3 rules for better work-life balance | The Way We Work, a TED series

Transcriber: Leslie Gauthier Reviewer:

For so many of us,

Translator: Samaneh (Simin) Seyedi Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

برای خیلی از ما

myself included,

از جمله خود من،

our days feel filled with a million small interruptions.

روزهای زندگی‌مان پر شده از میلیون‌ها وقفه کوچک

And this is true even of our days off.

حتی در روزهای تعطیل هم این مشکل را داریم

شاید برایتان پیش آمده که حتی کنار دریا هم به تماس‌های کاری جواب داده‌باشید

Maybe you've taken a call at the beach,

texted your boss from the grocery store

از فروشگاه به رئیستان پیام داده باشید

or emailed a colleague while on a picnic with your family.

یا وقتی با خانواده‌تان پیک‌نیک رفتید، به همکارتان ایمیل زده باشید.

We’ve convinced ourselves that these behaviors are no big deal.

ما خودمان را قانع کرده‌ایم که این رفتارها چیز مهمی نیستند

It's just one email.

فقط یک ایمیل بود دیگر!

اما این وقفه‌ها یک هزینه واقعی دارند

But there's a real cost to these interruptions,

و استراتژی‌های هوشمندانه‌ای وجود دارند که همه ما می‌توانیم به کار بگیریم

and there are smart strategies we can all take

to better protect our time.

تا از زمانمان محافظت کنیم.

(Music)

(موسیقی)

[The Way We Work]

[شیوه کار ما]

با اینکه این لحظات خیلی کوچک به نظر می‌رسند

These moments seem so small at the time,

and yet research suggests they add up to a tremendous loss.

اما تحقیقات نشان می‌دهد که همین لحظات کوچک خسارات عظیمی را به بار می‌آورند

The constant creep of work into our personal lives

خزش مداوم کار به زندگی شخصی ما

can increase our stress

می‌تواند استرسمان را افزایش دهد

and undermine our happiness.

و شادی‌هایمان را تخریب کند.

So just what is the cost?

می‌خواهید بدانید هزینه واقعی چیست؟

In one study,

در یک مطالعه،

researchers recruited parents who were visiting a science museum with their kids.

محققان والدینی را که با فرزندانشان از موزه علم دیدن می‌کردند ، به خدمت گرفتند

Some parents were told to check their phone as much as possible;

از بعضی والدین خواستند تا مدام گوشی‌شان را چک کنند

others were told to check their phone as little as possible.

از مابقی هم خواسته شد تا حتی‌المقدور گوشی‌شان را چک نکنند

After the visit,

بعد از بازدید،

parents who used their phones reported

والدینی که از گوشی استفاده می‌کردند

that the experience was significantly less meaningful.

گزارش کردند که آزمایش چندان معنادار نبود.

They also felt much lonelier.

آنها احساس تنهایی زیادی هم می‌کردند.

In another study,

در مطالعه‌ای دیگر

tourists who were asked to have their phones out

گردشگرانی که ازشان خواستند در بازدید یک کلیسای

نمادین تلفنشان را بیرون بزنند

while visiting an iconic church

جزئیات کمتری را یک هفته بعد به خاطر آوردند.

remembered fewer details a week later.

And in my research,

و تحقیقات من هم نشان می‌دهد

employees who were paid for their performance

کارکنانی که برای عملکردشان حقوق می‌گیرند

spent increasingly less time interacting with friends and family,

زمان کمتری را صرف دوستان و خانواده‌شان می‌کنند

and more and more time interacting with colleagues and clients.

و زمان بیشتر و بیشتری راصرف ارتباط با همکاران و مشتری‌هایشان می‌کنند.

These constant interruptions come at a cost to organizations, too.

این وقفه‌ها برای سازمان‌ها هم هزینه دارد

Companies lose 32 days of productivity each year to employee depression,

افسردگی کارکنان باعث می‌شود که شرکت‌ها ۳۲روز در سال بهره وری را از دست بدهند

which is often caused by the stress and burnout of our always-on culture.

که اغلب ناشی از استرس و فرسودگی فرهنگ همیشه در دسترس بودن ماست.

Despite knowing better,

با اینکه من خودم این حقایق را می‌دانم

I, too, have found myself focusing on “urgent work distractions”

اما برای من هم پیش آمده که گاهی «کارهای اضطراری» حواسم را پرت کند

over important life moments.

و از لحظه‌های مهم زندگی‌ام غافل شوم.

Most recently, I found myself texting a client

همین اواخر، درست موقع اولین سونوگرافی اولین بچه‌ام

while in the middle of my first child’s first ultrasound ...

داشتم به یک مشتری پیام می‌دادم...

happy client,

مشتری خوشحال،

guilty mom-to-be.

مادر گناهکار.

When you add up all of these moments,

وقتی تمام این لحظه‌ها را جمع کنید،

the sum total is a life shortchanged on meaning,

مجموع شان می‌شود یک زندگی خالی از معنا،

joy,

لذت،

connection

ارتباط

and even memory.

و حتی خاطره.

As we remake our models of work in the wake of the pandemic,

و حالا که در دوران همه‌گیری داریم مدل‌های کاری خودمان را خلق می‌کنیم

now is our opportunity to create a new culture that respects time.

فرصتی است تا فرهنگ جدیدی بسازیم که به زمان احترام می‌گذارد.

And the way to make this really big change

و راه ایجاد این تغییر واقعاً بزرگ

is through small steps that we can take right now.

گام‌های کوچکی است که همین حالا می‌توانیم برداریم.

The first step that we need to take is to reframe rest.

اولین گام این است که تعریف تازه‌ای برای استراحت داشته باشیم.

Reflect for a moment about what you think about when you hear the word “rest.”

یک لحظه فکر کنید که وقتی کلمه «استراحت» را می‌شنوید، چه چیزی به ذهنتان می‌رسد؟

Sounds amazing, right?

جالب است، درست؟

But in my mind,

اما من در ذهنم،

I immediately worry about not being productive enough

فورا نگران می‌شوم که مبادا به حد کافی مفید نباشم

or letting down my colleagues.

یا همکارهایم را ناامید کنم.

When we do have time off,

وقتی سرکار نیستیم،

we need to find ways in which we can enjoy the present moment

باید راهی برای لذت بردن از حال پیدا کنیم

and savor the leisure time that we have available,

و از اوقات فراغت موجود لذت ببریم

as opposed to seeing it as an unproductive barrier to our work.

نه اینکه آن را مانعی سر راه کارمان بدانیم.

One specific strategy we can take

یک استراتژی خاص که می توانیم به کار ببریم

is to treat our upcoming weekend like a vacation.

این است که آخر هفته را مثل یک تعطیلات بدانیم.

On Friday afternoon,

ظهرهای جمعه طوری رفتار کنید

jot down how you would act and behave as if you were on a holiday.

که انگار قرار است فردا سفر بروید.

Maybe you and your partner will buy a bottle of wine

شاید شما و همسرتان یک بطری شراب بخرید

and watch online clips of the Eiffel Tower.

و کلیپ‌های برج ایفل را آنلاین تماشا کنید

Maybe you’ll visit a local café

شاید هم سری به یک کافه محلی بزنید

and listen to some live music.

و به موسیقی زنده گوش بدهید.

Or maybe you'll go for a long walk in the middle of the day

یا شاید اواسط روز پیاده‌روی طولانی کنید

with no phone and no agenda.

بدون تلفن، بدون دستورکار.

The plan doesn't have to be expensive or extravagant.

لازم نیست برنامه‌تان گران یا عجیب باشد.

Another strategy you can take is to create clear boundaries

یک استراتژی دیگر هم برایتان دارم:

for your time off.

تعریف مرزهایی شفاف برای اوقات فراغت

Instead of saying, "I'm out of the office.

به جای اینکه بگویید: «من دفتر نیستم،

Feel free to Slack me whenever,”

هر موقع خواستید با من تماس بگیرید.»

say, "I'll be offline.

بگویید: «من به اینترنت دسترسی ندارم،

Call me only if it's urgent."

فقط برای موارد اضطراری با من تماس بگیرید.»

To uphold these personal goals,

برای تقویت این اهداف فردی،

work together as a team.

از همکاری تیمی استفاده کنید.

Set team goals for personal time.

برای زمان شخصیتان اهداف تیمی تعیین کنید.

Do it publicly,

آن را علنی کنید،

collect data

داده جمع کنید

and hold each other accountable.

و نسبت به همدیگر پاسخگو باشید.

These goals could sound like,

این اهداف می‌توانند این‌ها باشند:

“I will not check email between 6:00 and 8:00pm;”

«بین ساعت ۶ تا ۸ شب ایمیلم را چک نمی‌کنم.»

“I will have dinner with my family four nights a week;”

«چهار شب در هفته با خانواده شام می‌خورم.»

or "I will go for a jog midday."

«ظهر می‌خواهم کمی بدوم.»

Check in our your team's progress

پیشرفت تیم‌‌تان را بررسی کنید

and see how everyone's doing.

و ببینید دیگران چطورند.

If you or your teammates are unsuccessful,

اگر شما یا هم تیمی‌هایتان موفق نشدید،

work together to help accomplish personal goals.

باهم کار کنید تا به اهداف فردی‌تان برسید.

Lastly, you can negotiate for more time

درنهایت، می‌توانید زمان بیشتری مذاکره‌کنید

to prevent work from creeping into your personal life.

تا از خزش بیشتر کار به زندگی شخصی‌تان جلوگیری کنید

In business school, I teach students to negotiate for salary

در دانشکده کسب وکار به دانشجویان یادمی‌دهم چطور برای حقوقشان مذاکره کنند

but realize I spoke almost nothing about negotiating for more time.

اما فهمیدم که تقریبا هیج چیزی در مورد مذاکره برای زمان به آنها نمی‌گویم

What does this look like in practice?

اما این در عمل چطور به نظر می‌آید؟

You can ask for more time on adjustable deadlines at work.

شما می‌توانید برای مهلت‌های قابل تنظیم کار درخواست زمان بیشتر کنید.

If your client asks for a deliverable Monday morning,

اگر مشتری کار را صبح دوشنبه از شما بخواهد

ask for an extension until Tuesday afternoon

تا ظهر سه شنبه از او فرصت بگیرید

so you don’t find yourself working on your well-deserved weekend.

تا مجبور نباشید کل آخر هفته را کار کنید.

And don't worry too much about reputation.

و خیلی نگران اعتبارتان نباشید.

Quality truly is the metric that matters most.

معیار مهم واقعی، کیفیت است.

In my data,

طبق داده‌های من،

employees who proactively asked for more time

کارکنانی که درخواست زمان بیشتری می‌کنند

reported lower levels of stress and burnout,

استرس و فرسایش کمتری را گزارش می‌کنند

and were seen as more committed and professional by their colleagues.

و از نظر همکارانشان هم، متعهدتر و حرفه‌ای‌تر هستند.

These are small but powerful changes to not only reframe rest,

این تغییرات کوچک اما قدرتمند، نه تنها چهارچوب استراحت را تغییر می‌دهند،

but to reclaim it.

بلکه کمک می‌کنند تا آن را اصلاح کنیم.

Once you discover the profound impact that these changes can have,

به محض اینکه تاثیر عمیق این تغییرات را کشف کنید

you’ll feel empowered to demand that others respect

احساس می‌کنید قدرت آن را دارید که از دیگران بخواهید به

and accommodate your approach to time.

زمانبندیتان احترام بگذارند و آن را بپذیرند.

Maybe they’ll even feel inspired

شاید حتی آنها تاثیر بپذیرند

to piece together the fractured moments of their lives, too.

تا لحظات گسیخته زندگی‌شان را سامان بدهند