What your smart devices know (and share) about you | Kashmir Hill and Surya Mattu

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

Kashmir Hill: So for my birthday last year,

کشمیر هیل: پارسال همسرم برای تولدم

my husband got me an Amazon Echo.

یک آمازون اکو گرفت.

I was kind of shocked, actually,

راستش یک جورهایی شوکه شدم،

because we both work in privacy and security.

چون ما هر دو در زمینه امنیت و حریم خصوصی کار می‌کنیم.

(Laughter)

(خنده)

And this was a device that would sit in the middle of our home

و این دستگاهی بود که با یک میکروفن روشن

with a microphone on,

در وسط منزل ما قرار می‌گرفت،

constantly listening.

مدام در حال گوش دادن بود.

We're not alone, though.

خب ما تنها نبودیم.

According to a survey by NPR and Edison Research,

بررسی موسسه تحقیقاتی ادیسون و ان پی آر نشان می‌دهد

one in six American adults now has a smart speaker,

از هر شش بزرگسال آمریکایی یک نفر بلندگوی هوشمند دارد،

which means that they have a virtual assistant at home.

این یعنی آنها دستیاری مجازی در منزل دارند.

Like, that's wild.

که باور کردنی نیست.

The future, or the future dystopia, is getting here fast.

آینده، یا پادآرمانشهر آینده با سرعت به اینجا می‌رسد.

Beyond that, companies are offering us all kinds of internet-connected devices.

فراتر از آن، شرکت‌ها انواع دستگاه‌های متصل به اینترنت را پیشنهاد می‌کنند.

There are smart lights, smart locks, smart toilets, smart toys,

چراغ‌های هوشمند،‌ قفل‌های‌ هوشمند، توالت‌های هوشمند، اسباب‌بازی‌های هوشمند،

smart sex toys.

اسباب‌بازی‌های هوشمند سکس.

Being smart means the device can connect to the internet,

هوشمند بودن یعنی دستگاه به اینترنت می‌تواند وصل شود،

it can gather data,

داده جمع‌آوری کند،

and it can talk to its owner.

و با صاحبش حرف بزند.

But once your appliances can talk to you,

اما وقتی این وسایل‌ بتوانند با شما صحبت کنند

who else are they going to be talking to?

دیگر با چه اشخاص دیگری قادر به صحبت هستند؟

I wanted to find out,

می‌خواستم بفهمم،

so I went all-in and turned my one-bedroom apartment in San Francisco

پس کاری که کردم این بود که آپارتمان یک خوابه‌ام در سان‌فرانسیسکو را

into a smart home.

تماما به خانه‌ای هوشمند تبدیل کردم.

I even connected our bed to the internet.

من حتی تخت‌مان را به اینترنت وصل کردم.

As far as I know, it was just measuring our sleeping habits.

تا جایی که مطلع هستم،‌ فقط عادت‌های خوابیدن ما را اندازه می‌گرفت.

I can now tell you that the only thing worse

می‌توانم بدترین ایرادش را برای شما بگویم

than getting a terrible night's sleep

که بعد از داشتن یک خواب شبانه وحشتناک

is to have your smart bed tell you the next day

تخت هوشمند شما روز بعد به شما بگوید

that you "missed your goal and got a low sleep score."

که «به هدف خود دست پیدا نکردید و امتیاز خواب شما پایین است.»

(Laughter)

(خنده)

It's like, "Thanks, smart bed.

مثل این است: «مرسی تخت هوشمند.

As if I didn't already feel like shit today."

طوریکه انگاری آن روز حس گندی نداشتم.»

(Laughter)

(خنده)

All together, I installed 18 internet-connected devices in my home.

در کل، من ۱۸ دستگاه متصل به اینترنت را در خانه‌ام نصب کردم.

I also installed a Surya.

سوریا را هم نصب کردم.

Surya Mattu: Hi, I'm Surya.

سوریا ماتو: سلام، سوریا هستم.

(Laughter)

(خنده)

I monitored everything the smart home did.

هر چیزی را که خانه هوشمند انجام می‌داد را نظارت کردم.

I built a special router that let me look at all the network activity.

یک روتر مخصوص ساختم که که به من اجازه دیدن همه فعالیت‌ شبکه‌ای را می‌داد.

You can think of my router sort of like a security guard,

می‌توانید روتر من را مشابه نوعی نگهبان امنیتی بدانید،

compulsively logging all the network packets

همه این بسته‌های شبکه را که به خانه هوشمند

as they entered and left the smart home.

رفت و آمد دارند را ثبت می‌کنند.

KH: Surya and I are both journalists, he's not my husband,

ک ه: سوریا و من هر دو خبرنگاریم، او شوهرم نیست،

we just work together at Gizmodo.

فقط در گیزمودو همکاریم.

SM: Thank you for clarifying.

س م: ممنون برای توضیحاتت.

The devices Kashmir bought --

وسایلی که کشمیر خرید --

we were interested in understanding

ما علاقمند بودیم بفهمیم

what they were saying to their manufacturers.

آنها به تولیدکنندگان خود چه می‌گویند.

But we were also interested in understanding

اما همچنین علاقمند بودیم بفهمیم

what the home's digital emissions look like

انتشارات دیجیتالی خانگی چه شکلی برای

to the internet service provider.

تامین‌کنندگان خدمات اینترنتی چه شکلی است.

We were seeing what the ISP could see, but more importantly,

آنچه آنها قادر به دیدنش بودند را می‌دیدیم و از همه مهم‌تر

what they could sell.

آنچه می‌شد بفروشند.

KH: We ran the experiment for two months.

ک ه: آزمایش ما دو ماهه به انتها رسید.

In that two months,

ظرف دو ماه،

there wasn't a single hour of digital silence in the house --

حتی یک ساعت هم سکوت دیجیتالی نداشتیم--

not even when we went away for a week.

نه حتی وقتی یک هفته جایی می‌رفتیم.

SM: Yeah, it's so true.

س م: آره، حقیقت دارد.

Based on the data, I knew when you guys woke up and went to bed.

بر اساس داده‌ها، من زمان بیدار شدن و خوابیدن شما را می‌دانم.

I even knew when Kashmir brushed her teeth.

حتی می‌دانم کشمیر چه وقت مسواک می‌زند.

I'm not going to out your brushing habits,

سراغ عادات مسواک زدنت نمی‌روم،

but let's just say it was very clear to me when you were working from home.

اما بگذار بگویم برایم کاملا روشن است که چه زمان از خانه کار می‌کردی.

KH: Uh, I think you just outed them to, like, a lot of people here.

ک ه: اه، تازه الان هم آن را برای خیلی‌ها در اینجا روشن کردی.

SM: Don't be embarrassed, it's just metadata.

س م: خجالت نکش، فقط فراداده‌ است.‌

I knew when you turned on your TV and how long you watched it for.

می‌دانم چه وقت تلویزیون را روشن کردی و چه مدت هم تماشا کردی.

Fun fact about the Hill household:

حقیقت جالب درباره منزل هیل:

they don't watch a lot of television,

خیلی تلویزیون نمی‌بینند،

but when they do, it's usually in binge mode.

اما وقتی می‌بینند معمولا یک کله است.

Favorite shows include "Difficult People" and "Party Down."

برنامه‌های محبوب آنها،‌ "آدمهای سخت" و "مهمونی گرفتن"

KH: OK, you're right, I loved "Party Down."

ک ه: درسته. عاشق "مهمونی گرفتن"‌ام.

It's a great show, and you should definitely watch it.

برنامه فوق‌العاده‌ای است، حتما باید ببیندیش.

But "Difficult People" was all my husband, Trevor.

اما «آدمهای سخت» را خب شوهرم ترور می‌بیند.

And Trevor was actually a little upset that you knew about his binges,

و ترور کمی از این که تو می‌دانستی چقدر زیاد آن را می دید دلخور بود،

because even though he'd been the one to connect the TV to the router,

چون با این که او خودش تلویزیون را به روتر وصل کرده بود،

he forgot that the TV was watching us.

یادش نمی‌ماند که تلویزیون او را می‌پاید.

It's actually not the first time that our TV has spied on us.

راستش این اولین بار نبود که تلیویزیون ما از ما جاسوسی می‌کرد.

The company that made it, VIZIO,

شرکت سازنده آن، ویزو،

paid a 2.2 million-dollar settlement to the government just last year,

سال گذشته ۲/۲ میلیون دلار به دولت غرامت پرداخت

because it had been collecting second-by-second information

چون اطلاعات ثانیه به ثانیه جمع‌آوری کرده بود

about what millions of people were watching on TV, including us,

از چیزهایی که میلیون‌ها نفر از جمله ما تماشا می‌کردند،

and then it was selling that information to data brokers and advertisers.

و بعد آنها را به کارگزاران اطلاعاتی و شرکت‌های تبلیغاتی می‌فروختند.

SM: Ah, classic surveillance economy move.

س م: آه، یک حرکت کلاسیک اقتصاد نظارتی.

The devices Kashmir bought almost all pinged their servers daily.

دستگاه‌های خریداری شده از سوی کشمیر روزانه به سرورها پینگ می‌کنند.

But do you know which device was especially chatty?

اما آیا می‌دانید کدام دستگاه از همه حراف‌تر بود؟

The Amazon Echo.

آمازون اکو.

It contacted its servers every three minutes,

هر سه دقیقه یکبار به سرورهای خود وصل می‌شد،

regardless of whether you were using it or not.

فارغ از این که از آن استفاده می‌کردید یا نه.

KH: In general, it was disconcerting

ک ه: در کل، نگران کننده بود

that all these devices were having ongoing conversations

که همه این دستگاه‌ها مکالمات مداومی داشتند

that were invisible to me.

که برای من قابل رویت نبود.

I mean, I would have had no idea, without your router.

منظورم این است بدون روتر تو هیچ ایده‌ای نداشتم.

If you buy a smart device, you should probably know --

اگر وسیله هوشمند بخری،‌ احتمالا می‌دانی--

you're going to own the device,

قرار است مالک وسیله باشی

but in general, the company is going to own your data.

اما در کل شرکت صاحب داده‌های شما است.

And you know, I mean, maybe that's to be expected --

و خب شاید انتظار این کار برود--

you buy an internet-connected device, it's going to use the internet.

شما یک وسیله متصل به اینترنت می‌خرید که اینترنت مصرف می‌کند.

But it's strange to have these devices

اما داشتن این وسیله‌ها که به

moving into the intimate space that is the home

فضای خصوصی که خانه است حرکت می‌کنند

and allowing companies to track our really basic behavior there.

و به شرکت‌ها اجازه می‌دهند ابتدایی‌ترین رفتار ما را در آنجا ردیابی کنند عجیب است.

SM: So true.

س م: حقیقت دارد.

Even the most banal-seeming data can be mined by the surveillance economy.

حتی داده‌های به ظاهر بی‌خطر هم توسط اقتصاد نظاره‌گر استفاده می‌شود.

For example, who cares how often you brush your teeth?

برای مثال این که چند وقت به چند وقت مسواک می‌زنید؟

Well, as it turns out, there's a dental insurance company called Beam.

خب، همانطور که معلوم شد، یک کمپانی بیمه دندانپزشکی به اسم بیم هست.

They've been monitoring their customers' smart toothbrushes since 2015 --

آنها از ۲۰۱۵ مسواک‌های برقی مشتری‌های خود را تحت بررسی داشتند--

for discounts on their premiums, of course.

در ازای تخفیف حق بیمه البته.

KH: We know what some of you are thinking:

ک ه: می‌دانیم بعضی از شما چه فکری می‌کنید:

this is the contract of the modern world.

این قرارداد دنیای مدرن است.

You give up a little privacy,

با کوتاه آمدن از حریم خصوصی،

and you get some convenience or some price breaks in return.

و در عوض مقدار راحتی یا تخفیف در قیمت‌ می‌گیریم.

But that wasn't my experience in my smart home.

اما این تجربه من در منزل هوشمندم نبود.

It wasn't convenient, it was infuriating.

راحتی در کار نبود، نگران کننده بود.

I'll admit, I love my smart vacuum,

می‌پذیرم که عاشق جاروبرقی هوشمندم هستم،

but many other things in the house drove me insane:

اما خیلی چیزهای دیگر در خانه دیوانه‌ام کردند:

we ran out of electrical outlets,

همه پریزهای برق اشغال بود،

and I had to download over a dozen apps to my phone

و من باید بالای دو جین برنامه در گوشی خودم‌ می‌ریختم

to control everything.

تا همه چیز را کنترل کنم.

And then every device had its own log-in,

و بعد هر دستگاهی لاگ‌این کردن خودش را داشت،

my toothbrush had a password ...

مسواکم رمز می‌خواست...

(Laughter)

(خنده)

And smart coffee, especially, was just a world of hell.

قهوه هوشمندم، مخصوصا شلم شوربایی بود.

SM: Wait, really? Cloud-powered coffee wasn't really working for you?

س م: صبر کن، جدی؟ قهوه ابری واقعا برایت کار نکرد؟

KH: I mean, maybe I'm naive, but I thought it was going to be great.

ک ه: خب، شاید از سادگی من بود که انتظار داشتم خوب باشد.

I thought we'd just wake up in the morning and we'd say, "Alexa, make us coffee."

فکر کردم صبح از خواب بیدار می‌شدیم و می‌گفتیم آلکسا برای ما قهوه درست کن.

But that's not how it went down.

اما اینطور پیش نرفت.

We had to use this really particular, brand-specific phrase to make it work.

باید از این عبارت مخصوص برند برای به کار انداختن آن استفاده می‌کردیم.

It was, "Alexa, ask the Behmor to run quick start."

این جمله، آلکسا، از بهمور بخواه سریع دست‌به کار شه.

And this was just, like, really hard to remember

و این چیزی بود که واقعا بخاطر سپردنش

first thing in the morning,

سر صبحی اصلا آسان نبود،

before you have had your caffeine.

قبل از دریافت کافئین.

(Laughter)

(خنده)

And apparently, it was hard to say,

و ظاهرا، سخت بود گفتنش،

because the Echo Dot that was right next to our bed

چون اکو دات درست بغل تخت ما بود

just couldn't understand us.

و حرف‌مان را نمی‌فهمید.

So we would basically start every day by screaming this phrase at the Echo Dot.

بنابراین هر روز صبح را با دادن زدن این حرف به اکو دات شروع می‌کردیم.

(Laughter)

(خنده)

And Trevor hated this.

و ترور از این کار متنفر بود.

He'd be like, "Please, Kashmir,

می‌گفت، «لطفا کشمیر،

just let me go to the kitchen and push the button to make the coffee run."

بگذار بروم آشپزخانه و دکمه قهوه‌ساز را بزنم.»

And I'd be like, "No, you can't!

و من می‌گفتم، «نه، نمیشه!

We have to do it the smart way!"

باید هوشمند زندگی کنیم!»

(Laughter)

(خنده)

I'm happy to report that our marriage survived the experiment,

خوشحالم بگویم که ازدواج بعد از این آزمایش دوام آورده،

but just barely.

البته به سختی.

SM: If you decide to make your home smart,

س م: اگرتصمیم به هوشمند کردن منزل‌تان دارید

hopefully, you’ll find it less infuriating than Kashmir did.

امیدوارم کمتر از کشمیر آن را پردردسر بیابید.

But regardless, the smart things you buy

اما فارغ از آن، چیزهای هوشمندی که می‌خرید

can and probably are used to target and profile you.

این قابلیت را دارند که برای هدف قرار دادن شما استفاده شوند.

Just the number of devices you have can be used to predict

فقط تعداد دستگاه‌هایی که می‌خرید می‌توانند پیش‌بینی کنند

how rich or poor you are.

چقدر پولدار یا فقیر هستید.

Facebook's made this tech, and they've also patented it.

فیس‌بوک این فناوری را ساخت، و حق اختراع آن را هم ثبت کردند.

KH: All the anxiety you currently feel every time you go online,

ک ه: همه اضطرابی که با هر بار آنلاین شدن حس می‌کنید،

about being tracked,

این که ردیابی می‌شوید،

is about to move into your living room.

به اتاق نشمین شما کشیده می‌شود.

Or into your bedroom.

یا توی تخت‌خواب شما.

There's this sex toy called the We-Vibe.

این اسباب‌بازی سکسی We-Vibe است.

You might wonder why a sex toy connects to the internet,

شاید بپرسید لزوم وصل شدن یک اسباب‌بازی سکسی به اینترنت چیست،

but it's for two people who are in a long-distance relationship,

البته برای دو نفر است که در رابطه راه دور با هم هستند،

so they can share their love from afar.

تا بتوانند عشق خود را از دور قسمت کنند.

Some hackers took a close look at this toy

بعضی هکرها نگاه دقیقی به این اسباب‌بازی داشته

and saw it was sending a lot of information

و متوجه شده‌اند کلی اطلاعات

back to the company that made it --

به شرکت سازنده آن ارسال می‌کند --

when it was used, how long it was used for,

چه وقت استفاده می‌شود و برای چه مدت،

what the vibration settings were, how hot the toy got.

تنظیمات لرزش آن چه بوده و وسیله چقدر داغ شده است.

It was all going into a database.

همه آنها در پایگاه داده‌ها جمع می‌شوند.

So I reached out to the company,

پس با شرکت تماس گرفتم،

and I said, "Why are you collecting this really sensitive data?"

و گفتم، «چرا این اطلاعات واقعا حساس را جمع‌آوری می‌کنید؟»

And they said, "Well, it's great for market research."

و جواب دادند، «خب، برای بازاریابی ما عالی است.»

But they were data-mining their customers' orgasms.

اما آنها از به اوج رسیدن جنسی مشتری‌ها بهره‌برداری می‌کنند.

And they weren't telling them about it.

و آن هم بدون اطلاع آنها.

I mean, even if you're cavalier about privacy,

یعنی حتی اگر درباره حریم خصوصی آسان‌گیر باشید

I hope that you would admit that's a step too far.

امیدوارم بپذیرید که این دیگر زیاده‌روی است.

SM: This is why I want to keep my sex toys dumb.

س م: برای همین می‌خواهم اسباب‌بازی‌ جنسی‌ام خنگ باشد.

KH: That's great.

ک ه: فوق‌العاده است.

We're all very glad to know that.

همه ما از دانستنش خیلی خوشحالیم.

(Laughter)

(خنده)

SM: A data point I'm willing to share.

س م: مرحله داده‌ها. که به اشتراک می‌گذارم.

(Laughter)

(خنده)

The devices Kashmir bought range from useful to annoying.

دامنه دستگاه‌های کشمیر از مفید به آزاردهنده است.

But the thing they all had in common

اما چیزی که در همه آنها مشترک است

was sharing data with the companies that made them.

به اشتراک گذاشتن داده‌ها با شرکتهای سازنده آنها است.

With email service providers and social media,

با تامین کنندگان خدمات ایمیل و رسانه‌های اجتماعی،

we've long been told that if it's free, you're the product.

مدت طولانی به ما گفته شده که اگر مجانی باشد شما محصول هستید.

But with the internet of things, it seems,

اما با اینترنت چیزها، به نظر می‌رسد،

even if you pay, you're still the product.

حتی اگر پرداخت کنی، باز هم محصول هستید.

So you really have to ask:

پس واقعا باید بپرسید:

Who's the true beneficiary of your smart home,

از خانه هوشمند شما چه کسی حقیقتا نفع می‌برد،

you or the company mining you?

شما یا آن شرکت؟

KH: Look, we're a tech savvy crowd here.

ک ه: ما در اینجا جمعیت خوره فناوری هستیم.

I think most of us know that these things connect to the internet

فکر کنم اغلب ما می‌دانیم که این چیزها به اینترنت وصل می‌شوند

and send data out.

و داده‌ را ارسال می‌کند.

And fine, maybe you're OK with living in that commercial panopticon,

و خب شاید هم شما مشکلی با زندگی کردن در آن ساختار سراسر بین تجاری نداشته باشید،

but others aren't.

اما دیگران اینطور نیستند.

We need the companies to rethink the design of these devices

لازم است شرکتها در طراحی این دستگاه‌ها تجدیدنظر کنند

with our privacy in mind,

با منظور کردن حریم خصوصی ما،

because we're not all willing to participate in "market research,"

چون همه ما مایل به مشارکت در «تحقیقات بازار نیستیم،»

just because a device we bought has a Wi-Fi connection.

چون صرفا دستگاهی‌ که خریدم به وای‌فای وصل است.

And I have to tell you,

و باید به تو بگویم،

even when you're aware, generally, this is happening,

حتی وقتی باخبر هستید، عموما این اتفاق میفتد،

it's really easy to forget that normal household items are spying on you.

فراموش کردن این که لوازم خانگی معمولی از شما جاسوسی می‌کنند واقعا راحت است.

It's easy to forget these things are watching you,

راحت است فراموش کنیم این‌ها شما را زیر نظر دارند،

because they don't look like cameras.

چون شبیه دوربین‌ها نیستند.

They could look like ...

آنها می‌توانند شبیه...

well, they could look like a dildo.

خب می توانند شکل یک آلت مصنوعی باشند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)