetzelfde voorspeld,

but for now the sky is clear.

maar nu is de hemel helder.

I can't feel the wind here,

Ik kan de wind niet voelen,

but I just asked one of the caretakers who passed by what it felt like,

maar ik vroeg een verpleegster die langsliep, hoe het aanvoelde,

and she said it felt warm, like melted butter.

en ze zei dat het zacht aanvoelde zoals gesmolten boter.

An answer worthy of my wife.

Een antwoord mijn vrouw waardig.

I have to find my way back to the flesh.

Ik moet weer vlees zien te worden.

Until then, I take up no space but the space you give me.

Tot dan neem ik geen ruimte in, behalve de ruimte die je me geeft.