A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram | Monica Byrne

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Do I look real to you?

ကျုပ်ဟာ တကယ်ပုံပေါက်လား။

Hope so.

မျှော်လင့်ပါတယ်။

I have no idea if you're seeing this,

ဒါကို သင်တို့မြင်ရလား ကျုပ်မသိပေမဲ့

but I'm just going to look ahead and trust that you're there.

ကျုပ်က ရှေ့ကိုကြိုကြည့်ပြီး အဲဒီမှာ သင်တို့ရှိတာကို ယုံကြည့်တော့မှာ။

I've drawn a semicircle in the sand in front of me

ကျုပ်ရှေ့က သဲထဲမှာ စက်ဝိုင်းခြမ်းတစ်ခု ဆွဲထားတယ်၊

so I don't walk past it and look like I'm floating in midair.

ဒီတော့ ဒါကိုမကျော်ပဲ လေထုထဲ မျောလွင့်နေတာမျိုးပေါ့။

Right now I'm standing

အခု ကျုပ်ဟာ ထန်းပင်တစ်ပင်အောက်က

in the open air,

ကမ်းခြေပေါ်က

on a beach under a palm tree,

လေဟာပြင်ထဲမှာ ရပ်နေတယ်၊။

in the exact spot where your stage used to be.

သင်တို့ရဲ့ စင်မြင့်ရှိဖူးတဲ့ နေရာအတိအကျမှာပါ။

I have 12 minutes with you.

သင်တို့နဲ့ ၁၂ မိနစ်အတူရှိမယ်။

I set a limit.

ကန့်သတ်ချက်တစ်ခု ထားပါတယ်။

My wife Navid once said

ကျုပ်ရဲ့ ဇနီး Navid က

that infinite possibility is a creator's worst enemy.

အနန္တဖြစ်နိုင်ခြေဟာ ဖန်ဆင်းရှင်ရဲ့ အဆုံးဆုံးရန်သူလို့ တစ်ခါက ပြောဖူးတယ်။

For example, this dress: I'd asked her to design something

ဥပမာ ဒီ အထည်ပါ၊ ဒါကို ၂၃ ရာစုမှာ ဘုန်းကြီးတစ်ပါး

that a priest might have worn in 23rd-century Cairo.

ဝတ်လို့ရမယ့်ဟာ တစ်ခုခုအဖြစ် ပုံစံထုတ်ဖိူ့ သူမကိုပြောခဲ့တယ်။

But we only had three days to make it,

ဒါပေမဲ့ ဒါဖန်တီးဖို့ သုံးရက်ပဲ အချိန်ရှိပြီး

and the only fabric we had

ကျုပ်တို့ ရှိတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အထည်က

was an old duvet cover that another resident left behind.

အခြားဒေသခံတစ်ဦး ချန်ထားခဲ့တဲ့ ဂွမ်းကပ်အဖုံးတစ်လွှာပါ။

But she did it, and it's perfect.

ဒါပေမဲ့ သူမလုပ်ခဲ့တယ်၊ အကောင်းဆုံးပါပဲ။

And she looked at it and said,

ဒါကိုကြည့်ပြီး သူမပြောတာက

"Proof of concept -- creation needs constraint."

"အမြင်သဘောရဲ့ သက်သေ၊ ဖန်တီး ခြင်းဟာ အကန့်အသတ်လိုတယ်။"

So with these 12 minutes,

ဒီတော့ ဒီ ၁၂ မိနစ်နဲ့

I'm going to tell you about my greatest discovery.

ကျုပ်ရဲ့ အကြီးကျယ်ဆုံး ရှာတွေ့မှုကို ပြောပြမှာပါ။

For my whole life, my obsession has been eternal life,

ကျုပ်တစ်သက်လုံး စွဲလမ်းမှုက ထာဝရအသက်ဖြစ်သွားတယ်၊

as I know it is so many of yours.

ဒါက သင်တို့များစွာရဲ့ အစွဲလို့ သိသလိုပေါ့

You may be happy to know that your research will pay off.

သင့် သုသေသန အောင်မြင်တာကို သိရတာ ပျော်စရာဖြစ်နိုင်လောက်တယ်။

I am 318 years old.

ကျုပ်က အသက် ၃၁၈ နှစ်ပါ။

The average human lifespan is now 432 years,

လူသား ပျမ်းမျှ သက်တမ်းက အခု ၄၃၂ နှစ်ဖြစ်ပြီး

and my work has been to extend the human lifespan indefinitely.

ကျုပ်အလုပ်က လူ့သက်တမ်းကို အဆုံးမရှိ ရှည်စေဖို့ ဖြစ်သွားပါပြီ။

And I've never questioned that someday,

တစ်နေ့နေ့မှာ ကျုပ်တို့တွေ ကျေနပ်အားရမယ့် နေရာကို

we'll reach a point where we'll be content.

ရောက်မှာကို ဘယ်တုန်းကမှ ယုံမှား သံသယမဖြစ်မိဘူး။

But the opposite keeps happening:

ဒါပေမဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်က ဆက်ဖြစ်နေတယ်

the longer we live, the longer we want to live,

အသက်ပိုရှည်လေ၊ ပိုအသက်ရှည်ချင်လေ၊

the less we want to die.

မသေချင်လေလေပါ။

Who can blame us?

ဘယ်သူ အပြစ်တင်နိုင်လဲ။

The universe is so big.

စကြာဝဠာက အရမ်းကြီးတယ်။

There won't ever not be more to see.

ပိုမြင်ဖို့ ဘယ်တော့မှ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး၊

Just yesterday,

မနေ့ကတင်

I was reading about how you can take out a boat on Europa

ဖတ်နေခဲ့တာက Europa ပေါ်မှာ လှေတစ်စင်း ထုတ်ယူပြီး ဂြိုဟ်

and sail from island to island all over the planet,

တစ်ခုလုံးး တစ်ကျွန်းက တစ်ကျွန်း ရွက်လွှင့်ပုံပါ၊

and some of the islands have villages that you can stay and visit

တစ်ချို့ကျွန်းတွေမှာ သင်တည်းနိုင်၊ လည်ပတ်နိုင်ပြီး Jupiter ရဲ့

and sleep under the shadow of Jupiter.

အရိပ်အောက်မှာ အိပ်စက်နိုင်တဲ့ ရွာတွေရှိတယ်။

And then there's this other island where there's just one songwriter

နောက်ပြီး သမုဒ္ဒရာအတွက် ထိုင်ကာ မယ်ဒလင်တီးတဲ့

who sits and plays mandolin for the ocean.

တစ်ဦးတည်းသော သီချင်း ရေးသူရှိရာ ဒီအခြားကျွန်းရှိတယ်။

And then there are others where there's no one

ဒီနောက် ဘယ်သူမရှိ၊ ဘယ်သူမှမနေခဲ့ဖူးတဲ့

and there never has been,

အခြားကျွန်းတွေရှိတယ်၊

and so you go just for the pleasure of touching your foot to sand

ဒါနဲ့ သင်ဟာ အရင်ဘယ်ခြေထောက်မှ မထိဖူး သေးတဲ့ သဲမြေဆီ သင့်ရဲ့ခြေထောက်တွေနဲ့

that no foot has ever touched before.

တွေ့ထိခြင်းရဲ့ သာယာမှုအတွက် သွားလိုက်တာပေါ့။

You could spend 400 years doing just that.

ဒါလုပ်ရင်း အနှစ် ၄၀၀ ကုန်ဆုံးနိုင်တယ်။

Right now the Moon is rising in the Northeast.

အခုတော့ အရှေ့မြောက်မှာ လကထွက်ပေါ်နေတယ်။

I can see the cities on it with my naked eye.

ပကတိမျက်စိနဲ့ ဒီပေါ်က မြို့တွေကို မြင်ရတယ်။

They're connected like nerve clusters:

၎င်းတို့ဟာ အာရုံကြော အစုလို ဆက်စပ်နေကြတယ်။

Mariapolis on the South Pole, and Ramachandran on the Equator.

တောင်ဝင်ရိုးးစွန်းမှာ Mariapolis နဲ့ အီကွေတာမှာ Ramchandran တို့ပေါ့။

And New Tehran in the Sea of Tranquility.

ပြီးတော့ Sea of Tranquality က New Tehran ပါ။

That's where Navid and I met.

ဒါက Navid နဲ့ ကျုပ် ဆုံတွေ့တဲ့နေရာပါ။

We were both artists downtown.

နှစ်ယောက်လုံး မြို့လယ်က အနုပညာရှင်တွေပါ။

The day we met, we were passing each other in Azadi Square,

ဆုံတဲ့နေ့က ကျုပ်တို့ Azadi Square မှာ အချင်းချင်းဖြတ်နေတုန်း

and we bumped shoulders.

ပခုံးချင်းတိုက်သွားခဲ့တယ်။

And I turned to apologize

ကျုပ်က လှည့်ပြီး တောင်ပန်တော့

and she, without saying hello or introducing herself or anything,

သူမက နှုတ်မဆက်ပဲ၊ သူမကိုယ်ကို မိတ်မဆက်ပဲ ပြောတာက

said, "Well, why do you think we didn't just pass through each other?"

"အင်း၊ ကျွန်မတို့ အချင်းချင်း ဖြတ်ရုံမဟုတ်ဘူးလို့ ဘာလို့ ထင်တာလဲ။"

And first of all, I thought, "Who the hell are you?"

ပထမတော့ ထင်မိတာက "မင်းက ဘယ်သူတုန်း" ပေါ့။

But second, the question annoyed me,

ဒုတိယ ဒီမေးခွန်းက ကျုပ်ကို နှောက်ယှက်တယ်၊

because the answer is so simple.

အကြောင်းက အဖြေက အရမ်းရှင်းလို့ပါ။

I said, "We didn't pass through each other

ကျုပ်က "တို့တွေ အချင်းချင်း မဖြတ်ကျော်ပါဘူး၊

because elementary particles have mass

အကြောင်းက အခြေခံအမှုန်တွေဟာ အထည်ဒြပ်ရှိပြီး

and because the space between elementary particles

ဒြပ်မှုန်တွေကြားက လေဟာနယ်ဟာ

is filled with the binding energy that also has the properties of mass,

ဒြပ်ရဲ ဂုဏ်သတ္တိတွေလည်း ရှိတဲ့ ခုန်ပေါက်နေတဲ့ စွမ်းအင်တွေနဲ့ ပြည့်နေကာ

and we've known that for 800 years."

ဒါကိုသိတာ နှစ် ၈၀၀ တိုင်ပါပြီ။

She must have been in one of those moods

သူစိမ်းတွေနဲ့ သူမဆတ်ဆော့ချင်တဲ့နေရာမှာ

where she likes to mess with strangers.

ဒီအထာတွေထဲက တစ်ခုနဲ့ သူမချစ်ခဲ့မိမှာပါ။

Or maybe she was just flirting with me,

(သို့) ကျုပ်နဲ့ ပလူးပလဲ လုပ်နေတာပဲပေါ့၊

because she looked at me and said, "I thought you'd say that.

အကြောင်းက ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး သူမက "ရှင်ဒါကိုပြောမယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ။

Think deeper."

ပိုနက်နက် တွေးပါဦး"တဲ့။

And then she took off her belt,

နောက် သူမရဲ့ ခါးပတ်ကို ချွတ်တယ်။

this belt that I'm wearing now,

အခု ကျုပ်ဝတ်ထားတဲ့ ခါးပတ်လေ။

and she said,

နောက် သူမပြောတာက

"Our universe is built so that particles have mass.

"တို့စကြာဝဠာကြီးဟာ ဒြပ်မှုန်တွေမှာ ဒြပ်ထုရှိအောင် တည်ဆောက်ထားတာ၊

Without that basic constraint,

ဒီအခြေခံ အကန့်အသတ်မရှိရင်

we'd have just passed right through each other at the speed of light

တို့တွေဟာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အလင်းရဲ့အလျင်နဲ့ ဖြတ်ကျော်သွားပြီး

and never even known."

ဘယ်တော့မှတောင် သိမှာမဟုတ်ဘူး။"

And that's how our romance began.

ဒါဟာ ကျုပ်တို့ရဲ့ ချစ်ဇာတ်လမ်း စတင်ပုံပါ။

Navid and I

Navid နဲ့ ကျုပ်ဟာ

never ran out of things to talk about.

ပြောစရာကုန်သွားတယ်လို့ကို မရှိခဲ့ဘူး။

Never.

တစ်ခါမှကိုပါ။

It was incredible.

ဒါဟာ မယုံနိုင်စရာပါ။

It was like we were both heroes climbing up into a mountain range together

ကျုပ်တို့နှစ်ဦးစလုံးဟာ တောင်ကြော တစ်ခုကိုတက်ပြီး ရှုခင်းသစ်တွေဆီ

and we kept arriving at new vistas,

ရောက်ရောက် နေတတ်တဲ့ ဇာတ်လိုက်တွေလိုပေါ့၊

and these new, perfect constellations of words

ဒီ သစ်လွင်၊ ပြည့်စုံတဲ့ စကားလုံးစုတွေဟာ ဒါတွေကို သရုပ်ဖော်ဖို့

would come out of us to describe them.

ကျုပ်တို့ဆီက ထွက်လာမှာပေါ့။

And we'd forget them as soon as we made them,

ဒါတွေကို ဖန်တီးပြီးခြင်းမှာပဲ မေ့သွားကြကာ

and throw them over our shoulder and go on to the next thing, on and up.

ဒါတွေကို ပခုံးကနေ ကျော်ပစ်လိုက်ပြီး လာမယ့် အသစ်အသစ်တွေ ဆက်တာပေါ့။

Or one time, Navid said that our talk was like we were always making bread,

(သို့) တစ်ခါတော့ Navid က တို့တွေစကား ပြောတာဟာ အမြဲ ပေါင်မုန့်လုပ်သလိုမျိုး၊

and that we were always adding in a little more flour

အမြဲတမ်း ဂျုံနည်းနည်း ထပ်ရောလိုက်၊

and a little more water,

ရေနည်းနည်း ထပ်ထည့်နေပြီး

and folding it in and turning it over

ဒါကို ခေါက်လိုက် လှန်လိုက်လုပ်နေပြီး

and never getting around to baking it.

ပေါင်မုန့် ဖုတ်တဲ့ဆီကို ဘယ်တော့မှ မရောက်ဘူးနော်တဲ့။

If my obsession was eternal life, Navid's obsession was touch.

ကျုပ်ရဲ့ စွဲလန်းမှုက ထာဝရအသက်ဆိုရင် Navid ရဲ့ စွဲလန်းမှုက အထိအတွေ့ပါ။

She had a genius for it.

ဒါအတွက် သူမက ပါရမီရှင်ပဲ။

All of her work revolved around it.

သူမလက်ရာအားလုံးက ဒီအနားမှာ လည်ပတ်နေတယ်။

My body was like a canvas for her,

ကျုပ်ကိုယ်က သူမအတွက် ပတ္တုစတစ်ခုဖြစ်ပြီး

and she would draw her fingertip down over my face so slowly

သူမရဲ့ လက်ဖျားကို ကျုပ်မျက်နှာပေါ်မှာ ရွေ့နေမှန်း ကျုပ် မခံစားရလောက်အောင်

that I couldn't feel it moving.

ဖြည်းဖြည်းချင်း ရေးဆွဲလိမ့်မယ်။

And she was obsessed with the exact moment

သူမရဲ့ ကိုယ်နဲ့ ကျုပ်ကိုယ် ခွဲခြားမပြောနိုင်တော့မယ့်

when I would stop being able to tell the difference between her body and mine.

အချိန် အံကိုက်ဖြစ်တဲ့ တဒင်္ဂကို သူမစွဲလန်းတာပါ။

Or she would just lie across me and dig her shoulder into mine

(သို့) ကျုပ်ကိုဖြတ်ကာ လဲလျောင်းပြီး သူမ ပခုံးကို ကျုပ်ပခုံးထဲ

and say, "Pilar, why does this feel so good?"

တိုးဝင်ကာ ပြောတာက "Pilar ဘာလို့ ဒီလောက်ကောင်းတာလဲ။"

I'd say, "I don't know!"

ကျုပ်က "ကိုယ် မသိဘူး။"

And she always had a facetious answer for her facetious question,

ပြီး ပြက်ချော်တဲ့ သူ့မေးခွန်းအတွက် ပြက်ချော်တဲ့ သူ့အဖြေက သူ့မှာ အမြဲရှိတယ်။

but the answer I remember today is,

ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ ကျုပ်မှတ်မိနေတဲ့ အဖြေက

"It feels good

"နေလို့ကောင်းလိုက်တာ၊

because the universe chose its constraints,

ဘာလို့ဆို စကြာဝဠာက ၎င်းရဲ့ ကန့်သတ်မှုကို ရွေးခဲ့ပြီး

and we are its art."

တို့ဟာ ၎င်းရဲ့ အနုပညာလေ။"

It's always funny what you think the future is going to be like

အမြဲရယ်စရာဖြစ်တာက အနာဂတ်မှာ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ သင်တွေးတာဟာ

versus what it turns out to be.

ဖြစ်သွားတာနဲ့ ဆန့်ကျင်နေတာပါ။

In your time, scientists thought humans could freeze themselves

သင့်ခေတ်မှာ သိပ္ပံပညာရှင်တွေ တွေးတာက လူတွေဟာ သူတို့ဘာသာ ရပ်တန့်ကာ

and wake up in the future.

အနာဂတ်မှာ နိုးနိုင်တာပါ။

And they did -- but then they died.

သူတို့ လုပ်ခဲ့တယ် ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ သေသွားတယ်လေ။

In your time, scientists thought humans could replace organs

သင့်ခေတ်မှာ သိပ္ပံပညာရှင်တွေ တွေးတာက လူတွေဟာ ကိုယ်အင်္ဂါတွေ အစားထိုးနိုင်ပြီး

and extend life for hundreds of years.

နှစ်ရာချီ အသက်ကို ဆွဲဆန့်နိုင်တယ်။

And they did,

သူတို့ လုပ်ခဲ့ပါတယ်၊

but eventually, they died anyway.

ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ဘာဖြစ်ဖြစ် သေတာပဲလေ။

In your time, Earth is the only place people live.

သင့်ခေတ်မှာ ကမ္ဘာမြေဟာ လူတွေ နေထိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော နေရာပါ။

In my time, Earth is the place people come to die.

ကျုပ်ခေတ်မှာ ကမ္ဘာမြေဟာ လူတွေလာသေတဲ့ နေရာပါ။

So when Navid started to show the signs,

ဒါနဲ့ Navid သူမရဲ့ လက္ခဏာတွေ စပြတော့

our friends assumed I would do what everyone does,

လူတိုင်းလုပ်တာ ကျုပ်လုပ်မယ်လို့ မိတ်ဆွေတွေက ယူဆတယ်၊

which is say goodbye and send her to Earth,

နှုတ်ဆက်ပြီး သူမကို ကမ္ဘာမြေဆီ ပို့မယ်ပေါ့၊

so that none of us would have to look at her

ကျုပ်တို့တစ်ယောက်ကမှ သူမကိုကြည့်ဖို့ မလိုအောင် (သို့)

or be around her or think about her and her ...

သူမနဲ့ သူမရဲ့ ဆက်ရှင်သန်ဖို့ ပျက်ကွက်တာကို

failure to keep living.

တွေးဖို့ မလိုအောင်ပေါ့။

More than anything,

အရာရာထက်ပိုတာက

they didn't want to be around her actual physical body.

သူမရဲ့ ရုပ်ပိုင်း ခန္ဓာတစ်ဝိုက်မှာ သူတို့မရှိချင်တာပါ။

They kept referring to it as "declining,"

ဒါကို "ကျဆင်းခြင်း" အဖြစ်ပဲ သူတို့ ဆက်ရည်ညွှန်းခဲ့တယ်၊

even though she herself was fascinated by it,

သူမကိုယ်တိုင်က ဒါကို စွဲမက်နေတာတောင်မှပါ၊

the changes it was going through,

ရှေ့ဆက်ဖြစ်မယ့် အပြောင်းအလဲတွေ၊

following the rules of its nature day by day, independent of her will.

သူမရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ ဆန္ဒ၊ နေ့တဓူဝ ၎င်းရဲ့ သဘာဝ ထုံးစံတွကေို လိုက်နာရင်းပေါ့။

I did send Navid to Earth.

Navid ကို ကမ္ဘာမြေဆီ ပို့လိုက်တယ်

But I came with her.

ဒါပေမဲ့ ကျုပ် သူမနဲ့လာခဲ့တယ်။

I remember a friend of ours, just before we left, said,

ကျုပ်တို့ မထွက်ခွာခင် မိတ်ဆွေတစ်ဦး ပြောတာ မှတ်မိတယ်၊

"I just think it's arrogant,

"ဒါဟာ စိတ်ကြီးဝင်တာလို့ ထင်တယ်၊

like the rules don't apply to you, like you think your love is that special."

ထုံးစံတွေက မင်းတို့နဲ့ မဆိုင်သလို၊ မင်းတို့မေတ္တာက အထူးလို့ မင်းထင်တာလိုပေါ့"

But I did.

ဒါပေမဲ့ ကျုပ်က တကယ်ပါ။

So, even here on Earth,

ဒါနဲ့ ဟောဒီ ကမ္ဘာမှာတောင်မှ

I kept working on how to extend life.

အသက်ဘယ်ပုံ ဆန့်ဖို့ ကျုပ် ဆက်လုပ်နေတယ်။

It didn't occur to me

အခြား တုံ့ပြန်မှု

that there could be any other response.

ရှိနိုင်တာ ကျုပ်ဆီ ဖြစ်မလာခဲ့ဘူး။

I kept going back to that thing that Navid said to me

Navid ကျုပ်ကို ပြောခဲ့တဲ့ အရာဆီ ကျုပ် ဆက်ပြန်သွားတယ်။

that day in Azadi Square,

Azadi Square မှာ ရှိတဲ့နေ့ပါ၊

that without that basic constraint --

ဒီအခြေခံ ကန့်သတ်မှုမဲ့တာပါ၊

a universe that granted mass to matter --

စကြာဝဠာက ဒြပ်ထုကို အရေးပါခွင့်ပြုတာ

we would not exist.

ကျုပ်တို့ ရှိမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။

That's one rule.

ဒါက စည်းမျဉ်းတစ်ခုပါ။

Another rule is that all mass is subject to entropy.

နောက်စည်းမျဉ်းက ဒြပ်ထုအားလုံးဟာ ပျက်စီးတတ်တာပါ။

And there is no way to be in this universe without mass.

ဒီစကြာဝဠာမှာ ဒြပ်ထုမဲ့ပြီး တည်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။

I know. I tried everything.

ကျုပ်သိတယ်၊ အကုန်လုံး စမ်းခဲ့တယ်။

I tried creating a photon box where the Higgs field was altered.

Higgs စက်ကွင်း ပြောင်းထားရာမှာ အလင်းမှုန် သေတ္တာဖန်တီးပြီး စမ်းခဲ့တယ်။

I tried recording all subatomic movements in my body

ကျုပ်ကိုယ်ထဲက ပရမာဏုမြူ လှုပ်ရှားမှု အားလုံးကို ဖမ်းပြီး

and replaying them on closed loop.

သီးသန့်ကွင်းမှာ ပြန်ပြကာ စမ်းခဲ့တယ်။

Nothing worked.

ဘာမှ အလုပ်မဖြစ်ဘူး။

But my final innovation was to create a coil dimension

ဒါပေမဲ့ ကျုပ်ရဲ့ နောက်ဆုံး ဆန်းသစ်မှုက ကွိုင်မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖန်တီးဖို့ပါ၊

with the boundaries of a body in which time moved infinitely slower,

ခန္ဓာတစ်ခုရဲ့ နယ်နိမိတ်တွေနဲ့ ဒီအထဲမှာ အဆုံးမဲ့ ပိုနှေးနှေး ရွေ့တဲ့အချိန်ပေါ့။

but whose projection would appear to move in normal time.

ဒါပေမဲ့ ပြကွက်က သာမန်အချိန်ထဲမှာ ရွေ့နေပုံပေါက်နေလိမ့်မယ်။

That body would then appear in our universe as a hologram --

ဒီနောက် ကိုယ်ခန္ဓာဟာ စကြာဝဠာထဲမှာ သုံးဖက်မြင် ဓာတ်ပုံအနေနဲ့ ပေါ်လာမယ်။

here but not here.

ဒီမှာဆိုပေမဲ့ ဒီမှာမဟုတ်ဘူး။

When I realized I'd done it,

လုပ်ပြီးပြီလို့ သိချိန်မှာ

I ran to her room,

သူမအခန်းဆီ ကျုပ်ပြေးသွားမယ်၊

so happy to tell her I'd done it,

လုပ်ပြီးပြီလို့ သူမကိုပြောရတာ အရမ်းပျော်တယ်

moving through space almost normally to all eyes,

မျက်လုံးတိုင်း အတွက်ပုံမှန် နီးနီးဖြစ်တဲ့ နေရာကို ဖြတ်ပြီး

even to my own,

ကျုပ်ရဲ့ မျက်လုံးမှာတောင်ပါ

and went to lie down next to her,

သူမဘေးမှာ လှဲချလိုက်တယ်။

and forgot, and fell right through her.

မေ့သွားတယ် သူမဆီဖြတ်ပြီး တည့်တည့်ကျသွားတယ်။

I'd found a way to eternal life,

Navid အမြတ်နိုးဆုံး အရာကို အဆုံးရှုံးခံပြီး

at the expense of the one thing Navid loved most,

ထာဝရအသက်အတွက် နည်းတစ်ခု တွေ့ခဲ့တယ်၊

which was to touch and be touched.

ဒါကတော့ ထိဖို့နဲ့ အထိခံဖို့ပါ။

And she threw me out.

သူ ကျုပ်ကို ကန်ထုတ်လိုက်တယ်

I still got to watch, though.

ကျုပ်ကတော့ ကြည့်နေရဆဲပါ။

Humans live 400 years now,

အခု လူသားတွေ နှစ် ၄၀၀ အသက်ရှင်ကြပြီး

and we still die.

ကျုပ်တို့က သေကြတုန်းပါ။

And when death comes,

မရဏတရားလာတဲ့အခါ

the dying still pick at their bedsheets,

သေအံ့မူးမုးက အိပ်ရာခင်း ရွေးတုန်း၊

and their arms break out in blue and violet blooms on the insides,

သူတို့လက်မောင်းတွေက အတွင်းဖက်က အပြာနဲ့ ခရမ်း အပွင့်တွေထဲမှာ ပြည့်လို့၊

and their breaths get further and further apart,

သူတို့ထွက်သက်တွေက ဝေးသထက် ဝေးရာ ကွာခြားသွားတာများ

like they're falling asleep.

သူတို့ဟာ အိပ်ပျော်နေဘိအလားပဲ။

I've always thought that

ဘဝတစ်ခုက ပေးတဲ့ အဓိပ္ပါယ်က

what gives a life meaning is adventure.

စွန့်စားခြင်းဆိုတာ ကျုပ် အမြဲတွေးမိတယ်။

And death is just a problem

သေခြင်းက ကျုပ်တို့တွေ

we haven't discovered the solution to yet.

ဖြေရှင်းချက်တွေ မရသေးတဲ့ ပြဿနာတစ်ခုပါပဲ။

But maybe a life has meaning only because it ends.

ဒါပေမဲ့ ဖြစ်နိုင်တာက ဘဝဟာ အဆုံးသတ်လို့သာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတာ။

Maybe that's the paradox:

ဒါက ဝိရောဓိဖြစ်လောက်တယ်၊

constraints don't constrain, they allow perfect freedom.

ကန့်သတ်မှုတွေဟာ မကန့်သတ်ပဲ ပကတိ လွတ်လပ်ခြင်းကို ခွင့်ပြုတယ်။

(Sighs)

(သက်ပြင်းချသံ)

There was a thunderstorm here this morning.

ဒီမနက်က ဒီမှာ မိုးကြိုးမုန်တိုင်း ဖြစ်တယ်။

There is another forecast for tonight,

ဒီညအတွက် နောက်ထပ် ကြိုခန့်မှန်းချက်

but for now the sky is clear.

ရှိပေမဲ့ အခုကောင်းကင်က ကြည်လင်နေတယ်။

I can't feel the wind here,

ဒီမှာ လေကို မခံစားနိုင်ပေမဲ့

but I just asked one of the caretakers who passed by what it felt like,

ဒါဟာ ဘယ်လိုခံစားလဲလို့ ခုပဲဖြတ်သွားတဲ့ အစောင့်ကို မေးလိုက်တော့

and she said it felt warm, like melted butter.

သူမက နွေးတယ်၊ အရည်ပျော်တဲ့ ထောပတ်လိုပဲလို့ ပြောတယ်။

An answer worthy of my wife.

ကျုပ်ရဲ့ ဇနီးလောက်တန်တဲ့ အဖြေပါ။

I have to find my way back to the flesh.

ကျုပ် အသွေးအသားဆီပြန်ဖို့ လမ်းရှာဖို့လိုတယ်။

Until then, I take up no space but the space you give me.

ဒီမတိုင်ခင်တော့ ကျုပ်ဟာ သင်ပေးတဲ့ နေရာကလွဲပြီး ဘာနေရာမှ ယူမထားဘူး။