Dilip Ratha: The hidden force in global economics: sending money home

Translator: Ali Hosseini Reviewer: Saeid Saadat Talab

I live in Washington, D.C.,

من در واشنگتن زندگی می‌کنم،

but I grew up in Sindhekela, a village in Orissa, in India.

اما در روستایی در هند به نام سیندهِکِلا، در ایالت اریسا بزرگ شدم.

My father was a government worker.

پدرم کارمند دولت بود.

My mother could not read or write, but she

مادرم بی‌سواد بود ولی همیشه

would say to me, "A king is worshipped only in his

به من می‌گفت که «پادشاه تنها در قلمروی خودش مورد ستایش است،

own kingdom. A poet is respected everywhere."

اما شاعر در همه‌جا ستایش می‌شود.»

So I wanted to be a poet when I grew up.

بنابراین تصمیم گرفتم که وقتی بزرگ شدم شاعر بشوم.

But I almost didn't go to college

اما من دانشگاه نرفتم،

تا وقتی که یکی از خاله‌هایم به من پیشنهاد کمک مالی داد.

until an aunt offered financial help.

I went to study in Sambalpur,

من برای درس خواندن به سمبالپور رفتم،

the largest town in the region,

که بزرگترین شهر منطقه است،

where, already in college, I saw a television for the first time.

جایی که برای اولین بار در دانشگاه یک تلویزیون دیدم.

I had dreams of going to the United States

من آرزوی رفتن به آمریکا را داشتم

for higher studies.

تا در مقاطع بالاتر تحصیل کنم.

When the opportunity came,

وقتی فرصت این سفر را یافتم،

I crossed two oceans, with borrowed money

با پولی که برای بلیت قرض کردم، از دو اقیانوس گذشتم

for airfare and only a $20 bill in my pocket.

و تنها یک اسکناس ۲۰ دلاری در جیب داشتم.

In the U.S., I worked in a research center,

در آمریکا در مرکزی تحقیقاتی به صورت نیمه‌وقت کار کردم

part-time, while taking graduate classes in economics.

و همزمان تحصیلاتم را در اقتصاد ادامه می‎دادم

And with the little I earned, I would

و با اندک درآمدم،

خرج خود را کنار می‌گذاشتم

finance myself and then I would send

و سپس پولی برای پدر و برادرم در هند می‌فرستادم.

money home to my brother and my father.

My story is not unique.

داستان من منحصر به فرد نیست.

There are millions of people who migrate each year.

هر ساله میلیون‌ها مهاجر وجود دارد،

With the help of the family, they cross oceans,

که با خرج خانواده از اقیانوس‌ها عبور می‌کنند

they cross deserts, they cross rivers, they cross mountains.

بیابان‌ها، رودها و کوه‌ها را پشت سر می‌گذارند

They risk their lives to realize a dream,

آنها خطر می‌کنند تا به یک رویا برسند

and that dream is as simple as having a

و رویای ساده‌ی آنها تنها این است که

decent job somewhere so they can send money home

یک شغل آبرومند داشته باشند تا بتوانند پول به خانه بفرستند

and help the family,

و به خانواده‌شان کمک کنند،

which has helped them before.

همانطور که از گذشته نیز کمک می‌کردند.

There are 232 million international migrants in the world.

232 میلیون مهاجر بین‌المللی در جهان وجود دارد.

These are people who live in a country

مردمانی که در کشوری غیر از

other than their country of birth.

محل تولد خود زندگی می‌کنند.

If there was a country made up of

اگر یک کشور وجود داشته باشد که تنها

only international migrants,

از مهاجران تشکیل شده باشد،

that would be larger, in population,

جمعیت آن کشور بیشتر از

than Brazil.

جمعیت برزیل خواهد بود.

That would be larger, in its size

از نظر اقتصادی بزرگتر از

of the economy, than France.

اقتصاد فرانسه خواهد بود.

Some 180 million of them, from poor countries,

حدود ۱۸۰ میلیون نفر از آن‌ها از کشورهای فقیر هستند،

send money home regularly.

که به طور منظم پول به خانه ارسال می‌کنند.

Those sums of money are called remittances.

این وجوه ارسالی «رمیتانس» نامیده می‌شود.

Here is a fact that might surprise you:

حقیقتی وجود دارد که ممکن است شما را حیرت‌زده کند:

413 billion dollars, 413 billion dollars

۴۱۳ میلیارد دلار! ۴۱۳ میلیارد دلار!

was the amount of remittances sent last year

مقدار پول ارسالی در سال گذشته بود

by migrants to developing countries.

که توسط مهاجران کشورهای در حال توسعه فرستاده شد.

Migrants from developing countries,

مهاجران کشورهای درحال توسعه

money sent to developing countries —

پولی که به کشورهایشان ارسال کردند.

413 billion dollars.

۴۱۳ میلیارد دلار

That's a remarkable number because

این یک مبلغ قابل توجه است،

that is three times the size of

چرا که سه برابر پولی است

the total of development aid money.

که کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه کمک می‌کنند.

And yet, you and I,

و حالا، شما و من،

my colleagues in Washington,

همکاران من در واشنگتن،

we endlessly debate and

مدام بحث و جدل می‌کنیم،

discuss about development aid,

درباره کمک کشورهای توسعه یافته

while we ignore remittances as small change.

در حالی که تاثیر رمیتانس را به عنوان یک تغییر کوچک در نظر نمی‌گیریم.

True, people send 200 dollars per month,

درسته که هرکس به طور متوسط ماهانه در حدود ۲۰۰ دلار ارسال می‌کند،

on average. But, repeated month after month,

اما این رقم، ماه‌ها و ماه‌ها

by millions of people,

و توسط میلیون‌ها نفر تکرار می‌شود،

these sums of money add up to rivers of foreign currency.

و این مبلغ بزرگ تبدیل به ارز خارجی می‌شود.

So India, last year, received 72 billion dollars, larger than

سال گذشته هند از طریق رمیتانس ۷۲ میلیارد دلار دریافت کرد،

its IT exports.

که از صادرات هند در زمینه‌ فناوری اطلاعات بیشتر است.

In Egypt remittances are three times

در مصر رمیتانس سه برابر درآمدی است

the size of revenues from the Suez Canal.

که این کشور از طریق کانال سوئز کاسب می‌شود.

In Tajikistan, remittances are 42 percent of GDP.

در تاجیکستان، رمیتانس برابر ۴۲٪ تولید ناخالص ملی این کشور است.

And in poorer countries, smaller countries, fragile countries,

و در کشورهای فقیرترو کوچکتر، کشورهای ضعیف،

conflict-afflicted countries, remittances are a lifeline,

و کشورهای درگیر جنگ رمیتانس یک راه نجات است.

as in Somalia or in Haiti.

مثل کشورهای سومالی و هاییتی.

No wonder these flows have huge

تعجبی نیست که این گردش مالی زیاد

impacts on economies and on poor people.

تاثیر زیادی بر اقتصاد و مردم فقیر دارد.

Remittances, unlike private investment money,

رمیتانس بر خلاف سرمایه‌گذاری شخصی

they don't flow back at the first

به درد مواقعی نمی خورد که

sign of trouble in the country.

کشور دچار مشکل جدی است

They actually act like an insurance.

رمیتانس در واقع مثل بیمه عمل می‌کند.

When the family is in trouble,

وقتی خانواده گرفتار دردسری است،

facing hardship, facing hard times,

و با مشکلاتی روبه‌روست

remittances increase, they act like an insurance.

رمیتانس مانند بیمه افزایش پیدا می‌کند.

Migrants send more money then.

بنابراین مهاجران پول بیشتری به خانه می‌فرستند.

Unlike development aid money,

بر خلاف کمک کشورهای پیشرفته

that must go through official agencies,

که باید پس از طی مراحل قانونی

through governments, remittances

و ازطریق دولت‌ها به مقصد برسد،

directly reach the poor,

رمیتانس، مستقیم به دست افراد فقیر،

reach the family,

و خانواده می‌رسد،

and often with business advice.

که اغلب با مشاوره‌ اقتصادی همراه است.

So in Nepal, the share of poor

درصد مردمان فقیر در نپال

people was 42 percent in 1995,

در سال ۱۹۹۵، ۴۲ درصد بود،

the share of poor people in the population.

درصد مردم فقیر از کل جمعیت

By 2005, a decade later, at a

یک دهه بعد در سال ۲۰۰۵

time of political crisis, economic crisis,

همزمان با بحران اقتصادی و سیاسی

the share of poor people went down to 31 percent.

درصد مردم فقیر یه ۳۱ کاهش یافت.

That decline in poverty, most of it,

دلیل اصلی کاهش در نرخ فقر،

about half of it, is believed to be

به نظر می رسد که

because of remittances from India,

به دلیل ارسال پول از هند بود،

another poor country.

ارسال پول ازکشور فقیر دیگر.

In El Salvador, the school dropout

در السالوادور نرخ ترک تحصیل

rate among children is lower

بین خانواده هایی که برایشان پول فرستاده می‌شد

in families that receive remittances.

از بقیه کمتر بود.

In Mexico and Sri Lanka,

در مکزیک و سریلانکا،

the birth weight of children is higher

وزن هنگام تولد نوزاد در خانواده‌هایی که

among families that receive remittances.

برایشان پول ارسال می‌گردد، بالاتر است.

Remittances are dollars wrapped with care.

پول‌های ارسالی دلارهایی هستند که با دقت بسته‌بندی شده‌اند

Migrants send money home for food,

مهاجران این پول را برای تهیه غذا،

for buying necessities, for building houses,

احتیاجات روزمره، ساخت مسکن،

for funding education, for funding

تأمین هزینه تحصیل،

healthcare for the elderly, for business

درمان سالمندان، سرمایه گذاری شغلی

investments for friends and family.

برای دوستان و خانواده خود می‌فرستند.

Migrants send even more money home

همچنین مهاجران مقادیر پول بیشتری را

for special occasions like a surgery

برای روز مبادا و اتفاق‌های ویژه همانند عمل جراحی،

or a wedding. And migrants also send

یا عروسی می‌فرستند. و نیز آنها

money, perhaps far too many times,

شاید مرتباً پول می‌فرستند،

for unexpected funerals that

برای مراسم کفن و دفن غیرمنتظره

they cannot attend.

که البته نمی‌توانند در آن شرکت کنند.

Much as these flows do all that good,

به اندازه امتیازات خوبی که این جریان مالی دارد،

there are barriers to these

موانعی نیز در برابر

flows of remittances, these

ارسال پول وجود دارد،

400 billion dollars of remittances.

موانعی علیه این ۴۰۰ میلیون دلار که ارسال می‌شود.

Foremost among them is

مهم‌ترین آنها

the exorbitant cost of sending money home.

هزینه‌ی گزاف ارسال پول به کشور مادری است.

Money transfer companies structure

شرکت‌های انتقال پول نرخ خدمات خود را

their fees to milk the poor.

بر مبنای استثمار فقیران تنظیم کرده‌اند.

They will say, "Up to 500 dollars

آنها می‌گویند: «تا مبلغ ۵۰۰ دلار

if you want to send, we will charge you

اگر قصد دارید بفرستید،

30 dollars fixed."

۳۰ دلار باید بپردازید.»

If you are poor and if you have only 200 dollars to send,

اگر شما فقیر باشید و فقط ۲۰۰ دلار پول برای فرستادن داشته باشید،

you have to pay that $30 fee.

شما باید ۳۰ دلار از آن را بپردازید.

The global average cost of sending

نرخ جهانی هزینه ارسال پول

money is eight percent.

۸ درصد است.

That means you send 100 dollars,

یعنی که شما ۱۰۰ دلار می‌فرستید

the family on the other side receives only

و خانواده‌ی شما در آن‌طرف دیگر

92 dollars.

فقط ۹۲ دلار دریافت می‌کند.

To send money to Africa,

برای فرستادن پول به آفریقا،

the cost is even higher:

هزینه‌ها بالاتر نیز خواهد بود.

12 percent.

معادل با ۱۲ درصد.

To send money within Africa,

و حتی جابه‌جایی پول در خود آفریقا،

the cost is even higher:

هزینه‌ای بیشتر دارد:

over 20 percent.

بالای ۲۰ درصد.

For example, sending money from Benin to Nigeria.

به عنوان مثال، ارسال پول از بنین به نیجریه هزینه بالایی دارد.

And then there is the case of Venezuela, where,

و هم‌چنین در مورد ونزوئلا

because of exchange controls,

به دلیل کنترل بر جا‌به‌جایی پول

you send 100 dollars and you

وقتی که شما ۱۰۰ دلار می‌فرستید

are lucky if the family on the other side

بسیار خوش شانسید اگر خانواده‌ی شما در آن طرف

receives even 10 dollars.

فقط ۱۰ دلار دریافت کنند.

Of course, nobody sends money to Venezuela

البته این واضح است که هیچ کس پولی را

through the official channel.

از طریق رسمی به ونزوئلا نمی‌فرستد.

It all goes in suitcases.

تمامی پول‌ها از طریق چمدان‌ها حمل می‌شود

Whereever costs are high,

هر جایی که هزینه‌ها بالا باشد،

money goes underground.

پول به شکل زیرزمینی انتقال می‌یابد.

And what is worse,

و بدتر این که،

many developing countries actually

تعداد زیادی از کشورهای در حال توسعه

have a blanket ban on sending money

ممنوعیت برای ارسال پول

out of the country.

به خارج از کشور دارند.

Many rich nations also have a

تعداد زیادی ملت‌های ثروتمند نیز

blanket ban on sending money to specific countries.

ممنوعیت ارسال پول را به کشورهای خاصی دارند.

So, is it that there are no options,

بنابراین انتخاب دیگری وجود ندارد

no better options, cheaper options, to send money?

انتخاب بهتری نیست؟ انتخابی ارزانتر برای ارسال پول؟

There are.

انتخاب وجود دارد

M-Pesa in Kenya enables people to send money

سرویس ام-پسا در کنیا، این امکان را به مردم می‌دهد تا

and receive money at a fixed cost of only

برای ارسال و دریافت پول هزینه ثابتی با مبلغ فقط

60 cents per transaction.

۶۰ سنت برای هر انتقال وجه بپردازند.

U.S. Fed started a program with Mexico

بانک فدرال ایالات‌متحده برنامه‌ای را با مکزیک شروع کرد

to enable money service businesses

تا شرکت‌های خدمات مالی

to send money to Mexico

پول را به مکزیک

for a fixed cost of only 67 cents per transaction.

به هزینه‌ی ثابت تنها ۶۷ سنت برای هر انتقال وجه، ارسال کنند.

And yet, these faster, cheaper, better options

و با این وجود، این روش‌های سریع‌تر، ارزان‌تر و بهتر

can't be applied internationally

را نمی‌توان در مقیاس بین‌المللی به‌کار برد.

because of the fear of money laundering,

به دلیل ترس از پول‌شویی

even though there is little data

با وجود اینکه اطلاعات کمی وجود دارد

to support any connection, any significant

تا هرگونه ارتباط روشنی

connection between money laundering

بین پول‌شویی

and these small remittance transactions.

و این نقل و انتقال‌های کوچک مالی را پشتیبانی کند.

Many international banks now

بسیاری از بانک‌های بین‌المللی

are wary of hosting bank accounts

شدیداً از میزبانی حساب‌هایی

of money service businesses, especially

که متعلق به شرکت‌های خدمات مالی هستند هراسانند.

those serving Somalia.

به خصوص آنهایی که به سومالی خدمات می‌دهند.

Somalia, a country where the

سومالی، کشوری است که

per capita income is only 250 dollars per year.

سرانه درآمد آن تنها ۲۵۰ دلار در سال است.

Monthly remittances, on average, to Somalia

رمیتانس ماهانه به سومالی به طور متوسط

is larger than that amount.

بیشتر از این درآمد است.

Remittances are the lifeblood of Somalia.

بنابراین رمیتانس‌ها، شاهرگ حیاتی سومالی است.

And yet, this is an example of

و در عین حال، این مَثلی است که

the right hand giving a lot of aid,

دست راست کمک فراوانی به اقتصاد می کند

while the left hand is cutting the lifeblood

اما دست چپ با قوانین موجود

to that economy, through regulations.

شاهرگ حیاتی اقتصاد را می‌زند.

Then there is the case of poor people from villages, like me.

سپس موردی است از مردمان فقیر متولد روستاها، مثل من.

In the villages, the only place where you can

در روستاها٬ تنها جایی که شما می‌توانید

get money is through the post office.

پول بگیرید از طریق اداره پست است.

Most of the governments in the world

بیشتر دولت‌ها در جهان

have allowed their post offices to have

اجازه داده‌اند که ادارات پست

exclusive partnerships with money transfer companies.

با شرکت‌های خدمات مالی شراکتی اختصاصی داشته باشند.

So, if I have to send money to my

در نتیجه اگر من، مجبور به ارسال پول

father in the village, I must send money

به پدرم در روستا باشم، باید این پول را

through that particular money transfer company,

از طریق شرکتی ارسال کنم که شریک پست است،

even if the cost is high.

حتی اگر هزینه زیاد باشد.

I cannot go to a cheaper option.

من انتخاب ارزان‌تری ندارم.

This has to go.

این باید خاتمه یابد.

So, what can international organizations and

خُب سازمان‌های بین‌المللی

social entrepreneurs do to reduce the cost

و کارآفرین‌های اجتماعی برای کاهش هزینه

of sending money home?

ارسال پول، چه می‌توانند بکنند؟

First, relax regulations on small remittances under 1,000 dollars.

اول آنکه قوانین را برای ارسال‌های پول کوچک کمتر از ۱٫۰۰۰ دلار بازتر شوند.

Governments should recognize that

دولت‌ها باید بدانند و قبول کنند که

small remittances are not money laundering.

رمیتانس‌های کوچک ارتباطی با پول‌شویی ندارد.

Second, governments should abolish exclusive partnerships

دوم اینکه، دولت‌ها باید به شراکت اختصاصی

between their post office and the money transfer company.

بین ادارات پست و شرکت‌های خدمات مالی پایان دهند.

For that matter, between the post office

چون این مهم است، بین اداره پست

and any national banking system that

و هر سیستم بانکیِ سراسری

has a large network that serves the poor.

باید شبکه‌ای بزرگ باشد که به فقیران خدمت ارائه کند.

In fact, they should promote competition,

در حقیقت، آنها باید رقابت را ترویج دهند

open up the partnership so that

راه شراکت را بازکنند تا

we will bring down costs like we did,

ما هزینه‌ها را پایین بیاوریم همانطور که آوردیم،

like they did, in the telecommunications industry.

همانطور که در شرکت‌های ارتباط از راه دور آوردند.

You have seen what has happened there.

شما شاهد بودید که چه اتفاقاتی آنجا رقم خورده است.

Third, large nonprofit philanthropic organizations

سوم این که، سازمان‌های بشردوستانه‌ی عام‌المنفعه‌

should create a remittance platform

باید پایگاهی را برای رمیتانس درست کنند

on a nonprofit basis.

که بر پایه خدمات غیرانتفاعی باشد.

They should create a nonprofit

آنها باید رمیتانس

remittance platform to serve the money transfer

عام المنفعه برای شرکت های خدمات مالی بسازند

companies so that they can send money at a low cost,

تا آنها انتقال وجه را با هزینه‌ای پایین‌تر انجام دهند،

while complying with all the complex

و همزمان طبق تمام قوانین پیچیده

regulations all over the world.

در سرتاسر جهان رفتار کنند.

The development community should

جوامع توسعه یافته باید

set a goal of reducing remittance costs

هدفی را جهت کاهش هزینه‌های رمیتانس

to one percent from the current eight percent.

از ۸ درصد کنونی به یک درصد در نظر بگیرند.

If we reduce costs to one percent,

اگر ما هزینه‌ها را به یک درصد کاهش دهیم،

that would release a saving of 30 billion dollars per year.

موجب می‌شود تا سی میلیارد دلار در سال ذخیره شود.

Thirty billion dollars, that's larger than the entire

سی‌ میلیارد، که بزرگتر از تمامی

bilateral aid budget going to Africa per year.

بودجه کمکی لحاظ شده برای آفریقا، می‌باشد.

That is larger than, or almost similar to,

این بزرگتر یا تقریباً مشابه،

the total aid budget of the United States government,

کل بودجه کمکی دولت آمریکاست،

the largest donor on the planet.

که بزرگترین پول کمکی در کل دنیاست.

Actually, the savings would be larger

عملاً این صرفه‌جویی از

than that 30 billion because remittance channels

از آن سی میلیارد بیشتر است، زیرا رمیتانس

are also used for aid, trade and investment purposes.

همزمان برای کمک مالی، تجارت و سرمایه‌گذاری به‌کار می‌رود.

Another major impediment to the

مانع بزرگ دیگر سر راهِ

flow of remittances reaching the family

جریان ارسال پول به خانواده‌ها

is the large and exorbitant

هزینه‌ی گزاف، بالا

and illegal cost of recruitment,

و غیرقانونی استخدام است،

fees that migrants pay, migrant workers

حق‌الزحمه‌ای که مهاجران می‌پردازند، مهاجران کارگری که

pay to laborers who found them the job.

پولی را بابت کاریابی به عاملین کاریابی می‌دهند.

I was in Dubai a few years ago.

چند سال پیش در شهر دُبی بودم.

I visited a camp for workers.

کمپی متعلق به کارگران را دیدم.

It was 8 in the evening, dark, hot, humid.

ساعت ۸ شبی تاریک، گرم و شرجی بود.

Workers were coming back from

کارگران در حال بازگشت از

their grueling day of work,

روز سخت کاری خود بودند،

and I struck a conversation

و من گفتگویی را آغاز کردم

with a Bangladeshi construction worker.

با یک کارگر ساختمانی اهل بنگلادش.

He was preoccupied that he is sending

او بسیار پریشان بود چرا که او

money home, he has been

پولی را به خانه می فرستاد،

sending money home for a few months now,

چند ماهی می‌شد که این کار را می‌کرد،

and the money is mostly going

و البته بیشتر پول به

to the recruitment agent, to the labor agent

به دلال کاریابی می‌رسید

who found him that job.

که برای او کار پیدا کرده بود.

And in my mind, I could picture

و در ذهنم، می‌توانستم تصور کنم،

the wife waiting for

همسری را که منتظر

the monthly remittance.

پول ماهیانه‌ی ارسالی است.

The remittance arrives.

پول می‌رسد.

She takes the money and hands

او پول را گرفته

it over to the recruitment agent,

و به دلال کاریابی می‌دهد،

while the children are looking on.

در حالی که فرزندانش فقط نظاره‌گرند.

This has to stop.

این باید تمام شود.

It is not only construction workers from Bangladesh,

فقط کارگران ساختمانی بنگلادشی نیستند،

it is all the workers. There are millions of migrant

همه کارگران هستند.

workers who suffer from this problem.

میلیون‌ها کارگر مهاجر از این مشکل رنج می‌برند.

A construction worker from Bangladesh,

کارگر ساختمانی از بنگلادش،

on an average, pays about 4,000 dollars in recruitment fees

به طور متوسط، ۴٫۰۰۰ دلار هزینه کاریابی می‌دهد

for a job that gives him only 2,000 dollars per year in income.

برای کاری که تنها در سال ۲٫۰۰۰ دلار درآمد دارد.

That means that for the two years or three years

و این یعنی که بعد از دو یا سه سال

of his life, he is basically sending money

او عملاً فقط کار می‌کند تا

to pay for the recruitment fees.

به دلال کاریابی پول دهد.

The family doesn't get to see any of it.

خانواده چیزی از آن پول را نمی‌بیند.

It is not only Dubai, it is the dark

این فقط در دُبی نیست،

underbelly of every major city in the world.

بلکه نقطه تاریکی در هر شهر بزرگی در دنیاست.

It is not only Bangladeshi construction workers,

و فقط کارگران بنگلادشی از این ماجرا آسیب نمی‌بینند،

it is workers from all over the world.

تمامی کارگران در سراسر دنیا درگیر هستند.

It is not only men.

فقط مردها نیستند.

Women are especially vulnerable to

زن‌ها هم به‌خصوص در برابر

recruitment malpractices.

سوء استفاده دلالان آسیب پذیرند.

One of the most exciting and newest

یکی از جالب‌ترین و جدیدترین

thing happening in the area of remittances

اتفاقات رقم خورده درباره رمیتانس

is how to mobilize, through innovation,

چگونگی آمادگی مهاجران است، آنها با ابداعات خود

diaspora saving and diaspora giving.

همزمان ارسال پول و ذخیره مالی دارند.

Migrants send money home,

مهاجرین پول را به خانه می‌فرستند،

but they also save a large amount of

اما آنها مقدار زیادی پول را

money where they live.

در جایی که زندگی می‌کنند، ذخیره می‌نمایند

Annually, migrant savings are estimated

سالیانه، ذخیره مالی مهاجرین

to be 500 billion dollars.

حدوداً ۵۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می شود.

Most of that money is parked in

بیشتر این پول در حساب‌های بانکی

bank deposits that give you zero percent interest rate.

بدون هرگونه نرخ سود نگهداری می‌شود.

If a country were to come and offer a three percent

اگر یک کشور پیشنهاد

or four percent interest rate, and then say

نرخ سود ۳ یا ۴ درصد بدهد، و بگوید

that the money would be used for building schools,

این پول در ساخت مدارس،

roads, airports, train systems

جاده‌ها، فرودگاه‌ها، سیستم ریلی

in the country of origin, a lot

در کشور وطن اصلی مهاجر صرف می‌شود،

of migrants would be interested in

خیلی از مهاجرین علاقه دارند تا

parting with their money because

با پولشان نقشی ایفا کنند

it's not only financial gains that

زیرا مسأله‌ فقط بهره‌ی مالی نیست، بلکه

give them an opportunity

به آنها فرصت

to stay engaged with their country's development.

مشارکت در توسعه کشورشان را می‌دهد.

Remittance channels can be used

کانال‌های رمیتانس می‌توانند

to sell these bonds to migrants

برای فروش اوراق رهنی به مهاجران استفاده شوند

because when they come

زیرا وقتی آنها طبق معمول

on a monthly basis to send remittances,

ماهانه پول را می‌فرستند،

that's when you can actually sell it to them.

در این زمان، می‌توانید این اوراق را به آنها بفروشید.

You can also do the same

شما می‌توانید همان

for mobilizing diaspora giving.

آمادگی لازم برای دادن پول را ایجاد کنید.

I would love to invest in a

من دوست دارم تا در

bullet train system in India

قطار سریع‌السیر در هند سرمایه‌گذاری کنم

and I would love to contribute to efforts

و می‌خواهم به تلاش‌هایی جهت

to fight malaria in my village.

مبارزه با مالاریا در روستای خود کمک کنم.

Remittances are a great way of

رمیتانس‌ها راه بسیار خوبی

sharing prosperity between places

برای تسهیم موفقیت بین مکان‌هایی است

in a targeted way that benefits

که طبق روشی هدفمند از آن

those who need them most.

سودی را به افراد نیازمند می‌رساند.

Remittances empower people.

رمیتانس‌ها می‌تواند مردم را قوی کند.

We must do all we can to make remittances

ما باید هرچه می‌توانیم انجام دهیم تا رمیتانس‌ها

and recruitment

و کاریابی را

safer and cheaper.

امن‌تر و ارزان‌تر کنیم.

And it can be done.

و این ممکن است.

As for myself, I have been

درباره‌ی خودم،

away from India for two decades now.

من دو دهه است که از هند دور هستم.

My wife is a Venezuelan.

همسر من اهل ونزوئلاست.

My children are Americans.

فرزندانم آمریکایی هستند.

Increasingly, I feel like a global citizen.

به طور فزاینده‌ای، حس انسانی جهانی را دارم.

And yet, I am growing nostalgic

و با این وجود، دلتنگی من

about my country of birth.

برای وطنم مادرزادیم افزایش می‌یابد.

I want to be in India and in the U.S. at the same time.

هم‌زمان دوست دارم در هند و آمریکا باشم.

My parents are not there anymore.

والدین من دیگر آنجا نیستند.

My brothers and sisters have moved on.

برادران و خواهرانم زندگی خود را دارند.

There is no real urgency for me to send money home.

هیچ فوریتی برای من در ارسال پول به هند نیست.

And yet, from time to time,

ولی با این وجود، هر از گاهی،

I send money home to friends,

من پولی را به هند و به دوستانم،

to relatives, to the village,

به خانواده‌ام، به روستایم می‌فرستم،

to be there, to stay engaged —

تا پول آنجا باشد، و من مشارکت کنم --

that's part of my identity.

این بخشی از هویت من است.

And, I'm still striving to be a poet

و من هنوز شدیداً مشتاقم تا شاعر شوم

for the hardworking migrants

و برای مهاجرین سخت‌کوش

and their struggle to break free

و تلاش آنها در جهت شکستن

of the cycle of poverty.

و رهایی از فقر، بسُرایم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حضار)