To transform child welfare, take race out of the equation | Jessica Pryce

Translator: Muhammad Tabibzadeh Reviewer: sadegh zabihi

I want you to imagine that you are a Child Protective Services worker.

من از شما می‌خواهم تا خودتان را خدمتکار خدمات حفاظتی از کودک فرض کنید.

And you have to respond to a report of child abuse.

و باید گزارش یک کودک آزاری را بدهید.

You walk into a home, unannounced, unexpected, certainly uninvited.

به یک خانه بدون اطلاع قبلی بدون انتظار، و حتما بدون دعوت شدن وارد می‌شوید.

The first thing you see is a mattress in the middle of the room, on the floor.

چیزی که شما اول می‌بینید یک تشک وسط یک اتاق روی زمین است.

Three kids lying on it, asleep.

سه کودک هم روی آن خوابیده‌اند.

There's a small table nearby with a couple of ashtrays,

و یک میز کوچک نزدیک آن است که روی آن چند جا سیگاری وجود دارد،

empty beer cans.

قوطی‌های آبجوی خالی.

Large rat traps are set in the corner,

تله‌های بزرگ موش در گوشه گذاشته شده‌اند،

not too far from where the kids lie asleep.

که از جایی که بچه‌ها خوابیده‌اند زیاد دور نیست.

So you make a note.

پس یک یادداشت برمی‌دارید.

A part of your job is walking through the entire home.

یکی از کارهای شما قدم زدن در کل خانه است.

So you start with the kitchen, where there's very little food.

شما از آشپزخانه شروع می‌کنید، جایی که مقدار کمی غذا وجود دارد.

You notice another mattress in the bedroom, on the floor,

شما متوجه یک تشک دیگر در اتاق خواب روی زمین می‌شوید،

that the mother shares with her infant child.

که مادر آن را با نوزادش به اشتراک می‌گذارد.

Now, generally, at this point, two things may happen.

در این حال به طور معمول، دو چیز اتفاق می‌افتد.

The children are deemed unsafe and removed from the home,

وضعیت بچه‌ها ناامن تلقی می‌شود و از خانه خارج می‌شوند،

and placed in state custody for a specified period of time.

و برای مدتی خاص تحت حفاظت دولتی قرار می‌گیرند.

Or the children remain with their family

یا بچه‌ها با خانواده‌هایشان می‌مانند

and the child welfare system provides help and support.

و سیستم رفاه کودکان کمک و پشتیبانی را فراهم می‌کند.

When I was a Child Protective Services worker,

وقتی من خدمتکار خدمات محافظتی کودکان بودم،

I saw things like this all the time.

همیشه این صحنه‌ها را می‌دیدم.

Some far better, some far worse.

بعضی وقت‌ها بهتر، بعضی وقت‌ها بدتر.

I asked you to imagine yourself in that home,

از شما خواستم که خودتان را در آن خانه فرض کنید،

because I wonder what crossed your mind.

زیرا تعجب کردم که چه چیزی برای شما اتفاق می‌افتد.

What guides your decisions?

چه چیزی روی تصمیم شما تاثیر دارد؟

What's going to impact your opinion of that family?

چه تاثیری روی نظر شما در مورد آن خانواده دارد؟

What race, ethnicity, did you think the family was?

چه قومیت یا نژادی فکر می‌کردید آن خانواده داشته باشد؟

I want you to realize that if those children were white,

می‌خواهم متوجه شوید اگر این کودکان سفید پوست بودند،

it is more likely that their family stays together after that visit.

احتمال اینکه بعد از آن بازدید آن خانواده با هم بمانند بیشتر بود.

Research done at the University of Pennsylvania

تحقیق انجام شده در دانشگاه پنسیلوانیا

found that white families, on average, have access to more help and more support

دریافت که خانواده‌های سفید پوست، معمولا دسترسی به کمک و حمایت بیشتری

from the child welfare system.

از سیستم رفاه کودک دارند.

And their cases are less likely to go through a full investigation.

و احتمال انجام تحقیقات کامل روی پرونده‌های آنها کمتر است.

But on the other hand, if those kids are black,

از سوی دیگر اگر آن بچه‌ها سیاه پوست بودند،

they are four times more likely to be removed,

چهار برابر بیشتر احتمال دارد تا از خانواده‌هایشان جدا شوند،

they spend longer periods of time in foster care,

آن‌ها مدت زمان بیشتری در دوره نگهداری فرزند می‌مانند،

and it's harder to find them a stable foster placement.

و کار سخت‌تری است تا برای آن‌ها یک پرورشگاه ثابت پیدا شود.

Foster care is meant to be an immediate shelter of protection

پرورشگاه به معنای یک پناهگاه فوری حفاظت

for kids who are at high risk.

برای بچه‌هایی است که در خطر هستند.

But it's also a confusing and traumatic exit from the family.

اما همچنین یک خروج گیج کننده و ضربه زننده از خانواده است.

Research done at the University of Minnesota

تحقیقی در دانشگاه مینه‌سوتا انجام شده

found that kids who went through foster care

دریافته است که کودکانی که به پرورشگاه می‌روند

had more behavioral problems and internalized issues

مشکلات اخلاقی و درونی بیشتری دارند

than kids who remain with their families while receiving help and support.

نسبت به کودکانی که در خانواده‌هایشان با حمایت و مراقبت مانده‌‌اند.

The scenario I mentioned earlier is not uncommon.

سناریویی که قبلا گفتم غیر معمول نیست

A single mother, living in low-income housing

مادر مجردی که در یک مسکن با درآمد کم

with her four children.

با چهار فرزندش زندگی می‌کند.

And the rats make it almost impossible to keep food,

و موش‌ها نگهداری غذا را غیرممکن کرده‌اند،

let alone fresh food in the home.

و فقط غذای تازه می‌تواند در خانه استفاده شود.

Does that mother deserve to have her children taken from her?

آیا این مادر لایق این است که بچه‌هایش از او گرفته شوند؟

Emma Ketteringham, a family court attorney,

اِما کترینگهام، یک وکیل دادگستری خانواده،

says that if you live in a poor neighborhood,

گفت اگر شما در یک منطقه فقیر زندگی می‌کنید،

then you better be a perfect parent.

بهتر است والدین خوبی باشید.

She says that we place unfair, often unreachable standards

او می‌گوید ما استانداردهای ناعادلانه و اغلب غیر قابل دسترسی

on parents who are raising their kids with very little money.

برای والدینی که بچه‌هایشان را با مبلغ کمی پرورش می‌دهند قرار می‌دهیم.

And their neighborhood and ethnicity

و محله و قومیت آنها

impact whether or not their kids are removed.

بر گرفتن بچه‌هایشان از آنها تاثیر دارد.

In the two years I spent on the front lines of child welfare,

در دو سالی که وقت من صرف رفاه کودکان می‌شد،

I made high-stakes decisions.

تصمیم‌های با ریسک بالا گرفتم.

And I saw firsthand how my personal values impacted my work.

و دیدم که چطور ارزش‌های شخصی من روی کارم تاثیر می‌گذارد.

Now, as social work faculty at Florida State University,

اکنون به عنوان هیئت علمی کار اجتماعی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا،

I lead an institute

یک موسسه را رهبری می‌کنم

that curates the most innovative and effective child welfare research.

که مبتکرترین و تاثیرگذارترین تحقیق در مورد رفاه کودک را انجام داده.

And research tells us that there are twice as many black kids in foster care,

و تحقیق به ما این را گفت که کودکان سیاه پوست در پرورشگاه دو برابرند،

twenty-eight percent,

۲۸ درصد،

than there are in the general population, 14 percent.

و در جمعیت عامه ۱۴ درصد هستند.

And although there are several reasons why,

و حتی دلایل متعددی وجود دارد،

I want to discuss one reason today:

که می‌خواهم در مورد یکی از آن‌ها بحث کنم:

implicit bias.

تعصب ضمنی.

Let's start with "implicit."

بگذارید با «ضمنی» شروع کنم.

It's subconscious, something you're not aware of.

این ناخودآگاه است، چیزی که شما از آن خبر ندارید.

Bias -- those stereotypes and attitudes

تعصب -- این کلیشه‌ها و نگرش‌ها

that we all have about certain groups of people.

که همه ما در مورد گروه‌های مخصوص مردم داریم.

So, implicit bias is what lurks in the background

پس، تعصب ضمنی چیزی است که در پیش‌زمینه در خفا انجام می‌شود

of every decision that we make.

هر تصمیمی که ما می‌گیریم.

So how can we fix it?

چگونه می‌توانیم آن را برطرف کنیم؟

I have a promising solution that I want to share.

یک راهکار امیدوارکننده دارم که می‌خواهم به اشتراک بگذارم.

Now, in almost every state,

اکنون در هر ایالت،

there are high numbers of black kids going into foster care.

تعداد زیادی از کودکان سیاه پوست هستند که به پرورشگاه می‌روند.

But data revealed that Nassau County,

اما اطلاعاتی که Nassau County آشکار ساخت،

a community in New York,

انجمنی در نیویورک،

had managed to decrease the number of black kids being removed.

توانست تعداد سیاه پوستانی که از خانواده‌شان گرفته می‌شوند را کاهش دهد.

And in 2016, I went into that community with my team

و در سال ۲۰۱۶ من با تیمم به آن انجمن رفتیم

and led a research study,

و یک مطالعه تحقیقاتی را مدیریت کردم،

discovering the use of blind removal meetings.

برای پی بردن به فایده جلسات حذف کورکورانه.

This is how it works.

این گونه کار می‌کند.

A case worker responds to a report of child abuse.

یک کارگر خدماتی واکنش به گزارش کودک آزاری را به عهده دارد.

They go out to the home,

آن‌ها به آن خانه می‌روند،

but before the children are removed,

اما قبل از اینکه بچه‌ها گرفته شوند،

the case worker must come back to the office

کارمند پرونده باید به دفتر برگردد

and present what they found.

و گزارش چیزهایی که دیده را بدهد.

But here's the distinction:

اما اینجا تشخیصی وجود دارد:

When they present to the committee,

وقتی آن‌ها به کمیته گزارش می‌دهند،

they delete names, ethnicity, neighborhood, race,

آن‌ها نام‌ها، قومیت، محله، نژاد،

all identifiable information.

و همه چیزهای قابل شناسایی را پاک می‌کنند.

They focus on what happened, family strength, relevant history

آنها روی اتفاق‌هایی که افتاده، قدرت خانواده، تاریخچه مربوط

and the parents' ability to protect the child.

و توانایی والدین در حفاظت از فرزند تمرکز می‌کنند.

With that information, the committee makes a recommendation,

با آن اطلاعات کمیته یک توصیه می‌سازد،

never knowing the race of the family.

و هرگز از نژاد آن خانواده باخبر نمی‌شود.

Blind removals have made a drastic impact in that community.

حذف کورکورانه تاثیر شدیدی در آن اجتماع دارد.

In 2011, 57 percent of the kids going into foster care were black.

در سال ۲۰۱۱، ۵۷ درصد کودکان که به پرورشگاه می‌رفتند سیاه پوست بودند.

But after five years of blind removals, that is down to 21 percent.

اما بعد از پنج سال حذف کورکورانه، آمار به ۲۱ درصد کاهش یافت.

(Applause)

(تشویق)

Here's what we learned from talking to some of the case workers.

اینجا چیزی است که ما از حرف زدن با کارگران خدماتی یاد گرفتیم.

"When a family has a history with the department,

«وقتی یک خانواده یک تاریخچه با شعبه دارد،

many of us hold that history against them,

خیلی از ما این تاریخچه را علیه آنها نگه می‌داریم،

even if they're trying to do things differently."

حتی اگر آن‌ها سعی می‌کردند تا کار متفاوتی انجام دهند.»

"When I see a case from a certain apartment building,

«وقتی پرونده یک آپارتمان مخصوص،

neighborhood or zip code,

محله یا کد پستی را می‌بینم،

I just automatically think the worst."

به طور خودکار بدترین فکر به ذهنم می‌رسد.»

"Child welfare is very subjective, because it's an emotional field.

«رفاه کودک به طرز فکر شخص بستگی دارد، چون یک موضوع احساسی است.

There's no one who doesn't have emotions around this work.

هیچکس نیست که احساسی در مورد این کار نداشته باشد.

And it's very hard to leave all of your stuff at the door

و خیلی سخت است که همه این چیزها را پشت در بگذارید

when you do this work.

وقتی این کار را انجام می‌دهید.

So let's take the subjectivity of race and neighborhood out of it,

خوب بیایید ذهنیت مربوط به محله و نژاد را از آن خارج کنیم،

and you might get different outcomes."

و ممکن است که نتیجه متفاوتی بگیرید.»

Blind removals seem to be bringing us closer

حذف کورکورانه به نظر می‌آید که ما را

to solving the problem of implicit bias in foster-care decisions.

به حل مشکلات تعصب ضمنی در تصمیم فرستادن به پرورشگاه نزدیکتر می‌کند.

My next step is figuring out

قدم بعدی من فهمیدن این است که

how to use artificial intelligence and machine learning

چگونه از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین

to bring this project to scale

در عملی کردن این پروژه استفاده کنیم

and make it more accessible to other states.

و آن را بیشتر در دسترس بقیه ایالت‌ها قرار دهیم.

I know we can transform child welfare.

می‌دانم که می‌توانیم رفاه کودک را تغییر دهم.

We can hold organizations accountable

می‌توانیم سازمان‌ها را جوابگو کنیم

to developing the social consciousness of their employees.

تا فهم اجتماعی در مورد کارمندان را بهبود ببخشیم.

We can hold ourselves accountable

می‌توانیم خودمان را پاسخگو کنیم

to making sure our decisions are driven by ethics and safety.

تا از تصمیماتمان اطمینان حاصل کنیم که با اخلاق و امنیت گرفته شوند.

Let's imagine a child welfare system that focuses on partnering with parents,

سیستم رفاه کودکی با تمرکز روی همکاری با والدین را فرض کنید،

empowering families,

با توانمندسازی خانواده‌ها،

and no longer see poverty as failure.

و دیگر فقر را به عنوان شکست نبینید.

Let's work together to build a system

بیایید با هم کار کنیم تا نظامی بسازیم

that wants to make families stronger instead of pulling them apart.

که خانواده‌ها را به جای جدا کردن از هم، قدرتمندتر کند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause) (Cheering)

(تشویق) (هلهله)