Mind-blowing, magnified portraits of insects | Levon Biss

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

So, I had been a photographer

ကျွန်တော် ဓာတ်ပုံသမား ဖြစ်နေတာ

for 18 years

၁၈ နှစ်ရှိပါပြီ၊

before I began the Microsculpture Project.

Microsculpture Project ကို မစခင်ကပါ။

And in that time, I had shot global ad campaigns,

အဲဒီအချိန်အတွင်းမှာ ကမ္ဘာအနှံ့ ကြော်ငြာ လှုံ့ဆော်မှုတွေမှာ ရိုက်ခဲ့တယ်၊

I had the opportunity to photograph some of my generation's icons,

ကျွန်တော့မျိုးဆက်ရဲ့ အထင်ကရတွေကို ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ အခွင့်အလမ်းရခဲ့ပြီး

and I was traveling the world.

ကမ္ဘာလှည့်ကာ ခရီးထွက်နေခဲ့ပါတယ်။

I got to a point in my career that I dreamed of getting to,

အလုပ်မှာ တစ်နေနေရာရာကို ရောက်ဖို့ အိပ်မက်မက်ခဲ့ပေမဲ့ အကြောင်းကြောင်းကြောင့်

and yet, for some reason, I still felt a little bit unfulfilled.

နည်းနည်းလေး မဖြည့်ဆည်းနိုင်သေးတာရှိခဲ့တယ်။

Despite the extraordinary things I was shooting and experiencing,

ထူးခြားတဲ့အရာတွေကို ရိုက်နေ၊ တွေ့ကြုံနေရပေမဲ့

they'd started to feel a little bit ordinary to me.

ဒါတွေက သာမန်အရာတွေပဲလို့ နည်းနည်း ခံစားမိလာတယ်။

I was also getting concerned

ဒီဂျစ်တယ် ကမ္ဘာမှာ ဓာတ်ပုံပညာဟာ

about how disposable photography had started to feel in the digital world,

တစ်ခါသုံးပဲဖြစ်ပုံကို စတင်ခံစားမိတာလည်း ပူပန်မိလာပြီး

and I really wanted to produce images that had a sense of worth again.

အဖိုးတန်တဲ့ သဘောရှိတဲ့ ရုပ်ပုံတွေကို တကယ့်ကို ပြန်လည် ထုတ်လုပ်ချင်ခဲ့တယ်။

And I needed a subject that felt extraordinary.

ထူးခြားတယ်လို့ ခံစားရတဲ့ အကြောင်းအရာ လိုအပ်ခဲ့တယ်။

Sometimes I wish I had the eyes of a child.

တစ်ခါတစ်လေ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ရှိချင်တယ်

And by that I mean, I wish I could look at the world

ကျွန်တော်ဆိုလိုတာက ကမ္ဘာကြီးကို ကျွန်တော်

in the same as I did when I was a small boy.

ကောင်လေးတုန်းက လိုမျိုး ကြည့်နိုင်ချင်ခဲ့တာပါ။

I think there is a danger, as we get older,

အသက်ကြီးလာတာနဲ့အမျှ အန္တရာယ်ရှိတယ်၊

that our curiosity becomes slightly muted or dulled by familiarity.

သိလိုစိတ်က အကျွမ်းဝင်မှု ကြောင့် နည်းနည်း ဆွံ့အ၊ ထုံထိုင်းလာတယ် ထင်မိတယ်။

And as a visual creator, one of the challenges for me

အမြင်ပိုင်း ဖန်တီးသူအနေနဲ့ ကျွန်တော့အတွက် စိန်ခေါ်မှုက

is to present the familiar in a new and engaging way.

အကျွမ်းဝင်တာကို သစ်ဆန်းပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့နည်းနဲ့ တင်ဆက်ဖို့ပါ

Fortunately for me, though, I've got two great kids

ကျွန်တော့ ကံကာင်းတာက ကမ္ဘာကြီးအကြောင်း သိလိုသေးတဲ့

who are still curious about the world.

အင်မတန်တော်တဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ရှိတာပါ။

Sebastian -- he's still curious about the world, and in 2014, in spring,

Sebastian -- သူက ကမ္ဘာကြီးအကြောင်း သိချင်တုန်းပဲ၊ ၂၀၁၄ နွေဦးမှာ

he brought in a ground beetle from the garden.

ပိုးတောင်မာတစ်ကောင်ကို ဥယျာဉ်ထဲကနေ ယူလာခဲ့တယ်။

There was nothing particularly special about this insect --

ဒီအင်းဆက်က ဘာမှ ထူးထူးခြား ရှိတာမဟုတ်ပါဘူး၊

you know, it was a common species.

သိတဲ့အတိုင်း တွေ့နေကျ မျိုးစိတ်တစ်ခုပဲလေ။

But he was still curious,

ဒါပေမဲ့ သူက သိချင်တုန်းပဲ၊

and he brought it up to my office,

ကျွန်တော့ ရုံးခန်းအထိတောင် ယူလာတော့

and we decided to look at it under his microscope.

အဏုကြည့်ကိရိယာအောက်မှာ ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

He had a little science kit for Christmas.

သူ့မှာက ခရစ်စမတ်အတွက် သိပ္ပံကိရိယာဘူးလေးရှိတယ်။

And this is what we saw.

ဒါက ကျွနတော်တို့ မြင်ခဲ့တာပါ။

Now, when I first saw this, it blew me away.

ကဲ ဒါကို ပထမဆုံးမြင်တော့ အရမ်း အံ့ဩသွားတယ်။

Up here -- this is the back of the ground beetle.

ဟောဒီအထက်မှာ ဒါက ပိုးတောင်မာရဲ့ ကျောဘက်ပါ။

When I first saw it, it reminded me of a galaxy.

ဒါကို ပထမဆုံးတွေ့တော့ ကြယ်စုကြီးကို သတိရသွားတယ်။

And all the time, this had just been outside our window.

တစ်ချိန်လုံး ပြတင်းပေါက်အပြင်မှာ ရှိနေခဲ့တာလေ။

You know, I was looking for this extraordinary subject,

ကျွန်တော်က ဒီထူးခြားတဲ့ အကြောင်းအရာကို ရှာနေတာဖြစ်ပြီး

and it took Seb's eyes and curiosity to bring it in to me.

ဒါက Seb ရဲ့ အကြည့်နဲ့ သိလိုစိတ်ကို ယူဆောင်ကာ ကျွန်တော့ဆီ ယူလာပေးတယ်။

So I decided to photograph it for him, and this is what I produced.

ဒါနဲ့ သူ့အတွက် ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်၊ ဒါက ကျွန်တော် ထုတ်ခဲ့တာပါ။

I basically asked myself two simple questions.

အဓိကနေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်းနှစ်ခု မေးခဲ့တယ်။

The first one:

ပထမ တစ်ခုက

Could I take all my knowledge and skill of photographic lighting

ကျွန်တော့ရဲ ဓာတ်ပုံပညာ မီးအလင်း အသိသုတနဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုအားလုံးကို ယူပြီး

and take that onto a subject that's five millimeters long?

ငါးမီလီမီတာ ရှည်တဲ့ အရာပေါ်ကို သုံးလိုက်လို့ရလား။

But also: Could I keep creative control over that lighting

ဒါပေမဲ့လည်း ဒီအရွယ်ရှိတဲ့ အရာတစ်ခုပေါ်က မီးအလင်းပေါ်မှာ ဆက်လက်

on a subject that size?

ထိန်းချုပ် ဖန်တီးနိုင်သေးလား။

So I practiced on some other found specimens,

ဒါနဲ့ အခြားတွေ့ရှိတဲ့ မျိုးစိတ်တွေမှာ လေ့ကျင့်ခဲ့ပြီး

and I approached the Oxford University Museum of Natural History

ပရောဂျက် တိုးတက်ဖို့ ၎င်းတို့ စုစောင်း ထားတာကို ဝင်ခွင့် ရနိုင်မလားဆိုပြီး

to see if I could have access to their collection,

Oxford University သဘာဝသမိုင်း ပြတိုက်ကို

to progress the project.

ချဉ်းကပ်ခဲ့တယ်။

And I went up there for a meeting,

အဲဒီက အစည်းအဝေးတစ်ခု တက်ခဲ့ပြီး

and I showed them some of the images that I'd been shooting,

ကျွန်တော် ရိုက်နေခဲ့တဲ့ ပုံတစ်ချို့ကို သူတို့ကိုပြသခဲ့တော့

and they could see the kind of detail I was able to get.

ကျွန်တော့ ရနိုင်ခဲ့တဲ့ အသေးစိတ်ကို သူတို့မြင်နိုင်ခဲ့တယ်။

I don't think they'd ever really seen anything quite like it before,

ဒါမျိုးကို အရင်က သူတို့ မြင်ဖူးခဲ့လိမ့်မယ်လို့တော့ မထင်ဘူး။

and from that point forward, they gave me open access

ဒီကနေ ရှေ့ဆက်ကာ စုစောင်းထားတာ တစ်ခုလုံး ဝင်ဖို့နဲ့

to their entire collection

ပိုးမွှာဗဒပညာရှင်

and the assistance of Dr. James Hogan, their entomologist.

Dr. James Hogan ရဲ့ အကူအညီရဖို့ ကျွန်တော့ကို အခွင့်ပေးတယ်။

Now, over the next two-and-a-half years,

အခု နှစ်နှစ်ခွဲအကျော်မှာ

I shot 37 insects from their collection.

သူတို့ စုစောင်းတာထဲက အင်းဆက် ၃၇ မျိုးကို ရိုက်ခဲ့ပါတယ်။

And the way I work

ကျွန်တော့ လုပ်ဟန်က

is that I essentially split the insect up into multiple sections,

အခြေခံအားဖြင့် အင်းဆက်ကို အပိုင်းများစွာ ခွဲထုတ်ပြီး

and I treat each one of those sections like a small still life.

ဒီတစ်ပိုင်းစီကို သက်ရှိငယ်လေးတစ်ခုလို စီရင်တာပါ။

So for example, if I was photographing the eye of the insect,

ဒီတော့ ဥပမာအနေနဲ့ အင်းဆက်ရဲ့ မျက်လုံးကို ဓာတ်ပုံရိုက်နေတယ်ဆိုရင်

which is normally quite smooth and dome-shaped,

ဒါက ပုံမှန်ကတော့ အတော် ချောမွေ့ပြီး ခုံးနေတဲ့ပုံပါ၊

then I'd use a light source that is large and soft and diffuse,

ကြီးမား၊ ဖျော့တော့ပြီး ပျံ့နှံ့တဲ့ အလင်းရင်းမြစ်ကို ယူမှာဆိုတော့

so I don't get any harsh hot spots on that surface.

အဲဒီမျက်နှာပြင်မှာ စူးဝါး၊ ပူလောင်တဲ့ အစက်တွေ မရှိတော့ဘူး။

But once my attention turns over to a hairy leg,

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့ အာရုံ အမွှေးထူတဲ့ ခြေထောက်ကို လှည့်တာနဲ့

that lighting setup will change completely.

မီးအလင်း စီစဉ်ပုံက လုံးဝ ပြောင်းသွားလိမ့်မယ်။

And so I make that one tiny section look as beautiful as I possibly can,

ဒါနဲ့ တတ်နိုင်သမျှ လှပတဲ့ အပိုင်းသေးသေးလေးလုပ်လိုက်ပြီး

and I work my way across the insect

၂၀ ၊၂၅ လောက် မတူတဲ့ အပိုင်းတွေရတဲ့အထိ

until I have about 20 or 25 different sections.

အင်းဆက် အသီးသီးကို ကိုယ်နည်းနဲ့ အလုပ်လုပ်တယ်။

The issue with photography at high magnification

မြင့်မားတဲ့ ပုံကြီးချဲ့ရာမှာ ဓာတ်ပုံပညာနဲ့ ပြဿနာက

is that there is inherently a very shallow depth of field.

ပင်ကိုယ်အားဖြင့် ဆုံချက်ပြတ်သားမှု နေရာက သိပ်နည်းခြင်းပါပဲ။

So to get around that, what I do is,

ဒါစကိုင်ဖို့ ကျွန်တော်လုပ်တာက ကင်မရာကို သံတန်းပေါ်တင်တယ်။

I put my camera on a rail

ရိုက်ချက်တစ်ခုချင်းအကြားမှာ

that I can automate to move 10 microns in between each shot.

မိုက်ခရွန် ၁၀ အထိ အလိုအလျောက် ရွှေ့ပေးဖို့ စီစဉ်ပေးနိုင်တာပါ။

That's about one-seventh the width of a human hair.

ဒါက လူ့ဆံပင်ရဲ့ ခုနှစ်ပုံတစ်ပုံခန့် ဗျက်ရှိပါတယ်။

And then that provides me with a deep stack of images.

ဒီနောက် ဒါက နက်ရှိုင်းတဲ့ ရုပ်ပုံတွေ တစ်ပုံကြီးကို ကျွန်တော့ကို ပံ့ပိုးပေးတယ်။

Each has a tiny sliver of focus all the way through.

အဲဒီတစ်လျှောက် တစ်ခုချင်းစီဆီမှာ ဆုံချက်မိတဲ့နေရာ နည်းနည်းလေးပါ။

And I can squash that down

အရှေ့ကနေ အနောက်ကို အပြည့်အဝ ချိန်ထားတဲ့

to produce one image that is fully focused from front to back.

ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ ရရှိနိုင်အောင် အဲဒါတွေထဲမှ ထုတ်လုပ်ယူနိုင်တယ်။

So essentially, that gives me 25 sections that are fully focused

ဒီတော့ အခြေခံအားဖြင့် ဒါက အပိုင်းတွေကို အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ပြီး လှပစွာ

and beautifully lit.

အလင်းပေးနိုင်ခွင့် ပေးတယ်။

Now, each one of my images

ကျွန်တော့ပုံ တစ်ပုံစီတိုင်းကို

is made up of anywhere between 8- and 10,000 separate shots.

၈၀၀၀ ကနေ ၁၀၀၀၀ အကြား သီးခြား ရိုက်ချက်တွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတာပါ။

They take about three-and-a-half weeks to create,

ဖန်တီးဖို့ သုံးပတ်ခွဲလောက် ကြာပြီး

and the file sizes on average are about four gigabytes.

ပျှမ်းမျှ ဖိုင်အရွယ်အစားက ၄ ဂစ်ဂါဘိုက် ပါ။

So I've got plenty of information to play with when I'm printing.

ဒီတော့ ပုံနှိပ်နေတုန်း ဒါနဲ့ ကစားဖို့ အချက်အလက် အများကြီးရှိတယ်။

And the prints at the exhibition are around the three-meter mark.

ပြပွဲသုံး ပုံတွေက သုံးမီတာ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိကြပါတယ်။

In fact, I had a show in Milan two weeks ago,

တကယ်ဆို ပြီးတဲ့ နှစ်ပတ်က Milan မှာ တစ်ပွဲလုပ်ခဲ့ပြီး

and we had some prints there that were nine meters long.

အဲဒီမှာ ကိုး မီတာရှည်ခဲ့တဲ့ ဓာတ်ပုံတစ်ချို့ ရှိခဲ့တယ်။

But, you know, I realize

ဒါပေမဲ့ ဒီရုပ်ပုံတွေဟာ

that these images still have to work in the digital world.

ဒီဂျစ်တယ် ကမ္ဘာထဲမှာ အလုပ်ဖြစ်ဖို့ လိုသေးတာ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။

There's no point in me putting all my blood, sweat and tears

စခရင်ပေါ်မှာ ပစ်ဇယ် ၅၀၀ ပြနေဖို့အတွက်ပဲဆိုရင် ကျွန်တော့ သွေး၊

into these pictures

ချွှေးနဲ့ မျက်ရည်တွေကို

if they're only going to be showing 500 pixels on a screen.

ဒီပုံတွေထဲကို ထည့်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူး။

So with the help of Rob Chandler and Will Cookson,

ဒါနဲ့ Rob Chandler နဲ့ Will Cookson တို့ရဲ့ အကူအညီနဲ့အတူ

we developed a website

ဝက်ဘ်ဆိုဒ်တစ်ခု ဖန်တီးခဲ့တယ်၊

that enables the viewer to immerse themselves

ဒါက ကြည့်သူတွေကို သူတို့ကိုယ်တိုင် ဂစ်ဂါဘိုက် လေးခုစာအပြည့်

into the full four-gigabyte files,

နှစ်မြှပ်နိုင်အောင် ထောက်ကူပေးကာ

and they can explore all that microscopic detail.

အသေးစိတ်အားလုံးကို သူတို့စူစမ်းနိုင်ပါတယ်။

So if you have the time, and I encourage you,

ဒီတော့ ခင်ဗျား အချိန်ရှိရင် ကျေးဇူးပြုပြီး

please visit microsculpture.net

microsculpture.net ကို ဝင်ပြီး

and go and have a play.

ကစားကြည့်ဖို့ အားပေးပါတယ်။

It's good fun.

ပျော်စရာကောင်းပါတယ်။

I first showed the work at Oxford,

ဒီလက်ရာကို Oxford မှာ ပထမဆုံး ပြသခဲ့ပြီး

and since then, it's moved on to the Middle East.

အဲဒီကတည်းက အရှေ့အလယ်ပိုင်းဆီ ခရီးဆက်ခဲ့တယ်။

It's now back in Europe and goes to Copenhagen this month.

အခုတော့ ဥရောပကို ပြန်ရောက်ပြီး ဒီလကတော့ Copenhagen ကိုသွားတယ်။

And the feedback has been great.

တုံ့ပြန်မှုကတော့ ကြီးမားခဲ့ပါတယ်။

You know, I get emails, actually, from all over the world --

သိတဲ့အတိုင်း ကျွန်တော် အီးမေးလ်တွေရတယ်၊ တကယ် ကမ္ဘာလုံးက၊

from teachers, at the moment, who are using the website in school.

ဆရာတွေဆီက၊ လောလောဆယ် ကျောင်းက ဝက်ဆိုဒ်တွေ သုံးနေသူတွေပါ။

The kids are using them on the tablet.

ကလေးတွေ ဒါတွေကို တက်ဘလက်မှာ သုံးနေတယ်။

They're zooming into the pictures

ရုပ်ပုံတွေကို အနီးကပ်ဆွဲကြည့်ကာ

and using it for art class, biology class.

ဒါကို ပန်းချီတန်း၊ ဇီဝဗေဒတန်းမှာ သုံးနေကြတယ်။

And that's not something I planned.

ဒါကို ကျွန်တော် စီစဉ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။

That's just a beautiful offshoot of the project.

ဒါက ပရောဂျက်ရဲ့ လှပတဲ့ လက်ပွားတစ်ခုပါ။

In fact, one of the things I like to do at the exhibitions

တကယ်က ပြပွဲတွေမှာ ကျွန်တော်လုပ်ချင်တာတစ်ခုက

is actually look at the kiddies' reactions.

ကလေးငယ်လေးတွေ တုံ့ပြန်မှုကို တကယ် ကြည့်တာပါ။

And, you know, standing in front of a three-meter insect,

သိတဲ့အတိုင်း သုံးမီတာရှိတဲ့ အင်းဆက်ရှေ့မှာ ရပ်နေတာလေ၊

they could have been horrified.

သူတို့ လန့်သွားနိုင်လောက်တယ်။

But they're not. They look in wonder.

ဒါပေမဲ့ မလန့်ကြဘူး၊ အံ့ဩနေကြပုံ ရတယ်။

This little chap here, he stood there for five minutes, motionless.

ဟောဒီက ချာတိတ်လေး၊ အဲဒီမှာ ငါးမိနစ်ကြာ မလှုပ်မယှက် ရပ်နေခဲ့တယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And at the end of the day, actually, at the end of the day at the exhibitions,

အဆုံးမှာတော့ တကယ့်ကို ပြပွဲရက်ရဲ့ အဆုံးမှာတော့

we have to wipe down the lower third of the big prints --

ဓာတ်ပုံကြီးတွေရဲ့ အောက်ဖက် သုံးပုံတစ်ပုံကို ဖျက်ပစ်လိုက်ရတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

just to remove all those sticky handprints,

ဒီးစေးကပ်နေတဲ့ လက်ရာတွေကိုပဲ ဖယ်ပစ်ဖို့ပါ။

because all they want to do is touch those big bugs.

အကြောင်းက သူတို့အားလုံးက ဒီအင်းဆက်ကြီးတွေကို ထိချင်တာကိုး။

I do want to leave you with one final image, if that's OK.

အဆင်ပြေရင် ဒီနောက်ဆုံး သတင်းစကားလေး ထားခဲ့ချင်ပါတယ်။

This has to do with Charles Darwin.

ဒါက Charles Darwin နဲ့ဆိုင်တယ်။

One of the recent images that I photographed

ကျွန်တော်ရိုက်ခဲ့တဲ့ သိပ်မကြာခင်က ပုံတွေထဲက

was this one here.

တစ်ပုံက ဒီမှာပါ။

I'm talking about the creature in the box, not my cat.

ဘူးထဲက သတ္တဝါအကြောင်း ပြောနေတာပါ၊ ကျွန်တော့ကြောင် မဟုတ်ဘူး

And this is a shield bug

ဒါက Charles Darwin ၁၈၃၆ ခုနှစ်က

that Charles Darwin brought back from Australia

Australia က HMS Beagle ကနေ

on the HMS Beagle in 1836.

ယူလာခဲ့တဲ့ အင်းဆက်တစ်ကောင်ပါ။

And when I got it home,

ဒါကို အိမ်ကို ယူလာပြီးတော့

I stood in my kitchen and stared at it for about 20 minutes.

မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ရပ်ပြီး ဒါကို မိနစ် ၂၀ ကြာ ရပ်ကြည့်ခဲ့တယ်။

I couldn't believe I was in possession of this beautiful creature.

ဒီလှပတဲ့ သတ္တဝါကို ပိုင်ဆိုင်ရတာက မယုံစရာကြီးပါပဲ။

And at that moment, I kind of realized

အဲဒီအခိုက်မှာ ဒါက ကျွန်တော့အတွက် ပရောဂျက်ကို

that this validated the project for me.

သက်သပြနေတာလို့ သဘောပေါက်သလိုဖြစ်ခဲ့တယ်။

The fact that the museum was willing to risk me playing with this

ပြတိုက်က ဒါနဲ့ ကစားဖို့ ကျွန်တော့ကို အရဲစွန့်လိုစိတ်ရှိတယ်ဆိုတဲ့အချက်က

kind of showed me that my images had worth --

ကျွန်တော့ ပုံတွေ အဖိုးတန်တာ ကျွန်တော့ကို ပြတာပါ၊

you know, they weren't disposable.

ဒါတွေဟာ တစ်ခါသုံးမျိုး မဟုတ်ကြဘူး။

That's the image that I produced.

ဒါက ကျွန်တော် ထုတ်လုပ်ခဲ့တဲ့ ရုပ်ပုံပါ။

I often wonder, still, when I look at this:

မကြာခဏ တွေးမိတာက ဒါပေမဲ့ ဒါကို ကြည့်မိတဲ့အခါ၊

What would Charles Darwin make of these images?

Charles Darwin ဆို ဒီပုံတွေကို ဘာများလုပ်လိမ့်မလဲ။

Do you think he'd like his picture of his shield bug? I hope so.

သူ့ရဲ့ အင်းဆက်ပုံကို သူကြိုက်မယ်လို့ ထင်လား။ မျှော်လင့်ချင်တယ်လေ။

So --

ဒီတော့--

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

You know, I think it's strange in a way.

ဒါက တစ်နည်းတော့ ဆန်းတယ် ထင်တယ်။

I'm a visual person, I'm a creative person,

ကျွန်တော်က အမြင်ပိုင်း၊ ဖန်တီးတဲ့ သူဆိုပေမဲ့

but I still needed the eyes of a child to find my extraordinary subject.

ထူးခြားတဲ့အကြောင်းအရာကို ရှာတွေ့ဖို့ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့မျက်လုံးတွေ လိုနေတုန်းပါ။

That's the way it was.

နည်းလမ်းက အဲဒါပါ။

So all I can say is, thank you very much, Sebastian;

ဒီတော့ ပြောနိုင်တာက Sebastian ရေ၊ ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်။

I am very, very grateful.

အရမ်း၊အရမ်း ကျေးဇူးတင်တယ်

Thank you.

ကျေးဇူးပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)