Want to change the world? Start by being brave enough to care | Cleo Wade

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

My best friend recently had a baby.

بهترین دوستم اخیراً بچه‌دار شد،

And when I met him,

و موقعی که دیدمش،

I was in awe of witnessing this tiny, beautiful being enter into our lives.

از تماشای این موجود کوچولو و زیبا که وارد زندگی ما شده بود شگفت‌زده بودم.

I also had this realization that he wasn't just entering our lives,

همینطور فهمیدم که فقط وارد زندگی ما نمی‌شد،

he was entering the world --

او وارد جهان می‌شد،

this crazy world that, especially now, feels so incredibly challenging.

این، جهان دیوانه که بخصوص حالا بطرز باور نکردنی چالش‌برانگیز هم هست.

I spend a lot time in my work talking to people about who we are,

در کارم کلی وقت صرف صحبت با مردم درباره این کردم که ما که هستیم،

who we must be

که باید باشیم

and what our healing looks like.

و شفای ما چه شکلی دارد.

So the first time I held him,

پس اولین باری که او را نگهداشتم،

I had my pep talk ready.

سخنرانی تشویقی خودم را حاضر کرده بودم.

You know, I wanted him to know that the way we find our strength

می‌دانید، می‌خواستم بداند که ما نیروی‌مان را

is through our challenges.

از طریق چالش‌هایمان می‌یابیم.

I wanted him to know that we can all do something big

می خواستم بداند که همه ما می‌توانیم با یک شروع کوچک

when we start small.

کاری بزرگ انجام دهیم.

I wanted him to know that each of us is more resilient

می‌خواستم بداند که هر یک از ما فراتر از آنچه تصور می‌کنیم

than we could ever imagine.

انعطاف‌پذیری داریم.

So here I am holding little Thelonious.

خب من اینجا تلونیوس کوچولو را توی بغلم دارم.

I look down at him,

به او نگاه می‌کنم،

and it hits me:

و ناگهان به ذهنم می‌رسد:

he's a baby.

او نوزاد است.

(Laughter)

(خنده)

He's not going to understand a single word I say to him.

او قرار نیست یک کلمه از حرفهایم را بفهمد.

So instead, I thought it would probably be a better idea

پس بجایش، فکر کردم شاید ایده بهتری باشد

if I went home and wrote.

به خانه بروم و بنویسم.

So, this is for grownups,

پس این برای بزرگترها است،

but it's also for Thelonious,

و البته که برای تلونیوس عزیز،

when he's old enough to read it:

وقتی که به سن خواندن آن برسد:

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت،

"Be a better person."

«آدم بهتری باش.»

Do not be afraid to say, "Yes."

از جواب «بله» به آن نترس.

Start by being a better listener.

از شنونده خوبی بودن شروع کن.

Start by being better at walking down the street.

از اینکه بهتر در خیابان قدم بزنی شروع کن.

See people.

مردم را ببین.

Say, "Hello."

بگو «سلام».

Ask how they are doing and listen to what they say.

بپرس چطورند و به حرفهایشان گوش کن.

Start by being a better friend,

از دوست خوبی بودن شروع کن،

a better parent, a better child to your parents;

یک والد بهتر، یک فرزند بهتر برای والدینت؛

a better sibling, a better lover, a better partner.

یک خواهر یا برادر بهتر، یک دلداده بهتر، یک شریک بهتر.

Start by being a better neighbor.

از یک همسایه بهتر بودن شروع کن.

Meet someone you do not know, and get to know them.

فردی را که نمی‌شناسی ملاقات کن و او را بشناس.

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت،

"What are you going to do?"

«می‌خواهی چه کار کنی؟»

Do not be afraid to say,

نترس که جواب دهی

"I know I can't do everything,

«می‌دانم که هر کاری را نمی‌توانم انجام دهم

but I can do something."

اما یک کاری می‌توانم بکنم.»

Walk into more rooms saying,

به اتاقهای بیشتری برو و بگو،

"I'm here to help."

«برای کمک اینجایم.»

Become intimate with generosity.

با بخشندگی صمیمی شو.

Give what you can give, and do what you can do.

هر آنچه را می‌توانی ببخش، و هر آنچه می‌توانی را انجام بده.

Give dollars, give cents, give your time,

دلار، سنت و وقتت را انفاق کن،

give your love,

عشق بورز،

give your heart, give your spirit.

قلب و روحت را ببخش.

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت،

"We need peace."

«به صلح نیازمندیم.»

Find your peace within,

صلح را در وجودت بیاب.

hold it sacred,

آن را مقدس بدار.

bring it with you everywhere you go.

آن را با خود به همه جا ببر.

Peace cannot be shared or created with others

صلح را نمی‌توان با دیگران آفرید یا به اشتراک گذاشت

if we cannot first generate it within.

اگر نخست آن را در وجود خود تولید نکنیم.

The world will say to you,

جهان به تو می‌گوید،

"They are the enemy."

«آنها دشمن هستند.»

Love enough to know

بحد کافی عشق بورز تا بفهمی

that just because someone disagrees with you,

که تنها صرف این که کسی با تو مخالفت کند،

it does not make them your enemy.

باعث نمی‌شود که دشمن تو باشد.

You may not win an argument,

شاید برنده بحثی نشوی،

you may not change a mind,

شاید نظری را عوض نکنی.

but if you choose to,

اما اگر انتخاب کنی،

you can always achieve the triumph of radical empathy --

همیشه می‌توانی پیروز‌ی ناشی از همدردی اساسی را کسب کنی --

an understanding of the heart.

درکی از قلب.

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت،

"We need justice."

«ما به عدالت نیاز داریم.»

Investigate.

تحقیق کن.

Find truth beyond the stories you are told.

حقیقت را از ورای قصه‌هایی که به تو می‌گویند بیاب.

Find truth beyond the way things seem.

حقیقت را ورای آنچه بنظر می‌رسد بیاب.

Ask, "Why?"

بپرس، چرا؟

Ask, "Is this fair?"

بپرس، آیا این عادلانه است؟

Ask, "How did we get here?"

بپرس، چطور به اینجا رسیدیم؟

Do this with compassion.

این کار را با شفقت انجام بده.

Do this with forgiveness.

این کار را با بخشش انجام بده.

Learn to forgive others.

یاد بگیر بقیه را ببخشی.

Start by truly learning how to forgive yourself.

با این که خودت را چطور واقعاً ببخشی شروع کن.

We are all more than our mistakes.

ما از اشتباهات خود بیشتر ارزش داریم.

We are all more than who we were yesterday.

از آن چیزی که دیروز بودیم بیشتر هستیم.

We are all deserving of our dignity.

ما همگی شایسته وقار خود هستیم.

See yourself in others.

خود را در دیگران ببین.

Recognize that your justice is my justice,

به این دانش برس که عدالت تو، عدالت من است

and mine is yours.

و بلعکس.

There can be no liberation for one of us if the other is not free.

آزادی برای هیچ از یک ما وجود ندارد اگر دیگری آزاد نباشد.

(Applause)

(تشویق)

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت:

"I am violent."

«من خشن هستم.»

Respond by saying,

در جواب بگو،

"I am not.

«من نیستم.

Not with my words and not with my actions."

نه با حرفهایم و نه با اعمالم.»

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت:

"We need to heal the planet."

«ما باید زمین را شفا دهیم.»

Start by saying, "No, thank you. I don't need a plastic bag."

با این حرف شروع کن، «نه، متشکرم. من کیسه پلاستیکی لازم ندارم.»

Recycle, reuse.

بازیافت کن، دوباره استفاده کن.

Start by picking up one piece of trash on your block.

از جمع کردن یک تکه آشغال در محوطه زندگی خودت شروع کن.

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت:

"There are too many problems."

«مشکلات بیشماری هست.»

Do not be afraid to be a part of the solutions.

از این که بخشی از راه حل باشی نترس.

Start by discussing the issues.

از بحث کردن درباره مسائل شروع کن.

We cannot overcome what we ignore.

ما نمی‌توانیم بر چیزی غلبه کنیم که نادیده می‌گیریم.

The more we talk about things,

هر چه بیشتر راجع به چیزها حرف بزنیم،

the more we see that the issues are connected

بیشتر می‌بینیم که مسائل بهم مرتبط هستند

because we are connected.

چون ما بهم مرتبط هستیم.

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت،

"We need to end racism."

«باید به نژادپرستی خاتمه دهیم.»

Start by healing it in your own family.

شفای آن را از خانواده خود شروع کن.

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت،

"How do we speak to bias and bigotry?"

«چطور از تعصب و جانبداری صحبت کنیم؟»

Start by having the first conversation at your own kitchen table.

گفتگو را از سر میز آشپزخانه خود شروع کن.

The world will say to you,

جهان به تو خواهد گفت،

"There is so much hate."

«تنفر زیادی هست.»

Devote yourself to love.

خودت را وقف عشق کن.

Love yourself so much that you can love others

خودت را خیلی زیاد دوست بدار تا بتوانی دیگران را دوست بداری

without barriers and without judgment.

بدون مانع و بدون قضاوت.

When the world asks us big questions that require big answers,

وقتی جهان از ما سوالات بزرگی می‌پرسد که نیازمند جوابهای بزرگ هستند،

we have two options.

ما دو گزینه داریم.

One: to feel so overwhelmed or unqualified, we do nothing.

یک: با احساس نالایقی یا ناکارآمدی کردن، هیچ کاری نکنیم.

Two: to start with one small act and qualify ourselves.

دو: از یک کار کوچک شروع کنیم و توانایی خودمان را بالا ببریم.

I am the director of national security,

من مدیر امنیت ملی هستم،

and so are you.

و همچنین شما.

Maybe no one appointed us and there were no senate confirmations,

شاید کسی ما را منصوب نکرده باشد و تایید سنا هم در بین نباشد.

but we can secure a nation.

اما می‌توانیم ملتی را امن کنیم.

When you help just one person to be more secure,

وقتی صرفا به کسی کمک می‌کنی که امن‌تر باشد،

a nation is more secure.

آن ملت امن‌تر است.

With just one outstretched hand that says, "Are you OK?

تنها با دستی که دراز شده و می‌گوید، «خوبی؟

I am here for you,"

من برای تو اینجایم،»

we can transform insecurity into security.

می‌توانیم ناامنی را به امنیت تبدیل کنیم.

We find ourselves saying to the world,

خود را در حالی می‌یابیم که به جهان می‌گوییم،

"What should I do?" "What should we do?"

«چه باید کنم؟» «چه باید کنیم؟»

The better question might be:

شاید سوال بهتر این باشد:

"How am I showing up?"

«چطور حضور پیدا می‌کنم؟»

I ask the world for peace,

از جهان صلح طلب می‌کنم،

but do I show up with peace when I see my family and friends?

اما هنگام ملاقات با خانواده و دوستانم با صلح حاضر می‌شوم؟

I ask the world to end hatred,

از جهان می‌خواهم به نفرت پایان دهد،

but do I show up with love not only for those I know,

اما این حضور با عشق حاضر من فقط بخاطر آنانی است

but those I don't know?

که می‌شناسم یا همه؟

Do I show up with love for those whose ideas conflict with my own?

آیا با عشق برای آنها که با من اختلاف عقیده دارند حاضر می‌شوم؟

I ask the world to end suffering,

از دنیا می‌خواهم به رنج کشیدن خاتمه دهد،

but do I show up for those who are suffering on my street corner?

اما آیا برای آدمهای رنج کشیده محله‌ام حضور دارم؟

We say to the world,

ما به جهان خواهیم گفت،

"Please change; we need change."

«لطفا تغییر کن؛ ما به تغییر نیاز داریم.»

But how do we show up to change our own lives?

اما ما چطور برای تغییر زندگی خود حاضر می‌شویم؟

How do we show up to change the lives of the people in our communities?

چطور برای تغییر زندگی آدم‌ها در جامعه خود حاضر می‌شویم؟

James Baldwin said, "Everything now, we must assume is in our own hands;

جمیز بالدوین گفت، «حال باید همه چیز را در دستان خودمان فرض کنیم؛

we have no right to assume otherwise."

حق نداریم جور دیگری آن را فرض کنیم.»

This has always been true.

این همیشه صحت داشته است.

No one nominated Harriet Tubman to her purpose,

هیچکسی هریت توبمان را برای هدفش، ماموریتش

to her mission, to her courage.

و شجاعتش نامزد نکرد.

She did not say, "I'm not a congressman

او نگفت، «من نماینده کنگره

or the president of the United States,

یا رییس جمهور ایالات متحده نیستم،

so how could I possibly participate in the fight to abolish

پس چطور می‌توانم در نبرد برای پایان دادن نظامی

a system as big as slavery?"

به بزرگی برده‌داری مشارکت کنم؟

She instead spent 10 years making 19 trips,

در عوض طی ۱۰ سال ۱۹ بار سفر کرد،

freeing 300 people,

هر بار عده‌ای را آزاد کرد،

one group of people at a time.

که عده آنها در نهایت ۳۰۰ نفر بود.

Think about the children of those 300 people,

به کودکان آن ۳۰۰ نفر فکر کن،

the grandchildren, the great-grandchildren and beyond.

نوه‌ها، نتیجه‌ها و نسلهای بعد.

Our righteous acts create immeasurable ripples

اعمال زاهدانه ما رودخانه بی‌انتهای عدالت را

in the endless river of justice.

موجدار می‌کند.

Whether it's Hurricane Katrina, Harvey, Irma or Maria, people did not say,

می‌خواهد طوفان کاترینا باشد، یا هاروی، ائرما یا ماریا، مردم نگفتند،

"There is so much damage. What should I do?"

«خسارت خیلی زیاد است، چه کار باید بکنم؟»

They got to work on what they could do.

آنها با آنچه در توانشان بود دست بکار شدند.

Those with boats got in their boats

آنها که قایق داشتند سوارشان شده

and started loading in every woman, man and child they came across.

و زنان و مردان و کودکانی را سوار کردند که سر راه می‌دیدند.

Near and far, people gave their dollars,

مردم از دور و نزدیک شروع به کمک کردند

they gave their cents,

به دلار و سنت،

they gave their hearts,

آنها قلبشان را دادند،

they gave their spirit.

آنها روحشان را دادند.

We spend so much time

ما کلی وقت صرف می‌کنیم

thinking we don't have the power to change the world.

به این که قدرت لازم برای تغییر جهان را نداریم.

We forget that the power to change someone's life is always in our hands.

فراموش می‌کنیم که قدرت تغییر زندگی یک نفر همیشه در دستان ما است.

Change-making does not belong to one group of people;

ایجاد تغییر تنها متعلق به یک گروه از مردم نیست؛

it belongs to all of us.

به همه ما تعلق دارد.

You don't have to wait on anyone to tell you

نباید منتظر بمانید که کسی به شما بگوید

that you are in this.

که شما هم هستید.

Begin.

شروع کن.

Start by doing what you can with what you've got,

از چیزی که داری برای انجام کارت شروع کن،

where you are

از جایی که هستی

and in your own way.

و به شیوه خودت.

We don't have to be heroes,

لازم نیست قهرمان باشیم،

wear a uniform,

یونیفورم بپوشیم،

call ourselves activists

خود را فعال بنامیم

or get elected to participate.

یا برای مشارکت انتخاب شویم،

We just have to be brave enough to care.

برای اهمیت دادن باید بحد کافی شجاع باشیم.

Now, around the time Thelonious was born,

حال حول و حوش زمان به دنیا آمدن تلونیوس،

I went to the birthday party of a man named Gene Moretti.

به جشن تولد مردی به اسم جین مورتی رفتم،

It was his 100th birthday,

جشن ۱۰۰ سالگی او بود،

which means he lived in the United States through the Depression, World War II,

که یعنی دوران رکود بزرگ، جنگ جهانی دوم،

the struggle for workers' rights,

تقلاهای حقوق کارگری،

the achievement of a woman's right to vote,

کسب موفقیت زنان برای داشتن حق رای،

the Civil Rights Movement,

جنبش حقوق مدنی،

a man on the moon, the Vietnam War

سفر انسان به ماه، جنگ ویتنام،

and the election of the first black president.

و انتخاب اولین رئیس جمهور سیاه پوست را دیده بود.

I sat with him, and I said,

با او نشستم و گفتم،

"Gene, you have lived in America for 100 years.

جین، تو در آمریکا ۱۰۰ سال زندگی کرده‌ای.

Do you have any advice during these current times?"

در این روزگار کنونی توصیه‌ای داری؟

He smiled and said to me simply, "Yes.

به من لبخندی زد و بسادگی گفت، «بله،

Be good to as many people as possible."

تا حد ممکن با آدمهای زیادی خوب باش.»

And as he danced with my mother,

و با مادرم رقصید،

who is, by the way, half his age,

که راستش نصف سن او را دارد،

in a room full of generations of his family and hundreds of people,

در اتاقی پر از نسلهای خانواده‌‌ او و صدها نفر

many of whom traveled thousands of miles to be there to celebrate him,

از مردمی که چند هزار کیلومتر به آنجا سفر کرده بودند تا با او جشن بگیرند،

I realized that he had not just given me advice,

متوجه شدم که او فقط من را نصیحت نکرده،

he had given me the first step

بلکه گام اول را یادم داده

that every single one of us is capable of making

که هر فردی از ما قادر به برداشتن آن است

if we want to create a real, wholehearted impact

اگر قصد ایجاد تاثیری واقعی و صمیمانه

on the world around us, right now.

بر جهان اطراف خود را همین حالا دارید.

"Be good to as many people as possible."

«تا حد ممکن با آدمهای زیادی خوب باش.»

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)