This new telescope might show us the beginning of the universe | Wendy Freedman

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Leila Ataei

When I was 14 years old, I was interested in science --

زمانی که ۱۴ سال داشتم، به علوم علاقه‎ مند بودم--

fascinated by it, excited to learn about it.

مجذوب آن بودم و برای آموختن اشتیاق داشتم.

And I had a high school science teacher who would say to the class,

و در دبیرستان یک معلم علوم داشتیم که همیشه می‎گفت،

"The girls don't have to listen to this."

"دخترها لازم نیست به درس گوش کنند."

Encouraging, yes.

دلگرم کننده بود، بله.

(Laughter)

(خنده)

I chose not to listen -- but to that statement alone.

من تصمیم گرفتم که گوش نکنم-- ولی تنها به همان یک درس.

So let me take you to the Andes mountains in Chile,

خوب، اجازه دهید شما را به رشته کوه آند در شیلی ببرم،

500 kilometers, 300 miles northeast of Santiago.

۵۰۰ کیلومتر، ۳۰۰ مایل در شمال شرق سانتیاگو

It's very remote, it's very dry and it's very beautiful.

جایی بسیار دورافتاده، خشک و بسیار زیبا است

And there's not much there.

و چیز زیادی در آنجا وجود ندارد.

There are condors, there are tarantulas,

در آنجا کرکس‎ها و رطیل‎ها زندگی می‎کنند،

and at night, when the light dims,

و شب هنگام، زمانی که روشنایی به تیرگی می‎گراید،

it reveals one of the darkest skies on Earth.

یکی از تاریک ترین آسمان‎های زمین پدیدار می‎شود.

It's kind of a magic place, the mountain.

کوهستان، مکانی جادویی است.

It's a wonderful combination of very remote mountaintop

آنجا ترکیب بی نظیری از قله‎ای دورافتاده

with exquisitely sophisticated technology.

و تجهیزات بسیار پیچیده وجود دارد.

And our ancestors, for as long as there's been recorded history,

و نیاکان ما، تا آنجا که تاریخ ثبت شده‎ای وجود دارد،

have looked at the night sky and pondered the nature of our existence.

در حال نگریستن به آسمان شب و تعمق در منشا آفرینش بوده‎اند.

And we're no exception, our generation.

و نسل ما، به هیچ وجه از آنها مستثنا نیست.

The only difficulty is that the night sky now is blocked

تنها مشکل اینجا است که در زمان ما

by the glare of city lights.

آسمان شب با نور خیره کننده شهرها مسدود شده است.

And so astronomers go to these very remote mountaintops

و بنابراین، ستاره شناسان برای مشاهده و مطالعه کیهان

to view and to study the cosmos.

به این قله‎های بسیار دورافتاده می‎روند.

So telescopes are our window to the cosmos.

پس تلسکوپ‎ها پنجره‎های ما به سوی کیهان هستند.

It's no exaggeration to say that the Southern Hemisphere is going to be

ابدا اغراق نیست اگر بگوییم که نیم کره جنوبی آینده اختر شناسی

the future of astronomy for the 21st century.

در قرن ۲۱ام است.

We have an array of existing telescopes already,

هم اکنون دسته‎ای تلسکوپ در

in the Andes mountains in Chile,

رشته کوه آند در شیلی موجود هستند،

and that's soon to be joined by a really sensational array of new capability.

و به زودی تلسکوپ‎های جدیدی با توانایی‎های هیجان انگیز به آنها افزوده خواهند شد.

There will be two international groups that are going to be building

دو گروه بین‎المللی تلسکوپ‎های عظیم را نصب خواهند کرد

giant telescopes, sensitive to optical radiation, as our eyes are.

که مانند چشمان ما، به امواج نور حساس هستند.

There will be a survey telescope

تلسکوپ‎های تحقیقاتی وجود خواهند داشت

that will be scanning the sky every few nights.

که هر چند شب یک بار آسمان را رصد خواهند کرد.

There will be radio telescopes,

تلسکوپ‎های رادیویی در آنجا خواهند بود،

sensitive to long-wavelength radio radiation.

که به امواج رادیویی با طول موج بالا حساس هستند.

And then there will be telescopes in space.

و در نهایت، تلسکوپی در فضا قرار خواهد گرفت

There'll be a successor to the Hubble Space Telescope;

که جانشین تلسکوپ هابل خواهد بود؛

it's called the James Webb Telescope,

و نام آن تلسکوپ جیمز وب است،

and it will be launched in 2018.

و در سال ۲۰۱۸ ارسال خواهد شد.

There'll be a satellite called TESS

ماهواره‎ای به نام TESS برای کشف

that will discover planets outside of our solar system.

سیاره‎های خارج از منظومه شمسی ارسال خواهد شد.

For the last decade, I've been leading a group --

در ده سال گذشته، من رهبری گروهی را بر عهده داشتم--

a consortium -- international group,

یک کنسرسیوم-- گروهی بین المللی،

to build what will be, when it's finished,

برای ساخت چیزی که در نهایت

the largest optical telescope in existence.

بزرگترین تلسکوپ نوری موجود خواهد بود.

It's called the Giant Magellan Telescope, or GMT.

نام آن تلسکوپ عظیم ماژلان و یا به اختصار GMT است.

This telescope is going to have mirrors that are 8.4 meters in diameter --

این تلسکوپ آینه‎هایی با قطر ۸/۴ متر خواهد داشت--

each of the mirrors.

هر کدام از آینه‎ها.

That's almost 27 feet.

تقریبا معادل ۸ فوت است.

So it dwarfs this stage -- maybe out to the fourth row in this audience.

بنابراین از صحنه اینجا بزرگتر خواهد بود-- شاید تا ردیف چهارم برسد.

Each of the seven mirrors in this telescope

هر کدام از هفت آینه این تلسکوپ

will be almost 27 feet in diameter.

تقریبا به قطر ۸ متر خواهند بود.

Together, the seven mirrors in this telescope will comprise

که روی هم رفته، قطر تلسکوپ متشکل از این هفت آینه

80 feet in diameter.

۲۴ متر خواهد بود.

So, essentially the size of this entire auditorium.

خوب، در واقع به اندازه کل این سالن.

The whole telescope will stand about 43 meters high,

کل تلسکوپ تقریبا ۴۳ متر ارتفاع خواهد داشت،

and again, being in Rio,

و دوباره، از آنجا که در ریو هستیم،

some of you have been to see the statue of the giant Christ.

بعضی از شما مجسمه عظیم مسیح را دیده‎اید.

The scale is comparable in height;

از نظر ارتفاع ابعاد آن قابل مقایسه است؛

in fact, it's smaller than this telescope will be.

البته، کمی از تلسکوپ کوتاه‎تر است.

It's comparable to the size of the Statue of Liberty.

از نظر ابعاد با مجسمه آزادی قابل مقایسه است.

And it's going to be housed in an enclosure that's 22 stories --

و قرار است در محفظه‎ای با ۲۲ شبکه قرار بگیرد--

60 meters high.

به ارتفاع ۶۰ متر.

But it's an unusual building to protect this telescope.

اما ساختمان غیر معمولی برای حفاظت از تلسکوپ است.

It will have open windows to the sky,

پنجره‎ای گشوده به آسمان خواهد داشت،

be able to point and look at the sky,

تا قادر باشد به سمت آسمان قرار گرفته و به آسمان نگاه کند،

and it will actually rotate on a base --

و در واقع برروی پایه چرخش می‎کند.

2,000 tons of rotating building.

یک ساختمان ۲٫۰۰۰ تنی چرخان.

The Giant Magellan Telescope will have 10 times the resolution

وضوح تلسکوپ عظیم ماژلان ۱۰ برابر

of the Hubble Space Telescope.

تلسکوپ فضایی هابل خواهد بود.

It will be 20 million times more sensitive than the human eye.

۲۰ میلیون بار از چشم انسان حساس تر خواهد بود.

And it may, for the first time ever, be capable of finding life on planets

و برای اولین بار، قادر به کشف حیات در

outside of our solar system.

سیاره‎های خارج از منظومه شمسی خواهد بود.

It's going to allow us to look back at the first light in the universe --

به ما امکان خواهد داد تا به اولین تشعشع در کهکشان نگاه کنیم--

literally, the dawn of the cosmos.

در واقع، سپیده دم جهان هستی.

The cosmic dawn.

سپیده دم کیهانی.

It's a telescope that's going to allow us to peer back,

این تلسکوپی است که ما را قادر می‎سازد تا به عقب بنگریم

witness galaxies as they were when they were actually assembling,

و کهکشان‎ها را در زمانی که در واقع درحال شکل گیری بودند، ببینیم.

the first black holes in the universe, the first galaxies.

اولین سیاهچاله‎ها در جهان، اولین کهکشان‎ها.

Now, for thousands of years, we have been studying the cosmos,

اکنون، برای هزاران سال، به مطالعه کیهان پرداخته‎ایم،

we've been wondering about our place in the universe.

و به دنبال جایگاه خود در جهان هستی بوده‎ایم.

The ancient Greeks told us

یونانیان باستان بر این باور بودند

that the Earth was the center of the universe.

که زمین مرکز جهان هستی است.

Five hundred years ago, Copernicus displaced the Earth,

پانصد سال بعد، کوپرنیک جایگاه زمین را تغییر داد،

and put the Sun at the heart of the cosmos.

و خورشید را در قلب کیهان نهاد.

And as we've learned over the centuries,

و ما در طول قرن‎ها،

since Galileo Galilei, the Italian scientist,

از زمانی که گالیله، دانشمند ایتالیایی،

first turned, in that time, a two-inch, very small telescope, to the sky,

در واقع با یک تلسکوپ کوچک ۵ سانتی‌متری رو به سمت آسمان نهاد،

every time we have built larger telescopes,

آموخته‎ایم که هر بار تلسکوپ بزرگتری ساخته‎ایم،

we have learned something about the universe;

چیزهایی درباره جهان هستی دریافته‎ایم،

we've made discoveries, without exception.

و بدون استثناء، کشفهای جدیدی کرده‎ایم.

We've learned in the 20th century that the universe is expanding

در قرن بیستم دریافتیم که جهان در حال انبساط است

and that our own solar system is not at the center of that expansion.

و منظومه شمسی ما در مرکز این انبساط قرار ندارد.

We know now that the universe is made of about 100 billion galaxies

اکنون می‎دانیم که جهان هستی از ۱۰۰ میلیارد کهکشان تشکیل شده

that are visible to us,

که در محدوده دید ما قرار دارند،

and each one of those galaxies has 100 billion stars within it.

و هرکدام از آنها ۱۰۰ میلیارد ستاره در خود دارند.

So we're looking now at the deepest image of the cosmos

و ما اکنون درحال مشاهده عمیق‎ترین تصویر کیهان هستیم

that's ever been taken.

که تا کنون گرفته شده است.

It was taken using the Hubble Space Telescope,

این تصویر توسط تلسکوپ فضایی هابل

and by pointing the telescope at what was previously a blank region of sky,

و با چرخاندن تلسکوپ به جایی که قبل از

before the launch of Hubble.

ارسال هابل قسمتی خالی تلقی می‎شد ثبت شده است.

And if you can imagine this tiny area,

و اگر بتوانید این قسمت کوچک را تصور کنید،

it's only one-fiftieth of the size of the full moon.

یک پنجاهم اندازه قرص ماه کامل است.

So, if you can imagine the full moon.

پس اگر بتوانید ماه کامل را تصور کنید.

And there are now 10,000 galaxies visible within that image.

و ۱۰٫۰۰۰ کهکشان در این تصویر دیده می‎شوند.

And the faintness of those images and the tiny size is only a result

و ضعف این تصاویر و ابعاد کوچکشان ای حقیقت را نشان می‎دهد

of the fact that those galaxies are so far away, the vast distances.

که در واقع این کهکشان‎ها بسیار دور از ما در فاصله‎های پهناوری قرار دارند.

And each of those galaxies may contain within it

و ممکن است هر کدام از این کهکشان‎ها

a few billion or even hundreds of billions of individual stars.

چند میلیارد و یا چند صد میلیارد ستاره را در خود جای داده باشند.

Telescopes are like time machines.

تلسکوپ‎ها مانند ماشین‎های زمان هستند.

So the farther back we look in space, the further back we see in time.

هرچه بیشتر به فضاهای دوردست نگاه می‎کنیم در زمان بیشتر به عقب خواهیم رفت.

And they're like light buckets -- literally, they collect light.

و آنها مانند سطلهای نور هستند-- در واقع، آنها نور را جمع می‎کنند.

So larger the bucket, the larger the mirror we have,

پس هر چه سطل بزرگتر باشد، هرچه آینه بزرگتری داشته باشیم،

the more light we can see, and the farther back we can view.

نور بیشتری را می‎توانیم ببینیم، و دوردست‎های دورتری را خواهیم دید.

So, we've learned in the last century

خوب، ما در قرن اخیر دریافتیم

that there are exotic objects in the universe -- black holes.

که چیزهای عجیبی در فضا هستند-- سیاهچاله‎ها.

We've even learned that there's dark matter and dark energy

همین طور دریافتیم که ماده تاریک و انرژی تاریک وجود دارند

that we can't see.

اما قابل رویت نیستند.

So you're looking now at an actual image of dark matter.

خوب، الان در واقع درحال مشاهده تصویری از ماده تاریک هستید.

(Laughter)

(خنده)

You got it. Not all audiences get that.

شما متوجه شدید. همه متوجه نکته نمی‎شوند.

(Laughter)

(خنده)

So the way we infer the presence of dark matter --

خوب ما از جه راهی متوجه وجود ماده تاریک شدیم --

we can't see it -- but there's an unmistakable tug, due to gravity.

نمی‎توانیم آن را ببینیم -- اما به دلیل گرانش، کشش غیرقابل انکاری وجود دارد.

We now can look out, we see this sea of galaxies

اکنون ما به بیرون نگاه می‎کنیم، و دریایی از کهکشانها را می‎بینیم

in a universe that's expanding.

که در جهانی در حال انبساط قرار دارند.

What I do myself is to measure the expansion of the universe,

کاری که خود من انجام می‎دهم اندازه گیری میزان انبساط جهان است،

and one of the projects that I carried out in the 1990s

و یکی از پروژه‎هایی که در دهه ۹۰ به انجام رساندم

used the Hubble Space Telescope to measure how fast the universe is expanding.

استفاده از تلسکوپ هابل برای اندازه گیری سرعت انبساط دنیا بود.

We can now trace back to 14 billion years.

اکنون می‎توانیم تا ۱۴ میلیارد سال پیش را دنبال کنیم.

We've learned over time that stars have individual histories;

در طول زمان یاد گرفته‎ایم که هر ستاره داستان مربوط به خود را دارد؛

that is, they have birth, they have middle ages

آنها متولد می‎شوند، میانسالی دارند

and some of them even have dramatic deaths.

و حتی بعضی از آنها مرگ‎های دراماتیکی دارند

So the embers from those stars actually then form the new stars that we see,

و پس از آن از خاکستر آن ستاره‎ها، ستاره‎های جدیدی زاده می‎شوند و ما می‎بینیم

most of which turn out to have planets going around them.

که بیشتر آنها سیاره‎هایی دارند که به دورشان می‎گردند.

And one of the really surprising results in the last 20 years

و یکی از نتایج بسیار شگفت آور در ۲۰ سال گذشته،

has been the discovery of other planets going around other stars.

کشف سیاره‎هایی است که به دور سایر ستاره‎ها می‎گردند.

These are called exoplanets.

به آنها سیارات فرا خورشیدی می‎گویند.

And until 1995, we didn't even know the existence of any other planets,

و تا سال ۱۹۹۵، ما از وجود هیچ سیاره دیگری

other than going around our own sun.

غیر از آنها که به دور خورشید ما می‎چرخند، آگاه نبودیم.

But now, there are almost 2,000 other planets orbiting other stars

اما امروز، در حدود ۲٫۰۰۰ سیاره دیگر کشف شده‎اند

that we can now detect, measure masses for.

که ما می‎توانیم آنها را شناسایی کرده و جرم آنها را اندازه بگیریم.

There are 500 of those that are multiple-planet systems.

۵۰۰ عدد از آنها در منظومه‎های چند سیاره‎ای قرار دارند.

And there are 4,000 -- and still counting -- other candidates

و ۴٫۰۰۰ تای دیگر-- و هنوز در حال افزایش--

for planets orbiting other stars.

از سیارات چرخان به دور سایر ستاره‎ها وجود دارند.

They come in a bewildering variety of different kinds.

آنها از گونه‎های متفاوتی هستند.

There are Jupiter-like planets that are hot,

بعضی مانند مشتری سیاراتی داغ هستند،

there are other planets that are icy, there are water worlds

گونه‎های دیگر یخی هستند، جهان‎های آبی وجود دارند

and there are rocky planets like the Earth, so-called "super-Earths,"

و سیارات سنگی دیگری مانند زمین وجود دارند که "فوق زمین" نامیده می‎شوند،

and there have even been planets that have been speculated diamond worlds.

و سیارات دیگری هستند که جهان‎های الماسی دانسته شده‎اند.

So we know there's at least one planet, our own Earth, in which there is life.

خوب، می‎دانیم که حداقل یک سیاره وجود دارد که در آن حیات جریان دارد و آن زمین ما است.

We've even found planets that are orbiting two stars.

حتی سیاراتی کشف شده‎اند که به دور دو ستاره چرخش می‎کنند.

That's no longer the province of science fiction.

دیگر این یک مسئله علمی تخیلی نیست.

So around our own planet, we know there's life,

خوب، ما می‎دانیم که در سیاره خودمان حیات وجود دارد،

we've developed a complex life, we now can question our own origins.

ما گونه‎ی پیچیده‎ای از حیات را شکل داده‎، و اکنون به دنبال ریشه‎های خویشیم.

And given all that we've discovered, the overwhelming numbers now suggest

و بر اساس آنچه کشف کرده‎ایم، عده‎ی زیادی گمان می‎کنند

that there may be millions, perhaps -- maybe even hundreds of millions --

که احتمالا میلیون‎ها -- یا شاید صدها میلیارد--

of other [planets] that are close enough --

سیاره دیگر وجود دارد که به اندازه کافی به ستاره خود نزدیک‎اند--

just the right distance from their stars that they're orbiting --

و دقیقا در فاصله‎ای قرار دارند-- که آب به شکل مایع می‎تواند

to have the existence of liquid water and maybe could potentially support life.

در انها وجود داشته باشد وشاید بتوانند از وجود حیات پشتیبانی کنند.

So we marvel now at those odds, the overwhelming odds,

خوب ما از این احتمالات شگفت زده هستیم، این احتمالات بزرگ،

and the amazing thing is that within the next decade,

و نکته جالب این است که تا ده سال آینده،

the GMT may be able to take spectra of the atmospheres of those planets,

تلسکوپ ماژلان قادر خواهد بود طیف جوی آن سیاره‎ها را مطالعه کند،

and determine whether or not they have the potential for life.

و مشخص کند که برای وجود حیات مناسب هستند یا نه.

So, what is the GMT project?

خوب، پروژه GMT چیست؟

It's an international project.

یک پروژه‎ی بین المللی است.

It includes Australia, South Korea, and I'm happy to say, being here in Rio,

استرالیا، کره جنوبی در آن سهیم هستند و از آنجا که در ریو هستیم، خوشحالم که

that the newest partner in our telescope is Brazil.

جدید ترین عضو این پروژه برزیل است.

(Applause)

(تشویق)

It also includes a number of institutions across the United States,

همچنین تعدادی از موسسات آمریکایی در آن سهیم هستند،

including Harvard University,

از جمله دانشگاه هاروارد،

the Smithsonian and the Carnegie Institutions,

مؤسسات اسمیتسونین و کارنگی،

and the Universities of Arizona, Chicago, Texas-Austin and Texas A&M University.

و دانشگاههای آریزونا، شیکاگو، تگزاس-آستین وتگزاس A&M.

It also involves Chile.

همچنین کشور شیلی در پروژه سهیم است.

So, the making of the mirrors in this telescope is also fascinating

خوب، ساختن و قرار دادن آینه‎ها درست در جای مناسب

in its own right.

در نوع خود بسیار جالب است.

Take chunks of glass, melt them in a furnace that is itself rotating.

تکه‎های بزرگ شیشه را بردارید، و آنها را در کوره‎ای که خود در حال چرخش است ذوب کنید

This happens underneath the football stadium

این عملیات زیر زمین فوتبال دانشگاه آریزونا

at the University of Arizona.

انجام می‎گیرد.

It's tucked away under 52,000 seats.

در زیر ۵۲٫۰۰۰ صندلی انجام می‎شد.

Nobody know it's happening.

هیچ کس از آن اطلاع نداشت.

And there's essentially a rotating cauldron.

و در واقع آنجا یک دیگ چرخان وجود دارد.

The mirrors are cast and they're cooled very slowly,

آینه‎ها رها می‎شوند تا به آهستگی خنک شوند،

and then they're polished to an exquisite precision.

و پس از آن با دقت بالایی جلا داده می‎شوند.

And so, if you think about the precision of these mirrors,

و خوب، اگر بخواهید متوجه دقت بالای این آینه‎ها شوید،

the bumps on the mirror, over the entire 27 feet,

ناهمواری‎ها بر روی آینه، در تمام ۸ متر

amount to less than one-millionth of an inch.

به اندازه کمتر از یک میلیونیوم یک اینچ هستند.

So, can you visualize that?

خوب، می‎توانید تصور کنید؟

Ow!

وای!

(Laughter)

(خنده)

That's one five-thousandths of the width of one of my hairs,

یک پنج هزارم ضخامت یک تار مو،

over this entire 27 feet.

در کل ۸ متر.

It's a spectacular achievement.

این دستاوردی عظیم است.

It's what allows us to have the precision that we will have.

ما را به دقتی که به آن نیاز داریم خواهد رساند.

So, what does that precision buy us?

خوب، این دقت بالا چه کمکی به ما می‎کند؟

So the GMT, if you can imagine --

خوب تلسکوپ GMT، اگر قادر به تصور آن باشید--

if I were to hold up a coin, which I just happen to have,

اگر یک سکه در دست بگیرم، که از قضا یک سکه دارم،

and I look at the face of that coin, I can see from here

و به تصویر روی آن نگاه کنم، از اینجا آن را می‎بینم

the writing on the coin; I can see the face on that coin.

نوشته روی سکه، چهره روی آن را هم می‎بینم.

My guess that even in the front row, you can't see that.

به نظرم حتی در ردیف جلو هم نمی‎توانید آن را ببینید.

But if we were to turn the Giant Magellan Telescope,

اما اگر از تلسکوپ ماژلان استفاده کنیم،

all 80-feet diameter that we see in this auditorium,

از تمام قطر ۲۴ متری آن که بزرگتر از این سالن خواهد بود،

and point it 200 miles away,

و ۳۰۰ کیلومتر آن را دورتر قرار دهیم،

if I were standing in São Paulo, we could resolve the face of this coin.

مثلا اگر در سائو پاولو بود هم می‎توانست این چهره را ببیند.

That's the extraordinary resolution and power of this telescope.

این نتیجه دقت بسیار بالا و قدرت آن است.

And if we were --

و اگر ما--

(Applause)

(تشویق)

If an astronaut went up to the Moon, a quarter of a million miles away,

اگر فضانوردی به کره ماه سفر کند، ۴۰۰٫۰۰۰ کیلومتر دورتر از ما،

and lit a candle -- a single candle --

و یک شمع روشن کند -- تنها یک شمع --

then we would be able to detect it, using the GMT.

بوسیله تلسکوپ ماژلان قادر به تشخیص آن خواهیم بود.

Quite extraordinary.

بسیار شگفت انگیز.

This is a simulated image of a cluster in a nearby galaxy.

این تصویری شبیه سازی شده از خوشه‎ای در یک کهکشان نزدیک است.

"Nearby" is astronomical, it's all relative.

"نزدیک" از نظر اخترشناسی، همه چیز نسبی است

It's tens of millions of light-years away.

ده‎ها میلیون سال نوری آن‎سوتر.

This is what this cluster would look like.

این احتمالا شکل این خوشه است.

So look at those four bright objects,

به آن چهار نقطه نورانی نگاه کنید،

and now lets compare it with a camera on the Hubble Space Telescope.

و حالا آن را با تصویری از تلسکوپ هابل مقایسه کنید.

You can see faint detail that starts to come through.

جزئیات ضعیفی را مشاهده می‎کنید که در حال نمایان شدن هستند.

And now finally -- and look how dramatic this is -- this is what the GMT will see.

و در نهایت -- و چقدر دراماتیک -- این چیزی است که تلسکوپ ماژلان خواهد دید.

So, keep your eyes on those bright images again.

خوب، دوباره به آن تصاویر نگاه کنید.

This is what we see on one of the most powerful existing telescopes on the Earth,

این تصویری است که بوسیله قذرتمند ترین تلسکوپ حال حاضر دیده می‎شود،

and this, again, what the GMT will see.

و دوباره، این چیزی است که تلسکوپ ماژلان خواهد دید.

Extraordinary precision.

دقت بسیار بالا.

So, where are we?

خوب، در چه نقطه‎ای قرار داریم؟

We have now leveled the top of the mountaintop in Chile.

ما هم اکنون قله کوه را در شیلی آماده کرده‎ایم.

We blasted that off.

آنجا را منفجر کردیم.

We've tested and polished the first mirror.

اولین آینه را امتحان کردیم و جلا دادیم.

We've cast the second and the third mirrors.

آینه‎های دوم و سوم را قالب ریزی کرده‎ایم.

And we're about to cast the fourth mirror.

و در حال شروع قالب ریزی آینه چهارم هستیم.

We had a series of reviews this year,

تعداد زیادی مصاحبه در سال جاری داشتیم،

international panels that came in and reviewed us,

هیئت‎های بین المللی با ما مصاحبه کردند،

and said, "You're ready to go to construction."

و گفتند، "آماده مرحله ساخت و ساز هستید."

And so we plan on building this telescope with the first four mirrors.

و ما برنامه داریم که این تلسکوپ را اول با همین چهار آینه بسازیم.

We want to get on the air quickly, and be taking science data --

می‎خواهیم به سرعت وارد مرحله تحقیقات شویم، و شروع به جمع آوری داده‎های علمی کنیم --

what we astronomers call "first light," in 2021.

چیزی که ما اخترشناسان به آن "اولین پرتو" می‎گوییم، در سال ۲۰۲۱.

And the full telescope will be finished in the middle of the next decade,

و کل تلسکوپ در میانه دهه آینده به اتمام خواهد رسید،

with all seven mirrors.

با تمام هفت آینه.

So we're now poised to look back at the distant universe,

بنابراین، ما آماده‎ایم تا به جهان دوردست بنگریم،

the cosmic dawn.

به سپیده دم کیهان.

We'll be able to study other planets in exquisite detail.

قادر خواهیم بود که سایر سیارات را با جزئیات دقیق مطالعه کنیم.

But for me, one of the most exciting things about building the GMT

اما برای من، هیجان انگیز ترین نکته در ساخت تلسکوپ ماژلان

is the opportunity to actually discover something

امکان کشف چیزهایی است

that we don't know about -- that we can't even imagine at this point,

که هیچ ایده‎ای درباره آنها نداریم-- حتی تصور آن را هم نمی‎کنیم،

something completely new.

چیزهای کاملا جدید.

And my hope is that with the construction of this and other facilities,

و امیدوارم با ساخت تجهیزاتی از این دست،

that many young women and men will be inspired to reach for the stars.

الهام بخش زنان و مردان جوانی باشیم تا برای دستیابی به ستاره‎ها تلاش کنند.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

Obrigado.

آبریگادو.

(Applause)

(تشویق)

Bruno Giussani: Thank you, Wendy.

برونو جیوسانی: متشکرم، وندی.

Stay with me, because I have a question for you.

همینجا باش، چون یک سوال از تو دارم.

You mentioned different facilities.

تو به تجهیزات دیگری اشاره کردی.

So the Magellan Telescope is going up, but also ALMA and others in Chile

خوب تلسکوپ ماژلان در حال افراشته شدن است همین طور آلما و سایرین در شیلی

and elsewhere, including in Hawaii.

و همین طور جاهای دیگر، مثل هاوایی.

Is it about cooperation and complementarity, or about competition?

این یک همکاری، یا کامل کردن یکدیگر است و یا یک رقابت؟

I know there's competition in terms of funding, but what about the science?

می‎دانیم که در سطح سرمایه گذاری رقابت وجود دارد اما در مورد خود علم چطور؟

Wendy Freedman: In terms of the science, they're very complementary.

وندی فریدمن: از نظر علمی، آنها مکمل هم هستند.

The telescopes that are in space, the telescopes on the ground,

تلسکوپ‎هایی که در فضا هستند، آنهایی که روی زمین قرار دارند،

telescopes with different wavelength capability,

تلسکوپ‎ها با ظرفیت‎های طول موج متفاوت،

telescopes even that are similar, but different instruments --

حتی تلسکوپ‎های مشابه، با تجهیزات متفاوت --

they will all look at different parts of the questions that we're asking.

همگی به نقاط مختلفی از پرسش ما نگاه دوخته‎اند.

So when we discover other planets, we'll be able to test those observations,

پس زمانی که دیگر سیارات را کشف کنیم، می‎توانیم آن مشاهدات را با هم مقایسه کنیم،

we'll be able to measure the atmospheres,

می‎توانیم اتمسفرها را تشخیص دهیم،

be able to look in space with very high resolution.

و با دقت بسیار بالا به آسمان نگاه کنیم.

So, they're very complementary.

پس، آنها در جهت کمال هم کار می‎کنند.

You're right about the funding, we compete;

درباره سرمایه گذاری حق با تو است، رقابت وجود دارد؛

but scientifically, it's very complementary.

اما از نظر علمی، در جهت تکامل هستیم.

BG: Wendy, thank you very much for coming to TEDGlobal.

ب ج : ممنون از تو، وندی، که به TEDGlobal آمدی.

WF: Thank you.

و ف : متشکرم.

(Applause)

(تشویق)