Do kids think of sperm donors as family? | Veerle Provoost

Translator: Guranda Dzamelashvili Reviewer: Levan Lashauri

What is a parent?

რას ნიშნავს მშობელი?

What is a parent?

რას ნიშნავს მშობელი?

It's not an easy question.

ეს მარტივი კითხვა არ არის.

Today we have adoption,

დღესდღეობით არსებობს შვილად აყვანა,

stepfamilies,

დედინაცვალ-მამინაცვლის ოჯახები,

surrogate mothers.

სუროგატი დედები.

Many parents face tough questions

ბევრი მშობელი რთულ კითხვებსა

და რთულ გადაწყვეტილებებს აწყდება.

and tough decisions.

Shall we tell our child about the sperm donation?

უნდა ვუთხრათ ჩვენს შვილებს სპერმის დონაციის შესახებ?

If so, when?

თუ ეს ასეა, მაშინ როდის?

What words to use?

რა სიტყვებით ვუთხრათ?

Sperm donors are often referred to as "biological fathers,"

სპერმის დონორებს ხშირად "ბიოლოგიური მამებად" მოიხსენიებენ,

but should we really be using the word "father?"

მაგრამ ნამდვილად უნდა გამოვიყენოთ სიტყვა "მამა"?

As a philosopher and social scientist,

როგორც ფილოსოფოსი და სოციალური მეცნიერი,

I have been studying these questions about the concept of parenthood.

მშობლის ცნების შესახებ ამ კითხვებს ვიკვლევ.

But today, I will talk to you about what I learned

დღეს ვისაუბრებ იმაზე, თუ რა ვისწავლე

from talking to parents and children.

მშობლებთან და ბავშვებთან საუბრის შედეგად.

I will show you that they know what matters most in a family,

გიჩვენებთ, რომ მათ იციან, თუ რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ოჯახში,

even though their family looks a little different.

მიუხადავად იმისა, რომ მათი ოჯახები ცოტა განსხვავებულია.

I will show you their creative ways of dealing with tough questions.

გიჩვენებთ, მათ შემოქმედებით გზებს, თუ როგორ გაუმკლავდნენ რთულ კითხვებს.

But I will also show you the parents' uncertainties.

მაგრამ ასევე გიჩვენებთ მშობლების ეჭვებს.

ჩვენ გამოვკითხეთ წყვილები,

We interviewed couples

who received fertility treatment at Ghent University Hospital,

რომლებიც შვილოსნობაზე მკურნალობას, გენტის საუნივერსიტეტო ჰოსპიტალში იტარებდნენ

using sperm from a donor.

დონორის სპერმის გამოყენებით.

In this treatment timeline,

ამ მკურნალობის პერიოდში,

you can see two points at which we conducted interviews.

ხედავთ ორ წერტილს, რა დროსაც გამოკითხვები ჩავატარეთ.

We included heterosexual couples,

აქ შედიოდა ჰეტეროსექსუალი წყვილები,

where the man for some reason did not have good-quality sperm,

სადაც კაცებს გარკვეული მიზეზების გამო არ ჰქონდათ კარგი ხარისხის სპერმა

and lesbian couples who obviously needed to find sperm elsewhere.

და ლესბოსელი წყვილები, ვისაც ცხადია, სპერმის სხვაგან მოძიება სჭირდებოდათ.

We also included children.

ასევე ჩავრთეთ ბავშვებიც.

I wanted to know

მინდოდა გამეგო,

how those children define concepts like parenthood and family.

როგორ განსაზღვრავენ ეს ბავშვები ისეთ ცნებებს, როგორიცაა მშობელი და ოჯახი.

In fact, that is what I asked them,

ფაქტობრივად ესაა, რაც მათ ვკითხე,

only not in that way.

უბრალოდ არა ასე,

I drew an apple tree instead.

არამედ ვაშლის ხე დავხატე.

This way, I could ask abstract, philosophical questions

ამ გზით აბსტრაქტული ფილოსოფიური კითხვები შემეძლო დამესვა,

in a way that did not make them run off.

ისე რომ არ დამეფრთხო ისინი.

So as you can see,

როგორც ხედავთ, ვაშლის ხე ცარიელია.

the apple tree is empty.

And that illustrates my research approach.

ეს ჩემი კვლევის მიდგომას ასახავს.

By designing techniques like this,

მსგავსი ტექნიკების გამოყენებით,

I can bring as little meaning and content as possible to the interview,

შემიძლია, რაც შეიძლება მცირე მნიშვნელობა და შინაარსი შევიტანო ინტერვიუში,

because I want to hear that from them.

რადგან ეს მათგან მინდა გავიგო.

I asked them:

მე ვკითხე,

What would your family look like if it were an apple tree?

როგორი იქნებოდა თქვენი ოჯახი ვაშლის ხე რომ ყოფილიყო?

And they could take a paper apple for everyone who, in their view,

და მათ ქაღალდის ვაშლი უნდა აეღოთ ყველასთვის, ვინც მათი შეხედულებით

was a member of the family,

მათი ოჯახის წევრი იყო,

write a name on it and hang it wherever they wanted.

დაეწერათ სახელი და ჩამოეკიდათ იქ, სადაც უნდოდათ

And I would ask questions.

და მე დავუსვამდი კითხვებს.

Most children started with a parent or a sibling.

უმეტესმა ბავშვმა მშობლით, ან დედმამიშვილით დაიწყო.

One started with "Boxer,"

ერთმა დაიწყო "ბოქსერით",

the dead dog of his grandparents.

მისი ბებიისა და ბაბუის მკვდარი ძაღლით.

At this point, none of the children started mentioning the donor.

ამ ეტაპზე, არცერთმა ბავშვმა არ ახსენა დონორი.

So, I asked them about their birth story.

ასე რომ, ვკითხე მათი დაბადების ამბავი.

I said, "Before you were born,

ვკითხე: "სანამ შენ დაიბადე,

it was just your mom and dad,

მხოლოდ დედა და მამა იყო,

or mom and mommy.

ან დედა და დედიკო.

Can you tell me how you came into the family?"

შეგიძლია მითხრა როგორ გაჩნდი ოჯახში?"

And they explained.

და მათ ამიხსნეს.

One said,

ერთმა თქვა:

"My parents did not have good seeds,

"ჩემს მშობლებს არ ჰქონდათ კარგი თესლები,

but there are friendly men out there who have spare seeds.

მაგრამ არსებობენ მეგობრული კაცები, ვისაც ზედმეტი თესლები აქვთ.

They bring them to the hospital,

ისინი მათ ჰოსპიტალში მიიტანეს და დიდ ქილაში ჩადეს.

and they put them in a big jar.

My mommy went there,

დედიკო იქ წავიდა და ქილიდან აიღო ორი:

and she took two from the jar,

one for me and one for my sister.

ერთი ჩემთვის და ერთი ჩემი დისთვის.

She put the seeds in her belly --

მან ჩაიდო თესლები თავის მუცელში...

somehow --

როგორღაც...

and her belly grew really big,

და მისი მუცელი ძალიან დიდი გაიზარდა

and there I was."

და იქ მე ვიყავი".

Hmm.

ჰმმ...

So only when they started mentioning the donor,

როდესაც დონორის ხსენება დაიწყეს,

I asked questions about him, using their own words.

მხოლოდ მაშინ დავსვი მასზე კითხვები, მათივე ენით.

I said,

მე ვუთხარი:

"If this would be an apple for the friendly man with the seeds,

"ეს ვაშლი, თესლებიანი მეგობრული კაცი რომ ყოფილიყო,

what would you do with it?"

რას უზამდი?

And one boy was thinking out loud,

და ერთი ბიჭი, ვაშლით ხელში

holding the apple.

მსჯელობდა.

And he said,

მან თქვა:

"I won't put this one up there with the others.

"არ ჩამოვკიდებდი მას ხეზე, სხვებთან ერთად.

He's not part of my family.

ის ჩემი ოჯახის ნაწილი არ არის,

But I will not put him on the ground.

მაგრამ არც მიწაზე დავდებდი.

That's too cold and too hard.

ის მეტისმეტად ცივი და მაგარია.

I think he should be in the trunk,

ვფიქრობ ის ღეროზე უნდა იყოს,

because he made my family possible.

რადგან მან, ჩვენი ოჯახი შესაძლებელი გადახა.

If he would not have done this,

ეს რომ არ გაეკეთებინა,

that would really be sad because my family would not be here,

ნამდვილად სამწუხარო იქნებოდა, რადგან ჩემი ოჯახი არ იარსებებდა

and I would not be here."

და მე არ ვიარსებებდი".

So also, parents constructed family tales --

ასევე მშობლებმა შეთხზეს ზღაპარები ოჯახზე,

tales to tell their children.

თავისი შვილებისთვის მოსაყოლად.

One couple explained their insemination

ერთმა წყვილმა მათი განაყოფიერების პროცესი,

by taking their children to a farm

ბავშვებს ფერმაში წაყვანით აუხსნა,

to watch a vet inseminate cows.

სადაც აჩვენა, თუ როგორ ანაყოფიერებდა ვეტერინარი ძროხებს.

And why not?

რატომაც არა?

It's their way of explaining;

ეს მათი ახსნის მეთოდია.

their do-it-yourself with family narratives.

მათეული "თვითნაკეთი" ოჯახის ისტორიაა.

DIY.

თვითნაკეთობა.

And we had another couple who made books --

ჩვენ გყვავდა სხვა წყვილი, რომელმაც წიგნები შეადგინა.

a book for each child.

წიგნი თითოეული ბავშვისათვის.

They were really works of art

ისინი ხელოვნების ნამდვილი ნიმუშები იყო,

containing their thoughts and feelings throughout the treatment.

რომლებიც მკურნალობის განმავლობაში

წარმოქმნილ ფიქრებსა და გრძნობებს შეიცავდნენ.

They even had the hospital parking tickets in there.

მათ საავადმყოფოს პარკინგის ბილეთებიც კი, წიგნში ჰქონდათ შეტანილი.

So it is DIY:

ასე რომ, ეს თვითნაკეთობაა:

finding ways, words and images

მეთოდების, სიტყვებისა და სურათების პოვნა,

to tell your family story to your child.

რათა შენს ბავშვს, ოჯახის ამბავი მოუყვე.

And these stories were highly diverse,

ეს ისტორიები ძალიან მრავალფეროვანი იყო,

but they all had one thing in common:

მაგრამ ყველას ერთი რამ ჰქონდა საერთო:

it was a tale of longing for a child

ეს იყო ბავშვისკენ ლტოლვის

and a quest for that child.

და ამ ბავშვის ძიების ზღაპარი.

It was about how special and how deeply loved their child was.

ზღაპარი იმაზე, თუ რამდენად განსაკუთრებული და საყვარელი იყო მათი ბავშვი.

And research so far shows that these children are doing fine.

კვლევა ჯერჯერობით გვიჩვენებს, რომ ეს ბავშვები მშვენივრად არიან.

They do not have more problems than other kids.

მათ სხვა ბავშვებზე მეტი პრობლემა არ აქვთ.

Yet, these parents also wanted to justify their decisions

მშობლებს ამ ზღაპრებით

თავიანთი გადაწყვეტილებების გაემართლებაც უნდოდათ.

through the tales they tell.

They hoped that their children would understand their reasons

ისინი იმედოვნებდნენ, რომ შვილები გაუგებდნენ,

for making the family in this way.

თუ რატომ შექმნეს ოჯახი ამ გზით.

Underlying was a fear that their children might disapprove

ამის მიზეზი იმის შიშია, რომ ბავშვებს შეიძლება გაემტყუნებინათ

and would reject the non-genetic parent.

და უარეყოთ არაბიოლოგიური მშობელი.

And that fear is understandable,

და ეს შიში გასაგებია,

because we live in a very heteronormative

რადგან ჩვენ ძალიან ჰეტერონორმატიულ

და გენეტიკიზებულ საზოგადოებაში ვცხოვრობთ.

and geneticized society --

a world that still believes

მსოფლიოში, რომელსაც ჯერ კიდევ სჯერა,

that true families consist of one mom, one dad

რომ ნამდვილი ოჯახი შედგება ერთი დედის, ერთი მამის

and their genetically related children.

და მათი გენეტიკური შვილებისგან.

Well.

ასეა...

I want to tell you about a teenage boy.

მინდა თინეიჯერ ბიჭზე მოგიყვეთ.

He was donor-conceived but not part of our study.

ის დონორისგან ჩაისახა, მაგრამ ჩვენი კვლევის ნაწილი არ იყო.

One day, he had an argument with his father,

ერთ დღეს მას მამასთან კამათი მოუვიდა

and he yelled,

და დაუყვირა,

"You're telling me what to do?

"შენ მასწავლი რა გავაკეთო?

You're not even my father!"

შენ მამაჩემიც კი არ ხარ!"

That was exactly what the parents in our study feared.

ეს ზუსტად ის იყო, რისიც ჩვენ კვლევაში მონაწილე მშობლებს ეშინოდათ.

Now, the boy soon felt sorry, and they made up.

ბიჭმა თავი დამნაშავედ მალევე იგრძნო და ისინი შერიგდნენ,.

But it is the reaction of his father that is most interesting.

მაგრამ ყველაზე საინტერესო მამამისის რექციაა.

He said,

მან თქვა:

"This outburst had nothing to do with the lack of a genetic link.

"ამ სიბრაზის გადმონთხევას არავითარი კავშირი არ აქვს გენეტიკასთან.

It was about puberty --

ეს გარდატეხის ასაკის ბრალი იყო.

ეს რთული ასაკია.

being difficult.

It's what they do at that age.

ამ დროს ასე იქცევიან.

It will pass."

გაივლის".

What this man shows us

ამ კაცის ქცევა გვაჩვენებს,

is that when something goes wrong,

რომ როდესაც რამე ისე არ არის,

we should not immediately think

მაშინვე არ უნდა ვიფიქროთ,

it is because the family is a little different.

რომ ეს იმიტომ ხდება, რომ ოჯახი ცოტა განსხვავებულია.

These things happen in all families.

ასეთი რამეები ყველა ოჯახში ხდება.

And every now and then,

და ყველა მშობელმა

all parents may wonder:

ყოველთვის შეიძლება გაიფიქროს:

Am I a good enough parent?

"საკმარისად კარგი მშობელი ვარ?"

These parents, too.

ეს მშობლებიც ასევე არიან.

They, above all, wanted to do what's best for their child.

მათ ხომ საბოლოოდ, საკუთარი ბავშვისთვის საუკეთესო უნდოდათ.

But they also sometimes wondered:

მაგრამ ესენი ზოგჯერ, ასევე იმასაც ფიქრობენ:

Am I a real parent?

"მე ნამდვილი მშობელი ვარ?"

მათი თავდაუჯერებლობა, იმაზე დიდი ხნით ადრე არსებობდა,

And their uncertainties were present long before they even were parents.

სანამ მშობლები გახდებოდნენ.

At the start of treatment,

მკურნალობის დასაწყისში, როცა ექიმი-კონსულტანტი პირველად ნახეს,

when they first saw the counselor,

they paid close attention to the counselor,

ისინი ყურადღებით უსმენდნენ მას,

because they wanted to do it right.

რადგან მათ ყველაფერის სწორად გაკეთება უნდოდათ.

Even 10 years later,

10 წლის შემდეგაც კი,

they still remember the advice they were given.

მათ ჯერ კიდევ ახსოვთ რჩევა, რომელიც მიიღეს.

So when they thought about the counselor

როცა მათ ექიმი კონსულტანტი და მისი რჩევა გაიხსენეს,

and the advice they were given,

we discussed that.

ჩვენ ეს განვიხილეთ

And we saw one lesbian couple who said,

ერთმა ლესბოსელმა წყვილმა თქვა:

"When our son asks us,

"როდესაც ჩვენი ვაჟი გვეკითხება,

'Do I have a dad?'

'მე მამა მყავს?'

we will say 'No, you do not have a dad.'

ჩვენ ვეუბნებით 'არა, შენ მამა არ გყავს.'

But we will say nothing more, not unless he asks,

ჩვენ მას მეტს არაფერს ვეუბნებით, თუ არ იკითხავს,

because he might not be ready for that.

რადგან ის შეიძლება ამისთვის მზად არ იყოს.

The counselor said so."

კონსულტანტმა ასე თქვა".

Well.

არ ვიცი.

I don't know; that's quite different

ეს საკმაოდ განსხვავდება იმისაგან,

from how we respond to children's questions.

თუ როგორ ვპასუხობთ ჩვენ ბავშვების კითხვებს.

Like, "Milk -- is that made in a factory?"

მაგალითად: "რძე... ის ქარხანაში მზადდება?"

We will say, "No, it comes from cows,"

ჩვენ ვეტყოდით: "არა, ის ძროხისგან მოდის,"

and we will talk about the farmer,

შემდეგ ვისაუბრებდით ფერმერის შესახებ

and the way the milk ends up in the shop.

და როგორ მიდის რძე მაღაზიამდე.

We will not say,

ჩვენ არ ვეტყოდით:

"No, milk is not made in a factory."

"არა, რძე არ მზადდება ქარხანაში."

So something strange happened here,

ასე რომ, რაღაც უცნაური მოხდა აქ

and of course these children noticed that.

და რა თქმა უნდა, ბავშვებმა ეს შეამჩნიეს.

One boy said,

ერთმა ბიჭმა თქვა:

"I asked my parents loads of questions,

"ჩემს მშობლებს ბევრი კითხვა დავუსვი,

but they acted really weird.

მაგრამ ძალიან უცნაურად მოიქცნენ.

So, you know, I have a friend at school, and she's made in the same way.

ამიტომ, მე მყავს მეგობარი სკოლაში, რომელიც ჩემნაირადაა გაჩენილი

When I have a question, I just go and ask her."

და როცა კითხვა მაქვს, უბრალოდ მივდივარ და მას ვეკითხები".

Clever guy.

ჭკვიანი ბიჭია.

Problem solved.

პრობლემა გადაჭრილია.

But his parents did not notice,

მაგრამ მისმა მშობლებმა ვერ შენიშნეს

and it certainly was not what they had in mind,

და, რასაკვირველია, ასეთი ჩანაფიქრი არც ჰქონდათ,

nor what the counselor had in mind

ასეთი ჩანაფიქრი არც კონსულტანტს ჰქონდა,

when they were saying how important it is to be an open-communication family.

როდესაც განიხილავდნენ რამდენად მნიშვნელოვანია,

რომ ოჯახი ღია იყოს დისკუსიისთვის.

And that's the strange thing about advice.

და ესაა უცნაური რჩევაში,

When we offer people pills, we gather evidence first.

როდესაც ადამიანებს აბებს ვთავაზობთ, თავიდან მტკიცებულებას ვაგროვებთ.

We do tests,

ვატარებთ ტესტებს,

we do follow-up studies.

ვატარებთ განმეორებით კვლევებს.

We want to know, and rightly so, what this pill is doing

გვინდა ვიცოდეთ, ეს აბი რას აკეთებს

and how it affects people's lives.

და ადამაინების ცხოვრებაზე რა გავლენას ახდენს.

And advice?

და რჩევა?

It is not enough for advice,

რჩევისათვის, ან პროფესიონალისთვის, რომრლიც რჩევას იძლევა საკმარისი არ არის,

or for professionals to give advice that is theoretically sound,

რომ რჩევა მხოლოდ თეორიულად ჟღერდეს გამართულად,

or well-meant.

ან კეთილი განზრახით იყოს მიცემული,

It should be advice that there is evidence for --

ეს უნდა იყოს რჩევა, რომლის მტკიცებულებაც არსებობს.

evidence that it actually improves patients' lives.

მტკიცებულება, რომ ის ნამდვილად აუმჯობესებს მშობლების ცხოვრებას.

So the philosopher in me would now like to offer you a paradox:

ასე რომ, ფილისოფოსს ჩემში უნდა, რომ შემოგთავაზოთ პარადოქსი:

I advise you to stop following advice.

გირჩევთ, რომ შეწყვიტოთ რჩევის გათვალისწინება.

But, yes.

მაგრამ, დიახ.

(Applause)

(აპლოდისმენტები)

I will not end here with what went wrong;

არ დავასრულებ იმით, რაც არ გამოვიდა;

I would not be doing justice to the warmth we found in those families.

ეს უსამართლობა იქნება იმ სითბოს მიმართ, რომელიც ამ ოჯახებში აღმოვაჩინეთ.

Remember the books and the trip to the farmer?

გახსოვთ წიგნები და მოგზაურობა ფერმერამდე?

When parents do things that work for them,

როდესაც მშობლები აკეთებენ იმას, რაც მათთვის ამართლებს,

they do brilliant things.

მათ შესანიშნავი რამეები გამოსდით.

What I want you to remember as members of families,

მინდა დაიმახსოვროთ, როგორც ოჯახის წევრებმა,

რომ მნიშვნელობა არ აქვს რა ფორმით, ან სახით,

in no matter what form or shape,

is that what families need are warm relationships.

მაგრამ ის რაც ოჯახებს სჭირდება თბილი ურთიერთობებია.

And we do not need to be professionals to create those.

და ამის შესაქმნელად პროფესიონალობა არ გვჭირდება.

Most of us do just fine,

უმეტესი ჩვენგანი კარგად ვუმკლავდებით,

although it may be hard work,

თუმცა, ეს შეიძლება რთული საქმე იყოს

and from time to time, we can do with some advice.

და დროდადრო შეიძლება რაღაც რჩევაც მივიღოთ.

In that case,

ამ შემთხვევაში,

bear in mind three things.

გაითვალისწინეთ სამი რამ.

Work with advice that works for your family.

იმოქმედეთ იმ რჩევის მიხედვით, რომელიც თქვენი ოჯახისთვის ამართლებს.

Remember -- you're the expert, because you live your family life.

გახსოვდეთ, ექსპერტი თქვენ ხართ, რადგან თქვენ ცხოვრობთ თქვენი ოჯახის ცხოვრებით.

And finally,

და ბოლოს,

believe in your abilities and your creativity,

გჯეროდეთ თქვენი შესაძლებლობებისა და შემოქმედებითი უნარის,

because you can do it yourself.

იმიტომ რომ თქვენ თვითონ შეგიძლიათ ეს.

Thank you.

მადლობა.

(Applause)

(აპლოდისმენტები)