Ilona Szabó de Carvalho: 4 lessons I learned from taking a stand against drugs and gun violence

ایلونا زابو د کاروالهو: چهار درسی که من از مبارزه علیه مواد مخدر و خشونت اسلحه آموختم

Translator: Naeemeh Sadat Hosseini Reviewer: soheila Jafari

About 12 years ago,

حدود دوازده سال پیش،

I gave up my career in banking

من شغلم را در بانکداری رها کردم

to try to make the world a safer place.

تا برای ساختن دنیا به یک مکان امن تر تلاش کنم.

This involved a journey into national and global advocacy

این کاردر برگیرنده پشتیبانی جهانی و ملی

and meeting some of the most extraordinary people in the world.

وملاقات با تعدادی آدمهای خاص در دنیا بود.

In the process, I became a civil society diplomat.

در این راه من یک دیپلمات اجتماعی حقوق مدنی شدم.

Civil society diplomats do three things:

دیپلماتهای اجتماعی حقوق مدنی سه کار انجام میدهند:

They voice the concerns of the people,

آنها نگرانیهای مردم را ابراز میکنند،

are not pinned down by national interests,

و درگیر تمایلات ملی گیر نمی‌شوند،

and influence change through citizen networks,

و بوسیله شبکه های شهروندی تغییر را اعمال میکنند،

not only state ones.

نه فقط یک موقعیت.

And if you want to change the world, we need more of them.

و اگر شما خواستارتغییر دنیا هستید ما بیشتر به امثال شما نیازمندیم.

But many people still ask,

اما شاید هنوز بسیاری از افراد بپرسند،

"Can civil society really make a big difference?

ایا جامعه حقوق مدنی می‌تواند تغییر بزرگی ایحاد کند؟

Can citizens influence and shape national and global policy?"

آیا شهروندان میتوانند سیاستهای جهانی و ملی را تحت تاثیر قرار دهد ویا شکل دهد؟

I never thought I would ask myself these questions,

هرگز فکر نمیکردم من هم این سوال را از خودم بپرسم

but here I am to share some lessons

اما من اینجا هستم تا بعضی از درسها یی را که در مورد دو جنبش قوی

about two powerful civil society movements that I've been involved in.

حقوق مدنی که من در انها دخیل بوده ام با شما به اشتراک بگذارم.

They are in issues that I'm passionate about:

آنها مواردی هستند که مورد علاقه من هستند:

gun control and drug policy.

کنترل اسلحه و سیاست مواد مخدر.

And these are issues that matter here.

و اینها موضوعاتی هستند که اینجا مهم هستند

Latin America is ground zero for both of them.

آمریکای لاتین نقطه شروعی برای این دو موضوع است.

For example, Brazil --

برای مثال برزیل

this beautiful country hosting TEDGlobal has the world's ugliest record.

این کشور زیبا, میزبان TEDGlobal قبیح ترین رکورد جهان را داراست.

We are the number one champion in homicidal violence.

ما در قهرمان شماره یک خشونت آدمکشی هستیم.

One in every 10 people killed around the world is a Brazilian.

یکی از ده نفری که در دنیا کشته میشود برزیلی هست.

This translates into over 56,000 people

که این به معنی ۵۶٫۰۰۰ نفر است

dying violently each year.

که هر سال وحشیانه می‌میرند.

Most of them are young, black boys dying by guns.

بیشتر انها پسرهای جوان سیاهپوست هستند که با اسلحه کشته میشوند.

Brazil is also one of the world's largest consumers of drugs,

همچنین برزیل یکی از بزرگترین مصرف کنندگان مواد مخدر است،

and the War on Drugs has been especially painful here.

وجنگ برای مواد اینجا خیلی دردناک است.

Around 50 percent of the homicides in the streets in Brazil

حدود ۵۰ درصد آدمکشی در خیابانهای برزیل صورت میگیرد

are related to the War on Drugs.

و مربوط به جنگ بر سر مواد مخدراست.

The same is true for about 25 percent of people in jail.

این برای ۲۵ درصد افراد در زندان صدق میکند.

And it's not just Brazil that is affected by the twin problems of guns and drugs.

و برزیل تنها کشوری نیست که تحت تاثیر این دو مشکل قرار دارد

Virtually every country and city across Central and South America is in trouble.

کمابیش هر کشور و شهری در امریکای مرکزی و جنوبی گرفتار این موضوع است

Latin America has nine percent of the world's population,

امریکای لاتین ۹ درصد جمعیت جهان را داراست،

but 25 percent of its global violent deaths.

اما ۲۵ درصد مرگهای خشن جهانی را دارد.

These are not problems we can run away from.

اینها مشکلاتی نیستند که بتوان از انها فرار کرد.

I certainly could not.

من که هم حقیقتا نتوانستم.

So the first campaign I got involved with started here in 2003

بنابراین اولین مبارزه ی من در ۲۰۰۳ شروع شد

to change Brazil's gun law

تا قانون اسلحه برزیل را تغییر دهم

and to create a program to buy back weapons.

و برنامه ای ریختم تا سلاحها را بازخرید کنم.

In just a few years,

فقط در چند سال،

we not only changed national legislation

ما نه تنها قانون ملی را تغییردادیم

that made it much more difficult for civilians to buy a gun,

که خریدن سلاح برای غیرنظامیان را سخت تر میکرد

but we collected and destroyed almost half a million weapons.

بلکه نیم میلیون سلاح را نیز جمع آوری و معدوم کردیم.

This was one of the biggest buyback programs in history --

این یکی از بزرگترین بازخریدها در تاریخ بود--

(Applause) --

(کف زدن)--

but we also suffered some setbacks.

ولی در مواردی هم شکست خوردیم.

We lost a referendum to ban gun sales to civilians in 2005.

ما رفراندم ممنوعیت فروش تفنگ به غیرنظامیان را در سال ۲۰۰۵ از دست دادیم.

The second initiative was also home-grown,

دومین قدم داخلی بود

but is today a global movement to reform the international drug control regime.

اما امروزجنبش جهانیست تا دولت‌ها کنترل مواد بین المللی را اصلاح کند.

I am the executive coordinator

من هماهنگ کننده اجرایی کمیته‌ای هستم

of something called the Global Commission on Drug Policy.

که به آن کمیته جهانی سیاست مواد نام می گویند.

The commission is a high-level group

که یک گروه رد ه بالا

of global leaders brought together to identify more humane

از رهبران جهانی که گرد هم آمده اند تا رویکردهای

and effective approaches to the issue of drugs.

انسانی و موثر به مساله موادرا شناسایی کنند.

Since we started in 2008, the taboo on drugs is broken.

ازسال ۲۰۰۸ که شروع کرده ایم تابو مواد مخدر شکسته شده

Across the Americas, from the US and Mexico to Colombia and Uruguay,

کل امریکا از ایلات متحده و مکزیک تا کلمبیا و اوروگوئه

change is in the air.

در حال تغییر هستند.

But rather than tell you the whole story about these two movements,

اما بجای تعریف کامل داستان دو جنبش برای شما

I just want to share with you four key insights.

من مایلم چهار مفهوم کلیدی را با شما مطرح کنم.

I call them lessons to change the world.

من آنها را درسهایی برای تغییر دنیا مینامم.

There are certainly many more,

مطمينا تعداد بیشتری وجود دارد،

but these are the ones that stand out to me.

اما اینها برای من برجسته تر هستند.

So the first lesson is:

خُب اولین درس این است:

Change and control the narrative.

روایتها را تغییر دهید و کنترل کنید.

It may seem obvious,

شاید واضح به نظر رسد،

but a key ingredient to civil society diplomacy

اما یک جزء کلیدی جامعه حقوق مدنی

is first changing and then controlling the narrative.

اول تغییر و بعد کنترل ان است.

This is something that veteran politicians understand,

این را سیاستمداران کارازموده می‌فهمند،

but that civil society groups generally do not do very well.

اما گروهای جامعه مدنی نمی‌فهمند

In the case of drug policy,

در مورد سیاست مواد

our biggest success has been to change the discussion

بزرگترین موفقیت ما تغییر مباحث بوده است

away from prosecuting a War on Drugs

جدای از پایان دادن جنگ برای مواد

to putting people's health and safety first.

قراردادن امنیت و سلامت مردم در اولین جایگاه.

In a cutting-edge report we just launched in New York,

در یک گزارش جدیدی که در نیویورک داده ایم،

we also showed that the groups benefiting most from this $320 billion market

همچنین نشان دادیم که گروهایی که سود این بازار ۳۲۰ میلیارد دلاری

are criminal gangs and cartels.

می‌برند گروههای جنایی و کارتلها هستند.

So in order to undermine the power and profit of these groups,

بنابراین برای مشخص کردن قدرت و سود این گروها

we need to change the conversation.

احتیاج است که گفتگو‌ها را تغییر دهیم

We need to make illegal drugs legal.

نیاز است که مواد غیر قانونی را قانونی کنیم

But before I get you too excited,

اما قبل از اینکه شما را خیلی هیجانزده کنم

I don't mean drugs should be a free-for-all.

منظورم این نیست که مواد باید آزاد شود.

What I'm talking about, and what the Global Commission advocates for

چیزی که میگویم و چیزی که کمیته جهانی به دنبالش است

is creating a highly regulated market,

ساختن یک بازار بسیار منظم است،

where different drugs would have different degrees of regulation.

جایی که مواد مختلف درجه قانونی متفاوت داشته باشند.

As for gun control, we were successful in changing,

برای کنترل اسلحه ما موفق بودیم،

but not so much in controlling, the narrative.

اما نه خیلی در کنترل روایت.

And this brings me to my next lesson:

واین منجربه دومین درس میشود:

Never underestimate your opponents.

هرگز رقیب‌های تان را دست کم نگیرید

If you want to succeed in changing the world,

اگر میخواهید در تغییر جهان موفق شوید،

you need to know who you're up against.

احتیاج است که بدانید مخالفان چه کسانی هستید.

You need to learn their motivations and points of view.

ما باید نظرات و انگیزه هایشان را بدانیم

In the case of gun control,

در مورد کنترل اسلحه

we really underestimated our opponents.

ما رقبایمان را دست کم گرفتیم.

After a very successful gun-collection program,

بعد از یک برنامه خیلی موفق جمع اوری اسلحه،

we were elated.

ما خیلی خوشحال بودیم.

We had support from 80 percent of Brazilians,

هشتاد درصد پشتیبانی برزیلی‌ها را داشتیم

and thought that this could help us win the referendum

و فکرمیکردیم این به ما کمک خواهد کرد که رفراندرم را ببریم

to ban gun sales to civilians.

تا فروش به غیرنظامیان را ممنوع کنیم.

But we were dead wrong.

ولی ما خیلی در اشتباه بودیم

During a televised 20-day public debate,

در طول یک مباحثه عمومی ۲۰ روزه تلویزیونی

our opponent used our own arguments against us.

رقبای ما مباحث ما را بر ضد خودمان استفاده کردند.

We ended up losing the popular vote.

درانتها رای مردمی را از دست دادیم.

It was really terrible.

خیلی افتضاح بود.

The National Rifle Association -- yes, the American NRA --

انجمن ملی اسلحه -- بله NRA--

came to Brazil.

به برزیل امد.

They inundated our campaign with their propaganda,

مبارزات ما را با تبلیغاتشان پوشاندند،

that as you know,

همانطور که میدانید آنها

links the right to own guns to ideas of freedom and democracy.

ایده آزادی و دمودکراسی را به حق داشتن اسلحه وصل کردند.

They simply threw everything at us.

به سادگی همه چیز را به طرف ما پرتاب کردند.

They used our national flag,

پرچم ملی‌مان را استفاده کردند،

our independence anthem.

شعار استقلال‌مان را

They invoked women's rights

خواستارحقوق زنان شدند از تصویر نلسون ماندلا

and misused images of Mandela, Tiananmen Square, and even Hitler.

و تینامن اسکور و حتی هیتلر سواستفاده کردند.

They won by playing with people's fears.

با بازی با ترسهای مردم رفراندم را بردند.

In fact, guns were almost completely ignored in their campaign.

در حقیقت تفنگها در مبارزاتشان نادیده گرفته شدند.

Their focus was on individual rights.

تمرکزشان بر حقوق فردی بود.

But I ask you,

اما از شما میپرسم.

which right is more important,

کدام حق مهم‌تر است،

the right to life

حق زندگی

or the right to have a gun that takes life away?

یا حق داشتن اسلحه که جان مردم را میگیرد

(Applause)

تشویق

We thought people would vote in defense of life,

ما فکر میکنیم مردم باید به دفاع از زندگی رای دهند

but in a country with a recent past of military dictatorship,

ولی در یک کشور با گذشته دیکتاتوری

the anti-government message of our opponents resonated,

پیغام ضد دولتی رقبای ما طنین انداخت،

and we were not prepared to respond.

وما اماده جوابگویی نبودیم.

Lesson learned.

درس فرا گرفته شده.

We've been more successful in the case of drug policy.

ما در مورد سیاست مواد موفق تر بوده ایم.

If you asked most people 10 years ago if an end to the War on Drugs was possible,

اگر ۱۰ سال پیش از مردم میپرسیدیم که جنگ بر سر مواد مخدر ممکن است،

they would have laughed.

مردم به ما می‌خندیدند.

After all, there are huge military police prisons

بعلاوه زندانهای پلیس نظامی زیادی وجود دارد

and financial establishments benefiting from this war.

موسسات مالی ازجنگ سود میبرند.

But today, the international drug control regime is starting to crumble.

اما امروز سازمان بین المللی کنترل مواد مخدر در حال فروپاشی هست.

Governments and civil societies are experimenting with new approaches.

دولتها و جوامع مدنی رویکرد های جدیدی را تجربه میکنند.

The Global Commission on Drug Policy

کمیته جهانی سیاست مواد مخدر

really knew its opposition,

مخالفانش را می‌شناسد،

and rather than fighting them,

وبجای جنگ با آنها

our chair -- former Brazilian President Fernando Henrique Cardoso --

رئیس جمهور قبلی برزیلی -- فرناندو هنریک

reached out to leaders from across the political spectrum,

به رهبرانی از همه طیفهای سیاسی دسترسی پیدا کرد،

from liberals to conservatives.

از لیبرالها تا محافظه کاران.

This high level group agreed to honestly discuss

گروهای رده بالا موافق مباحثه صادقانه هستند

the merits and flaws of drug policies.

شایستگی و نواقص سیاست مواد مخدر.

It was this reasoned, informed and strategic discussion

این مباحثه استراتژیک و مُدول و آگاهانه بود

that revealed the sad truth about the War on Drugs.

که حقیقت تلخ جنگ بر سر مواد را آشکار کردند.

The War on Drugs has simply failed across every metric.

جنگ برای مواد مخدر همه جوره شکست خورد.

Drugs are cheaper and more available than ever,

مواد ارزانتر و در دسترس تر است از هر زمان دیگر است،

and consumption has risen globally.

مصرف جهانی بالا رفته است.

But even worse,

اما بدتر اینکه

it also generated massive negative unintended consequences.

پیامدهای منفی نادیده گرفته شده تولید کرده است.

It is true that some people have made these arguments before,

درست است که افرادی این مباحث را مطرح کرده اند،

but we've made a difference

اما ما تفاوت ایجاد کرده ایم

by anticipating the arguments of our opponents

بوسیله پیشگویی استدلالهای رقبایمان

and by leveraging powerful voices

بوسیله نفوذ بر صدای قدرتمندی

that a few years ago would probably have resisted change.

که چندسال پیش شاید در مقابل تغییر مقاوم بود.

Third lesson: Use data to drive your argument.

درس سوم :از اطلاعات برای پیشبرد استدلاهای‌تان استفاده کنید.

Guns and drugs are emotive issues,

اسلحه و مواد مسائل احساس برانگیزانه هستند،

and as we've painfully learned in the gun referendum campaign in Brazil,

و ما دردناکانه در مبارزاتمان در برزیل یاد گرفتیم

sometimes it's impossible to cut through the emotions

بعضی اوقات ممکن نیست وارد احساسات شد

and get to the facts.

و به حقیقت پی برد.

But this doesn't mean that we shouldn't try.

ولی این به معنی عدم تلاش نیست.

Until quite recently,

تا تقریبا ما تا همین اواخر نمی‌دانستیم

we simply didn't know how many Brazilians were killed by guns.

چند نفربرزیلی با اسلحه کشته شده اند.

Amazingly, it was a local soap opera called "Mulheres Apaixonadas" --

شگفت‌آور، یک برنامه بنام" مهلرز اپیاناداس" بود

or "Women in Love" --

یا "زنان عاشق "که--

that kicked off Brazil's national gun control campaign.

مبارزه ملی کنترل اسلحه را آغاز کرد.

In one highly viewed episode,

در یک بخش پر بیننده

a soap opera lead actress was killed by a stray bullet.

یک بازیگرنقش اول با یک گلوله منحرف شده کشته شد

Brazilian grannies and housewives were outraged,

مادربرزگها و زنان خانه دار برزیلی عصبانی بودند

and in a case of art imitating life,

و در مورد هنر تقلید زندگی

this episode also included footage of a real gun control march

این بخش شامل فیلمبرداری از یک رژه کنترل اسلحه بود

that we had organized right here,

که ما درست در بیرون اینجا،

outside in Copacabana Beach.

در ساحل کوپاکابانا ترتیب داده بودیم.

The televised death and march had a huge impact on public opinion.

این رژه و مرگ تاثیر زیادی روی نظرعمومی داشت.

Within weeks, our national congress approved the disarmament bill

در طول هفته ها کنگره ملی‌مان لایحه خلع سلاح را تصویب کرد

that had been languishing for years.

که سالها بی توجه مانده بود.

We were then able to mobilize data

و بعد توانستیم اطلاعات را بحرکت دراوریم

to show the successful outcomes of the change in the law

تا نتایج موفق تغییرات قانون

and gun collection program.

و برنامه جمع اوری اسلحه را نشان دهیم.

Here is what I mean:

منظورم این است:

We could prove that in just one year,

ما میتوانیم ثابت کنیم

we saved more than 5,000 lives.

بیش از ۵٫۰۰۰ جان را تنها در یک سال نجات دادیم.

(Applause)

(تشویق)

And in the case of drugs,

و در مورد مواد مخدر،

in order to undermine this fear and prejudice that surrounds the issue,

برای تحلیل بردن ترس و تعصب که اطراف این مساله بود،

we managed to gather and present data that shows that today's drug policies

ما توانستیم اطلاعاتی جمع و ارائه کنیم که نشان میدهد سیاستهای مواد مخدر امروز

cause much more harm than drug use per se,

ضرر بیشتری ایجاد دارند تا استفاده کنندگان مواد،

and people are starting to get it.

و مردم کم کم دارند ان را می‌فهمند.

My fourth insight is:

چهارمین فهم من این است:

Don't be afraid to bring together odd bedfellows.

از گردهم اوری هم دوستان قدیمی نترسید.

What we've learned in Brazil --

چیزی که در برزیل یاد گرفتیم--

and this doesn't only apply to my country --

و این تنها در کشور من کاربرد ندارد--

is the importance of bringing diverse and eclectic folks together.

اهمیت جمع اوری افراد با نظرات متفاوت و گلچین است.

If you want to change the world,

اگر میخواهید جهان را تغییر دهید،

it helps to have a good cross-section of society on your side.

داشتن یک جامعه حد وسط طرفدار خودتان کمک میکند.

In both the case of guns and drugs,

در مورد دو مساله موادمخدر و اسلحه،

we brought together a wonderful mix of people.

ما مخلوطی عالی از افراد را گرد هم آوردیم.

We mobilized the elite and got huge support from the media.

ما با نخبگان را بسیج کردیم و پشتیبانی برزگی از رسانه گرفتیم.

We gathered the victims, human rights champions, cultural icons.

ما قربانیان , طرفداران حقوق بشر,افراد فرهنگی را جمع کردیم.

We also assembled the professional classes --

ما کلاسهای حرفه ای برگذار کردیم--

doctors, lawyers, academia and more.

دکترها ,وکلا ,افراد اکادمیک.

What I've learned over the last years

چیزی که من طی این سالها یاد گرفتم

is that you need coalitions of the willing and of the unwilling to make change.

این است که ائتلاف اراده ها و غیر اراده ها را احتیاج دارید

In the case of drugs,

که تغییر ایجاد کنید در مورد مواد

we needed libertarians, anti-prohibitionists, legalizers,

ما احتیاج به ازادی طلبان مخالف ممنوعیتها

and liberal politicians.

و قانونگذاران و سیاستمداران لیبرال داریم.

They may not agree on everything;

آنها شاید موافق همه چیز نباشند:

in fact, they disagree on almost everything.

در حقیقت آنها مخالف همه چیز هستند.

But the legitimacy of the campaign is based on their diverse points of view.

اما حقانیت مبارزه بر اساس نظرات مختلف است.

Over a decade ago,

بیش از یک دهه،

I had a comfortable future working for an investment bank.

من آینده راحت دریک بانک سرمایه گذاری داشتم.

I was as far removed from the world of civil society diplomacy

و از دنیای دیپلماسی جامعه مدنی خیلی دور بودم

as you can imagine.

همانطور که میتوانید تصور کنید.

But I took a chance.

اما از فرصت استفاده کردم.

I changed course,

من راه را تغییر دادم،

and on the way, I helped to create social movements

درراه کمک کردم تا جنبشهای اجتماعی ایجاد کنم

that I believe have made some parts of the world safer.

و معتقدم بعضی از قسمتها را امن‌تر کرده ام.

Each and every one of us has the power to change the world.

تک تک ما قدرت تغییر جهان را داریم.

No matter what the issue, and no matter how hard the fight,

این چه مساله ای است و یا چقدر مبارزه سخت است مهم نیستند

civil society is central to the blueprint for change.

مهم آن است که جامعه مدنی مرکزی برای تفییر است.

Thank you.

ممنون.

(Applause)

(تشویق)