Eric Liu: Why ordinary people need to understand power

Translator: Mustafa Badri Reviewer: Leila Ataei

I'm a teacher and a practitioner

من معلم و فعال

of civics in America.

حقوق مدنی در امریکا هستم.

Now, I will kindly ask those of you who have just fallen asleep

حالا با احترام از کسانی که همین الان خوابشان گرفت می‎خواهم

to please wake up. (Laughter)

که بیدار شوند.

Why is it that the very word "civics"

چرا این کلمه " حقوق مدنی"

has such a soporific, even a narcoleptic effect

چنین اثر کسل کننده و حتی خواب آوری

on us?

روی ما دارد؟

I think it's because the very word signifies something

من فکر می‎کنم به این خاطر که این کلمه حاکی از چیزی

exceedingly virtuous, exceedingly important,

بیش از حد مقدس، بیش از حد مهم

and exceedingly boring.

و بیش از حد کسل کننده است.

Well, I think it's the responsibility of people like us,

خب، فکر کنم این وظیفه انسانهایی مثل ماست،

people who show up for gatherings like this

کسانی که توی این محفل‎ها جمع میشن

in person or online, in any way we can,

شخصا یا به صورت انلاین، هر طور که میتونیم،

to make civics sexy again,

که علوم مدنی رو دوباره جذاب کنیم.

as sexy as it was during the American Revolution,

به همون اندازه جذاب که در زمان انقلاب امریکا بود،

as sexy as it was during the Civil Rights Movement.

همون قدر جذاب که زمان جنبش حقوق مدنی بود.

And I believe the way we make civics sexy again

به اعتقاد من راه جذاب کردن دوباره آن

is to make explicitly about the teaching of power.

این است که به صورت شفاف به آموزش قدرت بپردازیم.

The way we do that, I believe,

راه رسیدن به این هدف، به اعتقاد من،

is at the level of the city.

در حیطه‎ی شهر است.

This is what I want to talk about today,

و امروزبه آن می‎پردازم،

and I want to start by defining some terms

اول میخوام با یک سری تعاریف شروع کنم

and then I want to describe the scale

بعد می خوام به حد و اندازه مشکلی

of the problem I think we face

که با آن روبرو هستیم بپردازم

and then suggest the ways that I believe cities

و بعد توضیح بدهم به اعتقاد من چطور

can be the seat of the solution.

شهرها می توانند مرکز راه حل باشند.

So let me start with some definitions.

پس بگذارید با چند تعریف شروع کنم.

By civics, I simply mean the art

منظورم از علوم مدنی، به سادگی

of being a pro-social, problem-solving contributor

هنر حل مشکل و خیرخواه اجتماعی بودن

in a self-governing community.

در یک جامعه خود مختار است.

Civics is the art of citizenship,

علوم مدنی، هنر شهروند بودن است

what Bill Gates Sr. calls simply

همانطور که بیل گیتس به آن می گوید:

showing up for life,

برای زندگی حاضر شدن،

and it encompasses three things:

و شامل سه چیزاست:

a foundation of values,

مجموعه‎ای از ارزش‎ها

an understanding of the systems that make the world go round,

درک سیستمهایی که دنیا را اداره می کنند،

and a set of skills

و یک سری مهارتها که به شما

that allow you to pursue goals

اجازه میدهند اهداف خود را دنبال

and to have others join in that pursuit.

و بقیه را در این راه شریک کنید.

And that brings me to my definition of power,

حالا آن ما را به مفهوم قدرت میرساند،

which is simply this:

که به سادگی یعنی:

the capacity to make others do

ظرفیت اینکه دیگران رابه کارهایی

what you would have them do.

که شما می خواهید وادار کنید.

It sounds menacing, doesn't it?

به نظر تهدید کننده است نه؟

We don't like to talk about power.

ما دوست نداریم در مورد قدرت صحبت کنیم.

We find it scary. We find it somehow evil.

به نظرما ترسناک است . به نظر ما شوم است

We feel uncomfortable naming it.

حتی اسمش ما را ناراحت می‎کند.

In the culture and mythology of democracy,

در فرهنگ دموکراسی

power resides with the people.

قدرت در دست انسانهاست.

Period. End of story.

همین و بس. آخر داستان!

Any further inquiry not necessary

نیاز به پرسش دیگری نیست

and not really that welcome.

و خیلی هم خوشایند نیست.

Power has a negative moral valence.

قدرت یک بار منفی اخلاقی دارد.

It sounds Machiavellian inherently.

به نظر ذاتا ماکیاولی است،

It seems inherently evil.

به نظر ذاتا شیطانی است،

But in fact power is no more inherently good or evil

اما قدرت در ذات خود خوب یا بد نیست

than fire or physics.

همانطور که آتش یا فیزیک نیستند.

It just is.

همینطوری هست.

And power governs

و قدرت تعیین میکند

how any form of government operates,

هر شکلی از حکومت چطور عمل کند

whether a democracy or a dictatorship.

چه دموکراسی چه دیکتاتوری.

And the problem we face today, here in America in particular,

و مشکل امروز ما به خصوص در امریکا

but all around the world,

و همه جای دنیا

is that far too many people are profoundly illiterate

این که آدمهای بسیار زیادی عمیقا از نظر

in power —

درک قدرت بیسوادند:

what it is, who has it,

ابنکه قدرت چیست، چه کسی قدرت دارد

how it operates, how it flows,

چطور عمل میکند، چگونه حرکت میکند

what part of it is visible, what part of it is not,

چه بخشی از آن قابل دیدن و چه بخشی پنهان هست،

why some people have it, why that's compounded.

چرا بعضیها قدرت دارند و قدرت آنها دائما اضافه میشود

And as a result of this illiteracy,

و در نتیجه این بیسوادی،

those few who do understand

تعدادی کمی هستند که میفهمند

how power operates in civic life,

قدرت چطور در زندگی مدنی کار میکند،

those who understand

کسانی که میفهمند

how a bill becomes a law, yes,

چطور یک طرح به قانون تبدیل میشود،

but also how a friendship becomes a subsidy,

و چطور دوستی به کمک مالی تبدیل می گردد،

or how a bias becomes a policy,

و چطور تعصب به سیاست تبدیل میشود،

or how a slogan becomes a movement,

و چطور یک شعارآغازگر جنبشی می گردد،

the people who understand those things

کسایی که اینها را میفهمند

wield disproportionate influence,

نقش اندکی در اجتماع دارند

and they're perfectly happy

و خیلی هم خوشحالند که

to fill the vacuum created by the ignorance

این خلا ایجاد شده از بی تفاوتی اکثریت را

of the great majority.

پر می کنند.

This is why it is so fundamental for us right now

بخاطر این الان خیلی لازم هست که ما

to grab hold of this idea of power

افسار مفهوم قدرت رو به دست بگیریم

and to democratize it.

و قدرت رو در دسترس عموم بگذاریم.

One of the things that is so profoundly exciting

یکی از چیزهای بسیار هیجان انگیز

and challenging about this moment

و چالش بر انگیزامروز این است

is that as a result of this power illiteracy

که در نتیجه این عدم درک قدرت

that is so pervasive,

که بسیار نافذ است،

there is a concentration

و عصاره

of knowledge, of understanding, of clout.

تمام علوم و فهم و هدفهاست.

I mean, think about it:

می خواهم به آن فکر کنید:

How does a friendship become a subsidy?

چگونه رفاقت به مساعدت تبدیل می شود؟

Seamlessly,

بی کم و کاست

when a senior government official decides

وقتی یک مقام ارشد دولتی تصمیم میگیرد

to leave government and become a lobbyist

ازدولت کناره گیری کرده و رابط

for a private interest

یک شرکت خصوصی بشود

and convert his or her relationships into capital

آن موقع روابط قبلی تبدیل به سرمایه‎ای

for their new masters.

برای اربابان جدیدش می گردد.

How does a bias become a policy?

چطور یک پیشداوری به سیاست تبدیل میشود؟

Insidiously, just the way that

بی سروصدا، شبیه همان

stop-and-frisk, for instance,

به عنوان مثال، تفتیش بدنی مظنونان،

became over time a bureaucratic numbers game.

که در گذر زمان به امری متداول تبدیل شده است .

How does a slogan become a movement?

حالا شعار چگونه به جنبش تبدیل میشود؟

Virally, in the way that the Tea Party, for instance,

شبیه ویروس، به عنوان مثال مهمانی چای بوستون

was able to take the "Don't Tread on Me" flag

شعار "پا رو دمم نگذار" را از شعار

from the American Revolution,

انقلاب امریکا به عاریت گرفته است،

or how, on the other side,

یا چگونه، از دیگر سو،

a band of activists could take a magazine headline,

گروهی ازفعالان اجتماعی تیتر یک مجله را که میگوید:

"Occupy Wall Street,"

"وال استریت را اشغال کنید،"

and turn that into a global meme and movement.

را تبدیل به یک جنبش و رفتار اجتماعی می‎کنند.

The thing is, though, most people

و حقیقت این است که اکثر مردم

aren't looking for and don't want to see these realities.

به دنبال واقعیت نمی‎گردند و نمی‎خواهند آن را ببینند.

So much of this ignorance, this civic illiteracy,

بنا بر این خیلی از این جهالتها و بیسوادیهای مدنی

is willful.

عمدی است.

There are some millennials, for instance,

مثلا،قرن بیستمی‎هایی وجود دارند

who think the whole business is just sordid.

که فکر می‎کنند مدنیت رقت آوراست.

They don't want to have anything to do with politics.

آنها علاقمند دخالت در سیاست نیستند،

They'd rather just opt out

آنها ترجیح می‎دهند

and engage in volunteerism.

درگیر کارهای داوطلبانه شوند،

There are some techies out there

تعدادی آدم حساس نیز وجود دارند

who believe that the cure-all

که باور دارند نوشداروی

for any power imbalance or power abuse

عدم توازن و سوءاستفاده از قدرت

is simply more data,

فقط نشر اطلاعات

more transparency.

و شفاف‎سازی بیشتر است.

There are some on the left who think power resides

چپگراها فکر می‎کنند قدرت

only with corporations,

با مشارکت مردم پایدار می‎ماند،

and some on the right who think power

و راستگراها می‎گویند قدرت

resides only with government,

فقط در صورت وجود دولت محقق است.

each side blinded by their selective outrage.

تعصب جانبدارانه هر دو را کور کرده است.

There are the naive who believe that

افراد ساده لوح نیز باور دارند:

good things just happen

کارها به خوشی ختم می‎شود

and the cynical who believe that bad things just happen,

و منفی بافها باور دارند: همیشه از آسمان بلا نازل می‎شود،

the fortunate and unfortunate alike

خوشبختها و بدبختها هم هر دو

who think that their lot is simply what they deserve

فکر می‎کنند سرنوشتشان حق آنهاست

rather than the eminently alterable result

بجای اینکه فکر کننداین سرنوشت متغیر

of a prior arrangement, an inherited allocation,

بعلت مدیریت اولیه و سهم موروثی

of power.

آنها از قدرت است.

As a result of all of this creeping fatalism in public life,

به خاطر این بخت گرایی ریشه‎دار در زندگی عمومی،

we here, particularly in America today,

ما اینجا، در امریکای امروز،

have depressingly low levels

متاسفانه سطح پائینی از دانش،

of civic knowledge, civic engagement, participation,

برنامه‎ریزی، مشارکت.

awareness.

و آگاهی مدنی را داریم.

The whole business of politics has been

وظیفه کلی سیاست به پیمانکاران

effectively subcontracted out to a band of professionals,

گروههای کارکشته،

money people, outreach people,

ثروتمندان،اقشار برتر،

message people, research people.

مبلغین اخلاق و پژوهشگران سپرده شده است.

The rest of us are meant to feel like amateurs

انگار بقیه ماها باید حس کنیم تازه کار

in the sense of suckers.

و یا احمق هستیم.

We become demotivated to learn more

از ما انگیزه زدایی شده تا چگونگی

about how things work.

عملکرد چیزها را ندانیم.

We begin to opt out.

هیچ کاری نکنیم.

Well, this problem, this challenge,

خب،این مشکل ،این چالش،

is a thing that we must now confront,

چیزی است که حالا باید با آن درگیر بشویم،

and I believe that when you have

به باور من شما وقتی

this kind of disengagement, this willful ignorance,

اینگونه بی خیالی واغماض عمدی را دارید،

it becomes both a cause and a consequence

آن علت ومعلولی می‎شود

of this concentration of opportunity

و فرصتی عمومی پدید می‎آورد

of wealth and clout that I was describing a moment ago,

برای زر و زوری که لحظه‎ای پیش گفتم

this profound civic inequality.

تا این نابرابری عظیم مدنی حاصل شود.

This is why it is so important in our time right now

این چرایی اهمیت آموزش

to reimagine civics as the teaching of power.

و نگرشی دوباره به قدرت است.

Perhaps it's never been more important

شاید هیچگاه به اندازه امروز

at any time in our lifetimes.

در طول زندگی ما اهمیت نداشته است.

If people don't learn power,

اگر مردم قدرت را نشناسند،

people don't wake up,

از خواب غفلت بیدار نمی‎شوند،

and if they don't wake up,

و اگر بیدار نشوند،

they get left out.

به حاشیه رانده می شوند.

Now, part of the art of practicing power

حالا، بخشی از هنر تمرین قدرت

means being awake and having a voice,

بیداری و اعتراض است،

but it also is about having an arena

همچنین داشتن زمینه ای است

where you can plausibly practice deciding.

که بتوان تصمیمی منطقی گرفت.

All of civics boils down to the simple question

تمام مدنیت به یک سوال ساده بر می‎گردد:

of who decides,

چه کسی تصمیم گیرنده است؟

and you have to play that out

و تو مجبوری تمامش کنی

in a place, in an arena.

دریک مکان، در یک صحنه.

And this brings me to the third point that I want to make today,

و این رهنمون من می شود برای سومین نکته امروزم

which is simply that there is no better arena

که در حال حاظر هیچ صحنه‎ای

in our time for the practicing of power

برای نمایش قدرت

than the city.

بهتر از شهر وجود ندارد.

Think about the city where you live,

به شهری که در آن زندگی می کنی فکر کن،

where you're from.

به محل تولدت.

Think about a problem in the common life of your city.

به مشکلات متداول شهر بیندیش.

It can be something small,

این مشکل یا کوچک است

like where a street lamp should go,

شبیه اینکه لامپ خیابان کجا باشد،

or something medium like

یا مشکل متوسطی است از قبیل:

which library should have its hours extended or cut,

به ساعتهای کاری کدام کتابخانه باید افزود یا کم کرد،

or maybe something bigger,

یا شاید مشکل بزرگتری باشد،

like whether a dilapidated waterfront should be

شبیه این: آیا اسکله ویرانه باید تبدیل شود

turned into a highway or a greenway,

به بزرگراه یا راه جنگلی؟

or whether all the businesses in your town

یا اینکه در شهر شما به تمام مشاغل

should be required to pay a living wage.

مزدکافی برای امرار معاش بپردازند یا نه؟

Think about the change that you want in your city,

به تغییرات دلخواه خود در شهرتان بیندیشید،

and then think about how you would get it,

سپس به راه بدست اوردن آن ،

how you would make it happen.

و چگونگی جامه عمل پوشاندن آن فکر کنید.

Take an inventory of all the forms of power

فهرستی از همه اشکال قدرت

that are at play in your city's situation:

که در شهر شما نقش دارند تهیه کنید:

money, of course, people, yes,

پول، البته، مردم، بله،

ideas, information, misinformation,

عقاید،اطلاعات، اطلاعات کذب،

the threat of force, the force of norms.

تهدیدهای نیروها ،فشارهنجارهای اجتماعی.

All of these form of power are at play.

تمام این اشکال قدرت نقش ایفا می کنند.

Now think about how you would activate

حالا به چگونگی فعال کردن

or perhaps neutralize these various forms of power.

یا شاید به خنثی کردن این اشکال متفاوت قدرت فکر کنید.

This is not some Game of Thrones

این نوعی بازی تاج و تخت نیست

empire-level set of questions.

سوالی درسطح امپراطوری است.

These are questions that play out

اینها سوالاتی است که درحال رخ دادن

in every single place on the planet.

در هر نقطه جهان است.

I'll just tell you quickly about two stories

فقط میخواهم سریعا به دو اتفاق

drawn from recent headlines.

که سر تیتر اخیر روزنامه هاست بپردازم.

In Boulder, Colorado,

در بولدر ،کلرادو،

voters not too long ago approved a process

چندی پیش، رای دهندگان به قانون

to replace the private power company,

جایگزینی کمپانی خصوصی برق رای مثبت دادند،

literally the power company, the electric company Xcel,

یعنی شرکت برق ،شرکت برق xcel،

with a publicly owned utility

با یک شرکت سهامی عام عوض شود

that would forego profits

که کمتر به فکر سود بوده

and attend far more to climate change.

و بیشتربه تغییرات زیست محیطی بپردازد.

Well, Xcel fought back,

خب، xcel مبارزه را آغاز کرده،

and Xcel has now put in play a ballot measure

و حالا آن با انتخابات با رای مخفی

that would undermine or undo

می خواهداین عمومی سازی را

this municipalization.

تحلیل برده یا بی‎اثر سازد.

And so the citizen activists in Boulder who have been pushing this

حالا فعالان مدنی طرفدار عمومی سازی

now literally have to fight the power

مجبورند با قدرت موجود مبارزه کنند

in order to fight for power.

بخاطر اینکه برق خودشان را داشته باشند.

In Tuscaloosa, at the University of Alabama,

در دانشگاه آلابامای توسکالوسا

there's an organization on campus

سازمانی در آنجا فعالیت میکند

called, kind of menacingly, the Machine,

یه جورایی تهدید کننده ست وماشین نام دارد،

and it draws from largely white sororities

اعضای آن اکثرا ‎‎ از گروههای خواهران و برادران

and fraternities on campus,

پانسیون دانشگاه هستند،

and for decades, the Machine has dominated

و برای دهه‎ها ، در انتخابات امور دانشجوی

student government elections.

ماشین برنده بوده است.

Well now, recently, the Machine

اخیرا، چندی پیش، ماشین

has started to get involved

آغاز کرده تا خودش را

in actual city politics,

درسیاستهایی واقعی شهر درگیر کند،

and they've engineered the election

و آنها در انتخابات

of a former Machine member,

یکی از اعضای سابق ماشین را

a young, pro-business recent graduate

(جوان،طرفدار کار تازه فارغ التحصیلان)

to the Tuscaloosa city school board.

وارد هیئت امنای شهر توسکالوسا کردند.

Now, as I say, these are just two examples

خب،همان طور که گفتم اینها فقط دو نمونه است

drawn almost at random from the headlines.

که اتفاقی از سرتیتر روزنامه ها اخذ شده،

Every day, there are thousands more like them.

هر روز هزاران مورد شبیه آنها هست.

And you may like or dislike

شاید خوشتان بیاید یا نه

the efforts I'm describing here

از آنچه درباره تلاشهای

in Boulder or in Tuscaloosa,

بولدر و توسکالوسا گفتم،

but you cannot help but admire

شما نمی‎توانید به آنها کمک برسانید ولی تحسین می‎کنید

the power literacy of the players involved,

شناخت قدرت بازیگران آنها را،

their skill.

مهارتهای آنها را.

You cannot help but reckon with and recognize

شما کمک نمی‎کنید ولی تشخیص می‎دهید، به حساب می‎آورید

the command they have

شناختی که آنها

of the elemental questions

در مورد سوالات اصول بنیادین

of civic power —

قدرت مدنی دارند ---

what objective, what strategy, what tactics,

اهداف چیه؟ استراتژی؟ تاکتیکها کدامند؟

what is the terrain, who are your enemies,

زمینه چیه؟ چه کسانی دشمن شما هستند؟

who are your allies?

دوستان شما چه کسانی هستند؟

Now I want you to return

حالا از شما می‎خواهم برگردید

to thinking about that problem or that opportunity

و به مشکلات، فرصتها و چالشهای

or that challenge in your city,

شهر خود فکر کنید،

and the thing it was that you want to fix

همان چیزهایی که می خواستم در شهر شما

or create in your city,

اصلاح یا خلق شود،

and ask yourself,

و از خودتان بپرسید،

do you have command of these elemental questions of power?

آیا از این اجزائ بنیادین قدرت خبر دارید؟

Could you put into practice effectively

آیا شما می‎توانید دانسته‎های خود را

what it is that you know?

به طور موثری بکار ببندید؟

This is the challenge and the opportunity for us.

این هم فرصت هم چالش پیش روی ماست.

We live in a time right now

ما امروز در دنیایی زندگی می‎کنیم

where in spite of globalization

که علیرغم جهانی شدن آن

or perhaps because of globalization,

یا شاید بخاطر جهانی شدن،

all citizenship is ever more resonantly,

تابعیتها حتی بیشتر از قبل

powerfully local.

وقویتر از آن منطقه‎ای است.

Indeed, power in our time is flowing

در واقع، جریان قدرت در زمانه ما

ever faster to the city.

به سمت شهر سرعت گرفته.

Here in the United States, the national government

اینجا در ایالات متحده، دولت ملی

has tied itself up in partisan knots.

سرنوئشت خودش را به احزاب سیاسی گره زده.

Civic imagination and innovation and creativity

تفکر مدنی، نو آوری و خلاقیت

are emerging from local ecosystems now

حالا از سوی مناطق محلی ظهور کرده

and radiating outward,

و به سوی بیرون توسعه پیدا می‎کند،

and this great innovation,

این نو آوری مهم،

this great wave

این موج عظیم

of localism that's now arriving,

منطقه محوری در حال ظهور را

and you see it in how people eat

شما در چگونگی تغذیه مردم،

and work and share and buy and move

در کار، مشارکت و خریدشان، در حرکت

and live their everyday lives,

و زندگی روزمره آنها شاهد هستید،

this isn't some precious parochialism,

این نوعی کوته فکری ناب نیست،

this isn't some retreat into insularity, no.

این حتی برگشت به تنگ نظری هم نیست، نه

This is emergent.

این پدیده نوظهوراست .

The localism of our time is networked powerfully.

منطقه محوری امروز ما بسیار محکم در هم تنیده شده است .

And so, for instance,

و بخاطر این، برای نمونه،

consider the ways that strategies

به چگونگی گسترش استراتژیهای

for making cities more bike-friendly

شهرهای مناسب دوچرخه سواری فکر کنید

have spread so rapidly from Copenhagen

که چقدر سریع از کپنهاگ

to New York to Austin to Boston to Seattle.

تا نیویورک، اوستین، بوستون و سیاتل رسید

Think about how experiments in participatory budgeting,

فکر کنید به تجارب تخصیص بودجه‎ها،

where everyday citizens get a chance

که چگونه هر شهروندی میتواند

to allocate and decide upon

تصمیم بگیرد و نقش داشته باشد

the allocation of city funds.

در نحوه خرج کردن بودجه های شهری.

Those experiments have spread from Porto Alegre, Brazil

این تجارب از Porto Alegre، برزیل

to here in New York City, to the wards of Chicago.

تا اینجا شهر نیویورک و شیکاگو رسیده.

Migrant workers from Rome to Los Angeles

کارگران مهاجر از روم گرفته تا لوس آنجلس

and many cities between

و بسیاری از شهرهای دیگر

are now organizing to stage strikes

حالا در حال سازماندهی اعتصاباتی هستند

to remind the people who live in their cities

که به مردم ساکن شهر های خود بفهمانند

what a day without immigrants would look like.

که روزگار شان بدون مهاجران چگونه خواهد شد.

In China, all across that country,

در کل کشور چین،

members of the New Citizens' Movement

اعضای -جنبش شهروندان جدید، شروع به

are beginning to activate and organize

فعالیت و سازماندهی کرده اند

to fight official corruption and graft,

تا با فساد دولتی و رشوه بجنگند،

and they're drawing the ire of officials there,

آنها مقامات آنجا را خشمگین کرده اند،

but they're also drawing the attention

از سویی آنها توجه فعالان ضد فساد را

of anti-corruption activists all around the world.

در کل جهان جلب کرده اند.

In Seattle, where I'm from,

در سیاتل محلی که من زندگی می کنم،

we've become part of a great global array of cities

ما به صف شهرهای بزرگ جهانی پیوسته ایم

that are now working together

که با هم کار می کنند

bypassing government altogether,

تا حکومتها را دور بزنند،

national government altogether,

تا دولتهای ملی را دور بزنند،

in order to try to meet the carbon reduction goals

چون که آنها تلاش می کنند به اهداف کاهش کربن

of the Kyoto Protocol.

پروتکل کیوتو برسند.

All of these citizens, united,

تمام شهروندان ،با اتحاد،

are forming a web,

شبکه ای را تشکیل داده ایم ،

a great archipelago of power

با یک قدرت چند وجهی

that allows us to bypass

که مجوزی است برای دور زدن

brokenness and monopolies of control.

ضعف ها و انحصارات سیستم کنترل.

And our task now is to accelerate this work.

حالا وظیفه ما تسریع این امر است.

Our task now is to bring more and more people

حالا وظیفه داریم مردمان بیشتری را

into the fold of this work.

به این امر راغب کنیم.

That's why my organization, Citizen University,

بخاطر این امر سازمان ما،دانشگاه شهروند،

has undertaken a project now

حالا پروژه ای در دست اجرا دارد

to create an everyman's curriculum

تا برای مردم عادی در مورد

in civic power.

قدرت مدنی کلاس بگذارد.

And this curriculum starts with this triad

واین برنامه درسی روی سه نکته ای

that I described earlier of values,

که قبلا شرح دادم از قبیل :ارزشها،

systems and skills.

سیستم هاو مهارتها کارش را آغاز کرده.

And what I'd like to do is to invite all of you

من میخواهم همه شما را دعوت کنم

to help create this curriculum

تا برای ایجاد این برنامه درسی کمک کنید

with the stories and the experiences

با خاطرات و تجارب

and the challenges that each of you lives and faces,

و چالشهای که در زندگی دارید ،

to create something powerfully collective.

تا چیزی قدرتمند و مشترک خلق شود .

And I want to invite you in particular to try

می خواهم بویژه از شما دعوت کنم تا

a simple exercise drawn

تمرین ساده ای را انجام دهید

from the early frameworks of this curriculum.

که از قسمت آغازین آن چارچوب اقتباس شده است.

I want you to write a narrative,

از شما می خواهم داستانی بنویسید،

a narrative from the future of your city,

داستانی از آینده شهرتان،

and you can date it, set it out one year from now,

داستانی از سال پیش رو

five years from now, a decade from now,

پنج سال یا ده سال پس از این،

a generation from now,

نسل آینده،

and write it as a case study looking back,

این داستان را طوری بنویسید که یک مطالعه موردی باشد برای گذشته،

looking back at the change

نگاهی به گذشته و تغییری

that you wanted in your city,

که شما در شهرتان می خواستید،

looking back at the cause that you were championing,

نگاهی به گذشته و هدفی که برای آن مبارزه می کردید،

and describing the ways that that change

و توصیف کنید روشهایی را که این تغییر

and that cause came, in fact, to succeed.

و این هدف حاصل ،در واقع، به موفقیت ختم شد.

Describe the values

بگویید تعداد

of your fellow citizens that you activated,

همشهریانی را که شما فعال کردید،

and the sense of moral purpose that you were able to stir.

همچنین به چه اهداف اخلاقی رسیدید.

Recount all the different ways

تمام راههایی را برشمارید

that you engaged the systems of government,

که با آنها سیستم دولتی را درگیر کردید،

of the marketplace,

از بازار،

of social institutions, of faith organizations,

از نهادهای اجتماعی، از سازمانهای مذهبی،

of the media.

و از رسانه های جمعی بگویید.

Catalog all the skills you had to deploy,

تمام مهرتهایی را که داشتید برای توسعه،

how to negotiate, how to advocate,

چگونگی مذاکره،حمایت،

how to frame issues,

و طرح موضوع

how to navigate diversity in conflict,

و رد شدن از موانع هنگام بروز اختلافات را فهرست کنید،

all those skills that enabled you

تمام مهارتهایی را که شما را قادر کرد

to bring folks on board

که مردم را با خود همراه کرده

and to overcome resistance.

و به مقاومتها غلبه کنید.

What you'll be doing when you write that narrative

آنچه که شما هنگام نوشتن داستان خود انجام می دهید

is you'll be discovering how to read power,

این است که شما روش تحلیل

and in the process, how to write power.

وایده قدرت را کشف می کنید.

So share what you write,

پس این تحلیل قدرت را به اشتراک بگذارید،

do you what you write,

به عقاید خود عمل کنید

and then share what you do.

و اعمالتان را با دیگران شریک شوید.

I invite you to literally share

من شما را دعوت می کنم تا مستقیما

the narratives that you create

داستان خود را

on our Facebook page for Citizen University.

در فیسبوک دانشگاه شهروند

But even beyond that, it's in the conversations

حتی بالاتر ازآن،در گفتگوهایی که

that we have today

ما امروز داریم

all around the world in the simultaneous gatherings

در تمام گرد هماییهای همزمان

that are happening on this topic at this moment,

در این مورد و این لحظه سهیم شوید،

and to think about how we can become

و فکر کنید ما چگونه می توانیم

one another's teachers and students in power.

معلم و محصل همدیگر در آموزش قدرت شویم.

If we do that, then together

اگر این کار را بکنیم

we can make civics sexy again.

دوباره حقوق مدنی جذاب می شود.

Together, we can democratize democracy

ما با هم ،می توانیم دمکراسی را مردمی بکنیم

and make it safe again for amateurs.

تا برای همه امن شود.

Together, we can create a great network of city

ما با هم، می توانیم شبکه ای بزرگ از شهرها بسازیم

that will be the most powerful collective laboratory

که مجموعه ای قدرتمند از آزمایشگاهی بشود

for self-government this planet has ever seen.

برای اعمال خودمختاری که جهان به چشم خود ندیده باشد.

We have the power to do that.

ما قدرت انجام آن را داریم.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)