Mind-blowing, magnified portraits of insects | Levon Biss

Translator: Mohammad Javad Najafi Rad Reviewer: sadegh zabihi

So, I had been a photographer

خب من به مدت ۱۸ سال

for 18 years

قبل از شروع پروژه میکروسکوپتر

before I began the Microsculpture Project.

عکاس بودم.

And in that time, I had shot global ad campaigns,

و در آن مدت از کمپین‌های تبلیغاتی جهان عکس گرفته بودم،

I had the opportunity to photograph some of my generation's icons,

فرصت این را داشتم تا از بعضی نمادهای نسل خودم عکس بگیرم،

and I was traveling the world.

و دنیا را سفر می‌کردم.

I got to a point in my career that I dreamed of getting to,

در کارم به جایی رسیدم که رویایش را داشتم،

and yet, for some reason, I still felt a little bit unfulfilled.

و هنوز، بنا به دلایلی کمی احساس کمبود می‌کنم.

Despite the extraordinary things I was shooting and experiencing,

با وجود اینکه از چیزهای خارق العاده‌ای عکس می‌گرفتم و تجربه می‌کردم،

they'd started to feel a little bit ordinary to me.

به مرور برایم عادی شد.

I was also getting concerned

همچنین داشتم نگران می‏‏‏‌شدم

about how disposable photography had started to feel in the digital world,

درباره اینکه چگونه عکاسی قابل عرضه در دنیای دیجیتال تاثیر می‌گذاشت،

and I really wanted to produce images that had a sense of worth again.

و واقعا می‌خواستم تصاویری تولید کنم که حس ارزشمند بودن داشت

And I needed a subject that felt extraordinary.

و به موضوعی احتیاج داشتم که غیر معمول باشد.

Sometimes I wish I had the eyes of a child.

گاهی آرزو می‌کنم نگاه یک کودک را داشتم.

And by that I mean, I wish I could look at the world

و منظورم این است، که که می‌توانستم دنیا را

in the same as I did when I was a small boy.

همان‌طور که وقتی پسر بچه‌ای بودم می‌دیدم ببینم.

I think there is a danger, as we get older,

من فکر می‌کنم بزرگ شدن خطرناک است،

that our curiosity becomes slightly muted or dulled by familiarity.

کنجکاوی ما با آگاهی به مرور خاموش یا خفه می‌شوند.

And as a visual creator, one of the challenges for me

و به عنوان خالق بصری، یکی از چالش های من

is to present the familiar in a new and engaging way.

ارائه آشنایی در بستری جدید و جذاب است.

Fortunately for me, though, I've got two great kids

خوشبختانه، دو بچه بزرگ دارم

who are still curious about the world.

که همچنان درباره جهان کنجکاو هستند.

Sebastian -- he's still curious about the world, and in 2014, in spring,

سباستین - او هنوز کنجکاو است در مورد جهان، در بهار ۲۰۱۴

he brought in a ground beetle from the garden.

یک سوسک خاکی از باغ آورد.

There was nothing particularly special about this insect --

درحالیکه هیچ چیز خاصی درباره این حشره وجود نداشت --

you know, it was a common species.

میدونی، این حشره همه جا یافت می‌شود.

But he was still curious,

اما او هنوز کنجکاو است،

and he brought it up to my office,

و او آن را به دفتر کار من آورد،

and we decided to look at it under his microscope.

و تصمیم گرفتیم زیر میکروسکوپ به آن نگاهی بیاندازیم.

He had a little science kit for Christmas.

این موضوع علمی کوچکی برای کریسمس بود.

And this is what we saw.

و این چیزی بود که ما دیدیم.

Now, when I first saw this, it blew me away.

ولی، وقتی برای بار اول این را دیدم، تعجب کردم

Up here -- this is the back of the ground beetle.

اینجا -- پشت یک سوسک خاکی را می‌بینید.

When I first saw it, it reminded me of a galaxy.

وقتی برای بار اول آن را دیدم، به یاد کهکشان افتادم.

And all the time, this had just been outside our window.

و تمام وقت، این فقط خارج از پنجره دید ما بود.

You know, I was looking for this extraordinary subject,

می‌دونید، من از اولش دنبال همچین موضوع شگفت انگیزی بودم

and it took Seb's eyes and curiosity to bring it in to me.

و نگاه و کنجکاوی سباستین آن را برای من به ارمغان آورد.

So I decided to photograph it for him, and this is what I produced.

و تصمیم گرفتم برای پسرم از آن عکس بیاندازم، و این چیزی است که تهیه کردم.

I basically asked myself two simple questions.

اساسا از خودم دو سوال ساده کردم.

The first one:

اولین سوال:

Could I take all my knowledge and skill of photographic lighting

آیا می‌توانم تمام دانش و مهارت های عکاسی روشنایی را به کار بگیرم

and take that onto a subject that's five millimeters long?

و آنها را روی این موجود ۵ میلی متری اجرا کنم؟

But also: Could I keep creative control over that lighting

ولی آیا می‌توانم کنترل خلاقانه روی روشنایی

on a subject that size?

همچین موجود کوچکی داشته باشم؟

So I practiced on some other found specimens,

بنابراین روی گونه های یافت شده دیگری امتحان کردم،

and I approached the Oxford University Museum of Natural History

و به موزه تاریخ طبیعی دانشگاه آکسفورد رفتم

to see if I could have access to their collection,

که ببینم آیا می‌توانم برای پیشرفت کاربه مجموعه آنها،

to progress the project.

دسترسی داشته باشم.

And I went up there for a meeting,

پس یک جلسه با آنها ترتیب دادم،

and I showed them some of the images that I'd been shooting,

و بعضی از تصاویری که گرفته بودم را به آنها نشان دادم،

and they could see the kind of detail I was able to get.

و می‌توانستند انواع جزئیاتی که من گرفته بودم را ببینند.

I don't think they'd ever really seen anything quite like it before,

حقیقتا فکر نمی‌کنم که همچنین چیزی قبلا دیده بودند،

and from that point forward, they gave me open access

و از آن نقطه به جلو، آنها به من دسترسی آزاد به

to their entire collection

تمام مجموعه هایشان

and the assistance of Dr. James Hogan, their entomologist.

و استاد حشره شناسی دکتر جیمز هوگان را دادند.

Now, over the next two-and-a-half years,

اکنون، طی دو سال و نیم بعد،

I shot 37 insects from their collection.

از ۳۷ حشره از مجموعه‌هایشان عکس برداری کردم.

And the way I work

و روش کار من این است که

is that I essentially split the insect up into multiple sections,

در اصل حشرات را می‌شکافم و آنها را به چندین بخش تقسیم می‌کنم،

and I treat each one of those sections like a small still life.

و با هر کدام از این بخش ها مثل یک زندگی کوچک دیگر رفتار می‌کنم.

So for example, if I was photographing the eye of the insect,

مثلا، اگر از چشم حشره عکس برداری می‌کردم،

which is normally quite smooth and dome-shaped,

که معمولا کاملا صاف و گنبد شکل است،

then I'd use a light source that is large and soft and diffuse,

سپس از یک منبع نور بزرگ و ملایم و پراکنده استفاده می‌کردم،

so I don't get any harsh hot spots on that surface.

بنابراین هیچ نقطه تیز خشنی روی سطح وجود نخواهد نداشت.

But once my attention turns over to a hairy leg,

اما یک بار توجه من به یک پای کرک دار جلب شد،

that lighting setup will change completely.

در این موقعیت تنظیمات روشنایی کاملا متفاوت است.

And so I make that one tiny section look as beautiful as I possibly can,

بنابراین یک بخش کوچکی به زیبایی تمام ایجاد کردم،

and I work my way across the insect

و روش خودم را روی حشره پیاده کردم

until I have about 20 or 25 different sections.

تا زمانی که حدود ۲۰ یا ۲۵ قسمت مختلف داشتم.

The issue with photography at high magnification

این موضوع با عکاسی در بزرگنمائی بالا

is that there is inherently a very shallow depth of field.

ذاتا باعث یک عمق سایه بسیار کم می‌شود.

So to get around that, what I do is,

بنابراین برای اطمینان، کاری که کردم این بود که،

I put my camera on a rail

دوربینم را روی یک ریل گذاشتم

that I can automate to move 10 microns in between each shot.

تا بتوانم حرکت ۱۰ میکرون بین هرعکس را به صورت خودکار تنظیم کنم.

That's about one-seventh the width of a human hair.

حدودا یک هفتم عرض یک تار موی انسان.

And then that provides me with a deep stack of images.

این کار یک پشته عمیقی از تصاویر را فراهم می‌کند.

Each has a tiny sliver of focus all the way through.

هر کدام یک تمرکز کوچکی روی تمام مسیر دارند.

And I can squash that down

و من می‌توانم آن را پائین بکشم

to produce one image that is fully focused from front to back.

برای تولید تصویری که کاملا از جلو به عقب متمرکز شده است.

So essentially, that gives me 25 sections that are fully focused

بنابراین، این کار اساسا ۲۵ بخشی که کاملا متمرکز شده اند را به من می‌دهد

and beautifully lit.

و زیبائی روشن است.

Now, each one of my images

در حال حاضر، هرکدام از تصاویر من

is made up of anywhere between 8- and 10,000 separate shots.

از بین ۸ تا ۱۰٫۰۰۰ هزار عکس جداگانه ساخته شده است.

They take about three-and-a-half weeks to create,

در حدود سه و نیم هفته ساخته می‌شوند،

and the file sizes on average are about four gigabytes.

و اندازه فایل به طور متوسط حدود ۴ گیگابایت است.

So I've got plenty of information to play with when I'm printing.

بنابراین اطلاعات زیادی هنگام چاپ در اختیار دارم.

And the prints at the exhibition are around the three-meter mark.

و طول عکس‌ها در نمایشگاه سه متر است.

In fact, I had a show in Milan two weeks ago,

در واقع، دو هفته پیش در میلان یک نمایش داشتم،

and we had some prints there that were nine meters long.

و طول بعضی از عکس‌ها ۹ متر بود.

But, you know, I realize

اما، می‌دانید، درک می‌کنم

that these images still have to work in the digital world.

که این تصاویر هنوز باید در دنیای دیجیتال کار کنند.

There's no point in me putting all my blood, sweat and tears

هیچ نقطه ای در من نیست در گذاشتن همه‌ی خون، عرق و اشک‌ها

into these pictures

در این عکس‌ها

if they're only going to be showing 500 pixels on a screen.

اگر قرار باشد فقط به صورت ۵۰۰ پیکسل روی یک صفحه نمایش داده شوند.

So with the help of Rob Chandler and Will Cookson,

بنابراین با کمک راب چاندلر و ویل کوکسون،

we developed a website

ما یک وب سایت را توسعه دادیم

that enables the viewer to immerse themselves

که به بینندگان این امکان را می‌داد خودشان را غرق کنند

into the full four-gigabyte files,

در فایل های چهار گیگابایت کامل،

and they can explore all that microscopic detail.

و بتوانند تمام جزئیات میکروسکوپی را کشف کنند.

So if you have the time, and I encourage you,

پس اگر زمان دارید، و من شما را تشویق می کنم

please visit microsculpture.net

لطفا از microsculpture.net دیدن کنید

and go and have a play.

و برو و بازی کن.

It's good fun.

سرگرم کننده خوبی است.

I first showed the work at Oxford,

من ابتدا کار را در آکسفورد نشان دادم،

and since then, it's moved on to the Middle East.

و بعد، به خاورمیانه آمد.

It's now back in Europe and goes to Copenhagen this month.

اکنون در اروپا است و در این ماه به کپنهاگ می‌رود.

And the feedback has been great.

و بازخورد بسیار عالی بود.

You know, I get emails, actually, from all over the world --

می دانید، من ایمیل‌هایی می‌گیرم، در واقع از همه جای دنیا --

from teachers, at the moment, who are using the website in school.

از معلمان، در حال حاضرکسانی که از سایت در مدرسه استفاده می کنند.

The kids are using them on the tablet.

بچه‌ها ازآنها در تبلت استفاده می‌کنند.

They're zooming into the pictures

آنها تصاویر را نزدیک می‌کنند

and using it for art class, biology class.

برای استفاده از آن در کلاس هنر و زیست شناسی.

And that's not something I planned.

و این چیزی نیست که برنامه ریزی کردم.

That's just a beautiful offshoot of the project.

این فقط یک بازی زیبا از پروژه است.

In fact, one of the things I like to do at the exhibitions

در واقع، یکی از کارهایی که دوست دارم در نمایشگاه‌ انجام دهم

is actually look at the kiddies' reactions.

در واقع نگاه کردن به واکنش بچه ها است.

And, you know, standing in front of a three-meter insect,

و می‌دانید، ایستادن مقابل یک حشره سه متری،

they could have been horrified.

ممکن است باعث وحشت آنها شود.

But they're not. They look in wonder.

اما نه. آنها شگفت زده می‌شوند.

This little chap here, he stood there for five minutes, motionless.

این کوچولو، برای پنج دقیقه بی حرکت آنجا ایستاده بود.

(Laughter)

(خنده)

And at the end of the day, actually, at the end of the day at the exhibitions,

و در پایان روز، در واقع، در پایان روز در نمایشگاه‌ها،

we have to wipe down the lower third of the big prints --

ما باید یک سوم پایین عکس‌های بزرگ را پاک کنیم --

(Laughter)

(خنده)

just to remove all those sticky handprints,

فقط باید همه‌ی آن جای دست‌ها تمیز شوند،

because all they want to do is touch those big bugs.

چون همه‌ی آنها می‌خواهند آن حشرات بزرگ را لمس کنند.

I do want to leave you with one final image, if that's OK.

می‌خواهم شما را با یک تصویر ترک کنم، اگر درست باشد.

This has to do with Charles Darwin.

این به چارلز داروین مربوط است.

One of the recent images that I photographed

یکی از تصاویر اخیر که من عکس گرفتم

was this one here.

این یکی اینجا بود.

I'm talking about the creature in the box, not my cat.

دارم درباره‌ی موجودات در جعبه صحبت می‌کنم، نه گربه ام.

And this is a shield bug

و این یک موجود محافظتی است

that Charles Darwin brought back from Australia

توسط چارلز داروین از استرالیا آورده شده است

on the HMS Beagle in 1836.

در HMS Beagle در سال ۱۸۳۶.

And when I got it home,

و هنگامی که من آن را به خانه بردم،

I stood in my kitchen and stared at it for about 20 minutes.

من در آشپزخانه ایستادم و در حدود ۲۰ دقیقه به آن نگاه کردم.

I couldn't believe I was in possession of this beautiful creature.

نمی‌توانستم باور کنم که همچنین موجود زیبایی در اختیار دارم.

And at that moment, I kind of realized

و در آن لحظه، به نوعی متوجه شدم

that this validated the project for me.

که این پروژه را برای من تأیید کرد.

The fact that the museum was willing to risk me playing with this

در حقیقت موزه مایل بود مرا به چالش بکشاند با بازی کردن با این

kind of showed me that my images had worth --

به نوعی به من نشان داد که تصاویرم ارزشمند بودند-

you know, they weren't disposable.

می‌دانید، آنها یکبار مصرف نبودند.

That's the image that I produced.

این تصویری است که من درست کردم.

I often wonder, still, when I look at this:

اغلب تعجب می‌کنم،هنوز وقتی به این نگاه می‌کنم

What would Charles Darwin make of these images?

چارلز داروین چه چیزی از این تصاویر خلق کرده است؟

Do you think he'd like his picture of his shield bug? I hope so.

شما فکر می‌کنید او موجود محافظتی اش را دوست دارد؟ امیدوارم.

So --

بنابراین --

(Applause)

(تشویق)

You know, I think it's strange in a way.

می‌دانید، فکر می‌کنم به طریقی عجیب است.

I'm a visual person, I'm a creative person,

من یک فرد بصری هستم، من یک فرد خلاق هستم،

but I still needed the eyes of a child to find my extraordinary subject.

ولی برای پیدا کردن موضوع فوق‌ العاده‌ام به چشم‌های یک کودک نیاز داشتم.

That's the way it was.

خلاصه اینطور بود.

So all I can say is, thank you very much, Sebastian;

پس تمام چیزی که می‌گویم این است، سباستین ازت ممنونم.

I am very, very grateful.

من بسیار بسیار سپاسگزارم.

Thank you.

خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق)