Did the global response to 9/11 make us safer? | Benedetta Berti

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Almost 20 years have passed since 9/11.

၉/၁၁ ကတည်းကဆိုရင် အနှစ် ၂၀ နီးပါးရှိပြီပေါ့။

It is time to take stock of where we stand

ကျွန်မတို့ ရပ်တည်ရာကို ဆင်ခြင် သုံးသပ်ပြီး ရပ်တန့်၊ စဉ်းစားဖို့

and stop and think.

အချိန်ရောက်ပါပြီ။

It is time to ask ourselves,

မိမိကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်ဖို့အချိန်ပါ၊

have the assumptions and policies

ဒီဝမ်းနည်းစရာအဖြစ်တွေနောက်ပိုင်း

we developed in the wake of those tragic events

ကျွန်မတို့ ဖြစ်တည်ခဲ့တဲ့ ယူဆချက်တွေ၊ မူဝါဒတွေဟာ

truly made us more secure?

ကျွန်မတို့ကို တကယ်ပဲ ပိုလုံခြုံစေခဲ့လား။

Have they made our societies, both in Europe and in the United States,

ဥရောပနဲ့ ကုလသမဂ္ဂနှစ်ခုလုံးမှာရှိတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းတွေကို

more resilient?

ပိုပြီးကြံ့ခိုင်စေခဲ့လား။

I've worked all my life in the field of security and defense,

ကျွန်မဘဝတစ်ခုလုံး လုံခြုံရေးနဲ့ကာကွယ်ရေး နယ်ပယ်ထဲမှာ လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး

and I am convinced that now, more than ever,

ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး အခုယုံကြည်မိတာက

we need to radically reframe the way we think and act about security,

လုံခြုံမှုနဲ့ဆိုင်တဲ့ တွေးပုံ၊လုပ်ပုံတွေ ကို အခြေခံကျကျ ပြန်ရေးဆွဲဖို့ လိုတာပါ၊

and especially about international security.

အထူးသဖြင့် နိုင်ငံတကာလုံခြုံရေးနဲ့ ပတ်သက်တာပေါ့။

By international security, I actually mean what we do,

နိုင်ငံတကာ လုံခြုံမှုအနေနဲ့ ကျွန်မဆိုလိုတာက ကျွန်မတို့လုပ်တာတွေပါ။

how we prepare our countries

ပြင်ပခြိမ်းခြောက်မှုတွေကို

to better respond and prevent external threats,

ပိုကောင်းမွန်စွာ တုံ့ပြန်၊ကာကွယ်ဖို့ ကျွန်မတို့နိုင်ငံတွေ ပြင်ဆင်ပုံ၊

and how we protect our citizens.

နိုင်ငံသားတွေကို ကာကွယ်ပေးပုံပါ။

The key to both

နှစ်ခုစလုံးအတွက် အဓိကက

is to focus on protecting civilians,

အရပ်သားများအား ကာကွယ်ရေးကို အာရုံစိုက်ဖို့ပါ။

both in our own countries

ကျွန်မတို့နိုင်ငံတွေနဲ့

and in those where we are present in the name of security.

လုံခြုံမှုအရ ကျွန်မတို့ရှိရာတွေ နှစ်ခုလုံးပါ။

Now, this idea goes against the fixed narrative

ကဲ ဒီအယူအဆက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ ကျော်မှာ ကျွန်မတို့မှာ

that we developed over the past 20 years

ဖြစ်တည်ခဲ့တဲ့ လုံခြုံမှုကဘာလဲ၊ ဒါကို ဘယ်လိုရယူမလဲဆိုတဲ့

over what security is and how to get it,

ပုံသေဇာတ်ကြောင်းနဲ့ ဆန်ကျင်ပါတယ်။

but that narrative is flawed, and worse, it is counterproductive.

ဒါပေမဲ့ ဇာတ်ကြောင်းက ချွတ်ယွင်းချက်ရှိပြီး ပိုဆိုတာက တန်ပြန်သက်ရောက်မှုရှိတာပါ။

Over the past 20 years,

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ ကျော်မှာ

both in the United States and in Europe,

အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုနဲ့ ဥရောပနှစ်ခုစလုံးမှာ

we've come to accept that we must talk about security in zero sum terms,

သူနိုင်ကိုယ်ရှုံးဆိုတာမှာ လုံခြုံမှုကို ဆွေးနွေးရမယ်ဆိုတာကို လက်ခံလာခဲ့တယ်၊

as if the only way to gain more security is by compromising on values and rights:

တန်ဖိုးတွေ၊ ရပိုင်ခွင့်တွေကို ညှိယူပြီး ပုိလုံခြုံမှုရဖို့ တစ်ခုတည်းသော နည်းလို

security versus human rights,

လုံခြုံမှုနဲ့ လူ့အခွင့်အရေး၊

safety versus freedom and development.

လုံခြုံမှုနဲ့ လွတ်လပ်မှု၊ ဖွဲ့ဖြိုးမှုပါ

This is a false opposition.

ဒါဟာ မှားယွင်းတဲ့ ဆန့်ကျင်မှုပါ။

It just doesn't work like that.

ဒီလိုမျိုး အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။

We need to recognize

လုံခြုံမှုနဲ့ လူ့အခွင့်အရေးဟာ

that security and human rights are not opposite values,

ဆန့်ကျင်ဘက် တန်ဖိုးတွေမဟုတ်တာ အသိအမှတ်ပြုဖို့လိုတယ်

they are intrinsically related.

ဒါတွေဟာ ပင်ကိုကကို ဆက်စပ်နေတယ်။

After all, the most basic human right

အဆုံးကျတော့ အခြေခံအကျဆုံး လူ့အခွင့်အရေးဟာ

is the right to live and to be free from violence,

ရှင်သန်ခွင့်နဲ့ အကြမ်းဖက်မှု ကင်းရှင်းဖို့နဲ့

and a state's most basic responsibility

နိုင်ငံတစ်ခုရဲ့ အခြေခံအကျဆုံး တာဝန်က

is to guarantee that right for its citizens.

၎င်းနိုင်ငံသားတွေအတွက် ရပိုင်ခွင့်ကို အာမခံဖို့ပါ။

Conversely, if we think about communities all over the world

အပြန်အလှန်အားဖြင့် တစ်ကမ္ဘာလုံးက စစ်ပွဲတွေနဲ့ ပဋိပက္ခတွေထိခိုက်တာခံရတဲ့

affected by war and conflict,

လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေအကြောင်းတွေးရင်

it is insecurity and violence

ဒါဟာ ၎င်းတို့ရဲ့ ပြည့်ဝတဲ့လွတ်လပ်မှုနဲ့

that stops them from achieving their full freedom and development.

တိုးတက်မှု အောင်မြင်ရေးကို တားဆီးတဲ့ မလုံခြုံမှုနဲ့ အကြမ်းဖက်မှုပါ။

Now, they need basic security just as much as we do

ကဲ သူတို့ဟာ ကျွန်မတို့လိုပဲ အခြေခံလုံခြုံမှုလိုအပ်ပြီး

and they need it so they can live a normal life

ဒါကို သူတို့လိုတာက သာမန်ဘဝတစ်ခုမှာနေထိုင်ပြီး

and so that they can enjoy their human rights.

လူ့အခွင့်အရေးတွေခံစားနိုင်အောင်ပါ။

This is why we need to shift.

ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ ပြောင်းဖို့လိုတာပါ။

We need to acknowledge that sustainable security

လူ့အခွင့်အရေးတွေရဲ့ အုတ်မြစ် တစ်ခုမှာ တည်ဆောက်တဲ့

builds on a foundation of human rights,

တည်တံ့တဲ့ လုံခြုံမှုကို အသိအမှတ်ပြုဖို့လိုတယ်။

builds on promoting and respecting human rights.

တည်ဆောက်တဲ့၊ လူ့အခွင့်အရေးတွေကို မြှင့်တင်၊

Also, over the past two decades,

ဒါ့အပြင် လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်ခုကျော်က

we have accepted that the best way to guarantee our own security

ကျွန်မတို့ရဲ့ လုံခြုံမှုကို အာမခံဖို့ အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းက

is by defeating our enemies,

ရန်သူတွေကို အနိုင်တိုက်ခြင်းနဲ့

and to do that, we need to rely almost exclusively on the military.

ဒီလိုလုပ်ဖို့ စစ်တပ်ကို တသီးတသန့်ကို အားကိုးဖို့လိုတယ်လို့လက်ခံခဲ့ကြတယ်။

Again, this clashes with my work, with my research,

ထပ်ပြီးတော့ ဒါက ကျွန်မအလုပ်၊ သုတေသနနဲ့ အပြင်မှာ ကျွန်မမြင်ရတာနဲ့

with what I see in the field.

ပဋိပက္ခဖြစ်တာပါ။

What I see is that building sustainable security

ကျွန်မမြင်တာက ဒီတည်တံ့တဲ့ လုံခြုံမှု တည်ဆောက်ရေးဟာ

has a lot less to do with crushing enemies,

ရန်သူတွေကို ချေမှုန်းတာနဲ့ သိပ်မဆိုင်ဘူး၊

has a lot less to do with winning on the battlefield,

စစ်မြေပြင်မှာ အောင်နိုင်တာနဲ့ သိပ်မဆိုင်ပဲ

and has a lot more to do with protecting victims

ဘေးဒုက္ခခံရသူတွေနဲ့ အများကြီး ပိုဆိုင်ပြီး

and building stability.

တည်ငြိမ်မှုတည်ဆောက်ခြင်းပါ။

And to do that, well, the military alone

ဒါကိုလုပ်ဖို့ စစ်တပ်တစ်ခုတည်းကတော့

is simply insufficient.

လုံကို မလုံလောက်ပါဘူး။

This is why I believe we need to shelve the never-ending War on Terror,

ဒီအကြောင်းကြောင့် ဘယ်တော့မှမဆုံးတဲ့ War on Terror ကို ချောင်ထိုးဖို့လိုပြီး

and we need to replace it with a security agenda

အရပ်သားတွေကို ကာကွယ်ခြင်း မူဝါဒကနေ မောင်းနှင်တဲ့

that is driven by the principle of protecting civilians,

လုံခြုံမှု အစီအစဉ်နဲ့ ဒါကို အစားထိုးဖို့လိုတာပါ။

no matter where they are from, what passport they hold,

သူတို့တွေဟာ ဘယ်ကဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်နိုင်ငံကူးလက်မှတ်ကိုင်ကိုင်

or where they live:

ဘယ်မှာနေနေပါ

Vancouver, New York,

Vancouver New York,

Kabul, Mosul, Aleppo or Douma.

Kabul, Mosul,Aleppo (သို့) Douma တို့ပေါ့။

Sustainable security tells us that we're more likely

တည်တံ့တဲ့လုံခြုံမှုက ပြောပြတာက နိုင်ငံရပ်ခြားက အရပ်သားကာကွယ်ရေးမှာ

to have long-term security at home for ourselves

လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို အာရုံစိုက်တာနဲ့ သူတို့ ဘဝတွေ ဂုဏ်ရှိရှိ၊

if we focus our engagements abroad on protecting civilians

အကြမ်းဖက်တာကနေ ကင်းကင်း ရှင်သန်တာကို သေချာအောင်လုပ်ရင်

and on ensuring their lives are lived in dignity and free from violence.

နိုင်ငံတွင်း မိမိတို့ကိုယ်တိုင်အတွက် ရေရှည်လုံခြုံမှုရဖို့ ပိုဖြစ်နိုင်တာကိုပါ။

For example, we all know that defeating ISIS

ဥပမာ ISIS ကို အနိုင်ရခြင်းဟာ လုံခြုံရေး ဖြစ်ထွန်းမှုတစ်ခုဆိုတာ

is a security achievement.

အားလုံးသိကြပါတယ်။

Absolutely.

လုံးဝဟုတ်ပါတယ်။

But rebuilding destroyed homes,

ဒါပေမဲ့ ပျက်ဆီးခံခဲ့ရတဲ့ အိမ်ယာတွေ ပြည်လည်တည်ဆောက်ခြင်း

restoring order,

ပြန်လည်တည်ငြိမ်ရေး၊

ensuring a representative political system,

ကိုယ်စားပြုနိုင်ငံရေးစနစ်တစ်ခု သေချာစေခြင်းတို့ဟ​ာ

these are just as, if not more important,

ပိုအရေးမပါဘူးဆိုတောင်

and not just for the security of civilians in Iraq and in Syria,

အီရတ်နဲ့ ဆီရီးယားမှာရှိတဲ့ အရပ်သားတွေရဲ့ လုံခြုံရေးအတွက်သာအဟုတ်ပဲ

but for our own security and for global stability.

ကျွန်မတို့လုံ့ခြုံမှုနဲ့ ကမ္ဘာ့ တည်ငြိမ်မှုအတွက်ပါ အတူတူပါပဲ။

More fundamentally,

ပိုအခြေခံကျတာက

ISIS's danger should not just be counted in the number of weapons it holds

ISIS ရဲ့ အန္တရာယ်ဟာ ၎င်းကိုင်ဆောင်တဲ့ လက်နက်အရေအတွက်တင်မဟုတ်ပဲ

but also in the number of children it has kept out of school

ကျောင်းကနေ ၎င်းက ထုတ်ယူထားတဲ့ (သို့) ဝါဒသွင်းထားတဲ့ ကလေးအရေအတွက်ကိုပါ

or indoctrinated.

ထည့်တွက်သင့်တာပါ။

This is from a security perspective.

ဒါက လုံခြုံမှု အမြင်တစ်ခုကပါ။

From a security perspective,

လုံခြုံမှု အမြင်တစ်ခုကနေ

the long-term generational impact of having millions of children in Syria

ဆီးရီးယားမှာရှိတဲ့ သန်းချီတဲ့ကလေးတွေဟာ ကျောင်းဆိုတာထက် စစ်ကိုသာသိပြီး

growing up knowing only war and out of school,

ကြီးပြင်းလာတဲ့ ရေရှည် မျိုးဆက်ပိုင်း သက်ရောက်မှုပါ။

this is a far more dangerous threat to stability

ဒါက ISIS ရဲ့လက်နက်တွေစုပေါင်းတာထက်

than all of ISIS's weapons combined,

တည်ငြိမ်မှုအပေါ် ပိုအန္တရာယ်များတဲ့

and we should spend just as much time and just as much energy to counter this

ခြိမ်းခြောက်မှုဖြစ်ပြီး ISIS ကို စစ်ရေးအရ တန်ပြန်တဲ့အခါမှာလို

as what we spend when countering ISIS militarily.

အချိန်အများကြီး သုံးသင့်တာပါ။

Over the past two decades, our security policy has been short-term.

လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်ခုကျော် ကျွန်မတို့ရဲ့ လုံခြုံမှုမူဝါဒဟာ ရေတိုဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

It has focused on the here and now.

၎င်းဟာ လက်ရှိကာလကို အာရုံစိုက်ခဲ့တယ်။

It has systematically downplayed the link between what we do today

၎င်းဟာ လုံခြုံမှုအရ ယနေ့ ကျွန်မတို့ လုပ်တာနဲ့ ရွေးချယ်မှုတွေရဲ့

in the name of security

ဒီရေရှည် သက်ရောက်မှုကြားက

and the long-term impact of those choices.

ဆက်သွယ်မှုကိုစနစ်တကျ ဘေးချိတ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာပါ။

In the years after 9/11,

၉/၁၁ နောက်ပိုင်းနှစ်တွေမှာ

some of the choices,

ကျွန်မတို့ အကောင်အထည်ဖော်ထားတဲ့

some of the policies we've implemented

ဒီရွေးချယ်မှုတချို့၊ မူဝါဒတချို့ဟာ

have probably made us less, not more secure in the long term.

ရေရှည်မှာ ကျွန်မတို့ကို ပိုပြီး မလုံခြုံမှုကို ဖြစ်စေခဲ့တယ်။

Sustainable, civilian-centered security

တည်တံ့တဲ့ အရပ်သားဗဟိုပြုလုံခြုံမှုဟာ

needs to look at what happens in the long term.

ရေရှည်မှာ ဖြစ်ပျက်နိုင်တာကို ကြည့်ဖို့လိုတယ်။

Again, for example,

ထပ်ပြီး ဥပမာအနေနဲ့ အဝေးက

relying on drones to target enemies in faraway countries may be a tool.

ရန်သူတွေကို ပစ်မှတ်ထားဖို့ မောင်းသူမဲ့ လေယာဉ် အားကိုးတာက လက်နက်ဖြစ်လောက်တယ်။

It may be a tool to make sure or to lessen the threat

၎င်းဟာ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို တိုက်ခိုက်ကျလုလု ခြိမ်းခြောက်မှုကို

of an imminent attack on the United States.

သေချာစေဖို့ (သို့) လျော့ပါးစေဖို့ လက်နက်ဖြစ်လောက်တယ်။

But what about the long-term impact?

ဒါပေမဲ့ ရေရှည်သက်ရောက်မှုကျေတော့ရော။

If civilians are killed,

အရပ်သားတွေ အသတ်ခံရရင်

if communities are targeted,

လူစုတွေ ပစ်မှတ်ထားခံရရင်

this will feed a vicious circle

ဒါဟာ စစ်၊ ပဋိပက္ခ၊ ပရီဒေဝနဲ့

of war, conflict, trauma and radicalization,

အစွန်းရောက်မှုရဲ့ သံသရာကို ခံစားမိစေမယ်။

and that vicious circle is at the center of so many of the security challenges

ဒီသံသရာက ဒီနေ့ ကျွန်မတို့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့ လုံခြုံရေး စိန်ခေါ်မှုများစွာရဲ့

we face today.

အလယ်ဗဟိုမှာပါ။

This will not make us safer in the long term.

ဒါက ရေရှည်မှာ ပို လုံခြုံစေမှာမဟုတ်ပါဘူး။

We need civilian security,

ကျွန်ုပ်တို့ လိုတာကက အရပ်သားလုံခြုံမှုပါ၊

we need sustainable civilian-centered security,

တည်တံ့တဲ့ အရပ်သားဗဟိုပြုလုံခြုံမှု လိုအပ်ပြီး

and we need it now.

ဒါကို အခုလုပ်ဖို့လိုတယ်။

We need to encourage thinking and research around this concept,

ဒီအယူအဆဝန်းကျင်မှာကို တွေးခေါ် သုတေသနပြုဖို့ အားပေးဖို့၊

and to implement it.

ဒါကို အကော်အထည်ဖော်ဖို့လိုတယ်။

We live in a dangerous world.

အန္တရာယ်များတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခုမှာ တို့နေကြတယ်၊

We have many threats to peace and conflict.

ငြိမ်းချမ်းမှုနဲ ပဋိပက္ခကို ခြိမ်းခြောက် တာတွေ အများကြီးပါ။

Much like in the days after 9/11,

၉/၁၁ နောက်ပိုင်းနေ့တွေနဲ့ အလားတူပဲ

we simply cannot afford not to think about international security.

ကျွန်မတို့ဟာ နိုင်ငံတကာလုံခြုံမှုအကြောင်း ကို မတွေးဖို့ မတတ်နိုင်တာပါပဲ။

But we have to learn the lessons of the past 20 years.

ဒါပေမဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ ရဲ့ သင်ခန်းစာ တွေကို သင်ယူဖို့လိုတယ်။

To get it right, to get security right,

ဒါကိုနားလည်ဖို့ လုံခြံမှုကို နာလည်စေဖို့

we need to focus on the long term.

ရေရှည်ကို အာရုံစိုက်ဖို့လိုတယ်။

We need to focus on protecting civilians.

အရပ်သားတွေကို ကာကွယ်ဖို့လိုပါတယ်။

And we need to respect and acknowledge the fact

တည်တံ့တဲ့လုံခြုံမှုဟာ လူ့အခွင့်အရေး အုတ်မြစ်တွေပေါ်မှာ

that sustainable security builds on a foundation of human rights.

တည်ဆောက်တယ်ဆိုတဲ့ အချက်ကို လေးစားအသိအမှတ်ပြုဖို့လိုပါတယ်။

Otherwise, in the name of security,

ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် လုံခြုံမှုအရတော့

we risk leaving the world

ကျွန်မတို့ တွေ့ရှိပြီးသားတွေထက်

a far more dangerous and unstable place

အများကြီး အန္တရာယ်ပိုများ၊ ပိုမတည်ငြိမ်တဲ့နေရာတစ်ခုအဖြစ်

than what we already found it in.

ကမ္ဘာကြီးကို ထားရစ်ဖို့ အရဲစွန့်တာပါ။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)