How understanding divorce can help your marriage | Jeannie Suk Gersen

Translator: Erfan Yasseri Reviewer: Masoud Motamedifar

"Till death do us part."

«تا مرگ ما را از هم جدا کند.»

When we get married, we make vows.

وقتی که ازدواج می‌کنیم، سوگند می‌خوریم.

To love, to honor,

سوگند به عشق، به شرافت،

to forsake all others.

به پشت‌سرگذاشتن همه کس.

Or as a friend of mine put it,

یا مثل یکی از دوستان من که قرار گذاشته بودند که

"Not to leave dirty socks all over the house."

«هیچ وقت جوراب‌های کثیف را در خانه رها نکنند.»

(Laughter)

(صدای خنده)

We may fall short of some of our promises

ممکن است گاهی اوقات

some of the time,

زیر یک سری از قول‌هایمان بزنیم.

but one that will always hold true is that first one:

اما آن قولی که همیشه بر سر آن خواهیم بود، اولین قول است:

"Till death do us part."

«تا مرگ ما را از هم جدا کند.»

Because spouses are bound together by their decisions,

چون زوج‌ها با تصمیمات‌شان به یکدیگر پیوند می‌خورند،

in marriage and in divorce.

هم در ازدواج، هم در طلاق.

So, a mentor of mine once told me,

یک بار مشاورم به من گفت،

"You should always marry your second husband first."

«از همان اول باید با شوهر دوم خود ازدواج کنید.»

(Laughter)

(صدای خنده)

What did that mean?

یعنی چه؟

It didn't mean that Mr. Right is somehow waiting behind door number two.

به این معنی نیست که آن آقای مناسب پشت در شماره دو منتظر ایستاده است.

It meant that if you want to understand

به این معنی است که اگر می‌خواهی بفهمی

what makes a marriage work,

چه چیزی باعث می‌شود که یک ازدواج به سرانجام برسد،

you should think about how a marriage ends.

باید به این فکر کنی که یک ازدواج چطور پایان می‌پذیرد.

Divorce makes extremely explicit

طلاق به شکل صریحی قوانین مستتر

what the tacit rules of marriage are.

در یک ازدواج را نشان می‌دهد.

And everyone should understand those rules,

و هر کسی باید آن قوانین را بداند،

because doing so can help us build better marriages from the beginning.

چون این کار کمک می‌کند از همان ابتدا ازدواج بهتری را رقم بزنیم.

I know, it doesn't sound very romantic,

می‌دانم که زیاد رمانتیک به نظر نمی‌آید،

but sometimes the things we do out of love

اما گاهی اوقات کاری‌هایی که از روی عشق انجام می‌دهیم

can be the very things that make it hard for that love to last.

می‌تواند دقیقا چیزی شود که دوام آن عشق را به دردسر می‌اندازد.

I am a family-law professor.

من استاد حقوق خانواده هستم.

I have taught students,

به دانش‌آموزان تدریس می‌کنم،

I've been an attorney,

وکیل بوده‌ام،

I'm a mediator

میانجی هستم،

and I've also been divorced.

و همچنین طلاق گرفته‌ام.

And I'm now happily married to my actual second husband.

و خوشبختانه اکنون با شوهر دوم واقعی‌ام ازدواج کردم.

(Laughter)

(صدای خنده)

The reason that I think this is so important

به این دلیل این موضوع را خیلی مهم می‌دانم

is that I think everyone should be having some of these very painful conversations

که فکر می‌کنم همه باید برخی از آن مکالمات بسیار دردناک را داشته باشند،

that divorced people experience.

مکالماتی که افراد مطلقه تجربه کردند.

These are painful conversations about what we contributed,

مکالمات دردناکی درباره آنچه که در آن سهیم بودیم،

what we owe,

آنچه بدهکار هستیم،

what we are willing to give

و آنچه که تمایل داریم اهدا کنیم

and what we give up.

و چیزهایی که از آن دست می‌کشیم.

And also, what's important to us.

و همچنین، چیزهایی که برایمان مهم است.

Those conversations should be happening in a good marriage,

این مکالمات باید در یک ازدواج خوب صورت بگیرد،

not after it is broken.

نه بعد از آنکه شکست خورد.

Because when you wait until it's broken,

چون وقتی صبر می‌کنید تا به شکست بیانجامد،

it's too late.

دیگر خیلی دیر است.

But if you have them early on,

اما اگر زودتر به آنها بپردازید،

they can actually help build a better marriage.

واقعا به ساختن یک ازدواج بهتر کمک می‌کنند.

Three ideas that I want to put on the table

سه ایده را مطرح می‌کنم

for you to consider.

تا به آنها فکر کنید.

One, sacrifice should be thought of as a fair exchange.

یک، ایثار باید به عنوان یک مبادله عادلانه درنظر گرفته شود.

Two, there's no such thing as free childcare.

دو، چیزی به عنوان نگهداری رایگان از بچه‌ها وجود ندارد.

And three, what's yours probably becomes ours.

و سه، چیزی که برای شماست، احتمالا می‌شود برای ما.

So let me talk about each of these ideas.

اجازه بدهید درباره هر کدام از این سه ایده صحبت کنم.

The first one,

اولی،

sacrifice should be a fair exchange.

ایثار باید یک مبادله منصفانه باشد.

Take the example of Lisa and Andy.

به مثال لیسا و اندی توجه کنید.

Lisa decides to go to medical school early in the marriage,

لیسا در ابتدای ازدواج تصمیم می‌گیرد به دانشکده پزشکی برود،

and Andy works to support them.

و اندی کار کند تا از خودشان حمایت کند.

And Andy works night shifts in order to do that,

و به همین خاطر اندی در شیفت شب هم کار می‌کند،

and he also gives up a great job in another city.

و همچنین از یک موقعیت کاری خوب در یک شهر دیگر صرف نظر می‌کند.

او این کار را از روی عشق و علاقه انجام می‌دهد.

He does this out of love.

But of course, he also understands

البته، او می‌داند که

that Lisa's degree will benefit them both in the end.

مدرک لیزا در آخر به نفع هر دو آنهاست.

But after a few years, Andy becomes neglected and resentful.

اما بعد از چند سال، اندی تبدیل به فردی فراموش شده و دلسرد می‌شود.

And he starts drinking heavily.

و به شدت به مشروب خوردن روی می‌آورد.

And Lisa looks at her life and she looks at Andy and she thinks,

لیزا به زندگی خودش نگاه می‌کند و به زندگی اندی و با خود می‌گوید

"This is not the bargain I wanted to make."

«این معامله‌ای نبود که من می‌خواستم.»

A couple of years go by,

چند سالی سپری می‌شود،

she graduates from medical school,

از دانشکده پزشکی فارغ‌التحصیل می‌شود،

and she files for a divorce.

و درخواست طلاق می‌دهد.

So in my perfect world,

در دنیای ایده‌آل من،

some kind of marriage mediator would have been able to talk to them

به نوعی یک مشاور ازدواج قبل از رفتن لیزا به دانشکده پزشکی

before Lisa went to medical school.

می‌توانست با آنها صحبت کند.

And at that point, that mediator might have asked,

در آن موقعیت، مشاور حتما می‌پرسید،

"How exactly does fair exchange work?

«براستی یک مبادله منصفانه چطور عمل می‌کند؟

What does it look like in your marriage?

در ازدواج شما چه شکلی است؟

What are you willing to give and what are you willing to owe?"

تمایل دارید چه چیزی را اهدا کنید و تمایل دارید بدهکار چه چیزی باشید؟»

So in a divorce,

پس در طلاق،

Lisa now probably is going to owe Andy financial support for years.

لیزا سال‌ها مدیون حمایت‌های مالی اندی خواهد بود.

And Andy ...

و اندی....

no amount of financial support is going to make him feel compensated

هیچ میزانی از حمایت مالی، جبران‌کننده

for what he gave up,

آنچه که او از دست داده،

and the lost traction in his career.

و آن انگیزه از دست رفته شغلی، نخواهد بود.

If the two of them had thought about their split early on,

اگر هر دوی آنها زودتر به جدایی‌شان فکر می‌کردند،

what might have gone differently?

چه چیزهایی متفاوت پیش می‌رفت؟

Well, it's possible that Lisa would have decided

احتمال داشت لیزا تصمیم بگیرد که

that she would take loans or work a part-time job

وام بگیرد یا یک شغل پاره وقت داشته باشد

in order to support her own tuition

تا بتواند از پس شهریه خود بربیاید

so that Andy wouldn't have had to bear the entire burden for that.

بنابراین اندی مجبور نبود تا به تنهایی آن همه فشار را تحمل کند.

And Andy might have decided to take that job in that other city

و احتمال داشت اندی تصمیم بگیرد که آن پیشنهاد شغلی در شهر دیگر را قبول کند

and maybe the two of them would have commuted for a couple of years

و احتمال داشت هر دوی آنها چند سالی در رفت‌وآمد باشند تا

while Lisa finished her degree.

لیزا مدرک خود را بگیرد.

So let's take another couple, Emily and Deb.

یک زوج دیگر را در نظر بگیریم، امیلی و دب.

They live in a big city,

آنها در شهری بزرگ زندگی ‌می‌کنند،

they have two children, they both work.

دو فرزند دارند، هر دو هم کار می‌کنند.

Emily gets a job in a small town,

امیلی کاری در شهری کوچک گیر می‌آورد،

and they decide to move there together.

و هر دو تصمیم می‌گنند با هم به آنجا بروند.

And Deb quits her job to look after the children full-time.

و دب شغل خود را ترک می‌کند تا به صورت تمام‌وقت از بچه‌ها نگهداری کند.

Deb leaves behind an extended family,

دب خانواده خود را کنار می‌گذارد،

her friends

دوستانش را،

and a job that she really liked.

و شغلی که واقعا دوست دارد.

And in that small town, Deb starts to feel isolated and lonely.

و در آن شهر کوچک، دب به مرور احساس تنهایی و انزوا می‌کند.

And 10 years later, Deb has an affair,

و ده سال بعد، دب وارد یک رابطه نامشروع می‌شود،

and things fall apart.

و همه چیز از هم می‌پاشد.

Now, the marriage mediator who would have come in

حالا اگر یک مشاور ازدواج

before they moved and before Deb quit her job

قبل از جابه‌جایی آنها و قبل از اینکه دب کار خود را رها کند حضور داشت

might have asked them,

و از هر دو آنها می پرسید،

"What do your choices about childcare

«انتخاب شما برای نگهداری از بچه‌ها چیست

do to the obligations you have to each other?

آیا تعهداتی نسبت به یکدیگر دارید؟

How do they affect your relationship?

آنها چه تاثیری بر روی رابطه شما دارند؟

Because you have to remember

به این خاطر که باید بدانید که

that there is no such thing as free childcare."

چیزی به عنوان نگهداری رایگان از بچه‌ها وجود ندارد.»

If the two of them had thought about their split beforehand,

اگر هر دو آنها از قبل به جدایی‌شان فکر می‌کردند،

what would have gone differently?

چه چیزهایی متفاوت پیش می‌رفت؟

Well, maybe Deb would have realized a little better

احتمال داشت دب بهتر متوجه شود که

how much her family and her friends were important to her

چقدر خانواده و دوستانش برای او مهم هستند

precisely in what she was taking on,

خصوصا نسبت به آن چیزی که او به عهد می‌گرفت

which is full-time parenthood.

یعنی سرپرستی تمام‌وقت از بچه‌ها.

Perhaps Emily,

احتمالا امیلی،

in weighing the excitement of the new job offer

در سبک و سنگین کردن پیشنهاد شغلی جدید و مهیج خود

might have also thought about what that would mean for the cost to Deb

به این هم فکر می‌کرد که چه هزینه‌ای برای دب دارد

and what would be owed to Deb

و با قبول مسئولیت نگهداری از بچه‌ها

as a result of her taking on full-time parenthood.

چه چیزی نصیب دب می‌شود.

So, let's go back to Lisa and Andy.

دوباره به موضوع اندی و لیزا برگردیم.

Lisa had an inheritance from her grandmother

قبل از ازدواج لیزا،

before the marriage.

از مادربزرگش ارثی به او می‌رسد.

And when they got married, they bought a home,

و وقتی ازدواج کردند، یک خانه می‌خرند،

and Lisa put that inheritance toward a down payment on that home.

و لیزا آن ارث را به عنوان بخشی از پیش‌پرداخت هزینه می‌کند.

And then Andy of course worked to make the mortgage payments.

و البته اندی هم کار می‌کند تا اقساط وام را بپردازد.

And all of their premarital and marital property

و تمام دارایی‌های قبل ازدواج و بعد از ازدواج آنها

became joined.

یکی می‌شود.

That inheritance is now marital property.

ارث اکنون یک دارایی بعد از ازواج است.

So, in a split, what's going to happen?

در جدایی قرار است چه اتفاقی بیافتد؟

They're going to have to sell the house and split the proceeds,

آنها مجبور خواهند شد خانه را بفروشند و پول آن را تقسیم کنند،

or one of them can buy the other out.

یا یکی از آنها سهم دیگری را بخرد.

So this marriage mediator,

اگر قبل از آنکه این اتفاق بیافتد،

if they had talked to them before all of this happened,

آنها با یک مشاور ازدواج صحبت می‌کردند،

that person would have asked,

آن شخص چه سوالی می‌پرسید،

"What do you want to keep separate and what do you want to keep together?

«چه چیزهایی را می‌خواهید جدا نگه دارید و چه چیزهایی را با هم داشته باشید؟

And how does that choice

و آن انتخاب به طور دقیق

actually support the security of the marriage?

چطور امنیت ازدواج آنها را تامین می‌کند؟

Because you have to remember

به این خاطر که باید به یاد بسپارید

that what's yours, probably, will become ours,

که هر آنچه که مال شماست، احتمالا تبدیل می‌شود به مال ما،

unless you actually are mindful and take steps to do otherwise."

مگر اینکه کاملا هوشیار بوده و اقدامات دیگری بکنید.»

So if they had thought about their split,

بنابراین اگر آنها به جدایی خود فکر می‌کردند،

maybe they would have decided differently,

شاید تصمیمات متفاوت‌تری می‌گرفتند،

maybe Lisa would have thought,

احتمال داشت لیزا با خود فکر کند که

"Maybe the inheritance can stay separate,"

«شاید بشود ارث را جدا نگه داشت،»

and saved for a day when they might actually need it.

و برای روزی ذخیره کرد که واقعا به آن نیاز دارند.

And maybe the mortgage that they took on wouldn't have been as onerous,

و شاید آن وامی که آنها گرفتند، آنقدر سنگین نمی‌شد،

and maybe Andy wouldn't have had to work so hard to make those payments.

و شاید اندی مجبور نبود که سخت کار کند تا آن اقساط را بپردازد.

And maybe he would have become less resentful.

و شاید باعث می‌شد کمتر دلسرد شود.

Maybe they would have lived in a smaller house

شاید مجبور می‌شدند در یک خانه کوچکتر زندگی کنند

and been content to do that.

و از آن راضی هم باشند.

The point is,

نکته این است که،

if they had had a divorce-conscious discussion

اگر آنها یک مذاکره طلاق‌محور درباره

about what to keep separate,

آنچه که باید جدا نگه دارند، می‌داشتند،

their marriage might have been more connected and more together.

بیشتر با هم می‌ماندند و ازدواج‌شان دوام بیشتری داشت.

Too often in marriage, we make sacrifices,

خیلی اوقات در ازدواج، ایثار می‌کنیم،

and we demand them,

و درخواست آن را هم داریم،

without reckoning their cost.

بدون آن که به هزینه‌های آن فکر کنیم.

But there is wisdom in looking at the price tags

اما خردی که در نگاه کردن به برچسب قیمت

attached to our marital decisions

تصمیمات پس ازدواج‌مان وجود دارد را

in just the way that divorce law teaches us to do.

فقط در برخورد با قوانین طلاق بدست می‌آوریم.

What I want

چیزی که از مردم می‌خواهم

is for people to think about their marital bargains

این است که معامله‌های پس از ازدواج را

through the lens of divorce.

با زدن عینک طلاق بررسی کنید.

And to ask,

و می‌پرسم،

"How is marriage a sacrifice,

«ایثار در ازدواج چیست،

but an exchange of sacrifice?

و با چه مبادله می‌شود؟

How do we think about our exchange?"

چگونه درباره مبادلات خود فکر می‌کنیم؟»

Second:

دوم:

"How do we think about childcare

«درباره مراقبت از بچه‌ها چگونه فکر می‌کنیم

and deal with the fact

با این حقیقت چگونه کنار می‌آییم که

that there is no such thing as free childcare?"

چیزی به عنوان مراقبت رایگان از بچه‌ها وجود ندارد؟»

"How do we deal with the fact

«با این حقیقت چگونه کنار می‌آییم که

that some things can be separate and some things can be together,

بعضی چیزها می‌تواند جدا باشد و بعضی چیزها می‌تواند باهم باشد،

and if we don't think about it,

و اگر درباره آنها فکر نکنیم،

then it will all be part of the joint enterprise."

تبدیل به اموال مشترک می‌شوند.»

So basically,

پس اساسا،

what I want to leave you with is that in marriage or divorce,

چیری که می‌خواهم با شما درمیان بگذارم این است که در ازدواج یا طلاق

people should think about the way

مردم باید به راهی فکر کنند که

that "till death do us part" marriage

«تا مرگ ما را از هم جدا کند.»

is forever.

برای همیشه باقی بماند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)