What are the most important moral problems of our time? | Will MacAskill

Translator: Fatemeh Asgarinejad Reviewer: Saeid Saadat Talab

This is a graph

این یک گراف است،

that represents the economic history of human civilization.

که تاریخچه‌ی اقتصادی تمدن بشر را نمایش می‌دهد.

[World GDP per capita over the last 200,000 years]

[سرانه ی جهانی تولید ناخالص ملی در بیش از ۲۰۰هزار سال گذشته]

There's not much going on, is there.

چیز زیادی درجریان نیست، هست؟

For the vast majority of human history,

برای بخش اعظم تاریخ بشر،

pretty much everyone lived on the equivalent of one dollar per day,

تقریبا همه‌ی افراد با معادل یک دلار در روز زندگی می‌کردند.

and not much changed.

و مقدار زیادی تغییر نکرد.

But then, something extraordinary happened:

اما بعد، اتفاق خارق‌العاده‌ای رخ داد.

the Scientific and Industrial Revolutions.

انقلاب‌های علمی و صنعتی.

And the basically flat graph you just saw

و گرافِ اساسا مسطحی که مشاهده کردید،

transforms into this.

به این مبدل می‌شود.

What this graph means is that, in terms of power to change the world,

مفهوم این گراف این است که از لحاظ قدرت برای تغییر جهان،

we live in an unprecedented time in human history,

ما در عصر بی‌سابقه‌ای در تاریخ بشر زندگی می‌کنیم.

and I believe our ethical understanding hasn't yet caught up with this fact.

و من معتفدم که درک اخلاقی ما، هنوز به این حقیقت دست نیافته است.

The Scientific and Industrial Revolutions

انقلاب‌های علمی و صنعتی،

transformed both our understanding of the world

هم ادراک ما از جهان، و نیز

and our ability to alter it.

توانایی تغییر آن را دگرگون کرد.

What we need is an ethical revolution

آنچه ما به آن احتیاج داریم، یک انقلاب اخلاقی است،

so that we can work out

درنتیجه می‌توانیم تدبیر کنیم که

how do we use this tremendous bounty of resources

چگونه از این مقدار عظیم منابع استفاده کنیم

to improve the world.

تا جهان را ارتقا دهیم.

For the last 10 years,

در طول ۱۰ سال گذشته،

my colleagues and I have developed a philosophy and research program

همکارانم و من یک فلسفه و برنامه‌ی تحقیقاتی را ایجاد کرده‌ایم که

that we call effective altruism.

که آن را نوع‌دوستی موثر می‌نامیم.

It tries to respond to these radical changes in our world,

که تلاش می‌کند به این تغییرات بنیادی در جهان ما پاسخ دهد،

uses evidence and careful reasoning to try to answer this question:

و از شواهد و استدلال دقیق استفاده می‌کند تا تلاش کند به این سوال پاسخ دهد:

How can we do the most good?

چگونه می‌توانیم بهترین کار را انجام دهیم؟

Now, there are many issues you've got to address

اکنون، مسائل بسیاری وجود دارد که شما باید نام ببرید

if you want to tackle this problem:

اگر می‌خواهید با این مشکل کنار بیایید:

whether to do good through your charity

چه از طریق نیکوکاری خود،

or your career or your political engagement,

یا شغل‌تان، یا مشارکت سیاسی‌تان،

what programs to focus on, who to work with.

روی چه برنامه‌هایی متمرکز شوید، با چه کسی کارکنید.

But what I want to talk about

اما آنچه می‌خواهم راجع به آن صحبت کنم،

is what I think is the most fundamental problem.

چیزی است که فکر می‌کنم اساسی‌ترین مساله است.

Of all the many problems that the world faces,

از بین تمامی مسا‌ئلی که دنیا با آنها مواجه می‌شود.

which should we be focused on trying to solve first?

اول باید روی حل کردن کدام یک متمرکز شویم؟

Now, I'm going to give you a framework for thinking about this question,

اکنون، من قصد دارم به شما یک چارچوب برای فکر کردن به این موضوع ارائه کنم،

and the framework is very simple.

و این چارچوب بسیار ساده است.

A problem's higher priority,

مساله‌ای اولویت بیشتری دارد که،

the bigger, the more easily solvable and the more neglected it is.

بزرگ‌تر است، راحت‌تر قابل حل باشد و بیشتر نادیده گرفته شده است.

Bigger is better,

بزرگ‌تر بهتر است،

because we've got more to gain if we do solve the problem.

چون ما در صورت حل آن بیشتر به دست می‌آوریم.

More easily solvable is better

هرچه راحت‌تر قابل‌حل باشد بهتر است

because I can solve the problem with less time or money.

زیرا من می‌توانم با زمان و هزینه‌ی کمتر مساله را حل کنم.

And most subtly,

و زیرکانه‌تر از همه،

more neglected is better, because of diminishing returns.

هر اندازه نادیده گرفته شده باشد بهتر است به خاطر کاهش بازده.

The more resources that have already been invested into solving a problem,

هرچه تاکنون برای حل یک مشکل مقادیر بیشتری منابع تخصیص داده شده باشد،

the harder it will be to make additional progress.

ایجاد پیشروی بیشتر، سخت‌تر خواهد بود.

Now, the key thing that I want to leave with you is this framework,

اکنون، مساله‌ی کلیدی که می‌خواهم شما را با آن تنها بگذارم، این چارچوب است،

so that you can think for yourself

درنتیجه شما می‌توانید پیش خود فکر کنید

what are the highest global priorities.

بزرگ‌ترین اولویت‌های جهانی چه هستند.

But I and others in the effective altruism community

اما من و بقیه در انجمن نوع‌دوستی مؤثر

have converged on three moral issues that we believe are unusually important,

روی سه موضوع اخلاقی به هم‌گرایی رسیده‌ایم، که معتقدیم به‌شکل ویژه‌ای اهمیت دارند

score unusually well in this framework.

در این چارچوب، به‌شکل فوق‌العاده‌ای خوب ارزیابی می‌شوند.

First is global health.

اول سلامت جهانی است.

This is supersolvable.

این مساله کاملا قابل حل است.

We have an amazing track record in global health.

ما رکورد حیرت‌آوری در سلامت جهانی داریم

Rates of death from measles, malaria, diarrheal disease

نرخ‌های مرگ و میر ناشی از سرخک، مالاریا و بیماری‌های عفونی

are down by over 70 percent.

بیش از ۷۰ درصد کاهش یافته‌اند.

And in 1980, we eradicated smallpox.

در سال ۱۹۸۰ میلادی، بیماری آبله را ریشه کن کردیم.

I estimate we thereby saved over 60 million lives.

تخمین می‌زنم که نتیجتاً بیش از ۶۰ میلیون زندگی را نجات داده‌ایم.

That's more lives saved than if we'd achieved world peace

این بیش از تعدادی است که در صورت صلح جهانی می‌توانستیم حفظ کنیم

in that same time period.

در همان دوره‌ی زمانی.

On our current best estimates,

بر اساس بهترین تخمین‌های کنونی ما،

we can save a life by distributing long-lasting insecticide-treated bed nets

می‌توانیم یک زندگی را با توزیع بلندمدت شبکه‌های پایه‌ای درمان بر اساس حشرات،

for just a few thousand dollars.

با فقط چند هزار دلار نجات دهیم.

This is an amazing opportunity.

این یک فرصت شگفت‌انگیز است.

The second big priority is factory farming.

دومین اولویت بزرگ پرورش دام به صورت کارخانه‌ای است.

This is superneglected.

این کاملا نادیده گرفته شده است.

There are 50 billion land animals used every year for food,

۵۰ میلیارد حیوان غیرآبزی وجود دارد که هرساله برای غذا استفاده می‌شوند

and the vast majority of them are factory farmed,

و اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها در مزارع کارخانه‌ای

living in conditions of horrific suffering.

و زندگی با شرایط بسیار عذاب‌آور پرورش یافته‌اند.

They're probably among the worst-off creatures on this planet,

آنها احتمالا جزو بد وضعیت‌ترین موجودات این سیاره هستند.

and in many cases, we could significantly improve their lives

و در بسیاری موارد می‌توانیم به‌طور قابل ملاحظه‌ای زندگی‌شان را بهتر کنیم

for just pennies per animal.

فقط با چند پنی برای هر دام.

Yet this is hugely neglected.

این مساله هنوز به‌طور گسترده نادیده گرفته شده.

There are 3,000 times more animals in factory farms

تعداد دام‌های پرورش یافته در زمین‌های پرورش کارخانه‌ای ۳هزار برابر

than there are stray pets,

جانوران بدون صاحب است.

but yet, factory farming gets one fiftieth of the philanthropic funding.

پرورش دام به صورت کارخانه‌ای یک پانزدهم بودجه‌ی بشردوستی را دریافت می‌کند.

That means additional resources in this area

این به این معناست که منابع اضافی در این زمینه

could have a truly transformative impact.

می‌توانند تاثیر بسیار دگرگون کننده داشته باشند.

Now the third area is the one that I want to focus on the most,

اکنون سومین حوزه‌ای که می‌خواهم روی آن بیشتر از همه متمرکز شوم

and that's the category of existential risks:

و آن مقوله‌ی مخاطرات موجود است:

events like a nuclear war or a global pandemic

اتفاقاتی مانند جنگ هسته‌ای یا بیماری‌های همه گیر است.

that could permanently derail civilization

که می‌تواند دائما تمدن را از بین ببرد

or even lead to the extinction of the human race.

یا حتی منجر به انقراض نژاد بشر شود.

Let me explain why I think this is such a big priority

اجازه دهید توضیح دهم چرا فکر فکر می‌کنم این چنین اولویت

in terms of this framework.

بزرگی است به لحاظ این چارچوب.

First, size.

ابتدا، اندازه.

How bad would it be if there were a truly existential catastrophe?

چقدر می‌توانست بد باشد اگر یک فاجعه‌ی حقیقی وجود داشت؟

Well, it would involve the deaths of all seven billion people on this planet

خب، این مرگ‌و‌میر همه‌ی ۷ میلیارد نفر در این سیاره را شامل می‌شود

and that means you and everyone you know and love.

و این یعنی شما و هر کسی که می‌شناسید و دوست می‌دارید.

That's just a tragedy of unimaginable size.

این تنها یک فاجعه در اندازه‌ای غیرقابل تصور است.

But then, what's more,

اما پس از آن، آنچه بیشتر است،

it would also mean the curtailment of humanity's future potential,

هم‌چنین می‌تواند به معنای محدودیت بر پتانسیل آینده‌ی بشریت باشد،

and I believe that humanity's potential is vast.

و معتقدم که پتانسیل نوع بشر، بسیار گسترده است.

The human race has been around for about 200,000 years,

نژاد بشر حدود ۲۰۰هزار سال وجود داشته است،

and if she lives as long as a typical mammalian species,

و اگر او تا به حال به اندازه‌ی یک گونه پستاندار معمولی زندگی می‌کرد

she would last for about two million years.

حدود ۲ میلیون سال دوام می‌آورد.

If the human race were a single individual,

اگر نژاد بشر یک شخص واحد بود،

she would be just 10 years old today.

امروز تنها ۱۰ سالش بود.

And what's more, the human race isn't a typical mammalian species.

و آنچه بیشتر است، نژاد بشر یک گونه پستاندار معمولی نیست.

There's no reason why, if we're careful,

هیچ دلیلی وجود ندارد، اگر مواظب باشیم،

we should die off after only two million years.

ما تنها پس از ۲ میلیون سال می‌مردیم.

The earth will remain habitable for 500 million years to come.

زمین برای ۵۰۰ میلیون سال قابل سکونت باقی می‌ماند.

And if someday, we took to the stars,

و اگر روزی، به ستاره‌ها دست یابیم،

the civilization could continue for billions more.

تمدن می‌تواند میلیاردها سال بیشتر ادامه یابد.

So I think the future is going to be really big,

در نتیجه فکر می‌کنم آینده بسیار بزرگ خواهد بود.

but is it going to be good?

اما آیا خوب خواهد بود؟

Is the human race even really worth preserving?

آیا نژاد انسان واقعا حتی ارزش حفظ کردن دارد؟

Well, we hear all the time about how things have been getting worse,

خب، ما همواره درباره‌ی این‌که چطور همه‌چیز بدتر شده است شنیده‌ایم،

but I think that when we take the long run,

اما فکر می‌کنم زمانی که ما قدم بلندی برداشته‌ایم،

things have been getting radically better.

همه‌چیز به صورت اساسی بهتر شده است.

Here, for example, is life expectancy over time.

این، به‌طور مثال، امید به زندگی در طول زمان است

Here's the proportion of people not living in extreme poverty.

این نسبت مردمی است که در فقر مطلق زندگی نمی‌کنند.

Here's the number of countries over time that have decriminalized homosexuality.

اینجا تعداد کشورهایی است که در طول زمان، همجنس‌گرایی را غیرمجرمانه شمرده‌اند.

Here's the number of countries over time that have become democratic.

اینجا تعداد کشورهایی است که در طول زمان دموکراتیک شده‌اند.

Then, when we look to the future, there could be so much more to gain again.

سپس، وقتی به آینده می‌نگریم، دوباره چیزهای خیلی بیشتری برای به‌دست‌آوردن وجود دارد.

We'll be so much richer,

ما خیلی بیشتر غنی می‌شویم

we can solve so many problems that are intractable today.

ما خواهیم توانست بسیاری از مشکلاتی که امروز تسخیرناپذیر هستند را حل نماییم.

So if this is kind of a graph of how humanity has progressed

در نتیجه اگر این نوعی گراف است که نشان می‌دهد چطور بشریت پیشرفت کرده،

in terms of total human flourishing over time,

برمبنای تمامی انسان‌هایی که در طول زمان پدیدار می‌شوند،

well, this is what we would expect future progress to look like.

خب،این چیزی است که باید انتظار داشته باشیم پیشرفت آینده به نظر برسد.

It's vast.

این گسترده است.

Here, for example,

اینجا، به‌طور مثال،

is where we would expect no one to live in extreme poverty.

جایی است که انتظار داریم کسی در فقر مطلق زندگی نکند.

Here is where we would expect everyone to be better off

اینجا جایی است که انتظار داریم همه بهتر باشند از

than the richest person alive today.

متمول‌ترین انسان زنده‌ی امروز.

Perhaps here is where we would discover the fundamental natural laws

اینجا شاید جایی است که می‌توانیم قوانین اساسی طبیعی را کشف کنیم

that govern our world.

که بر جهان ما حکومت می‌کنند.

Perhaps here is where we discover an entirely new form of art,

شاید اینجا جایی است که ما باید یک نوع کاملا جدیدی از هنر را کشف کنیم،

a form of music we currently lack the ears to hear.

یک فرمی از موسیقی که هم اکنون گوش‌های‌مان کمبود شنیدنش را دارند.

And this is just the next few thousand years.

و این فقط چندهزارسال بعد است.

Once we think past that,

هنگامی که ما به آن چه گذشته می‌نگریم،

well, we can't even imagine the heights that human accomplishment might reach.

خب، نمی‌توانیم قله‌هایی که دستاورد انسان می‌توانست فتح کند را تصور کنیم،

So the future could be very big and it could be very good,

در نتیجه آینده می‌توانست خیلی بزرگ و خیلی خوب باشد،

but are there ways we could lose this value?

اما آیا راه‌هایی وجود دارد که می‌توانستیم این ارزش را از دست بدهیم؟

And sadly, I think there are.

و غمگینانه، من فکر می‌کنم وجود دارد.

The last two centuries brought tremendous technological progress,

دو قرن گذشته پیشرفت تکنولوژی شگرفی به همراه داشته است،

but they also brought the global risks of nuclear war

اما آنها خطرات جهانی جنگ هسته‌ای را نیز آوردند

and the possibility of extreme climate change.

و احتمال تغییرات شدید آب و هوا را.

When we look to the coming centuries,

هنگامی که ما به قرن‌های آینده می‌نگریم

we should expect to see the same pattern again.

باید انتظار داشته باشیم که الگوی مشابه را دوباره ببینیم.

And we can see some radically powerful technologies on the horizon.

و می‌توانیم در افق، برخی تکنولوژی‌های بسیار قدرتمند را مشاهده کنیم.

Synthetic biology might give us the power to create viruses

زیست‌شناسی مصنوعی ممکن است به ما قدرت ایجاد ویروس‌های مسبب

of unprecedented contagiousness and lethality.

مسمومیت و مرگ‌ومیر بی‌سابقه را بدهد.

Geoengineering might give us the power to dramatically alter the earth's climate.

مهندسی اقلیم ممکن است این قدرت ما را به ما بدهد که به‌طور چشمگیری آب و هوای زمین را تغییر دهیم.

Artificial intelligence might give us the power to create intelligent agents

هوش مصنوعی ممکن است این قدرت را به ما بدهد که عوامل هوشمند بسازیم.

with abilities greater than our own.

با توانمندی‌هایی بیشتر از توانایی‌های ما.

Now, I'm not saying that any of these risks are particularly likely,

اکنون نمی‌خواهم بگویم که هیچ‌یک از این خطرات به‌طور ویژه محتمل هستند.

but when there's so much at stake,

اما وقتی چیزهای زیادی در معرض خطر هستند،

even small probabilities matter a great deal.

حتی احتمالات کوچک در یک مساله‌ی بزرگ دارای اهمیت می‌شوند.

Imagine if you're getting on a plane and you're kind of nervous,

تصور کنید سوار هواپیما می‌شوید و به‌نوعی مضطرب هستید.

and the pilot reassures you by saying,

و خلبان با گفتن این که

"There's only a one-in-a-thousand chance of crashing. Don't worry."

«احتمال سقوط یک‌درهزار است. نگران نباشید.» به شما قوت قلب می‌دهد.

Would you feel reassured?

آیا احساس آرامش می‌کنید؟

For these reasons, I think that preserving the future of humanity

به همین دلایل، فکر می کنم حفظ آینده‌ی بشریت

is among the most important problems that we currently face.

جزء مهم‌ترین مسائلی است که اکنون با آن مواجه هستیم.

But let's keep using this framework.

اما بیایید همچنان از این چارچوب استفاده کنیم.

Is this problem neglected?

آیا این مساله نادیده گرفته شده است؟

And I think the answer is yes,

و من فکر می‌کنم پاسخ "بله" است،

and that's because problems that affect future generations

و علتش است که مسائلی که نسل‌های آینده را تحت تآثیر قرار می‌دهند

are often hugely neglected.

غالبا به‌صورت گسترده نادیده گرفته شده‌اند.

Why?

چرا؟

Because future people don't participate in markets today.

زیرا انسان‌های آینده در بازارهای امروز شرکت نمی‌کنند.

They don't have a vote.

آن‌ها حق رای ندارند.

It's not like there's a lobby representing the interests

این مثل این نیست که یک لابی باشد که علایق آن‌هایی را

of those born in 2300 AD.

که در سال ۲۳۰۰ متولد می‌شوند نمایش دهد.

They don't get to influence the decisions we make today.

آن‌ها نمی‌توانند روی تصمیماتی که ما می‌گیریم تاثیرگذار باشند

They're voiceless.

آن‌ها بدون رای و عقیده هستند.

And that means we still spend a paltry amount on these issues:

و این به معنی این است که ما هنوز مقدار کمی در این مسائل هزینه می‌کنیم:

nuclear nonproliferation,

منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای،

geoengineering, biorisk,

مهندسی اقلیم، ریسک مربوط به مواد بیولوژیکی

artificial intelligence safety.

ایمنی هوش مصنوعی.

All of these receive only a few tens of millions of dollars

تمامی این‌ها فقط چند ده میلیون دلار در سال

of philanthropic funding every year.

از کمک‌های بشردوستانه دریافت می‌کنند.

That's tiny compared to the 390 billion dollars

این در مقایسه با ۳۹۰ میلیارد دلاری

that's spent on US philanthropy in total.

که جمعاً در زمینه بشردوستی در ایالت متحده هزینه شده است، ناچیز است.

The final aspect of our framework then:

سپس آخرین بُعد چارچوب ما:

Is this solvable?

آیا این قابل حل است؟

I believe it is.

من معتقدم هست.

You can contribute with your money,

شما می‌توانید با پول‌تان مشارکت کنید،

your career or your political engagement.

با شغل‌تان یا با مشارکت سیاسی‌تان.

With your money, you can support organizations

با پول‌تان، می‌توانید از سازمان‌هایی حمایت کنید

that focus on these risks,

که روی این خطرات تمرکزمی‌کنند

like the Nuclear Threat Initiative,

مانند ابتکار تهدید هسته‌ای،

which campaigns to take nuclear weapons off hair-trigger alert,

که برای گرفتن سلاح‌های هسته‌ای از هشدار کشیدن ماشه مبارزه می‌کند،

or the Blue Ribbon Panel, which develops policy to minimize the damage

یا هیئت روبان آبی، که سیاست کاهش آسیب را ارتقا می‌دهد.

from natural and man-made pandemics,

از بیماری‌های همه‌گیر طبیعی و ساخته شده توسط انسان،

or the Center for Human-Compatible AI, which does technical research

یا مرکز هوش مصنوعی سازگار با انسان که تحقیقات تخصصی انجام می‌دهند

to ensure that AI systems are safe and reliable.

تا مطمئن شوند همه ی سیستمهای هوش مصنوعی امن و قابل اطمینان هستند.

With your political engagement,

با مشارکت سیاسی‌تان

you can vote for candidates that care about these risks,

می‌توانید به کاندیداهایی که به این خطرات توجه می‌کنند، رای دهید

and you can support greater international cooperation.

و می‌توانید مشارکت بین‌المللی بزرگ‌تری را پشتیبانی کنید.

And then with your career, there is so much that you can do.

با استفاده از حرفه‌تان، چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید

Of course, we need scientists and policymakers and organization leaders,

البته، ما به دانشمندان، سیاست‌گذاران و رهبران سازمان‌ها نیاز داریم.

but just as importantly,

و به همان میزان اهمیت

we also need accountants and managers and assistants

همچنین به حسابدارها، مدیران و دستیاران نیاز داریم.

to work in these organizations that are tackling these problems.

تا دراین سازمان‌هایی که با این مشکلات مقابله می‌کنند، کار کنند.

Now, the research program of effective altruism

اکنون، برنامه‌ی تحقیقاتیِ بشریت موثر

is still in its infancy,

هنوز در ابتدای راهش است،

and there's still a huge amount that we don't know.

و هنوز چیزهای بسیاری وجود دارند که نمی‌دانیم،

But even with what we've learned so far,

اما حتی با آنچه تاکنون آموخته‌ایم،

we can see that by thinking carefully

می‌توانیم با تفکر دقیق متوجه آن‌ها شویم

and by focusing on those problems that are big, solvable and neglected,

و با تمرکز به مشکلاتی که بزرگ، قابل حل و نادیده گرفته شده‌اند،

we can make a truly tremendous difference to the world

می‌توانیم تفاوت واقعا فوق‌العاده‌ای در جهان ایجاد کنیم

for thousands of years to come.

برای هزاران سال آینده.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)