Insults by Shakespeare

Shakespeare'in hakaretleri - April Gudenrath

Translator: Bedirhan Cinar

Çeviri: Gözde Zülal Solak Gözden geçirme: Yunus ASIK

Why do we cringe when we hear "Shakespeare?"

"Shakespeare" adını duyunca neden korkuyoruz?

If you ask me, it's usually because of his words.

Bana sorarsanız bunun nedeni, genelde onun kelimeleri.

All those thines and thous and therefores

Tüm o senin, sen ve bu yüzden

and wherefore-art-thous can be more than a little annoying.

ve neredesin kelimeleri, sıkıcıdan biraz daha fazlası olabilir.

But you have to wonder, why is he so popular?

Fakat merak etmelisiniz, o neden bu denli popüler?

Why have his plays been made and remade more than any other playwright?

Oyunları neden diğer yazarların oyunlarından çok, tekrar tekrar çekildi?

It's because of his words.

Kelimelerinden ötürü.

Back in the late 1500s and early 1600s,

1500'lerin sonunda ve 1600'lerin başlarında

that was the best tool that a person had,

bir insanın sahip olabileceği en iyi araç buydu

and there was a lot to talk about.

ve bu konuda konuşacak çok şey var.

However, most of it was pretty depressing.

Ancak çoğu, oldukça acıklı.

You know, with the Black Plague and all.

Kara Veba'yı ve olayları biliyorsunuz.

Shakespeare does use a lot of words.

Shakespeare çok fazla kelime kullanır.

One of his most impressive accomplishments is his use of insults.

En etkileyici başarılarından birisi de, hakaret kullanımıydı.

They would unify the entire audience;

Bunlar tüm seyirciyi bir araya getirirdi;

and no matter where you sat, you could laugh at what was going on onstage.

nerede oturursanız oturun, sahnede olup bitene gülebilirdiniz.

Words, specifically dialogue in a drama setting,

Kelimeler, özellikle de tiyatro ortamında diyaloglar

are used for many different reasons:

birçok farklı nedenle kullanılırlar:

to set the mood of the scene,

Sahnenin modunu belirlemek için,

to give some more atmosphere to the setting,

ortama biraz daha atmosfer katmak için

and to develop relationships between characters.

ve karakterler arasındaki ilişkileri geliştirmek için.

Insults do this in a very short and sharp way.

Hakaretler bunu kısa ve keskin bir yolla yaparlar.

Let's first go to "Hamlet."

Önce "Hamlet"'e gidelim.

Right before this dialogue,

Bu diyalogdan hemen önce,

Polonius is the father of Ophelia, who is in love with Prince Hamlet.

Polonius, Ophelia'nın babası ve Ophelia da Prens Hamlet'e âşık.

King Claudius is trying to figure out why Prince Hamlet is acting so crazy

Kral Claudius, Prens Hamlet'in annesi kral ile evlendiğinden beri,

since the king married Prince Hamlet's mother.

Hamlet'in neden çılgınca davrandığını çözmeye çalışıyor.

Polonius offers to use his daughter to get information from Prince Hamlet.

Polonius kızına Prens Hamlet'ten bilgi almasını teklif ediyor.

Then we go into Act II Scene 2.

Sonra Sahne 2, Perde 2'ye geçiyoruz.

Polonius: "Do you know me, my lord?"

Polonius: "Beni tanıdınız mı efendimiz?"

Hamlet: "Excellent well. You're a fishmonger."

Hamlet: "Elbette. Bir kadın tellalısınız."

Polonius: "Not I, my lord."

Polonius: "Değilim, efendim."

Hamlet: "Then I would you were so honest a man."

Hamlet: "Öyleyse onun kadar dürüst olmanızı dilerim."

Now, even if you did not know what "fishmonger" meant,

"Kadın tellalı" (fishmonger) kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeseniz bile,

you can use some contextual clues.

bazı içeriksel ipuçlarını kullanabilirsiniz.

One: Polonius reacted in a negative way, so it must be bad.

Bir: Polonius negatif bir tepki verdi, yani kötü bir şey olmalı.

Two: Fish smell bad, so it must be bad.

İki: Kadınlar kelimesini kullandığına göre, kötü bir şey olmalı.

And three: "monger" just doesn't sound like a good word.

Ve üç: "tellal" çok da iyi bir kelime değil gibi gözüküyor.

So from not even knowing the meaning,

Yani anlamını bilmeseniz bile,

you're beginning to construct some characterization

Hamlet ve Polonius arasındaki ilişkiye dair

of the relationship between Hamlet and Polonius,

bazı şeyler oluşturmaya başlıyorsunuz,

which was not good.

ki ilişkileri iyi değil.

But if you dig some more, "fishmonger" means a broker of some type,

Fakat biraz daha araştırırsanız, "tellal", bir tür aracı demektir

and in this setting, would mean like a pimp,

ve bu ortamda, kadın satıcısı anlamına gelebilir,

like Polonius is brokering out his daughter for money,

tıpkı Polonius'un kızını para için kullanması ve bunu

which he is doing for the king's favor.

kral için yapıyor olması gibi.

This allows you to see that Hamlet is not as crazy as he's claiming to be,

Bu da Hamlet'in aslında göründüğü kadar çılgın olmadığını gösterir

and intensifies the animosity between these two characters.

ve iki karakter arasındaki düşmanlığı yoğunlaştırır.

Want another example?

Bir örnek daha ister misiniz?

"Romeo and Juliet" has some of the best insults of any of Shakespeare's plays.

"Romeo ve Juliet", Shakespeare oyunlarında en iyi hakaretlere sahip.

It's a play about two gangs,

İki çete ve intihar eden talihsiz

and the star-crossed lovers that take their own lives.

âşıklarla ilgili bir oyun.

Well, with any fisticuffs

Herhangi bir dövüşmede

you know that there is some serious smack talk going on.

ciddi bir tokat sohbetinin var olduğunu biliyor olursunuz.

And you are not disappointed.

Ve hüsrana uğramazsınız.

In Act I Scene 1, right from the get-go

Sahne 1, Perde 1'de en baştan

we are shown the level of distrust and hatred

iki ailenin, Capulet ve Montague ailelerinin üyelerinin

the members of the two families, the Capulets and Montagues, meet.

güvensizlik ve nefret seviyeleriyle karşılaşıyoruz.

Gregory: "I will frown as I pass by, and let them take it as they list."

Gregory: "Geçerken kaşlarımı çatacağım ve istedikleri gibi anlasınlar."

Sampson: "Nay, as they dare, I will bite my thumb at them,

Sampson: "Hayır, cüret ederlerse baş parmağımı ısıracağım,

which is a disgrace to them, if they bear it."

ki bu onları küçük görmektir, eğer dayanabilirlerse."

Enter Abraham and Balthasar.

Abraham ve Balthasar girer.

Abraham: "Do you bite your thumb at us, sir?"

Abraham: "Bize baş parmağınızı mı ısırdınız efendim?"

Sampson: "I do bite my thumb, sir."

Sampson: "Evet ısırdım, efendim."

Abraham: "Do you bite your thumb at us, sir?"

Abraham: "Bize baş parmağınızı mı ısırdınız efendim?"

Okay, so how does this development help us understand mood or character?

Pekâlâ, bu gidişat karakteri ya da modu anlamamıza nasıl yardımcı olur?

Well, let's break it down to the insult.

Hakaret kısmına kadar irdeleyelim.

Biting your thumb today may not seem like a big deal,

Günümüzde baş parmak ısırmak büyük bir mesele olmayabilir

but Sampson says it is an insult to them.

fakat Sampson bunu bir hakaret olarak kullanıyor.

If they take it so, it must have been one.

Öyle anlıyorlarsa, bu hakaret olmalıdır.

This begins to show us the level of animosity

Bu bizlere iki ev için çalışan adamlar arasındaki

between even the men who work for the two Houses.

düşmanlık derecesini göstermeye başlıyor.

And you normally would not do anything to someone

Ve eğer birini kavgaya teşvik etmek istemiyorsanız,

unless you wanted to provoke them into a fight,

normalde hiç kimseye hiçbir şey yapmazsınız

which is exactly what's about to happen.

fakat birazdan kavga çıkacak.

Looking deeper, biting your thumb in the time in which the play was written

Derine baktığımızda, oyunun yazıldığı zamanda baş parmak ısırmak

is like giving someone the finger today.

birisine hareket çekmek gibi bir şeydir.

A pretty strong feeling comes with that,

Bununla birlikte çok güçlü bir his gelir,

so we now are beginning to feel the tension in the scene.

şimdi sahnedeki gerilimi hissetmeye başlıyoruz.

Later on in the scene, Tybalt, from the House of the Capulets,

Sahnenin devamında Capulet evinden Tybalt, Montague ailesinden

lays a good one on Benvolio from the House of the Montagues.

Benvolio'ya güzel bir hakarette bulunuyor.

Tybalt: "What, art thou drawn among these heartless hinds?

Tybalt: "Ne, yoksa bu dişi geyiklerin arasına mı çekildin?

Turn thee, Benvolio, and look upon thy death."

Dön, Benvolio, ölümüne bak."

Benvolio: "I do but keep the peace; put up thy sword,

Benvolio: "Barışı savunuyorum; kılıcını bırak

or manage it to part these men with me."

veya bu adamları benimle birlikte parçala."

Tybalt: "What, drawn and talk of peace!

Tybalt: "Ne, batmış ve barıştan bahsediyor!

I hate the word, as I hate hell, all Montagues, and thee.

Montague'lardan ve senden, o kelimeden, cehennem kadar nefret ediyorum.

Have at thee, coward!"

Haydi başla, korkak!"

Okay, heartless hinds.

Pekâlâ, dişi geyikler.

We know that once again, it's not a good thing.

Yine, bunun iyi bir şey olmadığını biliyoruz.

Both families hate each other, and this is just adding fuel to the fire.

İki aile de birbirinden nefret ediyor ve bu da yangına körükle gitmektir.

But just how bad is this stinger?

Fakat kırıcı söz ne kadar kötüdür ki?

A heartless hind is a coward,

Dişi geyik korkaktır ve

and calling someone that in front of his own men, and the rival family,

kendi adamları ve düşman aile önünde birisine böyle hitap etmek

means there's going to be a fight.

kavga çıkacağı anlamına gelir.

Tybalt basically calls out Benvolio,

Tybalt Benvolio'yu çağırıyor

and in order to keep his honor, Benvolio has to fight.

ve gururunu koruması için Benvolio'nun kavga etmesi gerekiyor.

This dialogue gives us a good look

Bu diyalog, iki karakter arasındaki

at the characterization between these two characters.

nitelendirmeye güzel bir şekilde bakmamızı sağlıyor.

Tybalt thinks that the Montagues are nothing but cowardly dogs,

Tybalt, Montague'ların korkak köpekler olduğunu düşünüyor

and has no respect for them.

ve onlara saygı duymuyor.

Once again, adding dramatic tension to the scene.

Yine, sahneye dramatik bir gerilim ekleniyor.

Okay, now here's a spoiler alert.

Pekâlâ, şimdi bir bilgi alarmı.

Tybalt's hotheadedness and severe hatred of the Montagues

Tybalt'ın öfkesine ve Montague'ların ağır nefretine

is what we literature people call his hamartia,

edebiyatta gaflet ya da düşüşüne neden olan şey

or what causes his downfall.

adı veriliyor.

Oh, yes.

Ah, evet.

He goes down at the hands of Romeo.

Romeo'nun ellerine düşüyor.

So when you're looking at Shakespeare, stop and look at the words,

Shakespeare'e bakarken, durun ve kelimelere bakın,

because they really are trying to tell you something.

çünkü size gerçekten bir şeyler söylemeye çalışıyorlar.