Can art amend history? | Titus Kaphar

Translator: Niloofar Irani Reviewer: sadegh zabihi

I love museums.

من عاشق موزه‌‌ام.

Have you guys ever been to the Natural History Museum?

تا به حال به موزه‌ی تاریخ طبیعی رفته‌اید؟

In New York City?

در نیویورک سیتی.

(Applause)

(تشویق)

So one of the things that I do is I take my kids to the museum.

یکی از کارهایی که همیشه می‌کنم این است که بچه‌هایم را به موزه ببرم.

Recently I took them to the Natural History Museum.

اخیراً بردمشان به موزه تاریخ طبیعی.

I had my two sons with me, Sabian and Dabith.

دو پسرم سابین و دبیت با من بودند.

And we go into the front entrance of the museum,

از ورودیِ جلوییِ موزه وارد شدیم.

and there's that amazing sculpture of Teddy Roosevelt out there.

آنجا مجسمه‌ی حیرت‌انگیز تدی روزولت هست.

You guys know which one I'm talking about.

می‌دانید کدام مجسمه را می‌گویم.

Teddy Roosevelt is sitting there with one hand on the horse,

تدی روزولت نشسته و یک دستش روی اسب است،

bold, strong, sleeves rolled up.

بی‌باک و قوی، آستین‌هایش را هم بالا زده،

I don't know if he's bare-chested, but it kind of feels like it.

نمی‌دانم سینه‌اش هم لخت است یا نه، ولی بهش می‌آید که باشد.

(Laughter)

(خنده)

And on the left-hand side of him is a Native American walking.

سمت چپش یک سرخپوست در حال راه رفتن است.

And on the right-hand side of him is an African-American walking.

سمت راستش هم یک سیاهپوست در حال راه رفتن.

And as we're moving up the stairs,

همین طور که داشتیم از پله‌ها بالا می‌رفتیم

getting closer to the sculpture,

و به مجسمه نزدیک می‌شدیم،

my oldest son, who's nine, says,

پسر بزرگترم‌ که ۹ سالش است، گفت:

"Dad, how come he gets to ride,

"بابا، چگونه آن آقا سواره است،

and they have to walk?"

ولی این دو نفر پیاده؟"

It stopped me in my tracks.

این حرف میخکوبم کرد.

It stopped me in my tracks.

میخکوب شدم.

There was so much history

باید به کلی تاریخ می‌پرداختیم

that we would have to go through to try to explain that,

تا بتوانیم این را توضیح دهیم

and that's something I try to do with them anyways.

و به هرحال من سعی می‌کنم این کار را با آنها انجام دهم.

It's a question that I probably would have never really asked.

این سوالیست که احتمالا برای من اصلا پیش نمی‌آمد

But fundamentally what he was saying was,

ولی در اصل منظور پسرم این بود که،

"That doesn't look fair.

"این به نظرم عادلانه نمی‌آید.

Dad, that doesn't look fair.

بابا، این عادلانه نیست.

And why is this thing that's so not fair

و چرا همچین چیز غیرعادلانه‌ای

sitting outside of such an amazing institution."

در جلوی همچین موسسه‌ای قرار گرفته."

And his question got me wondering,

سوالش من را به این فکر فرو برد

is there a way for us to amend our public sculptures,

که آیا راهی برای اصلاح مجسمه‌های عمومی،

our national monuments?

یا یادبودهای ملی هست؟

Not erase them,

نه این که برشان داریم،

but is there a way to amend them?

اما راهی هست که اصلاحشان کنیم؟

Now, I didn't grow up going to museums.

در طول دوران رشدم، موزه نمی‌رفتم.

That's not my history.

در سابقه دور من نیست.

My mother was 15 years old when I was born.

وقتی به دنیا آمدم مادرم ۱۵ سالش بود.

She is amazing.

او شگفت‌انگیز است.

My father was struggling with his own things

بیشتر زندگی، پدرم

for most of my life.

درگیر مسائل خودش بود.

If you really want to know the truth,

اگر واقعا بخواهید حقیقت را بدانید،

the only reason I got into art is because of a woman.

تنها عاملی که مرا در مسیر هنر قرار داد، یک زن بود.

There was this amazing, amazing, fantastic, beautiful, smart woman,

زن شگفت‌انگیز، خارق‌العاده، زیبا و باهوشی بود

four years older than me,

چهار سال بزرگتر از من،

and I wanted to go out with her.

که دوست داشتم با او بیرون بروم،

But she said, "You're too young

ولی به من گفت: «تو خیلی جوانی

and you're not thinking about your future."

و به آینده فکر نمی‌کنی.»

So I ran on down to the junior college,

پس‌ من سریعا به کالج رفتم،

registered for some classes,

در یک سری کلاس‌هایی ثبت نام کردم،

ran on back,

و سریعا برگشتم،

and basically was like, "I'm thinking about my future now."

و گفتم: "الان دارم درست و حسابی به آینده‌ام فکر می‌کنم."

(Laughter)

(خنده)

"Can we go out?"

"حالا می‌شود برویم بیرون؟"

For the record, she's even more amazing.

این را بگویم که او حتی بهتر از این‌ها هم بود.

I married her.

با او ازدواج کردم.

(Applause)

(تشویق)

So when I randomly ran down to the junior college

خلاصه وقتی سرنوشت مرا به کالج برد

and registered for classes,

و چندتا کلاس اسم نوشتم،

I really wasn't paying attention to what I was registering to.

واقعا به موضوع کلاس‌ها توجهی نداشتم.

(Laughter)

(خنده)

So I ended up with an art history class,

سر از یک کلاس تاریخ هنر درآوردم،

and I didn't know a thing about art history.

و کلمه‌ای از تاریخ هنر نمی‌دانستم.

But something amazing happened when I went into that class.

ولی وقتی به این کلاس رفتم، اتفاق عجیبی افتاد.

For the first time in my academic career,

برای اولین بار در حرفه آکادمیکم،

my visual intelligence was required of me.

هوش تصویری من مورد استفاده قرار گرفت.

For the first time.

برای اولین بار.

The professor would put up an image,

استاد یک تصویر نشان می‌داد،

bold strokes of blues and yellows, and say, "Who's that?"

جای ضربات قلم زرد و آبی مشخصی داشت و می‌گفت: این چیست؟

And I'd go, "That's Van Gogh. Clearly that is Van Gogh.

و من می‌گفتم: "ونگوگ! معلوم است.

I got this."

من بلدم."

(Laughter)

(خنده)

I got a B in that class.

از آن کلاس نمره ب گرفتم.

For me, that was amazing.

برای من عالی بود.

In high school, let's just say I wasn't a great student. OK?

در دبیرستان، بگذارید اینطور بگویم که دانش‌آموز خوبی نبودم، خب؟

In high school, my GPA was .65.

در دبیرستان، نمره GPA من ۶۵ صدم بود.

(Laughter)

(خنده)

Decimal point first, six five.

صفر، بعدش ممیز و بعدش ۶ و ۵.

So me getting a B was huge, huge,

پس ب گرفتن برای من، عالی بود، عالی!

absolutely huge.

کاملا عالی!

And because of the fact that I realized that I was able to learn things visually

و به این دلیل که فهمیدم من می‌توانم به صورت دیداری یاد بگیرم،

that I couldn't learn in other ways,

و نمی‌توانم از روش‌های دیگر بیاموزم،

this became my strategy, this became my tactic

این استراتژی من، تکنیک من

for understanding everything else.

برای فهم هرچیز دیگری شد.

I wanted to stay in this relationship. Things were going well.

من می‌خواستم در این رابطه بمانم. همه چیز عالی پیش می‌رفت.

I decided, let me keep taking these art history classes.

به خودم گفتم بیا این کلاس‌های تاریخ هنر را ادامه بده.

One of the last art history classes, I will not forget, I will never forget.

یکی از آخرین کلاس‌های تاریخ هنرم را، هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. هیچ وقت.

It was one of those survey art history classes.

از آن کلاس‌های بررسی‌ کلی تاریخ هنر بود.

Anybody ever have one of those survey art history classes,

کسی تا حالا از این کلاس‌های تاریخ هنر داشته

where they try to teach you the entire history of art

که می‌خواهند در آن در طول یک ترم،

in a single semester?

کل تاریخ هنر را یادت بدهند؟

I'm talking about cave paintings and Jackson Pollock

دارم می‌گویم نقاشی‌های دیوارهای غارها و جکسن پالاک

just crunched together all in the same --

هر دو با هم در یک --

It doesn't really work, but they try anyway.

واقعا درست نیست اما به هر حال این کار را می‌کنند.

Well, at the beginning of the semester,

خب، در آغاز ترم،

I looked at the book,

به کتاب نگاه کردم،

and in this 400-page book was about a 14-page section

و این کتاب ۴۰۰ صفحه‌ای، یک بخش ۱۴ صفحه‌ای

that was on black people in painting.

در‌مورد سیاهپوستان در نقاشی داشت.

Now, this was a crammed in section

بخشی بود که به زور جا داده شده بود

that had representations of black people in painting

و از سیاهپوستان در نقاشی‌ها

and black people who painted.

و سیاهپوستانی که نقاشی کردند حرف می‌زد.

It was poorly curated, let's just put it that way.

به سختی جورش کرده بودند. این گونه بگویم.

(Laughter)

(خنده)

Nonetheless I was really excited about it,

به هرحال من برای این بخش هیجان داشتم.

because in all the other classes that I had,

چون در کلِ کلاس‌های دیگری که داشتم،

we didn't even have that conversation.

حتی مکالمه‌اش را هم نداشتیم.

We didn't talk about it at all.

اصلا درباره‌اش حرف نمی‌زدیم.

So imagine my surprise

پس تصور کنید چقدر غافلگیر شدم

when I get to class

وقتی رسیدم سرکلاس،

and on the day that we're supposed to go over that particular chapter,

روزی که فکر می‌کردم قرار است آن قسمت خاص را بخوانیم،

my professor announces,

استادم اعلام کرد:

"We're going to skip this chapter today

"امروز از این قسمت رد می‌شویم،

because we do not have time to go through it."

چون زمان کافی برای خواندنش را نداریم."

"Whoa, I'm sorry, hold on, professor, professor.

"وای، ببخشید، صبر‌ کنید، استاد، استاد.

I'm sorry. This is a really important chapter to me.

ببخشید، این قسمت برای من خیلی مهم است،

Are we going to go over it at any point?"

قرار است یک موقع دیگر آن را بخوانیم؟"

"Titus, we don't have time for this."

"تایتس، وقتش را نداریم."

"I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry,

"متاسفم، متاسفم، متاسفم، متاسفم.

please, I really need to understand.

خواهش می‌کنم، من واقعا می‌خواهم بفهمم.

Clearly the author thinks that this is significant.

مشخص است که به نظر نویسنده، بخش مهمی است.

Why are we skipping over this?"

چرا از این می‌گذریم؟"

"Titus, I do not have time for this."

"تایتس، وقت ندارم."

"OK, last question, I'm really sorry here.

"بسیارخوب، سوال آخر،من اینجا واقعا متاسفم.

When can we talk, because we need to talk."

کِی می‌شود حرف زد؟ واقعا باید حرف بزنیم."

(Laughter)

(خنده)

I went to her office hours.

زمانی که در دفترش بود رفتم پیشش.

I ended up getting kicked out of her office.

و نهایتا از دفترش بیرونم کرد.

I went to the dean.

رفتم پیش رییس دانشکده.

The dean finally told me, "I can't force her to teach anything."

آخر رییس به من گفت: " برای تدریس هیچ مطلبی نمی‌توانم مجبورش کنم."

And I knew in that moment if I wanted to understand this history,

و در آن لحظه متوجه شدم اگر می‌خواهم این تاریخ را بفهمم،

if I wanted to understand the roles of those folks who had to walk,

اگر می‌خواهم نقش آن مردمی که پیاده می‌آمدند را بفهمم،

I was probably going to have to figure that out myself.

احتمالا باید خودم سر در بیاورم.

So ...

پس...

above you right here on the slide

بالا اینجا در این اسلاید،

is a painting by Frans Hals.

نقاشی‌ای از فرانس هالس است.

This is one of the kinds of images

این از آن‌گونه تصاویر است

that was in that chapter.

که در آن بخش کتاب بودند.

I taught myself how to paint

با رفتن به موزه‌ها و نگاه کردن

by going to museums and looking at images like this.

به تصاویری مانند این، به خودم نقاشی یاد دادم.

I want to show you something.

می‌خواهم چیزی نشانتان بدهم.

I made this.

من درستش کردم.

I --

من..

(Applause)

(تشویق)

I made some alterations.

تغییراتی داده‌‌ام.

You'll see there are some slight differences in the painting.

خواهید دید که‌ تفاوت‌های دیداری‌ای در این نقاشی وجود دارند.

All this art history that I had been absorbing

تمام این تاریخ هنر که داشتم جذبش می‌کردم،

helped me to realize that painting is a language.

کمکم کرد بفهمم نقاشی، یک زبان است.

There is a reason

دلیلی دارد

why he is the highest in the composition here.

که نقاش بیشترین ترکیب‌ها را اینجا به کار برده.

There is a reason

دلیلی دارد

why the painter is showing us this gold necklace here.

که نقاش دارد این گردنبند طلا را اینجا نشان می‌دهد.

He's trying to tell us something about the economic status

می‌خواهد درباره وضعیت مالی این افرادی که

of these people in these paintings.

در نقاشی هستند چیزی بگوید.

Painting is a visual language

نقاشی، یک زبان دیداری است،

where everything in the painting

و تمام فاکتورهای درونش،

is meaningful, is important.

معنی دارند، مهم هستند.

It's coded.

پشتشان رمزی نهفته است.

But sometimes, because of the compositional structure,

ولی بعضی وقت‌ها به خاطر ساختار ترکیبی،

because of compositional hierarchy,

به خاطر سلسله‌مراتب ترکیبی،

it's hard to see other things.

دیدن چیزهای دیگر سخت است.

This silk is supposed to tell us also that they have quite a bit of money.

این ابریشم هم می‌خواهد به ما بگوید که وضع مالیشان خوب است.

There's more written

در تاریخ هنر

about dogs in art history

در مورد سگها بیشتر نوشته شده

than there are about this other character here.

تا درباره این شخصیت دیگری که اینجاست.

Historically speaking, in research on these kinds of paintings,

از دید تاریخ که صحبت کنیم، در تحقیق برای این نوع نقاشی ها،

I can find out more about the lace

اطلاعاتی که درباره تورِ تنِ این زن در این نقاشی

that the woman is wearing in this painting --

می‌توانم بگیرم،

the manufacturer of the lace -- than I can about this character here,

مثل سازنده‌ی تور -- بیشتر از اطلاعی است که می‌شود از این شخصیت اینجا کسب کرد.

about his dreams, about his hopes,

در مورد رویاهایش، امیدهایش،

about what he wanted out of life.

چیزی که از زندگی‌اش می‌خواست.

I want to show you something.

می‌خواهم‌ چیزی را نشانتان بدهم

I don't want you to think

نمی‌خواهم فکر کنید که

that this is about eradication.

خرابکاریست.

It's not.

این طور نیست.

The oil that you saw me just put inside of this paint

روغنی که می‌بینید در این رنگ استفاده کردم

is linseed oil.

روغن دانه کتان است.

It becomes transparent over time,

با گذشت زمان، زیرش پیدا می‌شود.

so eventually what's going to happen

پس نهایتا چیزی که

is these faces

روی می‌دهد، این است که این چهره‌ها

will emerge a little bit.

کمی پدیدار می‌شوند.

What I'm trying to do,

آنچه سعی دارم انجام دهم،

what I'm trying to show you,

آنچه سعی دارم نشانتان دهم،

is how to shift your gaze just slightly,

این است که چطور نگاهتان را به آرامی،

just momentarily,

فقط برای لحظه‌ای،

just momentarily,

فقط برای لحظه‌ای، تغییر دهید

to ask yourself the question,

که فقط از خود بپرسید،

why do some have to walk?

چرا بعضی‌ها باید پیاده بیایند؟

What is the impact of these kinds of sculptures at museums?

تاثیر چنین مجسمه‌هایی در موزه‌ها چیست؟

What is the impact of these kinds of paintings

تاثیر چنین نقاشی‌هایی،

on some of our most vulnerable in society,

بر آنان که در جامعه ما آسیب‌پذیرترند،

seeing these kinds of depictions of themselves all the time?

و مدام دارند چنین تعاریفی از خودشان می‌بینند چیست؟

I'm not saying erase it.

نمی‌گویم پاکش کنیم.

We can't erase this history.

نمی‌توان این تاریخ را پاک کرد.

It's real. We have to know it.

واقعی است. مجبوریم از آن مطلع باشیم.

I think of it in the same way

من همانطور راجع به آن فکر می‌کنم

we think of --

که راجع به --

Let me step back a second.

بگذارید یک لحظه به عقب برگردم.

You remember old-school cameras,

دوربین‌های قدیمی را یادتان هست،

where when you took a picture, you actually had to focus. Right?

که وقتی عکس می‌گرفتید باید فکوس می‌کردید. درست است؟

You'd put the camera up,

دوربین را بالا می‌آوردید،

and if I wanted you in focus,

و اگر می‌خواستم روی شما فکوس شود،

I would move the lens a little to the left

کمی لنز را به سمت چپ می‌بردم

and you would come forward.

و شما جلو می‌آمدید.

I could move the lens a little to the right,

می‌توانستم کمی لنز را به راست حرکت دهم،

and you would go back and the folks in the background would come out.

و شما تارتر می‌شدید و آدم‌های توی پس زمینه واضح‌تر می‌شدند.

I'm just trying to do that here.

سعی دارم اینجا هم همین کار را بکنم.

I'm trying to give you that opportunity.

سعی دارم آن فرصت را به شما بدهم.

I'm trying to answer that question

سعی دارم سوالی که پسرم داشت را

that my son had.

جواب دهم.

I want to make paintings,

می‌خواهم‌ نقاشی‌هایی بکشم،

I want to make sculptures

مجسمه‌هایی بسازم،

that are honest,

که صادق باشند،

that wrestle with the struggles of our past

با درگیری‌های گذشته‌ی ما درگیر شوند

but speak to the diversity and the advances of our present.

اما با تفاوت‌ها و پیشرفت‌های حال حاضرمان صحبت کنند و

And we can't do that by taking an eraser and getting rid of stuff.

و نمی‌توان با برداشتن یک پاک‌کن و از بین بردن چیزهایی، این کار را کرد.

That's just not going to work.

این، درست از آب در نمی‌آید.

I think that we should do it in the same way

به نظر من باید مانند

the American Constitution works.

قانون اساسی آمریکا این کار را بکنیم.

When we have a situation

وقتی وضعیتی هست که

where we want to change a law in the American Constitution,

می‌خواهیم‌ قانونی را در قانون اساسی آمریکا تغییر دهیم،

we don't erase the other one.

قبلی را پاک نمی‌کنیم.

Alongside that is an amendment,

در کنارش اصلاحیه می‌زنیم،

something that says,

چیزی که می‌گوید:

"This is where we were, but this is where we are right now."

"این جاییست که‌ ما بودیم، ولی الان اینجا هستیم."

I figure if we can do that,

فکر می‌کنم اگر بتوانیم این کار را بکنیم،

then that will help us understand a little bit

می‌تواند کمک کند

about where we're going.

کمی بفهمیم کجا می‌رویم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)