Who belongs in a city? | OluTimehin Adegbeye

Translator: navid asadi Reviewer: sadegh zabihi

Cities are like siblings in a large polygamous family.

شهرها مانند خواهر و برادر در یک خانواده چند همسری هستند.

Each one has a unique personality and is headed in a distinct direction.

هر کدام دارای شخصیت خاص و رو به سوی جهت مشخصی هستند.

But they all have somewhat shared origins.

اما همه آنها ریشه‌های مشترک دارند.

Sometimes I think postcolonial cities are like the children

بعضی اوقات فکر می‎کنم شهرهای بعد از استعمار مانند بچه‌ها هستند

of the two least-favorite wives,

از دو زن با کمترین محبوبیت،

who are constantly being asked,

که دائما از آن‎ها پرسیده می‌شود،

"Ah, why can't you be more like your sister?"

«آه، چرا نمی‌توانی بیشتر شبیه خواهرت باشی؟»

(Laughter)

(خنده حضار)

The "why" of cities is largely the same, no matter where they are:

این «چرایی» اغلب برای شهرها یکسان است، مهم نیست کجا قرار دارند:

an advantageous location that makes trade and administration possible;

یک مکان مناسب برای امور تجاری و اداری،

the potential for scalable opportunities

پتانسیلی برای فرصت‌های قابل ارتقا

for the skilled and unskilled alike;

به طور برابر برای افراد متخصص و غیرحرفه‌ای،

a popular willingness to be in constant flux

گرایشی محبوب برای در نوسان دائم بودن

and, of course, resilience.

و، البته، تاب آور و پایدار.

The "how" of cities, however, is a whole other story.

اما «چگونگی» شهرها داستان دیگری است.

How are they run?

چگونه ایجاد می‎شوند؟

How do they grow?

چگونه رشد پیدا می‎کنند؟

How do they decide who belongs and who doesn't?

چگونه تصمیم می‌گیرند که چه کسانی به شهر تعلق دارند یا ندارد؟

Lagos is my home.

"لاگوس" شهر من بود.

You can always find the Nigerians

شما همیشه می‎توانید نیجریه‌ای‌ها را

by following the noise and the dancing, right?

با دنبال کردن صدا و رقص پیدا کنید، درسته؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Like any major city, that place is a lot of things,

مانند بسیاری از شهرهای بزرگ، این مکان چیزهای زیادی دارد که

many of which are highly contradictory.

بعضی از آن‌ها به شدت باهم متناقض‌اند.

Our public transportation doesn't quite work,

حمل و نقل عمومی‌مان به خوبی کار نمی‌کند،

so we have these privately owned bright yellow buses

به همین دلیل ما اینچنین اتوبوس‎های خصوصی سبک زردی داریم.

that regularly cause accidents.

که غالبا باعث تصادفات می‌شوند.

Luxury car showrooms line badly maintained and often flooded roads.

ماشین‌های لوکس به شدت حضور دارند و اغلب جاده‌ها را پر می‌کنند.

Street evangelism is only slightly less ubiquitous

آزار خیابانی تنها ذره‌ای از

than street harassment.

تبعید خیابانی فراگیرتر است.

Sex workers sometimes have two degrees, a bank job

برده‎های جنسی غالبا دو درجه دارند: شغل بانکی،

and a prominent role in church.

و یک نقش اساسی در کلیسا.

(Laughter)

(خنده حضار)

On any given day,

در هر روز،

there can be either a party or a burned body

می‌تواند یک جشن و یا بدن سوخته

in the middle of a street.

وسط خیابان وجود داشته باشد.

There is so much that is possible in Lagos

خیلی مواقع ممکن است در لاگوس پیش بیاید

and so much that isn't,

یا پیش نیاید،

and very often the difference between possibility and impossibility

و اغلب تفاوت بین ممکن و غیرممکن

is simply who you are,

این است که شما کی هستید،

and if you're lucky enough, who you're connected to.

و یا اگر خوش شانس باشی، با چه کسی در ارتباط هستی.

Belonging in Lagos is a fluid concept

تعلق به لاگوس یک مفهوم روان است که

determined by ethnic origin, sexual orientation, gender,

به وسیله ریشه نژادی، تمایلات جنسی، جنسیت،

but most visibly and often most violently,

و به طور کاملا واضح و خشونت آمیزی

class.

طبقه افراد تعیین می‎شود.

Before Nigeria became a country,

قبل آنکه نیجریه به کشور تبدیل شود،

fisherpeople from the inland creeks started to come down the Lagos lagoon

ماهی گیران از جویبارهای داخل کشور تا مرداب‎های لاگوس شروع به پایین آمدن کردند

and establish villages along the coast.

و در حاشیه ساحل روستا را گسترش دادند.

About 60 years later, my grandfather, Oludotun Adekunle Kukoyi,

تقریبا ۶۰ سال بعد، پدربزرگم، اولودوتون آدکانله کوکویی هم

also arrived in Lagos.

به لاگوس رسید.

Like me, he was an alumnus of the University of Ibadan,

مانند من، او فارغ التصیل دانشگاه ایبادون بود،

a young member of the educated elite in the independence era.

یک عضو جوان از برگزیدگان تحصیل کرده در دوره مستقل خودشان بود.

Over time, he built an illustrious career as a land surveyor,

بعد از مدت‎ها، او شغل ممتازی را به عنوان نقشه بردار زمین ایجاد کرد.

mapping out now-bustling neighborhoods

محلات پر جنب و جوش را نقشه برداری می‎کرد

when they were just waist-high wild grass.

زمانی‎که آنها تا کمر علف‌های وحشی بلند بودند.

He died when I was nine.

من ۹ سالم بود که او فوت کرد.

And by that time, my family, like the families of those fisherpeople,

و از آن زمان، خانواده‌ام، به مانند خانواده‌های آن ماهی گیران،

knew Lagos as home.

لاگوس را خانه‌شان می‎دانستند.

Among the Yoruba, we have a saying,

در میان یاروبا، ما یک اصطلاحی داریم،

"Èkó gb’olè, ó gb’ọ̀lẹ,"

«اِکوگ‌بوله، اوگ بوله،»

which can be translated to mean that Lagos will welcome anyone.

که می‎تواند اینگونه ترجمه شود که لاگوس پذیرای همه است.

But that saying is becoming less and less true.

اما درستی این گفته به تدریج در حال کم شدن است.

Many Lagosians, including the descendants of those fisherpeople

تعدادی از مردم لاگوس، شامل نوادگان نسل آن ماهیگیران

who arrived generations before my grandfather,

که از نسل قبل از پدربزرگ من بودند،

are now being pushed out

الان مجبور شدند که خانه‌هایی

to make room for an emergent city

برای شهر نو پدید ایجاد کنند

that has been described as "the new Dubai."

که به عنوان «دوبی جدید» تعریف گردد.

You see, Lagos inspires big dreams, even in its leaders,

می‎دانید، لاگوس الهام بخش آرزوهای بزرگ است، حتی رهبرانش،

and successive governments have declared aspirations

و دولت‌های متوالی این اشتیاق

towards a megacity where poverty does not exist.

رسیدن به کلان‌شهری بدون فقر را بیان کرده بودند.

Unfortunately, instead of focusing on the eradication of poverty

متاسفانه، به جای تمرکز بر روی ریشه کن کردن فقر

as you would expect,

همانطور که شما انتظار داشتید،

the strategy of choice focuses on eliminating the poor.

استراتژی‌ها بر روی حذف کردن فقر تمرکز داشتند.

Last October, the Governor announced plans

اکتبر قبلی، دولت برنامه‌اش را مبنی بر

to demolish every single waterfront settlement in Lagos.

تخریب سکونتگاه‎های لبه آب لاگوس اعلام کرد.

There are more than 40 of these indigenous communities

بیش از ۴۰ عدد از سکونتگاه‌های افراد بومی

all over the city,

در سراسر شهر،

with over 300,000 people living in them.

با بیش از ۳۰۰ هزار ساکن.

Otodo Gbame,

اتودوگ بامه،

a hundred-year-old fishing village

روستای ماهیگیری با بیش از ۱۰۰ سال قدمت

with a population about three-quarters that of Monaco

با جمعیتی برابر با سه چهارم جمعیت موناکو

and similar potential for beachfront luxury --

و پتانسیل مشابه برای عیش ساحلی --

(Laughter)

was one of the first to be targeted.

(خنده)

اولین جایی بود که مورد هدف قرار گرفت.

I first heard of Otodo Gbame after the demolition started.

من اولین بار بعد از شروع تخریب بود که درباره اتودوگ بامه شنیدم.

When I visited in November 2016, I met Magdalene Aiyefoju.

وقتی نوامبر ۲۰۱۶ از آنجا دیدن کردم، مگدلین آیه فوجو را دیدم.

She is a now-homeless woman

او الان یک زن بی‌خانمان است

whose surname means, "the world is blind."

که فامیلش معنی «دنیا کور است» را می‌دهد.

Magdalene's son Basil was one of over 20 people

پسر مگدلین، باسیل، یکی از ۲۰ نفری بود که در درگیری منطقه

who were shot, drowned

گلوله خوردند، غرق شدند

or presumed dead in that land grab.

و یا احتمال می‎رفت که مرده باشد.

Standing outside her shelter, I saw the two white-sand football fields

بیرون از سرپناهش، دو زمین فوتبال شن سفید دیدم

where Basil used to play.

جایی که باسیل قبلا بازی می‌کرد.

Spread all around us were the ruins of schools, churches,

اطرافمان خرابی‌های مدارس، کلیساها،

a primary health center, shops,

مرکز بهداشت و سلامت اولیه، مغازه ها،

thousands of homes.

و هزاران خانه بود.

Young children enthusiastically helped to put up shelters,

نوجوانان با اشتیاق به ساختن سرپناه کمک می‌کردند،

and about 5,000 of the residents, with nowhere else to go,

و نزدیک به ۵٫۰۰۰ نفر از ساکنین که جایی برای رفتن نداشتند،

simply stayed put.

به راحتی باقی ماندند.

And then in April,

و سپس در آوریل،

state security personnel came back.

کارکنان امنیت منطقه‌ای برگشتند.

This time, they cleared the community out completely,

این بار، آنها منطقه را با گلوله و تیر و آتش

with beatings, bullets and fire.

به کلی خالی کردند.

As I speak, there are construction crews preparing Otodo Gbame's beaches

الان که با شما صحبت می‌کنم، کارکنان عمرانی در حال آماده کردن ساحل اتودوگ بامه

for anyone who can afford a multi-million-dollar view.

برای کسانی هستند که بتوانند بهای منظره چند ملیون دلاری را پرداخت کنند.

The new development is called "Periwinkle Estate."

توسعه جدید «املاک پراوینکل» نامیده می‌شود.

Forced evictions are incredibly violent and, of course, unconstitutional.

به اجبار بیرون انداختن کاری به شدت خشونت بار و غیرقانونی است.

And yet, they happen so often in so many of our cities,

اما همچنان این اتفاق بسیار در شهرهای ما رخ می‌دهد.

because the first thing we are taught to forget about poor people

زیرا اولین موضوعی که یاد گرفته‌ایم در مورد افراد فقیر فراموش کنیم

is that they are people.

این است که آنها انسان هستند.

We believe that a home is a thing a person absolutely has a right to,

ما معتقدیم که خانه چیزی است که هر کسی حق داشتنش را دارد،

unless the person is poor and the home is built a certain way

به جز زمانی که راجع به فقیران و خانه‌ای که به روش خاص

in a certain neighborhood.

یا محله خاص است صحبت می‌کنیم.

But there is no single definition of the word "home."

اما واژه «خانه» یک تعریف مشخص ندارد.

After all, what is a slum besides an organic response

در مجموع، در برابر پاسخ طبیعی کمبود شدید مسکن و نابرابری درآمد،

to acute housing deficits and income inequality?

حلبی‌آبادها چه هستند؟

And what is a shanty if not a person making a home for themselves

و کلبه چیست اگر مردم نخواهند برای خودشان در برابر تمام نابرابری‌ها

against all odds?

خانه بسازند؟

Slums are an imperfect housing solution,

محلات کثیف و فقیر نشین راه حل کاملی نیست،

but they are also prime examples of the innovation, adaptability

اما بهترین مثال از نوآوری، انطباق پذیری

and resilience at the foundation --

و انعطاف پذیری در اساس --

and the heart --

و در قلب --

of every functional city.

هر شهر کاربردی است.

You don't need to be the new Dubai

شما نیازی ندارید که دوبی جدید باشید

when you're already Lagos.

وقتی خودتان لاگوس هستید.

(Applause)

(تشویق)

We have our own identity,

ما هویت خودمان را داریم،

our own rhythm,

ریتم و آهنگ خودمان را داریم،

and as anyone who knows Lagos can tell you,

و هر کسی که لاگوس را می‌شناسد می‌تواند بگوید،

poor Lagosians are very often the source of the city's character.

فقیران لاگوس اغلب منبع ذات و شخصیت شهر هستند.

Without its poor, Lagos would not be known for its music

بدون این مردم فقیر لاگوس به موسیقی خود معروف نبود،

or its endless energy

یا انرژی بی پایانش

or even the fact that you can buy an ice cold drink or a puppy

و یا حتی این حقیقتی که شما می‌توانید یک نوشیدنی خنک و یا سگ خود را

through your car window.

از پنجره ماشین بخرید.

(Laughter)

(خنده حضار)

The conditions that cause us to define certain neighborhoods as slums

شرایطی که ما را وادار کرد محدوده مشخصی را به عنوان فقیرنشین تعریف کنیم

can be effectively improved,

می‌تواند به طریق موثری بهبود یابد،

but not without recognizing the humanity and the agency

اما نه بدون تشخیص انسانیت و نمایندگی

of the people living in them.

مردمی در آن زندگی می‌کنند.

In Lagos, where public goods are rarely publicly available,

در لاگوس، جایی که وسایل عمومی به ندرت دیده می‌شود،

slum dwellers are often at the forefront of innovating solutions.

ساکنین فقیر اغلب اولین نفرات برای راه حل‌های نو هستند.

After being disconnected from the grid for months

بعد از دوری چند ماهه از شبکه

because the power company couldn't figure out how to collect bills,

چون قدرت کارخانه نمی‌دانست چگونه صورت حساب‌ها را جمع‌آوری کند،

one settlement designed a system that collectivized remittances

یکی از ساکنین سیستمی را برای جمع‌آوری وجوه طراحی کرد

and got everyone cheaper rates into the bargain.

و از هرکس نسبت کمتری در معامله را گرفت.

Another settlement created a reform program

فرد دیگری یک برنامه اصلاحی ایجاد کرد

that hires local bad boys as security.

و پسران شر محلی را به عنوان انتظامات استخدام کرد.

They know every trick and every hideout,

آنها هر ترفند و حقه و پنهانکاری‎ را می‎دانند

so now troublemakers are more likely to get caught and reported to police

حالا مشکل سازها بیشتر دستگیر و به پلیس گزارش داده می‎شوند.

and fewer of the youth end up engaging in criminal activity.

و تعداد کمی در جریان‌های جنایی وارد می‌شوند.

Yet another settlement recently completed

همچنین شهروند دیگری به تازگی سیستم

a flood-safe, eco-friendly communal toilet system.

توالت اشتراکی دوستدار طبیعت و ایمن در برابر سیل ایجاد کرده است.

Models like these are being adopted across Lagos.

مدل‌هایی مانند این در لاگوس پذیرفته شده‌اند.

Informal settlements are incorrectly named as the problem.

سکونت‎های غیر رسمی به اشتباه معضل نامیده شده است

In fact, the real problems are the factors that create them,

حقیقتا، مشکل اصلی عوامل ایجاد آنها هستند،

like the entrenchment of poverty,

مانند ندیدن فقر،

social exclusion

انحصار اجتماعی،

and state failures.

و شکست ایالتی.

When our governments frame slums as threats

وقتی دولت‌های ما محلات فقیر را به عنوان تهدید بیان می‌کند

in order to justify violent land grabs or forced evictions,

تا اخراج اجباری یا غصب با خشونت زمین را توجیه کنند،

they're counting on those of us who live in formal housing

بر روی آن‌ها که در خانه‌های رسمی سکونت داریم حساب می‌کنند

to tacitly and ignorantly agree with them.

تا به صورت ضمنی و نادیده انگارانه با آنها موافقت کنند.

Rather, we must remind them

بلکه ما باید به حکومت یادآوری کنیم

that governments exist to serve not only those who build

که دولت فقط در خدمت آنهایی که می‌سازند

and live in luxury homes,

و در خانه‌های مجلل هستند نیست،

but also those who clean and guard them.

بلکه برای کسانی که آن‎ها را تمیز می‎کنند و مراقبشان هستند نیز هست.

Our --

واقعیت --

(Applause)

(تشویق)

our realities may differ,

واقعیت ما ممکن است متفاوت باشد،

but our rights don't.

اما حقوق ما نه.

The Lagos state government,

دولت ایالتی لاگوس،

like far too many on our continent,

مانند اغلب شهرها در قاره‌ ‎‎ما،

pays lip service to ideas of inclusion,

برای ایده‌های دربردارنده حرف مفت می‎زنند،

while acting as though progress can only be achieved

همزمان طوری رفتار می‎کند که گویا فقط با پاک کردن، سوءاستفاده

by the erasure, exploitation and even elimination of groups

و حتی حذف گروه‎ها می‌شود پیشرفت کرد

it considers expendable.

و منطقی و قابل قبول است.

People living with disabilities who hawk or beg on Lagos streets

افرادی که با ناتوانی در لاگوس دوره‌گردی یا گدایی می‌کنند

are rounded up, extorted

یا به حاشیه رفتند، یا تهدید شده‌اند

and detained.

و یا بازداشت شده‌اند.

Women in low-income neighborhoods are picked up

زنان در محلات با درآمد پایین جایشان را

and charged with prostitution,

به زنان فاحشه داده‌اند،

regardless of what they actually do for a living.

بدون توجه به اینکه آنها برای زندگی‌ چه می‎کنند.

Gay citizens are scapegoated to distract from real political problems.

شهروندان همجنس‌گرا قربانی شدند تا حواسمان از مشکلات سیاسی پرت شود.

But people, like cities, are resilient,

اما مردم، مانند شهرها، پایدار هستند،

and no amount of legislation or intimidation or violence

و هیچ قانون و تهدید و یا خشونتی

can fully eliminate any of us.

نمی‎تواند هیچ یک از ما را حذف کند.

Prostitutes, women and women who work as prostitutes

فاحشگی، زنان و کسانی که تن فروشی می‎کنند

still haven't gone extinct,

همچنان از بین نرفته‌اند،

despite centuries of active suppression.

علی رقم قرن‎ها سرکوب فعال و مداوم.

Queer Africans continue to exist,

همجنسگرایی نیز در آفریقا وجود دارد،

even though queerness is now criminalized in most parts of the continent.

اگرچه در اکثر قسمت‎های قاره جرم محسوب می‌شود.

And I'm fairly certain that poor people don't generally tend to just disappear

و مطمئن هستم که مردم فقیر هم گرایشی به از بین رفتن ندارند

because they've been stripped of everything they have.

زیرا از هر آنچه دارند خالی شده‌اند.

We are all already here,

ما الان همه اینجا هستیم،

and that answers the question

و جواب‎ها به سوالی که

of whether or not we belong.

آیا ما تعلق داریم یا نه.

When those fisherpeople started to sail down the lagoon

زمانی‎که آن ماهیگیران شروع به کشتیرانی در لاگون

in search of new homes,

برای یافتن خانه جدید کردند،

it could not have occurred to them

نمی‎توانست برایشان اتفاق بیفتد

that the city that would rise up around them

شهری که در اطرافشان ایجاد می‎شود

would one day insist that they do not belong in it.

روزی به آن‎ها تعلق ندارد.

I like to believe that my grandfather,

من دوست دارم که باور کنم که پدربزرگم،

in mapping new frontiers for Lagos,

در کشیدن نقشه حد و مرز لاگوس جدید،

was trying to open it up

سعی در باز گذاشتن آن را داشت

to make room for other people to be welcomed by the city

تا منازلی را برای افراد جدید برای پذیرا بودن از طرف شهر بسازد

in the same way that he was.

به همان گونه که خودش بود.

On my way here, my grandma called me

در مسیرم به اینجا، مادربزرگم به من زنگ زد

to remind me how proud she was,

تا به من یادآوری کند که

how proud [my grandfather] and my mother would have been.

خودش، پدربزرگم و مادرم تا چه اندازه احساس سربلندی می‌کنند.

I am their dreams come true.

من رویاهایشان هستم که به واقعیت تبدیل شده.

But there is no reason why their dreams -- or mine, for that matter --

اما دلیلی وجود ندارد که چرا به رویاهای آن‌ها و یا حتی من اجازه داده شده است

are allowed to come true

که به واقعیت تبدیل شوند

while those of others are turned to nightmares.

در حالیکه رویاهای دیگران به کابوس تبدیل شده است.

And lest we forget:

و نباید فراموش کنیم:

the minimum requirement for a dream

که حداقل لازمه برای دیدن یک رویا

is a safe place to lay your head.

گذاشتن سر بر روی یک مکان امن است.

It is too late now for Basil,

الان برای باسیل خیلی دیر شده است،

but not for Magdalene,

اما برای ماگدالن" نه،

not for the hundreds of thousands,

برای صدها هزار دیگر هم نشده است،

the millions still under threat in Lagos

میلیون‌ها نفری که هنوز در لاگوس در معرض تهدید هستند

or any of our cities.

یا هر یک از شهرهایمان.

The world does not have to remain blind

دنیا نباید در برابر

to the suffering that is created when we deny people's humanity,

رنجی که از نادیده گرفتن انسانیت مردم توسط ما بوجود آمده،

or even to the incredible potential for growth that exists

یا حتی پتانسیل رشد فوق‌العاده ای که موجود است، چشم‌ پوشی کند،

when we recognize and value all contributions.

وقتی که ما متوجه سهم ارزشمند هرکس می‎شویم.

We must hold our governments

ما باید دولت‌هایمان،

and ourselves

و خودمان را

accountable

پاسخگو بدانیم

for keeping our shared cities safe for everyone in them,

برای امن نگهداشتن شهرهای مشترکمان برای هرکی که در آن هست،

because the only cities worth building --

زیرا تنها شهرهایی ارزش ساختن دارند --

indeed, the only futures worth dreaming of --

یا درواقع، تنها آینده‎هایی ارزش رویاپردازی را دارند --

are those that include all of us,

که شامل همه ما باشند،

no matter who we are

بدون توجه به اینکه ما کی هستیم

or how we make homes for ourselves.

یا چگونه خانه‌هایمان را برای خودمان می‌سازیم.

Thank you.

ممنون.

(Applause)

(تشویق)