4 larger-than-life lessons from soap operas | Kate Adams

Translator: sadegh zabihi Reviewer: hassan qodusi

In 1987, Tina Lord found herself in quite the pickle.

در سال ۱۹۸۷، تینا لرد خود را کاملاً شوربخت یافت.

See, this gold digger made sure she married sweet Cord Roberts

پس برای ازدواج، «کورد رابرت» شیرین را عاشق خودش کرد

just before he inherited millions.

درست پیش از اینکه ارثیه‌ای میلیونی به کورد برسد.

But when Cord found out Tina loved his money

اما وقتی که کورد فهمید تینا پولش را

as much as she loved him,

به اندازه خود او دوست دارد،

he dumped her.

او را ترک کرد.

Cord's mother Maria was thrilled

ماریا، مادر کورد بسیار خشنود بود

until they hooked up again.

تا اینکه آن‌ها دوباره به هم رسیدند.

So Maria hired Max Holden to romance Tina

پس ماریا، «مکس هولدن» را استخدام کرد تاعاشق تینا شود

and then made sure Cord didn't find out Tina was pregnant with his baby.

و مطمئن شد که کورد از اینکه تینا فرزندش را حامله است با خبر نشود.

So Tina, still married but thinking Cord didn't love her

پس تینا، در حالی که هنوز زن کورد است اما فکر می‌کند که کورد او را دوست ندارد

flew to Argentina with Max.

با مکس به آرژانتین رفت.

Cord finally figured out what was going on

بالاخره کورد فهمید اوضاع از چه قرار است

and rushed after them, but he was too late.

و فورا به دنبال آن‌ها رفت، اما کار از کار گذشته بود.

Tina had already been kidnapped,

تینا ربوده شده،

strapped to a raft and sent over a waterfall.

به قایقی بسته و بالای آبشاری رها شده بود.

She and her baby were presumed dead.

او و کودکش کشته شده بودند.

Cord was sad for a bit,

کورد مدتی غمگین شد،

but then he bounced right back

اما بعد خیلی زود

with a supersmart archaeologist named Kate,

به باستان‌شناس بسیار باهوشی به نام کیت برخورد کرد،

and they had a gorgeous wedding

و وقتی در حال برگزاری عروسی باشکوهشان بودند

until Tina, seemingly back from the dead, ran into the church holding a baby.

ناگهان تینا، که به نظر می‌رسید از مرگ جسته باشد، کودکی در آغوش به میان کلیسا دوید.

"Stop!" she screamed.

فریاد زد: «دست نگه دارید!»

"Am I too late?

«دیر رسیدم؟

Cord, I've come so far.

کورد، من راه درازی آمده‌ام.

This is your son."

این پسر تو است.»

And that, ladies and gentlemen,

و این، خانم‌ها و آقایان،

is how the soap opera "One Life to Live" introduced a love story

داستان عاشقانه‌ای بود که شرح آن در سریال «یک عمر زیستن»

that lasted 25 years.

۲۵ سال ادامه داشت.

(Laughter)

(خنده)

Now, if you've ever seen a soap opera,

خوب، اگر تا به حال سریال‌های تلویزیونی را دیده باشید،

you know the stories and the characters can be exaggerated, larger than life,

می‌دانید که داستان‌ها و شخصیت‌ها در آنها اغراق شده هستند، بزرگتر از واقعیت

and if you're a fan, you find that exaggeration fun,

و اگر شما طرفدار آن‌ها باشید، این اغراق را جذاب خواهید یافت،

and if you're not,

و اگر نباشید،

maybe you find them melodramatic or unsophisticated.

شاید به نظرتان ملودراماتیک یا ساده لوحانه بیایند.

Maybe you think watching soap operas

شاید فکر کنید تماشای سریال تلویزیونی

is a waste of time,

اتلاف وقت است،

that their bigness means their lessons are small or nonexistent.

و طولانی بودن آن‌ها یعنی درس‌های آن‌ها کوچک و تخیلی است.

But I believe the opposite to be true.

اما به باور من خلاف این صحیح است.

Soap operas reflect life, just bigger.

سریال‌های تلوزیونی زندگی را منعکس می‌کنند، فقط بزرگتر.

So there are real life lessons we can learn from soap operas,

پس درس‌هایی از زندگی واقعی هم هست که می‌توانیم از سریال‌ها بیاموزیم،

and those lessons are as big and adventurous

و آن درس‌ها مانند خط داستانی هر سریال تلوزیونی

as any soap opera storyline.

بزرگ و ماجراجویانه هستند.

Now, I've been a fan since I ran home from the bus stop in second grade

من از کلاس دوم که به شوق دیدن آخر مراسم عروسی لوک و لارا،

desperate to catch the end of Luke and Laura's wedding,

بزرگترین لحظه در سریال «بیمارستان عمومی»

the biggest moment in "General Hospital" history.

از ایستگاه اتوبوس تا خانه را می‌دویدم طرفدار سریال‌های تلوزیونی بوده‌ام.

(Applause)

(تشویق)

So you can imagine how much I loved my eight years

پس می‌توانید تصور کنید چقدر عاشق آن هشت سالی هستم

as the assistant casting director on "As the World Turns."

که دستیار انتخاب کننده بازیگر در سریال «جهان در حال چرخش» بودم.

My job was watching soap operas,

کار من تماشای سریال‌ها،

reading soap opera scripts

خواندن متن نمایشنامه سریال‌ها،

and auditioning actors to be on soap operas.

و تست گرفتن از بازیگرهایی بود در سریال ایفای نقش می‌کردند.

So I know my stuff.

پس کارم را خوب بلدم.

(Laughter)

(خنده)

And yes, soap operas

و بله، سریال‌های تلویزیونی

are larger than life,

بزرگتر از زندگی هستند،

drama on a grand scale,

درام در ابعاد عظیم هستند،

but our lives can be filled with as much intensity,

اما زندگی هم می‌تواند به همین اندازه پر از دشواری باشد،

and the stakes can feel just as dramatic.

و مخاطرات می‌توانند به همین اندازه دراماتیک باشند.

We cycle through tragedy and joy

ما هم درست مثل این شخصیت‌ها

just like these characters.

میان تراژدی و لذت در حال چرخش هستیم.

We cross thresholds, fight demons and find salvation unexpectedly,

از مرزها عبور می‌کنیم، با شیاطین مبارزه می‌کنیم و به شکلی غیرمنتظره نجات می‌یابیم،

and we do it again and again and again,

و این کار را دوباره و دوباره و دوباره تکرار می‌کنیم،

but just like soaps, we can flip the script,

اما درست مثل سریال‌ها، ما هم می‌توانیم متن را دگرگون کنیم،

which means we can learn from these characters

یعنی می‌توانیم از این شخصیت‌ها که مثل زنبور عسل

that move like bumblebees,

در زندگی می‌چرخند و این طرف و آن طرف می‌روند

looping and swerving through life.

درس بگیریم.

And we can use those lessons

و می‌توانیم از آن درس‌ها

to craft our own life stories.

برای ساختن قصه‌های زندگی خودمان استفاده کنیم.

Soap operas teach us to push away doubt

سریال‌ها به ما می‌آموزند که تردید را کنار بزنیم

and believe in our capacity

و به ظرفیت خودمان برای

for bravery, vulnerability,

شجاع بودن، آسیب پذیر بودن،

adaptability and resilience.

سازگاری و جهیدن از مشکلات باور داشته باشیم.

And most importantly, they show us

و مهم‌تر از همه اینکه به ما نشان می‌دهند

it's never too late to change your story.

هیچ وقت برای تغییر دادن داستان‌تان دیر نیست.

So with that, let's start with soap opera lesson one:

پس با این اوصاف، با درس اول سریال‌های تلوزیونی شروع می‌کنیم:

surrender is not an option.

تسلیم شدن جزو گزینه‌ها نیست.

(Laughter)

(خنده)

"All My Children"'s Erica Kane was daytime's version of Scarlett O'Hara,

اریکا کین در «همه بچه‌های من» نسخه روزانه اسکارلت اوهارا بود،

a hyperbolically self-important princess

یک شاهزاده خانم به شدت خودخواه

who deep down was scrappy and daring.

که در اعماق درون پاره پاره و بی‌پروا بود.

Now, in her 41 years on TV, perhaps Erica's most famous scene

حال، در طول ۴۱ سال حضور در تلویزیون، احتمالا مشهورترین صحنه اریکا

is her alone in the woods

وقتی است که او تنها در جنگل است

suddenly face to face with a grizzly bear.

و ناگهان با یک خرس گریزلی روبرو می‌شود.

She screamed at the bear,

او سر خرس فریاد می‌کشد،

"You may not do this!

«اجازه نداری این کار را بکنی!

Do you understand me?

می‌فهمی چی می‌گم؟

You may not come near me!

اجازه نداری به من نزدیک بشی!

I am Erica Kane

من اریکا کین هستم

and you are a filthy beast!"

و تو یک دیو کریه هستی!»

(Laughter)

(خنده)

And of course the bear left,

و البته خرس هم رفت،

so what that teaches us

پس درسی که می‌آموزیم این است که

is obstacles are to be expected

موانع سد راه خواهند شد

and we can choose to surrender or we can stand and fight.

و ما می‌توانیم بین تسلیم شدن و ایستادن و مبارزه کردن انتخاب کنیم.

Pandora's Tim Westergren knows this better than most.

تیم وسترگرن از شرکت پاندورا این نکته را بهتر از همه می‌داند.

You might even call him the Erica Kane of Silicon Valley.

حتی می‌توانید او را اریکا کینِ سیلیکون ولی صدا بزنید.

Tim and his cofounders launched the company

تیم و موسسانش کمپانی را

with two million dollars in funding.

با دومیلیون دلار سرمایه پایه گذاری کردند.

They were out of cash the next year.

سال بعد پول‌شان تمام شد.

Now, lots of companies fold at that point, but Tim chose to fight.

حال، بیشتر شرکت‌ها در این نقطه دست خود را می‌بازند، اما تیم تصمیم به مبارزه گرفت.

He maxed out 11 credit cards and racked up six figures in personal debt

او از ۱۱ کارت اعتباری تا سقف مجاز برداشت کرد و وام‌های شخصی با مبالغ شش رقمی گرفت

and it still wasn't enough.

اما هنوز هم کافی نبود.

So every two weeks for two years on payday he stood in front of his employees

پس هر دوهفته یک بار به مدت دوسال در روز پرداخت حقوق او جلو کارکنانش حاضر شد

and he asked them to sacrifice their salaries,

و از آنها خواست که حقوق خود را فدا کنند،

and it worked.

و این کار نتیجه داد.

More than 50 people deferred two million dollars,

بیش از ۵۰ نفر دو میلیون دلار حقوق معوقه داشتند،

and now, more than a decade later,

و حالا، بیش از یک دهه بعد،

Pandora is worth billions.

پاندورا ارزشی چند میلیاردی دارد.

When you believe that there is a way

وقتی باور داشته باشید که راهی هست

around or through whatever is in front of you,

که آنچه پیش روی شما است را دور می‌زند یا از میان آن می‌گذرد،

that surrender is not an option,

که تسلیم شدن جزء گزینه‌ها نیست،

you can overcome enormous obstacles.

می‌توانید از موانع عظیم هم عبور کنید.

Which brings us to soap opera lesson two:

و این ما را به درس دوم سریال‌های تلوزیونی می‌رساند:

sacrifice your ego and drop the superiority complex.

خودتان را فدا کنید و اولویت‌بندی پیچیده را کنار بگذارید.

Now, this is scary.

خوب، ترسناک شد.

It's an acknowledgment of need or fallibility.

این اقراری به نیاز و جایزالخطا بودن است.

Maybe it's even an admission

شاید حتی تاییدی است بر اینکه

that we're not as special as we might like to think.

ما آنقدر که دوست داریم فکر کنیم خاص نیستیم.

Stephanie Forrester of "The Bold and the Beautiful"

استفانی فارستر در «جسور و زیبا»

thought she was pretty darn special.

فکر می‌کرد خیلی خاص است.

She thought she was so special,

آنقدر خود را خاص می‌دانست،

she didn't need to mix with the riffraff from the valley,

که فکر می‌کرد نیازی به قاطی شدن با زباله‌های روستایی ندارد،

and she made sure valley girl Brooke knew it.

و اطمینان حاصل کرد که بروک دختر روستایی هم این را بداند.

But after nearly 25 years of epic fighting,

اما پس از ۲۵ سال مبارزه حماسی،

Stephanie got sick and let Brooke in.

استفانی مریض شد و بروک را به داخل راه داد.

They made amends,

آنها جبران مافات کردند،

archenemies became soul mates

دشمنان خونی به دوستان یک دل تبدیل شدند

and Stephanie died in Brooke's arms,

و استفانی در آغوش بروک جان سپرد،

and here's our takeaway.

و نکته ما همینجا است.

Drop your ego.

خویشتن خود را رها کنید.

Life is not about you.

زندگی درباره شما نیست.

It's about us,

درباره ما است،

and our ability to experience joy

و درباره توانایی ما در تجربه لذت

and love and to improve our reality

و دوست داشتن است و زمانی می‌توانیم واقعیت خود را

comes only when we make ourselves vulnerable

ارتقاع دهیم که خود را آسیب‌پذیر کنیم

and we accept responsibility for our actions

و مسئولیت کارهایی که می‌کنیم

and our inactions,

و کارهایی که نمی‌کنیم را بپذیریم،

kind of like Howard Schultz, the CEO of Starbucks.

مثل هوارد شولتز، مدیرعامل استار باکس.

Now, after a great run as CEO,

خوب، پس از یک دوره درخشان مدیرعاملی،

Howard stepped down in 2000,

هوارد در سال ۲۰۰۰ کناره گیری کرد،

and Starbucks quickly overextended itself

و استارباکس به سرعت بیش از اندازه رشد کرد

and stock prices fell.

و قیمت سهام پایین آمد.

Howard rejoined the team in 2008,

هوارد در سال ۲۰۰۸ دوباره به گروه پیوست،

and one of the first things he did

و یکی از اولین کارهایی که کرد

was apologize to all 180,000 employees.

عذرخواهی از همه ۱۸۰٫۰۰۰ کارمند بود.

He apologized.

او معذرت خواست.

And then he asked for help, honesty, and ideas in return.

و بعد در ازای آن تقاضای کمک، صداقت و ایده کرد.

And now, Starbucks has more than doubled

و حالا، بازدهی نسبی استارباکس

its net revenue since Howard came back.

از زمان بازگشت هوارد بیش از دوبرابر شده است.

So sacrifice your desire to be right or safe all the time.

پس خواست خود را فدا کنید تا همیشه درست یا ایمن باشید.

It's not helping anyone, least of all you.

به هیچ کس مخصوصا به خود شما هیچ کمکی نمی‌کند.

Sacrifice your ego.

خویشتن خود را فدا کنید.

Soap opera lesson three:

درس سوم سریال‌های تلویزیونی:

evolution is real.

تکامل واقعیت دارد.

You're not meant to be static characters.

قرار نیست شما شخصیتی ثابت باشید.

On television, static equals boring and boring equals fired.

در تلویزیون، ثبات به معنای خسته کننده بودن است و خسته کننده بودن مساوی است با اخراج.

Characters are supposed to grow and change.

شخصیت‌ها باید رشد و تغییر کنند.

Now, on TV, those dynamic changes

حال، این تغییرات پویا در تلویزیون

can make for some rough transitions,

با جابجایی‌هایی شدید به وجود می‌آیند،

particularly when a character is played by one person yesterday

مخصوصا وقتی که یک نقش را امروز یک نفر بازی می‌کند

and played by someone new today.

و فردا یک نفر دیگر.

Recasting happens all the time on soaps.

انتخاب مجدد بازیگران همیشه در سریال‌های تلوزیونی اتفاق می‌افتد.

Over the last 20 years,

در طول ۲۰ سال گذشته،

four different actors have played the same key role

چهار بازیگر مختلف نقش اصلی کارلی بنسون

of Carly Benson on "General Hospital."

در «بیمارستان عمومی» را بازی کرده‌اند.

Each new face triggered a change in the character's life and personality.

هر چهره جدید تغییراتی را در زندگی و خصوصیات شخصیت به وجود می‌آورند.

Now, there was always an essential nugget of Carly in there,

البته جوهره اصلی کارلی همیشه وجود داشت،

but the character and the story adapted to whomever was playing her.

اما شخصیت و داستان با توجه به کسی که نقش او را بازی می‌کرد سازگار می‌شد.

And here's what that means for us.

و معنای آن برای ما این است.

While we may not swap faces in our own lives,

با وجود اینکه ما نمی‌توانیم در زندگی واقعی چهره عوض کنیم،

we can evolve too.

اما می‌توانیم رشد کنیم.

We can choose to draw a circle around our feet and stay in that spot,

می‌توانیم انتخاب کنیم که دایره‌ای دور پاهایمان بکشیم و در آن باقی بمانیم،

or we can open ourselves to opportunities

یا می‌توانیم به موقعیت‌ها با دید باز نگاه کنیم

like Carly, who went from nursing student to hotel owner,

مثل کارلی، که از یک دانشجوی پرستاری به یک هتلدار تبدیل شد،

or like Julia Child.

یا مثل جولیا چایلد.

Julia was a World War II spy,

جولیا در جنگ جهانی دوم جاسوس بود،

and when the war ended, she got married, moved to France,

و وقتی که جنگ به پایان رسید، ازدواج کرد، به فرانسه رفت،

and decided to give culinary school a shot.

و تصمیم گرفت کلاس آشپزی را امتحان کند.

Julia, her books and her TV shows revolutionized the way America cooks.

کتاب‌های جولیا و برنامه‌های تلویزیونی او نحوه آشپزی را در آمریکا متحول کرد.

We all have the power to initiate change in our lives,

همه ما می‌توانیم آغازگر تحولی در زندگیمان باشیم،

to evolve and adapt.

تکامل بیابیم و سازگار شویم.

We make the choice,

ما انتخاب می‌کنیم،

but sometimes life chooses for us, and we don't get a heads up.

اما گاهی اوقات زندگی برای ما انتخاب می‌کند و خبر هم نمی‌دهد.

Surprise slams us in the face.

غافلگیری مانند سیلی به صورتمان می‌خورد.

You're flat on the ground, the air is gone,

بر زمین افتاده‌اید، نفس هم بر نمی‌آید،

and you need resuscitation.

و به احیاء نیاز دارید.

So thank goodness for soap opera lesson four:

پس شکرگزاریم به خاطر درس چهارم سریال‌های تلویزیونی:

resurrection is possible.

احیاء امکان پذیر است.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

In 1983, "Days of Our Lives"' Stefano DiMera died of a stroke,

در ۱۹۹۳، استفانو دیمرا در«روزهای زندگی ما» به خاطر سکته مرد،

but not really, because in 1984

اما نه واقعا، چون در ۱۹۸۴

he died when his car plunged into the harbor,

وقتی که ماشینش در بندرگاه فرو رفت کشته شد،

and yet he was back in 1985 with a brain tumor.

و باز در ۱۹۸۴ با یک تومور مغزی بازگشت.

(Laughter)

(خنده)

But before the tumor could kill him,

اما پیش از آنکه تومور او را از بین ببرد،

Marlena shot him, and he tumbled off a catwalk to his death.

مارلنا به او شلیک کرد، او از راهی باریک به مرگ خود فرو افتاد.

And so it went for 30 years.

و ۳۰ سال این جریان ادامه داشت.

(Laughter)

(خنده)

Even when we saw the body,

حتی وقتی که بدن او را می‌دیدیم،

we knew better.

خودمان بهتر می‌دانستیم.

He's called the Phoenix for a reason.

دلیلی وجود دارد که به او ققنوس می‌گویند.

And here's what that means for us.

و برای ما این مسئله به این معنا است.

As long as the show is still on the air,

تا زمانی که نمایش هنوز روی آنتن است،

or you're still breathing,

یا شما نفس می‌کشید،

nothing is permanent.

هیچ چیز دائمی نیست.

Resurrection is possible.

بازگشت از مرگ امکان پذیر است.

Now, of course, just like life,

حال، البته، درست مانند زندگی،

soap operas do ultimately meet the big finale.

سریال‌ها هم درنهایت به پایان بزرگ خود می‌رسند.

CBS canceled my show, "As The World Turns," in December 2009,

کانال CBS سریال من را، «جهان در حال چرخش» در دسامبر ۲۰۰۹ تعطیل کرد،

and we shot our final episode

و ما قسمت پایانی را

in June 2010.

در ژوئن ۲۰۱۰ تصویربرداری کردیم.

It was six months of dying

مثل مردن در طول شش ماه بود

and I rode that train right into the mountain.

و من تا نوک قله سوار آن قطار بودم.

And even though we were in the middle of a huge recession

و با وجود اینکه در بحبوحه بحران شدید اقتصادی بودیم

and millions of people were struggling to find work,

و میلیون‌ها نفر برای پیدا کردن کار تقلا می‌کردند،

I somehow thought everything would be OK.

من به نحوی مطمئن بودم که شرایط بهبود خواهد یافت.

So I packed up the kids and the Brooklyn apartment,

پس بچه‌ها و آپارتمان بروکلین را جمع کردم،

and we moved in with my in-laws

و به خانه اقوام شوهرم در آلاباما

in Alabama.

نقل مکان کردیم.

(Laughter)

(خنده)

Three months later, nothing was OK.

سه ماه بعد، هیچی درست نشده بود.

That was when I watched the final episode air,

آن زمان بود که قسمت آخر سریال به نمایش درآمد،

and I realized the show was not the only fatality.

و فهمیدم سریالم تنها قربانی موجود نبود.

I was one too.

من هم بودم.

I was unemployed and living on the second floor

بی‌کار بودم و طبقه دومِ

of my in-laws' home,

خانه اقوام شوهرم زندگی می‌کردم،

and that's enough to make anyone feel dead inside.

و همین کافی است تا هر کسی از درون احساس مردگی کند.

(Laughter)

(خنده)

But I knew my story wasn't over,

اما می‌دانستم که قصه من به پایان نرسیده است،

that it couldn't be over.

نمی‌تواند به پایان رسیده باشد.

I just had to tap into everything I had ever learned about soap operas.

تنها باید تمام چیزی که درباره سریال‌ها یاد گرفته بودم را به کار می‌گرفتم.

I had to be brave like Erica and refuse to surrender,

باید مثل اریکا شجاع می‌بودم و از تسلیم شدن پرهیز می‌کردم،

so every day, I made a decision to fight.

پس هر روز، تصمیم به مبارزه می‌گرفتم.

I had to be vulnerable like Stephanie

باید مثل استفانی آسیب‌پذیر می‌بودم

and sacrifice my ego.

و خویشتن خود را قربانی می‌کردم.

I had to ask for help a lot of times across many states.

باید چندین بار از بسیاری از ایالت‌ها تقاضای کمک می‌کردم.

I had to be adaptable like Carly

باید مثل کارلی سازگار می‌شدم

and evolve my skills, my mindset, and my circumstances,

و توانایی‌هایم، طرز فکرم و شرایطم را تطبیق می‌دادم،

and then I had to be resilient, like Stefano,

و بعد باید مثل استفانو دوباره زنده می‌شدم،

and resurrect myself and my career

و مانند ققنوسی که از میان خاکستر برخیزد

like a phoenix from the ashes.

خودم و حرفه‌ام را دوباره زنده می‌کردم.

Eventually I got an interview.

بالاخره یک مصاحبه گرفتم.

After 15 years in news and entertainment,

بعد از ۱۵ سال سابقه کار در اخبار و سرگرمی،

nine months of unemployment

نه ماه بی‌کاری

and this one interview,

و تنها همین یک مصاحبه،

I had an offer for an entry level job.

پیشنهادی برای یک کار در سطح ابتدایی به دست آوردم.

I was 37 years old

۳۷ سال سن داشتم

and I was back from the dead.

و از مرگ بازگشته بودم.

We will all experience what looks like an ending,

همه ما تجربه‌هایی داریم که شبیه پایان هستند،

and we can choose to make it a beginning.

و ما می‌توانیم انتخاب کنیم و آنها را به سرآغاز بدل کنیم.

Kind of like Tina, who miraculously survived that waterfall,

شبیه تینا، که به طرز معجزه‌آسایی از آن آبشار نجات پیدا کرد،

and because I hate to leave a cliffhanger hanging,

و چون من از رها کردن پایان باز بیزارم،

Tina and Cord did get divorced,

تینا و کورد از هم طلاق گرفتند،

but they got remarried three times before the show went off the air in 2012.

اما تا پایان سریال در سال ۲۰۱۲ سه بار دیگر باهم ازدواج کردند.

So remember,

پس یادتان باشد،

as long as there is breath in your body,

تا زمانی که نفس می‌کشید،

it's never too late to change your story.

هرگز برای تغییر دادن داستان‌تان دیر نشده است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)