Christopher Ategeka: How adoption worked for me | TED

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

How many of you are tired

چند نفر از شما خسته شدید

of seeing celebrities adopting kids from the African continent?

از این که ببینید آدمهای مشهور فرزند خوانده از آفریقا می‌گیرند؟

(Laughter)

(خنده)

Well, it's not all that bad.

خب، چندان هم بد نیست.

I was adopted.

من فرزندخوانده هستم.

I grew up in rural Uganda,

در روستایی در اوگاندا بزرگ شدم.

lost both my parents when I was very, very young.

وقتی خیلی خیلی کوچک بودم هر دو والدینم را از دست دادم.

And when my parents passed,

و وقتی والدینم درگذشتند،

I experienced all the negative effects of poverty,

انواع تاثیرات منفی فقر را تجربه کردم،

from homelessness,

از بیخانمانی،

eating out of trash piles,

نا خوردن از توی سلطهای آشغال،

you name it.

هر چه فکرش را کنید.

But my life changed

اما زندگی‌ام تغییر کرد

when I got accepted into an orphanage.

وقتی در یک پرورشگاه پذیرفته شدم.

Through one of those sponsor-an-orphan programs,

از طریق یکی از آن برنامه‌های «حامی مالی یک کودک یتیم شدن»،

I was sponsored and given an opportunity to acquire an education.

حامی مالی پیدا کردم و به من فرصتی برای کسب تحصیل داده شد.

I started off in Uganda.

در اوگاندا شروع کردم.

I went through school, and the way this particular program worked,

مدرسه رفتم و این برنامه اینطور بود

you finished high school and after high school,

که بعد از اتمام دوره دبیرستان،

you go learn a trade -- to become a carpenter, a mechanic

حرفه‌ای یاد می‌گیرید-- نجار یا مکانیک می‌شوید،

or something along those lines.

کارهایی از این دست.

My case was a little different.

مورد من کمی فرق داشت.

The sponsor family that was sending these 25 dollars a month

خانواده حامی مالی من، ماهی ۲۵ دلار می‌فرستاد

to this orphanage to sponsor me,

به این یتیمخانه که از من حمایت شود،

which -- I had never met them --

آنها را هیچوقت ندیده بودم--

said, "Well ...

آنها گفتند که « خب

we would like to send you to college instead."

ما می‌خواهیم تو را به کالج بفرستیم.»

Oh -- it gets better.

خب-- چی از این بهتر.

(Laughter)

(خنده)

And they said, "If you get the paperwork,

و آنها گفتن، «اگر مدارکت را جور کنی،

we'll send you to school in America instead."

ما هم در عوض تو را به مدرسه‌ای در آمریکا می‌فرستیم.»

So with their help,

پس به کمک آنها،

I went to the embassy and applied for the visa.

به سفارت رفتم و درخواست ویزا کردم.

I got the visa.

ویزا گرفتم.

I remember this day like it was yesterday.

انگار همان دیروز بود.

I walked out of the embassy with this piece of paper in my hand,

با این تکه کاغذ در دستم از سفارت بیرون آمدم،

a hop in my step,

توی هوا بودم،

smile on my face,

لبخند بر لب،

knowing that my life is about to change.

می‌دانستم که زندگی‌ام در آستانه تغییر است.

I went home that night,

آن شب خانه رفتم

and I slept with my passport,

و با پاسپورتم خوابیدم،

because I was afraid that someone might steal it.

چون می‌ترسیدم آن را از من بدزدند.

(Laughter)

(خنده)

I couldn't fall asleep.

خوابم نمیبرد.

I kept feeling it.

این حس از من دست نمی‌کشید.

I had a good idea for security.

ایده خوبی درباره امنیت به سرم زد.

I was like, "OK, I'm going to put it in a plastic bag,

این که «خب آن را توی یک کیسه پلاستیکی بگذارم

and take it outside and dig a hole, and put it in there."

و ببرم بیرون و توی چاله‌ای آن را مخفی کنم.»

I did that, went back in the house.

این کار را کردم و داخل خانه برگشتم.

I could not fall asleep. I was like, "Maybe someone saw me."

نمی‌توانستم بخوابم. فکر کردم، «شاید کسی من را دیده باشد.»

I went back --

برگشتم--

(Laughter)

(خنده)

I pulled it out, and I put it with me the entire night --

آن را درآوردم و تمام شب آن را پیش خودم نگه داشتم--

all to say that it was an anxiety-filled night.

خلاصه که آن شب پر از دلهره برایم بود.

(Laughter)

(خنده)

Going to the US was, just like another speaker said,

رفتن به آمریکا، درست مثل حرفی که سخنران دیگری زد،

was my first time to see a plane,

برایم دیدن هواپیما برای بار اول بود،

be on one, let alone sit on it to fly to another country.

چه برسد که بخواهم سوار آن شوم و به کشور دیگری پرواز کنم.

December 15, 2006.

۱۵ دسامبر ۲۰۰۶.

7:08pm.

۷:۰۸عصر.

I sat in seat 7A.

روی صندلی 7A مینشینم.

Fly Emirates.

پرواز امارت.

One of the most gorgeous, beautiful women I've ever seen walked up,

یکی از زیباترین و قشنگترین زنانی که تابحال دیده‌ام بطرفم میامد،

red little hat with a white veil.

کلاه قرمز کوچک با تور سفید.

I'm looking terrified, I have no idea what I'm doing.

وحشتزده نگاه می‌کنم، ایده‌ای از کاری که می‌کنم ندارم--

She hands me this warm towel --

به من این حوله گرم را می‌دهد--

warm, steamy, snow white.

گرم، مرطوب و سفید مثل برف.

I'm looking at this warm towel;

به حوله گرم نگاه می‌کنم؛

I don't know what to do with my life, let alone with this damn towel --

من نمی‌دانم که با زندگی خودم چکار کنم چه برسد به این حوله لعنتی.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

I did one of the --

کاری که کردم--

you know, anything anyone could do in that situation:

خب همان کاری که بقیه در شرایط مشابه انجام می‌دهند.

look around, see what everyone else is doing.

اطرافم را نگاه کرد ببینم بقیه چکار می‌کنند.

I did the same.

همان کار را کردم.

Mind you, I drove about seven hours from my village to the airport that day.

بگویم که آن روز حدود۷ ساعت از دهکده تا فرودگاه را رانده بودم.

So I grab this warm towel,

پس این حوله گرم را برداشتم،

wipe my face just like everyone else is doing,

صورتم را مثل بقیه پاک کردم.

I look at it --

به آن نگاه می‌کنم--

damn.

لعنتی.

(Laughter)

(خنده)

It was all dirt brown.

از کثافت قهوه‌ای بود.

(Laughter)

(خنده)

I remember being so embarrassed that when she came by to pick it up,

یادم هست حسابی شرمنده بود وقتی برگشت آن را ببرد.

I didn't give mine.

مال خودم را ندادم.

(Laughter)

(خنده)

I still have it.

هنوز آن را دارم.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Going to America opened doors for me

رفتن به آمریکا درها را بروی من باز کرد

to live up to my full God-given potential.

تا پتانسیل خدادادی خود را به حد اعلا پرورش دهم.

I remember when I arrived,

یادم هست وقتی رسیدم،

the sponsor family embraced me,

خانواده حامی مالی به گرمی پذیرایم شد،

and they literally had to teach me everything from scratch:

و از اول همه چیز را به من یاد دادند:

this is a microwave, that's a refrigerator --

این مایکروفر است، آن یخچال است--

things I'd never seen before.

چیزهایی که هرگز ندیده بودم.

And it was also the first time

و برای بار نخست بود

I got immersed into a new and different culture.

که در فرهنگی تازه و متفاوت غوطه‌ور بودم.

These strangers showed me

غریبه‌ها عشق حقیقی را

true love.

نشانم دادند.

These strangers showed me that I mattered,

این غریبه‌ها نشانم دادند که من مهم هستم،

that my dreams mattered.

رویاهایم اهمیت دارد.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.

These individuals had two of their own biological children.

این اشخاص از خود دو فرزند داشتند.

And when I came in, I had needs.

و وقتی من آمدم نیازهایی داشتم.

They had to teach me English,

به من انگلیسی یاد دادند،

teach me literally everything,

راستش همه چیز به من یاد دادند،

which resulted in them spending a lot of time with me.

که منجر به این شد که کلی وقت با من بگذرانند.

And that created a little bit of jealousy with their children.

و این کمی باعث برانگیختن حسادت در بچه‌های آنها شد.

So, if you're a parent in this room,

خُب، هر کدام از شما والدینی که در این سالن حضور دارید،

and you have those teenager children

و فرزندان نوجوان شما به عشق و محبت شما

who don't want anything to do with your love and affection --

کاری توجهی ندارند--

in fact, they find it repulsive --

در واقع ،آن را تهوع‌آور می‌دانند--

I got a solution:

من یک راه حل برایتان دارم:

adopt a child.

فرزندخواندگی.

(Laughter)

(خنده)

It will solve the problem.

مشکل را حل خواهد کرد.

(Applause)

(تشویق)

I went on to acquire two engineering degrees

من از یکی از بهترین دانشگاههای دنیا

from one of the best institutions in the world.

دو تا مدرک مهندسی گرفتم.

I've got to tell you:

باید به شما بگویم:

talent is universal,

استعداد جهانی است،

but opportunities are not.

اما فرصتها اینطور نیستند.

And I credit this

و من اعتبار این را مدیون

to the individuals who embrace multiculturalism,

اشخاصی می‌دانم که چندفرهنگی را به آغوش می‌کشند،

love, empathy

عشق، همدلی

and compassion for others.

و شفقت برای دیگران.

We live in a world filled with hate:

ما در جهانی سرشار ار نفرت زندگی می‌کنیم:

building walls,

ساخت دیوارها،

Brexit,

برگزیت، (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا )

xenophobia here on the African continent.

بیگانه‌هراسی اینجا در قاره آفریقا.

Multiculturalism can be an answer

چند فرهنگی میتواند پاسخی باشد

to many of these worst human qualities.

به خیلی از این بدترین ویژگیهای بشری.

Today, I challenge you

امروز شما را در کمک کردن به

to help a young child experience multiculturalism.

کودکی کم سن و سال برای داشتن چند فرهنگی به چالش می‌کشم.

I guarantee you that will enrich their life,

به شما تضمین می‌دهم که این کار زندگی آنها را غنی خواهد کرد

and in turn,

و در عوض هم این تاثیر را

it will enrich yours.

در زندگی شما هم خواهد داشت.

And as a bonus,

و بعنوان پاداش،

one of them may even give a TED Talk.

یکی از آنها شاید حتی سخنران TED هم شود.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

We may not be able to solve the bigotry and the racism of this world today,

شاید در جهان امروز قادر به حل نژادپرستی و پیشداوری نباشیم

but certainly we can raise children

اما قطعا قادر کودکانی را پرورش دهیم

to create a positive, inclusive, connected world

که جهانی مثبت، بردبار و یکپارچه

full of empathy,

و سرشار از همدلی، عشق

love

و شفقت

and compassion.

را بسازند.

Love wins.

عشق برنده است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)