Gail Reed: Where to train the world's doctors? Cuba.

گیل رید: پزشکان جهان را در کدام کشور آموزش دهیم؟ کوبا

Translator: Leila Ataei Reviewer: Shahram Eatezadi

I want to tell you

ميخوام براتون بگم

how 20,000 remarkable young people

چطور ٢٠,٠٠٠ جوان مستعد

from over 100 countries

از بيش ١٠٠ كشور

ended up in Cuba

به كوبا رفتند

and are transforming health in their communities.

و مشغول متحول كردن بهداشت جوامعشون هستند.

Ninety percent of them would never

نود درصدشون هرگز

have left home at all

كشورشون رو ترك نمى كردن

if it weren't for a scholarship to study medicine in Cuba

اگر بخاطر بورسيه تحصيلى رشته پزشكى در كوبا

and a commitment to go back

و تعهد به بازگشت به

to places like the ones they'd come from —

محلهای مشابه ای نبود که از آنجا آمده بودند---

remote farmlands, mountains, ghettos —

مزارع دورافتاده، کوهها،گتوها (حاشیه نشینها)---

to become doctors for people like themselves,

تا پزشکی مردمی شوند که شبیه خودشون بود،

to walk the walk.

تا در عمل حرفشون را ثابت کنند.

Havana's Latin American Medical School:

مدرسه پزشکی آمریکای لاتین هاوانا:

It's the largest medical school in the world,

که بزرگترین مدرسه پزشکی در دنیاست،

graduating 23,000 young doctors

از نخستین کلاسش در ۲۰۰۵،

since its first class of 2005,

تا بحال ۲۳٫۰۰۰ نفر فارغ التحصیل داشته،

with nearly 10,000 more in the pipeline.

چیزی حدود ۱۰٫۰۰۰ نفر هم در راه داره.

Its mission, to train physicians for the people

ماموریتش، تعلیم پزشک برای مردمی که

who need them the most:

بیشترین نیاز را دارند:

the over one billion

بيش از يك ميليارد

who have never seen a doctor,

هرگز پزشك نديده اند،

the people who live and die

مردمی که زیر بد ترین خط فقری که

under every poverty line ever invented.

تابحال وجود داشته زندگی می کنند و میمیرند.

Its students defy all norms.

دانشجوهااش همه هنجارها را به چالش می کشند.

They're the school's biggest risk

اونها برگترین ریسک مدرسه هستن

and also its best bet.

و البته بهترین شانس اونها.

They're recruited from the poorest,

اونها از فقیرترین جاها،

most broken places on our planet

داغونترین جاهای زمین از سوی مدرسه ای

by a school that believes they can become

ثبت نام می شوند که معتقده اونها نه تنها

not just the good

پزشکان خوب

but the excellent physicians

بلکه حاذقی می شوند

their communities desperately need,

که جوامعشون احتیاج مبرمی بهشون داره،

that they will practice where most doctors don't,

و در جایی به طبابت خواهند پرداخت که اکثر دکترها این کار رو نمی کنند،

in places not only poor

در جاهایی نه تنها فقیرنشین

but oftentimes dangerous,

بلکه اغلب هم خطرناک

carrying venom antidotes in their backpacks

همیشه پادزهر تو کوله پشتیهاشون حمل می کنند

or navigating neighborhoods

یا در محله هایی رفت و آمد دارند

riddled by drugs, gangs and bullets,

که سرشا از مواد مخدر، گروههای تبهکاری و گلوله اند،

their home ground.

محله هایی آشنا برای اونها.

The hope is that they will help

این امید هست که اونها دستیابی به

transform access to care,

خدمات درمانی رو متحول کرده

the health picture in impoverished areas,

و به تصویر بهداشت را در نواحی فقرزده کمک می کند،

and even the way medicine itself

و حتی طریقه ای که با اون

is learned and practiced,

صرفا پزشکی یاد گرفته و تمرین میشه،

and that they will become pioneers in our global reach

و این که اونها پیشقدم خواهند شد در دستیابی جهانی ما

for universal health coverage,

به پوشش بهداشت در مقیاس جهانی که

surely a tall order.

قطعا کار خیلی دشواریه.

Two big storms and this notion of "walk the walk"

دو طوفان بزرگ و این برداشت از ایده ی «عملگرایی»

prompted creation of ELAM back in 1998.

باعث ایجاد ELAM در ۱۹۹۸ شد.

The Hurricanes Georges and Mitch

طوفانهای میچ و جورج که

had ripped through the Caribbean

آمریکای مرکزی و حوزه کاراییب

and Central America,

را درنوردیدن و

leaving 30,000 dead

و سی هزار کشته

and two and a half million homeless.

و دو و نیم میلیون نفر بیخانمان بجا گذاشت.

Hundreds of Cuban doctors volunteered for disaster response,

صدها پزشک کوبایی در واکنش به این فاجعه داوطلب شدند

but when they got there,

اما وقتی به اونجا رسیدند

they found a bigger disaster:

با فاجعه بزرگتری مواجه شدند:

whole communities with no healthcare,

کل جامعه فاقد خدمات درمانی بود

doors bolted shut on rural hospitals

بخاطر نبود کارکنان درهای بیمارستانهای روستایی

for lack of staff,

قفل بود،

and just too many babies dying

و کلی بچه قبل از رسیدن به سالروز تولد

before their first birthday.

یکسالگیشون میمردند.

What would happen when these Cuban doctors left?

چه اتفاقی میفتاد وقتی دکترهای کوبایی از اونجا می رفتند؟

New doctors were needed to make care sustainable,

پزشکهای جدید لازم بودند تا ارائه خدمات را دائمی کنند،

but where would they come from?

اما از کجا این پزشکها میومدند؟

Where would they train?

کجا آموزش میدیدند؟

In Havana, the campus of a former naval academy

در هاوانا، محوطه یک آکادمی اسبق نیروی دریایی

was turned over to the Cuban Health Ministry

به وزارت بهداشت کوبا تسلیم شد

to become the Latin American Medical School,

تا به مدرسه پزشکی آمریکای لاتین تبدیل شه،

ELAM.

یا ELAM.

Tuition, room and board, and a small stipend

شهریه، اتاق و جای خواب و مقرری جزی

were offered to hundreds of students

به صدها دانشجو از کشورهایی پیشنهاد شد

from the countries hardest hit by the storms.

که دچار حمله شدیدترین طوفانها میشدند.

As a journalist in Havana,

بعنوان خبرنگاری در هاوانا

I watched the first 97 Nicaraguans arrive

نظاره گر اولین گروه ۹۷ نفره نیکاراگوئه ای

in March 1999,

بودک که درمارس ۱۹۹۹ از راه رسیدند،

settling into dorms barely refurbished

در خوابگاههایی اسکان گرفتند که بندرت نوسازی شده بودند

and helping their professors not only sweep out the classrooms

و نه تنها به استادهاشون کمک می کردند که اتاقها را جارو کنند

but move in the desks and the chairs and the microscopes.

بلکه میز و صندلیها و میکروسکوپها را به داخل بیارند.

Over the next few years,

طی سالهای آینده،

governments throughout the Americas

دولتها در سراسر قاره آمریکا

requested scholarships for their own students,

خواستار بورسیه برای دانشجویانشون شدند،

and the Congressional Black Caucus

و انجمن Congressional Black Caucus

asked for and received hundreds of scholarships

خواستار اعطای صدها بورسیه برای افراد جوان از ایالات متحده

for young people from the USA.

شد که دریافت هم کردند.

Today, among the 23,000

امروز، از بین این ۲۳٫۰۰۰ تا

are graduates from 83 countries

فارغ التحصیلهایی از ۸۳ کشور از

in the Americas, Africa and Asia,

آمریکا، آفریقا و آسیا وجود داره

and enrollment has grown to 123 nations.

و لیست ثبت نامی تا ۱۲۳ ملیت افزایش داشته.

More than half the students are young women.

بیش از نیمی از دانشجوها زنهای جوانند.

They come from 100 ethnic groups,

اونها از ۱۰۰ گروه نژادی مختف میاند،

speak 50 different languages.

۵۰ زبان مختلف را صحبت می کنند.

WHO Director Margaret Chan said,

مارگارت چان رییس سازمان بهداشت جهانی گفت:

"For once, if you are poor, female,

« برای یکبار هم که شده اگر فقیر، زن،

or from an indigenous population,

یا از جمعیت بومی باشید،

you have a distinct advantage,

از امتیاز خاصی برخوردارید،

an ethic that makes this medical school unique."

نظام اخلاقی که این مدرسه را منحصر به فرد می کند.

Luther Castillo comes from San Pedro de Tocamacho

لوتر کاستیلو اهل سن پدرو د تاکاماچو ست،

on the Atlantic coast of Honduras.

واقع در کرانه آتلانتیک در هندوراس.

There's no running water,

آب لوله کشی نیست،

no electricity there,

برق نیست،

and to reach the village, you have to walk for hours

برای رسیدن به دهکده، باید ساعتها پیاده روی کنید

or take your chances in a pickup truck like I did

یا که مثل من شانس بیارین و یک کامیون گذری سوارتون کنه

skirting the waves of the Atlantic.

تا از امواج آتلانتیک پرهیز کنید.

Luther was one of 40 Tocamacho children

لوتار یکی از ۴۰ کودک تاکاماچویی بود

who started grammar school,

که مدرسه دستور زبان را شروع کرد،

the sons and daughters of a black indigenous people

پسرها و دخترهای مردمان بومی سیاه پوست که

known as the Garífuna,

با نام Garífuna شناخته می شوند،

20 percent of the Honduran population.

۲۰ درصد جعیت جمعیت هاندورایی.

The nearest healthcare was fatal miles away.

نزدیکترین مرکز خدمات درمانی کیلومتر فاصله داشت.

Luther had to walk three hours every day

لوتار باید سه ساعت در روز قدم می زد

to middle school.

تا به مدرسه راهنمایی برود.

Only 17 made that trip.

تنها هفده نفر قادر بودن این راه را بروند.

Only five went on to high school,

تنها پنج نفر دبیرستان رفتند،

and only one to university:

و فقط یکی به دانشگاه رفت:

Luther, to ELAM,

لوتار که به ELAM رفت،

among the first crop of Garífuna graduates.

در میان اولین سری از فارغ التحصیلهای اهل Garífuna .

Just two Garífuna doctors had preceded them

فقط دو پزشک اهل Garífuna قبل از اونها در

in all of Honduran history.

کل تاریخ هندورایی این کار را کرده بودند.

Now there are 69, thanks to ELAM.

اکنون به لطف ELAM، آمار اونها به شصت ونه پزشک رسیده .

Big problems need big solutions,

مشکلات بزرگ به راه حلهای بزرگ نیاز دارد،

sparked by big ideas, imagination and audacity,

که با ایده های بزرگ، خیالپردازی و جسارت جرقه خورده است،

but also solutions that work.

اما خب هنوز راه حلهایی هستند که جواب می دهند.

ELAM's faculty had no handy evidence base

دانشکده ELAM شواهدقابل استفاده ای مبنی بر

to guide them, so they learned the hard way,

هدایت اونها را نداشت، پس روش سخت را یاد گرفتند،

by doing and correcting course as they went.

با انجام و تصیح مسیری که می رفتند.

Even the brightest students

حتی درخشانترین دانش آموزها

from these poor communities

از این جوامع فقیر

weren't academically prepared

آمادگی آکادمیک بدست اومده از

for six years of medical training,

گذراندن شش سال آموزش پزشکی را نداشتند،

so a bridging course was set up in sciences.

در نتیجه تحصیلات عالیه در علوم نظر گرفته شد.

Then came language:

بعد نوبت زبان شد:

these were Mapuche, Quechuas, Guaraní, Garífuna,

Mapuche, Quechuas, Guaraní, Garífuna,

indigenous peoples

مردمان بومی

who learned Spanish as a second language,

که اسپانیایی را بعنوان زبان دوم یاد گرفتند:

or Haitians who spoke Creole.

یا اهالی هایئتی که Creole حرف می زدند.

So Spanish became part

بنابراین اسپانیایی

of the pre-pre-med curriculum.

پیش فرض لازم برنامه درسی رشته پزشکی شد.

Even so, in Cuba,

علی رغم این که در کوبا،

the music, the food, the smells,

موسیقی، غذا، رایحه ها

just about everything was different,

خلاصه همه چیزی متفاوت بود،

so faculty became family, ELAM home.

پس دانشکده خانواده شد و ELAM خانه.

Religions ranged from indigenous beliefs

مذاهب از اعتقادات بومیها گرفته تا

to Yoruba, Muslim and Christian evangelical.

یوروبا، مسلمانی و مسیحیت انجیلی بود.

Embracing diversity became a way of life.

در آغوش گرفتن تفاوتها سبکی از زندگی شد.

Why have so many countries

چرا کشورهای زیادی خواستار

asked for these scholarships?

چنین کمک هزینه های تحصیلی بودند؟

First, they just don't have enough doctors,

نخست این که اونها پزشک کافی ندارند،

and where they do, their distribution

و جایی هم که دارند، توزیعشون

is skewed against the poor,

به ضرر فقراست.

because our global health crisis

چون بحران بهداشت جهانی ما

is fed by a crisis in human resources.

بواسطه بحرانی در منابع انسانی تغذیه میشود.

We are short four to seven million health workers

برای برآورده کردن احتیاجات اولیه با کمبود چهار تا هفت میلیونی

just to meet basic needs,

در نیروی کار بهداشت مواجه ایم،

and the problem is everywhere.

و مشکل همه جه هست.

Doctors are concentrated in the cities,

پزشکها در شهرها متمرکز شدند،

where only half the world's people live,

جایی که نصف مردم جهان زندگی می کنند،

and within cities,

و توی شهرها،

not in the shantytowns or South L.A.

نه در بیغوله ها یا جنوب لوس آنجلس.

Here in the United States,

همین جا در ایالات متحده

where we have healthcare reform,

که ما اصلاحات در خدمات درمانی را داریم،

we don't have the professionals we need.

از نیروی حرفه ای لازم برخوردار نیستیم.

By 2020, we will be short

تا ۲۰۲۰، کمبود ۴۵٫۰۰۰ نفری

45,000 primary care physicians.

در میان پزشکان عمومی را خواهیم داشت.

And we're also part of the problem.

و ما هم بخشی از مشکل هستیم.

The United States is the number one importer

ایالات متحده وارد کننده شماره یک پزشکان

of doctors from developing countries.

کشورهای در حال توسعه هستیم.

The second reasons students flock to Cuba

دلیل دومی که دانشجوها فوج فوج به کوبا می روند

is the island's own health report card,

کارنامه بهداشت و سلامت خود جزیره است

relying on strong primary care.

که به شدت روی مراقبت اولیه تکیه دارد.

A commission from The Lancet

کمیسیونی از لنست (یکی از معتبرترین و مشهورترین هفته‌نامه‌های پزشکی)

rates Cuba among the best performing

عملکرد کوبا در بهداشت را در میان کشورهای

middle-income countries in health.

با درامد متوسط جزء بهترینها میداند.

Save the Children ranks Cuba

بجز رده بندی کودکان که کوبا

the best country in Latin America to become a mother.

بهترین کشور در آمریکای لاتین برای مادر شدن است.

کوبا امید به زندگی مشابه

Cuba has similar life expectancy

و نرخ مرگ و میر نوزاد کمتری نسبت به ایالات متحده دارد،

and lower infant mortality than the United States,

با اختلافاتی کم تر،

with fewer disparities,

در حالیکه هر شخص تنها

while spending per person

یک بیستم آنچه ما اینجا در ایالات متحده صرف می کنیم

one 20th of what we do on health

را خرج می کند.

here in the USA.

از لحاظ علمی، ELAM سفت و سخت است،

Academically, ELAM is tough,

but 80 percent of its students graduate.

اما ۸۰ درصد از دانشجوهاش

The subjects are familiar —

با موضوعاتش آشنا هستند--

basic and clinical sciences —

علوم پایه وبالینی--

but there are major differences.

اما تفاوتهای عمده ای هم هست.

First, training has moved out of the ivory tower

نخست، آموزش از گوشه دنج مطالعه به

and into clinic classrooms and neighborhoods,

و در کلاسهای درس کلینیک و محله ها منتقل می شود،

the kinds of places most of these grads will practice.

بیشتر محلاتی که در آینده فارغ التحصیلها در اونجا به طبابت خواهند پرداخت.

Sure, they have lectures and hospital rotations too,

صد البته که اونها واحدهای درسی و منشی گری بیمارستانی رو هم دارند،

but community-based learning starts on day one.

اما يادگیری جامعه محورا زروز اول شروع میشه.

Second, students treat the whole patient,

دوم، بیمار رو بطور کلی مداوا می کنند،

mind and body,

ذهن و جسم،

in the context of their families, their communities

در بافت خانوادگی و اجتماعی و

and their culture.

فرهنگیشون.

Third, they learn public health:

سوم، بهداشت عمومی را یاد می گیرند:

to assess their patients' drinking water, housing,

با ارزشیابی آب آسامیدنی والدینشون، شرایط

social and economic conditions.

اجتماعی، اقتصادی و مسکن.

Fourth, they are taught

چهارم، یاد می گیرند که

that a good patient interview

انجام مصاحبه خوب با مریض

and a thorough clinical exam

و معاینه کامل کلینیکی

provide most of the clues for diagnosis,

بیشترین سرنخها را برای تشخیص بیماریها فراهم می کنه

saving costly technology for confirmation.

و در فناوری پرهزینه برای تایید صرفه جویی می کند.

And finally, they're taught over and over again

و نهایتا این که، اونها دوباره و دوباره درباره اهمیت

the importance of prevention,

پیشگیری یاد می گیرند،

especially as chronic diseases

بخصوص وقتی که امراض مزمن

cripple health systems worldwide.

سیستمهای سلامت را را بصورت جهانی فلج می کنند.

Such an in-service learning

چنین یادگیریهایی در حین خدمت

also comes with a team approach,

همراه با رویکرد تیمی نیز هستند،

as much how to work in teams

این که چطور با کمی تواضع

as how to lead them,

بعنوان عضوی از تیم کار کنند،

with a dose of humility.

چطور هدایتشون کنند.

Upon graduation, these doctors share

بعد از فارغ التحصیلی، این دکترها دانش خود را

their knowledge with nurse's aids, midwives,

با کمک پرستارها، ماماها و کارکنان بهداشت بهزیستی

community health workers,

به اشتراک می گذارند،

to help them become better at what they do,

و به جای جایگزین کردنشون به اونها در بهتر انجام کردن

not to replace them,

عملکردشون کمک می کنند،

to work with shamans and traditional healers.

تا با شمنها (کسی که به‌وسیلهٔ تماس با ارواح می‌تواند بیماری افراد رادرمان می کند) و شفا دهندگان سنتی همکاری کنند.

فارغ التحصیلان ELAM:

ELAM's graduates:

آیا اونها تاییدی بر درستی این آزمایش جسورانه اند؟

Are they proving this audacious experiment right?

چندین پروژه که به ما کوچکترین تصور

Dozens of projects give us an inkling

از آنچه قادر به انجامش هستند را می دهد

of what they're capable of doing.

فارغ التحصیلهای اهل Garífuna رو در نظر بگیرید.

Take the Garífuna grads.

They not only went to work back home,

اونها نه تنها میخوان که به خونه برگردن،

but they organized their communities to build

بلکه جوامعشون رو برای ساخت اولین

Honduras' first indigenous hospital.

بیمارستان بومی هندوراس سازمان دهی کردند.

With an architect's help,

با کمک یک آرشیتکت،

residents literally raised it from the ground up.

رزیدنتها در اصل تمامش رو بنا کردند.

The first patients walked through the doors

اولین مریضها در دسامبر ۲۰۰۷

in December 2007,

از درها تو اومدند،

and since then, the hospital has received

و از اون به بعد، بیمارستان حدود

nearly one million patient visits.

یک میلیون مراجعه کننده داشت.

And government is paying attention,

و دولت به این نکته توجه داره،

upholding the hospital as a model

بیمارستان را بعنوان الگویی از بهداشت عمومی روستایی

of rural public health for Honduras.

برای هندوراس علم کرده .

ELAM's graduates are smart,

فارغ التحصیلهای ELAM باهوش،

strong and also dedicated.

قوی و همینطور متعهد هستند.

Haiti, January 2010.

هائیتی، ژانویه ۲۰۱۰.

The pain.

رنج.

People buried under 30 million tons of rubble.

مردم زیر سی میلیون تن آوار دفن شده بودند.

Overwhelming.

طاقت فرسا.

Three hundred forty Cuban doctors

سیصد و چهل پزشک کوبایی

were already on the ground long term.

نیز همین حالا آماده خدمت بودند.

More were on their way. Many more were needed.

تعداد بیشتری هم در راه بود. تعداد بیشتر دیگری هم لازم بود.

At ELAM, students worked round the clock

در ELAM، دانشجویان شبانه روزی مشغول تماس

گرفتن با ۲٫۰۰۰ فارغ التحصیل بودند.

to contact 2,000 graduates.

As a result, hundreds arrived in Haiti,

در نتیجه صدها نفر به هائیتی اومدند،

27 countries' worth, from Mali in the Sahara

از ۲۷ کشور، از ملی در صحرای آفریقا گرفته

to St. Lucia, Bolivia, Chile and the USA.

تا سن لوییز ، بولیوی، شیلی و ایالات متحده.

They spoke easily to each other in Spanish

با هم براحتی به اسپانیایی حرف می زدند

and listened to their patients in Creole

و به بیماران کرولی زبانشون گوش می کردند،

thanks to Haitian medical students

اینها به لطف دانشجوهای پزشکی اهل هائيتی بود

flown in from ELAM in Cuba.

که از ELAM کوبا پرواز کرده بودند.

Many stayed for months,

خیلی هاشون ماهها موندند،

even through the cholera epidemic.

حتی در دوران شیوع وبا.

Hundreds of Haitian graduates

صدها فارغ التحصیل اهل هائیتی

had to pick up the pieces,

که باید این تکه ها رو جمع می کردند،

overcome their own heartbreak,

بر اندوه خودشون غلبه می کردند،

and then pick up the burden

و بعد بار ساخت یک نظام

of building a new public health system for Haiti.

بهداشت عمومی تازه را برای هائیتی به دوش می گرفتند.

Today, with aid of organizations and governments

امروزه با کمک سازمانها و دولتها،

from Norway to Cuba to Brazil,

از نروژ گرفته تا برزیل و کوبا،

dozens of new health centers have been built,

دهها مرکز بهداشت جدید ساخته شده،

staffed, and in 35 cases, headed

نیرو گرفتند و در ۳۵ مورد، تحت سرپرستی

by ELAM graduates.

فارغ التحصیلان ELAM اند.

Yet the Haitian story

البته داستان هائیتی

also illustrates some of the bigger problems

بعضی مشکلات بزرگتر رو که خیلی کشورها

faced in many countries.

باهاش روبرو هستند رو به تصویر کشید.

Take a look:

نگاهی بیندازید:

748 Haitian graduates by 2012, when cholera struck,

۷۴۸ هائیتیایی تا سال ۲۰۱۲ فارغ التحصیل می شوند، وقتی وبا اتفاق افتاد،

nearly half working in the public health sector

نزدیک نیمی از اونها در بخش بهداشت عمومی کار می کردند

but one quarter unemployed,

اما یک سوم بیکار بودند،

and 110 had left Haiti altogether.

و ۱۱۰ تایی هم از هائیتی رفته بودند.

So in the best case scenarios,

بنابراین در بهترین حالت ممکن،

these graduates are staffing

این فارغ التحصیلها استخدام شده

and thus strengthening public health systems,

و به طبع نظام بهداشت عمومی در جایی تقویت میشه که

where often they're the only doctors around.

اونها تنها پزشکان موجود در این اطراف هستند.

In the worst cases, there are simply not enough jobs

در بدترین موارد، خیلی ساده شغل کافی

in the public health sector,

در بخش سلامت عمومی وجود نداره،

where most poor people are treated,

جاییکه فقیرترین آدمها مداوا میشوند،

not enough political will, not enough resources,

اراده سیاسی کافی نیست، منابع کافی نیستند،

not enough anything —

هیچی کافی نیست--

just too many patients with no care.

فقط یک عالم بیمار بدون مراقبت.

The grads face pressure from their families too,

فارغ التحصیلها از سوی خانواده هاشون هم تحت فشارند،

desperate to make ends meet,

از پس تامین مخارجشون درموندن،

so when there are no public sector jobs,

در نتیجه وقتی شغلی در بخش دولتی نیست

these new MDs decamp into private practice,

این پزشکان تازه کار جذب بخش خصوصی شده

or go abroad to send money home.

یا به خارج میروند تا پولی به خونه بفرستند.

Worst of all, in some countries,

از همه بدتر، در برخی کشورها

medical societies influence accreditation bodies

جوامع پزشکی با نفوذ بر نهادهای تایید صلاحیت

not to honor the ELAM degree,

خواستار این هستند مدارک ELAM معتبر شناخته نشوند،

fearful these grads will take their jobs

ترسشان از این که این فارغ التحصیلها شغلهای اونها را دستشون بگیرند

or reduce their patient loads and income.

یا باعث کاهش در درآمد و تعداد مریضهاشون بشوند.

It's not a question of competencies.

مساله صلاحیت نیست.

Here in the USA, the California Medical Board

اینجا در ایالات متحده، برد پزشکی کالیفرنیا

accredited the school after rigorous inspection,

بعد از بازرسیهای سفت و سخت مدرسه را متعبر شناخت،

and the new physicians are making good

و پزشکهای جدید از این طرح موفق در کوبا

استفاده لازم رو کردن،

on Cuba's big bet,

برد پزشکیشون رو گذروند و در

passing their boards and accepted

محله های بسیار خوشنام

into highly respected residencies

از نیویورک گرفته تا شیکاگو و نیومکزیکو پذیرفته شدن.

from New York to Chicago to New Mexico.

دویست نفر، اونها

با انرژی و البته ناخشنود به ایالات متحده

Two hundred strong, they're coming

بر می گردند.

back to the United States energized,

همانطوری یکی از فارغ التحصیلها میگه،

and also dissatisfied.

As one grad put it,

in Cuba, "We are trained to provide quality care

در کوبا « ما آموزش دیدیم که خدمات مراقبتی مساوی رو

with minimal resources,

با حداقل منابع ارائه کنیم،

so when I see all the resources we have here,

پس وقتی همه این منابعی که اینجا داریم رو می بینم

and you tell me that's not possible,

و بهم میگین که ممکن نیست،

I know it's not true.

میدونم که درست نیست.

Not only have I seen it work, I've done the work."

نه تنها شاهد این بودم که جواب داده، بلکه خودم هم این کار رو کردم.»

ELAM's graduates,

فارغ التحصیلان ELAM،

some from right here in D.C. and Baltimore,

که بعضیهشون درست اهل همین جاهستند، یعنی دی. سی. و بالتیمور،

have come from the poorest of the poor

از فقیرترین محلات میان تا

to offer health, education

به جامعه شون بهداشت، تحصیلات

and a voice to their communities.

و ارائه کنند و صدای اونها باشن.

They've done the heavy lifting.

اونها بخش عمده کار رو انجام دادن.

Now we need to do our part

الان لازمه که ما سهم خودمون رو

to support the 23,000 and counting,

در حمایت از ۲۳٫۰۰۰ و حساب کردن روی اونها نشون بدیم،

All of us —

همه ما--

foundations, residency directors, press,

نهادها، راهنمای دوره های رزیدنسی، مطبوعات،

entrepreneurs, policymakers, people —

کارآفرینها، سیاست گذارها، مردم--

need to step up.

لازمه که پیش قدم بشن.

We need to do much more globally

احتیاج به انجام اقدامات جهانی تری داریم

to give these new doctors the opportunity

تا به پزشکها فرصت ثابت کردن

to prove their mettle.

خمیره شون رو داده باشیم.

They need to be able

اونها به این احتیاج دارند که

to take their countries' licensing exams.

امتحانات مربوط به اخذ پروانه کار رو در کشورهاشون بدن.

They need jobs in the public health sector

اونها به مشاغلی در بخش بهداشت عمومی

or in nonprofit health centers

یا مراکز بهداشت غیرانتفاعی نیازمند تا

to put their training and commitment to work.

تعهد و آموزششون را به خدمت بگیرن.

They need the chance to be

اونها ب این فرصت که پزشک

the doctors their patients need.

بیمارانی باشند که بهشون احتیاج دارن.

To move forward,

برای حرکت به جلو،

we may have to find our way back

شاید باید راهمون رو از طریق متوسل شدن به

to that pediatrician who would

اون پزشک کودکان پیدا کنیم که

knock on my family's door

وقتی بچه بودم در خونمون رو

on the South Side of Chicago when I was a kid,

واقع در قسمت جنوبی شیکاگو میزد،

who made house calls,

تلفنهای خانه به خانه می کرد،

who was a public servant.

خدمتگزار عمومی بود.

These aren't such new ideas

اینها ایده های چندان تازه ای

of what medicine should be.

از آنچه پزشکی باید باشه نیستند.

What's new is the scaling up

آنچه که تازه است افزایش آماری

and the faces of the doctors themselves:

و البته چهره خود پزشکهاست:

an ELAM graduate is more likely to be a she

یه فارغ التحصیل بیشتر احتمال مونت بودنش هست

than a he;

تا مذکر.

In the Amazon, Peru or Guatemala,

در آمازون، گواتمالا یا پرو،

an indigenous doctor;

یه پزشک بومی،

in the USA, a doctor of color

در ایالات متحده، دکتر رنگین پوستی

who speaks fluent Spanish.

که اسپانیایی را و بسیار روان صحبت می کنه.

She is well trained, can be counted on,

بخوبی آموزش دیده، میشه روش حساب کرد،

and shares the face and culture of her patients,

چهره و فررهنگ بیمارانش رو نشون میده

and she deserves our support surely,

و قطعا شایسته حمایت ما هستش،

because whether by subway, mule, or canoe,

چون شده با مترو، قاطر یا قایق

she is teaching us to walk the walk.

به ما صحت اعمالش رو نشون میده.

Thank you. (Applause)

متشکرم. (تشویق)