Louise Leakey: Digging for humanity's origins

لوییز لیکی در جستجوی اجداد انسان‎ها

Translator: sa ra Reviewer: soheila Jafari

Who are we?

ما کی هستیم؟

That is the big question.

این همان سوال بزرگ هست.

And essentially we are just an upright-walking, big-brained,

اساسا ما یک هومینوئید راست‌قامت، با مغزی بزرگ و

super-intelligent ape.

فوق العاده باهوش هستیم.

This could be us.

می‎تونستیم این شکلی باشیم.

We belong to the family called the Hominidae.

ما به خانواده‌ای تعلق داریم به نام هومینوئید(انسان‌سانان).

We are the species called Homo sapiens sapiens,

ما گونه‌ای هستیم به نام هوموساپینزساپینز (انسان به کالبد امروزی)،

and it's important to remember that,

و مهمه که نام نسل‌مان را به یاد داشته باشیم

in terms of our place in the world today

چه از لحاظ جایگاه مان در دنیای امروزی و

and our future on planet Earth.

چه جایگاه مان در آیندۀ کرۀ زمین.

We are one species

ما یک گونه‌

of about five and a half thousand mammalian species

از بین حدود پنج و نیم هزار گونۀ پستانداری هستیم که

that exist on planet Earth today.

بر روی کرۀ زمین زندگی می کنند.

And that's just a tiny fraction of all species

و این تنها بخش کوچکی‌ ازهمۀ گونه‌هایی است

that have ever lived on the planet in past times.

که از زمان‌ های گذشته تا به‌ حال بر روی کره‌ی خاکی زیسته‌اند.

We're one species out of approximately,

ما فقط یک گونه هستیم از تقریبا،

or let's say, at least 16 upright-walking apes

یا بگذارید بگم، حداقل ۱۶ هومینوئید راست‌قامت

that have existed over the past six to eight million years.

که در طی شش تا هشت میلیون سال اخیر وجود داشته اند.

But as far as we know, we're the only upright-walking ape

اما تا جایی که ما می‌دانیم، ما تنها هومینوئید راست‌قامتی هستیم

that exists on planet Earth today, except for the bonobos.

که امروزه بر روی سیارۀ زمین وجود دارد، البته به جز بونوبوها.

And it's important to remember that,

و مهم‌ست که این موضوع را به یاد داشته باشیم،

because the bonobos are so human,

چرا که بونوبوها بسیار همانند انسان‌ها هستند،

and they share 99 percent of their genes with us.

و۹۹ درصد ژن‌هایشان با ما مشترک است.

And we share our origins with a handful of the living great apes.

و ما اجداد مشترکی با تعدادی از هومینوئید داریم.

It's important to remember that we evolved.

این مهم‌ست که به یاد داشته باشیم که ما فرگشت(تکامل) یافته‌ایم.

Now, I know that's a dirty word for some people,

خوب، می‌دانم که این مفهوم برای بعضی از مردم خوشایند نیست،

but we evolved from common ancestors

اما ما از نیاکان مشترکی

with the gorillas, the chimpanzee and also the bonobos.

با گوریل‌ها، شامپانزه‌ها و همچنین بونوبوها فرگشت یافته‌ایم.

We have a common past, and we have a common future.

ما گذشتۀ مشترکی داریم و همچنین آینده‌ای مشترک.

And it is important to remember that all of these great apes

و این مهم‌ست که به یاد داشته باشیم که همۀ این هومینوئیدها

have come on as long and as interesting evolutionary journey

همانند فرآیند فرگشت، سرگذشتی طولانی و هیجان انگیزی داشته اند که

as we ourselves have today.

که ما هم تا به امروز داریم ادامه می دهیم.

And it's this journey that is of such interest to humanity,

و این سفری‌ست که جذابیتی بسیار زیادی برای بشریت داشته است،

and it's this journey that has been the focus

و این همان سفری‌ست که تمرکز

of the past three generations of my family,

سه نسل از خانوادۀ من بر روی آن بوده است،

as we've been in East Africa looking for the fossil remains

ما در شرق آفریقا در جستجوی باقیمانده‌های فسیلی

of our ancestors to try and piece together our evolutionary past.

از اجدادمان هستیم و تلاش می‌کنیم که پازل مسیر فرگشت را کامل کنیم.

And this is how we look for them.

و این روشی است که به دنبال قطعات می گردیم.

A group of dedicated young men and women walk very slowly

گروهی از مردان و زنان با دقت کامل و به صورت آهسته

out across vast areas of Africa,

در قسمت های زیادی از آفریقا راه می روند و

looking for small fragments of bone, fossil bone, that may be on the surface.

به دنبال تکه های کوچک استخوان یا فسیل استخوان می‌گردند که ممکن است روی سطح زمین وجود داشته باشد.

And that's an example of what we may do as we walk across

و این یک نمونه از زمانی است که در حال قدم زدن بر روی

the landscape in Northern Kenya, looking for fossils.

زمینی در شمال کنیا برای یافتن فسیل هستیم.

I doubt many of you in the audience can see

فکر نکنم خیلی از شما توی سالن بتونید

the fossil that's in this picture,

فسیل های موجود در این عکس را تشخیص بدهید.

but if you look very carefully, there is a jaw, a lower jaw,

ولی اگر با دقت بیشتری نگاه کنید، یک آرواره می بینید، فک پایینِ مربوط به یک

of a 4.1-million-year-old upright-walking ape

هومینوئید راست‌قامتی که حدودا ۴/۱ میلیون سال قدمت دارد و

as it was found at Lake Turkana on the west side.

آن را در دریاچۀ تورکانا در سمت غرب پیدا کردیم.

(Laughter)

(خنده)

It's extremely time-consuming, labor-intensive

این کار شدیدا وقت گیر، نیروبر،

and it is something that is going to involve a lot more people,

و محتاج تعداد بیشتری افراد برای همکاری هست

to begin to piece together our past.

تا بتوانیم گذشته خودمان را سرهم بندی و رمزگشایی کنیم.

We still really haven't got a very complete picture of it.

ما هنوز تصویر کاملی از گذشته‎مان نداریم.

When we find a fossil, we mark it.

وقتی یک فسیل پیدا می کنیم، آن محل را علامت گذاری می کنیم.

Today, we've got great technology: we have GPS.

امروزه ما تکنولوژی فوق العاده‎ای داریم: جی پی اس یا سامانه موقعیت‌یاب جهانی را داریم.

We mark it with a GPS fix,

بوسیله جی پی اس آن محل را علامت گذاری می کنیم

and we also take a digital photograph of the specimen,

و همچنین از قطعه پیدا شده عکس دیجیتالی می گیریم

so we could essentially put it back on the surface,

تا بتونیم در نهایت آن را به سر جای اصلیش برگردانیم،

exactly where we found it.

به دقیقا همونجایی که پیداش کرده بودیم.

And we can bring all this information into big GIS packages, today.

بعد همۀ این اطلاعات را به سیستم های جامع GIS و یا سامانه اطلاعات جغرافیایی منتقل می کنیم.

When we then find something very important,

وقتی که یک چیز خیلی مهم پیدا می کنیم،

like the bones of a human ancestor,

مثل استخوان های یکی از اجداد انسان ها،

we begin to excavate it extremely carefully and slowly,

کار حفاری را با دقت زیاد ولی سرعت خیلی کم شروع می کنیم و برای این کار

using dental picks and fine paintbrushes.

از ابزارهای دندانپزشکی و قلم‎موهای نقاشی باریک استفاده می کنیم.

And all the sediment is then put through these screens,

و تمام رسوبات و ته نشست ها را هم جمع می کنیم

and where we go again through it very carefully,

و با دقت زیادی دوباره بررسی می کنیم و خوب

looking for small bone fragments, and it's then washed.

به دنبال قطعات کوچک تر استخوان می گردیم و بعد در نهایت آنها را می شوریم.

And these things are so exciting. They are so often the only,

پیدا کردن این چیز ها خیلی هیجانیه. اغلب تنها یک باری

or the very first time that anybody has ever seen the remains.

یا اولین باری هست که یک نفر بقایای (اجداد انسان) را پیدا می کند.

And here's a very special moment, when my mother and myself

و این یک لحظه بسیار استثنایی و به یاد ماندنی هست که مادرم و من

were digging up some remains of human ancestors.

در حال بازیابی بقایای اجداد انسان بودیم.

And it is one of the most special things

و این یکی از موارد خیلی خاصی‌ست

to ever do with your mother.

که فرصت انجامش با مادرتون را بدست میارید.

(Laughter)

(خنده)

Not many people can say that.

خیلی ها نمی تونند بگن که این کار را با مادرشون انجام داده‎اند.

But now, let me take you back to Africa, two million years ago.

ولی حالا، بگذارید شما را برگردانم به آفریقای دو میلیون سال پیش.

I'd just like to point out, if you look at the map of Africa,

توجه‌تان را به این جلب می کنم که اگر به نقشه آفریقا دقت کنید

it does actually look like a hominid skull in its shape.

شبیه جمجمه هومینوئید (انسان‌سانان) هم هست.

Now we're going to go to the East African and the Rift Valley.

حالا بریم به آفریقای شرقی و «ریفت ولی»

It essentially runs up from the Gulf of Aden,

اساسا از بالا، از خلیج عدن شروع میشه

or runs down to Lake Malawi.

و تا پایین تا دریاچه مالاوی ادامه دارد.

And the Rift Valley is a depression.

و "ریفت ولی" یک تورفتگی است.

It's a basin, and rivers flow down from the highlands into the basin,

یک آبگیر که رودخانه ها از ارتفاعات به آن می‌ریزند و

carrying sediment, preserving the bones of animals that lived there.

رسوبات زیادی با خودشان می‌آورند که حاوی استخوان های حیواناتی هست که آنجا زندگی کرده اند.

If you want to become a fossil, you actually need to die somewhere

اگر قرار هست فسیل بشوید، در واقع باید جایی بمیرید که

where your bones will be rapidly buried.

استخوان هایتان سریعا به خاک سپرده شده باشند.

You then hope that the earth moves in such a way

بعد امیدوار باشید که به نحوی در زمین تغییر ایجاد شود که

as to bring the bones back up to the surface.

استخوان‌هایتان به سطح زمین بیایند.

And then you hope that one of us lot

و بعد امیدوار باشید که یکی از ما‌ها

will walk around and find small pieces of you.

اون اطراف تجسس کنه و تکه های کوچک شما را پیدا کنه.

(Laughter)

(خنده)

OK, so it is absolutely surprising that we know as much

خوب، پس کاملا شگفت انگیزه که ما امروزه

as we do know today about our ancestors,

به این اندازه راجع به اجدادمان اطلاعات داریم

because it's incredibly difficult,

چون شدیدا کار سختی هست،

A, for these things to become -- to be -- preserved,

اول برای اینکه این چیز ها با گذشت زمان باید سالم مانده باشند

and secondly, for them to have been brought back up to the surface.

و دوم برای اینکه مجدد باید به سطح زمین برگشته باشند.

And we really have only spent 50 years looking for these remains,

و واقعا فقط ۵۰ ساله که به دنبال این جور بقایا هستیم

and begin to actually piece together our evolutionary story.

و داریم کم کم قطعات ماجرای فرگشت را سر هم می کنیم.

So, let's go to Lake Turkana, which is one such lake basin

خوب بریم به دریاچه تورکانا، که یک دریاچه آبگیر مانند

in the very north of our country, Kenya.

در شمالی ترین نقطه کنیا هست

And if you look north here, there's a big river that flows into the lake

و اگه به شمال اینجا نگاه کنید، رود بزرگی رو می بینید که به این دریاچه میریزه

that's been carrying sediment and preserving the remains

که حامل رسوبات و نگه دارندۀ بقایای مربوط به

of the animals that lived there.

حیواناتی هست که در آن منطقه زندگی می کرده اند

Fossil sites run up and down both lengths of that lake basin,

.محل های فسیل یابی از هر دو طرف بالا و پایین آبگیر دریاچه مشخص شده اند

which represents some 20,000 square miles.

که مشخص کننده حدود ۵۱ هزارکیلومترمربع هست.

That's a huge job that we've got on our hands.

خوب محدودۀ این کار برای ما خیلی بزرگی هست.

Two million years ago at Lake Turkana,

دو میلیون سال پیش در دریاچه تورکانا

Homo erectus, one of our human ancestors,

هومو ارکتوس‎ها(انسان راست‎قامت)، یکی از اجداد انسان ها

actually lived in this region.

واقعا توی این مکان زندگی می کردند.

You can see some of the major fossil sites that we've been working

می‎توانید محل های فسیل یابی اصلی و بزرگی که روش کار می کنیم را اینجا در

in the north. But, essentially, two million years ago,

قسمت شمالی ببینید. ولی اصولا دو میلیون سال پیش

Homo erectus, up in the far right corner,

هومو ارکتوس‌ها(انسان‌های راست‌قامت)، اون گوشۀ سمت راست،

lived alongside three other species of human ancestor.

به همراه سه نوع دیگر از اجداد انسان ها زندگی می کرده‌اند.

And here is a skull of a Homo erectus,

و این جمجمۀ یک هومو ارکتوس(انسان راست‌قامت) هست

which I just pulled off the shelf there.

که از این قفسۀ اینجا برش داشتم.

(Laughter)

(خنده)

But it is not to say that being a single species on planet Earth is the norm.

ولی این نباید باعث بشود که بگوییم تنها نوع از این گونه، روی زمین بودن طبیعی هست

In fact, if you go back in time,

در واقع، اگر به زمان های قدیم برگردید،

it is the norm that there are multiple species of hominids

نرمال این هست که نوع های متنوعی از هومینوئیدها (انسان سانان) یا

or of human ancestors that coexist at any one time.

اجداد انسان ها را می بینید که هم‌زمان باهم و در کنارهم زندگی می‌کرده‌اند.

Where did these things come from?

منبع این حرف‌های من از کجا هست؟

That's what we're still trying to find answers to,

این سوالی‌ست که هنوز هم داریم برای پیدا کردن جواب دقیقش تحقیق می کنیم

and it is important to realize that there is diversity

و مهم است که بدانیم تنوع وجود داره

in all different species, and our ancestors are no exception.

تنوع در تمام گونه ها وجود داره و اجداد ما هم از این موضوع مستثتا نیستند.

Here's some reconstructions of some of the fossils

اینجا بازسازی یک سری از فسیل ها را می بینید که

that have been found from Lake Turkana.

در دریاچه تورکانا پیدا شده بودند.

But I was very lucky to have been brought up in Kenya,

ولی من خیلی خوش شانس بودم که توی کنیا بزرگ شدم چون

essentially accompanying my parents to Lake Turkana

همیشه با والدینم به دریاچه تورکانا می رفتیم تا

in search of human remains.

به دنبال باقی مانده های انسان ها بگردیم.

And we were able to dig up, when we got old enough,

و توانستیم که در حفاری، بعد از چندین سال

fossils such as this, a slender-snouted crocodile.

فسیل هایی همانند این را پیدا کنیم که یک تمساح اسلندر-اسنوتد (نوعی تمساح آفریقایی) هست

And we dug up giant tortoises, and elephants and things like that.

ما تا حالا لاک پشت های غول پیکر، فیل ها و حیوانات مشابهی را کشف کرده ایم.

But when I was 12, as I was in this picture,

ولی وقتی ۱۲ سالم بود، همانطور که توی عکس هم می بینید

a very exciting expedition was in place on the west side,

در منطقۀ غربی یک کشف خیلی هیجان انگیزی کردیم

when they found essentially the skeleton of this Homo erectus.

که در واقع اسکلت این هوموارکتوس(انسان راست‌قامت) را پیدا کردیم

I could relate to this Homo erectus skeleton very well,

من خیلی خوب می توانستم با این اسکلت هوموارکتوس(انسان راست‌قامت) ارتباط برقرار کنم

because I was the same age that he was when he died.

چون هنگام مرگش تقریبا هم سن و سال من بوده

And I imagined him to be tall, dark-skinned.

و توی تصوراتم به نظرم او، قد بلند و با پوستی تیره بود.

His brothers certainly were able to run long distances

برادرانش حتما می توانستند مسافت زیادی را به دنبال شکار

chasing prey, probably sweating heavily as they did so.

بدوند و احتمالا عرق خیلی زیادی می‌ریختند که همینطوری هم بوده

He was very able to use stones effectively as tools.

او قادر بوده تا از سنگ ها به خوبی به عنوان ابزار استفاده کنه

And this individual himself, this one that I'm holding up here,

و این فرد خودش، همینی که اینجا نشانتان دارم می‌دهم

actually had a bad back. He'd probably had an injury as a child.

اتفاقا مشکل کمر(پشت) داشته. احتمالا در بچگی آسیب دیده بوده.

He had a scoliosis and therefore must have been looked after

گوژپشت بوده و در نتیجه ازش مراقبت می‌شده

quite carefully by other female, and probably much smaller,

نگهداری با دقتی که از طرف مونث های دیگرعضو خانواده بوده که احتمالا از نظر جثه کوچکتر از او بوده‌اند

members of his family group, to have got to where he did in life, age 12.

و این باعث شد تا قبل از مرگش به ۱۲سالگی برسد.

Unfortunately for him, he fell into a swamp

متاسفانه او توی مرداب افتاده بوده و

and couldn't get out.

نتوانسته بوده که نجات پیدا کند.

Essentially, his bones were rapidly buried

در اصل استخوان هایش سریعا مدفون شده بودند و

and beautifully preserved.

به خوبی محافظت شده و سالم باقی ماندند.

And he remained there until 1.6 million years later,

و حدود ۱/۶ میلیون سال بعد

when this very famous fossil hunter, Kamoya Kimeu,

وقتی این جستجوگر معرف فسیل ها، "کامویا کیمیو"،

walked along a small hillside

در حال بررسی اطراف تپۀ کوچکی بود

and found that small piece of his skull lying on the surface

اون قطعۀ کوچک از استخوان جمجمه اش را بر روی سطح زمین و بین

amongst the pebbles, recognized it as being hominid.

سنگلاخ ها پیدا کرد و تشخیص داد که یک هومینوئید(انسان‎سان) هست.

It's actually this little piece up here on the top.

این قطعه کوچولوی این بالا، همون قطعه پیدا شده هست.

Well, an excavation was begun immediately,

بعد عملیات حفاری سریعا آغاز شد

and more and more little bits of skull

و تکه های بیشتر و بیشتری از جمجمه پیدا شد

started to be extracted from the sediment.

و از رسوبات استخراج شد.

And what was so fun about it was this:

و نکته جالب و هیجان انگیز ماجرا این بود که:

the skull pieces got closer and closer to the roots of the tree,

تکه های جمجمه به ریشه یک درخت نزدیک و نزدیک تر می شدند

and fairly recently the tree had grown up,

و درخت تقریبا تازه روییده بود

but it had found that the skull had captured nice water in the hillside,

ولی فهمیده بود که جمجمه به خوبی آب پای تپه را در خودش جمع می کنه

and so it had decided to grow its roots in and around this,

و بنابراین ریشه هایش در اطراف جمجمه رشد پیدا کرده بودند

holding it in place and preventing it from washing away down the slope.

و سرجایش نگهش داشته بودند تا به پایین تپه نرود.

We began to find limb bones; we found finger bones,

بعد اول استخوان‌های دست و پایش را پیدا کردیم، استخوان های انگشت‌هایش را پیدا کردیم

the bones of the pelvis, vertebrae, ribs, the collar bones,

استخوان لگن، ستون مهره ها، دنده ها، ترقوه ها و

things that had never, ever been seen before in Homo erectus.

چیزهایی که هرگز و هیچ وقت توی یک هومو ارکتوس(انسان راست قامت) ندیده بودیم.

It was truly exciting.

واقعا هیجان انگیز بود.

He had a body very similar to our own,

بدن او کاملا شبیه بدن ما بوده

and he was on the threshold of becoming human.

و در مرز تبدیل شدن به انسان.

Well, shortly afterwards, members of his species

خوب، مدت کوتاهی بعد از او، اعضای همان گونه

started to move northwards out of Africa,

شروع کردند از سمت شمال از آفریقا خارج بشوند

and you start to see fossils of Homo erectus

که می‌توانید فسیل های هوموارکتوس‌ها(انسان راست قامت) را در

in Georgia, China and also in parts of Indonesia.

گرجستان، چین و قسمت هایی از اندونزی هم ببینید.

So, Homo erectus was the first human ancestor to leave Africa

پس هومو ارکتوس ها(انسان راست‎قامت) اولین اجداد انسان ها بودند که آفریقا را ترک کردند

and begin its spread across the globe.

و شروع به پخش شدن در سرتاسر کره زمین کردند

Some exciting finds, again, as I mentioned,

همانطور که گفتم کشفیات جالب دیگری هم

from Dmanisi, in the Republic of Georgia.

از "دمنیسی" در جمهوری گرجستان هست.

But also, surprising finds

ولی شگفت آورترین کشف و حفاری

recently announced from the Island of Flores in Indonesia,

اخیرا در جزایز فلورس در اندونزی بوده است

where a group of these human ancestors have been isolated,

جایی که یک گروه از این اجداد انسان ها ایزوله شده بودند

and have become dwarfed, and they're only about a meter in height.

و تبدیل به کوتوله(همان هابیت در فیلم ارباب حلقه‎ها-مترجم) شده بودند و قدی حدود فقط یک متر داشتند

But they lived only 18,000 years ago,

و جالب اینجاست که فقط ۱۸ هزار سال پیش زندگی می کرده اند

and that is truly extraordinary to think about.

و اگر خوب بهش فکر کنید، این واقعا نکته فوق العاده جالبیه

Just to put this in terms of generations,

بگذارید این رو از نظر نسل ها بررسی کنیم

because people do find it hard to think of time,

زیرا درک ظرف زمانی برای اکثریت یه ذره مشکل هست

Homo erectus left Africa 90,000 generations ago.

هومو ارکتوس‌ها(انسان راست‎قامت) حدود نود هزار نسل قبل آفریقا را ترک کردند

We evolved essentially from an African stock.

در واقع همه ما از شاخه‌ای در آفریقا فرگشت یافته ایم

Again, at about 200,000 years as a fully-fledged us.

و دوباره بگم که حدود دویست هزار سال پیش به شکل امروزی درآمده ایم.

And we only left Africa about 70,000 years ago.

و حدود هفتاد هزار سال پیش از آفریقا بیرون آمدیم.

And until 30,000 years ago, at least three upright-walking apes

و بعد ۳۰ هزار سال پیش حداقل سه هومینوئید راست‌قامت دیگه

shared the planet Earth.

هم‌زمان با ما روی کره زمین زندگی می‌کردند

The question now is, well, who are we?

خوب پس سوال اینجا این هست که ما کی هستیم؟

We're certainly a polluting, wasteful, aggressive species,

ما مطمئنا گونه‌ای آلوده‌کننده، مصرف‌کننده و پرخاشگر هستیم

with a few nice things thrown in, perhaps.

که یک چیزهای کوچک خوب و مفیدی هم داریم، شاید البته.

(Laughter)

(خنده)

For the most part, we're not particularly pleasant at all.

ولی عمدتا ما به هیچ وجه خوشایند نیستیم.

We have a much larger brain than our ape ancestors.

مغزما بسیاربزرگتراز اجداد ما هست.

Is this a good evolutionary adaptation, or is it going to lead us

این تطابق فرگشتی با شرایط مثبت بوده؟ و یا باعث می‌شود که

to being the shortest-lived hominid species on planet Earth?

ما تبدیل به کوتاه عمرترین نوع از گونه هومینوئیدها(انسان‌سانان) روی زمین باشیم؟

And what is it that really makes us us?

و اون چیزی که واقعا از ما، ما می‌سازه چیه؟

I think it's our collective intelligence.

من فکر کنم هوش جمعی ما هست.

It's our ability to write things down,

قابلیت ما برای نوشتن و ثبت همه چیز و

our language and our consciousness.

زبان ما و خودآگاهی ما.

From very primitive beginnings, with a very crude tool kit of stones,

از زمان های خیلی نخستین، با ابزارهای زمخت سنگی،

we now have a very advanced tool kit, and our tool use

تا ابزارهای پیشرفته امروزی و نحوۀ استفاده ما از ابزارها،

has really reached unprecedented levels:

ما را به مراحل بی‌سابقه‌ای رسانده

we've got buggies to Mars; we've mapped the human genome;

ما ربات‌ها را به مریخ فرستادیم، نقشه ژنوم انسان را کشیدیم،

and recently even created synthetic life, thanks to Craig Venter.

و حتی اخیرا زندگی مصنوعی ایجاد کردیم، البته با تشکر از "کریگ ونتر".

And we've also managed to communicate with people

و همچنین ما توانسته ایم با مردم ارتباط برقرار کنیم،

all over the world, from extraordinary places.

مردمی از سرتاسردنیا، در مکان هایی شگفت‏‌آور.

Even from within an excavation in northern Kenya,

حتی در خلال حفاری و کشف فسیل در شمال کنیا،

we can talk to people about what we're doing.

می‌توانیم با ملت های مختلف راجع به کارمان صحبت کنیم.

As Al Gore so clearly has reminded us,

همانطور که ال گور خیلی واضح به ما یادآوری کرد،

we have reached extraordinary numbers

ما به عدد فوق العاده زیادی از لحاظ جمعیت مردم

of people on this planet.

روی زمین رسیده ایم.

Human ancestors really only survive on planet Earth,

اجداد انسان ها واقعا فقط روی کره زمین

if you look at the fossil record,

--اگر به سابقه فسیل ها نگاه کنید--

for about, on average, a million years at a time.

برای حدود، میانگین، یک میلیون سال در هر دوره نجات پیدا کردند.

We've only been around for the past 200,000 years as a species,

به عنوان یک گونه، فقط حدود دویست هزار سال هست که وجود داشته ایم

yet we've reached a population of more than six and a half billion people.

با این حال به جمعیتی بیشتر از شش و نیم میلیارد رسیده ایم.

And last year, our population grew by 80 million.

و پارسال جمعیت ما ۸۰ میلیون نفر افزایش داشت.

I mean, these are extraordinary numbers.

منظورم اینه که این اعداد خارج از تصور هستند.

You can see here, again, taken from Al Gore's book.

می‌توانید اینجا هم ببیینید ، دوباره، از کتاب ال گور.

But what's happened is our technology

ولی اتفاقی که افتاده اینه که تکنولوژی ما

has removed the checks and balances on our population growth.

باعث شده تصحیح و تعادل رشد جمعیت از کنترل خارج بشوند.

We have to control our numbers, and I think this is as important

ما باید جمعیت خودمان را کنترل کنیم و به نظرم این موضوع به اندازه

as anything else that's being done in the world today.

هر چیز دیگه‌ای که الان مورد توجه دنیا هست، مهمه.

But we have to control our numbers,

ولی ما باید حتما تعداد جمعیت را کنترل کنیم

because we can't really hold it together as a species.

زیرا اینطوری نمی‌توانیم به عنوان یک گونه، خودمان را حفظ کنیم.

My father so appropriately put it,

پدرم خیلی خوب این حرف را بازگو می‌کند که

that "We are certainly the only animal that makes conscious choices

"ما مطمئنا تنها گونه ای هستیم که تصمیمات آگاهانه‎ای می گیریم که

that are bad for our survival as a species."

برای نجات و استمرار گونه زیستی‌مان مضر هست."

Can we hold it together?

آیا می‌توانیم خودمان را جمع و جور کنیم؟

It's important to remember that we all evolved in Africa.

خیلی مهمه که یادمان بماند همۀ ما در آفریقا فرگشت یافته‌ایم.

We all have an African origin.

همه ما اصلیتی آفریقایی داریم.

We have a common past and we share a common future.

ما گذشته مشترکی داریم و همچنین آینده‌ای مشترک

Evolutionarily speaking, we're just a blip.

از دیدگاه فرگشتی ما پشیزی بیشتر نیستیم.

We're sitting on the edge of a precipice,

بر روی لبه پرتگاهی نشسته ایم و

and we have the tools and the technology at our hands

ابزارها و تکنولوژی های مختلفی داریم تا

to communicate what needs to be done

از طریق ارتباط برقرار کردنن بفهمیم چه کارهایی باید انجام بشود تا

to hold it together today.

دنیای امروز به خوبی به کار خودش ادامه بدهد.

We could tell every single human being out there, if we really wanted to.

اگر می‌خواستیم، می‌توانستیم با تک تک انسان های موجود ارتباط برقرار کنیم.

But will we do that, or will we just let nature take its course?

ولی واقعا این کار را انجام می‌دهیم یا می‌گذاریم که طبیعت سیر طبیعی خودش را طی کند؟

Well, to end on a very positive note,

خوب نکته ای مثبت در پایان بگم،

I think evolutionarily speaking,

به نظرم از دید فرگشتی

this is probably a fairly good thing, in the end.

این احتمالا در نهایت چیز خوبی هست.

I'll leave it at that, thank you very much.

من به همین حرف اکتفا می کنم، ازتون خیلی ممنون هستم.

(Applause)

(تشویق)