Insults by Shakespeare

Translator: Bedirhan Cinar

Μετάφραση: Afroditi Vergidou Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

Why do we cringe when we hear "Shakespeare?"

Γιατί μας πιάνει ανατριχίλα στο άκουσμα του ονόματος «Σαίξπηρ»;

If you ask me, it's usually because of his words.

Πιθανότατα φταίνε οι λέξεις που χρησιμοποιεί.

All those thines and thous and therefores

Όλα τα εξεζητημένα «ιδικός σου» και «συ» και «δια τούτο» και «γιατί να 'σαι»

and wherefore-art-thous can be more than a little annoying.

μπορεί να ακούγονται αρκετά ενοχλητικά.

But you have to wonder, why is he so popular?

Γιατί άραγε είναι τόσο δημοφιλής;

Why have his plays been made and remade more than any other playwright?

Γιατί τα έργα του παίζονται ξανά και ξανά περισσότερο από κάθε άλλου;

It's because of his words.

Η αιτία είναι οι λέξεις του.

Back in the late 1500s and early 1600s,

Στα τέλη του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα,

that was the best tool that a person had,

οι λέξεις ήταν το καλύτερο όπλο που είχε κανείς,

and there was a lot to talk about.

και είχαν πολλά να πουν.

However, most of it was pretty depressing.

Όμως τα περισσότερα ήταν καταθλιπτικά.

You know, with the Black Plague and all.

Με τη γνωστή Μαύρη Πανώλη και τα σχετικά.

Shakespeare does use a lot of words.

Ο Σαίξπηρ όντως χρησιμοποιεί πάρα πολλές λέξεις.

One of his most impressive accomplishments is his use of insults.

Αυτό που μας εντυπωσιάζει πιο πολύ είναι οι προσβολές που χρησιμοποιεί.

They would unify the entire audience;

Οι προσβολές έδιναν στο κοινό μια αίσθηση ενότητας.

and no matter where you sat, you could laugh at what was going on onstage.

Όπου και να καθόσασταν, θα γελούσατε με όσα γίνονταν στη σκηνή.

Words, specifically dialogue in a drama setting,

Σε μια θεατρική σκηνή, οι λέξεις και συγκεκριμένα ο διάλογος,

are used for many different reasons:

χρησιμοποιούνται για πολλούς λόγους:

to set the mood of the scene,

για να μας βάλουν στο κλίμα της σκηνής,

to give some more atmosphere to the setting,

να δημιουργήσουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα

and to develop relationships between characters.

και να υφάνουν τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων.

Insults do this in a very short and sharp way.

Αυτό ακριβώς πετυχαίνουν οι προσβολές με συντομία και ακρίβεια.

Let's first go to "Hamlet."

Ας δούμε πρώτα τον «Άμλετ».

Right before this dialogue,

Ακριβώς πριν από αυτόν τον διάλογο,

Polonius is the father of Ophelia, who is in love with Prince Hamlet.

ο Πολώνιος είναι ο πατέρας της Οφηλίας που έχει ερωτευθεί τον Πρίγκηπα Άμλετ.

King Claudius is trying to figure out why Prince Hamlet is acting so crazy

Ο Βασιλιάς Κλαύδιος προσπαθεί να καταλάβει γιατί τρελάθηκε ο Άμλετ

since the king married Prince Hamlet's mother.

από τότε που ο βασιλιάς παντρεύτηκε την μητέρα του Άμλετ.

Polonius offers to use his daughter to get information from Prince Hamlet.

Ο Πολώνιος προσφέρεται να αποσπάσει πληροφορίες μέσω της κόρης του.

Then we go into Act II Scene 2.

Ακολουθεί η Πράξη ΙΙ Σκηνή 2.

Polonius: "Do you know me, my lord?"

Πολώνιος: «Με γνωρίζεις, αφέντη μου;»

Hamlet: "Excellent well. You're a fishmonger."

Άμλετ: «Πάρα πολύ καλά. Είσαι ψαρέμπορας».

Polonius: "Not I, my lord."

Πολώνιος: «Εγώ όχι, αφέντη μου».

Hamlet: "Then I would you were so honest a man."

Άμλετ: «Τότε θα 'θελα να 'σουν ένας τέτοιος τίμιος άνθρωπος».

Now, even if you did not know what "fishmonger" meant,

Ακόμα κι αν δεν γνωρίζατε τι σημαίνει «ψαρέμπορας»,

you can use some contextual clues.

υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που μπορούν να σας βοηθήσουν.

One: Polonius reacted in a negative way, so it must be bad.

Πρώτον: ο Πολώνιος θίχτηκε, άρα ήταν κάτι προσβλητικό.

Two: Fish smell bad, so it must be bad.

Δεύτερον: Τα ψάρια μυρίζουν άσχημα, άρα ήταν κάτι προσβλητικό.

And three: "monger" just doesn't sound like a good word.

Και τρίτον: το «έμπορας» ακούγεται σαν βρισιά.

So from not even knowing the meaning,

Έτσι, ακόμα και αν δεν καταλαβαίνετε το νόημα

you're beginning to construct some characterization

αρχίζετε να μπαίνετε στο κλίμα

of the relationship between Hamlet and Polonius,

της σχέσης μεταξύ του Άμλετ και του Πολώνιου,

which was not good.

η οποία δεν ήταν καλή.

But if you dig some more, "fishmonger" means a broker of some type,

Όμως αν το σκεφτείτε περισσότερο, «ψαρέμπορας» σημαίνει έμπορος,

and in this setting, would mean like a pimp,

και στην περίπτωσή μας παραπέμπει στον προαγωγό,

like Polonius is brokering out his daughter for money,

δηλαδή σαν να ανταλλάσσει ο Πολώνιος την κόρη του με χρήματα,

which he is doing for the king's favor.

για να αποκτήσει την εύνοια του βασιλιά.

This allows you to see that Hamlet is not as crazy as he's claiming to be,

Έτσι καταλαβαίνετε ότι τελικά ο Άμλετ δεν τρελάθηκε όπως ισχυρίζεται,

and intensifies the animosity between these two characters.

και η εχθρότητα μεταξύ των δυο χαρακτήρων αποκτά μεγαλύτερη ένταση.

Want another example?

Θέλετε κι άλλο παράδειγμα;

"Romeo and Juliet" has some of the best insults of any of Shakespeare's plays.

Το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» περιέχει μερικές από τις καλύτερες προσβολές.

It's a play about two gangs,

Είναι η ιστορία δύο συμμοριών,

and the star-crossed lovers that take their own lives.

και των μοιραίων εραστών που έδωσαν τέλος στη ζωή τους.

Well, with any fisticuffs

Όλοι ξέρουμε ότι κάθε άγριος καυγάς

you know that there is some serious smack talk going on.

συνοδεύεται από άγρια λογομαχία.

And you are not disappointed.

Και αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ.

In Act I Scene 1, right from the get-go

Στην Πράξη Ι, Σκηνή 1 διαπιστώνουμε αμέσως

we are shown the level of distrust and hatred

το μέγεθος της καχυποψίας και του μίσους

the members of the two families, the Capulets and Montagues, meet.

στη συνάντηση των οικογενειών των Καπουλέτων και των Μοντέγων.

Gregory: "I will frown as I pass by, and let them take it as they list."

Γκρέγκορυ: «Θα τους αγριοκοιτάξω καθώς θα περνάω κι ας το πάρουν όπως θέλουν».

Sampson: "Nay, as they dare, I will bite my thumb at them,

Σαμψών: «Όπως τους παίρνει, εγώ θα δαγκώσω το δάχτυλο,

which is a disgrace to them, if they bear it."

που θα είναι ντροπή να το καταπιούνε».

Enter Abraham and Balthasar.

Μπαίνουν ο Αβραάμ και ο Βαλτάσαρ.

Abraham: "Do you bite your thumb at us, sir?"

Αβραάμ: «Γιατί μας δαγκώνεις το δάχτυλό σου, κύριε;»

Sampson: "I do bite my thumb, sir."

Σαμψών: «Δαγκώνω δάχτυλο, κύριος».

Abraham: "Do you bite your thumb at us, sir?"

Αβραάμ: «Σ' εμάς το δαγκώνεις, κύριος;»

Okay, so how does this development help us understand mood or character?

Λοιπόν, πώς αυτή η εξέλιξη μας δείχνει το κλίμα ή τους χαρακτήρες;

Well, let's break it down to the insult.

Ας ρίξουμε μια ματιά στην προσβολή.

Biting your thumb today may not seem like a big deal,

Το δάγκωμα του δάχτυλου δεν έχει μεγάλη σημασία σήμερα,

but Sampson says it is an insult to them.

αλλά ο Σαμψών λέει ότι ήταν προσβλητικό απέναντί τους.

If they take it so, it must have been one.

Αφού το βλέπουν έτσι, μάλλον ήταν όντως προσβλητικό.

This begins to show us the level of animosity

Αυτό μας αποκαλύπτει το μέγεθος της εχθρότητας

between even the men who work for the two Houses.

που υπάρχει ακόμα και μεταξύ των υπηρετών των δύο Οίκων.

And you normally would not do anything to someone

Και σε κανονικές συνθήκες δεν προκαλείς κάποιον

unless you wanted to provoke them into a fight,

εκτός αν θέλεις να τον παρασύρεις σε καυγά,

which is exactly what's about to happen.

όπως ακριβώς πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια.

Looking deeper, biting your thumb in the time in which the play was written

Επιπλέον, κατά την εποχή που γράφτηκε το έργο, το δάγκωμα του δάχτυλου

is like giving someone the finger today.

αντιστοιχούσε στη σημερινή χειρονομία με το δάχτυλο.

A pretty strong feeling comes with that,

Αυτό προκαλεί αρκετή αναταραχή,

so we now are beginning to feel the tension in the scene.

και αρχίζουμε να νιώθουμε την ένταση που επικρατεί στη σκηνή.

Later on in the scene, Tybalt, from the House of the Capulets,

Αργότερα στην ίδια σκηνή, ο Τυβάλδος από τον Οίκο των Καπουλέτων,

lays a good one on Benvolio from the House of the Montagues.

εκτοξεύει μια γερή προσβολή στον Μπενβόλιο από τον Οίκο των Μοντέγων.

Tybalt: "What, art thou drawn among these heartless hinds?

Τυβάλδος: «Σοβαρά; Τραβάς σπαθί σ' αυτούς τους κακομοίρηδες;

Turn thee, Benvolio, and look upon thy death."

Γύρνα προς τα δω, Μπενβόλιο. Θα πεθάνεις!»

Benvolio: "I do but keep the peace; put up thy sword,

Μπενβόλιο: «Εγώ κοιτάω να τους ηρεμήσω. Βάλε στη θήκη το σπαθί σου,

or manage it to part these men with me."

ή βοήθα με κι εσύ να τους χωρίσουμε».

Τυβάλδος: «Τι; Με το σπαθί στο χέρι και θέλεις, λες, να τους ηρεμήσεις!

Tybalt: "What, drawn and talk of peace!

I hate the word, as I hate hell, all Montagues, and thee.

Μισώ αυτή τη λέξη ηρεμία, όπως μισώ την κόλαση, όλους τους Μοντέγους κι εσένα.

Have at thee, coward!"

Φυλάξου, δειλέ!»

Okay, heartless hinds.

«Κακομοίρηδες», λοιπόν.

We know that once again, it's not a good thing.

Για ακόμα μια φορά καταλαβαίνουμε ότι είναι κάτι προσβλητικό.

Both families hate each other, and this is just adding fuel to the fire.

Οι δυο οικογένειες μισούν η μία την άλλη κι αυτό ρίχνει λάδι στη φωτιά.

But just how bad is this stinger?

Άραγε πόσο βαρύ είναι αυτό το χτύπημα;

A heartless hind is a coward,

Ο κακομοίρης είναι ένας δειλός

and calling someone that in front of his own men, and the rival family,

και όταν τον αποκαλείς έτσι μπροστά στους άντρες του και στην αντίπαλη οικογένεια,

means there's going to be a fight.

σίγουρα θα ξεσπάσει καυγάς.

Tybalt basically calls out Benvolio,

Στην ουσία ο Τυβάλδος προκαλεί τον Μπενβόλιο

and in order to keep his honor, Benvolio has to fight.

και ο Μπενβόλιο πρέπει να ανταποδώσει για να μη ντροπιαστεί.

This dialogue gives us a good look

Με τον διάλογο αυτόν παίρνουμε μια καλή γεύση

at the characterization between these two characters.

των δύο χαρακτήρων και της μεταξύ τους σχέσης.

Tybalt thinks that the Montagues are nothing but cowardly dogs,

Ο Τυβάλδος θεωρεί τους Μοντέγους δειλά σκυλιά

and has no respect for them.

και δεν έχει κανέναν σεβασμό γι' αυτούς.

Once again, adding dramatic tension to the scene.

Για άλλη μια φορά η σκηνή αποκτά δραματική ένταση.

Okay, now here's a spoiler alert.

Και τώρα προσοχή, έρχονται αποκαλύψεις.

Tybalt's hotheadedness and severe hatred of the Montagues

Η αποκοτιά του Τυβάλδου και το μίσος του για τους Μοντέγους

is what we literature people call his hamartia,

είναι αυτό που οι μελετητές της λογοτεχνίας αποκαλούν «αμάρτημα»,

or what causes his downfall.

ή αυτό που θα προκαλέσει την πτώση του.

Oh, yes.

Ω ναι.

He goes down at the hands of Romeo.

Θα χάσει τη ζωή του από το χέρι του Ρωμαίου.

So when you're looking at Shakespeare, stop and look at the words,

Όταν λοιπόν διαβάζετε Σαίξπηρ, κάντε μια παύση και προσέξτε τις λέξεις,

because they really are trying to tell you something.

επειδή έχουν στ' αλήθεια κάτι να σας πουν.