Benjamin Barber: Why mayors should rule the world

Translator: Tamara Atanasoska Reviewer: ALEKSANDAR MITEVSKI

Democracy is in trouble, no question about that,

Демократијата е во неволја, тука нема муабет,

and it comes in part from a deep dilemma

а тоа е делумно резултат на длабоката дилема

in which it is embedded.

во која е вградена.

It's increasingly irrelevant to the kinds of decisions

Сè помалку е релевантна за одлуките кои

we face that have to do with global pandemics,

се поврзани со глобалните пандемии,

a cross-border problem;

меѓу-граничен проблем;

with HIV, a transnational problem;

со ХИВ, транснационален проблем;

with markets and immigration,

со пазарите и имиграцијата,

something that goes beyond national borders;

нешто што ги надминува националните граници;

with terrorism, with war,

со тероризмот, со војната,

all now cross-border problems.

со сите сегашни меѓу-гранични проблеми.

In fact, we live in a 21st-century world

Всушност, ние живееме во 21от век, во свет

of interdependence,

на меѓузависност,

and brutal interdependent problems,

и брутални меѓузависни проблеми,

and when we look for solutions in politics and in democracy,

но кога бараме решенија преку политиката и демократијата,

we are faced with political institutions

ние сме соочени со политички институции

designed 400 years ago,

направени пред 400 години,

autonomous, sovereign nation-states

автономни, суверени национални држави

with jurisdictions and territories

кои имаат засебни надлежности

separate from one another,

и територии,

each claiming to be able to solve the problem

секоја тврдејќи дека е способна да го реши проблемот

of its own people.

на својот народ.

Twenty-first-century, transnational world

Од една страна имате транснационални

of problems and challenges,

проблеми својствени за 21от век,

17th-century world of political institutions.

а од друга страна имате политички институции од 17от век.

In that dilemma lies the central problem of democracy.

Во таа дилема лежи централниот проблем на демократијата.

And like many others, I've been thinking about

И како и многу други, и јас размислував

what can one do about this, this asymmetry

како да се реши асиметријата

between 21st-century challenges

помеѓу предизвиците од 21от век

and archaic and increasingly dysfunctional

и архаичните и сè понефункционални

political institutions like nation-states.

политички институции наречени национални држави.

And my suggestion is

И мојот предлог е

that we change the subject,

да ја смениме темата,

that we stop talking about nations,

да престанеме да зборуваме за нации,

about bordered states,

и држави со граници,

and we start talking about cities.

и да почнеме да зборуваме за градови.

Because I think you will find, when we talk about cities,

Кога зборуваме за градовите, и самите ќе увидите дека

we are talking about the political institutions

зборуваме за политичките институции

in which civilization and culture were born.

во кои цивилизацијата и културата биле родени.

We are talking about the cradle of democracy.

Зборуваме за лулката на демократијата.

We are talking about the venues in which

Зборуваме за местата и за

those public spaces where we come together

оние јавни простори на кои се собираме

to create democracy, and at the same time

за да ја креираме демократијата, и во исто време

protest those who would take our freedom, take place.

да протестираме против оние кои ни ја земаат слободата.

Think of some great names:

Помислете на неколку значајни имиња:

the Place de la Bastille,

на Плоштадот Бастилја,

Zuccotti Park,

Зукоти Парк,

Tahrir Square,

Плоштадот Тахир,

Taksim Square in today's headlines in Istanbul,

Плоштадот Таксим во денешните наслови во Истанбул,

or, yes,

и, да,

Tiananmen Square in Beijing.

Тинамен Плоштадот во Пекинг.

(Applause)

(Аплауз)

Those are the public spaces

Тоа се тие јавни простори

where we announce ourselves as citizens,

каде се прогласуваме себеси како граѓани,

as participants, as people with the right

како учесници, како луѓе со право

to write our own narratives.

да го пишуваме сопствениот наратив.

Cities are not only the oldest of institutions,

Градовите не само што се најстарите институции,

they're the most enduring.

тие се и најиздржливите.

If you think about it,

Ако размислите за тоа,

Constantinople, Istanbul, much older than Turkey.

Константинопол, Инстанбул, се многу постари од Турција.

Alexandria, much older than Egypt.

Александрија, многу постара од Египет.

Rome, far older than Italy.

Рим, далеку постар од Италија.

Cities endure the ages.

Градовите се издржливи.

They are the places where we are born,

Тоа се местата во кои сме родени,

grow up, are educated, work, marry,

израснати, образовани, работиме, се венчаваме,

pray, play, get old, and in time, die.

се молиме, играме, старееме, и со време, умираме.

They are home.

Тие се домот.

Very different than nation-states,

Многу поразлични од националните држави,

which are abstractions.

кои пак се апстракции.

We pay taxes, we vote occasionally,

Плаќаме даноци, гласаме повремено,

we watch the men and women we choose rule

ги гледаме избраните мажи и жени како владеат

rule more or less without us.

владеат повеќе или помалку без нас.

Not so in those homes known as our towns

Но не е така во нашите гратчиња

and cities where we live.

и градови во кои живееме.

Moreover, today, more than half of the world's population

Уште повеќе, денеска, повеќе од половина од светската популација

live in cities.

живее во градови.

In the developed world, it's about 78 percent.

Во развиениот свет, тоа е околу 78 проценти.

More than three out of four people

Денес, околу 78 проценти од луѓето

live in urban institutions, urban places,

живеат во урбани институции, урбани средини,

in cities today.

во градовите.

So cities are where the action is.

Значи во градовите е акцијата.

Cities are us. Aristotle said in the ancient world,

Градовите сме ние. Уште во антиката Аристотел рекол,

man is a political animal.

човекот е политичко животно.

I say we are an urban animal.

Јас велам дека сме урбано животно.

We are an urban species, at home in our cities.

Ние сме урбан вид кој се чувствува удобно во градовите.

So to come back to the dilemma,

Па да се вратиме на дилемата,

if the dilemma is we have old-fashioned

ако дилемата е дека имаме застарени

political nation-states unable to govern the world,

национални држави неспособни да владеат со светот,

respond to the global challenges that we face

да одговорат на глобалните предизвици

like climate change,

како климатските промени,

then maybe it's time for mayors to rule the world,

тогаш можеби е време градоначалниците да владеат со светот,

for mayors and the citizens and the peoples they represent

градоначалниците и граѓаните кои тие ги претставуваат

to engage in global governance.

да се вклучат во глобалното владеење.

When I say if mayors ruled the world,

Кога за првпат ја сковав фразата,

when I first came up with that phrase,

"ако градоначалниците би владееле со светот,"

it occurred to me that actually, they already do.

ми стана јасно дека всушност, тие веќе владеат со него.

There are scores of international, inter-city,

Има број на интернационални, меѓуградски,

cross-border institutions, networks of cities

меѓу-гранични институции, мрежи од градови

in which cities are already, quite quietly,

во кои градовите, доста тивко,

below the horizon, working together

зад завесата, работат заедно

to deal with climate change, to deal with security,

за да се справат со климатските промени, со безбедноста,

to deal with immigration,

да се справат со имиграцијата,

to deal with all of those tough,

да се справат со оние тешки,

interdependent problems that we face.

меѓузависни проблеми со кои сме соочени.

They have strange names:

Тие имаат чудни имиња:

UCLG,

"UCLG,"

United Cities and Local Governments;

"Обединети Градови и Локални Влади;"

ICLEI,

"ICLEI,"

the International Council for Local Environmental Issues.

"Интернационален совет за проблеми поврзани со локалната околина."

And the list goes on:

И листата продолжува:

Citynet in Asia; City Protocol, a new organization

"CityNet" во Азија; "City Protocol," нова организација

out of Barcelona that is using the web

од Барселона кој го користи интернетот

to share best practices among countries.

со цел размена на позитивни искуства меѓу земјите.

And then all the things we know a little better,

И тогаш, сите оние кои малку подобро ни се познати,

the U.S. Conference of Mayors,

Конференцијата на градоначалници на САД,

the Mexican Conference of Mayors,

Мексиканската конференција на градоначалници,

the European Conference of Mayors.

Европската конференција на градоначалници

Mayors are where this is happening.

Таму се собираат градоначалниците.

And so the question is,

И прашањето е,

how can we create a world

како можеме да креираме свет

in which mayors and the citizens they represent

во кој градоначалниците и граѓаните кои тие ги претставуваат

play a more prominent role?

ќе играат поважна улога?

Well, to understand that,

За да го разбереме тоа,

we need to understand why cities are special,

мораме да разбереме зошто градовите се посебни,

why mayors are so different

зошто градоначалниците се толку различни

than prime ministers and presidents,

од премиерите и претседателите,

because my premise is that a mayor and a prime minister

зашто мојата премиса е дека градоначалникот и премиерот

are at the opposite ends of a political spectrum.

се двата спротивни краја на политичкиот спектрум.

To be a prime minister or a president,

За да бидеш премиер или претседател,

you have to have an ideology,

мора да имаш идеологија,

you have to have a meta-narrative,

мора да имаш мета-наратив,

you have to have a theory of how things work,

мора да имаш теорија за тоа како нештата функционираат,

you have to belong to a party.

мора да припаѓаш на партија.

Independents, on the whole,

Независните, во глобала,

don't get elected to office.

не можат да дојдат до позиција.

But mayors are just the opposite.

Но градоначалниците се токму спротивното.

Mayors are pragmatists, they're problem-solvers.

Градоначалниците се прагматичари, тие се решавачи на проблеми.

Their job is to get things done, and if they don't,

Нивната работа е да ги завршат работите, а ако не го сторат тоа,

they're out of a job.

ќе летаат од работа.

Mayor Nutter of Philadelphia said,

Градоначалникот на Филаделфија, Нутер, рекол,

we could never get away here in Philadelphia

овде во Филаделфија никогаш не би можеле да се скриеме

with the stuff that goes on in Washington,

ако се однесуваме како оние во Вашингтон,

the paralysis, the non-action, the inaction.

доколку сме неактивни и пасивни.

Why? Because potholes have to get filled,

Зошто? Затоа што дупките мора да се закрпат,

because the trains have to run,

затоа што возовите мора да се движат,

because kids have to be able to get to school.

затоа што децата мора да одат на училиште.

And that's what we have to do,

И тоа е тоа што мора да го направиме.

and to do that is about pragmatism

а тоа во својата суштина е кога прагматизмот

in that deep, American sense,

во таа длабока, Американска смисла,

reaching outcomes.

ќе донесе резултати.

Washington, Beijing, Paris, as world capitals,

Вашингтон, Пекинг, Париз како светски престолнини,

are anything but pragmatic,

се сè само не прагматични,

but real city mayors have to be pragmatists.

но вистинските градоначаници мораат да бидат прагматичари.

They have to get things done,

Тие мораат да ги завршат работите,

they have to put ideology and religion and ethnicity aside

мораат да ја остават идеологијата, религијата и етничката припадност настрана

and draw their cities together.

и да ги обединат своите градови.

We saw this a couple of decades ago

Ова го видовме пред неколку декади

when Teddy Kollek, the great mayor of Jerusalem

кога Теди Колек, големиот градоначалник на Ерусалим

in the '80s and the '90s,

од 80тите и 90тите,

was besieged one day in his office

еден ден беше опколен во својата канцеларија

by religious leaders from all of the backgrounds,

од религиозни лидери од секаква провиниенција,

Christian prelates, rabbis, imams.

Христијански свештеници, рабини, имами.

They were arguing with one another

Тие се расправале меѓу себе

about access to the holy sites.

за пристапот до светите места.

And the squabble went on and on,

И кавгата траела долго време,

and Kollek listened and listened,

а Колек слушал и слушал,

and he finally said, "Gentlemen,

и најпосле рекол, „Господа,

spare me your sermons,

поштедете ме од вашите проповеди,

and I will fix your sewers."

и ќе ги поправам вашите канализации.“

(Laughter)

(смеење)

That's what mayors do.

И тоа е тоа што го прават градоначалниците.

They fix sewers, they get the trains running.

Тие поправаат канализации, ги придвижуваат возовите.

There isn't a left or a right way of doing.

Не постојат левичари и десничари.

Boris Johnson in London calls himself an anarcho-Tory.

Борис Џонсон во Лондон се нарекува себеси анархо-торијанец.

Strange term, but in some ways, he is.

Чуден термин, но во некоја смисла, тој и è,

He's a libertarian. He's an anarchist.

Тој е либертаријанец. Тој е анархист.

He rides to work on a bike,

На работа оди со велосипед,

but at the same time, he's in some ways a conservative.

но во исто време, во некои погледи, тој е конзервативец.

Bloomberg in New York was a Democrat,

Блумберг во Њујорк беше демократ,

then he was a Republican,

and finally he was an Independent, and said

па беше републиканец,

а на крај беше независен, и рече

the party label just gets in the way.

дека партиската ознака само му сметала.

Luzhkov, 20 years mayor in Moscow,

Лужков, 20 години градоначалник на Москва,

though he helped found a party, United Party with Putin,

иако заедно со Путин ја формирале "Обединета Партија,"

in fact refused to be defined by the party

тој одбил да биде дефиниран од партијата

and finally, in fact, lost his job not under Brezhnev,

и најпосле ја загуби работата не во време на Брежнев,

not under Gorbachev, but under Putin,

не во време на Горбачов, туку во времето на Путин,

who wanted a more faithful party follower.

кој пак сакаше полојален партиски следбеник.

So mayors are pragmatists and problem-solvers.

Градоначалниците се прагматичари и решавачи на проблемите.

They get things done.

Тие ги завршуваат работите.

But the second thing about mayors

Но втората работа околу градоначалниците е

is they are also what I like to call homeboys,

дека тие се и „маалски момчиња“,

or to include the women mayors, homies.

или да ги вклучиме жените градоначници, „маалци“.

They're from the neighborhood.

Тие се од маалото.

They're part of the neighborhood. They're known.

Тие се дел од маалото. Ги познаваме.

Ed Koch used to wander around New York City

Ед Кох на времето се шетал низ Њујорк

saying, "How am I doing?"

велејќи, „Како ми оди?“

Imagine David Cameron

Замислете го Дејвид Камерон

wandering around the United Kingdom

да се шета низ Обединетото Кралство

asking, "How am I doing?" He wouldn't like the answer.

прашувајќи, „Како ми оди?“ Нема да му се допадне одговорот.

Or Putin. Or any national leader.

Или Путин. Или било кој национален лидер.

He could ask that because he knew New Yorkers

Тој можел да праша затоа што ги познавал њујорчани

and they knew him.

и тие го познавале него.

Mayors are usually from the places they govern.

Градоначалниците обично потекнуваат од местата со кои раководат.

It's pretty hard to be a carpetbagger and be a mayor.

Тешко е да станеш градоначалник ако си дојденец.

You can run for the Senate out of a different state,

Можеш да се кандидираш за Сенатот на друга држава,

but it's hard to do that as a mayor.

но тешко е да станеш градоначалник на туѓ град.

And as a result, mayors and city councillors

И како резултат, градоначалниците, градските советници

and local authorities

и локалните власти

have a much higher trust level,

имаат многу повисоко ниво на доверливост

and this is the third feature about mayors,

отколку националните власти, и ова е третата

than national governing officials.

особина на градоначалниците.

In the United States, we know the pathetic figures:

Во САД, ги знаеме патетичните бројки:

18 percent of Americans approve of Congress

18 проценти од американците го одобруваат Конгресот

and what they do.

и неговата работа.

And even with a relatively popular president like Obama,

И дури кога имате популарен претседател како Обама,

the figures for the Presidency run about 40, 45,

бројките за претседателството се околу 40, 45,

sometimes 50 percent at best.

понекогаш 50 проценти, во најдобриот случај.

The Supreme Court has fallen way down from what it used to be.

Довербата во Врховниот суд е драстично намалена.

But when you ask, "Do you trust your city councillor,

Но кога ќе прашате, „Дали му верувате на вашиот градски советник,

do you trust your mayor?"

дали му верувате на вашиот градоначалник?“

the rates shoot up to 70, 75, even 80 percent,

бројките скокаат до 70, 75, дури и 80 проценти,

because they're from the neighborhood,

затоа што тие се од маалото,

because the people they work with are their neighbors,

затоа што луѓето со кои работат се нивни соседи,

because, like Mayor Booker in Newark,

затоа што, како градоначалникот Букер во Њуарк,

a mayor is likely to get out of his car on the way to work

одејќи на работа, градоначалникот веројатно ќе излезе од колата

and go in and pull people out of a burning building --

и ќе влезе во опожарена зграда за да извлекува луѓе --

that happened to Mayor Booker --

тоа му се случило на градоначалникот Букер --

or intervene in a mugging in the street as he goes to work

или да спречи грабеж на улица додека оди на работа

because he sees it.

затоа што му е пред очи.

No head of state would be permitted

Обезбедувањето нема да му го дозволи тоа

by their security details to do it,

на ниеден државен претседател,

nor be in a position to do it.

а ниту пак ќе се најде во таква позиција.

That's the difference, and the difference

Тоа е разликата, и разликата има многу врска

has to do with the character of cities themselves,

со карактерот на самите градови,

because cities are profoundly multicultural,

затоа што градовите во суштина се мултикултурални,

open, participatory, democratic,

отворени, партиципативни, демократски,

able to work with one another.

способни да работат едни со други.

When states face each other,

Кога ќе се сретнат државите,

China and the U.S., they face each other like this.

Кина и САД, нивната средба е ваква.

When cities interact, they interact like this.

Средбата на градовите пак, изгледа вака.

China and the U.S., despite the recent

Кина и САД, и покрај скорешниот

meta-meeting in California,

состанок во Калифорнија,

are locked in all kinds of anger, resentment, and rivalry

постојано се во конфликт за разни работи и се борат

for number one.

за првата позиција.

We heard more about who will be number one.

Слушнавме доста работи за тоа кој ќе биде прв.

Cities don't worry about number one.

Градовите не се грижат кој ќе биде прв.

They have to work together, and they do work together.

Тие мораат да работат заедно, и тие работат заедно.

They work together in climate change, for example.

Тие работат заедно на климатските промени, на пример.

Organizations like the C40, like ICLEI, which I mentioned,

Организациите како C40, како ICLEI, кои ги споменав,

have been working together

работат заедно

many, many years before Copenhagen.

многу, многу години и пред Копенхаген.

In Copenhagen, four or five years ago,

Во Копенхаген, пред четири или пет години,

184 nations came together to explain to one another

184 нации се собраа за да си објаснат една на друга

why their sovereignty didn't permit them

зошто нивната сувереност не им дозволува

to deal with the grave, grave crisis of climate change,

да се справат со сериозните климатски промени,

but the mayor of Copenhagen had invited

но градоначалникот на Копенхаген имаше покането

200 mayors to attend.

200 градоначалници да присуствуваат.

They came, they stayed, and they found ways

Тие дојдоа, останаа, и најдоа начини

and are still finding ways to work together,

и уште наоѓаат начини за да работат заедно,

city-to-city, and through inter-city organizations.

град-со-град, преку нивните меѓу-градски организации.

Eighty percent of carbon emissions come from cities,

Осумдесет проценти од емисиите на јаглерод доаѓаат од градовите,

which means cities are in a position

што значи дека градовите со во позиција

to solve the carbon problem, or most of it,

да го решат проблемот со јагледорот, или поголемиот дел,

whether or not the states of which they are a part

без разлика дали државите од кои се дел

make agreements with one another.

имаат заеднички договор.

And they are doing it.

И тие тоа и го прават.

Los Angeles cleaned up its port,

Лос Анџелес го исчисти своето пристаниште,

which was 40 percent of carbon emissions,

кое беше одговорно за 40 проценти од емисиите на јаглерод,

and as a result got rid of about 20 percent of carbon.

и како резултат се ослободи од 20 проценти од јаглеродот.

New York has a program to upgrade its old buildings,

Њујорк има програма да ги поправи своите стари згради,

make them better insulated in the winter,

да ги направи подобро изолирани во зима,

to not leak energy in the summer,

да не испуштаат енергија во лето,

not leak air conditioning. That's having an impact.

да не трошат климатизерите. Тоа има влијание.

Bogota, where Mayor Mockus,

Во Богота, поранешниот градоначалник

when he was mayor, he introduced a transportation system

Мокус, воведе систем за превоз

that saved energy, that allowed surface buses

кој штеди енергија, кој овозможи автобусите

to run in effect like subways,

да функционираат како метро,

express buses with corridors.

воведе експресни автобуси со коридори.

It helped unemployment, because people could get across town,

Тоа ја намали невработеноста, затоа што луѓето можеа да се движат низ градот,

and it had a profound impact on climate as well as

а имаше значителен ефект и врз климата како и

many other things there.

врз многу други работи.

Singapore, as it developed its high-rises

Сингапур, додека ги градеше висококатниците

and its remarkable public housing,

и неверојатните социјални станови,

also developed an island of parks,

истовремено изгради и остров со паркови

and if you go there, you'll see how much of it

и ако отидете таму сега, ќе видите колку е

is green land and park land.

озеленото и колку паркови има.

Cities are doing this, but not just one by one.

Градовите го прават ова, но не индивидуално.

They are doing it together.

Тие го прават ова заедно.

They are sharing what they do,

Тие го споделуваат тоа што го прават,

and they are making a difference by shared best practices.

и одат во нагорна линија споделувајќи ги позитивните искуства.

Bike shares, many of you have heard of it,

Споделувањето на велосипеди, многу од вас чуле за ова,

started 20 or 30 years ago in Latin America.

почна пред 20 или 30 години во Латинска Америка.

Now it's in hundreds of cities around the world.

Сега го имате во стотици градови насекаде низ светот.

Pedestrian zones, congestion fees,

Пешачките зони, таксите за метеж,

emission limits in cities like California cities have,

ограничување на емисиите како во Калифорниските градови,

there's lots and lots that cities can do

многу работи можат да направат градовите

even when opaque, stubborn nations refuse to act.

дури и кога нетранспарентните и тврдоглави држави одбиваат да делуваат.

So what's the bottom line here?

И како да го резимираме сето ова?

The bottom line is, we still live politically

Еве вака, во политичка смисла ние сè уште живееме

in a world of borders, a world of boundaries,

во свет на граници, во свет на ограничувања,

a world of walls,

во свет на ѕидови,

a world where states refuse to act together.

свет каде државите одбиваат да работат заедно.

Yet we know that the reality we experience

Но сепак, знаеме дека секојдневието во кое

day to day is a world without borders,

живееме е свет без граници,

a world of diseases without borders

свет на болести кој нема граници

and doctors without borders,

и доктори без граници,

maladies sans frontières, Médecins Sans Frontières,

болести без граници, лекари без граници,

of economics and technology without borders,

на економија и технологија без граници,

of education without borders,

на образование без граници,

of terrorism and war without borders.

на тероризам и војна без граници.

That is the real world, and unless we find a way

Тоа е реалниот свет, и ако не најдеме начин

to globalize democracy or democratize globalization,

да ја глобализираме демократијата или да ја демократизираме глобализацијата,

we will increasingly not only risk

не само што ни се намалуваат

the failure to address all of these transnational problems,

шансите да најдеме решение за овие транснационални проблеми,

but we will risk losing democracy itself,

туку и ризикуваме да ја изгубиме самата демократија,

locked up in the old nation-state box,

која ќе остане заклучена во кутијата наречена национална држава,

unable to address global problems democratically.

неможејќи да им пристапи на глобалните проблеми демократски.

So where does that leave us?

И каде нè води ова?

I'll tell you. The road to global democracy

Ќе ви кажам. Патот до глобалната демократија

doesn't run through states.

не оди преку државите.

It runs through cities.

Оди преку градовите.

Democracy was born in the ancient polis.

Демократијата е родена во античките полиси.

I believe it can be reborn in the global cosmopolis.

Верувам дека може одново да се роди во глобалните космополиси.

In that journey from polis to cosmopolis,

Патувајќи од полисите до космополисите,

we can rediscover the power

можеме одново да ја откриеме моќта

of democracy on a global level.

на демократијата на глобално ниво.

We can create not a League of Nations, which failed,

Можеме да создадеме не Лига на нации, која пропадна,

but a League of Cities,

туку Лига на градови,

not a United or a dis-United Nations,

не Обединети или не-Обединети нации,

but United Cities of the World.

туку Обединети градови на светот.

We can create a global parliament of mayors.

Можеме да создадеме глобален парламент на градоначалници.

That's an idea. It's in my conception of the coming world,

Тоа е идеја. Тоа е мојата концепција за светот кој надоаѓа,

but it's also on the table in City Halls

идеја за која се расправа во Градските собранија

in Seoul, Korea, in Amsterdam,

во Сеул, Кореја, во Амстердам,

in Hamburg, and in New York.

во Хамбург и во Њујорк.

Mayors are considering that idea of how you can actually

Градоначалниците ја разгледуваат идејата за

constitute a global parliament of mayors,

конституирање на глобален парламент на градоначалници.

and I love that idea, because a parliament of mayors

Ја сакам оваа идеја, затоа што парламент на градоначалници

is a parliament of citizens

е парламент на граѓани,

and a parliament of citizens is a parliament of us,

а парламентот на граѓани е наш парламент,

of you and of me.

на мене и тебе.

If ever there were citizens without borders,

И ако некогаш имало граѓани без граници,

I think it's the citizens of TED

мислам дека се тоа граѓаните на TED

who show the promise to be those citizens without borders.

кои покажуваат потенцијал да бидат токму тие граѓани без граници.

I am ready to reach out and embrace

Јас сум спремен да пружам раце и да ја прегрнам

a new global democracy,

новата глобална демократија,

to take back our democracy.

да ја вратам нашата демократија.

And the only question is,

И единственото прашање е,

are you?

дали и вие сте спремни?

Thank you so much, my fellow citizens.

Ви благодарам многу, мои сограѓани.

(Applause)

(Аплауз)

Thank you. (Applause)

Ви благодарам. (Аплауз)