Lee Cronin: Making matter come alive

لی کُرُنین: زنده کردن ماده

Translator: Mozhgan Jamsahar Reviewer: soheila Jafari

What I'm going to try and do in the next 15 minutes or so

سعی من در پانزده دقیقۀ آینده اینست که

is tell you about an idea

یک ایده ای دربارۀ زنده کردن ماده

of how we're going to make matter come alive.

با شما در میان بگذارم.

Now this may seem a bit ambitious,

ممکنه کمی بلند پروازانه به نظر بیاد،

but when you look at yourself, you look at your hands,

اما وقتی شما به خودتون نگاه می کنید، وقتی به دستانتون نگاه می کنید،

you realize that you're alive.

متوجه می شید که زنده اید.

So this is a start.

پس این شروع کار است.

Now this quest started four billion years ago on planet Earth.

این جستجو، چهار میلیارد سال پیش در کرۀ زمین شروع شد.

There's been four billion years

چهار میلیارد سال

of organic, biological life.

از حیات زیستی و آلی می گذرد.

And as an inorganic chemist,

و به عنوان یک شیمی دان مواد معدنی،

my friends and colleagues make this distinction

دوستان و همکارانم،

between the organic, living world

بین دنیای آلی وزنده

and the inorganic, dead world.

و دنیای غیر آلی و مرده، تفاوت قایل می شویم.

And what I'm going to try and do is plant some ideas

و سعی من ارایه ایده هایی

about how we can transform inorganic, dead matter

دربارۀ چگونگي تبدیل مواد معدنی و غیر زنده

into living matter, into inorganic biology.

به مواد زنده، به زیست شناسی معدنی است.

Before we do that,

قبل از شروع،

I want to kind of put biology in its place.

می خوم یک جورایی زیست شناسی رو در جایگاه خودش قرار بدم.

And I'm absolutely enthralled by biology.

و من قطعاً شیفته زیست شناسی هستم.

I love to do synthetic biology.

من دوست دارم در زیست شناسی کارهای ترکیبی انجام بدم.

I love things that are alive.

من چیزهایی که زنده هستند رو دوست دارم.

I love manipulating the infrastructure of biology.

دوست دارم زیر ساخت های زیست شناسی رو دست کاری کنم.

But within that infrastructure,

اما در این زیر ساخت ها،

we have to remember

باید به یاد داشته باشیم که

that the driving force of biology

نیروی محرکه زیست شناسی

is really coming from evolution.

حقیقتاً از تکامل ناشی می شود.

And evolution,

و تکامل،

although it was established well over 100 years ago by Charles Darwin

اگرچه بیش از 100 سال پیش توسطچالز داروین Charles Darwin

and a vast number of other people,

وافراد زیاد دیگری پایه گذاری شد،

evolution still is a little bit intangible.

ولی هنوز تا حدودی گنگ و غیر قابل درک است.

And when I talk about Darwinian evolution,

و وقتی من درباره تکامل داروینی صحبت می کنم،

I mean one thing and one thing only,

فقط و فقط منظورم یک چیز است،

and that is survival of the fittest.

و آن بقای اصلح است.

And so forget about evolution

پس تکامل

in a kind of metaphysical way.

از نوع متافیزیکی و ماورای طبیعی را فراموش کنید.

Think about evolution

به تکامل

in terms of offspring competing,

از نظر رقابت برای تولید

and some winning.

و برنده شدن، فکر کنید.

So bearing that in mind,

خُب به خاطر داشته باشید،

as a chemist, I wanted to ask myself

من به عنوان یک شیمی دان، می خواستم از خودم

the question frustrated by biology:

سوالی که توسط زیست شناسی بدون پاسخ مونده رو بپرسم:

What is the minimal unit of matter

کوچک ترین واحد ماده چیست

that can undergo Darwinian evolution?

که می تواند تکامل داروین رو نفی کند؟

And this seems quite a profound question.

این سوال به نظر کاملا ژرف و عمیق است.

And as a chemist,

و ما به عنوان شیمی دان،

we're not used to profound questions every day.

هر روز به شنیدن سوال های عمیق عادت نداریم.

So when I thought about it,

به همین دلیل وقتی من به این سوال فکر کردم،

then suddenly I realized

ناگهان متوجه شدم

that biology gave us the answer.

که زیست شناسی جواب سوال رو به ما داده.

And in fact, the smallest unit of matter

و در حقیقیت کوچک ترین واحد ماده

that can evolve independently

که می تونه به طور مستقل رشد و نمو پیدا کنه

is, in fact, a single cell --

در واقع یک سلول واحد --

a bacteria.

یک باکتری است.

So this raises three really important questions:

این موضوع باعث به وجود آمدن 3 پرسش خیلی مهم میشه:

What is life?

حیات چیست؟

Is biology special?

آیا زیست شناسی خاص است؟

Biologists seem to think so.

به نظر می یاد زیست شناس ها این طور فکر می کنند.

Is matter evolvable?

آیا ماده قابلیت رشد و نمو دارد؟

Now if we answer those questions in reverse order,

اگه بخوایم به سوال ها در جهت معکوس پاسخ بدیم،

the third question -- is matter evolvable? --

سوال سوم-- آیا ماده قابل رشد ونمو است؟--

if we can answer that,

اگه ما بتونیم جواب این سوال رو بدیم،

then we're going to know how special biology is,

درنتیجه خواهیم فهمید که زیست شناسی به چه نحوی خاص است،

and maybe, just maybe,

و شاید، تنها شاید،

we'll have some idea of what life really is.

ایده هایی درباره این که واقعاً زندگی چیست خواهیم داشت.

So here's some inorganic life.

پس اینجا مقداری از زندگی غیر آلی وجود دارد.

This is a dead crystal,

این یک کریستال مرده است،

and I'm going to do something to it,

و من می خوام کاری روی این انجام بدم،

and it's going to become alive.

و این کریستال زنده خواهد شد.

And you can see,

و شما می تونید

it's kind of pollinating, germinating, growing.

نوع گرده افشانی، جوانه زنی و رشد اون رو ببینید.

This is an inorganic tube.

این یک لوله غیر آلی است.

And all these crystals here under the microscope

و تمام این کریستال ها

were dead a few minutes ago, and they look alive.

چند دقیقه پیش زیر میکروسکوپ مرده بودند، و آنها زنده به نظر می رسند.

Of course, they're not alive.

البته که اونها زنده نیستند.

It's a chemistry experiment where I've made a crystal garden.

این یک آزمایش شیمی است که در اون من یک باغ کریستال درست کردم.

But when I saw this, I was really fascinated,

ولی وقتی من این رو دیدم، واقعاً مسحور و متحیر شدم،

because it seemed lifelike.

چون واقعاً زنده به نظر میومد.

And as I pause for a few seconds, have a look at the screen.

و هم چنان که من برای چند ثانیه مکث می کنم، نگاهی به پرده بندازید.

You can see there's architecture growing, filling the void.

شما می تونید وجود رشد معماری که خلأ رو پر می کند رو ببینید.

And this is dead.

و این مرده است.

So I was positive that,

به همین دلیل من دید مثبتی دارم،

if somehow we can make things mimic life,

که اگر ما می تونیم به طور تقلیدی مواد رو زنده کنیم،

let's go one step further.

پس می توانیم یک گام جلوتر برویم.

Let's see if we can actually make life.

و ببینیم آیا می تونیم مواد رو به طور واقعی زنده کنیم.

But there's a problem,

اما یک مشکل وجود دارد،

because up until maybe a decade ago,

زیرا حدوداً تا یک دهه پیش،

we were told that life was impossible

ما می گفتیم این کار غیر ممکن است

and that we were the most incredible miracle in the universe.

و ما باورنکردنی ترین معجزات در عالم بودیم.

In fact, we were the only people

در حقیقت، ما تنها افراد

in the universe.

موجود در عالم بودیم.

Now, that's a bit boring.

این موضوع کمی کسل کننده شده.

So as a chemist,

خُب من به عنوان یک شیمی دان،

I wanted to say, "Hang on. What is going on here?

می خوام بگم، "صبر کنید. اینجا چه خبره؟

Is life that improbable?"

آیا حیات تا این حد غیر محتمل است؟

And this is really the question.

و این سوال اصلی است.

I think that perhaps the emergence of the first cells

من فکر می کنم حضور سلول های اولیه

was as probable as the emergence of the stars.

به اندازه حضور ستارگان محتمل بوده است.

And in fact, let's take that one step further.

و در حقیقت، بیاید یک قدم جلوتر بریم.

Let's say

بیاید بگیم که

that if the physics of fusion

اگر فیزیک هم جوشی

is encoded into the universe,

در جهان رمز گشایی شده است،

maybe the physics of life is as well.

امکان دارد فیزیک حیات هم به همین طریق رمز گشایی شده باشد.

And so the problem with chemists --

به همین دلیل مشکل ما شیمی دان ها--

and this is a massive advantage as well --

البته این یک مزیت بزرگی نیز هست--

is we like to focus on our elements.

اینه که ما می خوایم روی عناصر خودمون تمرکز کنیم.

In biology, carbon takes center stage.

در زیست شناسی، کربن در مرکز صحنه قرار دارد.

And in a universe where carbon exists

و در دنیایی که کربن

and organic biology,

و زیست شناسی آلی وجود دارد،

then we have all this wonderful diversity of life.

ما این تنوع حیرت آور حیات رو داریم.

In fact, we have such amazing lifeforms that we can manipulate.

در واقع، ما چنین اشکال حیرت آور حیات روداریم که می تونیم دست کاریشون کنیم.

We're awfully careful in the lab

ما در آزمایشگاه به شدت احتیاط می کنیم

to try and avoid various biohazards.

تا از خطرات زیستی اجتناب کنیم.

Well what about matter?

خوب درباره ماده چطور؟

If we can make matter alive, would we have a matterhazard?

اگر ما بتونیم ماده رو زنده کنیم، آیا ممکنه خطرات مربوط به ماده رو داشته باشیم؟

So think, this is a serious question.

بهش فکر کنید، این سوال مهمیه.

If your pen could replicate,

اگر خودکار شما می تونست تکثیر بشه،

that would be a bit of a problem.

تا حدودی مشکل ساز می شد.

So we have to think differently

پس اگر ما می خوایم اشیا رو زنده کنیم

if we're going to make stuff come alive.

مجبوریم یک جور دیگه فکر کنیم.

And we also have to be aware of the issues.

و هم چنین باید از این موضوع مطلع باشیم.

But before we can make life,

اما قبل از این که بتونیم مواد رو زنده کنیم،

let's think for a second

بیاید یک لحظه فکر کنیم

what life really is characterized by.

که زندگی واقعاً با چه چیزی توصیف می شود.

And forgive the complicated diagram.

بابت این نمودار پیچیده عذر می خوام.

This is just a collection of pathways in the cell.

این فقط مجموعه ای از مسیرها در سلول است.

And the cell is obviously for us

و بدیهی است که این سلول ما است

a fascinating thing.

و یک چیزه جالبه.

Synthetic biologists are manipulating it.

زیست شناسان ترکیب مواد این سلول رو دست کاری می کنند.

Chemists are trying to study the molecules to look at disease.

شیمی دان ها به منظور شناسایی بیماری ها سعی در مطالعه و بررسی مولکول ها دارند.

And you have all these pathways going on at the same time.

وشما همه این مسیرها رو دارید که هم زمان ادامه می یابند.

You have regulation;

شما قواعد و مقرراتی رو دارید؛

information is transcribed;

اطلاعات رونویسی شده اند؛

catalysts are made; stuff is happening.

کاتالیزورها ساخته شده اند؛ چیزهایی اتفاق می افتد.

But what does a cell do?

اما یک سلول چه کار می کند؟

Well it divides, it competes,

خوب اون تقسیم می شه، رقابت می کنه،

it survives.

اون زنده می مونه.

And I think that is where we have to start

و من فکر می کنم این همون جاییه که

in terms of thinking about

ما مجبوریم فکر کردن درباره

building from our ideas in life.

ساختن از روی ایده هایمان در زندگی رو شروع کنیم.

But what else is life characterized by?

اما زندگی با چه چیز دیگری توصیف می شود؟

Well, I like think of it

خوب، من دوست دارم به این موضوع

as a flame in a bottle.

نه عنوان شعله ای در یک بطری فکر کنم.

And so what we have here

و بنابراین آنچه که ما اینجا داریم

is a description of single cells

توصیف سلول های انفرادی است که

replicating, metabolizing,

تکثیر می شوند، سوخت و ساز دارند،

burning through chemistries.

و از طریق شیمی می سوزند.

And so we have to understand

بنابراین ما باید متوجه باشیم که

that if we're going to make artificial life or understand the origin of life,

اگر می خوایم زندگی مصنوعی خلق کنیم یا اگر می خوایم از مبدأ حیات سر در بیاریم،

we need to power it somehow.

باید یک جورایی بهش قدرت بدیم.

So before we can really start to make life,

بنابراین قبل از این که واقعاً این کار رو شروع کنیم،

we have to really think about where it came from.

مجبوریم به این فکر کنیم که این از کجا اومده.

And Darwin himself mused in a letter to a colleague

وداروین هم خودش طی نامه ای به یکی ازهمکارانش اشاره می کنه که

that he thought that life probably emerged

معتقده که احتمالاً حیات

in some warm little pond somewhere --

در یک تالاب گرم و کوچک در یک جایی ظهور پیدا کرده--

maybe not in Scotland, maybe in Africa,

شاید نه در اسکاتلند، شاید در آفریقا،

maybe somewhere else.

یا شاید جای دیگری.

But the real honest answer is, we just don't know,

اما پاسخ واقعی و صادقانه اینه که ، ما نمی دونیم،

because there is a problem with the origin.

چون این از مبدأ یک مشکل داره.

Imagine way back, four and a half billion years ago,

تصور کنید به چهار و نیم میلیارد سال پیش برگردیم،

there is a vast chemical soup of stuff.

سوپ شیمیایی گسترده ای از مواد وجود دارد.

And from this stuff we came.

و ما از این مواد به وجود آمدیم.

So when you think about the improbable nature

بنابراین وقتی به طبیعت غیر محتمل

of what I'm going to tell you in the next few minutes,

از چیزی که می خوام در چند دقیقه دیگه بهتون بگم فکر می کنید،

just remember,

فقط به خاطر داشته باشید

we came from stuff on planet Earth.

که ما از مواد روی کره زمین به وجود آمده ایم.

And we went through a variety of worlds.

و از میان جهان های گوناگون رد شدیم.

The RNA people would talk about the RNA world.

افراد زمینه پژوهشی طبیعی RNA در مورد جهان زمینه پژوهشی طبیعیRNA صحبت می کنند.

We somehow got to proteins and DNA.

ما یک جورایی به پروتیین و DNA رسیدیم.

We then got to the last ancestor.

در نهایت ما به آخرین اجدادمان رسیدیم.

Evolution kicked in -- and that's the cool bit.

تکامل وارد شد-- و تا حدودی جالب است.

And here we are.

و ما در این نقطه قرار داریم.

But there's a roadblock that you can't get past.

اما مانعی وجود دارد که شما نمی توانید از آن عبور کنید.

You can decode the genome, you can look back,

شما می تونید ژنوم رو رمزگشایی کنید، شما می تونید نگاهی به عقب بیندازید،

you can link us all together by a mitochondrial DNA,

شما می تونید همه ما رو از طریق DNA میتوکندری به هم متصل کنید،

but we can't get further than the last ancestor,

اما ما نمی تونیم بیشتر از آخرین جدًد مون دریافت کنیم،

the last visible cell

آخرین سلول قابل مشاهده

that we could sequence or think back in history.

که می تونیم دنباله رو آن باشیم یا به تاریخ گذشته فکر کنیم.

So we don't know how we got here.

پس ما نمی دونیم چطور به اینجا رسیدیم.

So there are two options:

بنابراین ما دو گزینه داریم:

intelligent design, direct and indirect --

طراحی هوشمند، مستقیم و غیر مستقیم--

so God,

پس خدا،

or my friend.

یا دوست من.

Now talking about E.T. putting us there, or some other life,

صحبت کردن درباره E.T. ما در اون جایگاه یا در زندگی دیگری قرار می ده،

just pushes the problem further on.

تنها باعث بیشتر شدن مشکلات می شود.

I'm not a politician, I'm a scientist.

من یک سیاستمدار نیستم، من یک دانشمندم.

The other thing we need to think about

مسئله دیگه ای که باید بهش فکر کنیم

is the emergence of chemical complexity.

ظهور پیچیدگی شیمیایی است.

This seems most likely.

این مورد محتمل تر است.

So we have some kind of primordial soup.

پس ما یک جور سوپ ازلی داریم.

And this one happens to be

و این موضوع اتفاق می افته

a good source of all 20 amino acids.

تا منبع خوبی برای همه 20 آمینو اسید باشه.

And somehow

و این آمینو اسیدها

these amino acids are combined,

یک جورایی با هم ترکیب شدند،

and life begins.

و حیات آغاز شده.

But life begins, what does that mean?

حیات آغاز شده، این جمله چه معنی می ده؟

What is life? What is this stuff of life?

حیات چیه؟ مواد تشکیل دهنده حیات چیست؟

So in the 1950s,

در دهه 1950،

Miller-Urey did their fantastic chemical Frankenstein experiment,

میلر - اٍیری Miller - Urey آزمایشات فرانکشتاین خارق العاده خود را انجام دادند،

where they did the equivalent in the chemical world.

جایی که آنها در جهان شیمیایی معادل سازی رو انجام دادند.

They took the basic ingredients, put them in a single jar

آنها مواد اولیه رو تهیه کردند، اونها رو در یک شیشه مجزا ریختند

and ignited them

و آنها رو مشتعل کردند

and put a lot of voltage through.

و ولتلژ زیادی را به آن وارد کردند.

And they had a look at what was in the soup,

و به آنچه داخل سوپ بود نگاه کردند،

and they found amino acids,

و آمینو اسیدها رو یافتند،

but nothing came out, there was no cell.

ولی چیزی خارج نشد، سلولی وجود نداشت.

So the whole area's been stuck for a while,

در نتیجه کل محدوده برای یک مدتی گیر کرده بود،

and it got reignited in the '80s

و در دهه 80

when analytical technologies and computer technologies were coming on.

وقتی فن آوری های تحلیلی و فن آوری های کامپیوتر روی کار آمد، دوباره مشتعل شد.

In my own laboratory,

در آزمایشگاه خودم،

the way we're trying to create inorganic life

ما از طریق استفاده از قالب های واکنش مختلف

is by using many different reaction formats.

سعی در خلق حیات غیر آلی می کنیم.

So what we're trying to do is do reactions --

پس کاری که ما می کنیم انجام واکنش هاست--

not in one flask, but in tens of flasks,

نه در یک بالن، بلکه در دهها بالن،

and connect them together,

و آنها رو به هم متصل می کنیم،

as you can see with this flow system, all these pipes.

همان طور که تمام این لوله ها رو در این سیستم گردشی می بینید.

We can do it microfluidically, we can do it lithographically,

ما می تونیم این کار رو به صورت ریزسیال، یا چاپ لیتوگرافی انجام بدیم،

we can do it in a 3D printer,

می تونیم در چاپگرهای سه بعدی انجام بدیم،

we can do it in droplets for colleagues.

می تونیم در ریزقطره ها برای همکاران انجام بدیم.

And the key thing is to have lots of complex chemistry

و مسئله کلیدی داشتن میزان زیادی شیمی پیچیده

just bubbling away.

برای جلوگیری ازفوران است.

But that's probably going to end in failure,

اما ممکنه که با شکست مواجه بشه،

so we need to be a bit more focused.

به همین دلیل ما باید کمی بیش تر تمرکز کنیم.

And the answer, of course, lies with mice.

و البته پاسخ نهفته در موشها است.

This is how I remember what I need as a chemist.

و این چیزیه که من به عنوان شیمی دان نیاز دارم.

I say, "Well I want molecules."

من می گم، "خوب من به مولکول ها نیاز دارم."

But I need a metabolism, I need some energy.

اما من به سوخت و ساز و مقداری انرژی نیاز دارم.

I need some information, and I need a container.

من به مقداری اطلاعات و یک ظرف نیاز دارم.

Because if I want evolution,

اما اگر من سیر تکاملی رو بخوام،

I need containers to compete.

به رقابت ظرف ها نیاز دارم.

So if you have a container,

پس اگر شما یک ظرف دارید،

it's like getting in your car.

مثل اینه که سوار ماشینتون شدید.

"This is my car,

"این ماشین منه،

and I'm going to drive around and show off my car."

و من می خوام این اطراف رانندگی کنم و ماشینم رو نشون بدم."

And I imagine you have a similar thing

و من تصور می کنم شما هم

in cellular biology

در زیست شناسی سلولی

with the emergence of life.

با ظهور حیات یک همچین چیزی رو دارید.

So these things together give us evolution, perhaps.

و احتمالاً همه این چیزها با هم باعث تکامل می شود.

And the way to test it in the laboratory

و راه آزمایش آن در آزمایشگاه

is to make it minimal.

اینه که اون رو به حداقل برسونیم.

So what we're going to try and do

پس تلاش ما اینه که

is come up with an inorganic Lego kit of molecules.

مولکول های غیر آلی رو مطرح کنیم.

And so forgive the molecules on the screen,

به خاطر مولکول های روی صفحه عذر می خوام،

but these are a very simple kit.

اما این ها یک کیت خیلی ساده هستند.

There's only maybe three or four different types of building blocks present.

شاید تنها سه یا چهار نوع متفاوت از مواد اولیه اینجا وجود داشته باشد.

And we can aggregate them together

می تونیم اون ها رو با هم بیامیزیم

and make literally thousands and thousands

و هزاران هزار

of really big nano-molecular molecules

مولکول نانو-مولکولی واقعی

the same size of DNA and proteins,

در اندازه های DNA و پروتیین ها بسازیم،

but there's no carbon in sight.

ولی هیچ کربنی دیده نمی شه.

Carbon is banned.

کربن منع شده.

And so with this Lego kit,

در نتیجه با این اگو کیت

we have the diversity required

ما تنوع مورد نیاز

for complex information storage

برای ذخیره اطلاعات پیچیده

without DNA.

بدون DNA رو داریم.

But we need to make some containers.

اما ما به چند کانتینر نیاز داریم.

And just a few months ago in my lab,

چند ماه پیش در آزمایشگاه من،

we were able to take these very same molecules and make cells with them.

ما قادر بودیم این مولکول های یک شکل رو بگیریم و از اونها سلول درست کنیم.

And you can see on the screen a cell being made.

شما می تونید روی صفحه یکی از این سلول های ساخته شده رو ببینید.

And we're now going to put some chemistry inside and do some chemistry in this cell.

و ما می خوایم مقداری شیمی رو داخل کنیم و درون سلول کارهای شیمیایی انجام بدیم.

And all I wanted to show you

وهمه اون چیزی که می خوام بهتون نشون بدم اینه که

is we can set up molecules

ما می تونیم مولکول ها رو

in membranes, in real cells,

در غشاء سلول های واقعی مستقر کنیم،

and then it sets up a kind of molecular Darwinism,

و یک نوع داروین گرایی مولکولی ایجاد می شه،

a molecular survival of the fittest.

بقای شایسته ترین مولکول ها.

And this movie here

این فیلم

shows this competition between molecules.

رقابت بین مولکول ها را نشان می دهد.

Molecules are competing for stuff.

مولکول ها برای ماده با هم رقابت می کنند.

They're all made of the same stuff,

همه اون ها از یک ماده ساخته شده اند،

but they want their shape to win.

اما آنها می خواهند شکل و فرم خودشان پیروز شود.

They want their shape to persist.

می خواهند شکل و فرم خودشان باقی بماند.

And that is the key.

و این نکته کلیدی است.

If we can somehow encourage these molecules

اگه ما بتونیم یک جورایی این مولکول ها رو ترغیب کنیم که

to talk to each other and make the right shapes and compete,

با هم صحبت کنند و بهترین شکل رو ایجاد کنند و رقابت کنند،

they will start to form cells

آنها شروع به ساختن سلول هایی خواهند کرد که

that will replicate and compete.

تکثیر می شوند و رقابت می کنند.

If we manage to do that,

اگر ما انجام این کار رو مدیریت کنیم،

forget the molecular detail.

جزییات مولکولی رو از یاد می بریم.

Let's zoom out to what that could mean.

بییایید تمرکز روی معنی این موضوع رو کم کنیم.

So we have this special theory of evolution

پس ما این نظریه خاص درباره تکامل که فقط

that applies only to organic biology, to us.

بر روی زیست شناسی آلی کاربرد دارد رو داریم.

If we could get evolution into the material world,

اگر ما بتونیم دنیای مادی رو به تکامل برسونیم،

then I propose we should have a general theory of evolution.

من پیشنهاد می کنم که باید یک نظریه کلی از تکامل داشته باشیم.

And that's really worth thinking about.

و این موضوع واقعاً ارزش فکر کردن رو داره.

Does evolution control

آیا تکامل

the sophistication of matter in the universe?

کمال ماده در جهان را کنترل می کند؟

Is there some driving force through evolution

آیا در راه تکامل فاکتوری وجود دارد

that allows matter to compete?

که باعث رقابت ماده شود؟

So that means we could then start

پس این موضوع بدین معناست که ما می تونیم

to develop different platforms

به منظور کاوش این تکامل

for exploring this evolution.

شروع به توسعه سیستم عامل های مختلف کنیم.

So you imagine,

شما تصورکنید،

if we're able to create a self-sustaining artificial life form,

اگر ما قادر به خلق حیات مصنوعی خودکفا باشیم،

not only will this tell us about the origin of life --

نه تنها می تونه در باره مبدأ حیات ما رو راهنمایی کنه--

that it's possible that the universe doesn't need carbon to be alive;

بلکه ممکنه جهان برای ادامه حیات به کربن نیاز نداشته باشد؛

it can use anything --

می تونه از هر چیزی استفاده کنه--

we can then take [it] one step further and develop new technologies,

در نتیجه ما می تونیم اون رو یک قدم جلوتر ببریم و فن آوری های جدید رو توسعه بدیم،

because we can then use software control

چرا که ما قادر خواهیم بود به منظور کد گذاری تکامل

for evolution to code in.

از کنترل نرم افزار استفاده کنیم.

So imagine we make a little cell.

خوب تصور کنید ما یک سلول کوچک ایجاد کنیم.

We want to put it out in the environment,

و بخواهیم اون رو وارد محیط کنیم،

and we want it to be powered by the Sun.

و بخوایم از طریق خورشید نیرو بگیره.

What we do is we evolve it in a box with a light on.

کاری که ما می کنیم نمو سلول در یک جعبه است که نور به آن نفوذ می کند.

And we don't use design anymore. We find what works.

و ما دیگه از طراحی استفاده نمی کنیم. ما روشی رو که جواب می ده پیدا می کنیم.

We should take our inspiration from biology.

ما باید از زیست شناسی الهام بگیریم.

Biology doesn't care about the design

زیست شناسی به طراحی اهمیتی نمی ده

unless it works.

مگر این که کارا باشه.

So this will reorganize

در نتیجه این کار می تونه

the way we design things.

روش های ما در طراحی چیزهای مختلف رو شناسایی کنه.

But not only just that,

کار ما به اینجا ختم نمی شه،

we will start to think about

ما شروع به فکر کردن درباره

how we can start to develop a symbiotic relationship with biology.

توسعه روش های هم زیستی با زیست شناسی می کنیم.

Wouldn't it be great

عالی نیست اگر

if you could take these artificial biological cells

بتونیم این سلول های زیستی مصنوعی رو

and fuse them with biological ones

با سلولهای زیستی طبیعی مخلوط کنیم

to correct problems that we couldn't really deal with?

و مسایلی رو که برامون سخت بود رو حل کنیم؟

The real issue in cellular biology

مسئله اصلی در زیست سلولی

is we are never going to understand everything,

اینه که ما هیچ وقت قادر نخواهیم بود همه چیز رو درک کنیم،

because it's a multidimensional problem put there by evolution.

چرا که این یک مسئله چند بعدی است که به واسطه تکامل ایجاد شده.

Evolution cannot be cut apart.

تکامل نمی تونه تفکیک بشه.

You need to somehow find the fitness function.

شما یک جورایی نیاز دارید که بهترین عملکرد رو پیدا کنید.

And the profound realization for me

و برای من این یعنی فهم عمیق،

is that, if this works,

اگر این کار جواب بده،

the concept of the selfish gene gets kicked up a level,

مفهوم ژن خودخواه سطح بالاتری رو کسب می کنه،

and we really start talking about selfish matter.

و ما شروع به صحبت درباره ماده خودخواه می کنیم.

And what does that mean in a universe

این در دنیایی که

where we are right now the highest form of stuff?

ما در آن بالاترین شکل از مواد هستیم به چه معناست؟

You're sitting on chairs.

شما روی صندلی ها می نشینید.

They're inanimate, they're not alive.

اون ها بی جان هستند، اون ها زنده نیستند.

But you are made of stuff, and you are using stuff,

اما شما از ماده درست شده اید، شما از ماده استفاده می کنید،

and you enslave stuff.

و شما ماده رو به غلامی در می آورید،

So using evolution

پس استفاده از تکامل

in biology,

در زیست شناسی،

and in inorganic biology,

و در زیست شناسی آلی،

for me is quite appealing, quite exciting.

برای من کاملاً جذاب و هیجان انگیز است.

And we're really becoming very close

و ما داریم به فهم پله های کلیدی

to understanding the key steps

زنده کردن ماده مرده

that makes dead stuff come alive.

نزدیک می شویم.

And again, when you're thinking about how improbable this is,

و دوباره، اگر به این فکر کردید که این کار غیر محتمل است،

remember, five billion years ago,

5 میلیارد سال پیش رو به یاد بیارید،

we were not here, and there was no life.

که ما اینجا نبودیم و حیات وجود نداشت.

So what will that tell us

پس این موضوع

about the origin of life and the meaning of life?

درباره مبدأ و مفهوم حیات چی به ما می گه؟

But perhaps, for me as a chemist,

اما شاید، من به عنوان شیمی دان،

I want to keep away from general terms;

می خوام از شرایط عمومی دوری کنم؛

I want to think about specifics.

من می خوام درباره شرایط خاص فکر کنم.

So what does it mean about defining life?

پس این درباره تعریف حیات چه معنی می ده؟

We really struggle to do this.

ما واقعاً برا ی انجامش مبارزه می کنیم.

And I think, if we can make inorganic biology,

و من فکر می کنم، اگر بتونیم زیست غیر آلی روایجاد کنیم،

and we can make matter become evolvable,

ما می تونیم باعث تکامل پذیری ماده بشیم،

that will in fact define life.

و در واقع همین موضوع حیات رو تعریف خواهد کرد.

I propose to you

من بهتون پیشنهاد می کنم

that matter that can evolve is alive,

ماده ای که بتونه تکامل پیدا کنه زنده است،

and this gives us the idea of making evolvable matter.

و این موضوع ایده خلق ماده تکامل پذیر رو به ما می ده.

Thank you very much.

خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق حضار)

Chris Anderson: Just a quick question on timeline.

کریس اندرسون: فقط یک سوال در جدول زمانی.

You believe you're going to be successful in this project?

شما معتقدید که در این پروژه موفق خواهید شد؟

When?

کی؟

Lee Cronin: So many people think

لی کرونین: خیلی از مردم فکر می کنن

that life took millions of years to kick in.

میلیون ها سال طول کشید تا حیات شکل گرفت.

We're proposing to do it in just a few hours,

ما قصد داریم این کار رو تنها در چند ساعت انجام بدیم،

once we've set up

وقتی که از شیمی

the right chemistry.

به صورت صحیح استفاده کنیم.

CA: And when do you think that will happen?

کریس اندرسون: فکر می کنید این امر کی محقق می شه؟

LC: Hopefully within the next two years.

لی کرونین: امیدوارم تا دو سال دیگه انجام بشه.

CA: That would be a big story.

کریس اندرسون: این یک داستان بزرگ خواهد بود.

(Laughter)

(خنده)

In your own mind, what do you believe the chances are

از نظر شما، شانسی برای

that walking around on some other planet

راه رفتن در سیارات دیگر

is non-carbon-based life,

که حیات در آنها بر پایه کربن نیست، وجود دارد

walking or oozing or something?

راه رفتن، ترواش یا هر چیز دیگه ای؟

LC: I think it's 100 percent.

لی کرونین: فکر می کنم 100% این شانس وجود دارد.

Because the thing is, we are so chauvinistic to biology,

زیرا نکته اینه که ما خیلی روی زیست شناسی متعصب هستیم،

if you take away carbon, there's other things that can happen.

اگر کربن رو کنار بگذارید، چیزدیگه ای هست که اتفاق بیفته.

So the other thing

و مطلب دیگه این که

that if we were able to create life that's not based on carbon,

اگر ما بتونیم زندگی را خلق کنیم که بر پایه کربن استوار نباشد،

maybe we can tell NASA what really to look for.

شاید بتونیم به ناسا بگیم که واقعاً باید دنبال چی بگرده.

Don't go and look for carbon, go and look for evolvable stuff.

دنبال کربن نگردید، دنبال مواد تکامل پذیر باشید.

CA: Lee Cronin, good luck. (LC: Thank you very much.)

کریس اندرسون: لی کرونین موفق باشید. (لی کرونین: خیلی متشکرم.)

(Applause)

(تشویق حضار)