When I die, recompose me | Katrina Spade

Translator: Iman Ghotbi Reviewer: soheila Jafari

من «کاترینا سپید» هسنم و در خانواده ای بزرگ شدم که همه پزشک بودند

My name is Katrina Spade, and I grew up in a medical family

و حرف زدن راجع به مرگ و مردن سر میز شام خیلی عادی بود

where it was fairly normal to talk about death and dying at the dinner table.

But I didn't go into medicine like so many of my family members.

اما من برخلاف خیلی از اعضای خانواده ام رشته پزشکی را دنبال نکردم

Instead, I went to architecture school to learn how to design.

به جای آن، به دانشکده معماری رفتم تا یاد بگیرم چگونه طراحی کنم

And while I was there, I began to be curious

در آنجا من درباره

about what would happen to my physical body after I died.

این که پس از مرگ چه اتفاقی برای بدنم قرار است بیفتد کنجکاو شدم.

What would my nearest and dearest do with me?

عزیزترین و نزدیکترین کسانم با من چه خواهند کرد؟

So if the existence and the fact of your own mortality

اگر از این واقعیت که همه ما روزی می میریم

doesn't get you down,

نا امید نشویم،

the state of our current funerary practices will.

حتماً از وضعیت کنونی تدفین اجساد مأیوس خواهیم شد

Today, almost 50 percent of Americans choose conventional burial.

امروزه ۵۰ درصد آمریکایی ها خاکسپاری سنتی را انتخاب می کنند

Conventional burial begins with embalming,

خاکسپاری سنتی با مومیایی کردن شروع می شود

where funeral staff drain bodily fluid

ابتدا کارکنان خاکسپاری مایع بدن را می کشند

and replace it with a mixture designed to preserve the corpse

و آن را با ترکیبی که جسد را محافظت می کند جایگزین می کنند

and give it a lifelike glow.

و به آن ظاهری زنده می دهند

Then, as you know, bodies are buried in a casket

بعد، همانطوری که می دانید، جسد در تابوت قرار می گیرد

in a concrete-lined grave

و داخل قبری با دیواره های بتنی

in a cemetery.

در قبرستانی دفن می شود

All told, in US cemeteries,

روی هم رفته در قبرستان های آمریکا

we bury enough metal to build a Golden Gate Bridge,

ما به اندازه ای که بتوانیم یک پل گلدن گیت بسازیم، آهن دفن کرده ایم،

enough wood to build 1,800 single family homes,

آنقدر چوب که بتوانیم ۱۸۰۰ خانه بسازیم،

and enough formaldehyde-laden embalming fluid

و آنقدر ماده مومیایی کننده

to fill eight Olympic-size swimming pools.

که هشت استخر با سایز استاندارد المپیک را پر کند

In addition, cemeteries all over the world are reaching capacity.

به علاوه، ظرفیت قبرستان های سراسر دنیا دارد تکمیل می شود.

Turns out, it doesn't really make good business sense

از آن طرف، از نظر اقتصادی هم منطقی نیست

to sell someone a piece of land for eternity.

که یک تکه زمین را برای ابد به کسی بفروشیم!

(Laughter)

(خنده حضار)

Whose idea was that?

این ایده چه کسی بوده؟!

In some places, you can't buy a plot no matter how much money you have.

بعضی جاها اگر پول زیادی هم داشته باشید نمی توانید حتی یک وجب زمین بخرید

As a result, cremation rates have risen fast.

به همین دلیل، قیمت قبر به سرعت بالا رفته است.

In 1950, if you suggested your grandmother be incinerated after she died,

در ۱۹۵۰، اگر پیشنهاد می دادید که مادربزرگتان پس از مرگ سوزانده شود،

you'd probably be kicked from the family deathbed.

اعضای خانواده احتمالاً در دهانتان می زدند.

But today, almost half of Americans choose cremation,

اما حالا، حدود نیمی از آمریکایی ها مرده سوزی را انتخاب می کنند،

citing simpler,

چون فکر می کنند ساده تر،

cheaper

کم هزینه تر،

and more ecological as reasons.

و با محیط زیست سازگارتر است.

I used to think that cremation was a sustainable form of disposition,

من هم فکر می کردم که مرده سوزی روش مناسب و ماندگاری است

but just think about it for a second.

اما کافیه بار دیگر به آن فکر کنیم.

Cremation destroys the potential we have

مرده سوزی پتانسیل ما برای برگشتن به زمین

to give back to the earth after we've died.

پس از آن که مردیم را نابود می کند.

It uses an energy-intensive process to turn bodies into ash,

در فرآیند مرده سوزی انرژی زیادی برای تبدیل کردن اجساد به خاکستر

polluting the air and contributing to climate change.

استفاده می شود که هوا را آلوده و در تغییرات اقلیمی مشارکت می کند

All told, cremations in the US

مرده سوزی ها در آمریکا

emit a staggering 600 million pounds of carbon dioxide

سالانه حدود ۲۷۰ میلیون تن دی اکسید کربن

into the atmosphere annually.

وارد جو زمین می کنند.

The truly awful truth

واقعاً حقیقت دردناکی است

is that the very last thing that most of us will do on this earth

که آخرین کاری که بیشتر ما بر روی زمین خواهیم کرد

is poison it.

آلوده کردن آن است.

It's like we've created, accepted and death-denied our way into a status quo

مثل این که ما راهی رو انتخاب کردیم

that puts as much distance between ourselves and nature

که تا جایی که از دستمان بر می آید

as is humanly possible.

بین خودمان و طبیعت فاصله بیندازیم

Our modern funerary practices are designed to stave off

روش های خاکسپاری امروزی ما به گونه ای طراحی شده اند که مانع

the natural processes that happen to a body after death.

فرآیندهای طبیعی شوند که پس از مرگ برای جسم ما رخ می دهد

In other words, they're meant to prevent us from decomposing.

به عبارت دیگر، هدف از این روش ها جلوگیری از تجزیه ماست.

But the truth

اما واقعیت این است که

is that nature is really, really good at death.

طبیعت در کار مرگ استاد است.

We've all seen it.

ما همه این را دیده ایم.

When organic material dies in nature,

وقتی یک ماده ارگانیک در طبیعت می میرد،

microbes and bacteria break it down into nutrient-rich soil,

میکروب ها و باکتری ها آن را به خاک غنی از مواد غذایی تجزیه می کنند،

completing the life cycle.

و چرخه حیات تکمیل می شود.

In nature, death creates life.

در طبیعت، مرگ خالق زندگی است.

Back in architecture school, I was thinking about all this,

برگردیم به دانشکده معماری. من داشتم به همه این چیزها فکر می کردم،

and I set out on a plan to redesign death care.

و پروژه ای را شروع کردم برای طراحی یک سیستم خاکسپاری جدید

Could I create a system

آیا من می توانستم سیستمی بسازم

that was beneficial to the earth

که برای زمین مفید باشد

and that used nature as a guide rather than something to be feared?

و به جای آن که از طبیعت بترسد، از آن الگو بگیرد؟

Something that was gentle to the planet?

روشی که با زمین مهربان باشد؟

That planet, after all, supports our living bodies

سیاره ای که زندگی را برای ما به ارمغان آورده است

our whole lives.

زندگی همه ما را.

And while I was mulling this all over

و وقتی من در این افکار غرق بودم،

over the drawing board,

و به تخته زل زده بودم،

the phone rang.

تلفن زنگ زد.

It was my friend Kate.

دوستم «کیت» بود.

She was like, "Hey, have you heard about the farmers

گفت:«هی، درباره کشاورزهایی شنیدی که

who are composting whole cows?"

گاوهای درسته را دارند کامپوست می کنند؟»

And I was like, "Mmmm."

و من این جوری بودم: «هومممم»

(Laughter)

(خنده حضار)

Turns out that farmers in agricultural institutions

جالبه که کشاورزان دهه هاست که که دارند

have been practicing something called livestock mortality composting

فرآیندی به نام «کامپوست کردن احشام مرده» را

for decades.

انجام می دهند.

Mortality composting is where you take an animal high in nitrogen

در این فرآیند، شما لاشه را در محیطی مملو از نیتروژن قرار می دهید

and cover it with co-composting materials that are high in carbon.

و آن را با مواد حاوی مقادیر زیاد کربن می پوشانید.

It's an aerobic process, so it requires oxygen,

این فرآیند هوازی است، پس نیاز به اکسیژن

and it requires plenty of moisture as well.

و همین طور رطوبت کافی دارد

In the most basic setup, a cow is covered with a few feet of wood chips,

در ابتدایی ترین شکل، یک گاو با چند متر تراشه چوب پوشانده می شود،

which are high in carbon,

که کربن زیادی دارند،

and left outside for nature, for breezes to provide oxygen

و در فضای آزاد قرار می گیرد تا نسیم اکسیژن را بیاورد

and rain to provide moisture.

و باران رطوبت را فراهم کند

In about nine months,

بعد از حدود ۹ ماه،

all that remains is a nutrient-rich compost.

تنها چیزی که باقی می ماند یک کمپوست سرشار از مواد مغذی است.

The flesh has been decomposed entirely,

گوشت به طور کامل تجزیه می شود،

as have the bones.

و همین طور استخوان ها.

I know.

می دونم چه حسی داره!

(Laughter)

(خنده حضار)

So I would definitely call myself a decomposition nerd,

بنابراین من خودم را یک خوره ی فرآیند تجزیه می نامم،

but I am far, far from a scientist,

اما من هرگز به یک دانشمند شبیه نیستم،

and one way you can tell this is true

و برای این که بدانید راست می گویم

is that I have often called the process of composting "magic."

خوب است که بدانید من اغلب به فرآیند کمپوست کردن می گویم «جادو»!

(Laughter)

(خنده حضار)

So basically, all we humans need to do

اساساً کل کاری که ما انسان ها باید بکنیم این است که

is create the right environment for nature to do its job.

فضای مناسبی ایجاد کنیم تا طبیعت کار خودش را انجام دهد

It's like the opposite of antibacterial soap.

این درست خلاف کاری است که صابون ضد باکتری انجام می دهد،

Instead of fighting them,

به جای مبارزه با آنها،

we welcome microbes and bacteria in with open arms.

ما میکروب ها و باکتری ها را با آغوش باز می پذیریم.

These tiny, amazing creatures

این مخلوقات کوچولو و شگفت انگیز

break down molecules into smaller molecules and atoms,

مولکول ها را به مولکول ها و اتم های کوچک تر می شکنند،

which are then incorporated into new molecules.

که پس از آن دوباره با هم مولکول های جدیدی را می سازند.

In other words, that cow is transformed.

به عبارت دیگر، آن گاو تغییر شکل یافته است.

It's no longer a cow.

دیگر یک گاو نیست.

It's been cycled back into nature.

به دامان طبیعت بازگشته است.

See? Magic.

می بینید چرا گفتم جادو؟!

You can probably imagine the light bulb that went off in my head

شما احتمالاً می توانید تصور کنید که چه جرقه ای در سرم زده شد،

after I received that phone call.

پس از آن تماس تلفنی.

I began designing a system

من طراحی یک سیستم را شروع کردم

based on the principles of livestock mortality composting

که بر مبنای اصول روش کمپوست کردن احشام مرده،

that would take human beings and transform them into soil.

اجساد انسان را بگیرد و به خاک تبدیل کند.

Fast-forward five years

پنج سال بعد، پروژه چنان پیش رفته است

and the project has grown in ways I truly never could have imagined.

که من نمی توانستم تصورش را هم بکنم.

We've created a scalable, replicable non-profit urban model

ما یک مدل شهری غیرانتفاعی، تکرارپذیر و مقیاس پذیر ساختیم.

based on the science of livestock mortality composting

که بر مبنای علم کامبوست کردن احشام مرده

that turns human beings into soil.

اجساد انسانی را به خاک تبدیل می کند.

We've partnered and collaborated with experts in soil science,

ما تیم هایی از متخصصان علوم خاک، تجزیه، روش های جایگزین تدفین،

decomposition, alternative death care,

حقوق و معماری تشکیل دادیم

law and architecture.

و با آنها همکاری کردیم.

We've raised funds from foundations and individuals

ما از اشخاص حقیقی و حقوقی همیاری مالی گرفتیم

in order to design a prototype of this system,

برای طراحی یک نمونه اولیه از این سیستم.

and we've heard from tens of thousands of people all over the world

و از ده ها هزار نفر از سراسر جهان پیام هایی دریافت کردیم

who want this option to be available.

که مایلند این گزینه را داشته باشند.

OK.

خب.

In the next few years,

در چند سال آینده،

it's our goal to build the first full-scale human composting facility

هدف ما این است که اولین مجتمع کامبوست کردن انسان را بسازیم

right in the city of Seattle.

درست در همین شهر سیاتل.

(Applause)

(تشویق حضار)

Imagine it,

تصور کنید،

part public park,

یک طرف پارک،

part funeral home,

یک طرف غسالخانه،

part memorial to the people we love,

یک طرف یادبودی از کسانی که دوست داریم،

a place where we can reconnect with the cycles of nature

مکانی که ما می توانیم دوباره به چرخه طبیعت متصل شویم

and treat bodies with gentleness and respect.

و با اجساد به احترام و نیکی رفتار کنیم.

The infrastructure is simple.

این پروژه زیرساخت ساده ای دارد.

Inside a vertical core,

درون یک محفظه اصلی عمودی،

bodies and wood chips undergo accelerated natural decomposition,

اجساد و تراشه های چوب، فرآیند تسریع شده ی تجزیه طبیعی را طی می کنند،

or composting,

یا همان کامپوست کردن،

and are transformed into soil.

و به خاک تبدیل می شوند.

When someone dies, their body is taken to a human composting facility.

وقتی کسی می میرد، جسدش به تأسیسات کامپوست کردن آورده می شود.

After wrapping the deceased in a simple shroud,

بعد از پوشاندن کفن به متوفی،

friends and family carry the body to the top of the core,

دوستان و خانواده متوفی، جسدش را به بالای محفظه اصلی می برند،

which contains the natural decomposition system.

که سیستم تجزیه طبیعی در آن قرار دارد.

During a laying in ceremony,

هنگام مراسم تدفین،

they gently place the body into the core

آن ها به آرامی جسد را داخل محفظه می گذارند

and cover it with wood chips.

و با تراشه های چوب می پوشانند

This begins the gentle transformation from human to soil.

به این ترتیب تبدیل آرام انسان به خاک آغاز می شود.

Over the next few weeks, the body decomposes naturally.

ظرف چند هفته آینده، جسد به صورت طبیعی تجزیه می شود.

Microbes and bacteria break down carbon, then protein,

میکروب ها و باکتری ها، کربن و سپس پروتئین را می شکنند

to create a new substance,

تا ماده جدیدی بسازند،

a rich, earthy soil.

خاک غنی خاکستری.

سپس در دل این خاک دوباره زندگی می تواند جوانه بزند.

This soil can then be used to grow new life.

Eventually, you could be a lemon tree.

سرانجام، شما می توانید یک درخت لیمو شده باشید.

(Applause)

(تشویق حضار)

Yeah, thank you.

بله، ممنون.

(Applause)

(تشویق حضار)

Who's thinking about lemon meringue pie right now?

چه کسی الآن هوس پای لیمو کرده؟!

(Laughter)

(خنده حضار)

A lemon drop?

آبنبات لیمویی چطور؟!

Something stronger?

چیز قویتری چطور؟

So in addition to housing the core,

این تأسیسات به جز بخش اصلی،

these buildings will function to support the grieving

ساختمان هایی برای ارائه خدمات غمگساری دارد

by providing space for memorial services and end-of-life planning.

و فضاهایی برای مرور خاطرات و مراسم ختم.

The potential for repurposing is huge.

قابلیت تطبیق این تأسیسات با نیازها زیاد است.

Old churches and industrial warehouses can be converted into places

کلیساها و انبارهای قدیمی می توانند به مکان هایی تبدیل شوند

where we create soil and honor life.

برای تهیه خاک و گرامی داشتن زندگی.

We want to bring back the aspect of ritual

ما می خواهیم آن جنبه از سنت را زنده کنیم

that's been diluted over the past hundred years

که در چند قرن گذشته تضعیف شده

as cremation rates have risen

و همزمان مرده سوزی ها بیشتر شده

and religious affiliation has declined.

و تعلق مذهبی سست شده است.

Our Seattle facility will function as a model for these places

مرکز ما در سیاتل نمونه ای از این مکان ها خواهد بود

all over the world.

برای سراسر جهان.

We've heard from communities in South Africa, Australia,

جوامعی در آفریقای جنوبی، استرالیا، بریتانیا، کانادا و دیگر کشورها

the UK, Canada and beyond.

با ما در ارتباط هستند.

We're creating a design toolkit

ما یک ابزار کمکی برای طراحی تهیه کردیم

that will help others design and build facilities

که دیگران را راهنمایی می کند تا تأسیسات مشابهی راه بیندازند

that will contain technical specifications

این راهنما شامل مشخصات فنی

and regulatory best practices.

و روش های موفق تنظیم مقررات است.

We want to help individuals, organizations,

ما می خواهیم به افراد، سازمان ها،

and down the road, municipalities

و در مرحله بعد، شهرداری ها کمک کنیم

design and build facilities in their own cities.

تا در شهرهای خودشان این تأسیسات را طراحی کنند و بسازند.

The idea is that every one of these places should look and feel completely different

ایده این است که هر کدام از این مکان ها شکل و حس کاملاً متفاوتی داشته باشند

with the same system inside.

اما در درون آن ها یک سیستم کار کند.

They're really meant to be designed for the neighborhood in which they reside

آن ها باید برای محله و شهری که در آن ساخته می شوند طراحی گردند

and the community which they serve.

و برای جامعه ای که به آن خدمت می کنند.

The other idea is for supportive staff to be on hand

ایده دیگر آن است که کارکنانی داشته باشیم

to help families with the care and preparation of loved ones' bodies.

تا به خانواده ها برای آماده کردن عزیز از دست رفته شان یاری رسانند.

We're banishing practices that bewilder and disempower

ما داریم اعمالی را که ما را گیج و ضعیف می کنند کنار می گذاریم

and creating a system that is beautiful and meaningful

و سیستمی می سازیم که زیبا و مفید است

and transparent.

و البته شفاف.

We believe that access to ecological death care

ما معتقدیم دسترسی به خاکسپاری اکولوژیکی

is a human right.

یک حق انسانی است.

OK, so you know the old saying,

بسیار خب، شما می دانید که شعار ما چیست،

if you can compost a cow, you can compost a human?

اگر می توانید یک گاو را کامپوست کنید، چرا یک انسان نه؟!

(Laughter)

(خنده حضار)

Turns out, it's true.

به هرحال، این درست است.

Since 2014, we've been running a pilot project

از ۲۰۱۴، ما یک پروژه آزمایشی راه انداختیم

in the hills of North Carolina

در تپه های کارولینای شمالی

with the Forensic Anthropology Department at Western Carolina University.

با همراهی گروه انسان شناسی قضایی در دانشگاه کارولینای غربی

Six donor bodies have been covered in wood chips,

شش جسد اهدا شده با تراشه های چوب پوشانده شدند،

oxygen provided by breezes,

نسیم اکسیژن را آورد،

microbes and bacteria doing their jobs.

میکروب ها و باکتری ها مشغول کار شدند.

This pilot program has allowed us to demonstrate that it's possible

این پروژه آزمایشی به ما اجازه داد تا نشان دهیم که

to harness the incredible power of natural decomposition

استفاده از توان باورنکردنی تجزیه طبیعی

to turn human bodies into soil,

برای تبدیل اجساد به خاک ممکن است.

and we're working with other universities as well.

و ما در حال همکاری با دانشگاه های دیگری هم هستیم.

Soil scientists at Washington State University,

دانشمندان خاک شناسی و دانشجویان دکترا و فوق لیسانس

the grad students, anyway,

در دانشگاه ایالتی واشنگتن،

are working to compost teeth with amalgam fillings

در حال بررسی کامپوست شدن دندان های پرشده با آمالگام هستند

so that we can understand what happens to the mercury therein.

تا بفهمیم چه بر سر مسی که در آن ها هست می آید.

Next up, we'll be beginning experiments

در آینده، ما آزمایش هایی انجام خواهیم داد

to determine what happens to chemo drugs and pharmaceuticals

تا بفهمیم چه چیزی حین فرآیند کامپوست شدن برای داروها و مواد شیمیایی

during the composting process,

اتفاق می اقتد،

and whether additional remediation will be needed.

و این که آیا یک مرحله اضافه تصفیه لازم است یا نه.

By the way,

به هر حال،

composting creates a great deal of heat,

کامپوست کردن مقدار زیادی حرارت تولید می کند،

especially this particular type of composting.

به خصوص این نوع خاص از کامپوست کردن.

One week after we began composting our fifth donor body,

یک هفته بعد از این که کامپوست کردن جسد پنجم را شروع کردیم،

the temperature inside that mound of wood chips

دما در درون کپه تراشه های چوب

reached 158 degrees Fahrenheit.

به ۷۰ درجه سانتیگراد رسید.

Imagine harnessing that heat to create energy

تصور کنید آن حرارت را برای تولید انرژی یا

or comfort the grieving on a cold day.

گرم کردن مراسم سوگواری در یک روز سرد استفاده کنیم.

The death care revolution has begun.

تحول در خاکسپاری مردگان آغاز شده است.

It's an exciting time to be alive.

اکنون زمان هیجان انگیزی برای زندگی است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)