Nature is everywhere -- we just need to learn to see it | Emma Marris

Translator: Soheil PG Reviewer: Sara, English-Persian (Farsi)

We are stealing nature from our children.

ما داریم طبیعت را از فرزندان خود می‎دزدیم.

Now, when I say this, I don't mean that we are destroying nature

منظورم از گفتن این حرف این نیست که ما در حال نابودی طبیعتی هستیم

that they will have wanted us to preserve,

که فرزندانمان از ما می خواهند آن را حفظ کنیم،

although that is unfortunately also the case.

گرچه متأسفانه این مسأله نیز در حال وقوع است.

What I mean here is that we've started to define nature in a way

منظورم این است که تعریف ما از طیبعت

that's so purist and so strict

از اساس به قدری خرده‌گیرانه و خشک بوده

that under the definition we're creating for ourselves,

که با توجه به آن تعریفی که برای خود به وجود آورده‌ایم،

there won't be any nature left for our children

دیگر چیزی به اسم طبیعت برای فرزندانمان

when they're adults.

هنگام بزرگسالیشان باقی نخواهد ماند.

But there's a fix for this.

اما برای این مسئله راه حلی وجود دارد.

So let me explain.

حالا بگذارید توضیح بدهم.

Right now, humans use half of the world

در حال حاضر انسان‌ها در حال استفاده از نصف کره زمین

to live, to grow their crops and their timber,

برای زندگی کردن، پرورش محصولات و تولید چوب،

to pasture their animals.

و نیز چرای حیوانات خود هستند.

If you added up all the human beings,

اگر تمامی انسان‌ها را روی هم بگذاریم

we would weigh 10 times as much as all the wild mammals put together.

وزنشان به ده برابر تمامی پستانداران وحشی روی هم رفته خواهد رسید.

We cut roads through the forest.

ما در دل جنگل جاده احداث می‌کنیم.

We have added little plastic particles to the sand on ocean beaches.

به شن‌های سواحل اقیانوس‌ها خورده پلاستیک اضافه کرده‌ایم.

We've changed the chemistry of the soil with our artificial fertilizers.

ساختار خاک را با کودهای مصنوعی خود عوض کرده‌ایم.

And of course, we've changed the chemistry of the air.

و البته، ساختار هوا را نیز تغییر داده‌ایم.

So when you take your next breath,

بنابراین هر دفعه که نفس می‌کشید،

you'll be breathing in 42 percent more carbon dioxide

دارید ۴۲ درصد کربن دی اکسید بیشتری

than if you were breathing in 1750.

در مقایسه با سال ۱۷۵۰ تنفس می‌کنید.

So all of these changes, and many others,

بنابراین تمامی این تغییرات، وبسیاری تغییرات دیگر،

have come to be kind of lumped together under this rubric of the "Anthropocene."

به گونه‌ای بر روی هم تلنبار شده‌اند و مفهومی با عنوان عصر "آنتروپوسین" را

And this is a term that some geologists are suggesting

بوجود آورده‌اند. و این اصطلاحی است که بعضی از زمین‌شناسان

we should give to our current epoch,

برای نامیدن دوره کنونیمان پیشنهاد کرده‌اند،

given how pervasive human influence has been over it.

که از تأثیر فراگیر بشر در این دوره نشأت می گیرد.

Now, it's still just a proposed epoch, but I think it's a helpful way

البته این تنها یک پیشنهاد برای توصیف دوره کنونی است، اما من عقیده دارم

to think about the magnitude of human influence on the planet.

که راه خوبی برای تفکر در مورد میزان تأثیر انسان بر کره زمین است.

So where does this put nature?

پس در چنین وضعیتی تکلیف طبیعت چیست؟

What counts as nature in a world where everything is influenced by humans?

در دنیایی که همه چیز تحت تأثیر انسان‌ها قرار دارد، چه چیز طبیعت تلقی می‌شود؟

So 25 years ago, environmental writer Bill McKibben said

۲۵ سال پیش نویسنده محیط زیست بیل مک‌کیبن گفت

that because nature was a thing apart from man

به دلیل اینکه طبیعت و بشر دو مفهوم جداگانه‌اند

and because climate change meant

و به دلیل اینکه تغییرات آب و هوایی

that every centimeter of the Earth was altered by man,

به این معنا بوده که هر سانت از کره زمین به واسطه بشر دستخوش تغییر شده،

then nature was over.

پس دیگر طبیعتی باقی نمانده است.

In fact, he called his book "The End of Nature."

در حقیقت، او اسم کتاب خود را "پایان طبیعت" گذاشت.

I disagree with this. I just disagree with this.

من با این نظر مخالفم. راستیتش من با این نظر مخالفم.

I disagree with this definition of nature, because, fundamentally, we are animals.

من با این تعریف از طبیعت مخالفم، چرا که همه ما اساسا از نسل حیوان هستیم.

Right? Like, we evolved on this planet

اینطور نیست؟ منظورم این است که ما در این سیاره

in the context of all the other animals with which we share a planet,

در تعامل با تمامی دیگر حیواناتی که با آنها این سیاره را شریک شده‌ایم تکامل پیدا کرده‌ایم،

and all the other plants, and all the other microbes.

و همچنین تمامی دیگر گیاهان و میکروب‌ها

And so I think that nature

و بنابراین من عقیده دارم که طبیعت

is not that which is untouched by humanity, man or woman.

آن چیزی نیست که تا کنون تحت تأثیر بشر، چه مرد و چه زن قرار نگرفته باشد.

I think that nature is anywhere where life thrives,

من عقیده دارم طبیعت در هرجا که حیات رونق داشته باشد وجود دارد.

anywhere where there are multiple species together,

طبیعت در هر جایی که گونه‌های متعدد در کنار یکدیگر جمع شده‌اند

anywhere that's green and blue and thriving and filled with life

هرجایی که گیاه و آب به چشم می‎خورد و مملو از حیات

and growing.

و در حال رشد است وجود دارد.

And under that definition,

و تحت چنین تعریفی،

things look a little bit different.

قضیه کمی فرق می‌کند.

Now, I understand that there are certain parts of this nature

من درک می‎کنم که مکان‎های خاصی از طبیعت وجود دارد

that speak to us in a special way.

که ما با آنها ارتباط خاصی برقرار می‎کنیم.

Places like Yellowstone,

مکان‎هایی مثل یلواستون

or the Mongolian steppe,

یا اِستِپ‌های مغولستان،

or the Great Barrier Reef

یا دیواره بزرگ مرجانی

or the Serengeti.

یا سرنگتی

Places that we think of as kind of Edenic representations

مکان‎هایی که به آنها به چشم مثال‎هایی بهشتی

of a nature before we screwed everything up.

از طبیعت قبل از اینکه همه چیز را به هم بریزیم نگاه می‎کنیم.

And in a way, they are less impacted by our day to day activities.

و می‌شود گفت که آنها واقعاً هم هم کمتر تحت تأثیر فعالیت‎های روزانه ما قرار دارند.

Many of these places have no roads or few roads,

در بسیاری از این مکان‎ها هیچ جاده‎ای ساخته نشده یا جاده‎های خیلی کمی وجود دارد،

so on, like such.

و از این‏‎جور صحبتها.

But ultimately, even these Edens are deeply influenced by humans.

اما در نهایت، حتی این باغ‎های بهشتی نیز به شدت تحت تأثیر انسان‎ها هستند.

Now, let's just take North America, for example,

حالا بیایید آمریکای شمالی را به عنوان مثال در نظر بگیریم،

since that's where we're meeting.

چرا که خودمان الآن آنجا هستیم.

So between about 15,000 years ago when people first came here,

حدود ۱۵ هزار سال پیش وقتی اولین بار مردم به این منطقه پا گذاشتند،

they started a process of interacting with the nature

سلسله تعاملاتی را با طبیعت برقرار کردند

that led to the extinction of a big slew of large-bodied animals,

که باعث انقراض تعداد بسیاری از پستانداران عظیم‎الجثه شد،

from the mastodon to the giant ground sloth,

از ماستودون گرفته تا تنبل زمینی غول‎ پیکر،

saber-toothed cats,

و ببرهای چاقو دندان،

all of these cool animals that unfortunately are no longer with us.

تمامی این حیوانات شگفت‎انگیز که متأسفانه دیگر در میان ما نیستند.

And when those animals went extinct,

و هنگامی که این حیوانات منقرض شدند،

you know, the ecosystems didn't stand still.

اکوسیستم‎ها به حالت اولیه خود باقی نماندند.

Massive ripple effects changed grasslands into forests,

تأثیرات متعاقب عظیم ناشی از این انقراض علفزارها را به جنگل‎ها تبدیل کرد،

changed the composition of forest from one tree to another.

و باعث تغییر ساختار جنگل‎ها و تک تک درختان آنها شد.

So even in these Edens,

بنابراین حتی در این باغ‎های بهشتی،

even in these perfect-looking places

حتی در این مکان‎های ظاهرا بی نقص

that seem to remind us of a past before humans,

که به نظر می‎رسد ما را به یاد گذشته‎ای قبل از انسان‎ها بیندازد،

we're essentially looking at a humanized landscape.

ما اساسا با منظره‎ای بشر‎ساخته روربرو هستیم.

Not just these prehistoric humans, but historical humans, indigenous people

نه تنها توسط انسان‎های ماقبل تاریخ، بلکه انسان‎های بعد از تاریخ، از بومیان منطقه گرفته،

all the way up until the moment when the first colonizers showed up.

تا زمانی که اولین استعمارگران به منطقه پا گذاشتند.

And the case is the same for the other continents as well.

و این قضیه در مورد قاره‎های دیگر هم صدق می‎کند.

Humans have just been involved in nature

انسان‎ها همواره با طبیعت

in a very influential way for a very long time.

به صورت بسیار تأثیرگذاری برای مدت بسیار طولانی در تعامل بوده‎اند.

Now, just recently, someone told me,

اخیرا، فردی به من گفت،

"Oh, but there are still wild places."

"اوه، اما هنوز مکان‏‎های بکر وجود دارد."

And I said, "Where? Where? I want to go."

و من گفتم، "کجا؟ کجا؟ می‎خواهم به آنجا بروم."

And he said, "The Amazon."

و او گفت، "آمازون."

And I was like, "Oh, the Amazon. I was just there.

و من گفتم، "اوه، آمازون! من همین تازگی آنجا بودم."

It's awesome. National Geographic sent me to Manú National Park,

جای معرکه‎ایست. نشنال جئوگرافیک من را به پارک ملی مانو فرستاد،

which is in the Peruvian Amazon,

که در منطقه آمازونِ واقع در کشور پرو قرار دارد،

but it's a big chunk of rainforest, uncleared, no roads,

اما این مکان یک جنگل بارانی بزرگ است که پاکسازی نشده و در آن جاده‎ای احداث نشده

protected as a national park,

و از آن به عنوان یک پارک ملی محافظت شده است،

one of the most, in fact, biodiverse parks in the world.

در حقیقت یکی از متنوع‎ترین پارک‎های دنیا به لحاظ زیستی است.

And when I got in there with my canoe, what did I find, but people.

و وقتی که با قایقم به آنجا رفتم، می‎دانید به چه برخوردم؟ مردم!

People have been living there for hundreds and thousands of years.

مردم صدها هزار سال بود که در آنجا زندگی می‎کرده‎اند.

People live there, and they don't just float over the jungle.

و مردمی که در آنجا زندگی می‎کنند، جنگل را دست نخورده باقی نمی‎گذارند.

They have a meaningful relationship with the landscape.

بلکه آنها با مکان ارتباطی معنادار دارند.

They hunt. They grow crops.

آنها به شکار و پرورش محصول می پردازند.

They domesticate crops.

گیاهان طبیعی را تحت استفاده خود در می‌آورند.

They use the natural resources to build their houses,

از منابع طبیعی برای ساختن خانه‌های خود،

to thatch their houses.

و نیز پوشاندن سقف خانه‎های خود استفاده کنند.

They even make pets out of animals that we consider to be wild animals.

حتی حیواناتی را که ما به آنها به چشم حیوانات وحشی نگاه می‌کینم به حیوانات اهلی تبدلیل می‌کنند.

These people are there

مردم در این مکان در حال زندگی بوده

and they're interacting with the environment

و با محیط زندگی خود در حال تعامل هستند

in a way that's really meaningful and that you can see in the environment.

به صورتی معنادار و به گونه‌ای که در محیط نمود پیدا می‌کند.

Now, I was with an anthropologist on this trip,

من در این سفر با یک انسان‎شناس همراه شدم،

and he told me, as we were floating down the river,

و او، در حالی که داشتیم با قایق به سمت پایین رودخانه حرکت می‌کردیم، به من گفت

he said, "There are no demographic voids in the Amazon."

او گفت: "در منطقه آمازون هیچ نوع فضای خالی از جمعیت وجود ندارد."

This statement has really stuck with me,

این گفته واقعا در ذهن من باقی مانده است،

because what it means is that the whole Amazon is like this.

چرا که معنایش آن است که وضعیت در سراسر آمازون اینگونه است.

There's people everywhere.

مردم همه جا حضور دارند.

And many other tropical forests are the same,

و بسیاری از جنگل‌های استوایی دیگر نیز به همین ترتیب بوده،

and not just tropical forests.

و قضیه تنها به این جنگل‌ها محدود نمی‌شود.

People have influenced ecosystems in the past,

انسان‎‌ها در گذشته اکوسیستم‎‌ها را تحت تآثیر خود قرار داده‌اند،

and they continue to influence them in the present,

و هم‌اکنون نیز در حال تأثیرگذاری بر آن‌ها هستند،

even in places where they're harder to notice.

حتی در مکان‌هایی که تشخیص این تآثیرات سخت‌تر است.

So, if all of the definitions of nature that we might want to use

به این ترتیب، اگر تمامی تعاریفی که ما از طبیعت ارائه می‌دهیم

that involve it being untouched by humanity

به گونه‌ای باشد که طبیعت در آن دست نخورده

or not having people in it,

و یا عاری از حضور بشرباشد،

if all of those actually give us a result where we don't have any nature,

و بنابراین ما را به این نتیجه برسانند که دیگر طبیعتی باقی نمانده،

then maybe they're the wrong definitions.

پس شاید همه این تعاریف از اساس غلط باشند.

Maybe we should define it by the presence of multiple species,

شاید باید طبیعت را در قالب وجود گونه‌های مختلف،

by the presence of a thriving life.

و وجود حیاتِ در حال رشد و رونق تعریف کرد.

Now, if we do it that way,

حالا اگر اینگونه آن را تعریف کنیم،

what do we get?

چه نتیجه‌ای به دست می‌آید؟

Well, it's this kind of miracle.

نتیجه این تعریف خارق‌العاده است.

All of a sudden, there's nature all around us.

ناگهان، همه چیزِ اطرافِ ما طبیعت تلقی می‌شود

All of a sudden, we see this Monarch caterpillar

ناگهان، این کرم ابریشم شهریار را می‌بینیم

munching on this plant,

که در حال جویدن این گیاه است،

and we realize that there it is,

و متوجه می‌شویم که این همان طبیعت است،

and it's in this empty lot in Chattanooga.

طبیعت همچنین در این قطعه زمین خالی در چاتانوگا وجود دارد.

And look at this empty lot.

و واقعا هم به این قطعه زمین خالی نگاه کنید.

I mean, there's, like, probably,

منظورم این است که، احتمالا،

a dozen, minimum, plant species growing there,

حد اقل ۱۲ گونه مختلف گیاهی در آن درحال رشد است،

supporting all kinds of insect life,

که حیات انواع حشرات مختلف را در آنجا تامین می‌کند،

and this is a completely unmanaged space, a completely wild space.

و این مکان کاملا بدون مدیریت و کاملا بکر است.

This is a kind of wild nature right under our nose,

این مکان نمونه‌ای از طبیعت بکر است که درست جلوی چشممان قرار دارد،

that we don't even notice.

و ما حتی متوجه آن هم نمی‌شویم.

And there's an interesting little paradox, too.

و در این میان یک نکته تناقض‌آمیز جالب هم وجود دارد.

So this nature,

این نوع طبیعت،

this kind of wild, untended part

این بخش دست نخورده و مدیریت نشده

of our urban, peri-urban, suburban agricultural existence

از حیات شهری، نیمه شهری و برون شهری کشاورزی ما

that flies under the radar,

که از توجه به دور می‌ماند،

it's arguably more wild than a national park,

اتفاقاً به نحو قابل دفاعی بکرتر از یک پارک ملی است،

because national parks are very carefully managed

چرا که پارک‌های ملی به طرز بسیار دقیقی

in the 21st century.

در قرن ۲۱ مدیریت می‌شوند.

Crater Lake in southern Oregon, which is my closest national park,

کریتر لیک واقع در ایالت اورگان جنوبی که نزدیک‌ترین پارک ملی به من است،

is a beautiful example of a landscape that seems to be coming out of the past.

نمونه‌ای زیبا از یک منطره است که به نظر می‌رسد به طبیعت زمان‌های گذشته تعلق داشته باشد.

But they're managing it carefully.

اما این مکان به دقت تحت مدیریت است.

One of the issues they have now is white bark pine die-off.

یکی از مسائلی که در حال حاضر با آن مواجه هستند مرگ و میر کاج ساق سفید است.

White bark pine is a beautiful, charismatic --

کاج ساق سفید یک اَبَرگیاه زیبا و پرجذبه --

I'll say it's a charismatic megaflora

از نظر من پر جذبه است

that grows up at high altitude --

که در ارتفاعات بالا رشد می‌کند --

and it's got all these problems right now with disease.

و اکنون با بیماری‌های زیادی دست به گریبان است.

There's a blister rust that was introduced,

مثلا نوعی زنگ تاول که وارد منطقه شد،

bark beetle.

همچنین سوسک‌های چوب‌خوار.

So to deal with this, the park service has been planting

بنابراین برای حل این مسائل، پارکداری منطقه

rust-resistant white bark pine seedlings in the park,

شروع به کاشت نهال‌های کاج‌ ساق سفید مقاوم در مقابل زنگ تاول در این پارک کرده،

even in areas that they are otherwise managing as wilderness.

حتی در مناطقی که آن‌ها را به حساب به عنوان مناطق بکر مدیریت می‌کنند.

And they're also putting out beetle repellent in key areas

و همچنین از مواد ضد سوسک چوب‌خوار در مناطق کلیدی

as I saw last time I went hiking there.

مطابق آنچه طی آخرین پیاده‌روی‌ام دیدم استفاده می‌کنند.

And this kind of thing is really much more common than you would think.

و چنین وضعیتی از آنچه فکرش را می‌کنید بسیار شایع‌تر است.

National parks are heavily managed.

پارک‌های ملی به شدت تحت مدیریت قرار دارند.

The wildlife is kept to a certain population size and structure.

میزان جمعیت و ساختار حیات وحش تا حد مشخصی اجازه رشد پیدا می‌کند.

Fires are suppressed.

آتش‌سوزی‌ها را خنثی می‌کنند.

Fires are started.

آتش‌سوزی‌های برنامه ریزی شده راه می‌اندازند.

Non-native species are removed.

گونه‌های غیر بومی را بر می‌چینند.

Native species are reintroduced.

گونه‌های بومی را دوباره به منطقه وارد می‌کنند.

And in fact, I took a look,

و در حقیقت، من بررسی کردم،

and Banff National Park is doing all of the things I just listed:

و در پارک ملی بنف تمامی کارهایی که نام بردم انجام می‌شود:

suppressing fire, having fire,

خنثی سازی آتش، به راه اندازی آتش،

radio-collaring wolves, reintroducing bison.

نصب قلاده‌های ردیابی برای گرگ‌ها، واردسازی دوباره گاومیش کوهان‌دار آمریکایی.

It takes a lot of work to make these places look untouched.

زحمت بسیار زیادی لازم است تا اینکه این مکان‌ها دست‌نخورده جلوه کنند.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

And in a further irony, these places that we love the most

و نکته متناقض دیگر این است که، این مکان‌هایی را که ما بیش از هر چیز دیگر به آنها علاقه داریم

are the places that we love a little too hard, sometimes.

مکان‌هایی هستند که گاهی اوقات دیگر آنقدر به آنها می‌رسیم که به ضررشان تمام می‌شود.

A lot of us like to go there,

خیلی از ما دوست داریم به این مکان‌ها برویم،

and because we're managing them to be stable

و به دلیل اینکه آنها را به گونه‌ای مدیریت می‌کنیم

in the face of a changing planet,

که در تضاد با سیاره‌ای درحال تغییر ثابت بمانند،

they often are becoming more fragile over time.

آنها اغلب با گذشت زمان آسیب‌پذیرتر می‌شوند.

Which means that they're the absolute worst places

که در واقع معنایش این است که آنها بدترین مکان‌ها

to take your children on vacation,

برای بردن بچه‌ها برای گذراندن تعطیلات هستند،

because you can't do anything there.

چراکه شما نمی‌توانید در آنجا هیچ کاری انجام دهید.

You can't climb the trees.

نمی‌توانید از درخت‎ها بالا بروید.

You can't fish the fish.

نمی‌توانید ماهیگیری کنید.

You can't make a campfire out in the middle of nowhere.

نمی‌توانید هرجایی که خواستید برای خودتان آتش روشن کنید.

You can't take home the pinecones.

نمی‌توانید میوه‎های کاج را با خود به خانه ببرید.

There are so many rules and restrictions

قوانین و محدودیت‌ها چنان زیاد است

that from a child's point of view,

که از نقطه نظر یک بچه،

this is, like, the worst nature ever.

چنین مکانی، بدترین نوع طبیعت به حساب می‌آید.

Because children don't want to hike

چرا که بچه‌ها دوست ندارند

through a beautiful landscape for five hours

۵ ساعت در یک مکان دیدنی پیاده‌روی کنند

and then look at a beautiful view.

تا به یک منظره زیبا برسند و آن را تماشا کنند.

That's maybe what we want to do as adults,

ممکن است ما به عنوان یک بزرگسال بخواهیم چنین کاری انجام دهیم،

but what kids want to do is hunker down in one spot

اما بچه‌ها دوست دارند در یک نقطه اتراق کنند

and just tinker with it, just work with it,

و همانجا با همه چیز ور بروند، و آن را دست‌کاری کنند،

just pick it up, build a house, build a fort, do something like that.

محیط اطراف را لمس کنند، خانه بسازند، قعله درست کنند، چنین کارهایی انجام دهند.

Additionally, these sort of Edenic places

علاوه بر این، چنین باغ‌های بهشتی

are often distant from where people live.

اغلب دور از محل زندگی مردم قرار دارند.

And they're expensive to get to. They're hard to visit.

و رفتن به آنها هزینه‌بردار و مشکل است.

So this means that they're only available to the elites,

بنابراین معنای این امر آن است که آنها تنها در دسترس طبقه مرفه هستند.

and that's a real problem.

و این یک مشکل بزرگ است.

The Nature Conservancy did a survey of young people,

شورای حفاظت از طبیعت یک نظرسنجی از جوانان به عمل آورد،

and they asked them, how often do you spend time outdoors?

که در آن از آنها پرسید هر چند وقت یک بار اوقات خود را در طبیعت می‌گذارنند؟

And only two out of five spent time outdoors

و از هر ۵ نفر تنها ۲ نفر حد اقل یک بار در هفته .

at least once a week.

اوقات خود را در طبیعت می‌گذراندند.

The other three out of five were just staying inside.

و ۳ نفر دیگر از آن ۵ نفر در خانه‌هایشان می‌ماندند.

And when they asked them why, what are the barriers to going outside,

و وقتی از آنها پرسیدند چرا، چه موانعی برای بیرون رفتن وجود دارد،

the response of 61 percent was,

پاسخ ۶۱ درصد از آنها این بود که،

"There are no natural areas near my home."

"هیچ مکان طبیعی نزدیک خانه من وجود ندارد."

And this is crazy. This is just patently false.

و چنین حرفی غیر معقول است. بی‌شک اشتباه است.

I mean, 71 percent of people in the US

منظورم این است که محل زندگی ۷۱ درصد مردم در ایالات متحده

live within a 10-minute walk of a city park.

تنها ۱۰ دقیقه از پارک‌های شهری فاصله دارد.

And I'm sure the figures are similar in other countries.

و من مطمئنم که این آمار در کشورهای دیگر هم به همین ترتیب است.

And that doesn't even count your back garden,

تازه بدون درنظرگرفتن باغچه‌تان،

the urban creek, the empty lot.

یا جویبار واقع در شهرتان، یا قطعه زمین وا‌ افتاده.

Everybody lives near nature.

مردم همه در نزدیکی طبیعت زندگی می‌کنند.

Every kid lives near nature.

بچه‌ها همه در نزدیکی طبیعت زندگی می‌کنند.

We've just somehow forgotten how to see it.

ولی ما یک جورهایی فراموش کرده‌ایم صبیعت را تشخیص بدهیم.

We've spent too much time watching David Attenborough documentaries

ما آنقدر وقت صرف دیدن مستندهای دیوید اتنبرو

where the nature is really sexy --

که در آنها طبیعت بسیار دلربا جلوه می‌کند کرده‌ایم --

(Laughter)

(خنده)

and we've forgotten how to see the nature that is literally right outside our door,

که دیگر فراموشمان شده چگونه طبیعتی را که درست بیرون خانه‌مان قرار دارد ببینیم،

the nature of the street tree.

مثلا طبیعت موجود در یک درخت کنار خیابان.

So here's an example: Philadelphia.

به عنوان مثال: فیلادلفیا را در نظر بگیریم.

There's this cool elevated railway

در اینجا یک راه‎‌آهن معرکه در ارتفاع چند متری از زمین وجود دارد

that you can see from the ground, that's been abandoned.

که به حال خودش رها شده و شما می‌توانید آن را از روی زمین ببینید.

Now, this may sound like the beginning of the High Line story in Manhattan,

اکنون شاید این مکان آغاز جریانِ های‌لاین پارک در منهتن را برایتان تداعی کند،

and it's very similar, except they haven't developed this into a park yet,

و هر دو مکان در واقع بسیار به هم شبیه هستند، با این تفاوت که این مکان هنوز به پارک تبدیل نشده،

although they're working on it.

گرچه دارند برای تبدیلش به پارک برنامه‌ریزی می‌کنند.

So for now, it's still this little sort of secret wilderness

بنابراین درحال حاضر، این مکان هنوز یک مکان طبیعی سرَی

in the heart of Philadelphia,

در قلب فیلادلفیا به حساب می‌آید،

and if you know where the hole is in the chain-link fence,

و اگر محل شکاف فنسِ توری را بلد باشید،

you can scramble up to the top

می‌توانید چهار دست و پا از فنس بالا بروید

and you can find this completely wild meadow

و در آنجا می‌توانید یک چمنزار کاملا بکر را ببینید

just floating above the city of Philadelphia.

که در بالای شهر فیلادلفیا واقع شده است.

Every single one of these plants grew from a seed

تک تک این گیاهان از یک دانه رشد کرده‌اند

that planted itself there.

که خود‌به‌خود در این مکان کاشته شده است.

This is completely autonomous, self-willed nature.

در این مکان طبیعت کاملا خودرو و خودمختار است.

And it's right in the middle of the city.

و دقیقاً هم در وسط شهر قرار دارد.

And they've sent people up there to do sort of biosurveys,

و اشخاصی به این مکان فرستاده شده‌اند تا تحقیقات زیستی به عمل آورند،

and there are over 50 plant species up there.

و مشخص شده بیش از ۵۰ نوع گونه گیاهی در آنجا وجود دارد.

And it's not just plants.

و اینها صرفاً تعدادی گیاه نیستند.

This is an ecosystem, a functioning ecosystem.

بلکه یک اکوسیستم را تشکیل می‌دهند، یک اکوسیستم دایر و در حال کار.

It's creating soil. It's sequestering carbon.

در آن خاک تولید می‌شود. کربن دی اکسید ذخیره می‎‌شود.

There's pollination going on.

گرده‌افشانی صورت می‌پذیرد.

I mean, this is really an ecosystem.

منظورم این است که واقعا یک اکوسیستم تمام و کمال است.

So scientists have started calling ecosystems like these "novel ecosystems,"

و دانشمندان چنین اکوسیستم‌هایی را "اکوسیستم‌های نوین" نامیده‌اند،

because they're often dominated by non-native species,

چرا که در آنها اغلب گونه‌های غیر بومی غالب هستند،

and because they're just super weird.

و همچنین به این دلیل که بسیار عجیب‌اند.

They're just unlike anything we've ever seen before.

آنها به هیچ چیزی که قبلا دیده‌ایم شباهت ندارند.

For so long, we dismissed all these novel ecosystems as trash.

و ما برای مدتی بسیار طولانی به این اکوسیستم‌های نوین به چشم زائده نگاه می‌کردیم.

We're talking about regrown agricultural fields,

مواردی مانند زمین‌های کشاورزی دوباره رشد کرده،

timber plantations that are not being managed on a day-to-day basis,

کارخانه‌های کشت و زرع چوبی که به طور روزانه مدیریت نمی‌شوند،

second-growth forests generally, the entire East Coast,

عمومِ جنگل‌های بازرشدی، سراسر منطقه ساحل شرقی،

where after agriculture moved west, the forest sprung up.

که بعد از انتقال کشاورزی به ساحل غربی، منطقه جنگلی در آن دوباره به سرعت پدیدار شد.

And of course, pretty much all of Hawaii,

و البته تقریبا کل منطقه هاوایی،

where novel ecosystems are the norm,

که در آن اکوسیستم‌های نوین پدیده‌ای رایج هستند،

where exotic species totally dominate.

و گونه‌های غیر بومی کاملا بر منطقه مسلط‍‌‌‌ هستند.

This forest here has Queensland maple,

مثلا در این جنگل هم درخت افرای کوئینزلندی،

it has sword ferns from Southeast Asia.

و هم سرخس برگ شمشیریِ آسیای جنوب شرقی وجود دارد.

You can make your own novel ecosystem, too.

می‌توانید خودتان هم یک اکوسیستم نوین تولید کنید.

It's really simple.

این کار بسیار ساده است.

You just stop mowing your lawn.

تنها لازم است چمن جلو خانه‌تان را نزنید.

(Laughter)

(خنده)

Ilkka Hanski was an ecologist in Finland, and he did this experiment himself.

ایکا هانسکی یک بوم‌شناس فنلاندی بود، و خودش این آزمایش را انجام داد.

He just stopped mowing his lawn,

او از زدن چمن جلو خانه‌اش دست کشید،

and after a few years, he had some grad students come,

و بعد از چند سال، از چند نفر از دانشجویانش خواست به آنجا بروند،

and they did sort of a bio-blitz of his backyard,

و به یک سلسله تحقیقات بیولوژیکی متمرکز در حیاط خانه‌اش بپردازند،

and they found 375 plant species,

و آنها ۳۷۵ گونه گیاهی،

including two endangered species.

از جمله دو گونه در معرض خطر پیدا کردند.

So when you're up there on that future High Line of Philadelphia,

بنابراین هنگامی که شما آن بالا هستید که به گونه‌ای های‌لاین پارک فیلادلفیا در آینده محسوب می‌شود،

surrounded by this wildness,

و دور و بر آن را حیات طبیعی،

surrounded by this diversity, this abundance, this vibrance,

تنوع زیستی، وفور، و پویایی فرا گرفته است،

you can look over the side

از آن بالا می‌توانید به کنار نگاه کنید

and you can see a local playground for a local school,

و حیاط یک مدرسه محلی را ببینید،

and that's what it looks like.

و این حیاط این شکلی است.

These children have, that --

این دانش‌آموزان، آن --

You know, under my definition,

می‌دانید، با توجه به تعریف من،

there's a lot of the planet that counts as nature,

مکان‌های بسیار زیادی از سیاره ما طبیعت به حساب می‌آیند،

but this would be one of the few places that wouldn't count as nature.

اما این مکان یکی از محدود جاهایی است که طبیعت محسوب نمی‌شود.

There's nothing there except humans, no other plants, no other animals.

در آنجا هیچ چیز به غیر از انسان وجود ندارد، هیچ گیاه یا حیوانی دیده نمی‌شود.

And what I really wanted to do

و آن موقع کاری که واقعا دوست داشتم انجام بدهم

was just, like, throw a ladder over the side

این بود، که یک نردبان به آن طرف پرت کنم

and get all these kids to come up with me into this cool meadow.

تا همه بچه‌ها به این چمنزار معرکه پیش من بیایند.

In a way, I feel like this is the choice that faces us.

و من یک جورهایی فکر می‌کنم که این همان انتخابی است که ما با آن مواجه هستیم.

If we dismiss these new natures as not acceptable or trashy or no good,

اگر ما این نوع جدید از طبیعت را غیر قابل قبول یا زائد یا به‌ درد نخور تلقی کنیم،

we might as well just pave them over.

پس همان بهتر که این مکان‌ها را آسفالت کنیم.

And in a world where everything is changing,

و در دنیایی که همه چیز در حال تغییر است،

we need to be very careful about how we define nature.

ما باید بسیار مراقب چگونگی تعریف خود از طبیعت باشیم.

In order not to steal it from our children,

به منظور اینکه طبیعت را از فرزندانمان ندزدیم،

we have to do two things.

باید دو کار انجام دهیم.

First, we cannot define nature as that which is untouched.

اول اینکه، نمی‌توانیم طبیعت را به عنوان پدیده‌ای دست‌نخورده تعریف کنیم.

This never made any sense anyway.

چنین گفته‌ای هیچ وقت هم با عقل جور در نیامده است.

Nature has not been untouched for thousands of years.

طبیعت هزاران سال است که از دست‌نخوردگی در آمده است.

And it excludes most of the nature that most people can visit

و چنین تعریفی اکثر مکان‌های طبیعی را که اکثر مردم قادر به دیدن کردن از آنها

and have a relationship with,

و برقراری ارتباط با آنها هستند در بر نمی‌گیرد،

including only nature that children cannot touch.

و تنها نوعی از طبیعت را شامل می‌شود که برای بچه‌ها قابل دسترسی و لمس نباشد.

Which brings me to the second thing that we have to do,

و این باعث می‌شود بروم سر کار دومی که باید انجام بدهیم،

which is that we have to let children touch nature,

و آن این است که باید اجازه دهیم بچه‌ها طبیعت را لمس کنند،

because that which is untouched is unloved.

چرا که آنچه قابل لمس نیست قابل دوست داشتن نخواهد بود.

(Applause)

(تشویق)

We face some pretty grim environmental challenges on this planet.

ما با چالش‌های محیطی خوفناکی بر روی این سیاره مواجه هستیم.

Climate change is among them.

تغییرات آب و هوایی یکی از آنهاست.

There's others too: habitat loss is my favorite thing

موارد دیگری هم وجود دارد: نایودی زیستگاه‌ها چالش مورد علاقه خود من است

to freak out about in the middle of the night.

که بخاطر فکر کردن به آن در نصف شب زهره ترک شوم.

But in order to solve them,

اما به منظور حل این چالش‌ها،

we need people -- smart, dedicated people --

ما به افراد -- افراد باهوش و متعهد --

who care about nature.

که به طبیعت اهمیت می‌دهند احتیاج داریم.

And the only way we're going to raise up a generation of people

و تنها راهی که می‌شود نسلی از مردم را پرورش داد

who care about nature

که به طبیعت اهمیت می‌دهند

is by letting them touch nature.

این است که به آنها اجازه دهیم طبیعت را لمس کنند.

I have a Fort Theory of Ecology,

من یک نظریه قعله محور در مورد علم بوم‌شناسی دارم،

Fort Theory of Conservation.

یک نظریه قلعه محور در مورد حفظ منابع طبیعی.

Every ecologist I know, every conservation biologist I know,

من هر بوم‌شناسی را که می‌شناسم، هر زیست‌شناس حفظ منابع طبیعی،

every conservation professional I know,

هر پیشه‌ور حفظ منابع طبیعی،

built forts when they were kids.

هنگام کودکی‌اش قلعه شنی ساخته است.

If we have a generation that doesn't know how to build a fort,

اگر ما نسلی را پرورش دهیم که نداند چگونه قعله درست کند،

we'll have a generation that doesn't know how to care about nature.

نسلی را خواهیم داشت که نمی‌داند چگونه به طبیعت اهمیت دهد.

And I don't want to be the one to tell this kid,

و من نمی‌خواهم فردی باشم که به این بچه،

who is on a special program

که جزئی از یک طرح ویژه است

that takes Philadelphia kids from poor neighborhoods

که کودکان ساکن در محله‌های فقیرنشین فیلادلفیا را

and takes them to city parks,

به پارک‌های شهری مختلف می‌برد،

I don't want to be the one to tell him that the flower he's holding

من نمی‌خواهم فردی باشم که به این بچه بگوید که گلی را که در دست دارد

is a non-native invasive weed that he should throw away as trash.

یک علف هرز غیر بومی مهاجم است و اینکه باید آن را مثل زباله دور بیندازد.

I think I would much rather learn from this boy

فکر می‌کنم که ترجیح بدهم از این پسربچه یاد بگیرم

that no matter where this plant comes from,

که این گیاه از هر جایی که بیاید،

it is beautiful, and it deserves to be touched and appreciated.

موجودی زیباست و لیاقت دارد که قدردانی و لمس شود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)