To solve old problems, study new species | Alejandro Sánchez Alvarado

Translator: Leslie Gauthier Reviewer: Camille Martínez

Translator: Kamaladin Zarei Reviewer: Masoud Motamedifar

For the past few years,

در چند سال گذشته،

I've been spending my summers in the marine biological laboratory

تابستان‌هایم را در آزمایشگاه بیولوژیکی دریایی گذراندم

in Woods Hole, Massachusetts.

در وودزهول، ماساچوست.

And there, what I've been doing is essentially renting a boat.

و آنجا، کاری که انجام می‌دادم در اصل اجاره کردن یک قایق بود.

What I would like to do is ask you

کاری که دوست دارم انجام بدهم این است که از شما بخواهم

to come on a boat ride with me tonight.

که امشب با من به قایق‌سواری بیایید.

So, we ride off from Eel Pond into Vineyard Sound,

بنابراین، با قایق از ال‌پوند به سمت وینیاردسوند می‌رویم،

right off the coast of Martha's Vineyard,

درست در ساحل تاکستان مارتا،

equipped with a drone to identify potential spots

مجهز به یک هواپیمای بدون سرنشین برای شناسایی لکه‌های بالقوه

from which to peer into the Atlantic.

از آنجا تا نزدیک اقیانوس اطلس.

Earlier, I was going to say into the depths of the Atlantic,

قبلاً، من قصد داشتم بگویم در اعماق اقیانوس اطلس،

but we don't have to go too deep to reach the unknown.

اما ما نباید خیلی به عمق می‌رفتیم که به ناشناخته‌ها برسیم.

Here, barely two miles away

اینجا، به سختی هزار و ششصد متر دورتر

from what is arguably the greatest marine biology lab in the world,

از چیزی که احتمالاً بزرگترین آزمایشگاه زیست‌شناسی دریایی در دنیاست،

we lower a simple plankton net into the water

ما یک شبکه ساده پلانکتون را به درون آب پایین می‌بریم

and bring up to the surface

و به سطح آب می‌آوریم

things that humanity rarely pays any attention to,

چیزهایی که بشریت به ندرت به آن توجه می‌کند،

and oftentimes has never seen before.

و خیلی وقت‌ها هرگز پیش از این ندیده است.

Here's one of the organisms that we caught in our net.

این یکی از موجودات زنده‌ای است که ما در شبکه خود گرفتیم.

This is a jellyfish.

این یک عروس دریایی است.

But look closely,

اما به دقت نگاه کنید،

and living inside of this animal is another organism

و درون این موجود یک ارگانیسم دیگر زندگی می‌کند

that is very likely entirely new to science.

که به احتمال خیلی زیاد کاملا برای علم جدید است.

A complete new species.

یک گونه کاملا جدید.

Or how about this other transparent beauty

یا این زیبای شفاف دیگر چطور

with a beating heart,

با یک قلب تپنده،

asexually growing on top of its head,

اندام غیرجنسی روی سرش،

progeny that will move on to reproduce sexually.

نسلی که حرکت خواهد کرد تا از نظر جنسی تکثیر شود.

Let me say that again:

اجازه بدهید آنرا دوباره بگویم:

this animal is growing asexually on top of its head,

این حیوان بدون جنسیت خاصی روی سر خودش رشد می‌کند،

progeny that is going to reproduce sexually in the next generation.

فرزندی که قرار است در نسل بعدی از طریق جنسی تولید مثل کند.

A weird jellyfish?

یک عروس دریایی عجیب؟

Not quite.

نه کاملاً.

This is an ascidian.

این یک نرم تن است.

This is a group of animals

این یک گروه از حیوانات است

that now we know we share extensive genomic ancestry with,

که حالا می‌دانیم که با آن دودمان ژنومی گسترده‌ای را به اشتراک می‌گذاریم

and it is perhaps the closest invertebrate species to our own.

و شاید نزدیک‌ترین گونه بی‌مهره به گونه ماست.

Meet your cousin,

با پسرعموی خودتان آشنا شوید،

Thalia democratica.

تالیا دموکراتیکا.

(Laughter)

(خنده حضار)

I'm pretty sure you didn't save a spot at your last family reunion

کاملاً مطمئن هستم که در آخرین تجدید دیدار خانوادگی‌تان جایی در نظر نگرفتید

for Thalia,

برای تالیا،

but let me tell you,

اما اجازه بدهید به شما بگویم،

these animals are profoundly related to us

این حیوانات عمیقاً با ما ارتباط دارند

in ways that we're just beginning to understand.

به شیوه‌ای که ما به تازگی شروع به شناختنش کردیم.

So, next time you hear anybody derisively telling you

خب، دفعه بعد که شنیدید که شخصی با تمسخر به شما می‌گوید

that this type of research is a simple fishing expedition,

که این نوع از تحقیق یک ماجرای ماهیگیری ساده است،

I hope that you'll remember the trip that we just took.

امیدوارم که سفری را که الان داشتیم به خاطر بیاورید.

Today, many of the biological sciences only see value

امروزه، بسیاری از علوم زیست شناسی فقط ارزش را می‌بینند

in studying deeper what we already know --

در مطالعه عمق‌های بیشتر از آنچه ما هم‌اکنون می‌شناسیم--

in mapping already-discovered continents.

در نقشه برداری اقلیم‌هایی که تاکنون کشف شده‌اند.

But some of us are much more interested in the unknown.

اما برخی از ما بیشتر به ناشناخته‌ها علاقمندیم.

We want to discover completely new continents,

ما می‌خواهیم که سرزمین‌های کاملا جدید را کشف کنیم،

and gaze at magnificent vistas of ignorance.

و به دقت به منظره‌های ناشناخته باشکوه نگاه کنیم.

We crave the experience of being completely baffled

ما مشتاقیم که سردرگم بودن را تجربه کنیم

by something we've never seen before.

توسط چیزی که قبلا ندیده‌ایم.

And yes, I agree

و بله، موافقم

there's a lot of little ego satisfaction in being able to say,

خودخواهانه است اگر بگویم،

"Hey, I was the first one to discover that."

«هی، من اولین نفر بودم که آنرا کشف کردم.»

But this is not a self-aggrandizing enterprise,

اما این یک اقدام متکبرانه نیست،

because in this type of discovery research,

زیرا در این نوع از تحقیقات اکتشافی،

if you don't feel like a complete idiot most of the time,

اگر در بیشتر اوقات حس یک احمق به تمام معنا را نداشته باشید،

you're just not sciencing hard enough.

به اندازه کافی با علم ور نرفته‌اید.

(Laughter)

(خنده حضار)

So every summer I bring onto the deck of this little boat of ours

بنابراین هر تابستان به روی عرشه قایق کوچکمان می‌آورم

more and more things that we know very little about.

چیزهای زیادی که در موردشان اطلاعات ناچیزی داریم.

I would like tonight to tell you a story about life

بنابراین امشب دوست دارم داستانی در مورد زندگی برایتان تعریف کنم

that rarely gets told in an environment like this.

که به ندرت در چنین فضایی گفته شده.

From the vantage point of our 21st-century biological laboratories,

به لطف آزمایشگاه‌های زیست‌شناسی قرن ۲۱مان،

we have begun to illuminate many mysteries of life with knowledge.

بسیاری از رازهای زندگی را به وسیله دانش رمزگشایی کرده‌ایم.

We sense that after centuries of scientific research,

ما دریافتیم که پس از قرن‌ها تحقیق علمی،

we're beginning to make significant inroads

در حال آغاز یک هجمه قابل توجه

into understanding some of the most fundamental principles of life.

به سوی درک برخی از بنیادی‌ترین اصول زندگی هستیم.

Our collective optimism is reflected by the growth of biotechnology

خوش‌بینی جمعی‌مان متاثر از پیشرفت فن‌آوری زیستی است

across the globe,

در سرتاسر کره خاکی،

striving to utilize scientific knowledge to cure human diseases.

تلاش در جهت به کارگیری دانش برای درمان بیماری‌های بشر.

Things like cancer, aging, degenerative diseases;

چیزهایی مثل سرطان، پیری، یماری‌های ژنتیکی;

these are but some of the undesirables we wish to tame.

اینها موارد ناخوشایندی هستند که آرزو داریم مهارشان کنیم.

I often wonder:

ولی اغلب متعجب می‌شوم:

Why is it that we are having so much trouble

چرا این همه مشکل داریم

trying to solve the problem of cancer?

در تلاش برای حل مسئله سرطان؟

Is it that we're trying to solve the problem of cancer,

آیا به این دلیل است که ما سعی می‌کنیم که مشکل سرطان را حل کنیم،

and not trying to understand life?

و تلاش نمی‌کنیم که زندگی را درک کنیم؟

Life on this planet shares a common origin,

زندگی در این سیاره یک منشأ مشترک را به اشتراک می‌گذارد،

and I can summarize 3.5 billion years of the history of life on this planet

و من می‌توانم ۳.۵ میلیارد سال از تاریخ حیات در این سیاره را خلاصه کنم

in a single slide.

در یک صفحه.

What you see here are representatives of all known species in our planet.

آنچه مشاهده می‌کنید تمام گونه‌های شناخته شده در سیاره‌مان را نشان می‌دهد.

In this immensity of life and biodiversity,

در این وسعت حیات و تنوع زیستی،

we occupy a rather unremarkable position.

ما یک موقعیت نسبتاً بی‌اهمیت را اشغال کردیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

Homo sapiens.

انسان امروزی.

The last of our kind.

جدیدترین گونه ما.

And though I don't really want to disparage at all

و اگرچه من واقعاً نمی‌خواهم انکار کنم

the accomplishments of our species,

فضایل گونه خودمان را،

as much as we wish it to be so and often pretend that it is,

به اندازه‌ای که مایلیم دارای آن فضایل باشیم و اغلب وانمود می‌کنیم که هستیم،

we are not the measure of all things.

ما معیار همه چیز نیستیم.

We are, however, the measurers of many things.

هرچند که ما معیار خیلی چیزها هستیم.

We relentlessly quantify, analyze and compare,

ما بی‌وقفه می‌سنجیم، تحلیل و مقایسه می‌کنیم،

and some of this is absolutely invaluable and indeed necessary.

و برخی از اینها قطعاً گرانبها و بطور حتم ضروری هستند.

But this emphasis today on forcing biological research to specialize

اما امروزه تاکید بر تخصصی کردن تحقیقات زیست‌شناسی

and to produce practical outcomes

و تولید نتایج کاربردی

is actually restricting our ability to interrogate life

در حقیقت توانایی ما را در کاوش حیات محدود می‌کند

to unacceptably narrow confines and unsatisfying depths.

محدودیتی غیرقابل قبول و به شدت ناخوشایند.

We are measuring an astonishingly narrow sliver of life,

ما در حال سنجیدن یک تکه باریک از حیات هستیم،

and hoping that those numbers will save all of our lives.

و امیدواریم که این مقدار زندگی ما را نجات دهند.

How narrow do you ask?

می‌پرسید چقدر باریک؟

Well, let me give you a number.

خب، بگذارید به شما یک عدد بدهم.

The National Oceanic and Atmospheric Administration recently estimated

اخیراً اداره ملی اقیانوسی و جوی تخمین زده است

that about 95 percent of our oceans remain unexplored.

که حدود ۹۵ درصد از اقیانوس‌های ما کشف نشده باقی مانده‌اند.

Now let that sink in for a second.

حالا بگذارید کمی موضوع را بشکافیم.

95 percent of our oceans remain unexplored.

۹۵ درصد از اقیانوس‌های ما ناشناخته باقی مانده‌اند.

I think it's very safe to say

فکر کنم منطقی باشد که بگویم

that we don't even know how much about life we do not know.

که ما حتی نمی‌دانیم که چقدر درباره زندگی نمی‌دانیم.

So, it's not surprising that every week in my field

بنابراین، تعجب‌آور نیست که هر هفته در رشته من

we begin to see the addition of more and more new species

ما شروع به دیدن گونه‌های تازه بیشتر و بیشتری می‌کنیم

to this amazing tree of life.

به سوی این درخت فوق‌العاده زندگی.

This one for example --

به عنوان مثال این یکی--

discovered earlier this summer,

در همین تابستان اخیر کشف شد،

new to science,

یک گونه جدید،

and now occupying its lonely branch in our family tree.

و حالا دارای شاخه انحصاری خودش در شجره نامه‌مان است.

What is even more tragic

چیزی که اسفناک‌تر است

is that we know about a bunch of other species of animals out there,

این است که ما با یک دسته دیگر از گونه‌های جانداران آشنا شدیم،

but their biology remains sorely under-studied.

اما زیست‌شناسی آنها به شدت تحت مطالعه باقی مانده است.

I'm sure some of you have heard about the fact

مطمئنم که برخی از شما درباره این واقعیت شنیده‌اید

that a starfish can actually regenerate its arm after it's lost.

که یک ستاره دریایی می‌تواند بازوی قطع شده‌اش را بازسازی کند.

But some of you might not know

اما بعضی از شما ممکن است ندانید

that the arm itself can actually regenerate a complete starfish.

که یک بازو به تنهایی می‌تواند یک ستاره دریایی کامل را خلق کند.

And there are animals out there that do truly astounding things.

و جاندارانی وجود دارند که کارهای حیرت‌آوری انجام می‌دهند.

I'm almost willing to bet

و من تقریباً مطمئنم

that many of you have never heard of the flatworm, Schmidtea mediterranea.

که خیلی از شما هرگز در مورد کرم پهن نشنیده‌اید، اشمیدتیا مدیترانیا.

This little guy right here

این موجود کوچکی که اینجاست

does things that essentially just blow my mind.

کارهایی می‌کند که به کلی مغزم را منفجر می‌کند.

You can grab one of these animals and cut it into 18 different fragments,

شما می‌توانید یکی از این موجودات را بگیرید و به ۱۸ تکه مختلف تقسیم کنید،

and each and every one of those fragments will go on to regenerate

و هر کدام از آن تکه‌ها خلق خواهند کرد

a complete animal

یک موجود کامل را

in under two weeks.

در کمتر از دو هفته.

18 heads, 18 bodies, 18 mysteries.

۱۸ سر، ۱۸ بدن، ۱۸ راز.

For the past decade and a half or so,

برای حدود پانزده سال گذشته،

I've been trying to figure out how these little dudes do what they do,

داشتم تلاش می‌کردم که بفهمم که این رفقای کوچک چطور اینکار را انجام می‌دهند،

and how they pull this magic trick off.

و چطور این ترفند جادویی را به‌کار می‌برند.

But like all good magicians,

اما مثل همه شعبده‌بازان حرفه‌ای،

they're not really releasing their secrets readily to me.

اسرارشان را به آسانی برایم فاش نکردند.

(Laughter)

(خنده حضار)

So here we are,

بنابراین اکنون،

after 20 years of essentially studying these animals,

بعد از ۲۰ سال مطالعه این جانداران،

genome mapping, chin scratching,

نقشه‌برداری ژنوم، تعلم،

and thousands of amputations and thousands of regenerations,

و هزاران قطع عضو و هزاران احیا،

we still don't fully understand how these animals do what they do.

هنوز کاملاً نفهمیدیم که این جانداران چطور این‌کار را می‌کنند.

Each planarian an ocean unto itself,

هر پهن کرمی که یک اقیانوس در خودش دارد،

full of unknowns.

سرشار از ناشناخته‌ها.

حالا یکی از ویژگی‌های مشترک

One of the common characteristics

این حیوانات که برایتان گفتم

of all of these animals I've been talking to you about

is that they did not appear to have received the memo

این است که آنها ظاهر نمی‌شدند که پیام را دریافت کنند

that they need to behave according to the rules

که آنها نیاز داشتند تا بر مطابق قوانین رفتار کنند

that we have derived from a handful of randomly selected animals

که ما از تنی چند از حیوانات که بطور تصادفی انتخاب شده بودند استخراج کردیم

that currently populate the vast majority

که در حال حاضر اکثریت قریب به اتفاق را دارا هستند

of biomedical laboratories across the world.

از آزمایشگاه‌های زیست‌پزشکی در سراسر دنیا.

Meet our Nobel Prize winners.

با برندگان جایزه نوبل ما آشنا شوید.

Seven species, essentially,

هفت گونه، ذاتاً،

that have produced for us the brunt of our understanding

که تلنگر زدند به درک ما

of biological behavior today.

از رفتار زیستی امروز.

This little guy right here --

این دوست کوچک در اینجا--

three Nobel Prizes in 12 years.

سه جایزه نوبل در ۱۲ سال.

And yet, after all the attention they have garnered,

و هنوز، پس از همه توجهی که به خودشان جلب کردند،

and all the knowledge they have generated,

و همه دانشی که خلق کردند،

به خوبی منابعی که یک شیر به اشتراک می‌گذارد،

as well as the lion's share of the funding,

همان مشکلات حل نشدنی پیش رویمان است

here we are standing [before] the same litany of intractable problems

and many new challenges.

و بسیاری از چالش‌های جدید.

And that's because, unfortunately,

و این متاسفانه، به دلیل،

these seven animals essentially correspond

این هفت حیوانی که ذاتاً به هم مربوط هستند

to 0.0009 percent of all of the species that inhabit the planet.

تا ۰.۰۰۰۹ درصد از تمام گونه‌هایی که در این سیاره ساکن شده‌اند.

So I'm beginning to suspect

بنابراین من شروع به بدگمان شدن کردم

that our specialization is beginning to impede our progress at best,

که در بهترین حالت تخصص ما شروع به ممانعت از پیشرفت می‌کند،

and at worst, is leading us astray.

و در بدترین حالت، گمراه‌مان می‌کند.

That's because life on this planet and its history

و این به دلیل این است که حیات در این سیاره و تاریخچه‌اش

is the history of rule breakers.

تاریخ قانون شکنان است.

Life started on the face of this planet as single-cell organisms,

حیات در این سیاره با یک ارگانیسم تک سلولی آغاز شده است،

swimming for millions of years in the ocean,

برای میلیون‌ها سال در اقیانوس شنا کرده،

until one of those creatures decided,

تا وقتی که یکی از این مخلوقات تصمیم گرفت،

"I'm going to do things differently today;

«من امروز تصمیم دارم که متفاوت عمل کنم;

today I would like to invent something called multicellularity,

امروز می‌خواهم چیزی را ابداع کنم که چندسلولی نامیده می‌شود،

and I'm going to do this."

و من می‌خواهم انجامش دهم.»

And I'm sure it wasn't a popular decision at the time --

و مطمئنم که در آن لحظه تصمیم محبوبی نبوده است--

(Laughter)

(خنده حضار)

but somehow, it managed to do it.

اما به نوعی، موفق به انجامش شد.

And then, multicellular organisms began to populate

و سپس، ارگانیسم‌های چندسلولی شروع به تکثیر کردند

all these ancestral oceans,

در تمام اقیانوس‌های اجدادی،

and they thrived.

و شکوفا شدند.

And we have them here today.

و امروزه آنها وجود دارند.

Land masses began to emerge from the surface of the oceans,

گونه‌های خشکی شروع به پدیدار شدن از سطح اقیانوس‌ها کردند،

and another creature thought,

و موجود دیگری فکر کرد،

"Hey, that looks like a really nice piece of real estate.

«هی، این یک ملک واقعا خوبی به نظر می‌رسد.

I'd like to move there."

دوست دارم به آنجا بروم.»

"Are you crazy?

«دیوانه شدی؟

You're going to desiccate out there. Nothing can live out of water."

قرار است آنجا خشک شوی. هیچ چیز خارج از آب زنده نمی‌ماند.»

But life found a way,

اما حیات راهی پیدا کرد،

and there are organisms now that live on land.

و حالا ارگانیسم‌هایی هستند که در خشکی می‌زیند.

Once on land, they may have looked up into the sky

یکبار در خشکی، ممکن است به آسمان نگاه کنند

and said, "It would be nice to go to the clouds,

و بگویند، «عالی خواهد شد اگر به سوی ابرها برویم،

می‌خواهم پرواز کنم.»

I'm going to fly."

«شما نمی‌توانید قانون جاذبه را نقض کنید، پرواز غیرممکن است.»

"You can't break the law of gravity, there's no way you can fly."

And yet, nature has invented --

و در عین حال، طبیعت ابداع کرده است--

multiple and independent times --

چندین بار و بطور مجزا--

ways to fly.

راه‌هایی برای پرواز.

I love to study these animals that break the rules,

من عاشق مطالعه موجوداتی هستم که قوانین را می‌شکنند،

because every time they break a rule, they invent something new

زیرا هربار که یک قانون را می‌شکنند، یک چیز جدید خلق می‌کنند

that made it possible for us to be able to be here today.

که مارا قادر می‌سازد که امروز اینجا باشیم.

These animals did not get the memo.

این جانداران پیام را دریافت نکردند.

They break the rules.

آنها قوانین را نقض کردند.

So if we're going to study animals that break the rules,

بنابراین اگر بخواهیم حیوانات ناقض قوانین را بررسی کنیم،

shouldn't how we study them also break the rules?

آیا نباید نحوه مطالعه آنها نیز قوانین را نقض کند؟

I think we need to renew our spirit of exploration.

تصور می‌کنم که نیاز داریم تا روحیه اکتشاف‌مان را تجدید کنیم.

Rather than bring nature into our laboratories

به جای اینکه طبیعت را به آزمایشگاه‌هایمان بیاوریم

and interrogate it there,

و آنرا آنجا بررسی کنیم،

we need to bring our science

نیاز داریم که دانش‌مان را بیاوریم

into the majestic laboratory that is nature,

درون آزمایشگاه باشکوهی که همان طبیعت است،

and there, with our modern technological armamentarium,

و آنجا، با تجهیزات پیشرفته جدیدمان،

interrogate every new form of life we find,

هر شکل جدیدی از زندگی را که می‌یابیم بررسی کنیم،

and any new biological attribute that we may find.

و هر نشانه زندگی که ممکن است پیدا کنیم.

We actually need to bring all of our intelligence

در حقیقت نیاز داریم که تمام ذکاوت‌مان را به کار ببریم

to becoming stupid again --

تا دوباره نادان شویم--

clueless [before] the immensity of the unknown.

بدون سرنخ در پیشگاه تعدد ناشناخته‌ها.

Because after all,

زیرا گذشته از همه این‌ها،

science is not really about knowledge.

علم واقعا درباره دانش نیست.

Science is about ignorance.

علم درباره نادانی است.

That's what we do.

این کاری است که ما می‌کنیم.

Once, Antoine de Saint-Exupéry wrote,

زمانی، آنتوان دوسنت اگزوپری نوشت،

"If you want to build a ship,

«اگر می‌خواهید یک کشتی بسازید،

don't drum up people to collect wood

مردم را برای جمع‌آوری چوب فرانخوانید

and don't assign them tasks and work,

و امور را به آنها واگذار نکنید،

but rather teach them to long for the endless immensity of the sea ..."

ولی به جای آن درازای دریای بیکران را که غایتی ندارد به آنها بیاموزید...»

As a scientist and a teacher,

به عنوان یک دانشمند و یک معلم،

I like to paraphrase this to read

دوست دارم این نقل قول را جور دیگری بگویم

that we scientists need to teach our students

که ما دانشمندان نیاز داریم به دانشجویان‌مان

to long for the endless immensity of the sea

عظمت دریای بیکران بدون پایانی را بیاموزیم

that is our ignorance.

که جهل ماست.

We Homo sapiens are the only species we know of

ما انسان‌ها تنها گونه‌ای هستیم که می‌دانیم

that is driven to scientific inquiry.

که این سوق دادن به سمت تحقیق علمی است.

We, like all other species on this planet,

ما، مثل تمام گونه‌های دیگر در این سیاره،

are inextricably woven into the history of life on this planet.

با تاریخچه حیات در این سیاره پیوند ناگسستنی داریم.

And I think I'm a little wrong when I say that life is a mystery,

و فکر کنم من یک ذره اشتباه می‌کنم وقتی می‌گویم زندگی یک راز است،

because I think that life is actually an open secret

زیرا تصور می‌کنم که زندگی در حقیقت یک راز آشکار است

that has been beckoning our species for millennia to understand it.

که گونه مارا برای هزاران سال انتخاب کرده تا آنرا بفهمیم.

So I ask you:

بنابراین از شما می‌پرسم:

Aren't we the best chance that life has to know itself?

آیا ما بهترین شانسی نیستیم که زندگی برای شناخت خودش در اختیار دارد؟

And if so,

و اگر چنین است،

what the heck are we waiting for?

منتظر چه هستیم؟

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)