How virtual reality turns students into scientists | Jessica Ochoa Hendrix

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masood Mousavi

How did you discover your passion

شما چطور علاقه‌تان را کشف کردید

or find your career?

یا حرفه خود را پیدا کردید؟

Were you exposed to it?

آیا در معرض آن قرار گرفتید؟

Or was it trial and error?

یا آزمایش و خطا بود؟

As child rights advocate Marian Wright Edelman said,

به‌عنوان مدافع حقوق کودکان «ماریان رایت ادلمن» گفت:

"You can't be what you can't see."

«نمی‌توانید چیزی باشید که نمی‌توانید تصور کنید.»

Fortunately, we now live in a time

خوشبختانه اکنون در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم

when emerging technologies may help us to solve this problem.

که فناوری‌های سریع ممکن است در حل این مشکل به ما کمک کنند.

For the past two years,

در دو سال گذشته،

I've been developing an extended reality program

من درحال‌توسعه یک برنامه حقیقت مجازی بودم که

that enables middle school students from across the country

به دانش‌آموزان راهنمایی سراسر کشور این امکان را می‌دهد

to take on the role of a marine biologist --

که نقش یک زیست‌شناس دریایی را ایفاء کنند،

even if they've never seen the ocean.

حتی اگر تابه‌حال اقیانوس را ندیده باشند.

As one seventh grader who recently completed our program said,

اخیراً یک دانش‌آموز کلاس هفتمی که در برنامه ما شرکت کرده بود، گفت:

"I could see myself as a scientist,

«شاید بتوانم دانشمند بشوم،

because I enjoyed this game."

چون از این بازی لذت بردم.»

This feedback really excited me,

این بازخورد واقعاً من را هیجان‌زده کرد،

because too few students do see themselves as scientists.

چون دانش‌آموزان خیلی کمی خودشان را به‌عنوان دانشمند می‌بینند.

A 2014 study showed that 57 percent of eighth- and ninth-grade students

تحقیقی در سال ۲۰۱۴ نشان داد که ۵۷ درصد از دانش‌آموزان کلاس‌های هشتم و نهم

said, "Science isn't me."

گفته بودند: «علوم مناسب من نیست.»

Coincidentally, also in 2014,

تصادفاً همچنین در سال ۲۰۱۴،

I met Mandë Holford, a marine biochemist,

من با «مندی هولفورد»- یک زیست‌شیمیست دریایی- ملاقات کردم،

and Lindsay Portnoy, an educational psychologist.

همچنین با «لیندسی پورتنوی» که روانشناس تحصیلی است.

The three of us shared a passion

همه ما یک علاقه مشترک داشتیم،

for getting students excited by and comfortable with science.

کاری کنیم که بچه‌ها به علوم علاقه‌مند شده و با آن راحت شوند.

We thought about how we could give children

فکر کردیم که چگونه می‌توانیم به بچه‌ها

the most realistic experience of a scientific career.

واقعی‌ترین تجربه از یک حرفه علمی را بدهیم.

We discussed the research;

درباره این تحقیق بحث کردیم،

it showed that students felt comfortable taking risks when playing games.

که نشان می‌داد، دانش‌آموزان موقع بازی کردن ریسک‌پذیر هستند.

So the three of us started an educational games company

بنابراین هر سه ما، یک کمپانی بازی‌های تحصیلی راه انداختیم

to bring science to life.

که علوم را به زندگی بیاوریم.

Virtual reality seemed like a low-cost way of increasing access.

حقیقت مجازی، به نظر یک راه کم‌هزینه برای افزایش دسترسی بود.

In addition, academic research has shown

در مجموع تحقیقات آکادمیک نشان داده است

that virtual reality may lead to increases in learning retention.

که حقیقت مجازی ممکن است ما را به سمت افزایش توجه به یادگیری هدایت کند.

This was perfect for us, as we wanted to be in schools

که خیلی برای ما خوب بود، چون می‌خواستیم درون مدرسه‌ها باشیم

so that we could reach the most number of students possible,

که به بیشترین تعداد دانش‌آموز ممکن دسترسی داشته باشیم،

particularly students who have been underrepresented in science.

به‌خصوص دانش‌آموزانی که کمتر در علوم شرکت داشتند.

So, with funding from the National Science Foundation,

پس با حمایت مالی سازمان ملی علوم،

we began developing our extended reality program

شروع به توسعه برنامه خود کردیم

that combined virtual reality

که ترکیبی از حقیقت مجازی

with personalized digital journaling.

با تجربیات دیجیتال شخصی‌سازی شده بود.

We worked with teachers while developing it

ما در هنگام توسعه آن با معلم‌ها کار کردیم

to ensure that it would fit seamlessly into existing curricula

تا اطمینان حاصل کنیم که با سیستم آموزشی همخوانی دارد

and empower teachers to use cutting-edge technology in their classroom.

و معلم‌ها را تشویق کردیم که از فناوری جدید در کلاس‌های خود استفاده کنند.

We designed the virtual reality for Google Cardboard,

ما حقیقت مجازی را برای پلتفرم حقیقت مجازی گوگل طراحی کردیم،

which requires only a smartphone

که تنها نیاز به یک گوشی هوشمند

and a 10 dollar VR viewer made of cardboard.

و یک نمایش‌دهنده حقیقت مجازی ۱۰ دلاری کارتنی دارد.

With this inexpensive headset,

با یک هدست ارزان‌قیمت،

students are transported to an underwater expedition.

دانش‌آموزان به یک سفر اکتشافی زیر دریا برده می‌شوند.

Students use their digital journal

دانش‌آموزان از سفر دیجیتالی خود

to write down their notes,

برای یادداشت‌برداری استفاده می‌کنند،

to answer questions,

تا به سؤالات پاسخ دهند،

to construct models

تا مدل‌سازی کنند

and to develop hypotheses.

و فرضیات خود را توسعه دهند.

Students then go to the virtual world to test their hypotheses

سپس به دنیای مجازی می‌روند تا فرضیاتشان را آزمایش کنند

and see if they're accurate,

و ببینند که صحیح هستند یا نه،

much as scientists go to the field

به همان مقداری که دانشمندان

in their careers.

در حرفه‌شان وارد میدان می‌شوند.

When students return to their digital journal,

بعد که سراغ دفترچه دیجیتالی خود برمی‌گردند،

they share their observations, claims,

دریافت‌ها و قضاوت‌ها و مدارک و دلایل خویش را

reasoning and evidence.

به اشتراک می‌گذارند.

The students' written answers and virtual interactions

پاسخ‌های مکتوب دانش‌آموزان و تعامل مجازی آن‌ها

are all updated live

به‌صورت زنده در داشبورد ارزیابی محصل

in an educator assessment dashboard,

بارگذاری می‌شوند.

so that teachers can follow their progress

تا معلم‌ها بتوانند پیشرفت‌ آن‌ها را دنبال کنند

and support them as needed.

و به مقدار مورد نیاز از آن‌ها پشتیبانی کنند.

To give you a better sense, I'm going to show you

برای داشتن درک بهتر، می‌خواهم کمی از آنچه

a little bit of what students see.

دانش‌آموزان می‌بینند را نشان دهم.

This is the virtual reality when they're underwater

این حقیقت مجازی متعلق به زمانی است که زیر آب

observing the flora and fauna.

در حال مشاهده گیاهان و جانداران هستند.

This is the digital journal where they're constructing their models

در این یادداشت دیجیتالی الگوهایشان را بر اساس این داده‌های غیرزنده

based on this abiotic data to show what they expect to see.

می‌سازند تا نشان دهند که انتظار دیدن چه چیزی را دارند.

Here, they're supporting that with qualitative statements.

در اینجا با اظهارات با کیفیت خود از آن حمایت می‌کنند.

And this is the educator dashboard that shows progress

و این داشبورد محصل هست که پیشرفت او را نشان می‌دهد

and enables [teachers] to see the students' answers as they go.

و معلم‌ها را قادر می‌سازد تا پاسخ‌های دانش‌آموزان را در این مسیر ببینند.

When we were creating BioDive,

موقع ساختن «بیو‌دایو»،

again, we really wanted to focus on access,

دوباره، می‌خواستیم که تمرکزمان روی دسترسی باشد،

so we designed it to require only one phone for every four students.

بنابراین طراحی ما، تنها نیازمند یک تلفن برای هر چهار دانش‌آموز بود.

We also knew how collaborative science work is,

همچنین از کارکردِ کار علمی گروهی خبر داشتیم،

so we constructed the experience to only be solved

بنابراین این تجربه تنها به‌واسطه یک همکاری

through collaborative teamwork,

گروهی مشترک قابل‌حل بود،

as each student is an expert in a different geographic location.

چون هر دانش‌آموز در یک موقعیت جغرافیایی متفاوت کارشناس است.

Given that these children's brains are still developing,

با این فرض که مغز این کودکان هنوز در حال رشد است،

we limited each experience to last a maximum of two minutes.

هر تجربه را محدود به حداکثر دو دقیقه کردیم.

And finally, because we know the importance of repeated exposure

و سرانجام، چون از اهمیتِ تکرار در معرض بودن

for internalizing knowledge,

برای نهادینه ساختن دانش واقفیم،

we constructed BioDive to take place over five class periods.

«بیودایو» در دوره‌های پنج کلاسی برگزار می‌شود.

We started piloting BioDive in 2017

دوره آزمایشی آن را در سال ۲۰۱۷ شروع کردیم

in 20 schools in New York and New Jersey.

در ۲۰ مدرسه در نیویورک و نیوجرسی.

We wanted to see students as they were using this new technology.

می‌خواستیم دانش‌آموزان را در حال استفاده از این فناوری جدید ببینیم.

In 2019, now,

الآن در سال ۲۰۱۹،

we are now piloting in 26 states.

این کار را در ۲۶ ایالت شروع کردیم.

What we have heard from teachers who have taught our program:

از معلم‌هایی که برنامه ما را تدریس می‌کنند شنیده‌ایم که:

"It was a nice way to show ocean dynamics without the luxury of actually being there

«روش خوبی برای نشان دادن پویایی اقیانوس بدون صرف هزینه‌ای برای آنجا رفتن بود،

since we are in Ohio."

چون ما در اوهایو هستیم.»

(Laughter)

(خنده حضار)

"It's pretty mind-blowing."

«واقعاً شگفت‌آور است.»

"The students were totally engaged."

«مشارکت دانش‌آموزان ۱۰۰ درصد بود»

But what really gives us hope is what we're hearing from students.

اما از همه امید بخش‌تر، حرف‌های دانش‌آموزان بود.

"I liked how it felt like I was there."

«از این حسی که آنجا بودم خوشم آمد.»

"It's interactive and a fun way to learn."

«یک روش تعاملی و باحال برای یادگیری است.»

"It really gave me realistic examples of how these organisms appear."

«به من مثال‌های واقعی از نحوه ظاهر شدن این جانورها داد.»

"I could see myself as a scientist because it seems really fun."

«به نظرم دانشمند بشوم چون واقعاً باحال بود.»

Our feedback wasn't always so positive.

بازخوردها البته همیشه مثبت نیست.

When we began developing,

وقتی توسعه آن را شروع کردیم،

we started off by asking students

این سؤالات را از دانش‌آموزان پرسیدیم که

what they liked,

چه چیزی دوست داشتند،

what they didn't like

چه چیزی دوست نداشتند

and what they found confusing.

و چه چیزی گیج‌کننده به نظر می‌رسید.

Eventually we began asking what they wished they could do.

بالاخره این سؤال که دلشان می‌خواست چه‌کاری انجام دهند.

Their feedback gave us concrete items to build in

بازخورد آن‌ها باعث شد موارد خاصی را در این برنامه بگنجانیم تا

to be sure that we were including student voices in what we were designing.

نظرات دانش‌آموزان در این برنامه‌ای که می‌ساختیم به کار برده شود.

Overall, what we have learned is that this is the beginning of a new platform

در کل،‌آنچه یاد گرفتیم این است که تازه شروع یک پلت فرم جدید است که

for giving students both voice and ownership

به دانش‌آموزان در تصمیم‌گیری در نحوه اثر گذاشتن آن‌ها

in deciding how they want to have impact

در حرفه‌شان صدا و

in their careers.

مالکیت می‌دهد.

We focused on science,

ما روی علوم تمرکز کردیم،

because we know we need scientists

زیرا می‌دانیم به دانشمندانی

to help us solve our current and future challenges.

نیازمندیم که به ما در حل چالش‌های کنونی و آتی کمک کنند.

But virtual reality could support students in any area.

اما واقعیت مجازی به دانش‌آموزان در هر رشته‌ای می‌تواند کمک کند.

How could we support students in exploring all of their desires

چطور می‌شود از دانش‌آموزان در پیدا کردن خواسته‌هایشان به ‌واسطه

with these eye-opening experiences and chances to learn from primary sources?

این تجربه‌ها و فرصت‌های آگاهی‌بخش برای یادگیری از منابع اولیه حمایت کرد؟

Could we create VR for inexpensive headsets

آیا می‌توانیم واقعیت مجازی را برای هدفون‌های ارزان‌قیمتی بسازیم

that lets them be immersed in oral literature

که قابل استفاده در ادبیات شفاهی

or in critical moments of human history?

یا لحظات مهم تاریخ بشر باشند؟

Extended reality has the potential to change the trajectory

واقعیت بسط داده شده، قابلیت تغییر دادنِ

of our children's lives

مسیر زندگی کودکان ما

and lead them to careers they never imagined

و منتهی شدن به حرفه‌هایی را دارد که هرگز تصور نمی‌کردند،

by giving them the chance to see what they can be.

با فراهم کردن فرصت دیدنِ آنچه می‌توانند باشند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)