Fred Swaniker: The leaders who ruined Africa, and the generation who can fix it

فرد سوانیکر: رهبرانی که آفریقا را تخریب کردند، و نسلی که می تواند آن را اصلاح کند

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

I experienced my first coup d'état at the age of four.

اولین تجربه ام از کودتا در سن چهار سالگی بود.

Because of the coup d'état,

به دلیل کودتا،

my family had to leave my native home of Ghana

خانواده ام مجبور به ترک وطنم غنا شدند

and move to the Gambia.

و به گامبیا رفتند.

As luck would have it,

از شانس ما،

six months after we arrived,

شش ماه بعد از اینکه ما به آنجا رسیدیم

they too had a military coup.

آنها هم یک کودتای نظامی داشتند.

I vividly remember being woken up in the middle of the night

به روشنی به خاطر دارم که ما در نیمه شب بیدار شدیم

and gathering the few belongings we could

و چیزهایی که داشتیم را جمع و جور کردیم

and walking for about two hours

و به مدت دو ساعت راه رفتیم

to a safe house.

تا به خانه ای امن رسیدیم.

For a week, we slept under our beds

برای یک هفته، ما در زیر تختخواب ها میخوابیدیم

because we were worried that bullets might fly through the window.

چون نگران بودیم مبادا گلوله ها از پنجره به داخل بیایند.

Then, at the age of eight,

سپس، در سن هشت سالگی،

we moved to Botswana.

ما به بتسووانا نقل مکان کردیم.

This time, it was different.

این بار، متفاوت بود.

There were no coups.

در آنجا کودتایی وجود نداشت.

Everything worked. Great education.

همه چیز درست بود. تحصیل عالی.

They had such good infrastructure that even at the time they had

آنها زیرساختارهای بسیار خوبی داشتند؛ طوریکه حتی در آن زمان

a fiber-optic telephone system,

سیستم تلفن فیبرنوری داشتند،

long before it had reached Western countries.

خیلی زودتر از ایننکه به کشورهای غربی برسد.

The only thing they didn't have

تنها چیزی که نداشتند

is that they didn't have

این بود که آنها

their own national television station,

ایستگاه تلویزیون ملی نداشتند،

and so I remember watching

خُب به خاطر دارم ما تلویزیون کشوره همسایه

TV from neighboring South Africa,

آفریقای جنوبی را تماشا می کردیم،

and watching Nelson Mandela in jail

و دیدن نلسون ماندلا در زندان

being offered a chance to come out

که به او فرصت آزادی داده شده بود

if he would give up the apartheid struggle.

البته اگر از مبارزه علیه آپارتاید (نژادپرستی) دست بر میداشت.

But he didn't. He refused to do that

اما او نپذیرفت. او نپذیرفت که اینکار را کند

until he actually achieved his objective

تا واقعا به هدفش برای

of freeing South Africa from apartheid.

آزادی آفریقای جنوبی از آپارتاید رسید.

And I remember feeling how just one good leader

و من احساس اینکه یک رهبر خوب چگونه می تواند

could make such a big difference in Africa.

چنین تفاوت عظیمی را در آفریقا ایجاد کند را به خاطر دارم.

Then at the age of 12,

در سن ۱۲ سالگی،

my family sent me to high school in Zimbabwe.

خانواده ام مرا به دبیرستانی در زیمباوه فرستادند

Initially, this too was amazing:

نخست، این بسیار جالب بود:

growing economy, excellent infrastructure,

اقتصاد در حال رشد، زیربناهای عالی،

and it seemed like it was a model

و به نظر می رسید که این مدلی

for economic development in Africa.

برای توسعه اقتصادی در آفریقا بود.

I graduated from high school in Zimbabwe

من از دبیرستانی در زیمباوه فارغ التحصیل شدم

and I went off to college.

و به کالج رفتم.

Six years later, I returned to the country.

شش سال بعد، به کشور بازگشتم.

Everything was different.

همه چیز تغییر کرده بود.

It had shattered into pieces.

کشور تکه تکه شده بود.

Millions of people had emigrated,

میلیونها نفر مهاجرت کرده بودند،

the economy was in a shambles,

و اقتصاد به کشتارگاهی تبدیل شده بود،

and it seemed all of a sudden that 30 years

و به نظر می رسید همه آن ۳۰ سال

of development had been wiped out.

توسعه در یک لحظه پاک شده است.

How could a country go so bad so fast?

چگونه یک کشور میتواند به این سرعت تخریب شود؟

Most people would agree

بیشتر مردم هم رای بودند که

that it's all because of leadership.

این به دلیل رهبری است.

One man, President Robert Mugabe,

یک مرد، رئیس جمهور رابرت موگابه،

is almost single-handedly responsible

تقریبا به تنهایی مسئول

for having destroyed this country.

تخریب کشور است.

Now, all these experiences of living in different

خُب، تمامی آن تجربیات برای زندگی در

parts of Africa growing up

مناطق مختلف آفریقا

did two things to me.

دو چیز را در من ایجاد کرد.

The first is it made me fall in love with Africa.

اول اینکه مرا عاشق آفریقا کرد.

Everywhere I went,

هر کجایی که رفتم،

I experienced the wonderful beauty of our continent

زیبایی شگفت انگیزی از قاره ام را تجربه کردم

and saw the resilience and the spirit of our people,

و شاهد انعطاف پذیری و روح بزرگ مردم بودم،

and at the time, I realized that I wanted to dedicate

و آنوقت پی بردم که می خواهم همه

the rest of my life to making this continent great.

زندگیم را برای بزرگی این قاره وقف کنم.

But I also realized that making Africa great

اما متوجه این هم شدم که بزرگ کردن آفریقا

would require addressing this issue of leadership.

نیاز به پرداختن به موضوع رهبری دارد.

You see, all these countries I lived in,

بله می بینید که، همه این کشورها که من در آنها زندگی کردم،

the coups d'état

کودتا داشتند

and the corruption I'd seen in Ghana and Gambia

و فساد دولتی که در غنا و گامبیا

and in Zimbabwe,

و زیمباوه دیدم،

contrasted with the wonderful examples I had seen

مقابل نمونه های بسیار شگفت انگیزی بود

in Botswana and in South Africa of good leadership.

که در بوتسووانا و آفریقای جنوبی از رهبری دیده بودم.

It made me realize that Africa would rise or fall

این باعث شد که من بفهمم که آفریقا به دلیل رهبرانش

because of the quality of our leaders.

می تواند پیشرفت کند یا به زوال رود.

Now, one might think, of course,

خُب شاید فکر کنید که البته

leadership matters everywhere.

رهبری در همه جا اهمیت دارد.

But if there's one thing you take away from my talk today, it is this:

اما اگر تنها یک چیز از سخنان امروز من شما دریافت کنید، این است:

In Africa, more than anywhere else in the world,

در آفریقا ، بیشتر از هر جای دیگری در جهان،

the difference that just one good leader can make

یک رهبر خوب می تواند تفاوت های

is much greater than anywhere else, and here's why.

بزرگتری را از هر جای دیگر ایجاد کند، به دلیلی که اشاره می کنم.

It's because in Africa, we have weak institutions,

زیرا در آفریقا، ما نهادهای اجتماعی ضعیفی داریم،

like the judiciary, the constitution,

مانند قوه قضایه، قانون اساسی،

civil society and so forth.

جامعه مدنی و غیره.

So here's a general rule of thumb that I believe in:

خُب این در اینجا قاعده کلی است که من به آن باور دارم:

When societies have strong institutions,

هنگامی که جوامع نهادهای قوی دارند،

the difference that one good leader can make is limited,

تفاوتی که یک رهبر می تواند [در کشور] ایجاد کند محدود است،

but when you have weak institutions,

اما هنگامی که نهاد های اجتماعی ضعیفی دارید،

then just one good leader

تنها یک رهبر خوب

can make or break that country.

می تواند کشور را بسازد و یا نابودش کند.

Let me make it a bit more concrete.

بگذارید روشن تر توضیح دهم.

You become the president of the United States.

تو رئیس جمهور آمریکا می شوی.

You think, "Wow, I've arrived.

با خودتان فکر می کنید، "خُب به هدف زدم.

I'm the most powerful man in the world."

من قدرتمندترین مرد جهان هستم."

So you decide, perhaps let me pass a law.

بنابر این تصمیم می گیرید که قانونی را تصویب کنید.

All of a sudden, Congress taps you on the shoulder

ناگهان، کنگره می زند روی شانه ات

and says, "No, no, no, no, no, you can't do that."

و می گوید،"نه ، نه، نه، تو نمی توانی اینکار را بکنی."

You say, "Let me try this way."

تو می گویی،" بگذارید این را امتحان کنیم."

The Senate comes and says, "Uh-uh,

سنا می آید جلو و می گوید،" نه،

we don't think you can do that."

فکر نمیکنم تو بتوانی اینکار را بکنی."

You say, perhaps, "Let me print some money.

تو می گویی ، " بگذارید اسکناس چاپ کنیم

I think the economy needs a stimulus."

من فکر می کنم اقتصاد نیاز به محرکه دارد."

The central bank governor will think you're crazy.

رئیس بانک مرکزی فکر میکند تو دیوانه ای.

You might get impeached for that.

ممکن است برای اینکار استیضاح شوی.

But if you become the president of Zimbabwe,

اما اگر رئیس جمهور زیمباوه بشوی،

and you say, "You know, I really like this job.

و بگویی، "می دانید، من واقعا این کار را دوست دارم.

I think I'd like to stay in it forever." (Laughter)

و می خواهم تا ابد در این شغل بمانم." ( خنده تماشاگران)

Well, you just can.

خُب میتوانی اینکار را بکنی.

You decide you want to print money.

تصمیم میگیری که پول چاپ کنی.

You call the central bank governor and you say,

رئیس بانک مرکزی را صدا می زنی و می گویی،

"Please double the money supply."

"لطفا چاپ اسکناس را دوبرابر کن"

He'll say, "Okay, yes, sir,

او می گوید،" بسیار خوب، چشم قربان،

is there anything else I can do for you?"

کار دیگری هست که بتوانم برای شما انجام دهم؟"

This is the power that African leaders have,

این قدرتیست که رهبران افریقایی دارند،

and this is why they make the most difference

و به همین دلیل است که آنها می توانند تفاوتهای بزرگ

on the continent.

در این قاره ایجاد کنند.

The good news is that

خبر خوب این است که

the quality of leadership in Africa has been improving.

کیفیت رهبری در آفریقا بهبود یافته است.

We've had three generations of leaders, in my mind.

به نظر من ما سه نسل از رهبران را داشته ام.

Generation one are those who appeared

نسل اول کسانی اند که در

in the '50s and '60s.

دهه پنجاه و شصت میلادی ظهور کردند.

These are people like Kwame Nkrumah of Ghana

این افراد مانند قوام نکرومه در عنا

and Julius Nyerere of Tanzania.

و ٓجولیوس نییرور در تانزانیا .

The legacy they left is that they brought independence to Africa.

میراثی که آنها استقلال برای آفریقا بود.

They freed us from colonialism,

آنها ما را از استعمار نجات دادند،

and let's give them credit for that.

و اجازه دهید برایشان اعتبار قائل شویم.

They were followed by generation two.

نسل دوم بعد از آنها آمد.

These are people that brought nothing

این افراد هیچ چیزی برای آفریقا نیاورند

but havoc to Africa.

به جز ویرانی.

Think warfare, corruption, human rights abuses.

فکر کنید به این همه جنگ، فساد، نقض حقوق بشر.

This is the stereotype of the typical African leader

این کلیشه ای عمومی از رهبران آفریقا

that we typically think of:

که ما معمولا درباره آنها فکر می کنیم:

Mobutu Sese Seko from Zaire,

موبوتو سسه سوکو از زئیر،

Sani Abacha from Nigeria.

سانی آباچا از نیجریه.

The good news is that most of these leaders have moved on,

خبر خوب آنکه بیشتر این رهبران کنار رفتند،

and they were replaced by generation three.

و نسل سوم رهبران جایگزین آنها شدند.

These are people like the late Nelson Mandela

افرادی مانند نلسون ماندلا

and most of the leaders that we see in Africa today,

و بیشتر رهبرانی که امروزه در آفریقا می بینیم،

like Paul Kagame and so forth.

مانند پُل کاگامه و غیره

Now these leaders are by no means perfect,

این رهبران بی نقص نیستند،

but the one thing they have done is that they have

ولی یکی از چیزهایی که انجام دادند این است که

cleaned up much of the mess of generation two.

بیشتر خربکاری هایی که نسل دوم رهبران انجام داده اند را پاک کرده اند.

They've stopped the fighting,

آنها جنگ را متوقف کردند،

and I call them the stabilizer generation.

من به آنها نسل تثبیت کننده می گویم.

They're much more accountable to their people,

این رهبران در نظر مردم قابل اعتمادتر هستند،

they've improved macroeconomic policies,

آنها سیاستهای اقتصاد کلان را بهبود بخشیده اند،

and we are seeing for the first time

و برای اولین بار می بینیم

Africa's growing, and in fact it's the second fastest

آفریقا رشد اقتصادی دارد، در حقیقت دومین رشد اقتصادی منطقه ای در

growing economic region in the world.

جهان را داراست.

So these leaders are by no means perfect,

خُب این بدین معنا نیست که این رهبران کامل و بی نقص هستند،

but they are by and large

بلکه آنها به اذن افراد زیادی

the best leaders we've seen in the last 50 years.

بهترین رهبرانی هستند که ما در پنجاه سال گذشته دیدیم.

So where to from here?

خُب از کجا به اینجا رسیدیم؟

I believe that the next generation

به عقیده من که نسل آینده

to come after this, generation four,

که بعد از این نسل روی کار میایند، نسل چهارم،

has a unique opportunity

یک فرصت منحصر بفرد

to transform the continent.

برای دگرگونی این قاره دارند.

Specifically, they can do two things

بویژه، آنها می توانند دو کار را انجام دهند

that previous generations have not done.

که نسل قبلی آنها را انجام نداده.

The first thing they need to do

اولین کاری که باید بکنند این است

is they need to create prosperity for the continent.

برای این قاره رفاه و ثروت ایجاد کنند.

Why is prosperity so important?

چرا رفاه و ثروت بسیار مهم است؟

Because none of the previous generations

زیرا هیچ یک از نسلهای گذشته

have been able to tackle this issue of poverty.

قادر به مقابله با فقر نبودند

Africa today

آفریقا امروز

has the fastest growing population in the world,

سریعترین رشد جمعیتی جهان را داراست،

but also is the poorest.

ولی فقیرترین هم هست.

By 2030, Africa will have a larger workforce than China,

تا سال ۲۰۳۰، آفریقا نیروی کاری بیشتری از چین خواهد داشت،

and by 2050, it will have the largest workforce in the world.

و تا سال ۲۰۵۰، آفریقا بیشترین نیروی کار جهان را خواهد داشت.

One billion people will need jobs in Africa,

در آفریقا یک میلیارد نفر به کار نیاز خواهند داشت،

so if we don't grow our economies fast enough,

پس اگر اقتصاد ما با سرعت کاقی رشد نکند،

we're sitting on a ticking time bomb,

ما روی یک بمب ساعتی خواهیم نشست،

not just for Africa but for the entire world.

این نه تنها برای آفریقا بلکه برای همه جهان خواهد بود.

Let me show you an example

اجازه دهید به شما یک نمونه

of one person who is living up to this legacy

نشان دهم فردی که زندگی میکند تا

of creating prosperity: Laetitia.

رفاه و ثروت را به عنوان میراثی بیافریند: لاتیتیا

Laetitia's a young woman from Kenya

لاتیتیا زن جوانی اهل کنیاست

who at the age of 13 had to drop out of school

که در سن سیزده سالگی مدرسه را ترک کرد

because her family couldn't afford to pay fees for her.

زیرا خانواده اش قادر نبودند هزینه مدرسه اش را بپردازند.

So she started her own business rearing rabbits,

خُب او کسب و کار خودش که پرورش خرگوش بود

which happen to be a delicacy in this part of Kenya

را شروع کرد که اتفاقا خوراک لذیذی در این بخش از کنیا که او اهل آنجاست،

that she's from.

شده است.

This business did so well that within a year,

عملکرد تجارت او در طی یکسال چنان خوب بود،

she was employing 15 women

که پانزده زن را استخدام کرد

and was able to generate enough income

و توانست درامد کافی بدست آورد

that she was able to send herself to school,

تا هزینه مدرسه اش رابپردازد وبه مدرسه رود،

and through these women

و از طریق این زنان

fund another 65 children to go to school.

۶۵ کودک دیگر را به مدرسه بفرستد.

The profits that she generated,

او ازسودی که حاصل کرد،

she used that to build a school,

برای ساخت یک مدرسه استفاده کرد،

and today she educates

و امروز او تحصیل ۴۰۰ کودک

400 children in her community.

در جامعه خودشان را بعهده دارد.

And she's just turned 18.

و او فقط ۱۸ سالش است.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

Another example is Erick Rajaonary.

نمونه دیگر اریک راجونری هست

Erick comes from the island of Madagascar.

اریک اهل ماداگاسکار است.

Now, Erick realized that agriculture

او تشخیص که کشاورزی میتواند

would be the key to creating jobs

کلیدی برای ایجاد شغل

in the rural areas of Madagascar,

در مناطق روستایی ماداگاسکار باشد،

but he also realized that fertilizer was a very

او نیز متوجه شد این شد که کود برای

expensive input for most farmers in Madagascar.

بیشتر کشاورزان ماداگاسکاری بسیار گران قیمت است.

Madagascar has these very special bats

ماداگاسکار دارای نوعی خفاش بخصوص است

that produce these droppings

که مولد فضولاتی است که

that are very high in nutrients.

دارای مواد بسیارمغذی برای زمین است.

In 2006, Erick quit his job as a chartered accountant

در سال ۲۰۰۶، اریک از شغلش به عنوان حسابدار خبره استعفاء داد

and started a company to manufacture

و یک شرکت تولید

fertilizer from the bat droppings.

کود از فضولات خفاشها ایجاد کرد،

Today, Erick has built a business

امروز، اریک تجارتی را ایجاد کرده

that generates several million dollars of revenue,

که چندین میلیون دلار درآمد دارد،

and he employs 70 people full time

و ۷۰ نفر را تمام وقت در استخدام دارد

and another 800 people during the season

و ۸۰۰ نفر کارمند در فصلی که خفاشها

when the bats drop their droppings the most.

بیشترین فضولات را تولید میکنند در آن کار می کنند.

Now, what I like about this story

چیزی که من درباره این موضوع دوست دارم

is that it shows that opportunities to create prosperity

این است که این نشان میدهد که فرصتهایی برای ایجاد ثروت

can be found almost anywhere.

وجود دارد که میتواند در هرجایی آنها را یافت.

Erick is known as the Batman.

اریک به عنوان مرد خفاشی مشهور شده.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

And who would have thought that you would have

چه کسی می توانست فکر کند که شما بتوانید

been able to build a multimillion-dollar business

کاری با درآمدی چندین میلیون دلاری را داشته باشید

employing so many people just from bat poo?

و افراد زیادی برای شما کار کنند تنها با فضله خفاش؟

The second thing that this generation needs to do

دومین چیزی که این نسل [ از رهبران] می بایستی انجام دهند

is to create our institutions.

ایجاد نهادهای اجتماعی برای ما هستند.

They need to build these institutions such that we

آنها می بایستی نهادهایی ایجاد کنند که

are never held to ransom again

ما دیگر هرگز خون بهایی گزاف را

by a few individuals like Robert Mugabe.

بواسطه وجود افرادی مانند رابرت موگابه نپردازیم.

Now, all of this sounds great,

خُب، همه اینها به نظر عالی می ایند،

but where are we going to get this generation four from?

اما این نسل چهارم رهبران را از کجا خواهیم آورد؟

Do we just sit and hope that they emerge

آیا باید تنها بنشینیم و امیدوار باشیم که شانسی این افراد ظاهر شوند،

by chance, or that God gives them to us?

ویا اینکه خداوند به ما این رهبران را بدهد؟

No, I don't think so.

نه، من اینطور فکر نمی کنم.

It's too important an issue for us to leave it to chance.

این برای ما بسیار پر اهمیت است که بخواهیم آن را به شانس بسپاریم.

I believe that we need to create African institutions,

من معتقدم نیاز داریم که نهادهای آفریقایی را ایجاد کنیم،

home-grown, that will identify and develop

که این رهبران را بطور سیستماتیک

these leaders in a systematic, practical way.

و کاربردی شناسایی و رشد دهند، رشدی منطقه ای.

We've been doing this for the last 10 years

ما این کار را طی ده سال گدشته از طریق

through the African Leadership Academy.

آکادمی رهبری آفریقا انجام داده ایم.

Laetitia is one of our young leaders.

لاتیتتیا یکی از رهبران ماست.

Today, we have 700 of them that are being groomed

امروز ما ۷۰۰ نفر از آنها را داریم

for the African continent,

که برای قاره آفریقا تربیت می شوند،

and over the next 50 years,

و در ۵۰ سال آینده،

we expect to create 6,000 of them.

ما انتظار داریم که حدود ۶٫۰۰۰ نفر را در آنجا داشته باشیم.

But one thing has been troubling me.

اما یک چیز مرا اذیت می کند.

We would get about 4,000 applications a year

ما حدود ۴٫۰۰۰ تقاضا در سال دریافت می کنیم

for 100 young leaders that we could take

و تنها ۱۰۰ نفر رهبر جوان را می توانیم

into this academy,

در این آکادمی جذب کنیم،

and so I saw the tremendous hunger that existed

و خُب شاهد ولعی شگرف برای این آموزشی

for this leadership training that we're offering.

که برای رهبری ارائه می شود، هستم.

But we couldn't satisfy it.

اما نمیتوانیم آن را برآورده کنیم.

So today, I'm announcing for the first time in public

خُب امروز، برای اولین بار در عموم اعلام می کنم

an extension to this vision for the African Leadership Academy.

چشم اندازی برای گسترش آکادمی رهبری آفریقایی را درنظر داریم.

We're building 25 brand new universities in Africa

قصد داریم ۲۵ دانشگاه جدید را بسازیم

that are going to cultivate this next generation

که رهبران نسل جدید آفریقا را

of African leaders.

پرورش خواهد داد.

Each campus will have 10,000 leaders at a time

هر یک از دانشگاه ها در هر مقطع زمانی ۱۰٫۰۰۰ رهبر را آموزش خواهند داد

so we'll be educating and developing

بنابراین ما به آموزش و گسترش

250,000 leaders at any given time.

۲۵۰٫۰۰۰ رهبری جدید در هر مقطع زمانی اقدام خواهیم کرد.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

Over the next 50 years, this institution

در طول پنجاه سال آینده، این نهاد

will create three million transformative leaders

۳ میلیون رهبر دگرگون کننده

for the continent.

برای این قاره خواهد آفرید.

My hope is that half of them

و امید من این است که نیمی از این افراد

will become the entrepreneurs that we need,

تبدیل به کار آفرین هایی شوند که نیاز داریم،

who will create these jobs that we need,

تا بتوانند مشاغل مورد نیاز را ایجاد کنند،

and the other half

و نیم دیگر به

will go into government

بخش دولتی

and the nonprofit sector,

و غیر انتفاعی رو بیاورند،

and they will build the institutions that we need.

و نهاد های اجتماعی مورد نیاز را ایجاد کنند.

But they won't just learn academics.

اما آنها تنها روشهای آکادمیک را نمی آموزند.

They will also learn how to become leaders,

بلکه فرا میگیرند که چگونه رهبر باشند،

and they will develop their skills as entrepreneurs.

آنها مهارتهای شان را به عنوان کارآفرین گسترش میدهند.

So think of this as Africa's Ivy League,

خُب من این را به عنوان لیگ آیوی آفریقا در نظر می گیرم

but instead of getting admitted because of your SAT scores

ولی به جای اینکه مبنای پذیرش افراد به دلیل نمره دبیرستانی

or because of how much money you have

و یا به دلیل اینکه چقدر پول دارند

or which family you come from,

یا اینکه از چه خانواده ای آمدند، باشد

the main criteria for getting into this university

معیارهای اصلی برای ورود به این دانشگاه این است

will be what is the potential that you have

که پتانسیل شما برای

for transforming Africa?

دگرگون کردن آفریقا چه خواهد بود؟

But what we're doing is just one group of institutions.

اما آنچه که ما قصد دایم انجام دهیم تنها یک گروه از نهاد هاست.

We cannot transform Africa by ourselves.

ما خودمان نمی توانیم آفریقا را دگرگون کنیم.

My hope

امید من

is that many, many other home-grown

این است که نهادهای منطقه ای

African institutions will blossom,

آفریقایی بسیار زیادی در آینده شکوفا شوند،

and these institutions will all come together

و این نهاد ها همه با هم

with a common vision of developing

یک دیدگاه مشترک برای ایجاد و گسترش

this next generation of African leaders,

نسل جدید رهبران آفریقا،

generation four,

نسل چهارم، داشته باشند،

and they will teach them this common message:

و آنها این پیام مشترک را به این رهبران بیاموزانند:

create jobs, build our institutions.

شغل بیافرینید، نهادهای خودتان را ایجاد کنید.

Nelson Mandela once said,

نلسون ماندلا یکبار گفت،

"Every now and then,

"اکنون و پس از این،

a generation is called upon to be great.

نسلی بزرگ خوانده خواهد شد.

You can be that great generation."

شما می توانید این نسل بزرگ باشید."

I believe that if we carefully identify and cultivate

من معتقدم که اگر ما به دقت، نسل جدید

the next generation of African leaders,

رهبران آفریقا را شناسایی کنیم وآنها را پرورش دهیم،

then this generation four that is coming up

بعدا با این نسل چهارم، رهبرانی خواهند آمد که

will be the greatest generation that Africa

بزرگترین نسل رهبران آفریقا خواهند شد

and indeed the entire world has ever seen.

که بی شک جهان تا آن زمان خواهد دید.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)